แม้ว่าเซี่ยงผิงจะเป็นขุนนางหญิงที่ธรรมดามาก แต่นางก็ได้รับความไว้วางใจและความสำคัญจากองค์หญิงใหญ่ เพราะเมื่อกี้นางต่อต้านอย่างรุนแรง จึงทำให้คนที่เดิมทีให้ความสนับสนุนนั้นกลับเปลียนใจต่อต้านเช่นกันอย่างไรก็ตาม ก็มีนักการทูตสองสามคนเห็นด้วยที่ตามหาหมอมหัศจรรย์ดันจากแคว้นซางมา ชื่อเสียงของหมอมหัศจรรย์ดันดังไปถึงซีจิง ตอนแรกที่อดีตฮ่องเต้ทรงพระประชวร ก็มีขุนนางเสนอว่าให้ไปเชิญหมอมหัศจรรย์ดันมารักษาให้ เพียงแต่ว่าอดีตฮ่องเต้ไม่ต้องการมอบชีวิตของตนเองไว้กับมือของชาวซาง เรื่องนี้ถึงไม่ได้ดำเนินต่อพวกเขาเริ่มโต้เถียงกันอีกครั้ง เมื่อเห็นดังนั้น ซ่งซีซีและผิงหวูจูงจึงช่วยพยุงหมอมหัศจรรย์ดันขึ้นมา และวิ่งไปทางเรือนตะวันออก"หยุดพวกนางเอาไว้" เซี่ยงผิงกรีดร้อง"ฟังข้านะ ฟังข้า…" เสิ่นว่านจือก้าวไปข้างหน้าและจับมือของเซี่ยงผิง "เราทำแบบนี้ก็เพื่อองค์หญิงใหญ่ ข้างกายองค์หญิงใหญ่มีสาวใช้อยู่ หากเราต้องการลงมือทำอะไร คนของพวกเจ้าก็มองเห็นได้หมด""ใช่ ใช่" กุ้นเอ๋อร์ห้ามซูลันซือไว้ "ไม่ต้องกังวล มันเป็นเพียงการวินิจฉัยชีพจรเท่านั้น หมอหลวงของพวกเจ้าอยู่ไหน? ให้รีบตามไปด้วย มีหมอหลวงอยู่ข้างๆ ด
เซี่ยงผิงวิ่งเข้าไปและเมื่อเห็นว่าม่านขององค์หญิงใหญ่ถูกเปิดออก จากนั้นก็ชัดสีหน้าดุอันหวินหลูด้วยความโกรธว่า "ช่างบังอาจ จะปล่อยให้ชายนอกมาเห็นท่าทางการนอนหลับขององค์หญิงใหญ่ได้อย่างไร?"นางต้องการก้าวไปข้างหน้าเพื่อปิดม่านลง และขับไล่หมอมหัศจรรย์ดันออกไป แต่กลับถูกอันหวินหลูหยุดเธอไว้ "ในเมื่อเห็นแล้ว งั้นก็ทำการวินิจฉัยให้ละเอียดจะดีกว่า""อันหวินหลู!" เซี่ยงผิงจ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยว "เจ้าบังอาจ!"อันหวินหลูมีภูมิหลังที่ธรรมดามาก ระดับขุนนางก็ต่ำกว่าอีกฝ่าย หลังจากถูกนางขึ้นอารมณ์ใส่แล้วก็อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นยังคงพูดอย่างหนักแน่นว่า "ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าสุขภาพขององค์หญิงใหญ่ องค์หญิงใหญ่หมดสติไปนานกว่าสองชั่วยามแล้ว หากยังตรวจสอบสาเหตุไม่ได้ เกรงว่ามันจะอันตรายต่อร่างกายขององค์หญิงใหญ่"ขุนนางหญิงฮั่วหย้าถิงก็มาสนับสนุนอันหวินหลูด้วยเช่นกัน "ไหนๆ ก็มาแล้วงั้นก็คอยให้ตรวจดูสักหน่อย เจ้าจะเอาแต่คัดค้านอะไรอยู่? ข้าว่าดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยเป็นห่วงองค์หญิงใหญ่สินะ"เซี่ยงผิงทำท่าเอาจริงเอาจัง "อย่ามาพูดไปเรื่อย ข้าจะไม่ห่วงใยองค์หญิงใหญ่ได้อย่างไร ชาวซางเป็นคนเจ้าเล่ห์และเ
นักการทูตมองไปที่หมอหลวงจินแล้วก็มองหมอมหัศจรรย์ดันอีกครั้ง ในใจของพวกเขาจะยอมเชื่อใจหมอหลวงจินมากกว่า เพราะหมอหลวงจินทำการรักษาให้องค์หญิงใหญ่อมาหลายปีแล้วและมีความภักดีต่อนางมาก เขาน่าเชื่อใจทว่าหมอมหัศจรรย์ดันมีทักษะด้านการแพทย์มากและมีชื่อเสียงในซีจิงดังมากผิงหวูจูงแปลคำพูดของหมอหลวงจิน จากนั้นหมอมหัศจรรย์ดันก็ดึงมือที่วินิจฉัยชีพจรนั้นออกแล้วพูดกับผิงหวูจูงว่า "บอกพวกเขา ก็คือถูกวางยาพิษ""ไม่ต้องแปลแล้ว เราฟังเข้าใจ" เกากงรีบพูดขึ้น นักการทูตที่มาครั้งนี้ ส่วนมากจะเข้าใจภาษาซางได้ มีแค่คนสองคนที่ไม่เข้าใจเอง "ท่านบอกได้เลยว่าองค์หญิงใหญ่ได้รับยาพิษอะไรหรือ?"หมอมหัศจรรย์ดันมองไปที่ซ่งซีซี ในเวลานี้ซ่งซีซีได้คิดถึงคดีที่เกิดขึ้นในปิ้โจว หญิงวัยกลางที่โดนไส้เดือนฝอยเสน่ห์คนนั้น ผู้หญิงที่อ่อนแอแต่เดิมนั้นกลับมีพลังอย่างมากและถึงกับคลั่งไคล้ทว่าความแตกต่างก็คือผู้หญิงคนนั้นถูกควบคุมได้สำเร็จ แต่องค์หญิงใหญ่กลับอยู่ในอาการหมดสติ ดังนั้นนางจึงไม่กล้าด่วนสรุปหมอหลวงจินยังคงยืนกรานในความคิดเห็นของเขาว่า "เดิมทีก็มีสุขภาพที่อ่อนแอ และปวดหัวมาเป็นเวลานาน บัดนี้เลือดไหลเวียนไม่ดี
ซูลันซือขมวดคิ้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาก็พบว่าเซี่ยงผิงผิดปกติ แต่ไม่ว่าเซี่ยงผิงจะทำอะไรก็ตาม ตราบใดที่องค์หญิงใหญ่ไม่สามารถเข้าร่วมในการเจรจา อำนาจการตัดสินใจก็อยู่ในมือของเขาแต่เขาต้องมีเงื่อนไงข้อหนึ่ง นั่นคือไม่ทำร้ายชีวิตของเหลิ่งอวี่ไม่ว่ายังไงเหลิ่งอวี่ก็เป็นหลานสาวของเขา นางเรียกเขาว่าท่านลุงเล็ก จิงอวี้จากไปแล้ว แม้ว่าเหลิ่งอวี่จะมีความเห็นที่ตรงกันข้ามกันกับเขาในเรื่องการทำสงคราม แต่เขาไม่ยอมให้ผู้ใดปลิดชีพนางได้ตามอำเภอใจเขาก็แปลกใจมากเซี่ยงผิงเป็นคนสนิทของเหลิ่งอวี่มาโดยตลอด ทำไมครั้งนี้ถึงทรยศนางเล่า?นางสนับสุนทำสงครามหรือ? แต่เดิมทีนางไม่เห็นด้วยกับมันสิและเห็นได้ชัดว่านางไม่ต้องการให้เหลิ่งอวี่ตาย แต่ก็ไม่ยอมที่จะยอมแพ้ทั้งอย่างนี้นางไม่มีทางทำคนเดียว มีคนอยู่เบื้องหลังยุยงให้นางทรยศเหลิ่งอวี่ ผู้ใดเป็นคนยุยงนางเล่า ฝ่าบาทเหรอ?คำถามมากมายโผล่ออกมาจากสมองของซูลันซือ และเขาหาคำตอบไม่ได้เนื่องจากเขาได้ร่วมมือกับอ๋องฮวย เขาจึงเดาว่าเซี่ยงผิงผิดปกติ คนอื่นๆ อาจไม่สามารถมองออกได้เพราะเซี่ยงผิงเป็นคนสนิทที่ภักดีต่อเหลิ่งอวี่มากที่สุดมาโดยตลอดขณะที่ซ
มีไส้เดือนฝอยทั้งหมดสี่ตัว สองบรรทัดสุดท้ายมีสีต่างกัน ท่อนหน้าเป็นสีแดง และท่อนหลังเป็นสีแดงอ่อน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้ดูดเลือดเข้าไปหรือเปล่าหมอมหัศจรรย์ดันพูดอย่างใจเย็น "ถ้าไส้เดือนฝอยทั้งสี่ได้ดูดเลือดเต็มตัวงั้นองค์หญิงใหญ่ก็หมดหวังแล้ว"เขาหยิบกระถางธูปขึ้นมาและวางไว้ข้างๆ ทุกคนถอยออกไปข้างหลัง ไม่เคยเห็นสิ่งที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อนและรู้สึกหวาดกลัวจริงๆซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือมองหน้ากันและรู้สึกน่าอึดอัดใจมาก โดยมีอาการขนลุกไปทั่วทั้งร่างกายเซี่ยงผิงตกใจมากจนแทบจะทรงตัวไม่ไหว นางเอามือข้างหนึ่งค้ำกับโต๊ะ ริมฝีปากสั่นเทา และดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อหมอมหัศจรรย์ดันพูดเรียบๆ ว่า "อีกสักพักก็จะฟื้น หมอหลวงจินไปตรวจชีพจรให้องค์หญิงอีกทีว่าตอนนี้สามารถวินิจฉัยฉีสถานการณ์เลือดได้หรือไม่"ซูลันซือผลักหมอหลวงจินที่นิ่งอึ้ง "ไป ไปตรวจชีพจรสิ"ในที่สุดหมอหลวงจินก็ตอบสนอง และก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจชีพจร หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ส่ายหัวและหายใจเข้าลึกๆ "เป็นไปได้ยังไง? สภาพชีพจรนี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง""มีไส้เดือนฝอยพิษออกมาเช่นนี้ มันย่อมเปลี่ยนไปสิ" อันหวินหลูนั่งอยู่ที่ขอบเ
ตัวพิษไม่ถูกเอาออกไป มันยังอยู่ในกระถางธูป ตัวพิษชอบกลิ่นเลือดของยานั้นจึงจะอยู่ตรงนั้นไปจนตายอย่างไรก็ตามตัวพิษที่ถูกล่อออกมานั้นจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานด้วยหมอมหัศจรรย์ดันกล่าวว่า "มันอยู่ในกระถางธูป เอาไปแสดงให้องค์หญิงใหญ่ดูได้เลย"แม้ว่าตัวพิษนั้นจะตัวเล็กมาก แต่ก็น่ากลัว หมอหลวงจินยื่นมือออกไป แต่หยุดกลางอากาศโดยไม่กล้าเข้าไปใกล้อีก เขาถามว่า "แมลงนี้สามารถเข้าไปในร่างกายมนุษย์อีกครั้งได้หรือไม่"เมื่อเห็นว่าเขาไม่กล้าหยิบมัน ผิงหวูจูงก็เดินไปยกกระถางธูปก่อนเปิดฝาออก แล้วนำไปให้องค์หญิงใหญ่ดูทันใดนั้น องค์หญิงใหญ่ก็รู้สึกคลื่นไส้อย่างมาก ท้องของนางกำลังปั่นป่วน และเกือบจะอาเจียนออกมาในขณะที่ท้องกำลังปั่นป่วน นางก็เลือดขึ้นหน้าพร้อมกับความโกรธเกรี้ยว หลับตาลงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจัดการกับอารมณ์มาได้ท้ายที่สุดแล้วหมอมหัศจรรย์ดันก็ไม่ได้ให้ยานาง เขาแค่พูดว่า "ภายในครึ่งชั่วยาม แมลงพิษตัวนี้ก็จะตาย หลังจากที่แมลงพิษออกมาแล้ว มันก็จะไม่สามารถคลานกลับเข้าไปในร่างกายได้อีก""ขอบคุณพวกเจ้า" องค์หญิงใหญ่กล่าวอีกครั้งซ่งซีซีพยักหน้าให้นางเล็กน้อยแล้วจากไปพร้อมกับคนของตนเอง"ใคร
ด้วยการตบฉาดนี้ ทำเอาความหงุดหงิดและความโกรธที่ซ่อนอยู่ในใจของเซี่ยงผิงระเบิดออกมานางปิดหน้าและถามอย่างเศร้าใจว่า "องค์หญิงใหญ่ ท่านลืมไปแล้วหรือว่ารัชทายาทตายอย่างน่าเศร้าเช่นไร นี่จะเป็นปมในใจของชาวซีจิงตลอดไป จะไม่ให้แก้แค้นได้อย่างไร ได้อย่างไรกัน เขาเป็นน้องชายแท้ๆ ของท่าน ทำไมท่านถึงโหดร้ายขนาดนี้และเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์ที่เป็นพี่น้องกันล่ะ?"ฝ่ามือที่กำแน่นขององค์หญิงใหญ่เปียกโชกไปหมด แสงส่องมาบนใบหน้าที่ซีดเซียวของนาง และดวงตาก็มืดมนและหดหู่ "เพราะงั้นที่พวกเจ้าทุกคนคิดว่าข้าไม่เห็นด้วยกับการทำสงครามเพราะข้าไม่ต้องการแก้แค้นให้เขาเหรอ?"นางหายใจเข้าลึกๆ ดวงตามีแต่ความโกรธเกรี้ยว และแม้ว่าจะยังคงอ่อนแอมาก แต่ก็ชี้ไปที่นางพลางด่าว่า "เซี่ยงผิง คนอื่นสามารถคิดอย่างนั้นได้ แต่ทุกย่ามก้าวของข้าเจ้าก็รู้ชัดเจนหมด ข้าคิดอย่างไรเจ้าก็รู้ด้วย เจ้าคือคนที่น่าจะรู้จักข้าเป็นอย่างดีที่สุด แต่เจ้ากลับเห็นแต่เรื่องการแก้แค้น โดยไม่สนว่าสถานการณ์ปัจจุบันนี้ ในเมื่อเจ้าภักดีต่อจิงอวี้ งั้นเจ้าก็คิดดีๆ ว่าจิงอวี้อยากทำสงครามกับแคว้นซางหรือไม่?"เซี่ยงผิงร้องไห้และพูดว่า "แต่เราจะไม่แก้แค้
การกระทำของเซี่ยงผิงทำให้องค์หญิงใหญ่ได้ตัดสินใจบางอย่าง ดังนั้นหลังจากเรียกพวกเขามาแล้ว นางสวมเสื้อผ้าชั้นนอกและดันให้ตนเองนั่งตรงบนเก้าอี้แล้วพูดว่า "การเจรจาจะทำได้ในบ่ายวันพรุ่งนี้ เงื่อนไขสามารถต่อรองได้ ไม่จำเป็นต้องเด็ดขาดเช่นนั้น"ดวงตาของซูลันซือเบิกกว้าง "ต่อรองได้? จะต่อรองอย่างไร? อย่าบอกนะว่าหากพวกเขาให้เรายอมเขตชายแดนให้ แล้วเราก็จะรับปากเหรอ?""เรื่องเขตแดนให้ระงับไว้ก่อน" องค์หญิงใหญ่ได้ตัดสินใจในใจแล้ว โดยไม่สนใจคำคัดค้านของพวกเขา "เราจะพยายามบรรลุข้อตกลงในวันพรุ่งนี้หรือไม่ก็วันมะรืนนี้ให้ได้ จากนั้นก็เดินทางกลับทันที""ไม่มีทาง…"องค์หญิงใหญ่ชายตาแลดูรอบๆ อย่างเย็นชา "ข้าไม่ได้ขอความคิดเห็นจากพวกเจ้า นี่เป็นการตัดสินใจของข้า หากไม่พอใจก็อดทนเอาไว้"ซูลันซือโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ "เจ้านี่หัวแข็ง หากปัญหาเรื่องเขตแดนถูกระงับ เราจะอธิบายให้ฝ่าบาทและขุนนางในราชสำนักได้อย่างไร จะอธิบายให้ประชาชนได้อย่างไร""ข้าจะอธิบายเอง ไม่ต้องให้เจ้ามาอธิบาย" องค์หญิงใหญ่รับผิดชอบงานราชการมาหลายปีและมีความทรงพลังในตัว พอชายตาแลดูก็เพียงพอที่ทำให้คนรอบๆ หวาดกลัว "พวกเจ้าไปร่างใหม่เดี๋ย