เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 482
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-06-23 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 483
บางคนจากจวนเฉิงเอินป๋อรีบออกไปดู แต่กลับเห็นสภาพยุ่งเหยิงเลอะเทอะไปหมดไม่ต่างจากห้องโถงใบหน้าของเฉิงเอินป๋อดูสิ้นหวัง เขาก้าวไปข้างหน้าและประสานมือ "ท่านอ๋องหายโกรธแล้วใช่ไหม?"เซี่ยหลูโม่มีสีหน้าไร้ความรู้สึกแต่ยังคงเงียบ ซ่งซีซีเอ่ยปากพูดว่า "เฉิงเอินป๋อ เจ้ามีความแค้นในใจบ้างไหม"เฉิงเอินป๋อกัดฟันกรามแล้วพูดว่า "ไม่กล้า""ไม่กล้าเหรอ?" สีหน้าของซ่งซีซีดูเฉยเมย "หวังว่าจะไม่กล้าจริงๆ ไม่อย่างนั้นคราวหน้าข้าสัญญากับเจ้าว่า จวนเฉิงเอินป๋อจะต้องพังทลายลง"เฉิงเอินป๋อเคยเห็นฉากที่นางออกเรือน และรู้ว่าเบื้องหลังของนางไม่ใช่แค่จวนเป่ยหมิงอ๋องเท่านั้น แต่ยังมีคนจากแวดวงการต่อสู้อีกมากมายที่สนับสนุนนาง แม้แต่จวนเฉิงเอินป๋อก็มีสองคนอย่าว่าแต่พังจวนเฉิงเอินป๋อ แม้กระทั่งฆ่าทุกคนในจวนเฉิงเอินป๋อ นางก็สามารถทำได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็นวันนี้เขาถือว่าเสียหน้าบรรพบุรุษไปอย่างสิ้นเชิง หากสิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้ถูกกระจายออกไป เขาจะไม่มีหน้าไปพบผู้คนได้อีกเขาไม่รู้ว่าจะตอบคำพูดของซ่งซีซีอย่างไร แต่เหลียงเส้ากลับพูดอย่างเคร่งขรึม "ผู้คนที่อาศัยอำนาจไปกดขี่ข่มเหงคนอื่นนั้น จะต้องรับผลที่ตามมาแน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-23สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 484
เสิ่นว่านจือเหลือบมองที่ซ่งซีซี ซ่งซีซีพยักหน้าไปทางนางเล็กน้อยเสิ่นว่านจือยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "เจ้าหญิงแสดงความสามารถเท่านั้นงั้นหรือ เจ้าสามารถหลอกลวงคนไร้สมองเช่นเหลียงเส้าได้ คิดว่าหลอกลวงพวกเราได้งั้นหรือ"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป เหลียงเส้าก็เดือดดาลมาก "เจ้ากล้าใส่ร้ายนางหรือ?"เสิ่นว่านจือหัวเราะเยาะ "ใส่ร้ายนางงั้นหรือ ข้าไม่กล้าหรอก เยียนหลิว เจ้าจะบอกทุกคนไหมว่าอันที่จริงเจ้าไม่ได้ชื่อเยียนหลิว เจ้าชื่ออะไรนี่น่ะ ได้ยินมาว่าพ่อของเจ้า ผู้ที่เป็นฝู้หม่าได้ตั้งชื่อไพเราะให้เจ้า ชื่อกู้ชิงหวู่ใช่ไหม แต่ว่าองค์หญิงใหญ่กลับไม่เรียกเจ้าเช่นนั้น นางเรียกเจ้าว่านางหวู่ใช่ไหม"ทันทีที่อีกฝ่ายพูดเช่นนี้ ใบหน้าของเยียนหลิวก็ซีดลงแต่เพียงชั่วพริบตาเอง นางก็หลั่งน้ำตาออกมาทันที "เจ้า...เจ้ากำลังพูดบ้าอะไร?"สีหน้าของเฉิงเอินป๋อและคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไปทันทีทันใด พวกเขามองดูใบหน้าที่สวยงามและสง่างามของเยียนหลิว นางกลับเป็นบุตรสาวขององค์หญิงใหญ่งั้นหรือแน่นอนว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆ ขององค์หญิงใหญ่ องค์หญิงใหญ่ได้ให้กำเนิดบุตรสาวชื่อเจียอี้คนเดียว แต่ได้ยินมาว่าองค์หญิงใหญ่ได้แต่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-23สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 485
เยียนหลิวยังคงร้องห่มร้องไห้อยู่ ร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้ แต่นิ้วของนางกำเสื้อผ้าของเหลียงเส้าไว้แน่น และไม่มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาอีกถึงกระนั้น เสียงร้องก็เต็มไปด้วยความคับข้องใจและความสงสาร"ทุลักทุเล" เซี่ยหลูโม่ยืนขึ้นจับมือของซ่งซีซี และพูดกับสนมฮุ่ยไทเฟยที่ตกตะลึง "เสด็จแม่ กลับกันเถอะ"สนมฮุ่ยไทเฟยระงับความประหลาดใจของนางและยืนขึ้น แต่มองไปที่พระชายาอ๋องฮวยแวบหนึ่ง "เมื่อกี้ข้าเข้าไปหาหลานเอ่อร์แล้ว นางคิดว่าเป็นเจ้ามาเลยดีใจมาก แต่พอเห็นว่ามิใช่เจ้าก็รู้สึกผิดหวังด้วย เป็นแม่คนอ่อนแอเช่นนี้ ไม่แปลกใจที่บุตรสาวของเจ้าก็อ่อนแอตามเจ้า ที่ข้ามาอาละวาดที่นี่ เจ้าคงรู้แก่ใจว่าข้าทำเพื่อใคร หากยังเป็นแม่คนบ้าง เรื่องในวันนี้ก็อย่าคิดจบง่ายๆ ไม่เช่นนั้นข้าจะดูถูกเจ้า"ซ่งซีซีพูดอย่างเรียบๆ "เสด็จแม่ ไปกันเถอะ แม่ทุกคนล้วนมีใจเป็นแม่คน คิดว่าเสด็จอาสะใภ้คงรู้ว่าต้องจัดการอย่างไร""ซีซี!" พระชายาอ๋องฮวยหยุดนางพลางน้ำตาคลอเบ้า "ข้ารู้ว่าที่เจ้ามาวันนี้เพื่อหลานเอ่อร์ แต่เจ้าเคยคิดบ้างไหม หลังจากพวกเจ้ามาก่อปัญหาเช่นนี้ งั้นชีวิตของนางจะอยู่ในจวนเฉิงเอินป๋อยิ่งลำบากกว่าเดิม""ตอนนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-24สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 486
พระชายาอ๋องฮวยปิดปากนางแล้วเตือนว่า "อย่าเอ่ยคำว่าหย่าอีก เจ้าเป็นท่านหญิงเจ้ามีเงินเดือนและที่ดินของตนเอง เลี้ยงตัวเองได้ เจ้าไม่ต้องสนใจใครในจวนเฉิงเอินป๋อ ส่วนลูกเขยนั้น แม่เชื่อว่าเขาจะกลับตัวกลับใจ ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นบุตรอนุขององค์หญิงใหญ่ ที่นางเข้ามาจวนนี้มีแผนการของตนเอง"หลานเอ่อร์รู้สึกผิดหวังมาก นางไม่สนใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใช้วิธีสกปรกแค่ไหน ตราบใดที่เหลียงเส้าเชื่อนาง ก็ไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในวันนี้นางสิ้นหวังกับเหลียงเส้าแล้วเมื่อเห็นว่านางนิ่งเงียบ พระชายาอ๋องฮวยก็คิดว่านางเชื่อฟังแล้ว จึงพูดต่อว่า "จงฟังเสด็จแม่นะ เมื่อรอลูกเกิดมา ลูกเขยเห็นแก่เด็กก็จะเปลี่ยนไป แล้วหลังจากที่ฮูหยินผู้เฒ่านั้นเห็นเด็กแล้ว นางจะไม่รักเหลนของตนเองได้ไหม พวกเขาจะดีกับเจ้า แค่อดทนไว้ก่อน ทนผ่านเวลานี้ไปทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง""จะว่าไปจริงๆ แล้วเป็นความผิดของหญิงชราคนนั้น พ่อสามีและแม่สามีของเจ้าต่อต้านผู้หญิงต่ำช้าคนนั้นเข้ามา เมื่อวันนี้ที่เสด็จแม่เห็นหน้านาง ไม่แปลกใจที่ลูกเขยจะหลงใหลนางจนหัวปักหัวปำ แม้ว่านางตกอยู่สภาพน่าอนาถ แต่ยังดูมีเสน่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-24สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 487
หลังจากที่สองสามีภรรยาอ๋องฮวยจากไป คนรับใช้ของจวนเฉิงเอินป๋อก็จัดเก็บข้าวของนอกจากนี้ เหลียงเส้าและเยียนหลิวถูกให้อยู่ห้องโถงดอกไม้ต่อ และผู้คนในบ้านอื่นก็แยกย้ายกันไปฮูหยินเฉิงเอินป๋อก็ไม่อยู่ต่อเช่นกัน และถูกเฉิงเอินป๋อสั่งให้ส่งฮูหยินผู้เฒ่ากลับห้องก่อนที่ฮูหยินผู้เฒ่าจะกลับไป นางสั่งเฉิงเอินป๋อห้ามสร้างปัญหากับเหลียงเส้า "ลูกหลานที่เรียนหนังสือมาในจวนของเรามีผู้ใดบ้างที่โดดเด่นอย่างเขา เขาเป็นถ้านฮัวที่ได้รับการแต่งตั้งจากฮ่องเต้ และการถูกไล่ออกจากตำแหน่งก็เป็นเรื่องชั่วคราวเท่านั้น มีครอบครัวไหนที่ไม่ได้แต่งภรรยาหลายๆ คน ก็แต่พวกคนเจตนาไม่ดีกำลังก่กวนเรื่องเท่านั้น""แม่กลับไปพักผ่อนเถอะ" เฉิงเอินป๋อไม่ตอบตกลง แต่ให้ฮูหยินช่วยพาฮูหยินผู้เฒ่ากลับเฉิงเอินป๋อมองดูเยียนหลิวที่ซ่อนตัวอยู่ในอ้อมแขนของเหลียงเส้าและยังคงร้องไห้ไม่หยุด เขารู้สึกหงุดหงิดถึงที่สุด "ร้องไห้อะไรนักหนา หากวันนี้เจ้าไม่ยั่วยุท่านหญิง คืนนี้จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรือ?"เหลียงเส้ายังคงปกป้องเยียนหลิว และพูดว่า "ท่านพ่อ ท่านจะโทษเยียนเอ๋อร์ได้อย่างไร ท่านคงไม่รู้ว่าคนที่เรือนของท่านหญิงมันโหดร้ายมากแค่ไหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-24สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 488
หลังจากที่เหลียงเส้าจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็เริ่มเขียนบทความเพื่อประณามจวนเป่ยหมิงอ๋องทันทีหลังจากที่เขาเขียนเสร็จแล้ว เขาก็เชิญอดีตนักเรียนบางคนออกมา เขาชวนคนมากกว่าสิบคน แต่มีเพียงสามสี่คนเท่านั้นที่มาหลังจากอ่านบทความที่เขาเขียน นักเรียนเหล่านั้นต่างก็ตกตะลึง และรีบจากไปพร้อมให้ข้ออ้างที่ว่าพวกเขามีเรื่องอื่นต้องทำเหลียงเส้างุนงง และรีบตามหนึ่งในนั้นไปพลางถามว่า "เมื่อเห็นทางจวนเป่ยหมิงอ๋องกลั่นแกล้งคนอื่นเช่นนี้ พวกเจ้าก็ไม่ยอมช่วยข้าหรือ"นักเรียนแซ่หวู่และชื่อหวู่ซานหลาง เขาเข้าเรียนสำนักศึกษากั๋วจื่อเจี้ยนเมื่อปีที่แล้ว และเขาชื่นชมเหลียงเส้ามากก็จริง แต่นั่นเป็นเพียงก่อนที่เหลียงเส้าแต่งงานกับหญิงงามเมืองจากสถานบันเทิ ที่เขายอมมาในวันนี้ถือว่าให้แก่หน้าเขาเมื่อเห็นว่าบทความนี้เต็มไปด้วยคำพูดประณามเชื้อพระวงศ์ที่เพิ่งยึดเขตหนานเจียงกลับคืนมา แต่เขาเอาแต่หาว่าเป่ยหมิงอ๋องดูหมิ่นสตรี และคนที่ถูกดูหมิ่นนั้นก็คือเยียนหลิวหวู่ซานหลางพูดไม่ออกเมื่อบทความนี้ถูกปรพกาศออกมา ผู้คนทั่วโลกมีแต่จะชี้นิ้วไปดุเขา เขาจะไม่เข้าไปยุ่งหรอกดังนั้น เมื่อเผชิญกับคำถามของเหลียง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-25สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 489
ซ่งซีซีให้ว่านจือส่งคนไปจับตาดูเหลียงเส้ามาแล้วหลายวัน ถ้านฮัวคนนี้ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากฮูหยินผู้เฒ่า เลยยังกำเริบเสิบสานในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาไปที่สำนักศึกษากั๋วจื่อเจี้ยนพร้อมกับบทความในมือ พยายามหาคนที่จะส่งบทความดังกล่าวให้ฮ่องเต้ แต่ไม่มีใครในสำนักศึกษากั๋วจื่อเจี้ยนสนใจเขาเขารู้สึกว่าผู้คนในสำนักศึกษากั๋วจื่อเจี้ยนก็อิจฉาคนที่มีความสามารถพิเศษ และเขารู้สึกไม่พอใจ ดังนั้นเขาจึงไปสถาบันฮันลินเพื่อขอคนมาช่วย แต่ทุกคนที่เห็นเขาก็จงใจหลีกเลี่ยงเขาถ้านฮัว ซึ่งถูกฮ่องเต้สั่งให้ไล่ออกจากตำแหน่งด้วยตนเอง เอาใจอนุภรรยาและทอดทิ้งภรรยาเอก อีกทั้งออกจากจวนป๋อและสร้างครอบครัวใหม่ ได้ยินมาว่าเขาไม่ต้องการเป็นซื่อจื่ออีกต่อไปนอกจากนี้มีข่าวที่เขาแต่งงานกับลูกสาวพ่อค้าและให้ลูกสาวพ่อค้าออกเงินเพื่อไถ่ถอนหญิงงามเมืองในสถานบันเทิงถูกแพร่สะพัดว่า แม้ว่าพวกขุนนางฝ่ายบุ๋นคิดว่านี่ไม่ได้ผิดร้สยแรง แต่ผิดศีลธรรม และรู้สึกไม่มีค่าพอที่เป็นนักวิชาการนอกจากนี้ เมื่อตัวตนของเยียนหลิวถูกแพร่กระจาย แม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ก็ถูกหลีกเลี่ยงอยู่เสมอเหลียงเส้ายุ่งไปหลาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-25สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 490
ในห้องโถงดอกไม้ กลิ่นหอมของชามะลิอบอวลไปทั่วห้องเป่าจูนำขนมหวานมา ข้างนอกฝนตก และรองเท้าปักของนางก็เปียกโชก เมื่อเหยียบบนพื้นหินอ่อน ทำให้มีรอยเท้าที่ชัดเจนหลายรอยอยู่บนพื้นซ่งซีซีไม่ได้พูดก่อน แต่นั่งบนเก้าอี้และดื่มน้ำชาช้าๆ ระหว่างน้ากับหลานสองคนนี้ห่างกันเพียงโต๊ะน้ำชาทรงสี่เหลี่ยมสูงขนมหวานวางอยู่บนโต๊ะน้ำชา เป่าจูถือถาดแล้วถอยกลับโดยยืนเฝ้าอยู่นอกประตูซ่งซีซีหยิบขนมหวานก้อนเมฆด้วยมือแล้วกินมันช้าๆ เสียงเคี้ยวเบามากจนแทบไม่ได้ยินพระชายาอ๋องฮวยใช้ตะเกียบขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้วใส่เข้าไปในปากของนาง นางกินมันอย่างงดงาม โดยกัดคำเล็กๆ และถือมันไว้บนจานกระเบื้องเล็กๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เศษขนมใดๆ ตกใส่กระโปรงลายดอกไม้สีม่วงของนางผิวของนางค่อนข้างเหลือง และสีม่วงทำให้ผิวของนางยิ่งดูเข้มขึ้น ดวงตาของนางเหม่อลอย ใต้ตาลึกคล้ำ เห็นๆ อยู่ว่านอนหลับไม่ดีมาหลายคืนแล้วบางทีอาจเป็นเพราะนางเห็นซ่งซีซีเงียบตลอด ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่จะวางจานและตะเกียบลง แล้วใช้ผ้าเช็ดหน้าปาดมุมปากก่อนพูดว่า "ซีซี เจ้าต้องเหินห่างกับน้าเช่นนี้เลยหรือ?"เสียงซ่งซีซีเบาๆ "ข้านึกว่าเป็นท่านน้าที่จงใจทำตัวเหิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-25
บทล่าสุด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1364
เจ้าสิบเอ็ดฝางได้รับรายงานจากสายลับมานานแล้วว่า มีกองกำลังลึกลับหลายกลุ่มกำลังรวมตัวกันนอกหนิงโจว และกำลังมุ่งหน้ามายังเยี่ยนโจว ก่อนหน้านี้ไม่นาน เขาก็ได้รับจดหมายจากอาจารย์หยู เตือนว่าอ๋องเยี่ยนอาจแสร้งยอมแพ้ ล่อลวงให้กองทัพเข้ามาในเมือง จากนั้นก็ทำศึกประสานภายในและภายนอก เขายังรู้อีกว่า อ๋องเยี่ยนเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งของหนิงจวิ้นอ๋องเท่านั้น เขาเองก็เคยเป็นสายลับเก็บข่าวมาหลายปี เพียงมีข้อมูลสองสามจุด เขาก็สามารถวิเคราะห์สถานการณ์และวางกลยุทธ์ได้ หลูหงกับฉีฟางที่เดิมควรจะประจำอยู่ในเมืองหลวง กลับปรากฏตัวที่นอกเยี่ยนโจวเพื่อสมทบกับเขาเมื่อวานนี้ ตอนแรกเขารู้สึกประหลาดใจ เพราะเมืองหลวงควรเป็นที่ที่อันตรายที่สุด เหตุใดจึงส่งทั้งสองคนนี้มาที่นี่ เมื่อได้ฟังฉีฟางอธิบาย เขาจึงรู้ว่าอาจารย์ของใต้เท้าซ่ง ประมุขแห่งสถาบันว่านซงเหมิน ได้เดินทางไปยังเมืองหลวงด้วยตนเอง และนำคนจากยุทธภพไปช่วย เขาจึงวางใจ คนจากยุทธภพโดยทั่วไปจะไม่เข้าร่วมการเมืองของราชสำนัก แต่หากมีขบถสร้างความวุ่นวาย พวกเขาจะลงจากเขาเพื่อรักษาความยุติธรรม เหตุการณ์เช่นนี้ก็เคยเกิดขึ้นมาก่อน คนอื่นเขาอาจไม
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1363
พอตกค่ำ จินซิวเต๋อพาสายลับกลับมารายงานอย่างรีบร้อนว่า “ท่านอ๋อง เฮ่อซวงจื้อได้รวบรวมกำลังพลที่กระจัดกระจายของพวกเราจนครบแล้ว อีกทั้งยังได้รับม้าอีกห้าร้อยตัวจากตระกูลเสิ่น กำลังเดินทางกลับมา ตามเวลาที่คาดไว้ อีกสามวันจะถึงขอรับ” อ๋องเยี่ยนลุกพรวดขึ้นด้วยความยินดีอย่างยิ่ง “จริงหรือ!?” “เป็นความจริงแน่นอนขอรับ สายลับอยู่ด้านนอก ท่านอ๋องสามารถเรียกมาสอบถามได้” “รีบเรียกเข้ามา!” อ๋องเยี่ยนนั่งลง หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ในที่สุดกองกำลังก็ถูกรวบรวมทั้งหมด แต่เหตุใดตระกูลเสิ่นถึงยอมมอบม้าสงครามห้าร้อยตัว? ตั้งแต่เกิดเรื่องของเสิ่นว่านจือ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับตระกูลเสิ่นก็ขาดสะบั้นไปแล้ว สายลับเดินเข้ามา คุกเข่าลงข้างหนึ่ง “ท่านอ๋อง ใต้เท้าเฮ่อมีคำสั่งให้ข้าน้อยมารายงานว่า กองกำลังส่วนตัวถูกรวบรวมเรียบร้อยแล้ว อีกทั้งอาจารย์ชิว ที่ปรึกษาของหนิงจวิ้นอ๋อง ได้นำกองทัพห้าพันนายและม้าห้าร้อยตัวมาช่วย หนิงจวิ้นอ๋องมีข้อเรียกร้องเพียงอย่างเดียว คือช่วยชีวิตท่านอ๋องฮุยออกมาให้ได้” อ๋องเยี่ยนได้ยินชื่อหนิงจวิ้นอ๋องก็อึ้งไปเล็กน้อย แต่ไหนแต่ไรเขาพยายามจะดึงหนิงจวิ้นอ๋องมาร่วมมือ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1362
ท่านอ๋องฮุยกำหมัดแน่น ก่อนจะเดินตามไปทันที เมื่อหมอมาตรวจดู ลุงสิบสามขาหักทั้งสองข้าง ฟันหักไปสามซี่ กระดูกใบหน้าหักหลายแห่ง แต่เขายังคงยิ้มให้ท่านอ๋องฮุย แม้ความเจ็บปวดจะทำให้เขาเจ็บปากปวดเขี้ยว เขาก็จะยิ้มเขาไม่เป็นไรหรอก ท่านอ๋องฮุยหันหน้าไปทางอื่นด้วยความเจ็บปวด คนที่ติดตามเขามาทั้งชีวิตกลับต้องมาตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ เขาทั้งโกรธแค้นและรู้สึกหมดหนทาง ตราอาญาสิทธิ์ของเขานั้น ตอนที่อยู่หนิงโจวได้มีการหลอมขึ้นมาอีกหนึ่งชิ้น เพื่อป้องกันว่าหากวันใดวันหนึ่งหากลูกชายของเขาขโมยตราไปใช้บัญชาคนของเขา หากเขาทราบเรื่องได้ทันท่วงที ก็จะสามารถให้คนอื่นถืออีกหนึ่งตราไปหยุดยั้งได้แต่ไม่คิดเลยว่าตอนนี้กลับได้ใช้ประโยชน์จริงๆ ความวุ่นวายเรื่องงานสร้างคลองสงบลงอย่างรวดเร็ว จินชางหมิงถูกปลดจากตำแหน่งฐานะตรวจสอบงานไม่รอบคอบ และถูกส่งตัวไปขังคุก ส่วนงานก่อสร้างคลองถูกมอบหมายให้ท่านโหวเซวียนผิงเป็นผู้ดูแลด้วยตนเอง สำหรับขุนนางกรมจัดการแม่น้ำคนอื่นๆ ทั้งหมดก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งฐานละเลยหน้าที่ แต่ทั้งจักรพรรดิ์ซูชิงและซ่งซีซีต่างก็รู้ดีว่า ผู้ที่ควบคุมการก่อสร้างคลองนั้น แม้ภายนอกจะดูเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1361
พอฟ้าสาง เหรินหยางอวิ๋นก็พาพวกเขาไปยังตึกว่างจิง ซ่งซีซีจึงได้รู้ว่าผู้ที่มาไม่ได้มีแค่อาจารย์จากสำนักของพวกนาง แต่ยังมีเหล่าประมุขและผู้อาวุโสจากหลายสำนักมาด้วย แม้แต่อาจารย์ของเสิ่นว่านจือ กุ้นเอ๋อร์ และหมั่นโถวก็ยังมาถึงที่นี่ เสิ่นว่านจือร้องเสียงดังสองครั้งเมื่อเห็นอาจารย์ของนาง ก่อนจะวิ่งเข้าไปหา “ท่านอาจารย์ ท่านมาถึงที่นี่ได้อย่างไร? ทำไมไม่บอกข้าก่อนเลยเจ้าคะ?” ประมุขชื่อเยียนยิ้มอย่างเอ็นดูพลางมองศิษย์ตัวน้อยที่เป็นเหมือนขุมทรัพย์ของเขา “ได้ยินว่าพวกเจ้าต้องปกป้องเมืองหลวง ข้าย่อมต้องมาเองเพื่อเป็นกำลังเสริมช่วยพวกเจ้า” “ท่านอาจารย์ช่างดีจริงๆ เดี๋ยวข้าจะจัดหาที่ดินอีกผืนให้ท่านนะเจ้าคะ” เสิ่นว่านจือพูดพลางคล้องแขนท่านอาจารย์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ประมุขชื่อเยียนเอ็ดนางเบาๆ “ข้าจะเอาที่ดินมากมายของเจ้าไปทำอะไร? ไม่ต้องซื้อให้อีกแล้ว ข้าได้ยินมาว่าบนภูเขาตู๋กูมีบ่อน้ำแร่แห่งหนึ่ง ข้าอยากซื้อไว้ให้เหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องของเจ้าได้แช่พักฟื้นกล้ามเนื้อ เสริมสร้างร่างกายให้แข็งแรง” เสิ่นว่านจือพยักหน้าอย่างใจกว้าง “จัดไป!” ทุกคนต่างมองประมุขชื่อเยียนด้วยสายตาอิจ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1360
พวกมันมีวิชาตัวเบาที่สูงส่ง ต่างกระจายตัวหลบหนี เหรินหยางอวิ๋นจะตามจับคนใดคนหนึ่งนั้นพอทำได้ แต่จะไล่ตามให้หมดทุกคนก็เป็นไปไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ได้ไล่ตาม เพียงแต่ในความมืด คว้าหูของซ่งซีซีได้ในมือเดียว แล้วบิดจนแทบจะพลิกกลับ “เจ้ากล้าดีนัก คิดจะรบโดยไม่ตั้งการป้องกันเลยหรือ? คิดว่าตนเองไร้เทียมทานแล้วอย่างนั้นหรือ? เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคนที่เก่งกว่า เคยได้ยินหรือไม่?” ซ่งซีซีร้องโอดโอยเสียงดัง อาจารย์หยูจุดตะเกียงขึ้น ส่องให้เห็นรอยเลือดบนร่างกายของทุกคน เหรินหยางอวิ๋นเพิ่งเห็นว่าซ่งซีซีได้รับบาดเจ็บ แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยมือที่บิดหูของนาง กลับยิ่งออกแรงเพิ่มขึ้นกัดฟันพูดว่า “เจ้าไม่รู้เลยหรือว่าเซี่ยทิงเหยียนจะทำอะไร? ถึงไม่ยอมเขียนจดหมายกลับไปขอความช่วยเหลือที่เหมยซาน? ข้าว่าเจ้ายิ่งนับวันยิ่งเหลิงเกินไปแล้ว รอให้อาจารย์อาของเจ้ามาถึงก่อนเถอะ เจ้าจะต้องเจอดีแน่” นี่เป็นครั้งแรกที่เหรินหยางอวิ๋นโกรธซ่งซีซีมากเช่นนี้ แต่ก่อนนางทำความผิดใหญ่โตแค่ไหน เขาก็ยังยอมก้มหัวมอบของกำนัลผู้อื่นไปขอโทษแทนนาง แต่คราวนี้กลับกลายเป็นซ่งซีซีที่ต้องก้มตัวขอร้องแทน “รู้แล้วว่าผิดเจ้าค
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1359
ท่านอ๋องฮุยให้นางวางดาบลง กล่าวว่า “คืนนี้จะไม่เคลื่อนไหว ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมสำหรับทั้งสองฝ่าย” กู้ชิงหยิงถามว่า “ทำไมล่ะ? ท่านไม่ได้บอกหรือว่าเหรินหยางอวิ๋นนั้นเก่งกาจมาก? เขาออกโรงมาแล้วไม่สามารถจับตัวท่านเจ้าเมืองได้หรือ?” “ไม่จับหรอก” ท่านอ๋องฮุยยกมือขึ้นนวดคิ้ว “เจ้าสิบเอ็ดฝางล้อมเยี่ยนโจวไว้แต่กลับไม่เคลื่อนไหว ก็เพราะรู้ว่าชิวเหมิงได้คุมอำนาจของอ๋องเยี่ยนไปแล้ว อีกทั้งชาวบ้านบางส่วนในเยี่ยนโจวก็เข้าร่วมกับกองทัพที่เรียกว่ากองทัพประชาชน หากเมืองหลวงแพ้ เยี่ยนโจวและหนิงโจวจะใช้ชื่อราชสำนักเป็นข้ออ้างเพื่อสังหารชาวบ้าน ซึ่งจะยิ่งก่อให้เกิดการลุกฮือที่รุนแรงยิ่งขึ้น นี่จึงเป็นเหตุผลที่ซ่งซีซีไม่สามารถเคลื่อนไหวก่อนเวลาได้” กู้ชิงหยิงรีบโยนดาบทิ้งทันที “แล้วทำไมท่านเจ้าเมืองถึงไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม?” ท่านอ๋องฮุยกล่าวว่า “ง่ายมาก เขาต้องการให้ชิวเหมิงขับไล่เจ้าสิบเอ็ดฝางและได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาด จากนั้นจึงเปิดศึกกับมู่ฉงกุยเพื่อไม่ให้มู่ฉงกุยกลับไปเมืองหลวงเพื่อช่วยเหลืออ๋องได้ เขาจะได้ครองเมืองหลวงอย่างมั่นคง” ท่านอ๋องฮุยรู้แผนการของเขาเป็นอย่างดี “หลังจากนั
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1358
ประมาณช่วงตีสาม ฝนค่อยๆ ซาลง ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าอากาศไม่ได้อบอ้าวนัก และหลับใหลได้หวานละมุนยิ่งขึ้นเงาร่างเจ็ดแปดสายพุ่งผ่านรัตติกาลของเมืองหลวงที่ถูกห้ามสัญจร ยามปลายเท้าสัมผัสหลังคาดั่งนกนางแอ่นโฉบผ่าน ไร้ซึ่งร่องรอยประหนึ่งเหยียบหิมะไร้เสียงเหล่าเงาร่างตกลงบนจวนกองกำลังเมืองหลวง ภายในจวนกองกำลังเมืองหลวงเหล่าทหารเวรยามได้ถอนออกไปแต่แรก เหลือเพียงพวกเขาสองสามคนในโถงใหญ่ ตั้งท่าเตรียมพร้อมอย่างเข้มงวดพวกเขาสบตากันแวบหนึ่ง กำอาวุธในมือแน่น …มาแล้ว!แสงตะเกียงริบหรี่ ขณะเงาดำปราดเข้ามา ลมฝ่ามือระลอกหนึ่งทำให้เปลวไฟดับสนิทในความมืดสนิท ยื่นมือออกไปยังไม่เห็นแม้สักนิ้วพวกเขาทำได้เพียงอาศัยฟังเสียงลมหายใจของฝ่ายตรงข้ามเพื่อกะตำแหน่งเซี่ยทิงเหยียนมีวรยุทธ์ภายในลึกล้ำ ไม่อาจเทียบกับผู้ใด ท่วงท่าลงมือรวดเร็วดุดัน ฟันกระบี่ผ่านอากาศมุ่งหมายคอหอยของซ่งซีซีโดยตรงซ่งซีซีกระโจนขึ้นเหยียบกระบี่หลบพ้น หมุนตัวลงพื้นด้วยหอกดอกท้อเหวี่ยงกวาด สลายภัยตรงหน้า แล้วอาศัยกลิ่นอายชี้ทางหาเสิ่นว่านจือ เบียดหลังชนกันเพื่อต้านศัตรูการประหัตประหารในความมืดมิดดุเดือดสุดเปรียบ ได้ยินเพียงเสียงอาวุธ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1357
ค่ำคืนฤดูร้อนชื้นแฉะ ทำให้ใจผู้คนพลันหงุดหงิดโดยไม่รู้สาเหตุคืนนี้อ๋องฮุยเบื่ออาหาร เพียงตักสองสามคำก็วางตะเกียบลงแล้วกล่าวว่าจะกลับไปห้องหนังสือเพื่อฝึกคัดอักษรผ่อนใจ พากู้ชิงหยิงออกไปด้วยก่อนกู้ชิงหยิงจะจากไปยังหยิบจานขนมสองจานใหญ่ติดมือไปด้วย นางไม่อาจปล่อยให้ท้องหิวได้หนิงจวิ้นอ๋องยังคงแต่งกายเป็นลุงกวน พอเห็นอ๋องฮุยกลับห้องหนังสือก็ไม่ขัดขวาง เพราะไม่ว่าจะอยู่แห่งใด ก็มีคนจับตาดูชายชราอยู่ตลอดทว่ายามค่ำคืนนี้ หนิงจวิ้นอ๋องมีภารกิจสำคัญยิ่งกว่ารอคอย เขากลับเข้าห้องตน เปลี่ยนเป็นชุดรัตติกาล แล้วนั่งหน้ากระจกทองเหลือง เปิดหีบที่บรรจุหน้ากากหนังมนุษย์หลายแผ่น เขาค่อยๆ ลอกหน้ากากที่สวมอยู่ก่อนออก แล้วเลือกอีกแผ่นหนึ่งมาสวมแทน หน้ากากเหล่านี้แนบสนิทจนมองไม่ออกว่าเป็นของปลอมแม้จะต้องปิดผ้าดำที่ใบหน้าไว้ แต่เขายังคงพิถีพิถันทาสีให้เนียนเสมอกันบริเวณรอยต่อระหว่างใบหน้าและลำคอ เช่นนี้ ต่อให้ผ้าดำถูกดึงออกก็ยากจะสังเกตพบพิรุธมีผู้มาเคาะประตูด้านนอก เขาจึงปิดผ้าดำบนใบหน้าแล้วกล่าวว่า “เข้ามา”ร่างหนึ่งราวภูตพรายย่างเข้ามาเงียบงัน เอ่ยเบาๆ ว่า “นายท่าน เสิ่นชิงเหอและหยูจินพาเมิ่งเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1356
ในที่สุด ค่ำวันนั้นความขัดแย้งก็ปะทุรุนแรงขึ้นกรมดูแลทางน้ำมีทหารคุมกำกับแรงงานอาญาให้ทำงาน ด้วยเมื่อวานฝนเทกระหน่ำทำให้หยุดงานไป วันนี้ครั้นฟ้าอึมครึมไร้ฝน จินชางหมิงจึงสั่งให้คนงานเร่งงานให้เร็วกว่ากำหนดถึงสามวันคนงานไม่ยินยอม เกิดปะทะคารมกับคนของกรมดูแลทางน้ำ จินชางหมิงโมโหจึงสะบัดไม้กระบองฟาดลงไปที่คนงานผู้หนึ่ง เพียงไม้เดียวนี้ทำให้เหล่าคนงานโกรธเกรี้ยวถึงขีดสุดนับร้อยคนกรูเข้ารุมทำร้ายข้าราชการของกรมทางน้ำ โชคดีที่ซ่งซีซีวางคนเฝ้าดูอยู่รอบด้าน เมื่อเหตุเกิดขึ้น จึงมีผู้รีบไปแจ้งลู่เจินลู่เจินแม้กังวลว่านี่อาจเป็นอุบายของอีกฝ่าย แต่จากการสืบสวนพบว่าไม่ใช่แรงงานอาญาทั้งหมดเป็นคนของหนิงจวิ้นอ๋อง พวกที่ถูกยุยงให้ปะทะกับข้าราชการกลุ่มนี้อาจเป็นเพียงคนงานธรรมดาเท่านั้นดังนั้น เขาจึงนำคนไปห้ามทัพด้านหนึ่ง อีกด้านส่งคนไปกราบทูลใต้เท้าซ่งซ่งซีซีเห็นว่าใกล้ค่ำแล้ว ยามราตรีเมืองหลวงจะประกาศห้ามออกนอกเคหสถาน หากยังชกต่อยกันไม่เลิกรา เกรงว่าศัตรูจะฉวยโอกาสปะปนก่อเหตุได้ง่ายนางจึงสั่งให้ปี้หมิงนำกองกำลังเมืองหลวงไป ด้านหนึ่งก็ส่งคนแจ้งโหวเซวียนผิงให้เรียกตัวจินชางหมิงกลับมาแล้วกั
