Share
บทที่ 569 ไป๋เสวี่ยลงสนาม
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 570 ความสุขแบบเรียบง่าย
ทั้งสองแยกทางกันที่ทางแยกบนถนน แล้วองครักษ์หลายคนก็คุ้มกันอินชิงเสวียนกลับมายังตำหนักจินหวูตามที่คาดไว้ ไป๋เสวี่ยไม่ได้อยู่ในตำหนัก จังอวี้จิ่นบอกว่ามันกิวอาหารเสร็จแล้วก็ออกไปข้างนอกช่างเป็นวัยรุ่นที่ชอบเล่นสนุกจริงๆอินชิงเสวียนเดินไปที่หน้าตำหนัก วางนิ้วบนริมฝีปากแล้วผิวปาก ครู่ต่อมานางก็ได้ยินเสียงโครมคราม ร่างสีขาวดุจหิมะก็กระโดดออกมาจากสวน ร่างใหญ่วิ่งทะยานราวกับม้า ทำให้พื้นสั่นสะเทือนเมื่อเห็นอินชิงเสวียน ไป๋เสวี่ยก็รีบวิ่งไปหาทันที ยกอุ้งเท้าปุกปุยขึ้นกอดเอวของนางอินชิงเสวียนตบหัวอันใหญ่โต แล้วพูดว่า “ไม่เล่นแล้ว ข้ามีภารกิจที่ให้เจ้าทำ แต่ให้เจ้าติดตามคนอื่นไป เจ้ารับปากได้หรือไม่”ไป๋เสวี่ยเห่า เอียงคอ กะพริบตาโตที่ชุ่มชื้น ดูเหมือนกำลังขบคิดอยู่เมื่อเห็นการแสดงออกที่เหมือนมนุษย์มากขึ้นของไป๋เสวี่ย อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะลูบขนที่นุ่มฟูของมัน“ถ้าเจ้าตามไป กลับมาแล้วจะมีอาหารแห้งและเนื้อไก่ให้กิน น้ำพุวิญญาณก็มีอยู่แล้ว ข้าจะเพิ่มให้เป็นสองเท่าเลย แต่เจ้าต้องสัญญาว่าจะทำงานให้สำเร็จ ช่วยข้าตามหาคนร้าย”ไป๋เสวี่ยไม่สนใจสิ่งอื่นมากนัก แต่เมื่อได้ยินน้ำพุวิญญาณ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 571 ข้าไม่มีวันทิ้งเจ้า
สิ่งที่อินชิงเสวียนเสนอขึ้นมาสอดคล้องกับความคิดของเย่จิ่งอวี้พอดี ตราบใดที่สามารถจับคนเหล่านี้ได้ ต่อให้ต้องทุ่มเทอะไรไปก็คุ้มค่ายามนี้มีผู้สูงอายุเสียชีวิตจำนวนมาก เกิดข่าวลือมากมายและการคาดเดาไปต่างๆ นานา เขาซึ่งอยู่ในฐานะจักรพรรดิ ควรให้คำอธิบายแก่ราษฎรเมื่อได้ยินว่าอินชิงเสวียนกำลังจะใช้เครื่องมือติดตาม เย่จิ่งอวี้ก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมากแม้ว่าเขาจะมีภูมิคุ้มกันจากสิ่งแปลกๆ พิลึกพิลั่นทุกประเภทที่อินชิงเสวียนนำออกมาแล้วก็ตาม แต่ถึงกระนั้นก็ไม่คิดว่า แม่หนูนี่จะมีของที่ดีเช่นนี้“ของสิ่งนี้สามารถผลิตจำนวนมากได้หรือไม่”“ด้วยระดับเทคโนโลยีของเราในปัจจุบันยังยากที่จะผลิตได้เพคะ แต่ถ้าเทคโนโลยีพัฒนาไปถึงระดับหนึ่ง ก็สามารถเป็นไปได้”เย่จิ่งอวี้ถามอีกครั้ง “เทคโนโลยีคืออะไร”อินชิงเสวียนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “เทคโนโลยีครอบคลุมหลากหลาย รวมถึงการผลิตพลังงานไฟฟ้า การทำงานของเครื่องจักร ยังมีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์จำนวนหนึ่ง กล่าวโดยสรุป ระดับความรู้ความสามารถในปัจจุบันยังไม่เพียงพอ แต่ถ้าเหล่าบัณฑิตสามารถเรียนรู้คณิตศาสตร์ เคมี ฟิสิกส์ได้เป็นอย่างดี บางทีพวกเขาอาจจะสร้างสิ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 572 หัวใจของข้าไม่อร่อย
“ข้ากำลังถามเจ้าอยู่นะ ตอบมาเร็ว”ผีแคระถามเสียงแข็งกระด้างขึ้นมาอีกลู่ทงยังไม่อยากตาย เขายังอยากเข้าวังไปเข้าเฝ้าฝ่าบาท เขากลอกตาแล้วพูดว่า “บางทีนางสนมในวังอาจจะแยกแยะได้ง่ายๆ ถ้าพวกเจ้าปลอมตัวเป็นนางกำนัลหรือขันที อาจจะเข้าไปได้”ผีแคระคนหนึ่งด่าทอ “ป้ายตราคำสั่งถูกยึดคืนไปหมดแล้ว เจ้าพูดไร้สาระจะมีประโยชน์อะไร”คนตัวเตี้ยที่ศีรษะล้านเลี่ยนพูดด้วยสำเนียงต้าโจวทื่อๆ “ไม่ต้องพูดไร้สาระกับตาแก่บ้านี่แล้ว ควักหัวใจเขาออกมา ยังสามารถเสริมพลังได้”ลู่ทงพูดขึ้นโดยเร็ว “อย่า อย่า อย่า อย่า ข้าแก่แล้ว หัวใจของข้าไม่อร่อยหรอก เจ้ากินของพวกเขาดีกว่า”ใต้เท้าอีกคนเขาหวาดกลัวเจ้าคนหน้าขาวซีดเหล่านี้จนหมดสติไปแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งหน้าม่อยคอตกพิงเสาอยู่ชายร่างเตี้ยที่มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากหัวเราะเหี้ยมเกรียม“เจ้าพูดถูกต้อง หัวใจของคนแก่ไม่อร่อยนักหรอก หัวใจของคนหนุ่มสาวบำรุงได้ดีกว่าอีก แต่การได้กินของพวกเจ้า ก็ช่วยให้ข้าฟื้นกำลังได้บ้าง”หลังจากที่เขาพูดจบก็ย่างสามขุมเข้าไปหาลู่ทง ยื่นมือไปยังทรวงอก ล้วงเข้าไปอย่างแรง แล้วควักหัวใจออกมาลู่ทงไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้อง เขาตายไปทั้งอย่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 573 อะบิโกะชินจิ
เมื่อชายร่างเตี้ยคนอื่นเห็นเพื่อนถูกแทง ก็รีบเข้าไปช่วยเหลือทันที อะบิโกะชินจิก็เดินออกจากห้องเขาฝึกฝนวิชาชั่วร้าย กินหัวใจของคนเพื่อบำรุงกำลัง นอกจากนี้ยังจะหาหัวใจหมูหัวใจสุนัขยัดกลับเข้าไปแทน แล้วเย็บด้วยด้าย หากจะพูดให้สละสลวยก็คือ เพื่อทำให้พวกเขามีอวัยวะครบสมบูรณ์หลังความตายในเวลานี้ เขาได้เติมกำลังด้วยหัวใจของคนสามคนแล้ว ดวงตาเป็นประกายราวกับกระดิ่งทองแดงเจวี๋ยอิ่งรู้ว่าคนผู้นี้ร้ายกาจเพียงใด จึงเอ่ยเตือนทันที“คุณชายใหญ่อินระวังด้วย!”ครั้งที่แล้วองครักษ์เงาหลายคนพ่ายแพ้ให้แก่คนผู้นี้อินสิงอวิ๋นพยักหน้า จากนั้นกระชับกระบี่ แล้วแทงใส่อะบิโกะชินจิทันทีอะบิโกะชินจิหัวเราะลั่น ไม่หลบหลีกแต่อย่างใด ยอมให้กระบี่แทงใส่ร่างเมื่อปลายกระบี่สัมผัสกับหน้าอก กลับเกิดเสียงที่กริ๊งราวกับโลหะกระแทกผนังทองแดงกำแพงเหล็กเหมือนครั้งที่แล้วนัยน์ตาของอินสิงอวิ๋นฉายแววพรั่นพรึง ออกแรงส่งจากปลายเท้าถอยหลังออกไปหลายจั้ง จากนั้น เสียงกรีดร้องดังขึ้นสองครั้ง องครักษ์อีกสองคนถูกกระแทกลงกับพื้น“คนพวกนี้เป็นใคร”อินสิงอวิ๋นขมวดคิ้วถามนับตั้งแต่ที่เขาอาบน้ำที่อินชิงเสวียนนำมา อินสิงอวิ๋น
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 574 ธาตุไฟเข้าแทรก
อินสิงอวิ๋นก็เดินออกจากเรือนหลังนั้นพอดี เขาเหลือบมองจูอวี้เหยียนอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง แล้วเดินตามอินจ้งไป“คนพวกนี้มาที่นี่มีจุดประสงค์อะไร”อินจ้งส่ายศีรษะ“พ่อก็ไม่ทราบแน่ชัด นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเรื่องชาวตงหลิว พวกเขาปรากฏตัวในเมืองหลวง เพราะมีเจตนาร้ายจริงๆ พรุ่งนี้ตอนประชุมเช้าพ่อจะถามฝ่าบาท หวังว่าพวกเขาจะไม่ได้มุ่งเป้าไปที่น้องหญิงใหญ่ของเจ้านะ”จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าตัวเองคิดมากไป ชิงเสวียนอยู่ในวังตลอด ก่อนออกเรือนก็อาศัยอยู่แต่ในจวน นางไม่เคยติดต่อกับบุคคลภายนอก ดังนั้นจึงเป็นไม่ได้ที่จะมีความเกี่ยวข้องกับนางความเป็นไปได้มากที่สุดคือ เป็นกำลังคนที่อาซือหลานเรียกมา ครั้นคิดได้ดังนี้ อินจ้งก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังจูอวี้เหยียนไม่รู้ว่าอาซือหลานจะมาตามหานางหรือไม่ หากเขาเข้ามาในเมืองหลวง บางมีอาจสามารถจับตัวปีศาจร้ายที่ขัดขวางความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองแคว้นผู้นี้ได้ในคราวเดียวจูอวี้เหยียนหลับตาลง การได้เห็นฉากสนุกๆ ในวันนี้ทำให้นางมีความหวัง ตราบใดที่เป็นมนุษย์ก็สามารถใช้ประโยชน์ได้ แม้ว่านางจะไม่สามารถฝึกกู่พิษหรือไม่สามารถใช้วรยุทธ์ได้อีก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางจะ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 575 ข้าชอบเสวียนในตอนนี้
อินชิงเสวียนตกใจ ทันใดนั้นเองนางก็เหาะถอยหลังกลับไปหลายก้าวนางไม่ได้ใช้ทักษะการเคลื่อนไหวใดๆ และไม่ได้ใช้ความเร็วของมิติ แต่ยังสามารถเคลื่อนที่ได้รวดเร็วมาก ซึ่งการค้นพบนี้ทำให้อินชิงเสวียนตกใจเย่จิ่งอวี้รู้สึกตัวในทันที เก็บฝ่ามือทันใด“เสวียนเอ๋อร์!”อินชิงเสวียนลงจอดที่พื้น รู้สึกประหลาดใจหรือว่าภายในมิติของนาง นางจะมีอำนาจสามารถควบคุมทุกสิ่งได้?ถ้าเป็นเช่นนั้น นางก็ไร้คู่ต่อสู้น่ะสิ?เนื่องจากเย่จิ่งอวี้อยู่ด้วย อินชิงเสวียนจึงไม่สะดวกที่จะทดลอง นางจึงระงับความอยากรู้อยากเห็นไว้ก่อน“ฝ่าบาทเป็นอะไรรึ”เย่จิ่งอวี้ลุกขึ้นยืนเขาถามด้วยความเป็นห่วง “เสวียนเอ๋อร์ไม่เป็นไรนะ”อินชิงเสวียนยืนมั่นคง ตรวจดูเย่จิ่งอวี้แล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ฝ่าบาทเป็นอะไรไปเพคะ”คิ้วรูปทรงกระบี่ของเย่จิ่งอวี้ขมวดมุ่น“ดูเหมือนข้าจะได้เจอเสด็จแม่แล้ว การตายของเสด็จแม่ อาจมีเงื่อนงำอะไรบางอย่าง”“โอ้? หรือท่านมองเห็นฆาตกรคนอื่น”อินชิงเสวียนถามอย่างพิศวงงงงวยเย่จิ่งอวี้เดินไปหาอินชิงเสวียน จับมือของนาง และนั่งบนแท่นหินข้างบ่อน้ำพุวิญญาณ“ในมโนภาพข้ามองเห็นคนชราผู้หนึ่ง พูดให
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 576 ล้วนเป็นชื่อเสียงจอมปลอม
เย่จิ่งอวี้ได้ยินเสียงของเจวี๋ยอิ่ง จึงบอกว่า “เข้ามา”ครั้นแล้วชายร่างผอมสูงก็เดินเข้ามาจากประตู หน้าตาไม่นับว่าหล่อเหลา แต่ให้กลิ่นอายเย็นชาราวคมกระบี่ แม้ว่าจะดูธรรมดา แต่ก็ไม่อาจมองข้ามได้คนผู้นี้ฝีเท้าเบากริบ เดินแทบไม่มีเสียง จุดไท่หยางที่อยู่บริเวณขมับโปนเล็กน้อย ดูแววตาเฉียบคมชัดเจน มีกลิ่นอายของยอดฝีมือชั้นสูงเขามองไปที่อินชิงเสวียน แล้วคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ“กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาท ถวายพระพรกุ้ยเฟย”“ลุกขึ้นเถิด จับตัวได้แล้วหรือ”เย่จิ่งอวี้หุบยิ้ม นั่งบนเก้าอี้ไม้แดงด้วยท่าทางสง่างาม ใบหน้าอันหล่อเหลาเย็นชาและเคร่งขรึม การวางท่าน่าครั่นคร้ามเมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจะพูดคุยธุระ อินชิงเสวียนก็ถอยออกไปอย่างรู้สถานการณ์จู่ๆ คุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นด้วยความเคารพ กระซิบ “กระหม่อมไร้สามารถ ที่จับชายตงหลิวได้เพียงคนเดียว เพราะโชคดีที่ได้แม่ทัพอินและคุณชายใหญ่อินช่วยเหลือ แต่ถึงกระนั้น คนอื่นๆ ก็ยังหนีไปได้ กระหม่อมเห็นว่าสูญเสียทหารองครักษ์ไปมาก จึงสั่งให้ถอยไป”เย่จิ่งอวี้โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย แล้วถามว่า “ครั้งนี้มีสูญเสียไปกี่คน”เจวี๋ยอิ่งกล่าวอย่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 577 แค่เดินสวนทาง
หวังซุ่นพยักหน้าอย่างตื่นเต้น“กุ้ยเฟยโปรดวางใจ ข้าน้อยจะส่งข้อความนี้ไปถึงแน่นอน รับรองว่าจะไม่ให้พวกเขามาสร้างปัญหาให้กับกุ้ยเฟยอีก”“ดีแล้ว”อินชิงเสวียนโบกมือไปทางผู้คุมคุกหลวง“ปลดโซ่ตรวนออกให้เขา”ผู้คุมก้าวไปข้างหน้า ถอดโซ่เหล็กออกจากร่างของหวังซุ่นหวังซุ่นสะบัดข้อมือไปมา รู้สึกเหมือนได้เห็นแสงสว่างอีกครั้งอินชิงเสวียนเรียกองครักษ์อีกคนหนึ่งให้พาหวังซุ่นออกจากวัง ขณะที่เจวี๋ยอิ่งได้ติดตามเขาไปในความมืดพร้อมกับองครักษ์เงาชายหญิงจำนวนหนึ่งสิบห้านาทีต่อมา หวังซุ่นก็มาถึงถนนสายยาวเขาหยุดอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง สั่งเนื้อวัวราดซีอิ๊วและสุราชั้นดีหนึ่งเหยือก แล้วกินอย่างเต็มที่ระหว่างกินข้าวก็คิดตลอดเวลาหวังซุ่นเป็นคนฉลาดมาก ต่างจากคนตงหลิวที่มีความคิดไม่ซับซ้อนพวกนั้น เขาไม่แม้แต่จะคิดหลบหนีเลยเขารู้ดีว่าในเมื่ออินชิงเสวียนกล้าที่จะปล่อยเขาออกจากวัง ย่อมต้องมีแผนรับมืออย่างแน่นอนหากหนีไม่พ้น ถูกจับได้อีก ก็ไม่ได้กินสุราอาหารชั้นดีเช่นนี้อีกแล้วดังนั้นเขาจึงต้องช่วยอินชิงเสวียนทำงานนี้ให้สำเร็จ จากนั้นดูว่านางมีท่าทีอย่างไรต่อเขาตอนนี้อาซือหลานได้กลับเจียงวูแ
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
