Share
บทที่ 467 แล้วพบกันใหม่
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 468 ปิตุฆาต
“แล้วพบกันใหม่”อินชิงเสวียนประกบมือคารวะ มองส่งต่งจื่ออวี๋จนสุดสายตา“คราวนี้ดูเหมือนเขาจะรีบร้อน หรือว่าเกิดเรื่องขึ้นกับสำนักของเขา”เย่จิ่งอวี้รวบเอวนางเข้ามากอด“ชาวยุทธ์ย่อมมีกฎยุทธภพ เสวียนเอ๋อร์จึงไม่ต้องเป็นห่วง”อินชิงเสวียนยักไหล่“หม่อมฉันเพียงแค่รู้สึกแปลกใจ เช่นเดียวกับลิ่นเซียว ที่จู่ๆ ก็หายตัวไปอย่างกะทันหัน”หลังจากที่อินชิงเสวียนพูดจบ นางก็ถามว่า “โอ้ จริงสิ มีข่าวจากหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์บ้างหรือไม่”เย่จิ่งอวี้กล่าวว่า “ยังไม่มรีชชี สำนักที่ถือสันโดษเหล่านี้หาที่อยู่ไม่ได้ง่ายเพียงนั้น”ครั้นแล้วอินชิงเสวียนก็นึกถึงคำพูดของต่งจื่ออวี๋ทันทีจากนั้นก็พูดว่า “หม่อมฉันได้ยินจากต่งจื่ออวี๋พูดว่า สำนักกระบี่สังหารของพวกเขากำลังตามหาคนที่แย่งพิณไป เพื่อทวงคืนกระพรวนทอง หากตามหาสำนักกระบี่สังหารพบ แล้วค่อยตามหาหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ก็คงไม่ยากแล้ว”เมื่อได้ยินดังนี้เรียวตาหงส์ของเย่จิ่งอวี้ก็เป็นประกาย“เสวียนเอ๋อร์พูดถูก เนื่องจากสำนักกระบี่สังหารตั้งอยู่ในภูเขาหิมะ จึงหาได้ไม่ยาก ข้าจะส่งคนไปหาสำนักกระบี่สังหารเดี๋ยวนี้ แล้วสอบถามที่อยู่ของหอแห่งเสียงศั
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 469 ศัตรูบุกโจมตี
อาซือหลานเหลือบมองเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเสด็จพี่สามารถนำตัวอินสิงอวิ๋นกลับมาได้ ข้าก็ยินดีอยู่แล้ว แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเสด็จพี่มีความสามารถนั้นหรือไม่”อูเอินเงียบอยู่นานและพูดว่า “เอาล่ะ ข้าจะนำทัพไปโจมตีเมืองเอง”เขาเดินออกจากกระโจมทหารอย่างรวดเร็ว และเมื่อเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็เห็นเป่าเล่อเอ่อร์ยืนอยู่ที่ประตูหน้ากระโจมพักของเขา“เสด็จพี่”เมื่อเห็นดวงตาที่แดงก่ำของน้องสาว หัวใจของอูเอินก็อ่อนยวบลง“เหตุใดเจ้าถึงตื่นเช้านักล่ะ”“อามู่เอ่อร์ไปไหนเพคะ เสด็จพี่อาซือหลานบอกว่าไปทำงาน จริงหรือไม่เพคะ”เมื่อมองดูดวงตาที่ไร้เดียงสาของน้องสาว หัวใจของอูเอินก็เจ็บปวด เขาพยักหน้าอย่างแรง“จริง พี่จะพาอามู่เอ่อร์กลับมาหาเจ้าเอง”ทันใดนั้นใบหน้าของเป่าเล่อเอ๋อร์ก็เปล่งประกายด้วยความดีใจ“ขอบคุณเสด็จพี่”อูเอินยื่นมือออกมาลูบหัวนาง“ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมาก กลับไปได้แล้ว”เป่าเล่อเอ่อร์เชื่อฟังคำพูดของอูเอินมาโดยตลอด นางเดินตามสาวใช้กลับไปทันทีหลังจากที่นางจากไป อูเอินได้เรียกหามู่จัวและแม่ทัพอาวุโสอีกหลายคน“บัดนี้อินจ้งตายแล้ว ถึงเวลาที่เราจะยึดเมือง คืนนี้ส่งทหารไปยึดเม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 470 จับเต่าในไห
อินปู้อวี่ตกตะลึง“เกิดอะไรขึ้น พวกเขามาจากไหน”ทหารพูดด้วยความตื่นตระหนก “ดูเหมือนว่ามีการขุดหลุมไว้ใต้กำแพงเมือง”อินปู้อวี่ชักกระบี่ยาวออกมา แล้วพูดด้วยความโกรธ “ตามข้าไปฆ่ามัน”เขาเดินไปไม่กี่ก้าวแล้วเหาะลงจากกำแพงเมือง คมกระบี่เป็นประกายวาวกล้า ตวัดฟาดฟันใส่ทหารเจียงวูอย่างรวดเร็วในเวลานี้ ทั้งเมืองอยู่ในความโกลาหล ประตูเมืองก็ถูกเปิดโดยทหารเจียงวูแล้ว เมื่อมู่จัวและแม่ทัพผู้อื่นเห็นดังนี้ก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง“ประตูเมืองเปิดแล้ว จุดควันหมาป่าทันที ตามข้าเข้าไปในเมือง ยึดเมืองลั่วสยากลับคืน”จากระยะไกล อาซือหลานและจูอวี้เหยียนยืนทอดสายตามองออกไป เห็นควันลอยสูงขึ้น ต่างอดไม่ได้ที่จะมีความสุขตราบใดที่เมืองลั่วสยาพ่ายแพ้ ต้าโจวก็จะแพ้การต่อสู้ครั้งนี้หากจับตัวอินปู้อวี่ได้ ก็สมารถให้อินชิงเสวียนมาที่นี่เพื่อแลกเปลี่ยนตัวประกันได้เมื่อนึกถึงใบหน้างามผุดผาดดวงนั้น อาซือหลานก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายไม่ไกลนัก อูเอินสวมชุดเกราะคุมทัพอยู่นอกเมืองหน่วยอารักขาที่อยู่ข้างๆ ตื่นเต้น“ราชาเผ่า พวกเราเข้าไปในเมืองได้แล้วกระมัง”“แม่ทัพมู่จัวเข้าไปแล้ว”
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 471 แผนการของจูอวี้เหยียน
โหวเหนือถอนหายใจแล้วพูดว่า “สาวน้อยภายในเข้มแข็งแต่ภายนอกอ่อนโยน แต่ไม่ใช่ผู้ที่มีอารมณ์อ่อนแอ ในเมื่อเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจอย่างแน่นอนแล้ว จึงไม่มีทางเปลี่ยนแปลงได้อย่างง่ายๆ น่าเสียดายที่ตอนนั้นข้าหลงในอำนาจ หากไม่ใช่เพราะข้าบีบให้นางแต่งงานกับอันผิงอ๋อง ก็คงไม่เกิดเหตุยุ่งยากเช่นนี้”อินจ้งพูดปลอบใจว่า “ทุกเรื่องต่างมีข้อยกเว้น อีกทั้งคุณหนูก็เป็นคนสนิทเพียงคนเดียวของท่านโหว เพื่อเห็นแก่ท่านโหว ไม่แน่ว่าอาจจะยินยอมสึก”เมื่อได้ฟังคำพูดของอินจ้ง โหวเหนือจึงรู้สึกมีความหวังขึ้นอีกครั้ง“แม่ทัพอินพูดมีเหตุผลทีเดียว ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ต้องลองดูก่อนจึงจะรู้”อินจ้งพยักหน้า และสั่งเสียงเข้มว่า “ปิดช่องว่างของกำแพงเมืองเดี๋ยวนี้ หากผู้ใดกล้าเข้าใกล้ประตูเมือง จะถูกยิงทันทีไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม”ข่าวที่อินจ้งยังไม่ตายถูกกระจายถึงหูชาวบ้านอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ว่าอินจ้งยังมีชีวิตอยู่ ทุกคนต่างโห่ร้องดีใจ และเมื่อได้ข่าวว่าราชาเผ่าเจียงวูถูกจับตัว ก็ตีฆ้องตีกลองด้วยความปีติยินดีมากยิ่งขึ้น เฉลิมฉลองไปตามถนนเป็นเวลากลางคืนที่คึกคักเสียยิ่งกว่าเวลากลางวันนอกเมืองอาซือหลานและจ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 472 คดีการหายตัวไป
หลายวันแล้วที่ไม่ได้รับข่าวจากเจียงวู อินชิงเสวียนจึงร้อนใจอย่างอดไม่ได้หากว่าอาซือหลานตายแล้ว นางก็คงไม่ต้องกังวลใจมากขนาดนี้ ตอนนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเจ้าวายร้ายคนนั้นยังคงมีชีวิตอยู่ จิตใจของนางจึงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแม้ว่าอินจ้งจะมีประสบการณ์การใช้กองกำลังทหารที่โชกโชน แต่ทว่าแผนการในใจอันแยบยลกลับไม่มากเท่าอาซือหลาน ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีอินสิงอวิ๋นที่ถูกพิษกู่เล่นงานอยู่ช่วงเช้าไปทำการสอนที่สำนักศึกษาหลวง อย่างน้อยก็พอเบี่ยงเบนความสนใจได้บ้าง แต่ทันทีที่กลับถึงตำหนัก อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะคิดฟุ้งซ่านเมื่อเห็นพระสนมจิตใจว้าวุ่น อวิ๋นฉ่ายจึงถามอย่างระมัดระวังว่า “พระสนม พระองค์เป็นห่วงนายท่านและคุณชายรองใช่ไหมเพคะ”อินชิงเสวียนตอบรับและพูดว่า “ถูกต้อง ท่านพ่อและพี่รองของข้าไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์ อีกทั้งคู่ต่อสู้ในครั้งนี้แข็งแกร่งมาก ข้ากลัวว่าพวกเขาจะรับมือไม่ไหว”อวิ๋นฉ่ายยิ้มและพูดอย่างไม่ถือสาว่า “พระสนมอย่าได้เป็นกังวลเลยเพคะ นายท่านเริ่มนำกองทัพตั้งแต่อายุยี่สิบกว่าปี ผ่านสงครามน้อยใหญ่มานับร้อยครั้ง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต่อสู้กับเจียงวู จะต้องไม่มีปัญหาแน่นอนเพคะ”
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 473 ขันทีร้อนใจเจียนตาย
เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย“ผู้ที่หายตัวไปมีแต่คนชรางั้นหรือ?”เจวี๋ยอิ่งพูดด้วยความเคารพ “เป็นจริงดังนั้นพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้มีรายงานว่ามีหกเจ็ดคนแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เย่จิ่งอวี้พูดเสียงเรียบว่า “อาจเดินพลัดหลงไป ติดตามดูแนวโน้มของฝ่ายราชการ และหาข้อสรุปที่แน่นอน”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”เมื่อเจวี๋ยอิ่งออกไปแล้ว เย่จิ่งอวี้ก็อ่านสาส์นกราบทูลต่อ และไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้มากนักตอนนี้ปัญหาเรื่องอาหารได้แก้ไขไปมากกว่าครึ่งแล้ว การถ่ายเทน้ำก็บรรลุผลเบื้องต้นแล้วเช่นกัน ภัยตั๊กแตนและโรคระบาดก็แทบจะหมดสิ้นไปแล้ว สิ่งสำคัญในตอนนี้เหลือเพียงแค่ในเจียงวูและเมืองซุ่ยหานบาดแผลของเย่จั้นก็ฟื้นฟูขึ้นแล้ว อีกไม่กี่วันก็สามารถกลับเมืองซุ่ยหานได้ ขอเพียงอินจ้งสามารถระงับความวุ่นวายทางนั้นได้อย่างราบรื่น ต้าโจวก็จะสงบสุขผู้ส่งสารออกจากเมืองหลวงได้เจ็ดแปดวันแล้ว อินจ้งน่าจะได้รับข่าวที่อินสิงอวิ๋นได้รับพิษกู่เข้าสู่ร่างกายแล้ว หวังว่าเขาจะสามารถระมัดระวังและป้องกันไม่ให้ปัญหาอื่นๆ เกิดขึ้นได้เย่จิ่งอวี้คิดอยู่ในใจ แต่มือยังคงไม่หยุดทำงาน เขาอ่านสาส์นกราบทูลทีละฉบับจนหมด เมื่อรู้สึกตัวอีกที เวลาก็จวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 474 สงครามทะเลเหนือ
หลังจากนอนหลับสะลึมสะลือไม่นานนัก อินชิงเสวียนก็ถูกอวิ๋นฉ่ายปลุกขึ้นมานางกอดผ้าห่มไว้ไม่อยากตื่น แต่เมื่อนึกได้ว่าตัวเองเป็นคนเสนอเรื่องการเรียน จึงไม่อาจถอดใจกลางคันก่อนใครได้จึงทำได้เพียงกัดฟันลุกขึ้นมา เข้าไปแช่น้ำพุวิญญาณในมิติ ตอนที่ออกมาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวาไปทั่วทั้งตัวเมื่อนึกได้ว่าเย่จิ่งอวี้ก็อดนอนมาทั้งคืน เมื่อครู่เข้าประชุมในราชสำนักคงง่วงนอนแย่ คืนนี้จะเตรียมน้ำพุวิญญาณให้เขาหนึ่งถัง เพื่อขจัดความเหนื่อยล้ามื้อเช้ากินอะไรง่ายๆ จากนั้นก็ออกจากวังพร้อมหลี่ชีและฉินเทียนเมื่อมาถึงสำนักศึกษาหลวง ก็ได้ยินใต้เท้าทั้งหลายกำลังปรึกษาหารือกัน บอกว่าช่วงนี้มีคนแก่หายไปจากเมืองหลวงหลายคนอินชิงเสวียนจึงเกิดความสงสัยขึ้นมา“เหตุใดคนแก่จึงหายตัวไปได้?”ใต้เท้าโจวส่ายหน้า ลูบเคราแล้วพูดว่า “ข้าเองก็ไม่แน่ใจ ตอนมาที่นี่ได้ยินชาวบ้านพูดคุยกัน คิดว่าเป็นเรื่องจริง ได้ยินว่ามีคนแจ้งทางการแล้ว”อินชิงเสวียนตกใจมาก หรือว่าเป็นฝีมือของชาวเจียงวูอีกแล้ว ในเมื่อจูอวี้เหยียนชำนาญในการใช้พิษกู่ ไม่แน่ว่านางอาจจะจับคนไปทำการทดลองแต่ทว่าเพียงแค่การจับคน ไม่จำเป็นต้องมาจั
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 475 เพื่อนที่รู้ใจ
อินชิงเสวียนพยักหน้า และออกจากโรงน้ำชาพร้อมเย่จั้นเมื่อมาถึงหน้าประตู ก็พบเด็กคนหนึ่งในชุดผ้าแพรเดินเข้ามาจากด้านนอกประตู และเอามือไพล่หลังเมื่อเห็นหน้าตาของเขาชัดเจนแล้ว อินชิงเสวียนจึงคิดในใจว่า สงสัยว่าผู้คนในราชวงศ์ต่างชื่นชอบมาฟังเรื่องซุบซิบที่นี่เด็กผู้ชายตัวน้อยคนนี้ ก็คือฝูอี้อ๋องเย่จิ่งหลานเมื่อเห็นอินชิงเสวียนและเย่จั้น เย่จิ่งหลานก็ตกใจเล็กน้อยรีบน้อมตัวลงและพูดว่า “สวัสดีเสด็จอาสิบสาม สวัสดีเสด็จพี่สะใภ้”ปากเล็กๆ พูดจาค่อนข้างหวานเลยทีเดียวเย่จั้นมองเขาแล้วถามว่า “มาดื่มชางั้นหรือ?”เย่จิ่งหลานพูดว่า “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ วันนี้อากาศดีทีเดียว จึงออกมาเดินเล่น เสด็จอาสิบสามและเสด็จพี่สะใภ้จะกลับแล้วหรือ?”อินชิงเสวียนยิ้มและพูดว่า “ความจริงจะไปเยี่ยมท่าน ในเมื่อท่านมาที่นี่แล้ว ข้าจะอยู่ต่ออีกหน่อย”เย่จั้นเหลือบมองเขาทั้งสองคน และเกิดความสงสัยในใจทั้งสองคนนี้สนิทสนมกันตั้งแต่เมื่อใด?“เช่นนั้นพวกท่านเชิญตามสบาย แต่รีบกลับด้วยล่ะ”เย่จั้นประสานมือคำนับ ยกชุดคลุมแล้วเดินออกไปอินชิงเสวียนมายังชั้ยสอง และนั่งลงตำแหน่งที่นั่งเดิม“ช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง?”เ
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
