Share
บทที่ 600 ปลุกปั่นใจคน
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 601 หวั่นไหว
“เจ้าคิดจะทำสิ่งใด?”กวนเซี่ยวมองอาซือหลานด้วยความโกรธ น่าเสียดายที่วิทยายุทธ์ของตัวเองสู้เขาไม่ได้ ซึ่งไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลยอาซือหลานยิ้มออกมาอย่างช้าๆ“เงื่อนไขที่ข้าให้เจ้าง่ายดายอย่างมาก ขอเพียงเจ้าสามารถหลอกให้อินชิงเสวียนมาที่จวนได้ ข้าจะหาทางทำให้เจ้าได้พบกับฟางรั่ว”กวนเซี่ยวเม้มปาก แววตาแฝงไปด้วยความลังเลแม้เขาจะแค้นอินชิงเสวียน แต่ก็รู้ว่าอาซือหลานไม่ใช่คนดีอะไรอาซือหลานจึงพูดยุยงว่า “ด้วยความสัมพันธ์ของตระกูลพวกเจ้า คาดว่าไม่ใช่เรื่องยากอะไร แต่ฟางรั่วมีเพียงแค่คนเดียว หากเสียโอกาสไปแล้ว อาจจะไม่เจอกันอีกแล้วก็ได้”กวนเซี่ยวรู้สึกหวั่นไหวในทันที“ข้าจะพยายามลองดู หากทำสำเร็จจะให้ข้าบอกกับเจ้าอย่างไร?”อาซือหลานพูดเสียงเรียบว่า “ข้าจะมาดื่มเหล้าที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้ทุกคืน เจ้ามาหาข้าที่นี่ได้เลย”“ได้”เมื่อกวนเซี่ยวออกไปแล้ว อาซือหลานก็รินเหล้าอย่างไม่รีบร้อนอีกครั้ง เมื่อดื่มเหล้าในแก้วหมดแล้ว เขาก็โยนก้อนเงินหยวนเป่าออกมาหนึ่งอัน จากนั้นก็โบกพัดและเดินออกจากโรงเตี๊ยมไปเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป่าเล่อเอ่อร์อยู่ที่ใด และไม่รู้ว่าฟางรั่วจะถูกปล่อยตัวออกมาหรือไม่ ท
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 602 คนบ้านเดียวกันโดยแท้
ในคืนที่มีลมหิมะ ไร้ดาวและเดือนอากาศกลับไม่หนาวมากนักเมื่อรู้ว่าเย่จิ่งอวี้มีธุระเฉพาะหน้า อาจจะกลับมาที่ตำหนักจินหวูดึกเล็กน้อย จู่ๆ อินชิงเสวียนก็อยากออกไปเดินเล่นด้านนอกนางเติบโตในหมู่บ้านแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ จึงมีความรู้สึกบางอย่างเกี่ยวกับหิมะที่แตกต่างออกไปหิมะสร้างความทรงจำให้นางอย่างมากมาย ตอนที่ยังเล็ก ทุกครั้งที่มีหิมะตก นางมักอ้อนวอนคุณย่าให้ทำลานสเก็ตน้ำแข็งเล็กๆ ให้นางในสวน และเล่นแคร่เลื่อนหิมะด้านบนนั้น ในช่วงปีใหม่ก็จะเกลือกกลิ้งอยู่บนน้ำแข็ง คนเก่าคนแก่เชื่อว่าจะสามารถขจัดโรคร้ายได้นานาชนิดอินชิงเสวียนแทบไม่เคยเข้าใจเรื่องเล่านี้ แต่รู้สึกว่ามันสนุกอย่างมาก ดังนั้นเมื่อถึงฤดูหนาว นางจะรอคอยวันที่หิมะตก จากนั้นก็จะเล่นทำสงครามหิมะกับเพื่อนบ้านโดยรอบตลอดทางเมื่อนึกถึงช่วงเวลาวัยเด็ก อินชิงเสวียนก็ยิ้มออกมาที่มุมปากแม้คุณย่าจะมอบชีวิตที่ร่ำรวยให้แก่นางไม่ได้ แต่กลับมอบความทรงจำวัยเด็กที่เต็มไปด้วยความสุขในแก่นางเมื่อถอนหายใจเบาๆ แล้ว นางก็คลุมเสื้อคลุมที่ประดับด้วยขนกระต่ายอวิ๋นฉ่ายกำลังตัดไส้ตะเกียง เมื่อเห็นอินชิงเสวียนสวมเสื้อคลุมด้านนอก นางจึงถามขึ้น
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 603 อ้อนแอ้นดังมังกรร่ายรำ
การเคลื่อนไหวของอินชิงเสวียนหยุดนิ่ง เย่จิ่งหลานก็ตื่นตัวในทันที“ทำไมงั้นหรือ?”“มีคนมา”อินชิงเสวียนพูดเสียงเบาและต่ำอาจเป็นเพราะดื่มน้ำพุวิญญาณมาโดยตลอด นางจึงมีประสาทสัมผัสที่ดีกว่าคนทั่วไปเย่จิ่งหลานเคยเห็นฝีมือของนาง และแน่นอนว่าเขาเชื่อนาง“หรือว่า... พวกเราจะเข้าไปในมิติก่อนดี?”เย่จิ่งหลานยังไม่ทันได้แลกปืนเลเซอร์ จึงไม่มีความสามารถในการป้องกันตัวเอง ทำได้เพียงหดหัวเป็นเต่า“ท่านเข้ามิติไปก่อน ข้าจะออกไปดู”เนื่องจากมีพละกำลังและความว่องไวของมิติอยู่ติดตัว อินชิงเสวียนจึงถือเป็นผู้มีวิทยายุทธ์ที่กล้าหาญ เมื่อพูดจบนางจึงเปิดประตูและเดินออกไปเมื่อมาถึงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง เสียงตะโกนร้องของผู้หญิงคนหนึ่ง “ปล่อยข้า ช่วยด้วย!”ท่ามกลางแสงจันทร์ที่เลือนราง จึงเห็นเพียงเงาคนที่อยู่ภายใต้ชุดคลุมสีดำทั้งตัวยืนอยู่ท่ามกลางลานบ้าน คนที่เขาจับไว้ในมือก็คือเป่าเล่อเอ่อร์ที่อินชิงเสวียนช่วยไว้จากเรือนจุ้ยหงวันนี้ท้องฟ้าสีดำมืด ตะเกียงเจ้าพายุถูกลมเป่าให้สว่างและสลัว และทั้งคู่ก็ไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของอีกฝ่ายได้“เจ้าคือใคร มาที่นี่ทำไม?”อินชิงเสวี
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 604 ทักษะห้าสิบห้าสิบ
อินชิงเสวียนก็รู้สึกถึงคาวเลือดในลำคอเช่นกัน นางพยายามฝืนมันไว้ จากนั้นก็ใช้ความรวดเร็วของมิติ บุกจู่โจมอาซือหลานอาซือหลานสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เหตุใดอินชิงเสวียนจึงเก่งกาจขึ้นอย่ากะทันหันเช่นนี้?เขาไม่กล้าประมาท เพื่อจับอินชิงเสวียนให้ได้ในคราวเดียว เขาจึงยกระดับพลังยุทธ์ไปถึงขั้นที่เจ็ดโดยไม่รู้ว่าจุดเด่นของทักษะห้าสิบห้าสิบของอินชิงเสวียนจะยิ่งสำแดงอานุภาพเมื่อฝ่ามือของทั้งสองมาปะทะกันอีกครั้ง พลังที่ยิ่งใหญ่ราวกับผลักภูเขาพลิกทะเล ก็ทำให้ทั้งสองคนสั่นสะเทือนถอยหลังไปหลายก้าวสายเลือดสีแดงไหลออกมาจากมุมปากของพวกเขาพร้อมกัน อวัยวะภายในของพวกเขาต่างก็เจ็บปวดรวดร้าวรอยยิ้มบนใบหน้าของอาซือหลานค่อยๆ จางหายไปในทันที“ไม่คิดว่าระดับความรู้ลึกซึ้งของชิงเสวียนจะสูงส่งถึงเพียงนี้ ที่ข้าปล่อยไก่ไปก่อนหน้านี้ ช่างผิดต่อเจ้าจริงๆ”ทันทีที่เขาขยับนิ้วมือ กลุ่มหมอกสีดำก็วนเวียนอยู่บนปลายนิ้วของเขา“เช่นนั้นก็ทดสอบพลังกระบวนท่านี้ของข้าดูอีกครั้งสิ”อินชิงเสวียนรู้แก่ใจว่าต้องเป็นวิชามารชั่วร้ายอย่างแน่นอน แววตาของนางมีความระแวดระวังสูงมากขึ้นอาซือหลานได้บินถลาจู่โจมเข้ามาอินชิ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 605 ครอบครัว
“เย่จิ่งหลาน!”อินชิงเสวียนออกมาจากมิติ เย่จิ่งหลานก็ได้จับตัวอาซือหลานไปแล้วเป่าเล่อเอ่อร์กำลังซ่อมตัวอยู่ในบ้าน เมื่อได้ยินเสียงก็รีบวิ่งออกมาทันทีเมื่อเห็นอินชิงเสวียนเลือดไหลเต็มตัวก็ตกใจอย่างมาก และรีบวิ่งเข้ามาพยุงนางไว้“คุณหนู ท่านเป็นอะไรมากหรือไม่ ข้าจะไปตามหมอมาให้”เป่าเล่อเอ่อร์และอินชิงเสวียนไม่รู้จักตัวตนของกันและกัน จึงคิดว่านางเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่สักครอบครัวหนึ่งอินชิงเสวียนเจ็บปวดเจียนตาย จึงกัดฟันพูดว่า “ไม่ต้องหรอก รบกวนเจ้าช่วยจูงม้ามาให้ข้าด้วย”เป่าเล่อเอ่อร์มือเท้าเป็นระวิง นางไม่รู้ว่าควรช่วยอินชิงเสวียนอย่างไรดี จึงทำได้เพียงทำตามคำสั่งเท่านั้นเมื่อเห็นว่าเจ้านายมีเลือดไหลท่วมตัว หนิงซวงก็ร้องหวยโหยออกมาด้วยความเจ็บปวด มันรีบงอขาหน้าเพื่อให้อินชิงเสวียนปีนขึ้นมาอินชิงเสวียนพยายามใช้แรงปีนขึ้นหลังม้า เลือดสดทำให้ขนของหนิงซวงแดงเถือกไปทั้งตัว“ส่งข้ากลับไปที่พระราชวังเถอะ!”อินชิงเสวียนพูดจบก็ตักน้ำพุวิญญาณมาหนึ่งขวดและดื่มมันลงไป โดยไม่สนใจว่าเป่าเล่อเอ่อร์จะตกใจรักษาชีวิตเอาไว้ก่อน เรื่องอื่นๆ ต่างไม่สำคัญหนิงซวงร้องฮี้เสียงยาว ยกกีบม้าและว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 606 เจ้าเป็นภรรยาเพียงคนเดียวของข้า
หัวหน้าเหลียงรูปร่างไม่สูง ขนาดตัวผอมบางเล็กน้อย จึงถูกเย่จิ่งอวี้หิ้วตัวขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงบรรยากาศหนาวเย็นที่แผ่นหลัง หัวหน้าเหลียงก็มีเหงื่อผุดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้“ฝ่าบาทโปรดอภัย กระหม่อมได้ให้สาวใช้ล้างบาดแผลให้กุ้ยเฟยเรียบร้อยแล้ว เหนียงเหนียงไม่เป็นอันตรายมากนัก เพียงแต่เสียเลือดเล็กน้อย ต้องการเพิ่มการบำรุงให้ดีพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมได้สั่งให้คนไปนำโสมพันปีมาต้นหนึ่งแล้ว เพื่อใส่ยาให้แก่กุ้ยเฟยพ่ะย่ะค่ะ”ใบหน้าของเย่จิ่งอวี้จึงผ่อนคลายลงเล็กน้อยเขาปล่อยหัวหน้าเหลียงลง และพูดเสียงเข้มว่า “ต้องการตัวยาชนิดใด เจ้าหยิบใช้ได้ตามสมควร อย่าให้เหนียงเหนียงมีโรคแทรกซ้อนโดยเด็ดขาด”หัวหน้าเหลียงรีบพูดว่า “กระหม่อมทราบพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมขอรับรองว่าใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน ร่างกายของเหนียงเหนียงจะกลับมาเป็นปกติดังเดิม”เย่จิ่งอวี้ไม่อยากเสียเวลาพูดมากกับเขา จึงสาวเท้าเดินไปด้านหน้าเตียงสีหน้าของอินชิงเสวียนซีขาวเล็กน้อย แต่ไม่ได้ย่ำแย่เหมือนอย่างที่เย่จิ่งอวี้จินตนาการเอาไว้ ดวงตาคู่หนึ่งยังคงลืมอยู่ และมีชีวิตชีวาอย่างมาก“อาอวี้ ท่านมาแล้วหรือเพคะ?”อินชิงเสวียนหันหน้ามา มุมปากแขวนรอ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 607 เครื่องติดตาม
อาซือหลานไม่ได้สนใจเย่จิ่งหลาน ไม่สนใจว่าเขาคือท่านอ๋อง เพราะเป็นเพียงแค่เด็กอายุไม่กี่ขวบ ไม่ได้มีความน่ากลัวในสายตาเขาเลยเย่จิ่งหลานก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร อย่างไรก็สามารถเข้ามิติได้ตลอดเวลาทำได้เพียงยืนพิงกำแพง และหลับตาทำสมาธิหลังจากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงระฆังที่ประตู กลิ่นเครื่องหอมก็โชยมาจากด้านนอกจากนั้นก็ได้ยินคนใช้น้ำเสียงชาวบ้านคุยกันด้วยความแหบพร่า “ต้องรอถึงเมื่อใดจึงจะจับผู้หญิงคนนั้นได้ จอมพลยังคงรอพิณการเวกอยู่ ขอเพียงได้สิ่งนี้มา พวกเราจึงจะสามารถต่อกรกับสำนักแห่งดินแดนจงหยวน เพื่อให้กองทัพข้ามทะเลไปได้”อีกคนหนึ่งพูดว่า “พวกเราไร้ซึ่งหนทางในเมืองหลวง พระราชวังก็ไม่สามารถบุกเข้าไปได้ ตอนนี้ทำได้เพียงเชื่ออาซือหลานเท่านั้น”“แต่พวกเรายื้อเวลามานานแล้ว จอมพลจะโกรธหรือไม่?”“เช่นนั้นจะทำอย่างไรได้เล่า?หากกลับไปมือเปล่า พวกเราต้องโดนผ่าท้อง ข้ายังไม่อยากตายเสียหน่อย”“แม่งเอ๊ย ใครจะอยากตาย ตอนนี้พวกเราหายไปสี่คนแล้ว หากพวกเรายังทำภารกิจไม่สำเร็จ คงต้องจบเห่จริงๆ”“เจ้าพูดถูกแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าสามารถเชื่อถืออาซือหลานได้หรือไม่”“เขาสนิทสนมกับจอมพลหนุ่ม จอมพลหนุ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 608 เจอผี
เย่จิ่งหลานเงยหน้าขึ้น และสบตากับอาซือหลาน และโพล่งคำว่าไอเชี้ยออกมาอย่างอดไม่ได้มารดิสิ ใครจะคิดว่าไอ้สุนัขตัวนี้จะกลับมาว่องไวเช่นนี้ และยังจับตัวสาวรับใช้ของเขามาด้วยอาซือหลานก็ทำสีหน้างุนงงเช่นกัน หวังซุ่นโผล่มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?“เจ้า...”อาซือหลานยังไม่ทันพูดจบ เขาก็พุ่งตัวเข้ามาจับเย่จิ่งหลานวินาทีถัดไป เรื่องที่ทำให้เขาต้องประหลาดใจก็คือ ไม่เพียงแต่หวังซุ่น แม้แต่เป่าเล่อเอ่อร์ก็หายตัวไปแล้วเช่นกันอาซือหลานเดินอยู่บนพื้นสองก้าว แต่ก็ไม่พบกลไกใดๆ อีกทั้งที่นี่คือใต้ดิน ยังสามารถขุดทำกลไกใดได้อีก แม้ว่าจะมีอยู่จริงๆ ก็ไม่อาจเล็ดลอดสายตาเขาไปได้และทั้งสามคนนี้กลับหายตัวไปกลางอากาศต่อหน้าของเขา ซึ่งหายไปเหมือนกับอินชิงเสวียนหรือว่าเจอผี?จากนั้นเขาก็ส่ายหน้าอีกครั้งเขาไม่เคยเชื่อเรื่องผีสาง หากบนโลกนี้มีผีอยู่จริงๆ ผู้คนที่ตายไปแล้วนับพันปีก็คงยืนอยู่เต็มดินแดนจงหยวนไปหมดแล้วสิ คนที่ถูกเขาฆ่าตายยิ่งมีจำนวนไม่น้อย หากวิญญาณมีอยู่จริงๆ คงตามมาแก้แค้นเขานานแล้ว จะต้องมีกลไกซ่อนอยู่อย่างแน่นอน“ทหาร ตรวจค้นที่นี่อย่างละเอียด คนพวกนี้คงหนีไปได้ไม่ไกล และค้นหาละแวกใก
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
