บทที่ 833 ข้ากำลังเป็นห่วงนาง

เฮ่อฉางเฟิงพูดวาทะที่เต็มไปด้วยสัจธรรม “คุณชายอย่างข้าเป็นห่วงว่านางจะได้รับอันตราย ตอนนี้นางได้พลิกเหตุร้ายให้กลายเป็นความปลอดภัย ข้ายังต้องออกไปทำไมเล่า?”

หยวนเป่าชูนิ้วโป้งขึ้นมาในทันที ฉวยโอกาสนี้เอ่ยว่า “ทำความดีแต่ไม่ประสงค์ออกนาม คุณชายเป็นนักบุญโดยแท้!”

เฮ่อฉางเฟิงยกเท้าเตะเขาหนึ่งที

“เพิ่งพูดเพ้อเจ้อได้แล้ว”

ระหว่างที่พูด อินชิงเสวียนก็ลุกขึ้นยืน

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า เธอก็ตกใจเล็กน้อย

นางฆ่าคนเหล่านี้งั้นหรือ?

การใช้พิณครั้งก่อน เป็นเพราะว่ามีลูกศิษย์ร่วมทำสงครามด้วยกัน นางจึงไม่รู้ว่าเสียงพิณมีความเก่งกาจถึงระดับไหนกันแน่ ตอนนี้เห็นคนตายเกลื่อนพื้น จึงรู้สึกตกใจอย่างอดไม่ได้

นางนำพิณการเวกวางไว้ในมิติ และโผร่างบินลงมา จากนั้นก็คิดอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ หากไม่มีใครรอดชีวิตเลยสักคน นางจะไปตามหาเย่จิ่งหลานจากที่ใด

อินชิงเสวียนรีบเข้าไปในกองคนตาย นางตามหาจนพบคนหนึ่งหายใจรวยรินอยู่ คนคนนี้ก็คือชายกำยำที่ปิดบังใบหน้าก่อนหน้านี้

อินชิงเสวียนเอื้อมมือไปดึงผ้าคลุมหน้าของเขาออก เมื่อเห็นใบหน้าทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัส แววตาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

นี่คือ...