Share
ตอนที่9. สัมผัส
แต่พอได้สัมผัสกับนิสัยของลูกสะใภ้แล้ว นางก็มิได้เลวร้ายอันใด และตอนนี้เขาเหมือนได้บุตรสาวคนเล็กกลับมาอีกครั้ง กวงหลิวหลีที่เคยหม่นหมอง บัดนี้สดใสราวเทพธิดาเลยทีเดียว
“นางจะทำสิ่งใดก็ช่าง นับแต่นี้ไปหากสกุลเชียวคิดจะมาทวงคืน ข้าไม่ยินยอมเป็นอันขาด คนสกุลนั้นจงใจดูถูกเรา ข้าก็จะทำให้พวกเขารู้สึกเสียดายลูกสาวที่พวกเขาโยนทิ้งเช่นกันเจ้าค่ะ”
กวงเจี้ยนหัวเราะในลำคอ ก่อนจะโอบกอดภรรยาอย่างรักใคร่ เพราะนางจิตใจดีเยี่ยงนี้อย่างไรเล่า เขาจึงไม่คิดมีภรรยาอื่นใดมาเพิ่มเติม จริงอย่างที่นางกล่าวมา สกุลเชียวตั้งใจทำให้เขาขายหน้า เรื่องเปลี่ยนตัวเจ้าสาว แต่เหมือนสวรรค์เมตตาสกุลกวงที่สะใภ้คนนี้รู้ความ
หนึ่งเดือนต่อมา ณ ชายแดนตะวันตก
แม่ทัพหนุ่มก้าวเข้าไปภายในค่ายทหาร ด้วยใบหน้าเรียบตึง เขาใช้เวลาเดินทางออกจากเมืองหลวงในยามค่ำคืน สำคัญไปกว่านั้นเขาแทบไม่หยุดพัก ด้วยมีข่าวเรื่องการส่องสุมกำลังของแคว้นข้างเคียง ไหนจะมีการสูญหายของเสบียงจำนวนมาก
เรื่องนี้เขายังไม่อาจแพร่งพรายออกไปได้ จำต้องทิ้งภรรยาไว้ในห้องหอเพียงลำพัง เพื่อกลับมาจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เพราะหากมันไม่เป็นอย่างที่คิด เรื่องเลวร้ายต้องเกิดแก่เขาและสกุลกวงอย่างยากที่จะหลีกเลี่ยง
“เรียนท่านแม่ทัพ ตอนนี้ท่านเจ้าเมืองมารออยู่ในกระโจมบัญชาการแล้วขอรับ”
“อืม!”
แม่ทัพหนุ่มก้าวยาว ๆ เข้าไปภายในกระโจมบัญชาการ ก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดเป็นปม เพราะมิได้มีเพียงแค่ท่านเจ้าเมืองเท่านั้น ทว่าบุตรสาวคนรองของท่านเจ้าเมืองก็อยู่ด้วย
“คารวะท่านแม่ทัพ”
“ผินหยางคารวะท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ”
“คารวะท่านเจ้าเมือง คุณหนูหว่าน”
แม่ทัพหนุ่มกล่าวตอบรับการทักทายของสองพ่อลูก ก่อนจะเดินไปนั่งยังเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ใบหน้าหล่อเหลาถึงกับเลิ่กลั่กไปชั่วขณะ เมื่ออยู่ ๆ หว่านผิงหยางได้เดินมารินชาให้ ทั้งยังเรียกให้สาวใช้นำอาหารเข้ามาวางมากมาย
“ท่านแม่ทัพเดินทางมาไกล ผิงหยางเลยเสียมารยาททำอาหารมาต้อนรับเจ้าค่ะ”
แม่ทัพหนุ่มยิ้มรับน้อย ๆ ทว่าเขารู้แน่ชัดแล้วว่าสองพ่อลูก หาได้มีเรื่องการงานอันใดมาปรึกษา ทั้งยังบีบบังคับเขาทางอ้อมด้วยคำว่ามารยาท ซึ่งเจ้าเมืองคนใหม่ดูเหมือนจะยังไม่รู้จักเขาดีพอกระมัง อยู่มาได้เพียงปีเศษ ลวดลายก็เริ่มจะออกมาให้เห็นแล้วสินะ
“ต้องขอบคุณ ท่านเจ้าเมืองกับคุณหนูหว่าน ที่เสียเวลานำอาหารมาให้ข้า หากไม่เป็นการเสียมารยาท ข้าขอมอบอาหารเหล่านี้แบ่งปันให้แก่ทหารที่ร่วมเดินทางมาด้วยจะได้หรือไม่”
“อะ...เอ่อ...” หว่านผิงหยางอึกอักไปชั่วขณะ
“หือ! มีปัญหาเช่นนั้นหรือขอรับ”
“ย่อมไม่มีเจ้าค่ะ”
“ชูเป่า! นำออกไปแจกจ่าย แก่ทหารที่เดินทางมาจากเมืองหลวงด้วย ข้ายังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”
“ขอรับ”
“ท่านเจ้าเมืองมีเรื่องสำคัญอันใดจึงมารอข้าที่นี่ พอดีว่าข้าเองมีเรื่องด่วนที่ต้องกลับมาจัดการ หวังว่าท่านเจ้าเมืองจะเข้าใจนะขอรับ”
“ข้าย่อมต้องเข้าใจท่านแม่ทัพขอรับ เช่นนั้นข้ากับผิงหยางขอตัวก่อน แล้วพบกันใหม่”
เจ้าเมืองหว่านมิอาจหน้าทนอยู่ต่อไปได้ เมื่อแม่ทัพหนุ่มออกปากไล่เขาอยู่กลาย ๆ ถ้ายังขืนดื้อดึง เห็นทีความสัมพันธ์อันดีอาจสั่นคลอน เขามาที่นี่ก็ด้วยการรบเร้าของบุตรสาว เมื่ออีกฝ่ายออกปากเสียขนาดนี้ก็คงต้องกลับไปก่อน
“ขอรับ”
หลังจากสองพ่อลูกจากไปแล้ว แม่ทัพหนุ่มได้เรียกเหล่าแม่ทัพนายกองคนอื่น ๆ เข้ามาหารือกัน แน่นอนว่ามีเรื่องของการสูญหายไปของเสบียงจำนวนมาก และไหนจะกำลังลับของแคว้นฉู่ที่เขาได้รับรายงาน
ทุกอย่างไยล้วนปะดังปะเดเข้ามา ในเวลาที่เขาจากชายแดนไปเพียงมิถึงสามเดือนได้เล่า เหมือนมีการวางหมากเอาไว้แล้ว สิ่งที่เขาทำได้คือแก้ไขให้ผ่านไปได้
“หากเราให้ความกระจ่างแก่ราชสำนักไม่ได้ เห็นทีครานี้ต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ขอรับ”
แม่ทัพซ้ายเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เพราะจำนวนเสบียงที่สูญหาย เทียบเท่ากับการสั่งสมเสบียงเพื่อก่อกบฏได้เลย และเรื่องนี้มันไม่ควรที่จะเกิดขึ้น ทั้งที่พวกเขารอบคอบในทุกเส้นทางแล้วแท้ ๆ
“ต่อให้ข้ามีเงิน ก็ยังไม่มากพอที่จะหาซื้อกลับเข้ามาทดแทนได้ทัน แบ่งกำลังกันออกค้นหาตัวการให้เร็วที่สุด”
“ขอรับ”
หลังจากเลิกประชุม แม่ทัพหนุ่มอดไม่ได้ที่จะยกสุราในจอกขึ้นดื่ม เพื่อดับความกังวลภายในใจ หากเขากลายเป็นผู้ร้าย ยากนักที่ครอบครัวจะรอดไปได้ พ่อแม่ก็ชรามากแล้ว น้องสาวยังมิทันปักปิ่น ภรรยาแม้จะมิทันร่วมหอ แต่นางก็มิได้รู้เรื่องราวใดด้วย ทุกอย่างช่างหนักหน่วงนักในเวลานี้
จวนสกุลเชียว
เรือนเยี่ยน
“ท่านแม่ไยต้องให้ข้าแต่งกับท่านอ๋องกั๋วด้วยเจ้าคะ เขาเป็นสกุลอ๋องตราตั้งหาใช่เชื้อพระวงศ์โดยสายเลือดนะเจ้าคะ”
“เยี่ยนเอ๋อร์ รู้ไหมสิ่งที่คนเราต้องรักษาให้มากคือชีวิต หากเกิดความสั่นคลอนในเชื้อพระวงศ์ขึ้นมา เจ้าจะปลอดภัยเพราะสกุลกั๋วมิใช่สายเลือดมังกรโดยกำเนิด แม่ย่อมเลือกสิ่งที่ดีให้แก่เจ้า”
“แล้วเชียวหยางลูกอนุทำไมท่านแม่ต้องเอ็นดูนาง แล้วมอบสามีที่ทัดเทียมข้าให้แก่นางด้วยด้วยเจ้าคะ ข้าข้าเกลียดมารดาของนางนัก”
“จะเป็นใหญ่ต้องรู้จักเลี้ยงคน พี่เขยของเจ้าเป็นเจ้าเมืองอยู่ชายแดนเหนือ ทั้งยังเป็นบุตรชายสกุลแม่ทัพใหญ่ อำนาจในมือมากมาย นางจะสำนึกบุญคุณของแม่ปกป้องเจ้าด้วยชีวิต”
“แล้วทำไม ท่านแม่เลือกส่งพี่ใหญ่ไปตายเล่าเจ้าคะ”
“นางต้องทดแทนสกุลเชียวในฐานะลูกคนโต เจ้านี่นะ! มากด้วยคำถามเสียจริง มาดูเครื่องประดับที่เจ้าต้องสวมใส่ในงานแต่งกันดีกว่า อย่ามัวถามแม่กับเรื่องไร้สาระพวกนี้อยู่เลย”
การสนทนาของสองแม่ลูก ทำให้คนที่เพิ่งเดินมาถึงหยุดนิ่งอยู่กับที่ ก่อนจะหมุนกายจากไป นางเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจึงได้รู้สึกห่วงในตัวของลูกเลี้ยงนัก
นางเข้าใจการเป็นลูกคนโตดี แต่มันใช่แล้วหรือที่แม่แท้ ๆ เอ็นดูลูกเมียรองทอดทิ้งลูกที่อุ้มท้องมานานเก้าเดือนอย่างไม่คิดไยดี ฮูหยินรองเดินคล้ายคนละเมอ ก่อนจะหยุดมองไปโดยรอบ นางมายืนทำอะไรหน้าจวนกันนี่!
“ฮูหยินจะไปที่ใดเจ้าคะ”
“ข้าจะไปจวนแม่ทัพกวง เจ้าไปเตรียมรถม้าที”
Related chapters
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่10. มิต้องเกรงใจ
ต้วนเหนียงก้าวตรงไปยังหน้าประตูใหญ่ นางอยากที่จะไปหาเชียวอวิ๋นสักครั้ง คราก่อนมัวปะทะคารมกันจนมิได้ทันได้ทักทาย หากเทียบกับบุตรสาวของนางที่แต่งไปอยู่ถึงชายแดนเหนือแล้ว เชียวอวิ๋นน่าเห็นใจกว่าหลายเท่านักเวลาผ่านไปกว่าหนึ่งก้านธูป รถม้าสกุลเชียวได้หยุดอยู่หน้าจวนแม่ทัพ ก่อนที่ฮูหยินรองจะเดินเข้าไปภายในจวน โดยมีพ่อบ้านสกุลกวงเป็นผู้นำทางเพื่อไปพบกับเจ้าของบ้าน“ต้วนเหนียงคารวะใต้เท้ากวง ฮูหยินกวงเจ้าค่ะ”ต้วนเหนียงทักทายเจ้าของบ้าน ก่อนจะหันไปรับของฝากจากสาวใช้ ซึ่งได้แวะซื้อมาระหว่างทาง“ขอบคุณเจ้าค่ะสำหรับของฝาก ฮูหยินรองมาพบอวิ๋นเอ๋อร์ใช่หรือไม่เจ้าคะ”กวงฮูหยินรับของจากมือแขกผู้มาเยือน ก่อนถามถึงจุดประสงค์ของอีกฝ่าย จะชอบหรือไม่นี่คือแขกนางหาได้คิดปฏิเสธไมตรี“เจ้าค่ะ”“เช่นนั้นรอสักครู่นะเจ้าคะ อวิ๋นเอ๋อร์คงอยู่ในครัวกับหลิวหลี”การสนทนาของสตรีทั้งสอง ต่างเป็นสัพเพเหระตามประสาแม่บ้าน ส่วนกวงเจี้ยนขอตัวไปทำงาของตน ต้วนเหนียงรับรู้ได้ว่าสองสามีเมตตาต่อเชียวอวิ๋นอยู่ไม่น้อย“อวิ๋นเอ๋อร์ ฮูหยินรองเชียวมาเยี่ยมเจ้า”เชียวอวิ๋นย่อกายให้แก่ฮูหยินรองเชียว นางแปลกใจเล็กน้อย ที่อยู่ ๆ ภรรยาร
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 1 มิติคู่ขนาน
ถนนเส้นรอบเมือง อวิ๋นชีกำลังขับรถพร้อมเปิดเพลงเบา ๆ เธอพักร้อนยาวจากกองทัพ ซึ่งมันไม่ง่ายเลยสำหรับหน่วยรบพิเศษ และมีตำแหน่งสูงแบบเธอที่จะได้หยุดพักยาว ๆหญิงสาวเลือกที่จะไปหาครอบครัวที่อยู่นอกเมือง เพื่อใช้เวลาทั้งหมดกับพ่อแม่และน้องสาว ผู้พันสาวเอื้อมมือไปปิดเพลง เมื่อเห็นได้ถึงความผิดปกติจากรถคันหลัง“วันพักผ่อนของฉันแท้ ๆ”หญิงสาวเอื้อมไปหยิบปืนที่อยู่เบาะข้างคนขับ มาวางไว้บนตักเพื่อเป็นการไม่ประมาท ถึงเธอจะไม่ได้เปิดเผยเรื่องหน้าที่การงานให้ใครรู้มากนัก แต่จะว่าไปแล้วคนในมักมีเกลือเป็นหนอนตัวตนของเธออาจถูกเปิดเผย กับพวกธุรกิจสีมืดไปบ้างแล้วก็ได้ หญิงสาวเลือกที่จะเปลี่ยนเส้นทาง เพราะไม่อยากนำอันตรายไปหาครอบครัวและดูเหมือนกับว่าสิ่งที่เธอคิดอยู่นั้น จะเป็นเรื่องจริงเสียซะแล้ว เพราะรถสองคันด้านหลังเปลี่ยนทิศทางตามเธอมาติด ๆ ปิ๊ด! ปิ๊ด! ปิ๊ด! ปี๊ดดดด!!! เสียงแตรรถจากสั้น ๆ เปลี่ยนเป็นลากยาว เพื่อให้รถบรรทุกสองคันด้านหน้า ที่กำลังขับคู่กันมารู้ว่ามีรถอยู่ด้านหน้าตูม! โครม! ทว่ามันกลับไม่เป็นผล รถของผู้พันสาวหักหลบรถบรรทุกเสียหลักพุ่งชนต้นไม้ใหญ่ข้างทาง ตูม! รถบรรทุกหนึ่งใน
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 2. อยากเล่นสนุก
“เจ้าอยากเล่นสนุกก่อนสินะ สาวน้อย” ชายหนุ่มยิ้มอย่างคนนึกสนุก ก่อนจะใช้มืออีกข้างปลดมือของหญิงสาวออกอย่างช้า ๆ ยิ่งเมื่อเห็นสายตาของหญิงสาว แสดงออกถึงความท้าทาย ทั้งยังปล่อยให้เขาปลดมือนางออกอย่างว่าง่าย ร่างสูงก้าวคร่อมเหนือร่างหญิงสาว ก่อนที่จะก้มลงเพื่อหวังเชยชมความหอมหวานของสาวบริสุทธิ์ ปึก! ชายหนุ่มถึงกับใบหน้าเขียวคล้ำสลับขาวซีด เมื่อจุดลับถูกกระแทกอย่างแรง ด้วยเข่าของคนใต้ร่าง ชายหนุ่มเจ็บแค้นนัก จึงใช้มือคว้าเข้าที่ลำคอของหญิงสาว ก่อนจะออกแรงบีบด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว หญิงสาวจ้องเขม็งที่ใบหน้าของชายหนุ่มไม่คิดหลบ แม้ว่าอากาศที่เข้าไปในปอดจะน้อยนิดก็ตามที หญิงสาวรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี ผั๊วะ! ฝ่ามือสองข้างตบเข้าที่หูทั้งสองของชายหนุ่ม โดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้ทันคิดสิ่งใด นิ้วเรียวทิ่มเข้าที่หน่วยตาของเขาอย่างรวดเร็ว “อ๊าก!!!” เสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เรียกให้คนด้านนอกทั้งสี่รีบพุ่งเข้ามาข้างในอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเห็นสภาพของสหาย ที่คดคู้อยู่กับพื้น ส่วนหญิงสาวที่คิดว่าสิ้นสติ กำลังยืนจังก้าพร้อมท่อนไ
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 3 แค่คนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธคนแบบนี้ได้
“ขาวหรือดำเล่า” อวิ๋นชีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเนิบช้า ทว่ายังคงแหบแห้งอยู่มาก “ฮ่า ๆ ดี ๆ ข้าชอบความตรงไปตรงมาของเจ้านัก ตาแก่อย่างข้าเป็นผู้เรียนรู้ยาสมุนไพรและการต่อสู้พอได้ป้องกันตัว ไม่ชอบความดำมืดเพราะมันเหนื่อย ข้าเป็นคนขี้เกียจ” ชายวัยกลางคนตอบด้วยน้ำเสียงติดตลก “ถามแค่นิดเดียว ตอบเสียอ้อมขุนเขา” อวิ๋นชีพูดด้วยน้ำเสียงประชดก่อนจะคลี่ยิ้มน้อย คนตรงหน้านางน่ากลัวใช่เล่น เพราะคนที่มองทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องตลกขบขัน เท่าที่เธอเคยสัมผัสกับคนประเภทนี้ บอกเลยว่าเป็นคนที่มากด้วยเรื่องภายในใจ และถ้าลงมือเมื่อไหร่ไม่มีคำว่าปราณี “บ๊ะ! เจ้าเด็กคนนี้ พอพูดได้ก็วาจาเลาะร้ายเชียวนะ ตกลงเจ้าจะกราบข้าเป็นอาจารย์หรือไม่” “ศิษย์คารวะ ท่านอาจารย์” ร่างบางคุกเข่าลงประสานมือ เหมือนที่เคยเห็นในหนังย้อนยุค มีแค่คนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธคนแบบนี้ได้ เธอขอเลือกก้มหัวเพื่ออยู่รอดในยามที่ตัวเองไร้เรี่ยวแรง ดีกว่าทำตัวผยองทั้งที่ไม่มีอะไรสู้ใครได้ ไม่ว่าตอนนี้จะเรื่องจริงหรือความฝัน สิ่งแรกต้องทำคือแสดงเป็นเจ้าของร่
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 4 ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ
คำถามของผู้เป็นอา หาได้ละมุนหูแม้แต่น้อย คนพวกนี้อาศัยเงินทองจากบิดาของนาง แต่กลับไม่เคยใยดีนางเท่าที่ควร สายตาที่เปลี่ยนไปของหลานสาว ทำให้เชียวหลางขมวดคิ้วจนชิดกัน เขากลับมาจากการค้า ก็ได้ยินว่าหลานสาวหนีออกไปเที่ยวเล่นยังไม่กลับบ้านมาหลายวัน แน่นอนว่าเขาย่อมต้องมีโทสะอยู่แล้ว แต่จากที่เขาเห็นในตอนนี้เห็นทีต้องสืบสาวราวเรื่องให้ดี หาไม่แล้วคงต้องมีเรื่องใหญ่โตเกิดข้นเป็นแน่ กระดาษกับพู่กันถูกนำมาให้แก่เชียวอวิ๋น เพื่ออธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นแก่ผู้เป็นอา หญิงสาวมองเลยไปยังอาสะใภ้ ก่อนจะจรดปลายพู่กันเขียนสิ่งที่เกิดขึ้นลงไปแน่นอนว่าก่อนกลับมา นางเตรียมความพร้อมมาเป็นอย่างดี พยานที่มีย่อมยากที่ใครจะชนะได้ เพราะตัวนางยังต้องก้มหัวให้แก่เขา หญิงสาวยื่นส่งกระดาษให้แก่ผู้เป็นอา ก่อนจะมองไปยังห่อผ้าที่อยู่บนพื้นตรงหน้าของสาวใช้เมื่อเห็นสายตาของคุณหนู สาวใช้รีบคว้าห่อผ้าแล้วซ่อนไว้ในแขนเสื้อ ทุกการกระทำหาได้รอดพ้นสายตาของเชียวหลาง เขาได้พยักหน้าให้แก่คนสนิทเข้าคุมตัวสาวใช้เอาไว้“เจ้ารู้หรือไม่ว่าบ่าวที่ละเลยต่อนาย จะต้องรับโทษเช่นไร”“นายท่านบ่าวมิได้ทำนะเจ
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 5 นับจากนี้
“เชิญท่านเจ้าเมืองทำตามกฎหมายเถอะขอรับ ข้าน้อยต้องขอตัวก่อน ชิงชิงไปกับพ่อ” เชียวหลางเอ่ยได้เพียงเท่านั้น ก็ได้คว้าแขนลูกสาวพากลับเข้าเรือน ปล่อยให้ภรรยาหวีดร้องด่าทอเขาอยู่ด้านหลัง สิ่งที่นางทำเขาไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนบ่าวไพร่เก่าแก่ที่นี่ก็มีมาก ทุกคนจะคิดอย่างไรที่ภรรยาเขาคิดจะสลับตัวลูกของตัวเองกับหลานสาว เพียงเพื่อให้ได้แต่งงานกับคนในราชวงศ์ โดยที่นางไม่รู้เลยว่ามันมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ซึ่งเขาไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้ใครรู้ เพราะเป็นสิ่งที่พี่ชายกำชับมาเชียวอวิ๋นค้อมศีรษะให้แก่ท่านเจ้าเมือง เพื่อเป็นการขอบคุณ ก่อนจะเดินกลับไปยังเรือนของตนเอง โดยอาศัยความทรงจำเจ้าของร่างนำทาง เย็นนี้ท่านอาจารย์คงจะส่งสาวใช้คนใหม่มาให้นางและนับจากนี้ไปนางต้องทุ่มเทเวลา ศึกษาร่ำเรียนวิชาอย่างหนัก เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก นางไว้ใจใครไม่ได้เลยในจวนแห่งนี้ เพราะจากสายตาของผู้เป็นอาแล้ว มันไม่ยุติลงแค่นี้อย่างแน่นอนสามปีต่อมา เมืองหลวง ณ สกุลเชียว รถม้าจากจวนเชียเมืองฮั่วโจว ได้หยุดลงยังหน้าจวนสกุลเชียว ก่อนที่ชายหนุ่มในชุดสีเข้มสองคน จะก้าวมายืนรอ
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่6. เสแสร้งนัก!
“นางมีปากทำไมไม่พูดเองล่ะ อ่อ...ข้าลืมไปว่าปากนางมี แต่ไม่มีเสียงที่จะพูด ฮ่า ๆ” “จะมากเกินไปแล้วนะเจ้าคะ” “นังสวะ!” หมับ! ก่อนที่ฝ่ามือของเชียวเยี่ยนจะถึงใบหน้าของอี้หรู มือหยาบกร้านจากการจับอาวุธของเชียวอวิ๋น ได้คว้าจับข้อมือของน้องสาวเอาไว้แน่น พร้อมออกแรงบีบให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว แม้จะขัดใจอยู่บ้าง ที่ไม่อาจเอ่ยตอบโต้หรือสั่งสอนคนตรงหน้าได้ แต่นางมีความอดทนมากพอที่จะรอ และการรอมิได้แปลว่านางต้องนิ่งเฉยให้คนรังแก “เจ้าคิดจะทำร้ายข้าเช่นนั้นรึ!” “…” เชียวอวิ๋นยิ้มน้อย ๆ ทว่ามันกลับทำให้คนมองหนาวสะท้านไปทั้งกาย การอยู่ต่างเมืองไม่มีใครบอกได้ ว่าเชียวอวิ๋นพบเจอสิ่งใดมาบ้าง และการกระทำที่แสดงออก บอกชัดว่าพี่สาวของนางเลือกปกป้องสาวใช้ มากกว่าจะให้นางที่เป็นน้องสาว ลงโทษบ่าวปากดี “ทำสิ่งใดกัน!” เสียงกัมปนาทดังขึ้นจากทางเดินด้านหลัง ทำให้เชียวอวิ๋นจำต้องคลายมือออกอย่างใจเย็น นางไม่ได้ตื่นกลัวกับครอบครัวที่มิเห็นค่าของนางเท่าใดนัก ท่านเสนาบดีเชียวก้าวมาหยุดอยู่ข้างบุตรสาวคนร
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่7. จุดด่างพร้อย
“เจ้าไปพักเรือนกับย่านะ” ไท้ฮูหยินเลือกที่จะไม่สนใจเชียวเยี่ยน ทว่าเอ่ยชวนหลานสาวคนโตไปอยู่ร่วมเรือนแทน เพื่อป้องกันการกลั่นแกล้งระหว่างอยู่ที่สกุลเชียว แม้ว่าสกุลกวงจะไม่อาจเทียบราชวงศ์ แต่ก็นับว่ามีอำนาจไม่น้อย หากเจ้าสาวของแม่ทัพกวงเฉินหนานเกิดอะไรขึ้น คงยากที่จะหาข้อแก้ตัวได้ เชียวอวิ๋นพยักหน้ารับน้อย ๆ ก่อนจะก้าวตามแรงจับจูงของหญิงชรา โดยไม่สนใจสายตาของพ่อแม่และพี่น้องคนอื่น ๆ วันนี้มันยังเป็นแค่น้ำจิ้ม ยังไม่ได้วางจานหลักลง ฉะนั้นนางไม่จำเป็นต้องใส่ใจ ว่าพวกเขาอยากจะเห็นสิ่งใดจากนางเจ็ดวันถัดมา กลางดึก ณ กระท่อมชานเมือง หลังฉากกั้นสีเข้ม ร่างในชุดสีดำสนิทนั่งนิ่ง ฟังการสนทนาของผู้ร่วมประชุม ขุนนางหลายฝ่ายที่ทำการสนับสนุนสายเลือดราชวงศ์เดิม ได้รวมตัวกันเพื่อผลักดันให้มีการทวงคืนบัลลังก์ “อีกไม่เกินครึ่งปี องค์ชายก็พร้อมที่จะกลับมา ข้าหวังว่าพวกท่านทุกคนคงไม่ทำให้ข้ากับองค์ชายผิดหวัง” เสียงที่เปล่งออกมา ถูกดัดแปลงเสียจนยากจะบอกได้ว่าคนที่อยู่หลังม่าน เป็นชายหรือหญิง “นายท่านมิต้องกังวลไปขอรับ ตอนนี้แผนการของเรากำลังสำเร็จไปทีละขั้นแล้วขอรับ” “กวงเฉินหลางไม่ควรที่จะอยู่เมือ
Latest chapter
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่10. มิต้องเกรงใจ
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่9. สัมผัส
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่8. ว่าได้หรือ?
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่7. จุดด่างพร้อย
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่6. เสแสร้งนัก!
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 5 นับจากนี้
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 4 ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 3 แค่คนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธคนแบบนี้ได้
สตรีใบ้ยอดภรรยา ตอนที่ 2. อยากเล่นสนุก
