LOGINShare
ตอนที่7
Last Updated:
2025-04-07 16:49:19ห่าวตี้หลุนหันไปจ้องมองห่าวเหลียนฮวาที่เดินมาพร้อมกับหลี่หรูอี้และห่าวลั่วชิง
" ไหนท่านแม่บอกว่าส่งนางไปอยู่เรือนเล็กยังตามหมอมารักษานาง"
" ข้า "
" ท่านรู้ตั้งนานแล้วว่านางหายไปแต่ไม่ยอมบอกข้า"
" แม่ไม่อยากให้เจ้ากังวลกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เจ้ากำลังแต่งงานกับอี้เอ๋อ เหตุใดต้องไปคิดถึงนังผู้หญิงแพศยาคนนั้นด้วย มันหายไปก็ดีแล้ว"
" ท่านแม่ ถ้าท่านย่ากลับมาท่านจะบอกท่านย่ายังไง"
" ไม่เห็นจะยาก ก็บอกไปตามตรงว่านางหนีตามชายชู้ของนางไป"
ห่าวลั่วชิงเอ่ยขึ้นมา
" เจ้าคิดว่าท่านย่าจะเชื่อไหม"
" เรามีทั้งหลักฐานและพยานทั้งจวนไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ"
" หลักฐานเท็จพวกนี้หน่ะเรอะ"
เมิ่งอันหลานเดินเข้ามาพร้อมจางฮั่น ข้างหลังยังมีหว่านเอ๋อและลูกน้องของจางฮั่นตามมาอีกเป็นสิบ
" ยังมีหน้ากลับมาอีกรึนังแพศยา"
ห่าวเหลียนฮวาชี้หน้าด่าเมิ่งอันหลาน
" ข้าก็ไม่อยากจะกลับมาหรอก แต่ถ้าไม่กลับมาก็ต้องถูกใส่ร้ายว่าคบชู้ไปตลอด"
" หึ ใส่ร้าย ใครใส่ร้ายเจ้า เป็นเจ้าที่ทำตัวเองทั้งนั้น"
" นี่เป็นคำสารภาพจากคนที่พวกท่านหาว่าเป็นชู้กับข้า แล้วก็บ่าวรับใช้ที่ท่านให้ใส่ร้ายข้า"
เมิ่งอันหลานยื่นกระดาษสารภาพผิดให้ห่าวตี้หลุน ห่าวตี้หลุนรับมาดูแล้วมองหน้าห่าวเหลียนฮวา
" ใครจะรู้ว่านั่นเป็นลายมือของพวกเขาจริงๆ จดหมายนั่นเป็นของปลอม "
" พูดถึงจดหมายปลอมข้าพึ่งนึกขึ้นมาได้"
เมิ่งอันหลานหยิบเอาจดหมายที่กล่าวหาว่านางเป็นคนเขียนขึ้นมา แล้วเอากระดาษกับพู่กันมาเขียนอักษรลงไป ก่อนจะโชว์ให้ทุกคนดูว่าลายมือของนางกับในจดหมายคนละลายมือ
" อะ อะไร"
ห่าวลั่วชิงมองดูกระดาษกับพู่กันที่เมิ่งอันหลานยื่นให้มาด้วยสีหน้าเป็นกังวล
" เจ้าเขียนอะไรสักคำลงไปในนี้ เขียนสิ"
" ทำไม ทำไมข้าต้องเขียนด้วย"
" ก็เพื่อพิสูจน์ให้ทุกคนเห็น ว่าคนที่เขียนจดหมายปลอมเป็นใครกันแน่"
" ไม่เกี่ยวกับข้า"
" จริงรึ ถ้างั้นเจ้ากลัวอะไร ก็เขียนสิ"
ห่าวลั่วชิงหันไปมองห่าวเหลียนฮวา
" เจ้าเป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาสั่งนาง ลั่วชิงไม่ต้องไปสนใจ"
" เขียน"
ห่าวตี้หลุนเสียงดัง
" พี่ พี่ใหญ่ ท่านก็ไม่เชื่อข้ารึข้าจะทำแบบนั้นไปทำไมกัน"
" ข้าบอกให้เจ้าเขียนเดี๋ยวนี้"
" ท่านแม่"
ห่าวลั่วชิงหันไปขอความช่วยเหลือจากมารดา ห่าวตี้หลุนเดินเข้าไปกระชากแขนนางบังคับให้เขียน ห่าวลั่วชิงจึงต้องเขียนอักษรลงไปตัวหนึ่ง
" เขียนอีก ข้าบอกให้เจ้าเขียนอีก"
เขาหยิบกระดาษมาเทียบลายมือกับจดหมาย แล้วเห็นได้ว่าเป็นลายมือเดียวกันส่วนกระดาษอีกแผ่นที่เมิ่งอันหลานพึ่งเขียนมันคนละลายมือ เขาหันควับไปจ้องมองน้องสาวด้วยสายตาดุดัน ห่าวเหลียนฮวารีบดึงห่าวลั่วชิงไปไว้ข้างหลัง
" ที่น้องเจ้าทำไปเพราะหวังดี อยากให้เจ้าสมหวังกับอี้เอ๋อ"
" อยากให้ข้าสมหวัง"
" ใช่ ถ้านางยังอยู่แล้วท่านจะแต่งพี่อี้เอ๋อเข้ามาเป็นฮูหยินได้ยังไง หรือพี่จะให้นางเป็นรอง พี่อี้เอ๋อเป็นถึงคุณหนูบุตรสาวรองเจ้ากรม จะไปเป็นรองคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเมิ่งอันหลานได้ยังไง"
" หึหึ พวกเจ้าเลยใส่ร้ายว่านางคบชู้แล้วยังลงโทษนาง โบยนางจนเนื้อแตกแล้วปล่อยให้นางนอนอยู่ท่ามกลางหิมะตกหนักหวังให้นางตายไปเองสินะ "
จางฮั่นพูดขึ้นมาห่าวตี้หลุนหันไปมอง
" เจ้า เป็นเจ้าที่พานางออกไป"
" ใช่ ข้าเอง ทำไม"
" นางเป็นภรรยาของข้าถึงต่อให้นางตายก็ต้องตายที่จวนตระกูลห่าว เจ้ามีสิทธิ์อะไรมายุ่ง"
" ข้าไม่ใช่ภรรยาของท่าน ตั้งแต่ตอนที่ท่านไม่เชื่อข้าไม่สืบสวนให้ดีก็สั่งลงโทษข้าแล้ว"
" ข้าแค่ปลดเจ้าให้เป็นอนุไม่ได้หย่า เจ้ายังคงเป็นภรรยาของข้า"
" ข้าไม่ต้องการ นี่เป็นหนังสือหย่า ท่านลงชื่อซะ"
" ข้าไม่หย่าเจ้าอย่าลืมว่าได้ทรัพย์สิน"
พูดไม่ทันจบจางฮั่นก็ส่งสัญญาณให้ลูกน้องยกหีบสมบัติเข้ามา
" นี่เป็นรายการสินสอดที่ท่านย่าส่งให้ข้าตอนนั้น ข้าวของเครื่องประดับผ้าอาภรณ์เงินทองทุกอย่างครบ ข้าคืนให้ท่าน ส่วนสามปีที่ข้ากินอยู่ที่นี่ข้าถือว่าเป็นค่าจ้างที่ช่วยดูแลท่าน คอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ท่านตอนที่ท่านเดินไม่ได้ "
" เจ้า เจ้า"
ห่าวตี้หลุนทั้งโกรธทั้งอายพูดไม่ออก ห่าวเหลียนฮวา ห่าวลั่วชิง และหลี่หรูอี้เห็นหีบสมบัติก็ตาลุกวาว ห่าวเหลียนฮวารีบสั่งให้บ่าวรับใช้ยกไปเก็บ
" ทีนี้เราก็ไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว ท่านรีบลงชื่อเถอะ"
" ไม่ ข้าไม่หย่า"
" ท่านพี่"
หลี่หรูอี้เข้าไปกอดแขนห่าวตี้หลุน
" ท่านก็ไม่ได้รักใคร่ชอบพอข้า ที่เราแต่งงานกันก็เพราะท่านย่าต้องการให้ข้าคอยดูแลท่านตอนที่ท่านเดินไม่ได้ บัดนี้ท่านหายดีแล้ว ขาสองข้างก็เดินได้ปกติ คนรักของท่านก็หย่าร้าง ท่านก็ได้แต่งงานกับนางตามที่หวังแล้ว เรื่องของเราก็ควรจบ"
" ข้า"
ห่าวตี้หลุนมองดูทุกคนที่มองเขาอย่างกดดัน ใจของเขารู้สึกวูบโหวงแปลกๆ เขาไม่อยากหย่า ไม่อยากปล่อยมือจากนางไม่รู้ว่าทำไม
หลี่หรูอี้รับเอาหนังสือหย่าจากมือเมิ่งอันหลานมาให้ห่าวตี้หลุน อีกมือยื่นพู่กันให้เขา
" ไม่ ข้าไม่หย่า"
" ท่านพี่"
" ตี้หลุนท่านต้องการอะไร ข้าไม่มีเวลามากนะ"
" ทำไมเจ้ารีบเหรอ อ๋อเร่งให้ข้าหย่าแล้วจะไปหาไอ้หมอนี่ใช่ไหม"
" พูดจาให้ดีๆหน่อย นี่หัวหน้าองครักษ์หน่วยอินทรีนะ"
ลูกน้องของจางฮั่นก้าวเข้ามาชักดาบใส่ห่าวตี้หลุน จางฮั่นยกมือให้ลูกน้องเก็บดาบ ห่าวตี้หลุนค่อยๆเอามือที่ชี้หน้าลง ห่าวเหลียนฮวา ห่าวลั่วชิง หลี่หรูอี้ มองหน้ากันเลิ่กลั่ก
" ฮ่าฮ่าฮ่า แล้วไง เป็นหัวหน้าองครักษ์แล้วไง คิดจะใช้อำนาจแย่งภรรยาใครก็ได้งั้นเหรอ"
" ตี้หลุน เขาแค่ช่วยชีวิตข้าช่วยข้าล้างมลทินคืนความบริสุทธิ์ให้ข้า ไม่ได้มีความคิดสกปรกอย่างที่เจ้าคิด"
" แค่นั้นรึ ถ้าแค่นั้นแล้วข้าวของพวกนี้เล่าเจ้าจะแก้ตัวยังไง สมบัติเงินทองพวกนี้มูลค่าไม่ใช่น้อยๆเจ้าจะบอกว่าเขาให้เจ้าโดยไม่หวังผลตอบแทนรึ"
" ของพวกนี้ไม่ใช่ของข้า แต่เป็นรางวัลที่ฟ่าบาทประทานให้น้องชายของนาง น้องชายของนางเป็นบัณฑิตใหม่พึ่งสอบเข้ารับราชการในวังหลวง สร้างความดีความชอบเสนอแนวทางแก้ปัญหาภัยแล้งที่เมืองซิวหยางได้ผลดี เลยประทานรางวัลให้ แล้วเขาก็ให้ข้าเป็นธุระจัดการเรื่องนี้"
" ไม่จริง "
" เจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็เรื่องของเจ้า รีบลงชื่อในใบหย่าซะทีข้าจะได้รีบไป"
" เจ้ามีน้องชาย เหตุใดข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้"
" เจ้าไม่รู้ก็ไม่แปลก เพราะตลอดสามปีที่ข้าอยู่กับเจ้าเจ้าไม่เคยสนใจเรื่องของข้าเลย"
" ข้า"
" หากเจ้าไม่ยอมลงชื่อดีๆ ข้าคงต้องส่งมารดากับน้องสาวของเจ้าไปให้ทางการข้อหาใส่ร้ายผู้อื่นให้ได้รับความอับอายเสื่อมเสียชื่อเสียง และสั่งลงโทษโดยไม่เป็นธรรม"
" ตี้หลุนรีบลงชื่อเร็ว เจ้าจะให้แม่กับน้องของเจ้าเข้าไปอยู่ในคุกรึไง"
" รีบลงชื่อสิพี่ใหญ่ข้าไม่อยากติดคุกนะ"
ห่าวตี้หลุนลังเล เขาไม่อยากหย่า แต่ก็ไม่อาจทนเห็นมารดากับน้องสาวติดคุกได้ จึงจำใจลงชื่อในใบหย่า
มองดูเมิ่งอันหลานที่จากไป ใจของเขารู้สึกเจ็บปวดเหมือนสูญเสียบางอย่างในชีวิตร่างกายไร้เรี่ยวแรง สมองไม่ทำงานสติดับวูบ
Related chapters
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่8
" ท่าน ทำไมท่านต้องบอกว่าเงินทองพวกนั้นเป็นของน้องชายข้าด้วย"จางฮั่นรินชาส่งให้นางแล้วยิ้มก่อนพูดขึ้น" หากบอกว่าเป็นของข้าที่ให้เจ้า พวกเขาจะคิดยังไง"เมิ่งอันหลานหยุดคิด หากพวกนั้นรู้ว่าเงินทองข้าวของที่เอาไปคืนให้ ล้วนเป็นของจางฮั่น ทุกคนในตระกูลห่าวโดยเฉพาะห่าวตี้หลุนที่ไม่มีมันสมอง ต้องคิดว่านางมีความสัมพันธ์พิเศษกับจางฮั่น หรืออาจคิดว่านางขายร่างกายเพื่อแลกมาก็ได้ การที่เขาบอกไปแบบนั้นเป็นการปกป้องนาง แล้วยังยืนยันว่านางมีน้องชายจริงๆ" ขอบคุณท่านมากที่ช่วยเหลือข้า ขอบคุณที่ทำให้ข้าเป็นอิสระหลุดพ้นจากตระกูลห่าวข้าจะหามาคืนท่านแน่นอน แค่อาจจะใช้เวลาหน่อย"" ไม่ต้อง ข้าไม่ใช่ห่าวตี้หลุนที่คิดเล็กคิดน้อยเก็บเงินเก็บทองกับเจ้า"" แต่เงินทองพวกนั้นไม่ใช่น้อยๆข้ารู้ว่าท่านมั่งคั่ง เงินทองข้าวของพวกนั้นสำหรับท่านอาจเล็กน้อย แต่สำหรับข้าไม่ใช่ ข้าสัญญาว่ายังไงก็จะหามาคืนท่านแน่นอน"" ข้ายกให้ มันสมควรเป็นของเจ้า"นางขมวดคิ้วมองเขาอย่างไม่เข้าใจ" หลายปีก่อนที่เขาไท่ซานฝั่งตะวันออก เจ้าจำได้ไหมว่าเคยช่วยชีวิตใครคนหนึ่งไว้"เมิ่งอันหลานขบคิดอยู่พักใหญ่ หลายปีก่อนนางเคยช่วยใครไว้นะ ตอนนั้
Last Updated : 2025-04-07สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่9
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะฮูหยินผู้เฒ่าตบหน้าห่าวตี้หลุนไม่ยั้งมือ จนเลือดซิบมุมปากหน้าแดงเป็นรอยฝ่ามือชัดเจน" สารเลว หัวของเจ้ามันไม่มีมันสมองเลยรึไงถึงได้ไม่รู้จักคิดไตร่ตรองดูให้ดีก่อน เจ้าลงโทษนางอย่างงั้นได้ยังไง นางดูแลเจ้ามาหลายปีไม่รังเกียจที่เจ้าพิการ คอยป้อนข้าวป้อนน้ำเจ้าคอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้เจ้า ยอมลำบากฝ่าพายุหิมะขึ้นเขาไปเก็บหิมะพันปีมาปรุงยาให้เจ้า เป็นนางที่ขอร้องหมอเทวดาซูให้ลงจากเขามารักษาเจ้า หากไม่มีนางเจ้าคิดว่าเจ้าจะกลับมาเดินได้อีกไหมเจ้าบอกข้าซิ แล้วนี่คือสิ่งที่เจ้าตอบแทนนางเหรอ พอเจ้าเดินได้ก็รีบไปหาผู้หญิงที่ทิ้งเจ้าไปแต่งงานกับคนอื่น ข้าไม่อยู่พวกเจ้าก็รวมหัวกันรังแกนางใส่ร้ายว่านางคบชู้ แล้วยังแต่งนังผู้หญิงคนนี้เข้ามาในตระกูลห่าวของข้าอีก พวกเจ้าช่างไม่เห็นหัวข้าจริงๆ "ห่าวตี้หลุนคุกเข่าสำนึกผิด เขายอมรับความผิดทุกอย่างไม่โต้เถียงสักคำ" ไป ไปพาหลานสะใภ้ของข้ากลับมา หากเจ้าพาหลานเอ๋อกลับมาไม่ได้ก็ไม่ต้องมาเรียกข้าว่าย่าอีก"" ท่านย่า นางได้หย่าขาดกับพี่ตี้หลุนแล้วเหตุใดยังให้เขาไปตามนางกลับมาอีก"" หุบปาก เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาเรียกข้าว่าย่า "" แต่ข้าเป็นภรรย
Last Updated : 2025-04-07สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่10
ห่าวตี้หลุนยกไหเหล้าขึ้นดื่ม คำพูดของมารดายังดังก้องหู" ความเหงามันไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ หากความเหงามันฆ่าคนได้แม่คงตายนานแล้ว แต่เพราะมีหยางหยาง แม่ถึงได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว เจ้าเป็นลูกของแม่ต้องอยู่ข้างแม่เรื่องนี้อย่าพูดออกไปให้ใครรู้เข้าใจไหม เรื่องที่เจ้ารู้เห็นก็คิดซะว่าไม่เคยเกิดขึ้น"ห่าวตี้หลุนรู้สึกผิดหวังกับมารดามาก ทั้งที่รู้ว่านางทำผิดแต่กลับทำอะไรไม่ได้ ยิ่งผิดหวังกับหยางหยางบ่าวคนสนิทที่เขาเห็นเป็นเพื่อนเป็นพี่น้อง แต่กลับทำเรื่องแบบนี้ หลี่หรูอี้รู้สึกตัวขึ้นมากลางดึกหันไปมองข้างๆว่างเปล่าไม่มีห่าวตี้หลุน นางรีบลุกขึ้นเดินออกไปตามหา เห็นเขานอนหลับกอดไหเหล้าอยู่ในสวน รอบตัวเต็มไปด้วยไหเหล้าตั้งแต่นางแต่งเข้าจวนตระกูลห่าวมาเขาก็ไม่เคยสนใจนางเลย ทุกวันเอาแต่ออกไปตามหาเมิ่งอันหลาน กลับมาก็เอาแต่ดื่มเหล้าเมามาย" ท่านพี่ ท่านพี่ ตื่นลืมตาลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ "นางเขย่าเขาอย่างแรง ห่าวตี้หลุนสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมา เห็นภาพตรงหน้าเป็นเมิ่งอันหลานก็โผเข้ากอดนางไว้แน่น" หลานเอ๋อ หลานเอ๋อของข้า เจ้ากลับมาหาข้าแล้ว เจ้ายกโทษให้ข้าแล้วใช่ไหม"หลี่หรูอี้ผลักเขาออก ตวัดมือตบหน้าดังเส
Last Updated : 2025-04-07สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่11
" เจ้าอยากเป็นใหญ่ในจวนนี้มาตลอดไม่ใช่เหรอ ข้ายกให้เจ้าแล้ว ตั้งแต่วันนี้ข้าจะไปถือศีลบวชชีที่วัดโหย่วกวงตลอดชีวิต"" ไม่ ไม่ ท่านแม่ข้าไม่อยากเป็นใหญ่แล้วท่านแม่อย่าไปเลยนะข้าขอร้อง ท่านจะทิ้งพวกเราในตอนที่พวกเราลำบากไม่ได้นะ"" ใช่แล้วท่านย่า อย่าทิ้งพวกเราไปไหนเลยนะ หากไม่มีท่านคอยดูแลจวนนี้ข้ากับท่านแม่ก็ไม่รู้จะทำยังไง พี่ใหญ่ก็เอาแต่เมามายไม่ได้สติ วันๆก็เอาแต่ตามหาเมิ่งอันหลาน"ฮูหยินผู้เฒ่านั่งลงจิบชา ก่อนถามบ่าวคนสนิทที่แก่ชราไม่ต่างกัน" เตรียมของเรียบร้อยหรือยัง"" เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ ขนของขึ้นรถม้าแล้วรอแค่ท่าน"" อืม ไปเอาของที่ข้าเตรียมไว้มา"บ่าวรับใช้หายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับหีบใบเล็ก" นี่เป็นทองที่ข้าเก็บไว้ในห้องเลยไม่ถูกขโมยไปด้วย เจ้าเอาไปทำทุน ชิงเอ๋อนี่เป็นห้องว่างในตลาด ข้าซื้อเก็บไว้เห็นว่าทำเลดีเจ้าชอบเสื้อผ้าเครื่องประดับก็เปิดร้านทำการค้าไป นี่เป็นตั๋วเงินสำหรับไว้ลงทุน ที่ข้าควรให้ก็ให้ไปหมดแล้ว ชี้แนะทางให้แล้วที่เหลือก็แล้วแต่พวกเจ้าแม่ลูกจะตัดสินใจ"" บ่าวทุกคนในเรือนมาแล้วเจ้าค่ะ"" ดี พวกเจ้าทุกคนต่างก็รู้แล้วว่าตอนนี้จวนของเราถูกคนทรยศขโมยทรัพย์สิ
Last Updated : 2025-04-07สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่12
กลับถึงกระท่อมกลางป่าก็พบกับเอ่อคังและเจียเหรินยืนเล่นอยู่หน้ากระท่อม กระท่อมหลังนี้จางฮั่นให้พวกลูกน้องช่วยกันตัดไม้ไผ่มาสร้างเป็นที่พักชั่วคราว ระหว่างอยู่ในเขาเพื่อหาสมุนไพรไปปรุงยา" หัวหน้า แม่นางเมิ่ง พวกท่านกลับมากันแล้ว"มองดูตะกร้าที่ว่างเปล่าไม่มีสมุนไพรสักต้นเอ่อคังกับเจียเหรินก็เผยรอยยิ้มแปลกๆ มองหน้าจางฮั่นกับเมิ่งอันหลานสลับไปมา" ฮ่าฮ่า ทางที่พวกท่านไปสมุนไพรคงหายากนะเจ้าว่าไหมเอ่อคัง ดูสิไปตั้งแต่เช้ากลับมาพลบค่ำยังหาไม่ได้สักต้นเลย"" อือใช่ๆ แต่พวกท่านไม่ต้องห่วงนะข้ากับเจียเหรินไปทางทิศใต้ได้สมุนไพรที่ต้องการมาเต็มตะกร้าเลย"" อะอ๋อ ก็ดี"เข้ามาข้างใน หว่านเอ๋อกับเซิ่งเทียนและอี้หยุนก็ช่วยกันยกอาหารมาวางบนโต๊ะ" พวกท่านมาแล้ว ไปไกลเหรอทำไมกลับมาซะค่ำเลย นี่ถ้ายังไม่กลับมาอีกข้าจะชวนทุกคนออกไปตามหาแล้วนะ"หว่านเอ๋อวางจานอาหารแล้วเดินเข้าไปหาเมิ่งอันหลาน" ในเมื่อมาแล้วพวกท่านก็กินข้าวกันเถอะ"" อ้าวพวกเจ้าจะไปไหนไม่กินด้วยหล่ะ"จางฮั่นเห็นอี้หยุนกับเซิ่งเทียนกำลังจะเดินออกไปข้างนอกก็ถามขึ้น" พวกข้ากินกันแล้ว พอกลับมาก็หิวทนไม่ไหว ช่วยกันทำอาหารเสร็จก็เลยกินกันก่อน ส
Last Updated : 2025-04-07สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่13
หว่านเอ๋อเห็นเมิ่งอันหลานนั่งเหม่ออยู่ก็เข้าไปปลอบใจ นางมาถึงจวนช้าเพราะแวะซื้อของใช้ส่วนตัวที่ตลาดให้เมิ่งอันหลานอยู่พอกลับมาถึงจวนถึงได้รับรู้เรื่องขององค์หญิงฉิงฮวาจากที่เจียเหรินเล่าให้ฟัง" หลานเอ๋อ"" ข้าไม่เป็นไร"ตั้งแต่ออกจากจวนตระกูลห่าว หว่านเอ๋อก็คอยอยู่เคียงข้างนางไม่ยอมไปไหนทั้งที่เป็นอิสระแล้ว ทั้งสองจึงสาบานเป็นพี่น้องกันมีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้านจางฮั่นเปิดประตูเข้ามา" ค่อยๆคุยกันนะ"หว่านเอ๋อเดินออกไปแล้วปิดประตูให้ จางฮั่นสวมกอดเมิ่งอันหลาน" เรื่องของข้ากับองค์หญิงไม่มีอะไร เป็นนางที่ชอบข้ามาหลายปีต้องการให้ข้าแต่งงานกับนาง ถึงขั้นขอให้ฝ่าบาทพระราชทานสมรสให้ ยังดีที่ฝ่าบาทมีเหตุผลถามข้าก่อนข้าปฏิเสธไปแล้ว แม้ว่าจะมีอีกหลายๆครั้งที่ฝ่าบาทตรัสเชิงขอร้อง รวมทั้งฮองเฮาด้วยแต่ข้าก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง "" ทำไมหล่ะ องค์หญิงฉิงฮวาทั้งรูปโฉมงดงามไร้ที่ติ ฐานะก็สูงส่งยังเป็นที่โปรดปรานทั้งฮ่องเต้และฮองเฮา หากท่านได้แต่งงานกับนางก็จะเป็นราชบุตรเขยที่ผู้คนต่างพากันเอาอกเอาใจ"" ข้าไม่ต้องการ ข้าไม่ได้รักนางไม่มีความรู้สึกแม้แต่น้อย ชีวิตของข้าในแต่ละวันในทุกครั้งที่ออกไปทำภารก
Last Updated : 2025-04-07สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่14
ใช้เวลาหลายวันก็เดินทางมาถึงเมืองหลวงรถม้าจอดลงที่หน้าจวนตระกูลจาง จางฮั่นลงมาจากรถม้ายื่นมือรอรับเมิ่งอันหลานอยู่ข้างล่าง บ่าวรับใช้เห็นจางฮั่นกลับมาก็รีบวิ่งไปบอกข่าวดี" ฮูหยินขอรับนายท่านขอรับ คุณชายกลับมาแล้วขอรับ"" อาฮั่นกลับมาแล้ว ดี ดีจริง"" พวกเจ้ารีบไปทำอาหารเร็ว อย่าลืมของโปรดของลูกชายข้าหล่ะ"" เจ้าค่ะฮูหยิน"จางฮั่นพาเมิ่งอันหลานเดินเข้ามาในห้องโถงจางเหมยฮวาก็โผเข้ากอดบุตรชายด้วยความคิดถึง " กลับมาซะทีนะอาฮั่น แม่กับพ่อของเจ้าคิดถึงเจ้ามากรู้ไหม"" ท่านแม่ ท่านพ่อ"" อืม กลับมาก็ดีแล้ว"" เจ้านี่น้าได้ข่าวว่าเสร็จสิ้นภารกิจตั้งนานแล้วทำไมไม่ยอมกลับมา นี่ถ้าองค์หญิงฉิงฮวาไม่ไปตามเจ้าก็คงไม่กลับมาใช่ไหมหล่ะ"" ท่านแม่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับองค์หญิง ที่ข้ากลับมาเพราะ"จางฮั่นจับแขนเมิ่งอันหลานมายืนใกล้ๆจางเหมยฮวากับจางหัวเจี้ยนมัวแต่ดีใจที่ได้เจอบุตรชาย เลยไม่ทันได้สังเกตุว่าเขาพาใครมาด้วย" นี่คือ"" นางเป็นใคร"" นางชื่อเมิ่งอันหลาน เป็นคนรักของข้า"จางเหมยฮวากับจางหัวเจี้ยนมองหน้ากัน" คารวะฮูหยินจาง คารวะนายท่านจาง"" เจ้า เจ้าว่านางเป็นใครสิ"" นางเป็นคนรักของข้า ที่จ
Last Updated : 2025-04-07สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่15
" แน่นอนว่าหม่อมฉันกำลังหาทางอยู่ หม่อมฉันเองก็ใช่ว่าจะเต็มใจให้สตรีไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนั้นพักอยู่ที่นี่ แต่ว่าอาฮั่นหน่ะสิ บอกว่าถ้าไม่ให้นางพักที่นี่เขาก็จะพานางไปอยู่ที่อื่น หม่อมฉันเองก็จนใจ"" ท่านป้าท่านจะยอมรับนางเป็นสะใภ้รึ ท่านรู้รึไม่ว่านางเป็นพวกหลอกลวง"" หลอกลวง"" ใช่แล้ว ข้าได้ข่าวว่าจางฮั่นเปิดจวนส่วนหน้าให้นางเปิดโรงหมอหลอกลวงผู้คน นางไม่ได้มีความรู้อะไรเลย แต่แอบอ้างว่าตัวเองเป็นหมอ ยังเรียกเก็บค่ารักษาแพงๆ ข้ารู้ข่าวเกรงว่าจะเสื่อมเสียชื่อเสียงมาถึงเสด็จพ่อ เพราะจวนนั่นเป็นจวนพระราชทาน หากมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น แน่นอนว่าจางฮั่นจะต้องมีความผิดฐานสมรู้ร่วมคิดกับนาง พอข้าไปถึงก็พยายามเตือนเขาแล้วแต่เขาไม่สนใจฟัง เขาลุ่มหลงนางเห็นผิดเป็นถูก ยังไล่ข้ากลับเมืองหลวงอีก"" เหลวไหล เหลวไหลที่สุด ไม่คิดว่าเขาจะโง่งมมองคนไม่ออกถึงเพียงนี้"" ต่อมาชาวบ้านที่เคยมารักษากับนาง กินยาที่นางจัดให้แล้วเกิดเสียชีวิต พวกเขาเลยพากันมาเรียกร้องความเป็นธรรม แต่จางฮั่นก็ปิดจวนพานางหนีไปอยู่ที่อื่น พึ่งกลับมาได้วันเดียวก็ถูกชาวบ้านที่โกรธแค้นเผาจวน "" อะไรนะ ถึงกับเผาจวนเลยรึ"" ใช่ เขาเห็นว
Last Updated : 2025-04-07
Latest chapter
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่35
จางฮั่นลาออกจากหน่วยอินทรียกตำแหน่งหัวหน้าให้เจียเหริน เพราะเรื่องฝีมือความเฉลียวฉลาด เจียเหรินเหมาะสมกว่าคนอื่นแต่เจียเหรินปฏิเสธ บอกว่าจะลาออกเหมือนกันเพื่อไปตามหาหว่านเอ๋อ เซิ่งเทียนจึงรับตำแหน่งหัวหน้าชั่วคราว จนกว่าจะมีการคัดเลือกคนใหม่ในเวลานี้จางฮั่นกับเจียเหรินกำลังปิ้งปลาอยู่ในป่า พวกเขากำลังจะเดินทางไปเขาไท่ซานตามหาคนรัก เพราะจางฮั่นคิดว่าเมิ่งอันหลานน่าจะถูกส่งตัวไปให้หมอเทวดาซูอาจารย์ของนางรักษาอยู่ที่นั่น ส่วนเจียเหรินคิดว่าเมิ่งอันหลานอยู่ที่ไหนหว่านเอ๋อก็ต้องอยู่ที่นั่นด้วยสายลมพัดโชยกิ่งไผ่ลู่ไหวโอนเอียง ผ้าม่านหน้าต่างปลิวสะบัดตามแรงลม หย่งคังลุกออกไปดู เห็นลมพัดแรงขึ้น สงสัยฝนจะตกเขาปิดหน้าต่าง คนอื่นลงเขาไปเก็บสมุนไพรกันหมด วันก่อนเขาลื่นตกเขาได้รับบาดเจ็บยังเดินกระเผลกอยู่ เลยต้องรับหน้าที่เฝ้าเมิ่งอันหลานเมิ่งอันหลานลืมตาขึ้นมามองไปรอบตัว ก่อนจะหยุดมองชายตรงหน้า ที่กำลังจ้องมองนางอยู่เหมือนกัน ต่างคนต่างจ้องมองกันไม่มีใครพูดจา ก่อนที่หย่งคังจะพูดออกมาก่อน" ตื่นแล้วเหรอ"เมิ่งอันหลานค่อยๆลุกขึ้น หย่งคังเข้าช่วยพยุงนาง ทั้งสองสบตาในระยะใกล้ยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกน
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่34
เหิงกงกงหยิบเอาราชโองการออกมาประกาศ" จางฮั่นรับราชโองการ ด้วยองค์หญิงฉิงฮวามีความประพฤติผิดร้ายแรง ไม่เหมาะสมคู่ควรกับจางฮั่น หัวหน้าองครักษ์หน่วยอินทรีผู้อาจหาญและสง่างาม จึงขอยกเลิกราชโองการสมรสก่อนหน้า จบราชโองการ"" ขอบพระทัยฝ่าบาท ขอฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นๆปี"ฉิงฮวาส่ายหน้าทั้งน้ำตา นางรับไม่ได้ นางไม่ยอมรับ ที่ทำมาทั้งหมดนางต้องการแค่จางฮั่น แต่ตอนนี้งานแต่งของนางถูกยกเลิกแล้วจางฮั่นยิ้มมุมปากหันไปมองเมิ่งสิงโจว เมิ่งสิงโจวเบะปากใส่ หึ ยกเลิกแล้วยังไงทำให้หลานของเขากลับคืนมาได้รึเปล่า ทำให้พี่สาวของเขาฟื้นขึ้นมาได้ไหม ทำให้บาดแผลทั้งภายนอกและภายในของนางหายไปได้รึเปล่า ก็เปล่าเลย" ที่นี้ถึงตาเจ้าแล้ว"ยังไม่ทันที่หย่งคังจะพูดต่อ ฉางลู่ก็พูดแทรรกขึ้นมา" องค์ไท่จื่อ"" ทำไม คิดว่าข้าจะตัดสินประหารนางรึ"" ถึงอย่างไรนางก็เป็นน้องสาวของเจ้า เป็นสายเลือดเดียวกัน"" หึหึ วางใจเถอะข้าไม่ตัดสินประหารนางหรอก การตายสำหรับนางมันสบายเกินไป ข้าจะส่งนางไปเกาะกูตู๋"" เกาะกูตู๋ ไม่ได้ ที่นั่นเป็นเกาะร้างไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ นางเป็นถึงองค์หญิงจะไปอยู่คนเดียวได้ยังไง"ฉางลู่คัดค้าน " รึจะให้น
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่33
" เจ้า พวกเจ้าโกหก ไม่จริงเพคะพวกมันใส่ร้ายหม่อมฉัน"" จนขนาดนี้แล้วเจ้ายังจะแก้ตัวอีกรึ"หยุนเสียงตะคอกเสียงดังจนฉิงฮวาสะดุ้งน้ำตาคลอ นางเชิดหน้าไม่ยอมรับผิดชี้ไปที่ต้าหวัง" เจ้า ข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้า ยิ่งไม่เคยพบกันเป็นการส่วนตัว แล้วจะมาว่าข้าสั่งให้เจ้าทำได้ยังไง"" จริงที่ท่านไม่ได้มาพบข้าเป็นการส่วนตัวแต่ท่านก็ให้นางคนนี้เอาคำสั่งมาบอกข้า"ต้าหวังชี้ไปที่ชุ่ยเสีย" แล้วยังให้คนเอาหีบตำลึงเงินตำลึงทองมาให้อีก หรือท่านจะบอกว่านางไม่ใช่คนของท่าน"" ใช่ นางเป็นนางกำนัลของข้า แต่ข้าไม่รู้เรื่องที่นางทำ"" องค์หญิง"" เป็นเจ้าที่ทำเรื่องทั้งหมดเองไม่เกี่ยวกับข้า ข้ารู้ว่าเจ้าจงรักภักดีกับข้า เห็นว่าข้าเสียใจที่นางมาแทรกกลางระหว่างข้ากับจางฮั่นเจ้ากลัวว่าเขาจะไม่ยอมแต่งงานกับข้า เลยทำเรื่องเช่นนั้นลงไป ในเมื่อเจ้าทำผิดเองก็ต้องรับโทษคนเดียวสิ อย่าดึงข้าไปข้องเกี่ยวด้วย "ชุ่ยเสียจ้องมองฉิงฮวาด้วยความผิดหวัง นางไม่น่ามารับใช้ฉิงฮวาเลย ทั้งที่นางจงรักภักดีทำตามคำสั่งทุกอย่าง แต่สุดท้ายกลับถูกทอดทิ้ง นึกถึงตอนที่มัวเอ๋อถูกลากไปตัดลิ้นแล้วจับโยนลงบ่อ นางก็น่าจะคิดได้ตั้งแต่ตอนนั้น ว่าองค์
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่32
" เฮ่อ ข้ารู้ว่าเจ้าเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อทั้งพยานหลักฐานก็ชี้ชัดไปที่นางว่านางเป็นทำ เจ้าเองก็ยังสงสัยนางไม่ใช่รึ "" ใช่ ข้าสงสัยนาง ข้าไม่ยอมเชื่อใจนาง ไม่ควร ไม่ควรเลย ข้าเป็นสามีของนางแต่ไม่ยืนหยัดปกป้องนาง กลับไปเฝ้าองค์หญิงอำมหิตผู้นั้น แล้วปล่อยให้นางต้องถูกทรมานจน จนเสียลูก ข้าทำอะไรอยู่ ทำไมไม่มีหัวสมอง ทำไมไม่คิดว่าคนอย่างองค์์หญิงชั่วช้าขนาดไหน ทำไมตอนนั้นไม่คิดทำไม ทำไม "จางฮั่นตบหน้าตัวเองซ้ำไปซ้ำมา จนจางเหมยฮวาต้องเข้าไปดึงมือเขาออก" พอแล้วเจ้าทำแบบนี้จะเกิดประโยชน์อันใด ในเมื่อเรื่องก็ผ่านมาแล้ว"" เด็กในท้องนางก็ไม่อยู่แล้ว เจ้าก็ปล่อยนางไปเถอะ ใช่ว่ามีนางคนเดียวซะเมื่อไหร่ที่ตั้งท้องลูกของเจ้าได้ "จางฮั่นลุกขึ้นพรวดจ้องหน้าจางหัวเจี้ยน" ท่านพูดแบบนี้ได้ยังไง นี่ท่านยังคิดจะให้ข้าไปแต่งงานกับองค์หญิงชั่วช้าผู้นั้นอีกรึพวกท่านอยากได้คนอำมหิตแบบนั้นมาเป็นสะใภ้มากนักรึไง "" มะ ไม่ใช่ ยังไงราชโองการก็ออกมาแล้วถึงยังไงก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้ "" พ่อของเจ้าพูดถูก ถึงต่อให้องค์หญิงทำผิดแค่ไหน ยังไงฝ่าบาทก็ไม่มีทางลงโทษนางหรอก"" หากฝ่าบาทไม่ลงโทษ
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่31
เมิ่งสิงโจวมองหน้าหย่งคัง" เจ้าไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ฉิงฮวาทำผิด นางต้องได้รับโทษสาสม รวมกับครั้งก่อนที่นางก่อเรื่องให้คนไปลักพาตัวพี่สาวเจ้าไปทำร้ายด้วย"" แล้วฝ่าบาทกับฮองเฮาจะยอมหรือพะย่ะค่ะ"" เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง ฉิงฮวาเอาแต่ใจแล้วยังโหดเหี้ยม หากไม่ลงโทษนางภายภาคหน้าไม่รู้นางจะก่อเรื่องใหญ่อีกแค่ไหน"" คุณชายเมิ่งข้ามีความคิดหนึ่ง"หว่านเอ๋อพูดขึ้นมา" ท่านหมอซูเป็นอาจารย์ของหลานเอ๋อ ข้าอยากพานางไปหาหมอซู บางทีหมอซูอาจช่วยได้ "" หมอซู หมอเทวดาซู ข้าเคยได้ยินชื่อเสียงของเขา แต่เขาไม่เคยอยู่กับที่หาตัวยาก"หมอหลวงกู้กล่าว" แต่ที่เขาไท่ซานมีลูกศิษย์หมอซูอยู่ ถึงหมอซูไม่อยู่ แต่ก็พวกเขาก็ต้องรู้ว่าหมอซูไปที่ใด"" งั้นข้าจะพาพี่สาวของข้าไปเขาไท่ซานบางทีอาจโชคดีเจอหมอซู"" รออีกสองวันได้หรือไม่ ให้ข้าจัดการเรื่องฉิงฮวาให้เรียบร้อยก่อน ข้าจะไปกับพวกเจ้าด้วย"" องค์ไท่จื่อ จะดีรึพะย่ะค่ะ"" ข้าแค่อยากไปเที่ยวเขาไท่ซาน หากโชคดีจะได้เจอหมอเทวดาซูที่ผู้คนร่ำลือด้วย"" งั้นข้าขอพาหลานเอ๋อไปรอพวกท่านที่นอกเมืองได้หรือไม่ คือว่าข้าได้ข่าวว่าคุณชายจางออกตามหาหลานเอ๋อไปทั่ว ข้าไม่อยากให้เข
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่30
ปั่ก ขวดยาพิษวางลงบนโต๊ะ ชุ่ยเสียตาลุกวาว นั่นมันขวดยาพิษที่นางคิดไม่ตกว่าหายไปได้ยังไง ทั้งที่ซ่อนมันไว้ในตู้เสืัอผ้าอย่างดี " ข้าเห็นว่าเจ้าทำหล่นไว้ในตู้เสื้อผ้าในห้องแม่นางเมิ่ง เลยเอามาคืน จุ๊จุ๊ ไม่ต้องขอบคุณข้า ข้ารู้ว่าเจ้าแค่หลงทางเลยเข้าผิดห้อง "ชุ่ยเสียถลึงตาจ้องมองบ่าวรับใช้ชายคนนั้นที่พูดเสียงดังฟังชัด บ่าวคนนั้นไม่สนใจยังพูดต่อ" กระหม่อมเห็นนางทำลับๆล่อๆแอบเข้าไปในห้องของแม่นางเมิ่งกับคุณชายจาง กลัวว่านางจะขโมยของเลยแอบดู เห็นนางทำอะไรบางอย่างในตู้เสื้อผ้า พอนางออกไปกระหม่อมเลยรีบเข้าไปดู ก็พบขวดยานี่แหละพะย่ะค่ะ "หมอหลวงหยิบขวดยาไปดม" นี่เป็นพิษร้ายแรงสกัดมาจากสัตว์มีพิษ9ชนิด"" ไม่ ไม่ใช่ข้า"" หลักฐานขนาดนี้ยังจะปากแข็งอีก จะสารภาพมาดีๆ หรือจะให้ข้าส่งไปกรมราชทัณฑ์ เห็นทีว่าเจ้าคงต้องถูกทรมานก่อนถึงจะยอมรับ"เมิ่งสิงโจวพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน เขาแทบทนไม่ไหวอยากจับนางส่งไปกรมราชทัณฑ์ ให้ได้รู้รสชาติการถูกทรมารว่าเป็นเช่นไร" อย่า อย่าส่งข้าไปกรมราชทัณฑ์เลยข้ายอมสารภาพแล้ว "" งั้นก็สารภาพมา เจ้าจดคำสารภาพของนางไว้ "" ข้า องค์หญิงให้ข้าหายาพิษมา ยาพิษนั่นเป็น เป็นท่า
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่29
" คารวะองค์ไท่จื่อ"หย่งคังจ้องมองหน้าจางฮั่นอยู่นาน จนทุกคนผิดสังเกตุ แม้แต่จางฮั่นเองก็รับรู้ได้ว่าผิดปกติ" ไม่ทราบว่าไท่จื่อทรงมีอะไรกับกระหม่อมหรือไม่"" ไม่มีอะไร "หย่งคังกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วเดินเข้าไปในเรือน ฉิงฮวาแปลกใจไม่คิดว่าหย่งคังจะมาหานาง ปกติเขากับนางแทบไม่เคยพูดจากันด้วยซ้ำ แม้แต่พบหน้ายังนับครั้งได้ แล้วเหตุใดเขาถึงมาอยู่ที่นี่ หย่งคังนั่งลงที่โต๊ะน้ำชาจ้องมองดูฉิงฮวาไม่เอ่ยคำใดออกมา" องค์ องค์ไท่จื่อ ทรงเสด็จมาเยี่ยมหม่อมฉันหรือเพคะ"" หึหึ จะว่าอย่างงั้นก็ได้ ข้าทำคดีนี้ก็ต้องมาดูด้วยตัวเอง"ฉิงฮวามองหน้าหย่งคัง ในใจเกิดหวั่นกลัวขึ้นมา" พระองค์หมายความว่ายังไง"" ก็หมายความว่า คดีที่เจ้าก่อข้าจะสืบสวนเอง"ได้ฟังแบบนั้นฉิงฮวาถึงกับหน้าซีด" เป็นอะไรไป ทำไมหน้าซีดแบบนั้นหล่ะ"" หม่อม หม่อมฉันรู้สึกมึนๆหัวเพคะ"" งั้นเจ้าก็พักผ่อนเถอะ ข้าเองก็จะไปสืบหาความจริงต่อ จะได้เอาตัวคนผิดมาลงโทษซะที เจ้าว่าไหม"" พะ เพคะ น้อมส่งองค์ไท่จื่อ"หย่งคังออกมาเดินผ่านจางฮั่น ทั้งสองสบตากันไม่มีใครยอมใคร จางฮั่นรู้ได้ทันทีว่าหย่งคังต้องมีอะไรเกี่ยวกับเขาแน่ ถึงได้จ้องมองด้วยสายตาแบ
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่28
เมิ่งอันหลานถูกส่งตัวไปกรมราชทัณฑ์เพื่อให้สารภาพ แต่นางไม่ได้ทำผิดนางไม่มีทางยอมรับ จึงถูกจับเข้าเครื่องทรมาน เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องทั่วห้องนางถูกเครื่องหนีบนิ้วมือนิ้วเท้าจนกระดูกแตก ก่อนจะนำไปแขวนไว้แล้วถูกแส้เฆี่ยนจนสลบ เจ้าหน้าที่ถือถังน้ำเกลือมาสาดใส่ให้ฟื้นแล้วเฆี่ยนต่อ รู้สึกตัวอีกทีก็พบว่านอนอยู่กับพื้นสกปรก" เจ้าจะยอมรับไหมว่าวางยาพิษองค์หญิงเพราะอิจฉาริษยา ที่องค์หญิงกำลังจะได้แต่งงานกับคุณชายจางแทนที่จะเป็นเจ้า"ต้าหวังหัวหน้ากรมราชทัณฑ์จิกกระชากหัวนางถาม" ข้าไม่ได้ทำ ทำไมต้องยอมรับด้วย"" จิ๊จิ๊ เจ้านี่มันทนจริงๆ ถูกทรมานขนาดนี้ยังไม่ยอมรับอีก จัดการ"เจ้าหน้าที่เข้ามารุมเตะและกระทืบท้องเมิ่งอันหลานจนสลบไปอีกรอบ กลิ่นเลือดคาวคลุ้ง" นั่น นั่นเลือดอะไรขอรับ "" ก่อนหน้าข้าได้ข่าวว่านางตั้งครรภ์ไม่ใช่ว่าเลือดนั่น"" วันนี้ทรมานนางแค่นี้ก่อน"ต้าหวังมองดูเลือดไหลออกมาจากหว่างขาจนย้อมอาภรณ์สีขาวที่นางใส่กลายเป็นสีแดงสด ก่อนจะลุกจากเก้าอี้เดินออกไป เจ้าหน้าที่สองคนรีบเดินตามหว่านเอ๋อมาเคาะประตูจวนที่เคยมาคราวก่อนกับเมิ่งอันหลาน เจอบ่าวรับใช้คนเดิมโชคดีที่เขาจำนา
สตรีเช่นข้าไม่มีหรอกสามีเดียว ตอนที่27
บ่าวรับใช้ยกน้ำชากับขนมมาวาง ฉิงฮวาหยิบขนมปาใส่หน้าบ่าวรับใช้" ข้าไม่ชอบกินขนมกุ้ยฮวา ไปเอามาใหม่เอาขนมหลิวชิงมาให้ข้า"บ่าวรับใช้ลนลานออกไป" เดี๋ยว องค์หญิงต้องการให้แม่นางเมิ่งเอาขนมมาถวายด้วยตัวเอง"ชุ่ยเสียพูดแล้วหันไปมองหน้าฉิงฮวาส่งยิ้มให้กัน พอบ่าวรับใช้ไปฉิงฮวาก็หยิบเอาขวดยาออกมา เทลงไปในกาน้ำชาจนหมด" องค์หญิงนี่ท่าน เหตุใดจึงใส่ลงไปหมดแบบนี้หล่ะเพคะ หมอหลวงฟู่บอกว่าพิษนี่ร้ายแรงมาก เพียงได้รับเล็กน้อยก็อันตรายถึงชีวิต แล้วเหตุใดถึงได้ "" ก็ถ้าไม่ร้ายแรงพอจะสมจริงได้ยังไงเล่า"ฉิงฮวาแสยะยิ้มตาวาวโรจน์ ชุ่ยเสียรับขวดยาจากฉิงฮวามาใส่ไว้ในสาบเสื้อแล้วเดินออกไป นางมองซ้ายมองขวาก่อนจะรีบเข้าไปในห้องนอนของเมิ่งอันหลาน แล้วเอาขวดยาอีกขวดซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าพอออกมาจากห้องก็มองซ้ายมองขวาอีกทีแล้วรีบเดินจากไป ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบมองนางอยู่ ชุ่ยเสียมาถึงก็เห็นเมิ่งอันหลานนั่งร่วมโต๊ะกับฉิงฮวา ส่วนหว่านเอ๋อยืนอยู่ข้างๆ ฉิงฮวารินชาใส่ถ้วยยื่นให้เมิ่งอันหลาน" ทำไม ไม่กล้ากินรึ "" องค์หญิงรินชาให้เจ้าด้วยตัวเองถือว่าเป็นเกียรติกับเจ้าแล้ว ยังไม่รีบดื่มอีก"ชุ่ยเสียพูดขึ้นมาฉิงฮว
