Share
บทที่ 1003 ทำใจไม่ได้
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1004 ถึงตายก็ยังไม่สาสมแก่บาปกรรม
เย่จิ่งหลานไม่ได้พูดอะไร เขามองอย่างเฉยเมยออกคำสั่ง “ค้นหาต่อไป!”เก่อหงยวนขมวดคิ้ว มองไปที่ฮวาเชียนอีกครั้งฮวาเชียนถอนหายใจเบาๆ แล้วไม่ได้พูดอะไรอีกส่วนตัวเย่จิ่งหลานได้เคลื่อนไหวไปยังกลางเกาะแล้วมีเสียงร้องไห้ดังระงมตลอดทาง รวมถึงดวงตาคู่หนึ่งที่จ้องมองของราวกับอยากกินเลือดกินเนื้อเย่จิ่งหลานมองไปข้างหน้าอย่างมั่นคง อารมณ์สงบราวกับน้ำเป็นคนควรมีความเห็นอกเห็นใจก็จริงอยู่ แต่ต้องแยกแยะเป็นคนๆ ไป ตามที่เต้าสำนักเซี่ยวกล่าว คนเหล่านี้คือคนที่ถูกขับไล่ออกมา หากพวกเขาพัฒนาไปทางที่ดี ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อจงหยวน นั่นก็ช่างเถิดแต่คนเหล่านี้กลับมีเจตนาชั่วร้ายให้ได้ ก่ออาชญากรรมหลายครั้ง หากปล่อยให้พวกเขามีชีวิตรอด เช่นนั้นชาวเป่ยไห่จะต้องประสบหายนะอย่างแน่นอนนี่ก็เหมือนการเผชิญหน้ากับลูกของตัวเองและคนอื่น หากสามารถมีชีวิตรอดได้เพียงคนเดียว เกรงว่าจะไม่มีใครเลือกอย่างหลัง เย่จิ่งหลานก็เช่นเดียวกันเพียงแต่ไม่คาดคิด ว่าการศึกคราวนี้เกาะตงหลิวจะส่งหัวกะทิออกไปหมด โชคดีที่ในเป่ยไห่มีหลายสำนัก หากโชคไม่ดีกลายเป็นพวกเขาที่ตกไปอยู่ในมือของคนเหล่านี้ จุดจบคงจะน่าเศร้ากว่าวันนี้หลายเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1005 โกหกเจ้าแล้วจะทำไม
ราวๆ สามสิบนาที เย่จิ่งหลานก็เดินตามหวังซุ่นไปยังถ้ำที่ถล่มเมื่อมองเห็นฉากทรุดโทรมตรงหน้า เย่จิ่งหลานก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง“ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ”หวังซุ่นก็งงเป็นไก่ตาแตกเช่นกัน“ตอนที่ข้าจากไป ยังอยู่ดีอยู่ชัดๆ”เย่จิ่งหลานก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วยืนนิ่ง“สถานการณ์บนเกาะตงหลิวเป็นอย่างไร บอกว่าพวกเจ้ายังมีจักรพรรดิอยู่ไม่ใช่หรือ ทำไมถึงไม่มีคนแข็งแรงเลย”หวังซุ่นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เกาหัวแล้วพูดว่า “ใช่ขอรับ มีจักรพรรดิอยู่จริง แม้ว่าตงหลิวจะทำการโจมตีครั้งใหญ่ แต่คงไม่ให้จักรพรรดิออกหน้า หรือว่า...มีบางอย่างเกิดขึ้นบนเกาะ”ฮวาเชียนที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “หรือมีคนล่วงหน้ามาเกาะตงหลิวก่อนเราก้าวหนึ่ง?”เย่จิ่งหลานขมวดคิ้วและพูดว่า “หรือว่ามีคนจากจงหยวนพบเกาะตงหลิวแล้ว?”หวังซุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “คงไม่ใช่ ถ้ามีคนรู้ตำแหน่งเฉพาะของเกาะ ก็ไม่จำเป็นต้องรอจนถึงวันนี้”คำพูดนี้ถูกต้อง เย่จิ่งหลานเหลือบมองถ้ำที่พังทลายลง พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “อาจเป็นความขัดแย้งภายในหรือไม่ หรือมีคนทำเพื่อบรรลุจุดประสงค์บางอย่าง หรือมีคนอยากฝังกลบความลับจึงทำลายถ้ำ ทำลายทั้งเกาะต
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1006 ไสยศาสตร์
ศิษย์ของสำนักเทียนเตาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะทันตอบสนอง มือของเด็กก็เจาะทะลุหน้าอก จับหัวใจของเขาอย่างแม่นยำและอำมหิตเสียงกรีดร้องบาดแก้วหูดังขึ้น หัวใจของศิษย์สำนักเทียนเตาก็ถูกฉีกกระชากออกไปเด็กเหลือบมองหัวใจที่เปื้อนเลือดซึ่งยังคงเต้นอยู่ในมือด้วยความรังเกียจ ในอดีตเขาเกลียดคนหยาบที่พึ่งพาการกินเนื้อคนเพื่อเลื่อนระดับวรยุทธ์ตนเอง แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงเดินตามเส้นทางเดียวกันกับพวกเขาเท่านั้นการแข่งขันระหว่างตำหนักเทพหอทองคำและเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า ไม่ว่าใครจะแพ้หรือชนะก็ตาม จะมีการจัดพิธีส่งมอบวิถีแห่งสวรรค์ ซึ่งนั่นเป็นโอกาสของเขา“แม่งเอ้ย!”เด็กน้อยก่นด่าด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว เดินมาที่แอ่งน้ำ ล้างเลือดที่มือ นั่งขัดสมาธิ ครู่ต่อมา ก็ขมวดคิ้วขึ้นไม่รู้ว่านังนั่นใช้กลอุบายอะไรกับเขา นับตั้งแต่ออกจากเป่ยไห่ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาก็รู้สึกใจคอไม่ดีอาการบาดเจ็บภายในนั้นยากต่อการฟื้นตัว ซึ่งถือว่าผิดปกติจริงๆ หรือว่า...นังเด็กบ้านั่นมีความสามารถในการแย่งชิงโชคลาภของคนได้?ทันทีที่ความคิดเกิดขึ้น เขาก็รู้สึกว่าไร้สาระ ถ้านางมีความสามารถเช่นนั้นจริงๆ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1007 คัมภีร์ศีลธรรมจรรยา
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน ต่างนึกถึงพฤติกรรมก่อนหน้านี้ของชาวตงหลิวครั้งนี้ลงจอดบนเกาะง่ายเกินไป ง่ายจนพวกเขาเกือบลืมไปว่าชาวตงหลิวเก่งเรื่องไศยศาสตร์มนต์ดำเช่นนี้ในการรุกรานเป่ยไห่ครั้งก่อน ยังมีหลายคนที่ได้รับบาดเจ็บด้วยวิธีเดียวกันศิษย์คนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง “เจ้าผีตงหลิวโง่เขลา ถ้าเก่งนักก็ไสหัวออกมา สู้ตายกับข้า”ทันทีที่คนผู้นั้นพูดจบ ศิษย์สองคนก็วิ่งมามา โดยอุ้มศพของศิษย์สำนักเทียนเตาที่เสียชีวิตไปก่อนหน้านี้มีคนตะโกนอย่างเศร้าเสียใจ “ศิษย์พี่หลิว!”เย่จิ่งหลานรุดหน้าไปตรวจบาดแผลทันที หัวใจของคนผู้นั้นหายไป ไม่มีทางช่วยชีวิตได้มีคนทยอยเสียชีวิตไปสองคน หัวใจของทุกคนก็เต็มไปด้วยเมฆดำมืด“คุณชายน้อยเย่ เราควรทำอย่างไรดี”สีหน้าของฮวาเชียนก็ดูยุ่งยากเช่นกันเย่จิ่งหลานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถอยกลับไปที่วังของพวกเขาก่อน หวังซุ่น เจ้ามากับข้า”เดิมทีเย่จิ่งหลานไม่ต้องการให้หวังซุ่นเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เขาต้องเปลี่ยนใจหวังซุ่นเป็นคนท้องถิ่น สามารถสื่อสารกับคนในท้องถิ่นได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าเขาจะเข้าใจภาษาตงหลิว แต่ก็ไม่สามารถเข้าใจได้ทั้งห
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1008 จะเป็นเขาได้อย่างไร
ฮั่วเทียนเฉิงออกจากวังที่ทรุดโทรมด้วยความรู้สึกหดหู่เมื่อเห็นศิษย์สำนักฆ่าคนตงหลิวเหล่านี้ไปตามถนน เขาก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจเช่นกัน เมื่อเห็นการเสียชีวิตอันน่าสลดใจของศิษย์ในสำนัก เขารู้สึกว่าคนตงหลิวโหดร้ายเกินไปอะไรคือถูก แล้วอะไรคือผิด?จุดประสงค์ของตำหนักเทพในการสรรหานักปราชญ์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คืออะไรกันแน่หากวันหนึ่ง ผู้อาวุโสหันพาคนเปิดทางสู่วิถีแห่งสวรรค์จริงๆ เขาจะสั่งสอนศิษย์ในสำนัก พัฒนาทักษะ ถ่ายทอดทุกสิ่งที่เขาเรียนรู้ให้กับคนในโลกจริงๆ ดังที่เขากล่าวไว้หรือไม่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขามีความเคารพสูงสุดต่อตำหนักเทพเสมอ ครั้งเดียวที่เขาลังเล คือตอนที่ผู้อาวุโสหันจัดการกับธิดาเทพเหมยชิงเกอ และวันนี้ เขาเกิดความลังเลอีกครั้งในตอนแรกคนฝึกฝนวรยุทธ์เสริมสร้างร่างกาย ชำระความชั่วขจัดความเลว แต่ตอนนี้กลับใช้เพื่อต่อสู้ชิงอำนาจ เป็นการไม่จัดลำดับความสำคัญใช่หรือไม่?แม้ว่าจะมีวิทยายุทธ์ชั้นยอดซ่อนอยู่ในการไต่ทางขึ้นสู่วิถีแห่งสวรรค์ แต่แล้วอย่างไรเล่า ดวงอาทิตย์ก็ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออก ดวงจันทร์ยังคงตกจากทางทิศตะวันตก สิ่งเดียวที่จะเปลี่ยนแปลงได้คือหัวใจของมนุษย์เท่านั
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1009 คงไม่ใช่ว่าเจอผีแล้วกระมัง
ขอบตาของโมริตะคาวาสึบาเมะเปลี่ยนเป็นสีแดง พูดเสียงสะอื้นว่า “พวกเขาเป็นกลุ่มคนน่าเกลียดมาก พวกเขาถูกตาต้องใจท่านแม่ข้า จึงจับพวกเรามาด้วยกัน ข้าพยายามดิ้นแต่ก็ถูกตีจนหมดสติไป พอตื่นก็มาอยู่ที่นี่แล้ว”ฮั่วเทียนเฉิงขมวดคิ้ว“แล้วแม่ของเจ้าล่ะ”โมริตะคาวาสึบาเมะหลั่งน้ำตา“นาง...นางถูกคนพวกนั้นฆ่าตายแล้ว”แม่ของเขาถูกฆ่าตายจริงๆ เขาเฝ้าดูตอนที่ชายหนุ่มร่างกำยำกว่าสิบคนในหมู่บ้าน ขืนใจแม่เขาจนตายแม้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่มานานกว่าร้อยปี แต่ก็ยังไม่สามารถลืมทุกฉากในวันนั้นได้ แม้กระทั่งทุกรายละเอียดในเวลานั้นเขาอายุเท่าๆ กับตอนนี้ แม้ว่าในเวลาต่อมาเขาจะฆ่าคนทั้งหมู่บ้าน แต่เขาก็ยังไม่สามารถระบายความเกลียดชังในใจได้ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าส่องประกายราวกับเลือดอยู่เบื้องหน้า โมริตะคาวาสึบาเมะตกอยู่ในห้วงภวังค์เวลาผ่านไปนานมากจน เขาลืมชื่อเดิมของเขาแล้ว จำได้เพียงว่าเขาฆ่าคนทั้งหมู่บ้านทั้งเมือง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้รับการลงโทษจากผลกรรมความชั่วร้ายจากวิถีแห่งสวรรค์ฮ่าๆ อะไรดี อะไรชั่ว ที่เขาแก้แค้นให้แม่ ไม่ใช่หลักคุณธรรมหรอกหรือนักพรตเต๋าหน้าซื่อใจคดที่ท่องได้แค่บทสวด จะไปรู้เรื
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1010 อย่ามาพ่นลมเน่าๆ กับข้า
“กลางวันแสกๆ มีผีที่ไหน ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เรารีบกลับกันเถอะ”ฮั่วเทียนเฉิงกระโดดลงไปที่พื้น ต้องรีบไปบอกเย่จิ่งหลานว่ามีคนอื่นซ่อนตัวอยู่บนเกาะทั้งสองกลับไปที่ค่ายชั่วคราว เหล่าศิษย์มารวมตัวกันที่กลางลาน ศพทั้งสองร่างถูกคลุมด้วยผ้าขาวซึ่งดูบาดตาบาดใจยิ่งนักเย่จิ่งหลานกำลังคุยกับหวังซุ่น เมื่อเห็นฮั่วเทียนเฉิงกลับมา ก็หันกลับมาถามว่า “ท่านฮั่วพบเบาะแสอะไรหรือเปล่า”ฮั่วเทียนเฉิงพยักหน้า“มีอยู่เล็กน้อย”เขาบอกเรื่องที่พบโมริตะคาวาสึบาเมะกับเย่จิ่งหลาน เย่จิ่งหลานตกใจเล็กน้อย“เด็กจากจงหยวน?”ฮั่วเทียนเฉิงพูดอย่างหนักแน่น “ยังเป็นเด็ก อายุประมาณแปดเก้าขวบ”“โอ้? เขาหน้าตาเป็นอย่างไร”ทันใดนั้นดวงตาที่เจ้าเล่ห์คู่หนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของเย่จิ่งหลาน ซึ่งเจ้าของดวงตาคู่นั้น คือคนที่เกือบจะฆ่าอินชิงเสวียนหรือว่าที่เขาหนีกลับมาที่เกาะตงหลิว?ฮั่วเทียนเฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ตัวขาวหมดจด ดูเป็นผู้ใหญ่มาก นอกนั้น ก็ดูไม่มีอะไรพิเศษ”“อื้ท ข้าเข้าใจแล้ว”เย่จิ่งหลานกลับมาที่ขั้นบันไดหน้าประตู แวะพูดกับเหล่าศิษย์ว่า “อาจมีศัตรูอยู่บนเกาะนี้ อย่าประมาทเด็ดขาด ทางที่ดีเวลาออกไ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1011 ด่าสาดเสียเทเสีย
กลางคืนมืดมากเงาดวงจันทร์กลืนหายไปในเมฆหนาทึบ ดาวบางดวงสว่างวับแวม เป็นแสงระยิบระยับที่ไม่ได้สว่างจ้าเหล่าศิษย์เหนื่อยล้าหลังจากกรำงานหนักมาหลายวัน เมื่อมาถึงแผ่นดินเป็นครั้งแรก พวกเขาทั้งหมดก็หลับสนิทไม่มีใครสังเกตเห็นการจากไปของเย่จิ่งหลานถึงกระนั้น เย่จิ่งหลานก็ยังคงระมัดระวัง จนกระทั่งอยู่ห่างจากวังไปไกล เขาจึงค่อยๆ ยืดตัวขึ้นสูงเต็มสัดส่วนหากอีกฝ่ายคือโมริตะคาวาสึบาเมะจริงๆ เขาจะต้องรู้จักตัวเอง บางทีตอนนี้อาจจะกำลังเดินอยู่ใกล้พระราชวังที่ทรุดโทรมแห่งนี้แล้วจะหลอกล่อเขาออกมาอย่างไรเย่จิ่งหลานครุ่นคิดขณะที่กำลังเดินทันทีที่มาถึงถนนสายเล็กที่ทอดไปสู่ใจกลางเกาะ ก็ได้ยินคนข้างหลังพูดแหย่ว่า “ศิษย์จากคณะก้งฉิงแห่งฮว๋าเซี่ย ได้พบกันอีกแล้วนะ”เย่จิ่งหลานรู้สึกดีใจ หันหลังกลับช้าๆ แน่นอนว่าข้างหลังเขาสิบก้าวมีเด็กคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมขาดรุ่งริ่งอยู่แม้ว่าแสงจันทร์จะสลัว แต่ก็ยังสามารถบอกได้ว่าใบหน้าสะอาดหมดจด ซึ่งค่อนข้างไม่สอดคล้องกันเมื่อเทียบกับเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดเย่จิ่งหลานหัวเราะและพูดว่า “ที่แท้ก็เป็นพี่ชายน้อยนี่เอง ไม่ทราบว่าทำไมเจ้าถึงมาที่เกาะตงหลิวได้”
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1264 เจอหญิงงามลืมศีลธรรม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1263 ซ่อนคม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1262 ศพหนีไปเอง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1261 เจ้าคิดอย่างนั้นจริงๆ หรือ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1260 ยิ่งผู้หญิงอ่อนโยนก็ยิ่งมีแนวโน้มที่จะหลอกคน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1259 ฮั่วเทียนเฉิงเสียชีวิต
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1258 นี่คือความจริงใจของท่านที่มีต่อข้า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1257 ยอมรับความพ่ายแพ้แล้วหรือไม่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1256 การประลองยุทธ์รอบแรก
