MasukShare
บทที่ 972
Bab terkait
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 973
หลังจากนั้นไม่นาน ผิงหวูจูงก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูหอฮุยตง นางคงไม่ได้มาคนเดียว เพราะเมื่อกี้ที่ซ่งซีซีเจอนาง นางสวมชุดดำกลางคืน ตอนนี้นางสวมชุดธรรมดา และชุดดำกลางคืนก็ไม่อยู่ในมือด้วย"ศิษย์พี่ ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?" ซ่งซีซีรีบเข้าไปถามนางผิงหวูจูงกล่าวว่า "ข้าฟังอยู่บนหลังคาขององค์หญิงใหญ่อยู่พักหนึ่ง องค์หญิงใหญ่หมดสติ มีสาวใช้หลายคนคอยดูแลนาง ข้าฟังพวกนางพูดคุยกัน ไม่นานหลังจากที่องค์หญิงใหญ่กลับมาจากสำนักหงลู่ จู่ๆ นางก็เกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นมาและถึงกับกัดคนด้วย อาละวาดไปได้สักพักก็สลบไป""เกิดอาการคลุ้มคลั่งขึ้นมาและกัดคนเหรอ? หรือว่าเป็นโรคประสาทกระมัง?" เสิ่นว่านจือรู้สึกประหลาดใจมาก"พี่ได้ยินที่ลานหลักใช่ไหม? พวกเขาได้พูดอะไรกัน?" ซ่งซีซีถาม"ทะเลาะกันที่ลานหลัก บางคนบอกว่าจะไปตามหาหมอหลวงหรือท่านลุงดัน แต่มีคนไม่เห็นด้วย เนื่องจากข้าได้ฟังจากบนหลังคา เพราะฉะนั้นข้าจึงไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายไม่เห็นด้วยและฝ่ายที่สนับสนุน""แล้วได้ยินเสียงผู้หญิงที่ไม่เห็นด้วยกับการตามหาหมอมหัศจรรย์หรือไม่?""มี" เมื่อผิงหวูจูงได้เห็นกุ้นเอ๋อร์ก็รู้ว่าพวกนางได้รู้เรื่องของขุนนางหญิง "แต่ไม
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 974
แม้ว่าเซี่ยงผิงจะเป็นขุนนางหญิงที่ธรรมดามาก แต่นางก็ได้รับความไว้วางใจและความสำคัญจากองค์หญิงใหญ่ เพราะเมื่อกี้นางต่อต้านอย่างรุนแรง จึงทำให้คนที่เดิมทีให้ความสนับสนุนนั้นกลับเปลียนใจต่อต้านเช่นกันอย่างไรก็ตาม ก็มีนักการทูตสองสามคนเห็นด้วยที่ตามหาหมอมหัศจรรย์ดันจากแคว้นซางมา ชื่อเสียงของหมอมหัศจรรย์ดันดังไปถึงซีจิง ตอนแรกที่อดีตฮ่องเต้ทรงพระประชวร ก็มีขุนนางเสนอว่าให้ไปเชิญหมอมหัศจรรย์ดันมารักษาให้ เพียงแต่ว่าอดีตฮ่องเต้ไม่ต้องการมอบชีวิตของตนเองไว้กับมือของชาวซาง เรื่องนี้ถึงไม่ได้ดำเนินต่อพวกเขาเริ่มโต้เถียงกันอีกครั้ง เมื่อเห็นดังนั้น ซ่งซีซีและผิงหวูจูงจึงช่วยพยุงหมอมหัศจรรย์ดันขึ้นมา และวิ่งไปทางเรือนตะวันออก"หยุดพวกนางเอาไว้" เซี่ยงผิงกรีดร้อง"ฟังข้านะ ฟังข้า…" เสิ่นว่านจือก้าวไปข้างหน้าและจับมือของเซี่ยงผิง "เราทำแบบนี้ก็เพื่อองค์หญิงใหญ่ ข้างกายองค์หญิงใหญ่มีสาวใช้อยู่ หากเราต้องการลงมือทำอะไร คนของพวกเจ้าก็มองเห็นได้หมด""ใช่ ใช่" กุ้นเอ๋อร์ห้ามซูลันซือไว้ "ไม่ต้องกังวล มันเป็นเพียงการวินิจฉัยชีพจรเท่านั้น หมอหลวงของพวกเจ้าอยู่ไหน? ให้รีบตามไปด้วย มีหมอหลวงอยู่ข้างๆ ด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 975
เซี่ยงผิงวิ่งเข้าไปและเมื่อเห็นว่าม่านขององค์หญิงใหญ่ถูกเปิดออก จากนั้นก็ชัดสีหน้าดุอันหวินหลูด้วยความโกรธว่า "ช่างบังอาจ จะปล่อยให้ชายนอกมาเห็นท่าทางการนอนหลับขององค์หญิงใหญ่ได้อย่างไร?"นางต้องการก้าวไปข้างหน้าเพื่อปิดม่านลง และขับไล่หมอมหัศจรรย์ดันออกไป แต่กลับถูกอันหวินหลูหยุดเธอไว้ "ในเมื่อเห็นแล้ว งั้นก็ทำการวินิจฉัยให้ละเอียดจะดีกว่า""อันหวินหลู!" เซี่ยงผิงจ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยว "เจ้าบังอาจ!"อันหวินหลูมีภูมิหลังที่ธรรมดามาก ระดับขุนนางก็ต่ำกว่าอีกฝ่าย หลังจากถูกนางขึ้นอารมณ์ใส่แล้วก็อึ้งไปพักหนึ่ง จากนั้นยังคงพูดอย่างหนักแน่นว่า "ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าสุขภาพขององค์หญิงใหญ่ องค์หญิงใหญ่หมดสติไปนานกว่าสองชั่วยามแล้ว หากยังตรวจสอบสาเหตุไม่ได้ เกรงว่ามันจะอันตรายต่อร่างกายขององค์หญิงใหญ่"ขุนนางหญิงฮั่วหย้าถิงก็มาสนับสนุนอันหวินหลูด้วยเช่นกัน "ไหนๆ ก็มาแล้วงั้นก็คอยให้ตรวจดูสักหน่อย เจ้าจะเอาแต่คัดค้านอะไรอยู่? ข้าว่าดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ค่อยเป็นห่วงองค์หญิงใหญ่สินะ"เซี่ยงผิงทำท่าเอาจริงเอาจัง "อย่ามาพูดไปเรื่อย ข้าจะไม่ห่วงใยองค์หญิงใหญ่ได้อย่างไร ชาวซางเป็นคนเจ้าเล่ห์และเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 976
นักการทูตมองไปที่หมอหลวงจินแล้วก็มองหมอมหัศจรรย์ดันอีกครั้ง ในใจของพวกเขาจะยอมเชื่อใจหมอหลวงจินมากกว่า เพราะหมอหลวงจินทำการรักษาให้องค์หญิงใหญ่อมาหลายปีแล้วและมีความภักดีต่อนางมาก เขาน่าเชื่อใจทว่าหมอมหัศจรรย์ดันมีทักษะด้านการแพทย์มากและมีชื่อเสียงในซีจิงดังมากผิงหวูจูงแปลคำพูดของหมอหลวงจิน จากนั้นหมอมหัศจรรย์ดันก็ดึงมือที่วินิจฉัยชีพจรนั้นออกแล้วพูดกับผิงหวูจูงว่า "บอกพวกเขา ก็คือถูกวางยาพิษ""ไม่ต้องแปลแล้ว เราฟังเข้าใจ" เกากงรีบพูดขึ้น นักการทูตที่มาครั้งนี้ ส่วนมากจะเข้าใจภาษาซางได้ มีแค่คนสองคนที่ไม่เข้าใจเอง "ท่านบอกได้เลยว่าองค์หญิงใหญ่ได้รับยาพิษอะไรหรือ?"หมอมหัศจรรย์ดันมองไปที่ซ่งซีซี ในเวลานี้ซ่งซีซีได้คิดถึงคดีที่เกิดขึ้นในปิ้โจว หญิงวัยกลางที่โดนไส้เดือนฝอยเสน่ห์คนนั้น ผู้หญิงที่อ่อนแอแต่เดิมนั้นกลับมีพลังอย่างมากและถึงกับคลั่งไคล้ทว่าความแตกต่างก็คือผู้หญิงคนนั้นถูกควบคุมได้สำเร็จ แต่องค์หญิงใหญ่กลับอยู่ในอาการหมดสติ ดังนั้นนางจึงไม่กล้าด่วนสรุปหมอหลวงจินยังคงยืนกรานในความคิดเห็นของเขาว่า "เดิมทีก็มีสุขภาพที่อ่อนแอ และปวดหัวมาเป็นเวลานาน บัดนี้เลือดไหลเวียนไม่ดี
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 977
ซูลันซือขมวดคิ้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาก็พบว่าเซี่ยงผิงผิดปกติ แต่ไม่ว่าเซี่ยงผิงจะทำอะไรก็ตาม ตราบใดที่องค์หญิงใหญ่ไม่สามารถเข้าร่วมในการเจรจา อำนาจการตัดสินใจก็อยู่ในมือของเขาแต่เขาต้องมีเงื่อนไงข้อหนึ่ง นั่นคือไม่ทำร้ายชีวิตของเหลิ่งอวี่ไม่ว่ายังไงเหลิ่งอวี่ก็เป็นหลานสาวของเขา นางเรียกเขาว่าท่านลุงเล็ก จิงอวี้จากไปแล้ว แม้ว่าเหลิ่งอวี่จะมีความเห็นที่ตรงกันข้ามกันกับเขาในเรื่องการทำสงคราม แต่เขาไม่ยอมให้ผู้ใดปลิดชีพนางได้ตามอำเภอใจเขาก็แปลกใจมากเซี่ยงผิงเป็นคนสนิทของเหลิ่งอวี่มาโดยตลอด ทำไมครั้งนี้ถึงทรยศนางเล่า?นางสนับสุนทำสงครามหรือ? แต่เดิมทีนางไม่เห็นด้วยกับมันสิและเห็นได้ชัดว่านางไม่ต้องการให้เหลิ่งอวี่ตาย แต่ก็ไม่ยอมที่จะยอมแพ้ทั้งอย่างนี้นางไม่มีทางทำคนเดียว มีคนอยู่เบื้องหลังยุยงให้นางทรยศเหลิ่งอวี่ ผู้ใดเป็นคนยุยงนางเล่า ฝ่าบาทเหรอ?คำถามมากมายโผล่ออกมาจากสมองของซูลันซือ และเขาหาคำตอบไม่ได้เนื่องจากเขาได้ร่วมมือกับอ๋องฮวย เขาจึงเดาว่าเซี่ยงผิงผิดปกติ คนอื่นๆ อาจไม่สามารถมองออกได้เพราะเซี่ยงผิงเป็นคนสนิทที่ภักดีต่อเหลิ่งอวี่มากที่สุดมาโดยตลอดขณะที่ซ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 978
มีไส้เดือนฝอยทั้งหมดสี่ตัว สองบรรทัดสุดท้ายมีสีต่างกัน ท่อนหน้าเป็นสีแดง และท่อนหลังเป็นสีแดงอ่อน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้ดูดเลือดเข้าไปหรือเปล่าหมอมหัศจรรย์ดันพูดอย่างใจเย็น "ถ้าไส้เดือนฝอยทั้งสี่ได้ดูดเลือดเต็มตัวงั้นองค์หญิงใหญ่ก็หมดหวังแล้ว"เขาหยิบกระถางธูปขึ้นมาและวางไว้ข้างๆ ทุกคนถอยออกไปข้างหลัง ไม่เคยเห็นสิ่งที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อนและรู้สึกหวาดกลัวจริงๆซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือมองหน้ากันและรู้สึกน่าอึดอัดใจมาก โดยมีอาการขนลุกไปทั่วทั้งร่างกายเซี่ยงผิงตกใจมากจนแทบจะทรงตัวไม่ไหว นางเอามือข้างหนึ่งค้ำกับโต๊ะ ริมฝีปากสั่นเทา และดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อหมอมหัศจรรย์ดันพูดเรียบๆ ว่า "อีกสักพักก็จะฟื้น หมอหลวงจินไปตรวจชีพจรให้องค์หญิงอีกทีว่าตอนนี้สามารถวินิจฉัยฉีสถานการณ์เลือดได้หรือไม่"ซูลันซือผลักหมอหลวงจินที่นิ่งอึ้ง "ไป ไปตรวจชีพจรสิ"ในที่สุดหมอหลวงจินก็ตอบสนอง และก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจชีพจร หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ส่ายหัวและหายใจเข้าลึกๆ "เป็นไปได้ยังไง? สภาพชีพจรนี้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง""มีไส้เดือนฝอยพิษออกมาเช่นนี้ มันย่อมเปลี่ยนไปสิ" อันหวินหลูนั่งอยู่ที่ขอบเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 979
ตัวพิษไม่ถูกเอาออกไป มันยังอยู่ในกระถางธูป ตัวพิษชอบกลิ่นเลือดของยานั้นจึงจะอยู่ตรงนั้นไปจนตายอย่างไรก็ตามตัวพิษที่ถูกล่อออกมานั้นจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานด้วยหมอมหัศจรรย์ดันกล่าวว่า "มันอยู่ในกระถางธูป เอาไปแสดงให้องค์หญิงใหญ่ดูได้เลย"แม้ว่าตัวพิษนั้นจะตัวเล็กมาก แต่ก็น่ากลัว หมอหลวงจินยื่นมือออกไป แต่หยุดกลางอากาศโดยไม่กล้าเข้าไปใกล้อีก เขาถามว่า "แมลงนี้สามารถเข้าไปในร่างกายมนุษย์อีกครั้งได้หรือไม่"เมื่อเห็นว่าเขาไม่กล้าหยิบมัน ผิงหวูจูงก็เดินไปยกกระถางธูปก่อนเปิดฝาออก แล้วนำไปให้องค์หญิงใหญ่ดูทันใดนั้น องค์หญิงใหญ่ก็รู้สึกคลื่นไส้อย่างมาก ท้องของนางกำลังปั่นป่วน และเกือบจะอาเจียนออกมาในขณะที่ท้องกำลังปั่นป่วน นางก็เลือดขึ้นหน้าพร้อมกับความโกรธเกรี้ยว หลับตาลงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจัดการกับอารมณ์มาได้ท้ายที่สุดแล้วหมอมหัศจรรย์ดันก็ไม่ได้ให้ยานาง เขาแค่พูดว่า "ภายในครึ่งชั่วยาม แมลงพิษตัวนี้ก็จะตาย หลังจากที่แมลงพิษออกมาแล้ว มันก็จะไม่สามารถคลานกลับเข้าไปในร่างกายได้อีก""ขอบคุณพวกเจ้า" องค์หญิงใหญ่กล่าวอีกครั้งซ่งซีซีพยักหน้าให้นางเล็กน้อยแล้วจากไปพร้อมกับคนของตนเอง"ใคร
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 980
ด้วยการตบฉาดนี้ ทำเอาความหงุดหงิดและความโกรธที่ซ่อนอยู่ในใจของเซี่ยงผิงระเบิดออกมานางปิดหน้าและถามอย่างเศร้าใจว่า "องค์หญิงใหญ่ ท่านลืมไปแล้วหรือว่ารัชทายาทตายอย่างน่าเศร้าเช่นไร นี่จะเป็นปมในใจของชาวซีจิงตลอดไป จะไม่ให้แก้แค้นได้อย่างไร ได้อย่างไรกัน เขาเป็นน้องชายแท้ๆ ของท่าน ทำไมท่านถึงโหดร้ายขนาดนี้และเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์ที่เป็นพี่น้องกันล่ะ?"ฝ่ามือที่กำแน่นขององค์หญิงใหญ่เปียกโชกไปหมด แสงส่องมาบนใบหน้าที่ซีดเซียวของนาง และดวงตาก็มืดมนและหดหู่ "เพราะงั้นที่พวกเจ้าทุกคนคิดว่าข้าไม่เห็นด้วยกับการทำสงครามเพราะข้าไม่ต้องการแก้แค้นให้เขาเหรอ?"นางหายใจเข้าลึกๆ ดวงตามีแต่ความโกรธเกรี้ยว และแม้ว่าจะยังคงอ่อนแอมาก แต่ก็ชี้ไปที่นางพลางด่าว่า "เซี่ยงผิง คนอื่นสามารถคิดอย่างนั้นได้ แต่ทุกย่ามก้าวของข้าเจ้าก็รู้ชัดเจนหมด ข้าคิดอย่างไรเจ้าก็รู้ด้วย เจ้าคือคนที่น่าจะรู้จักข้าเป็นอย่างดีที่สุด แต่เจ้ากลับเห็นแต่เรื่องการแก้แค้น โดยไม่สนว่าสถานการณ์ปัจจุบันนี้ ในเมื่อเจ้าภักดีต่อจิงอวี้ งั้นเจ้าก็คิดดีๆ ว่าจิงอวี้อยากทำสงครามกับแคว้นซางหรือไม่?"เซี่ยงผิงร้องไห้และพูดว่า "แต่เราจะไม่แก้แค้
Bab terbaru
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1550
เต๋อเฟยสะดุ้งไปเล็กน้อย มือกำผ้าเช็ดหน้าแน่นแล้วเอ่ยถามว่า “เรื่องใด? พระชายาว่ามาตรงๆ ได้เลย” ซ่งซีซีกล่าวว่า “ก่อนหน้านี้วังหลังคึกคักกันยกใหญ่ เดี๋ยวก็ว่าฝูเจาอี๋ตกเลือดเพราะซูเฟย เดี๋ยวก็ว่าฮองเฮาเป็นผู้ก่อเหตุ พระนางเต๋อเฟยดูแลวังหลังมานาน ย่อมต้องรู้ว่าเรื่องพวกนี้แพร่มาจากที่ใด และใครเป็นผู้จงใจขยายข่าวลือออกไป ใช่หรือไม่?” เต๋อเฟยไม่คิดว่านางจะมาถามถึงเรื่องเก่าเช่นนี้ สีหน้าที่แฝงความโศกเศร้าแข็งค้างไปชั่วขณะ โดยไม่รู้ตัวก็สบตากับชิงหลันแลกเปลี่ยนสายตากัน แต่ก็เป็นเพียงชั่วขณะเท่านั้น นางก็ปรับสีหน้ากลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วแล้วกล่าวว่า “ในวังมีข่าวลือมากมายมาแต่ไหนแต่ไร ไม่จำเป็นต้องใส่ใจนัก พระชายาควรสืบสวนคดีลอบสังหารองค์ชายใหญ่ดีกว่า” ซ่งซีซีกล่าวว่า “ไทเฮามีรับสั่งให้หม่อมฉันสืบสวนตั้งแต่เหตุฝูเจาอี๋ตกเลือด ดังนั้นคดีลอบสังหารองค์ชายใหญ่ต้องตรวจสอบแน่นอน แต่เรื่องอื่นก็ต้องสืบสวนด้วย พระนางและซูเฟยช่วยกันดูแลวังหลังมาเนิ่นนาน คงทราบเรื่องราวในวังหลังเป็นอย่างดี หม่อมฉันคิดว่าแทนที่จะจับตัวเหล่านางกำนัลมาทรมานสอบสวนให้เอิกเกริก จะดีกว่าหากมาขอคำตอบโดยตรงจากพระ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1549
ในตำหนักของฝูเจาอี๋ ซ่งซีซีก็ได้เข้าไปสอบถาม แม้ว่าฝูเจาอี๋จะไม่ได้กล่าวตรงๆ ว่าซูเฟยเป็นคนทำให้นางแท้งบุตร แต่กลับพูดว่า “ผู้ที่ทำความชั่ว ย่อมได้รับผลกรรม ไม่ว่าเป็นใครก็ตาม ไม่อาจหนีพ้นไปได้” วาจานี้มิได้พาดพิงถึงซูเฟยเท่านั้น แต่ยังหมายรวมถึงฮองเฮาด้วย ขณะที่ซ่งซีซีเตรียมตัวจะออกจากตำหนัก ฝูเจาอี๋กลับถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน “พระชายา องค์ชายใหญ่... ไม่อาจช่วยไว้ได้แล้วจริงหรือ?” ซ่งซีซีเดิมคิดว่านางคงเสียใจต่อชะตากรรมขององค์ชายใหญ่ แต่เมื่อหันไปมองกลับเห็นว่า ในนัยน์ตาของฝูเจาอี๋ ไม่มีแววเวทนาใดๆ ซ้ำยังแฝงด้วยความปีติเล็กๆ ราวกับว่าเป็นความยินดีจากการล้างแค้นสำเร็จ แม้ว่านางจะพยายามปกปิด แต่ก็ยังเผยออกมาโดยไม่รู้ตัว ซ่งซีซีมิได้ตอบอะไร เพียงแค่หมุนตัวเดินออกไป ฮองเฮาทำให้นางแท้งบุตร นางย่อมไม่หวังให้องค์ชายใหญ่มีชีวิตรอด ซ่งซีซีไม่มีสิทธิ์ตัดสินนาง ผู้ใดไม่เคยผ่านความเจ็บปวดของผู้อื่น ก็ไม่มีสิทธิ์สั่งสอนให้เขาทำดี เดิมที นางควรไปที่ตำหนักกุ้ยหลันต่อ แต่หลังจากไตร่ตรอง นางตัดสินใจนำคนไปตำหนักไฉหลิงก่อน ก่อนหน้านี้ นางคิดว่าจะยังไม่ไป เพราะได้ยินว่าองค์ชายรอ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1548
ฮองเฮาไม่เคยเห็นค่าเต๋อเฟยนัก ตระกูลไม่มีรากฐานที่มั่นคง รูปโฉมก็มิได้โดดเด่น นางสามารถก้าวขึ้นมาเป็นพระสนมได้ ก็เพียงเพราะโชคดีที่ให้กำเนิดองค์ชายรอง ตัวนางเองก็คงรู้ดีว่าไม่มีคนคอยหนุนหลัง จึงต้องประพฤติตนอย่างอ่อนน้อมระมัดระวัง อาจมีเล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าใช้กลอุบายร้ายกาจเกินไป อย่างเรื่องที่เต๋อเฟยให้ความช่วยเหลือฝูเจาอี๋ ก็เพียงเพื่อใช้ฝูเจาอี๋สร้างอำนาจในวังหลัง หวังให้ตนเองมั่นคงขึ้น แต่นางให้การช่วยเหลือเท่าไร ฝูเจาอี๋ก็ไม่เคยเห็นคุณค่า กลับมองว่านางเพียงแค่พาองค์ชายรองไปแย่งความรักจากฮ่องเต้ เรื่องที่เต๋อเฟยมักทำก็คือ การนำก้อนหินมาทุ่มใส่เท้าของตัวเอง ด้วยเหตุนี้ ฮองเฮาจึงไม่เห็นนางอยู่ในสายตา แต่บัดนี้ องค์ชายใหญ่เกิดเรื่องขึ้น นางมีเพียงแค่ซูเฟยเป็นผู้ต้องสงสัย อย่างไรก็ตาม นางเคยคาดการณ์ไว้แต่แรกแล้วว่า ซูเฟยมีคนหนุนหลัง ตระกูลของนางเป็นขุนนางสายเดียวกับเซี่ยหลูโม่ ภรรยาของอัครเสนาบดีหลี่ก็ดูแลโรงงานผลิตเสื้อผ้า ส่วนซ่งซีซีก็เป็นผู้รับหน้าที่สืบสวน นางไม่มีวันยอมให้ซ่งซีซีช่วยปกป้องซูเฟย ทุกอย่างต้องทำต่อหน้าตนเอง ซ่งซีซีมองออกถึงความคิดข
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1547
ซูเฟยนั่งอยู่หน้ากระจกเครื่องแป้ง จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่า ชุดที่ก่อนหน้านี้นางให้มารดาว่าจ้างสตรีนามว่าม่อเหนียงจื่อให้ตัดเย็บ ก็ถูกส่งมาถึงแล้ว นางเคยเห็นชุดนั้นมาก่อน เดิมทีตั้งใจจะสวมไปงานเลี้ยงในคืนวันตรุษจีน ชุดเป็นสีเหลืองอัสดง ปักลวดลายดอกไห่ถางเล็กๆ งดงามและละเอียดอ่อน ให้ความรู้สึกสดใสอ่อนหวาน ปลายกระโปรงพลิ้วไหวเสริมให้ดูสูงศักดิ์และสง่างามยิ่งขึ้น นางสั่งให้ฮว๋าเชี่ยนนำชุดมาให้ และเปลี่ยนใส่ทันที นางจ้องมองเงาตัวเองในกระจกทองเหลือง ดวงหน้าของนางแม้จะซีดเซียวลงเล็กน้อย แต่ก็ยังคงงามสะคราญดังเช่นเคย ผิวขาวละเอียด ไม่มีริ้วรอยหรือร่องรอยแห่งความชราเลยสักนิด นางยังคงงดงามอยู่ ปลายนิ้วเรียวขาวลูบไล้ลวดลายปักอันวิจิตร นางพึมพำเบาๆ "ฝีมือปักผ้าของม่อเหนียงจื่อช่างดีนัก ชุดนี้งามกว่าชุดเครื่องแต่งกายในวังของข้าเสียอีก งดงามจริงๆ" ฮว๋าเชี่ยนคุกเข่าลง น้ำตาคลอเต็มดวงตา "พระสนม หม่อมฉันรู้ว่าพระองค์คิดจะทำอะไร แต่โปรดอย่าได้ทำเลยเพคะ หากพระองค์ทำเช่นนั้น จะกลายเป็นการหนีความผิด องค์ชายสามจะต้องแบกรับข้อหาปลงพระชนม์พี่ชายไปตลอดชีวิต" ซูเฟยหัวเราะเยาะเยียบหยิ่ง แต่แวว
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1546
รุ่งขึ้น ณ ท้องพระโรง เซี่ยหลูโม่ประกาศข่าวการสวรรคตขององค์ชายใหญ่ ขุนนางทั้งราชสำนักต่างตกตะลึงและเศร้าสลด! เซี่ยหลูโม่กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง "ฮ่องเต้ทรงได้รับความกระทบกระเทือนทางพระทัยอย่างหนัก จนล้มประชวร ในช่วงเวลานี้ กระหม่อมและอัครเสนาบดีมู่จะเป็นผู้ว่าราชการแทน พระราชพิธีพระศพขององค์ชายใหญ่ จะมอบให้กรมพิธีการและกรมวังเป็นผู้ดำเนินการร่วมกัน" เจ้ากรมฉีทรงตัวยืนไม่อยู่ ดวงตาแดงก่ำ เมื่อคืนเขาไม่ได้นอนแม้แต่น้อย แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อได้ฟังข่าวนี้ เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าสลดถึงขีดสุด ณ วังหลัง ข่าวการสวรรคตแพร่กระจายออกไป ฮองเฮาตั้งแต่ถูกส่งกลับมาวานนี้ ก็คอยร่ำไห้ขอเข้าเฝ้าองค์ชายใหญ่เสมอ บัดนี้เมื่อทราบข่าวร้าย นางก็หมดสติไปอีกครั้ง โชคดีที่หมอหลวงคอยเฝ้าอยู่ในตำหนักฉางชุนตลอด เมื่อหมอหลวงช่วยให้ฮองเฮาฟื้นขึ้นมา เสียงร่ำไห้อันโศกเศร้าก็ดังก้องไปทั่ววังหลัง ณ ตำหนักไฉหลิง เต๋อเฟยเมื่อได้ยินข่าวก็ทั้งดีใจและกังวล ดีใจ เพราะแผนการสำเร็จลุล่วง ไม่มีร่องรอย ไม่อาจสาวถึงนางและโอรสของนาง กังวล เพราะตั้งแต่เมื่อวานที่องค์ชายรองกลับจากอุทยานบุปผาห
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1545
จักรพรรดิซูชิงทรงประกาศพระดำริแล้ว จึงทรงถามเซี่ยหลูโม่ถึงผลการสอบสวน พระองค์ทรงทราบดีว่า ม้าหนุ่มไม่อาจคลุ้มคลั่งขึ้นมาโดยไร้เหตุผล ม้าทุกตัวล้วนผ่านการฝึกฝนมาแล้ว แม้จะมีนิสัยดื้อรั้นเล็กน้อย แต่ก็เชื่องภายใต้การดูแลของเหล่าองค์ชาย เซี่ยหลูโม่มิได้ปิดบัง หยิบเอาดอกหนามเหล็กออกมาถวาย "มีผู้วางดอกหนามเหล็กนี้ไว้ใต้อานม้า หากไม่มีผู้ใดนั่งบนอาน ดอกหนามเหล็กเพียงแค่สร้างความรำคาญให้กับม้าเล็กน้อย แต่เมื่อองค์ชายใหญ่ขึ้นขี่ ดอกหนามเหล็กที่แหลมคมจะทิ่มแทงเข้าไปในเนื้อ ทำให้ม้าเจ็บปวดจนคลุ้มคลั่ง" สายพระเนตรของจักรพรรดิซูชิงฉายแววเย็นเยียบ ทรงหันไปมองซ่งซีซี "ก่อนหน้านี้มิได้ตรวจสอบเลยหรือ?" ซ่งซีซีรีบตอบ "กราบทูลฝ่าบาท ได้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว อีกทั้งมีองครักษ์เฝ้าอยู่ตลอดเวลา นอกจากองค์ชายทั้งสามพระองค์กับรุ่ยเอ่อร์แล้ว ไม่มีผู้ใดสามารถเข้าใกล้ม้าเหล่านั้นได้ อีกทั้งตลอดทางมา พวกเขาต่างจูงม้าของตนเอง ไม่มีผู้ใดผ่านมือคนอื่น" ไทเฮาทรงมีพระพักตร์เคร่งขรึม "ข้าได้สั่งกำชับไปแล้ว องค์ชายทั้งสามพระองค์กับซ่งรุ่ย รวมถึงม้าทุกตัว จะต้องอยู่ในสายตาของพวกเขาเสมอ เว้นเสียแต่ว่ามีคนของ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1544
จักรพรรดิ์ซูชิงทรงถามเช่นนั้น หมอมหัศจรรย์ดันนิ่งเงียบไปเนิ่นนาน เขากำลังครุ่นคิด กำลังไตร่ตรอง ในห้องมีเพียงเสียงหายใจหนักหน่วงและเสียงหัวใจเต้นเงียบสงัดราวกับความตาย ความเงียบที่แฝงไปด้วยความสิ้นหวัง กดดันจนแทบหายใจไม่ออก "มิอาจเรียกว่ามีหนทาง เพียงแต่เป็นการลองเสี่ยงดู" หมอมหัศจรรย์ดันเอ่ยขึ้นช้าๆ "อีกทั้งโอกาสสำเร็จนั้นต่ำมาก ต่ำยิ่งนัก" "ท่านว่ามาเถิด" ไทเฮาร้อนพระทัยยิ่งกว่าจักรพรรดิ์ซูชิง "บอกมาให้ฟังเสีย" หมอมหัศจรรย์ดันถอนหายใจหนักหน่วง "ถึงแม้จะเป็นหนทางที่เสี่ยง แต่ต้องให้เขาผ่านสามวันแรกไปได้เสียก่อน หากรอดพ้นสามวันนี้ ข้าจะนำเขาไปยังสำนักเทพโอสถ ให้เขาแช่ร่างในน้ำยาต้มจากหญ้าต้วนซวี่ ซึ่งเติบโตในสำนักเทพโอสถทุกวัน อาจพอรักษาชีวิตไว้ได้ แต่ว่าความหวังริบหรี่นัก เกรงว่าเขาอาจทนไม่ไหวจนไปไม่ถึงสำนักเทพโอสถ" ซ่งซีซีถามขึ้น "มิอาจเก็บหญ้าต้วนซวี่มาได้หรือ? บัดนี้เขาบาดเจ็บสาหัสเพียงนี้ จะเคลื่อนย้ายได้อย่างไร?" หมอมหัศจรรย์ดันส่ายหน้า "มิอาจ แม้ว่าหญ้าต้วนซวี่ที่แห้งแล้วจะยังมีสรรพคุณอยู่ แต่หากต้องการใช้ให้เกิดผลสูงสุด ต้องนำไปต้มภายในครึ่งชั่วโมงหลังจากเก็บเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1543
องค์ชายใหญ่ถูกส่งกลับไปยังตำหนักภายในอุทยานบุปผาหลวง บัดนี้ไม่มีหนทางที่จะส่งเขากลับวังหลวงได้ จำต้องทำการรักษา ณ ที่ใกล้ที่สุด ส่วนอาการของเขาเป็นเช่นไร ทุกคนเพียงแค่มองสีหน้าของหมอมหัศจรรย์ดัน ก็คาดเดาได้ไม่ยาก เกรงว่า… คงไม่รอดแล้ว เซี่ยหลูโม่สั่งให้กระจายผู้คนออกไป ส่วนผลการสอบสวน เขาไม่ได้เร่งส่งขึ้นไปทันที แต่สั่งให้คนสืบต่อไป บรรดาสนมทั้งหมดถูกส่งกลับคืนสู่พระตำหนัก รวมถึงฮองเฮาด้วย เดิมทีนางไม่ยอมกลับ ไม่ว่าเป็นหรือตายก็ยังคงยืนกรานจะอยู่ข้างกายโอรส แต่เมื่อเข้าไปพบองค์ชายใหญ่ นางกลับหมดสติไปอีกครั้ง จักรพรรดิ์ซูชิงจึงมีรับสั่งให้นำตัวนางกลับไป รุ่ยเอ่อร์ไม่ยอมจากไป ยืนกรานจะอยู่เคียงข้างองค์ชายใหญ่ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร เซี่ยหลูโม่จึงอนุญาตให้เขาอยู่ต่อ คืนนั้น จักรพรรดิ์ซูชิงประทับอยู่ ณ อุทยานบุปผาหลวง ไทเฮาเสด็จมาในยามเย็น ข่าวคราวที่เกิดขึ้นมีคนกราบทูลนางแล้ว ทันทีที่ไทเฮามาถึง นางก็รับช่วงต่อจากซ่งซีซี นางเป็นผู้คอยดูแลองค์ชายใหญ่ด้วยพระองค์เอง เมื่อนำองค์ชายใหญ่มายังตำหนักฉือหนิงในครั้งแรก ไทเฮาไม่มีทางเลือกอื่น ความเย็นชาของนางที่มีต่อองค์ชายใหญ่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1542
ฮองเฮามิได้ถูกขัดขวาง นางพุ่งเข้าไปภายในฉากไม้ไผ่ เพียงแค่เห็นพระโอรสที่ชุ่มโชกไปด้วยโลหิต นางก็กรีดร้องออกมาเสียงดังลั่น ก่อนจะเป็นลมล้มลงในทันที โชคยังดีที่หมอหลวงอยู่ในที่นั้น นางกำนัลรีบพยุงนางออกไปด้านนอกเพื่อให้หมอหลวงช่วยรักษา หลังจากฟื้นคืนสติแล้ว ฮองเฮาทรงร่ำไห้อย่างสุดกำลัง เซี่ยหลูโม่พาผู้คนเข้าควบคุมสถานการณ์ และสกัดจับม้าบ้าคลั่งตัวนั้น พร้อมกับเริ่มต้นสืบสวนเหตุการณ์ทันที ภายในฉากไม้ไผ่ จักรพรรดิ์ซูชิงทรงคุกเข่าลง พระหัตถ์ที่สั่นระริกลูบใบหน้าขององค์ชายใหญ่ พระหัตถ์เปื้อนไปด้วยโลหิตสด หมอมหัศจรรย์ดันรีบปักเข็มลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะตรัสให้ฮ่องเต้หลบไปด้านข้าง เขาต้องทำให้เลือดที่ศีรษะหยุดไหลก่อน การฝังเข็มในครั้งนี้ เป็นเพียงการรั้งลมหายใจสุดท้ายเอาไว้เท่านั้น ยาเม็ดที่เตรียมมาไม่สามารถให้กลืนลงไปได้ เขาจึงยื่นขวดยาห้ามเลือดให้ซ่งซีซี “ให้เขากลืนลงไป ถ้าเขากลืนได้ จะช่วยชะลอการตกเลือดภายใน” หมอมหัศจรรย์ดันมองออกอย่างชัดเจนว่า ฝีเท้าม้าที่เหยียบลงไปย่อมส่งผลกระทบอย่างรุนแรง น้ำหนักของม้ารวมกับความเร็วเช่นนั้น แน่นอนว่าทำให้อวัยวะภายในเสียหายและตกเลือด หา
