Share
บทที่ 636 เฟิงเอ้อร์เหนียง
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 637 ความคิดพิสดาร
อินชิงเสวียนก็ประหลาดใจเช่นกันเดิมทีคิดว่าเฟิงเอ้อร์เหนียงเป็นเพียงเถ้าแก่เนี้ยหอนางโลมธรรมดาๆ แต่ไม่คิดว่าสตรีคนนี้จะมีวรยุทธ์สูงขนาดนี้ แม้ว่าตัวเองและพี่รองจะร่วมมือกัน ก็ไม่สามารถเอาชนะนางได้ระหว่างทั้งสองไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้งต่อกัน อินชิงเสวียนไม่ต้องการใช้ทักษะห้าสิบห้าสิบ ถึงอย่างไรการทำร้ายอีกฝ่าย ตัวนางก็ไม่ได้รู้สึกดีไปกว่ากันอันที่จริง เฟิงเอ้อร์เหนียงไม่ได้ผ่อนคลายเท่าที่นางแสดงให้เห็น ลำพังแค่อินชิงเสวียนคนเดียวก็เกินที่จะรับมือได้แล้ว เมื่อผนวกกับอินปู้อวี่ ก็ยิ่งทำให้นางรู้สึกลำบากมากในชั่วพริบตา ก็ผ่านไปหลายสิบกระบวนท่าเมื่อเห็นสองพี่น้องตระกูลอินที่บีบเข้ามาเรื่อยๆ เฟิงเอ้อร์เหนียงก็ทำอุบายหลอกตา และเหาะออกจากวงการต่อสู้“เราอย่าสู้กันเลย คนอื่นเขาต่อสู้กันก็เพราะมีความแค้นต่อกัน ข้าแค่พาแม่นางน้อยกลับมาโดยไม่ได้ตั้งใจเท่านั้น ตอนนี้ก็ส่งคนคืนให้พวกเจ้าแล้ว แม่นางโปรดเมตตาปรานี ให้ข้ามีชีวิตรอดด้วย ใครบ้างที่ชีวิตไม่ลำบาก ไยต้องทำให้ลำบากใจด้วย”ดวงตากลมโตของอินชิงเสวียนนิ่งขึง มองไปยังเฟิงเอ้อร์เหนียงจากระยะไกล“เถ้าแก่เนี้ยมีทักษะวรยุทธ์ขนาดนี้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 638 ความกังวลของเย่จิ่งหลาน
“ทำไมน้องหญิงใหญ่ถึงมองที่นี่แบบนี้ล่ะ”อินปู้อวี่ยังหนุ่มยังแน่น เพียงไม่นานก็ทำความสะอาดหิมะข้างหลุมศพได้พอสมควรแล้วเมื่อเห็นอินชิงเสวียนจ้องมองที่หลุมศพ นางก็ถามอย่างไม่เข้าใจอินชิงเสวียนอึกอัก และพูดว่า “ในหลุมศพของท่านแม่...มีเพียงร่างเท่านั้นหรือ”อินปู้อวี่โพล่งตอบมาง่ายๆ “ใช่สิ ท่านพ่อเราเป็นขุนนางสุจริต จะมีทรัพย์สมบัติมากมายฝังไปพร้อมกับท่านแม่ได้อย่างไร”อินชิงเสวียนหน้าแดง แม้ว่านางจะรู้ว่าอินปู้อวี่ไม่มีเจตนาอื่นใด แต่นางก็ยังคงรู้สึกผิด ราวกับว่าตัวเองมีเจตนาซ่อนเร้นอินปู้อวี่ส่งพลั่วเหล็กกลับคืน“น้องหญิงใหญ่เอากลับไปสิ”“ไม่ต้องหรอก พี่รองเก็บไว้เถอะ ไม่ใช่ของมีค่าอะไร ไม่มีเหล็กมากมายเพียงนั้น ไม่นับวาเป็นของที่แอบมีไว้ในครอบครอง”“ได้จริงหรือ”อินปู้อวี่ชอบพลั่วเหล็กนี้มาก ใช้ของสิ่งนี้ตักหิมะ ง่ายกว่าใช้ไม้ตักหิมะมาก“อืม”เมื่อมองไปยังอินปู้อวี่ที่ดูเซ่อซ่า อินชิงเสวียนก็ยิ้ม แล้วขึ้นไปบนหลังม้าครั้นแล้วสองพี่น้องก็เดินออกมาจากตรอกเส้นเล็ก และเดินตามผู้คนที่หลั่งไหลเข้าไปในประตูเมืองพอมาถึงประตูจวนตระกูลอิน อินชิงเสวียนก็หยุดม้าอินปู้อวี่ถาม “น้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 639 เจ้าสำนักเซี่ยว
อินชิงเสวียนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “พาไปเถอะ บางทีอาจจะมีประโยชน์บ้าง”“ได้ เอาตามที่เจ้าว่า”ในที่สุดเย่จิ่งหลานก็คลานออกจากเตียง“อากาศหนาวมากขนาดนี้ แม้แต่เครื่องทำความร้อนหรือเครื่องปรับอากาศก็ไม่มี แย่มากจริงๆ ที่เป่ยไห่คงไม่หนาวขนาดนี้นะ ไม่อย่างนั้นข้าอาจจะหนาวตายก่อนที่จะไปถึงที่นั่นด้วยซ้ำ”อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ พูดว่า “คงไม่หรอก หากทะเลเป่ยไห่เป็นน้ำแข็ง คนตงหลิวพวกนั้นคงไม่ต้องทุ่มเทความพยายามขนาดนี้”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อินชิงเสวียนก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยขึ้นอีก“เจ้าคิดว่าคนพวกนั้น ทำไมต้องมาที่จงหยวนด้วยล่ะ”“ยังต้องถามอีกหรือ ไม่ได้ยินหวังซุ่นบอกหรือว่าเกาะของพวกเขาไม่ใหญ่ ต้องเป็นเพราะมีทรัพยากรน้อยเกินไป จึงต้องการขยายอาณาเขตมาถึงที่นี่ แต่ถ้าคนพวกนั้นเป็นวิชานินจากันหมด กลัวว่าจะจัดการไม่ง่าย”เย่จิ่งหลานตบต้นขาด้วยสีหน้าเสียดาย แล้วพูดว่า “แม่งเอ๊ย ยังขาดการผ่าตัดที่สมบูรณ์แบบอีกครั้งหนึ่ง ข้าถึงจะแลกปืนได้ ถ้าพบคนป่วยหนักระหว่างทาง อย่าลืมให้เวลาข้าสักพัก ให้ข้าช่วยเหลือพวกเขาก่อนนะ”อินชิงเสวียนตอบอืม แล้วก็นึกถึงคะแนนสะสมของตัวเองนานแล้วที่คะแนนสะสม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 640 เอาเลือด
“ไม่คาดคิดว่าหวนเอ๋อร์ที่ฝึกฝนอย่างหนักมาหลายปี แต่สุดท้ายก็ยังถูกพิณการเวกแว้งกัดเอา”น้ำเสียงของชายชราแผ่วต่ำ น้ำเสียงเจือความไม่เต็มใจเล็กน้อยสตรีทางขวากระซิบ “ถ้าศิษย์พี่หญิงเฟิ่งอี๋ไม่ลงเขา ก็คงไม่...”ใบหน้าของชายชราเปลี่ยนเป็นเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “อย่าพูดสิ่งที่ไร้ประโยชน์เหล่านั้น ในโลกนี้ไม่มีคำว่าถ้า นางเสียชีวิตเพราะคลอดลูกของลิ่นเซียว นี่เป็นชะตากรรมของนาง ตอนนี้หวนเอ๋อร์เป็นเพียงคนเดียวที่สามารถบรรเลงพิณการเวกได้ จะต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยนาง ข้าพาตัวเย่จิ่งอวี้มาแล้ว อยู่ในห้องปีกตะวันตก เจ้าสองคนไปเอาเลือดของเขาออกมาโดยด่วน อย่าลืมว่าต้องเอามาด้วยจำนวนที่พอเหมาะ อย่าทำให้ตายในคราวเดียว ข้าจะไปหาหมอเทวดาหนิง”ร่างของชายชราหายวับไปจากที่เดิมทันทีสตรีทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนที่จะไปยังห้องปีกตะวันตก ทันทีที่เข้าไปในประตูก็เห็นเย่จิ่งอวี้นอนอยู่บนพื้น“นี่คือลูกชายของศิษย์พี่หวนหรือ”สตรีในชุดสีชมพูทางด้านซ้ายจ้องมองเย่จิ่งอวี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็นสตรีในชุดสีเขียวทางขวาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ช่างเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาจริงๆ นี่คือฮ่องเต้น้อยคนปัจจุบัน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 641 ต้องจับตัวคนแซ่เย่กลับมาให้ได้
“เกิดอะไรขึ้น”สตรีคนหนึ่งที่สวมกระโปรงคาดอกสีแดงเข้มเดินออกจากห้องข้างๆ โดยที่ในมือถือชามยาอยู่สตรีสองคนหันกลับอย่างรวดเร็ว“พี่ฮวาเชียน คุณชายแซ่เย่หนีหายไปแล้ว”ใบหน้าของฮวาเชียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย“อะไรนะ เจ้าสำนักจับกุมฮ่องเต้น้อยจริงๆ หรือ “สตรีในชุดสีชมพูพยักหน้าและพูดว่า “เจ้าสำนักเพิ่งกลับมา วานให้พวกเราไปเอาเลือดคุณชายน้อยเย่ ไม่นึกว่าจู่ๆ เขาก็ตื่นขึ้น พังประตูแล้ววิ่งหนีไป”ฮวาเชียนถามอย่างร้อนรน “เจ้าสำนักล่ะ”“ไปหาหมอเทวดาหนิง พี่ฮวาเชียน ควรทำอย่างไรดี”หญิงสาวในชุดสีเขียวกังวลมากจนแทบจะร้องไห้ฮวาเชียนรีบส่งชามยาในมือให้กับหญิงสาวในชุดสีเขียว“พวกเจ้าป้อนยาชามนี้ให้ผู้คุมตรา ข้าจะออกไปดู ต้องปกป้องผู้คุมตราให้ปลอดภัยนะ”“เจ้าค่ะ”ทั้งสองตอบพร้อมกัน และเดินเข้าไปในประตูอย่างรวดเร็วฮวาเชียนใช้วิชาตัวเบา เหาะเหินไปตามตึกในหอเมฆมืดมนขนาดมหึมาแผ่ปกคลุมชายฝั่งทะเลเป่ยไห่ ท้องนภาปราศจากแสงเดือนแสงดาว เอื้อมมืออกไปก็ไม่เห็นแม้แต่นิ้วเดียวแม้ว่าเมืองนี้จะไม่ใหญ่นัก แต่ทางด้านซ้ายก็ล้อมรอบด้วยภูเขา ด้านหน้าติดทะเล การจะหาใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่ายเลยฮวาเชียนหยุ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 642 ความเกลียดแค้นของเจ้าสำนักเซี่ยว
ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดหวานๆ ของฮ่องเต้ใจโฉด หวนเอ๋อร์คงไม่ติดตามเขาเข้าวัง ถ้าเขาดีกับหวนเอ๋อร์ก็คงไม่เป็นไร แต่ฮ่องเต้ใจโฉดมีนางสนมมากมาย ได้ใหม่ก็ลืมเก่าหลังจากทราบว่าเซี่ยวอิ๋นหวนเป็นทุกข์ไร้สุขอยู่ในวังตลอดทั้งวัน ป่วยหนักก็ไม่ยอมรักษา เจ้าสำนักเซี่ยวจึงเดินทางไกลไปยังเมืองต้าโจว พาคนกลับมายังหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์เดิมทีเขาต้องการที่จะบดขยี้ฮ่องเต้ใจโฉดกับเจ้าเด็กเปรตเย่จิ่งอวี้ให้ตาย แต่เซี่ยวอิ๋นหวนขอร้องอ้อนวอน ถึงขั้นขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย เจ้าสำนักเซี่ยวจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้โชคดีที่วันนั้นตัวเองมีใจเมตตา ไว้ชีวิตเจ้าเด็กเปรตนั่น ไม่เช่นนั้นหวนเอ๋อร์คงจะ...เมื่อนึกถึงตรงนี้ ใบหน้าของเจ้าสำนักเซี่ยวก็แสดงความเกรี้ยวกราดขึ้นอีกเจ้าเด็กเปรตแซ่เย่กล้าหนีไป หากจับเขาได้ จะต้องทำให้เขาเจ็บปวดทรมานร่างกายแน่ขณะที่กำลังคิดถึงเรื่องนี้ ฮวาเชียนก็เดินเข้ามาจากด้านนอก“ฮวาเชียนคารวะเจ้าสำนัก”เจ้าสำนักเซี่ยวนั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้าง แล้วถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “มีข่าวของเจ้าเด็กเปรตนั่นแล้ว?”ฮวาเชียนก้มศีรษะลง “ไม่มีเจ้าค่ะ”เจ้าสำนักเซี่ยวแค่นเสียงหึและพูดว่า “งั้นก็
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 643 พี่ใหญ่จะอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ
ใบหน้าของเป่าเล่อเอ่อร์แดงปลั่ง มองไปที่อินสิงอวิ๋นเงียบๆ ดวงตาทั้งสองคู่สบกัน อินสิงอวิ๋นยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยซึ่งอินชิงเสวียนก็เห็นการแสดงออกของทั้งสองคนอยู่ในสายตา ในใจรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยคู่รักอยู่ตรงหน้าพอดี ในโลกนี้จะมีอะไรที่สุขกว่านี้อีกชายคนรักที่สมใจของนาง ตอนนี้อยู่ที่ใดหนอเมื่อนึกถึงเย่จิ่งอวี้ ดวงตาของอินชิงเสวียนก็มืดมัวลงทันทีทั้งครอบครัวดื่มด่ำกับความสุขของการแต่งงาน ทว่าไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นอะไรแปลกๆ ของอินชิงเสวียนอินชิงเสวียนเองไม่อยากสร้างปัญหาให้กับทุกคน ดังนั้นนางจึงปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว ให้กลมกลืนเข้ากับบรรยากาศหลังมื้ออาหารกลางวัน เสี่ยวหนานเฟิงอยากไปเล่นในสนาม อินชิงเสวียนจึงพาเขาไป ในขณะที่กำลังหยอกเย้าลูกชาย จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังจากข้างหลังเมื่ออินชิงเสวียนหันหน้ากลับมา ก็เห็นอินสิงอวิ๋นยืนอยู่ห่างออกไปสามก้าวทันที“พี่ใหญ่”“อื้ม”อินสิงอวิ๋นพยักหน้า หยิบกระพรวนเล็กๆ ที่ร้อยด้วยเชือกสีแดงออกมาจากอกเสื้อ แล้วมอบให้เสี่ยวหนานเฟิงครั้นแล้วอินชิงเสวียนก็นึกถึงสายกระพรวนทองที่มีผลกระทบต่อเย่จิ่งอวี้ขึ้นมาทันที จากนั้นก็ได้ยินอินสิงอ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 644 ขืนเจ้ากล้าพูดพล่ามข้าจะฉีกปากเจ้าซะ
ชั่วพริบตารถม้าก็ผ่านไปเมื่อเห็นว่าอินชิงเสวียนยังคงมองออกไปข้างนอก อวิ๋นฉ่ายก็อดถามไม่ได้“พระสนม ท่านดูอะไรอยู่หรือ”“ไม่มีอะไร”อินชิงเสวียนลดม่านรถลงแต่ในใจกลับสงสัยว่าทำไมจูอวี้เหยียนถึงอยากไปเรือนจุ้ยหง?เถ้าแก่เนี้ยคนนั้นไม่ใช่คนธรรมดาเพียงแต่ว่าตัวเองกำลังจะจากไป ไม่มีหนทางที่จะตรวจสอบเพิ่มเติมได้อีก ทำได้เพียงขอให้เย่จั้นจับตาดูดฟิงเอ้อร์เหนียงไว้เท่านั้นภายในสิบห้านาที รถม้าก็มาถึงประตูวังเสี่ยวอานจื่อรับตัวเสี่ยวหนานเฟิง และเดินกลับไปที่ตำหนักจินหวูอินชิงเสวียนนั่งพักอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าจะไปห้องหนังสือ ขณะที่กำลังจะลุกขึ้น มีเสียงฝีเท้าที่สม่ำเสมอที่ประตู เป็นเย่จั้นที่เดินเข้ามาจากด้านนอกเขายังคงสวมหน้ากากของเย่จิ่งอวี้ ผิวหน้ากากที่ละเอียดประณีตเกือบจะเหมือนจริงอินชิงเสวียนไม่รู้ว่าจะเรียกเขาว่าอะไรอยู่ครู่หนึ่ง ดังนั้นนางจึงไม่พูดอะไรเลยเย่จั้นเดินเข้าไปในห้องโถง แล้วถามอย่างเงียบๆ “เตรียมของที่ต้องเตรียมไว้หมดแล้วหรือ”อินชิงเสวียนไม่กล้ามองหน้าเขา เพราะมันจะนำความทรงจำอันน่าเศร้ามากมายของนางกลับมาก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า “เกือบเสร็จแล้ว หลังจากการ
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
