ทั้งสองทะยานร่างไต่ขึ้นไปบนยอดเขาอย่างรวดเร็ว ลมปราณนั้นเป็นเหมือนตาข่ายไร้รูป ที่ไหลทะลักลงมาจากยอดเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกี่ยวกระหวัดพันเข้าหาคนทั้งสองลั่วสุ่ยชิงเหวี่ยงกระบี่ตลอดทาง เพื่อตัดพลังที่กระจัดกระจายออกมาเหล่านั้น อินชิงเสวียนตามหลังนางไปติดๆ คอยระวังภัยรอบด้านอยู่เสมอบนภูเขาลูกนี้ นางไม่รู้สึกถึงลมปราณของมนุษย์ผู้ใด แต่พลังนี้กลับมีอยู่จริงอย่างยิ่งเมื่อเห็นว่ายังอีกหลายร้อยเมตรกว่าจะถึงยอดเขา อินชิงเสวียนจึงเอื้อมมือคว้าแขนเสื้อของลั่วสุ่ยชิง“นี่ใช่ค่ายกลหรือไม่ ระวังจะถูกหลอก?”ลั่วสุ่ยชิงหยุดฝีเท้า ขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้าไม่เคยเห็นค่ายกลเช่นนี้มาก่อน”“เช่นนั้นก็ต้องเป็นคน”ผู้ที่มีกำลังภายในที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ต้องเป็นชิงฮุยแน่ๆอินชิงเสวียนมีความคิดนี้อยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดออกไป พวกนางตามหามาหลายวันแล้ว ไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้ลั่วสุ่ยชิงยกกระบี่ยาวในมือขึ้นสูงอีกเล็กน้อย“จะเป็นคนหรือค่ายกลก็ช่างเถอะ ในเมื่อมาแล้ว ก็ต้องขึ้นไปดู”“ได้”อินชิงเสวียนเดินตามหลังลั่วสุ่ยชิงห่างห้าก้าว เวลาในการฟื้นฟูของใบมีดทะมึนแห่งมิติสิ้นสุดลงแล้ว ถ้าเป็นชิงฮุยจริง นางก็ส
อินชิงเสวียนออกมาจากมิติทันที และต่อสู้กับชายคนนี้พร้อมกับลั่วสุ่ยชิง อย่างไรก็ตาม พลังของชายคนนี้ก็เหมือนกับน้ำที่ไหลลงสู่แม่น้ำหลายร้อยสาย ที่มันไหลบ่าออกมาไม่หยุด ถึงแม้จะใช้กำลังของทั้งสองคนรวมกัน ก็ยังไม่สามารถเอาชนะได้เมื่อเห็นว่าต่อสู้มานานแล้วยังไม่สามารถเอาชนะได้ ลั่วสุ่ยชิงก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “หาทางโจมตีเขาบนที่นั่งนั้น ข้าเคยได้ยินเสด็จพ่อบอกว่าพิษนี้แพร่กระจายผ่านดอกไม้ พืช และต้นไม้บนภูเขา มีเถาวัลย์มากมายพันอยู่รอบตัวของเขา ต้องอาศัยการดูดซับพลังงานจากมันแน่ๆ”อินชิงเสวียนมองไปที่คนผู้นั้นด้วยความตกใจ“มีเรื่องแปลกๆ แบบนี้ด้วยรึ เป็นไปได้ไหมที่พิษจะซ่อนอยู่ในดอกไม้ ต้นไม้ และเถาวัลย์เหล่านี้”“เจ้าพูดถูก วิชานี้สูญหายไปนานแล้ว ข้าเคยอ่านเรื่องนี้ในตำราของราชวงศ์เท่านั้น คิดไม่ถึงว่าจะมีคนสามารถทำซ้ำได้อย่างสมบูรณ์แบบ”ลั่วสุ่ยชิงเคยเห็นวิชาต้องห้ามของเฟยเหยาหลายครั้ง ทำให้นางจำต้องคิดมาก ชาวเฟยเหยาที่สามารถอยู่รอดได้จนถึงทุกวันนี้ นอกจากเซี่ยอานซื่อและชิงฮุยแล้ว ก็มีแค่นาง ตอนนี้เซี่ยอานซื่อเสียชีวิตแล้ว เช่นนั้นก็เหลือเพียงชิงฮุยเท่านั้น เขาไม่ใช่บุคคลสำคัญในราชว
ลั่วสุ่ยชิงจับอินชิงเสวียน และหายวับไปที่ต้นไม้ได้ยินเสียงอึกทึก ขณะที่รากของต้นไม้จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากดิน ราวกับเป็นมือใหญ่โตรูปร่างประหลาด และกำลังเลื้อยเคลื่อนไปยังจุดที่ทั้งสองยืนอยู่“นี่ก็เป็นค่ายกลเหมือนกันหรือ”นับตั้งแต่รู้จักแคว้นเฟยเหยา ทัศนคติของอินชิงเสวียนที่มีต่อพวกเขาก็ถูกปรับปรุงใหม่หลายครั้ง แต่ก็ต้องยอมรับว่า นี่เป็นแคว้นที่มีอำนาจมากจริงๆ พวกเขาแต่ละคนล้วนมีวรยุทธ์ที่แข็งแกร่ง เชี่ยวชาญวิชาค่ายกล ยังมีกลอุบายที่ชาญฉลาด โชคดีที่เหลือรอดกันมาไม่มาก หากมีหมื่นคนที่เป็นแบบนี้ ต้าโจวคงมีแต่ต้องรอให้ถูกทำลายเท่านั้นลั่วสุ่ยชิงสั่นศีรษะ“นี่เป็นวิชาที่เกี่ยวกับกลไก ถ้าชิงฮุยสร้างค่ายกลการต่อสู้ใหญ่ๆ ที่นี่ ตัวเขาก็ต้องอยู่ที่นี่ เราต้องตามหาเขาให้เจอโดยเร็ว เมื่อใดที่เขาช่วงชิงได้สำเร็จ ต้องกลับไปอยู่เบื้องหลังอีกครั้ง”“อื้ม แล้ว ต้องไปตามหาที่ไหนล่ะ”ที่นี่ก็เป็นยอดเขาแล้ว แต่อินชิงเสวียนกลับสัมผัสไม่ได้ถึงกลิ่นอายที่ชั่วร้ายใดๆลั่วสุ่ยชิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เหยียดนิ้วออก และทันใดนั้น หมอกสีดำก็โผล่ออกมาจากฝ่ามือลั่วสุ่ยชิงมอบหมอกสีดำให้กับอินชิงเสว
ในเวลานี้ เย่จิ่งหลานได้มาถึงจุดที่เสี่ยวหลานหลานพบเขาแล้ว“ที่นี่แหละ ตอนที่เราเจอคุณ คุณก็นอนอยู่ที่นี่ สวมชุดดำ ดูเหมือนนักฆ่าไม่มีผิด แถมยังดูเจ๋งมาก”เสี่ยวหลานหลานยื่นมือเล็กๆ ออกมา แล้วชี้ไปที่พื้นเย่จิ่งหลานเดินไปที่นั่นทันที แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น?อินชิงเสวียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “หรือว่า...ท่าทางที่คุณกำลังทำอยู่นี่มันไม่ถูกต้อง?”นางอยู่ที่นี่มานานแล้ว ได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับการเดินทางข้ามเวลามามากมาย โดยปกติแล้วไม่มีใครสามารถย้อนเวลากลับไปได้ แต่จากที่ข้ามภพมา ดูเหมือนจะสามารถเดินทางได้อย่างอิสระระหว่างสองโลกนางไม่รู้ว่าสิ่งที่เขียนในหนังสือเป็นนิยายที่แต่งขึ้น หรือว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ถ้ายังไงลองดูก็ไม่เสียหายเย่จิ่งหลานเกาหัว“เอ่อ...ตอนนั้น...ท่าทางของผมเป็นยังไง”อินชิงเสวียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที และวาดภาพง่ายๆ บนหน้าจอด้วยปากกาสัมผัสอย่างจริงจังเย่จิ่งหลานมองดู จากนั้นก็ยกมือขึ้นเป็นคำว่าโอเคจากนั้นยืดมือทั้งสองข้างขึ้นไปเหนือศีรษะ ขาข้างหนึ่งเหยียดตรง อีกข้างหนึ่งงอเข่าแนบกับพื้น แล้วนอนราบลงกับพื้น“แบบนี้เหรอ”อินชิงเสวียนก
อินชิงเสวียนค้นหาไปรอบๆ แต่หมอกสีดำบนมือยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เพื่อป้องกันไม่ให้ไปแตะต้องกับดักโดยไม่รู้ตัว นางจึงไม่ได้เข้าไปลึกนัก และกลับออกมาตามหาลั่วสุ่ยชิงเมื่อถึงปากถ้ำแห่งหนึ่ง หมอกสีดำบนมือก็พุ่งขึ้นมาราวกับเปลวไฟอินชิงเสวียนถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างระมัดระวัง ใบมีดสีดำที่ลอยอยู่เหนือศีรษะเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความคิดของอินชิงเสวียน บรรยากาศที่มืดมนน่ากลัวก็เข้มข้นขึ้นในทันใด“ข้าเอง!”ลั่วสุ่ยชิงถือหมอกสีดำเดินออกจากถ้ำ เมื่อเห็นใบมีดดำทะมึนลอยอยู่เหนือศีรษะของอินชิงเสวียน ลั่วสุ่ยชิงก็ขมวดคิ้ว“เจ้าสิ่งนี้สามารถแยกแยะมิตรกับศัตรูได้หรือไม่”อินชิงเสวียนยิ้ม“มันเคลื่อนไหวตามใจข้า เจ้าไม่ต้องห่วง เจออะไรบ้างหรือไม่”ลั่วสุ่ยชิงเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย“เจออะไรบางอย่าง เจ้าเข้ามาดูก็จะรู้เอง”อินชิงเสวียนเดินไปหานาง และทันใดนั้นก็มองเห็นคนนอนอยู่บนพื้นร่างของคนผู้นี้เหมือนจะถูกตัดออกไปหนึ่งในสาม เหลือเพียงแถบแคบๆ ที่ปกคลุมไปด้วยรอยไหม้เกรียม“ชิงฮุย?”นางสลายหมอกสีดำบนมือ แล้วเดินไปที่ร่างนั้นอย่างรวดเร็ว พลิกตัวร่างนั้นขึ้น และแล้วก็เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพรา
อินชิงเสวียนจับมือของลั่วสุ่ยชิง และเห็นเส้นสีเขียวโผล่ออกมาจากกลางนิ้วของนางนางกวักมือเข้าไปหยิบขวดน้ำพุวิญญาณออกมาหนึ่งขวด แล้วมอบให้ลั่วสุ่ยชิง“สิ่งนี้อาจช่วยแก้ไขได้ เจ้าลองดู”ลั่วสุ่ยชิงไม่สงสัยเลย เปิดฝาออก แล้วดื่มรวดเดียวสักพักเส้นสีเขียวก็ค่อยๆ หายไปนางโคจรลมปราณอยู่ครู่หนึ่ง ประกบมือคำนับพลางพูดว่า “ขอบคุณมาก”อินชิงเสวียนกล่าวว่า “ไม่ต้องเกรงใจ เรารีบไปกันเถอะ”ลั่วสุ่ยชิงพยักหน้า จากนั้นก็ใช้วิชาตัวเบาติดตามอินชิงเสวียนตรงไปยังเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงในเวลาเดียวกัน ได้มีการต่อสู้เริ่มต้นขึ้นในอิ๋นเฉิงคนที่มาก็เหมือนกับพวกคลุ้มคลั่งที่เคยเจอในวันที่เปิดทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ ดวงตาทั้งคู่เป็นสีแดงสด เจอใครก็ฆ่าคนนั้น พอสังเกตดูดีๆ ก็จะเห็นว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นศิษย์ที่เฝ้าสำนักของสำนักใหญ่ต่างๆเฮ่อยวนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “คิดว่านี่คงเป็นจุดประสงค์หลักของการโจมตีสำนักต่างๆ ของชิงฮุย”เฮ่ออวิ๋นทงหยุดคนหนึ่งด้วยมือเดียว“การต่อสู้ครั้งนี้ เกรงว่าสู้ยาก”เก่อหงยวนกวัดแกว่งกระบี่บังคับให้สองคนล่าถอยกลับ พลางตะโกนด้วยความโกรธ “สู้ยากจริงๆ พวกเราไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้ แต
อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะมองไปยังลั่วสุ่ยชิง“เจ้าหมายความว่า เขาอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้งั้นหรือ”ลั่วสุ่ยชิงพยักหน้า“เป็นไปได้”อินชิงเสวียนถาม “แล้วจะตรวจสอบได้อย่างไร ใช้กำลังภายในของเจ้า สามารถตรวจจับได้หรือไม่”“ข้าสามารถลองดูได้ แต่เจ้าอย่าหวังมากเกินไป เมื่อพวกเขาทุกคนฟื้นแล้ว ให้เรียกรวมตัวพวกเขา!”เย่จิ่งอวี้พยักหน้า“ได้ แม่นางลั่วเดินทางมาไกล เชิญเดินตามศิษย์ไปยังที่พักก่อนเถิด”ลั่วสุ่ยชิงประกบมือคารวะและจากไปพร้อมกับศิษย์อิ๋นเฉิง หลังจากที่นางจากไปแล้ว เย่จิ่งอวี้ถามว่า “การเดินทางครั้งนี้เป็นอย่างไรบ้าง พบข้อมูลเกี่ยวกับจิ่งหลานหรือไม่”“ไม่มีเลย”อินชิงเสวียนถอนหายใจ และบอกเรื่องที่ตัวเองกับลั่วสุ่ยชิงพบชิงฮุยให้เย่จิ่งอวี้รับรู้เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้ว“ในเมื่อเสวียนเอ๋อร์รู้สึกว่าลั่วสุ่ยชิงรู้สึกสงสารชิงฮุย ทำไมถึงยังเชื่อคำพูดของนางด้วยล่ะ”อินชิงเสวียนยักไหล่“ตอนที่พบชิงฮุย ลั่วสุ่ยชิงไม่ได้แสดงกิริยาอาการอะไรมากนัก อาจเป็นเพราะข้าใช้ความคิดที่ต่ำช้ามาคาดเดาจิตใจของวิญญูชน นับจากวันที่ลั่วสุ่ยชิงเลือกที่จะช่วยเรา ก็ปล่อยวางได้หมดแล้ว”เย่จิ่งอวี้นั่งลงบน
ในยุคปัจจุบันเย่จิ่งหลานออกจากห้วงทะเลแห่งจิต เขายังคงนอนอยู่กลางถนนบนภูเขา เริ่มรู้สึกเย็นจับขั้วหัวใจอินชิงเสวียนกับเสี่ยวหลานหลานมองหน้ากัน แล้วถอนหายใจพร้อมกัน“ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผลนะ”“อื้ม เขาคงกลับไปไม่ได้แล้ว”เสี่ยวหลานหลานลูบคาง สายตาเต็มไปด้วยความเสียใจ“ไม่งั้น คุณมาเป็นนักแสดงที่บ้านเราไหม ผมจะส่งผู้จัดการที่ยอดเยี่ยมที่สุดไปให้ รับรองว่าจะทำให้คุณเป็นซูเปอร์สตาร์ได้”เย่จิ่งหลานลุกขึ้นจากพื้นดิน“ถุย ผมเป็นหมอนะ ใช้วิชาความรู้หาเงิน ไม่พึ่งหน้าตา ตอนนี้ผมมีอย่างอื่นที่ต้องตรวจสอบ ถ้าพวกคุณเห็นผมเป็นเพื่อน งั้นก็ช่วยหาสถานที่เงียบสงบให้ผมพักได้ไหม พร้อมอาหารสามมื้อต่อวันด้วย”อินชิงเสวียนกับเสี่ยวหลานหลานมองหน้ากันอีกครั้ง จากนั้นก็พยักหน้าพร้อมกัน“เรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหา”ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสามคนก็มาถึงโรงแรมแห่งหนึ่งในตัวเมืองเสี่ยวหลานหลานโบกมือ แล้วพูดอย่างใจป้ำ “ผมเช่าห้องชุดไว้ให้คุณหนึ่งเดือน คุณอยู่ที่นี่ได้ตามสบาย อีกไม่กี่วันพี่ชิงเสวียนก็ต้องไปถ่ายละคร ถ้ามีเรื่องอะไรคุณสามารถติดต่อผมได้เลย ยังไงซะพวกเราก็เป็นคนเดียวกันในคนละช่วงวัย เรื่องของคุณ
เย่ไห่ถังยังคงมีความสุข แต่จู่ๆ เสียงของหลี่เต๋อฝูก็ทำให้นางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อเปิดประตู เห็นเสด็จพี่และเสด็จพี่สะใภ้ยืนอยู่ที่กลางเรือน น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตา“ไห่ถังคารวะเสด็จพี่ เสด็จพี่สะใภ้เพคะ!”เย่ไห่ถังกำลังจะคุกเข่าลง แต่เย่จิ่งอวี้ก็ปราดเข้าประคองนางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ในฐานะสตรีที่ออกเรือนแล้ว ทุกสิ่งต้องคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวม จะทำตัวเหลวไหลซุกซนเหมือนอยู่ในวังไม่ได้ หากใช้ชีวิตนอกวังจนเบื่อแล้ว ก็สามารถกลับมาได้ตลอดเวลา วังหลวงจะเป็นบ้านของเจ้าตลอดไป”อินชิงเสวียนก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ถ้าพี่รองของข้ารังแกเจ้า เจ้าก็บอกข้าได้เลย ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับเจ้าแน่นอน”ถ้าคนที่เย่ไห่ถังแต่งงานด้วยไม่ใช่อินปู้อวี่ เย่จิ่งอวี้คงพูดคำนี้ไปนานแล้วเย่ไห่ถังสูดจมูก“ขอบพระทัยเสด็จพี่และเสด็จพี่สะใภ้เพคะ ตอนแรกข้าค่อนข้างมีความสุข แต่ตอนนี้ไม่อยากจากไปเลย”เมื่อเห็นว่าจมูกของเย่ไห่ถังแดง กำลังจะร้องไห้อีก เย่จิ่งอวี้จึงตีหน้าขรึมพูดทันที “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าจะให้คนไปแจ้งอินปู้อวี่ ว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่มีแล้ว หลี่เต๋อฝู!”หลี่เต๋อฝูก็เป็นคนเจ้าเ
ในวันที่หนึ่งเดือนสี่ ลำดับการสอบการต่อสู้ชี้ให้เห็นว่า เฉินเซียงเยว่ที่อินชิงเสวียนสนใจ สอบได้ลำดับหนึ่ง คนผู้นี้หน้าตาดูดุร้ายและน่าเกลียด แต่กลับมีจิตใจอ่อนโยนดังเช่นสตรี ไม่เพียงแต่วรยุทธ์ดีเลิศเท่านั้น แต่ยังเก่งในเรื่องการจัดขบวนทัพด้วย เป็นยอดแม่ทัพที่หาได้ยากนางได้ลำดับหนึ่งก็คือจอหงวนด้านวิชาการต่อสู้ ไม่มีใครไม่ยอมรับเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็ดูฮึกเหิมมีพลังมากกว่าผู้ชายทุกคนในตอนนั้นเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งแซ่หลิวมีชื่อว่าเยว่ ก็ได้รับเลือกให้ติดอยู่ในสามอันดับแรก รั้งอยู่ในเมืองหลวงฝ่าบาทขานรายชื่อสตรีมามากขนาดนี้ เหล่าขุนนางข้าราชบริพารก็อดไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ต่างรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องตามระเบียบประเพณี แต่ก็กล้าที่จะวิพากษ์วิจารณ์เป็นการส่วนตัวเท่านั้น ต้าโจวในวันนี้เปลี่ยนไปแล้ว ที่ฝ่าบาทยินดีฟังพวกเขา ก็ถือเป็นการให้เกียรติพวกเขาแล้ว หากฝ่าบาทไม่อยากฟัง ถึงพูดมากไปก็ไร้ผลแต่ไม่มีใครกล้าพูดว่าเย่จิ่งอวี้เป็นทรราช ฝ่าบาททรงงานปกครองบ้านเมืองอย่างหนัก แม้ว่าพระองค์จะทรงปฏิรูปครั้งใหญ่ แต่ก็ทำเพื่อประชาชนในราชวงศ์ต้าโจวเท่านั้น ขณะนี้แผ่นดินสงบสุข มีธัญพืชอุดมสมบูรณ
เสียงเรียกว่าท่านพี่นั้นทำให้เย่จิ่งอวี้ใจอ่อนลงมากโข ความโกรธทั้งหมดพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันทีไม่เช่นนั้นจะทำอะไรได้อีก ภรรยาที่เลือกมาเอง มีแต่ต้องตามใจเองเท่านั้น“เจ้าคนโกหกตัวน้อย กลับไปสามีจะคิดบัญชีเจ้าหนักๆ ถอนกำลังภายในของเจ้าออก สามีจะทำแทนเจ้าเอง ประเดี๋ยวจะทำร้ายลูกในท้องเอา”เสียงของเย่จิ่งอวี้เชื่อมโยงเป็นเส้น ไหลผ่านกระทบโสตประสาทของอินชิงเสวียนคำต่อคำอย่างแจ่มชัดนางยกมุมปากขึ้น เผยเป็นรอยยิ้มภาคภูมิใจเมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเย่จิ่งอวี้ นางจึงเปิดโสตประสาท เหตุผลที่ขอให้เย่จิ่งอวี้ช่วย ก็เพราะว่ากำลังภายในในร่างกายของนางซับซ้อนเกินไป ยากต่อการควบคุม ในงานที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ จะให้เกิดข้อผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาดเย่จิ่งอวี้ไม่เหมือนกัน เขาบำเพ็ญตบะกำลังภายในของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ทั้งยังประสานพลังแห่งฟ้าดิน แม้ว่าอินชิงเสวียนจะมีพลังลมปราณของหลายสำนัก แต่ก็ไม่สามารถเทียบกับกำลังภายในอันบริสุทธิ์และทรงพลังของฮ่องเต้ได้ในชั่วพริบตา กำลังภายในดุจธารานิ่งลึกหลั่งไหลเข้ามาจากด้านนอกประตู เหมือนโลกลึกล้ำ โอบกอดและยืดหยุ่น บรรยากาศที่มืดมนในห้องโถงคล้ายจะถูก
“ฟางรั่วเข้าวัง?”เย่จิ่งอวี้หยุดฝีเท้าหลี่เต๋อฝูโค้งคำนับและพูดว่า “กระหม่อมถามองครักษ์ที่เฝ้าหน้าประตูวังแล้ว แม่นางฟางรั่วเข้ามาเมื่อสามชั่วยามที่แล้ว”เจวี๋ยอิ่งคุกเข่าลงและพูดว่า “กระหม่อมเห็นฟางรั่วเข้าไปในตำหนักจินอู๋ แต่ไม่เห็นนางและฮองเฮาออกมา”เย่จิ่งอวี้หรี่ตาลงเล็กน้อย สายตาคล้ายจะสดใสและมืดมน กำลังตกอยู่ในอาการครุ่นคิดด้วยวรยุทธ์ของฟางรั่ว ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะทำอันตรายต่ออินชิงเสวียน นางยังมีใบมีดแห่งมิติอยู่ในมือ แม้ว่าเหล่าเทพเซียนจะลงมาเอง แต่นางก็ยังสามารถต่อสู้ได้จากมุมมองนี้ ควรไม่ใช่การหายตัวไปง่ายๆ นางเรียกฟางรั่วมา ต้องมีเหตุผลอื่นเป็นแน่เจวี๋ยอิ่งโค้งคำนับและถามว่า “ต้องการให้กระหม่อมปิดล้อมพระนคร สืบหาที่อยู่ของฮองเฮาอย่างถี่ถ้วนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”เย่จิ่งอวี้เหลือบมองเจวี๋ยอิ่ง“ไม่ต้อง หลี่เต๋อฝู ไปเชิญกวนเซี่ยวเข้ามาด้วย”ครู่ต่อมา กวนเซี่ยวก็วิ่งเหยาะๆ มาถึงประตูตำหนัก ยกเสื้อคลุมขึ้นและคุกเข่าลงกับพื้น“กวนเซี่ยวถวายบังคมฝ่าบาท ฝ่าบาททรง...”เย่จิ่งอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็รำคาญ โบกมือห้าม“ตามสบาย เจ้ารู้ไหมว่าทำไมฟางรั่วถึงมาที่วัง”กวนเซี่ยว
“ในเมื่อเจ้าเตรียมตัวพร้อมแล้ว เช่นนั้นก็ตามข้าไปที่อื่น”อินชิงเสวียนดีดปลายเท้าขึ้น ร่างนั้นก็กระโดดออกจากตำหนักจินอู๋ ท่วงท่ากิริยาเบาบางและสง่างาม ราวกับเทพธิดาในวังพระจันทร์ที่ทิ้งร่องรอยความงดงามไว้บนโลกมนุษย์ฟางรั่วติดตามอย่างใกล้ชิด พลางชื่นชมในใจอินชิงเสวียนเป็นคนพิเศษจริงๆ!ราวสิบห้านาที ร่างที่สง่างามทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนักฉือหนิงหลังจากไทเฮาสิ้นพระชนม์ สถานที่แห่งนี้ก็ว่างเปล่า ขณะนี้มีไท่เฟยและไท่ผินเพียงไม่กี่คนที่เหลืออยู่ในวัง ที่พักอาศัยมีมากมาย เหตุผลที่อินชิงเสวียนเลือกสถานที่นี้ ก็เพราะเย่จิ่งอวี้จะไม่มาจากนั้นก็นึกในใจ ครั้นแล้วถังไม้ขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า และในพริบตาเดียว มันก็เต็มไปด้วยน้ำพุวิญญาณที่ใสสะอาด“เข้าไปสิ สิ่งนี้สามารถรับรองความปลอดภัยของเจ้าได้ในระดับสูงสุด”“เพคะ”ฟางรั่วก้าวเข้าไปในถังโดยไม่ลังเลใดๆ แม้เป็นฤดูหนาว น้ำในถังนี้กลับไม่เย็น แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ปกคลุมผิวหนังและเส้นลมปราณทั้งหมดของนางอินชิงเสวียนตามเข้ามา จากนั้นนั่งตรงข้ามนางแม้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น น้ำพุวิญญาณก็สามารถรับรองความปลอดภัยในชีวิตขอ
“เจ้าลุกขึ้น ข้าหมายถึงอาจจะทำได้ แต่จะมีโอกาสฟื้นตัวได้มากเพียงใด ข้าก็ไม่แน่ใจ เรื่องนี้ เจ้าควรปรึกษากับกวนเซี่ยวก่อนดีกว่า ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวกับเขาด้วย”อินชิงเสวียนพยุงฟางรั่วด้วยมือทั้งสองข้าง และอธิบายข้อดีข้อเสียฟางรั่วพยักหน้า“ข้าเข้าใจ เพียงแต่ สุขภาพของฮองเฮา”อินชิงเสวียนท้องโตขนาดนี้ หากมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา นางไม่สามารถรับผิดชอบไหวอินชิงเสวียนยิ้มละไม“ร่างกายของข้าแข็งแรงมาก ไม่เป็นไร เจ้าคิดดีแล้วก็มาหาข้าที่วังหลวงได้เลย”“เพคะ”ขณะที่กำลังคุยกัน ทั้งสองคนก็เดินไปที่แท่นประลองข้างๆ แล้วเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งอายุสิบห้าหรือสิบหกปี ถือดาบคู่อยู่ในมือ กระโดดขึ้นลงด้วยท่าทางที่เบาและกล้าหาญ บีบชายที่อยู่ตรงข้ามหลังให้ล่าถอยทีละก้าว จนตกแท่นประลอง ล้มลงต่อหน้าผู้ชม อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมมัน“ทำได้ดีมาก!”ใบหน้าของฟางรั่วแสดงถึงความภาคภูมิใจ“เด็กหญิงคนนี้ชื่อหลิวซู่เยว่ เมื่อก่อนเป็นลูกสาวของหัวหน้าคณะละคร นางมีทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง หลังจากที่บิดาเสียชีวิต นางไม่สามารถดูแลคณะละครได้ จึงมาที่เมืองหลวง เข้ามาเรี
“ข้าเอง!”อยู่ๆ อินชิงเสวียนก็นึกสนุก กระโดดขึ้นไปบนแท่นสูงเมื่อเห็นนางชัดเจน คนบนแท่นก็ยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความดีใจ“อิน...”นางพูดได้คำเดียว จากนั้นรีบเปลี่ยนคำพูด คุกเข่าลงแล้วพูดว่า “หน่วยรักษาการณ์ฝั่งซ้ายฟางรั่ว ขอน้อมถวายพระพรฮองเฮาเพคะ”อินชิงเสวียนเอื้อมมือไปประคองนางขึ้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เพียงพริบตาเดียวก็ไม่ได้เจอกันมาครึ่งปีแล้ว แม่นางฟางรั่วเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนเลย มีความกล้าหาญขนาดที่หมื่นคนก็ขวางไม่อยู่ ทำให้สตรีทั่วทั้งแผ่นดินรู้สึกภาคภูมิใจจริงๆ”ฟางรั่วถูกอินชิงเสวียนยกย่องจนดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาตินัก นางก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า “ฮองเฮาตรัสยกย่องเกินไปแล้ว”นางพูดด้วยกระแสเสียงสงบ ก้องกังวานราวกับว่าเสียงโลหะกระทบกัน คิดว่านางคงใช้น้ำพุวิญญาณที่ตัวเองเก็บไว้ให้ จนก้าวหน้าไปอีกขั้นแล้ว“คำยกย่องใช่ว่าจะไม่มีมูล เจ้าเก่งมากจริงๆ ข้ามองคนไม่ผิด คนเหล่านี้เป็นลูกน้องของเจ้าหรือ”อินชิงเสวียนหันความสนใจไปยังคนที่เบื้องล่างแท่นประลองฟางรั่วพยักหน้า“สตรีทุกคนในค่ายกำลังสอบวิชาการต่อสู้ หลังจากพวกนางสอบเสร็จสิ้น ฮองเฮาก็จะสามารถชมความองอาจของพวกนางได้”อินชิงเสว
อินชิงเสวียนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็กลั้นเสียงหัวเราะ แต่ต้องชื่นชมสายตาขององครักษ์เงาเหล่านี้ ภายใต้การจ้องมองของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นแผนการและกลอุบายใดๆ ก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาไปได้สามวันผ่านไปในชั่วพริบตา เอกสารสอบที่ปิดผนึกจำนวน 420 ชุดก็ถูกขนย้ายเข้ามาในห้องหนังสือแล้วอินชิงเสวียนรออยู่ก่อนแล้ว นี่เป็นครั้งแรกของที่ทำหน้าที่ตรวจข้อสอบ นางตื่นเต้นมาก หลังจากได้รับกระดาษคำตอบแล้ว นางก็เปิดผนึกเคลือบออกทันที สองสามีภรรยามีการแบ่งงานอย่างชัดเจน คนหนึ่งตรวจวิชาคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ และเคมี ส่วนอีกคนก็พิจารณาภาพรวม หลังจากผ่านไปสิบวัน ในที่สุดก็ได้คัดเลือกออกมาเก้าสิบหกชุดอินชิงเสวียนตรวจอ่านจนเวียนหัวตาลาย ชาตินี้ไม่คิดจะแตะต้องชุดข้อสอบเหล่านี้อีกแล้วเย่จิ่งอวี้นวดหน้าผากของนางเบาๆ ถามด้วยรอยยิ้ม “อีกไม่กี่วันจะเป็นการสอบหน้าพระที่นั่ง ฮองเฮาอยากมาสังเกตการณ์หรือไม่”อินชิงเสวียนส่ายหัวซ้ำๆ“ไม่แล้ว ฝ่าบาทดูก็พอ ตอนนี้ข้าแค่อยากจะนอนพักผ่อนให้สบายสักสองสามวันแล้ว”เย่จิ่งอวี้พูดอย่างเอ็นดูรักใคร่ “ได้ เช่นนั้นก็พักผ่อนดีๆ ฮองเฮาของข้าลำบากแล้ว”อินชิงเสวียนถอนหายใจอีกครั้ง“น่าเสียดา
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตาเดียวก็ถึงเดือนสามนักเรียนฝ่ายบุ๋นฝ่ายบู๊จำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในเมืองหลวง ต้าโจวก็คึกคักครื้นเครงเป็นพิเศษ วันที่สิบแปดเดือนสาม กรมพิธีการเป็นประธานในการสอบอินชิงเสวียนปลอมตัวเป็นอาจารย์อินอีกครั้ง และแอบหนีไปที่หอตรวจ ท้องของนางเริ่มโตขึ้นมากแล้ว เพื่อไม่ให้ถูกคนสังเกตเห็น จึงสวมชุดคลุมตัวใหญ่ อำพรางร่างกาย ไว้เย่จิ่งอวี้ไม่วางใจ ปลอมตัวเป็นองครักษ์ติดตามไปด้วย โดยมีหน้ากากปิดบังครึ่งใบหน้า ริมฝีปากที่เม้มน้อยๆ ยังคงแสดงให้เห็นถึงอำนาจของผู้สูงศักดิ์เขาโค้งคำนับประสานมือคารวะ พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ข้าน้อยคุ้มครองความปลอดภัยของ อาจารย์อิน ถ้าอาจารย์อินต้องการสิ่งใด เชิญสั่งมาได้เต็มที่”อินชิงเสวียนกลอกตามองเขา วางท่าเหมือนเป็นผู้มีการศึกษา“ไปยืนอยู่ด้านหลัง หากไม่มีอะไรก็อย่าพูดมาก”“รับทราบ”เย่จิ่งอวี้ลดมือลง ยืนข้างหลังนางอย่างเชื่อฟัง โดยไม่พูดอะไรสักคำอินชิงเสวียนเม้มริมฝีปากยิ้มๆ แล้วก้าวเข้าไปในห้องสอบเสนาบดีกรมพิธีการกำลังนั่งดื่มชาบนเก้าอี้ ท่าทางสบายอารมณ์มาก คนจากสำนักศึกษาหลวงถูกย้ายมาที่นี่แล้ว ไม