แชร์
บทที่ 175
บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 176
เสียงโกรธและแหลมคมดังมาจากตำหนักหย่งชุน "นางอยากเป็นพราชายาเป่ยหมิงอ๋อง นอกจากข้าตายแล้ว เจ้าบอกนางว่าอย่าเพ้อฝัน ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่ไว้ชีวิตนาง"เซี่ยหลูโม่มองไปที่สนมฮุ่ยไทเฟยที่ทรุดตัวลงอย่างสงบ เขาโตมากับเสียงคำรามนี้ตั้งแต่เขายังเป็นเด็กและคุ้นเคยกับมันแต่กลัวว่าซีซีจะชินกับมันไม่ได้ใบหน้าของสนมฮุ่ยไทเฟยซีดเผือด นางเหยียดนิ้วออก และชุดเกราะยาวของนางก็เกือบจะแตะปลายจมูกของเซี่ยหลูโม่ "ข้าจะไปอาศัยอยู่ที่จวนอ๋องในอีกไม่กี่วัน นางกล้าก้าวเข้ามาจวนอ๋องแม้แต่ก้าวเดียว ข้าจะสับขานางให้ขาด"เซี่ยหลูโม่พยักหน้าเล็กน้อย "อืม ตัดขาออกก็ดี ลูกเคยเห็นนางสับขาของศัตรูออก มีดนั้นเร็วปานสายฟ้า เพียงฉับเดียว คนก็ถูกสับออกเป็นสามท่อน ขาสองท่อน และร่างกายท่อนหนึ่ง มันน่าประทับใจมาก"สนมฮุ่ยไทเฟยยกมือขึ้นแล้วพูดอย่างเคร่งเครียด: "ไม่ว่านางจะเป็นบุตรีของฮูหยินเอกตระกูลซ่งหรือนายพลผู้มีอำนาจในศิลปะการต่อสู้ ในสายตาของ ข้า นางก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้งที่ถูกไล่ออกจากจวนแม่ทัพ คุณเป็นองค์ชาย มีผู้หญิงบริสุทธิ์กี่คนในเมืองหลวงตั้งตารอที่จะเข้าจวนอ๋องเจ้า เจ้ากลับเลือกหญิงเน่าเฟะ เจ้าบ้าไปแล้
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 177
นางนอนอยู่บนเตียงกุ้ยเฟย ในใจรู้สึกเกลียดซ่งซีซีมาก แม่นมเกาแนะนำอยู่ข้าง ๆ ว่า "ไทเฟยไม่จําเป็นต้องเสียใจ ท่านอ๋องเป็นคนมีความคิดมาตลอด ตอนนี้เขาแค่หลงใหลกับความงามของซ่งซีซี ได้ยินว่านางหน้าตาดีจนลือทั่วเมืองเหลวง ตอนแรกซ่งฮูหยินบอกว่าจะให้นางแต่งงานออกไป ไม่รู้ว่ามีตระกูลสูงศักดิ์ตั้งที่คนมาขอแต่งงาน ไม่รู้ว่าทำไมซ่งฮูหยินถึงให้นางแต่งงานกับจ้านเป่ยว่าง"นางใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาของไทเฟยและปลอบใจต่อไป "ยังไงก็เป็นของมือสอง ท่านไม่จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้ ในเมื่อท่านอ๋องต้องการแต่งงานกับ นางให้ได้ งั้นก็แต่งเถอะ คนสวยมองจากที่ไกล ๆ มันเจริญหูเจริญตา แต่เมื่อหันหน้าใส่กันทุกวัน วันเวลาผ่านไปนานก็จะเบื่อ ไม่ว่าผู้หญิงสวยแค่ไหน เมื่อมีความหึงหวงผู้ชายคนไหนจะไม่รังเกียจ? จวนอ๋องก็ไม่สามารถให้นางอยู่คนเดียวได้เสมอ ล้วนได้รับการต้องรับสนมรองต่าง ๆ เข้ามา ใบหน้าที่ดุร้ายของนางก็จะถูกเปิดเผย กลัวว่าถึงเวลานั้นไม่ต้องรอให้ท่านพูด ท่านอ๋องก็จะรังเกียจเองแล้ว"สนมฮุ่ยไทเฟยกล่าวอย่างขมขื่น "ถึงกระนั้นเขาที่เป็นถึงองค์ชายแต่งงานกับหญิงหม้าย แถมยังเป็นหญิงที่จวนแม่ทัพไล่ออกจากจวน ข้าจะมีหน้าไปมองใ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 178
แม่นมเกาสั่งให้คนออกไปตรวจสอบ ก็รู้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าจ้านพาลูกชายคนโตและสะใภ้คนโตไปที่จวนเสนาบดีกั๋วกง เพื่อสร้างความวุ่นวายครั้งใหญ่ในวันนั้นเรื่องนี้ค่อนข้างใหญ่ในเวลานั้น และมันง่ายที่จะตรวจสอบ ชาวบ้านที่มุงดูอยู่บอกว่า จวนแม่ทัพรังแกคนมากเกินไปแม่นมเกาส่งคนไปสอบถามชาวบ้านพูดแบบนี้ แต่ตอนรายงานให้สนมฮุ่ยไทเฟยฟัง สนมฮุ่ยไทเฟยกับต้องขมวดคิ้ว"ถ้าซ่งซีซีไม่ได้ทำเรื่องจนเด็ดขาดเกิน ตระกูลจ้านจะไปโวยวายทำไม? หมอมหัศจรรย์ดันนั่นไม่รักษาให้นางเป็นเรื่องจริงไหม?""เรื่องจริงเพคะ ร้านยาก็ได้ไปอธิบายที่จวนด้วย บอกว่าฮูหยินผู้เฒ่าจ้านนิสัยไม่ดี จึงไม่ไปรักษาให้นาง"สนมฮุ่ยไทเฟยเยาะเย้ย "ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หมอต้องพิจารณานิสัยของผู้ป่วยในการรักษาโรค และเขาซึ่งเป็นคนนอกจะรู้เกี่ยวกับเรื่องจวนแม่ทัพได้อย่างไร เห็นได้ชัดว่าซ่งซีซีบอกเขาว่านางถูกครอบครัวของสารังแก มีหมอมหัศจรรย์ดันออกหน้าให้นางไม่ไปรักษาฮูหยินผู้เฒ่า"แม่นมเกาพูดว่า "ไทเฟย อาจเป็นเพราะจ้านเป่ยว่างขอแต่งงานกับยี่ฝางเป็นภรรยาหลังจากที่เขากลับมาจากชายแดนเฉิงหลิง และฮูหยินผู้เฒ่าก็สนับสนุนเรื่องนี้ ดังนั้นหมอมหัศจรรย์ดันจึงไม่พอใจ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 179
เซี่ยหลูโม่ออกจากตำหนักฉางชุนก็ไปตำหนักฉือหนิงเพื่อถวายพระพรไทเฮา พร้อมกับขอแต่งงานกับซ่งซีซีไทเฮาฟังแล้วดีใจมาก "เจ้าลูกคนนี้ ทำเรื่องใหญ่เงียบกริบไปนะ สองเดือนก่อนเสด็จแม่ของเจ้ายังบอกข้าว่าเป็นห่วงเรื่องแต่งงานของเจ้า ไม่คิดว่าเจ้ากับซีซีจะพบกันในสนามรบ ชอบกัน ซีซีเป็นผู้หญิงที่ดี นางสมควรได้รับการปฏิบัติที่ดีจากเจ้า"เซี่ยหลูโม่กล่าวว่า "เสด็จแม่ ลูกจะปฏิบัติต่อนาง อย่างดีอย่างแน่นอน แต่เสด็จแม่ไทเฟยดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบซีซีมากนัก เกรงว่าซีซีจะถูกเรียกตัวเข้าวังในสองวันนี้ ต้องการ อวดอำนาจหรืออะไรสักอย่างให้นาง"เมื่อไทเฮาได้ยินสิ่งนี้ก็รู้ว่าเจ้าหนุ่มคนนี้อ้อมมาขอความช่วยเหลือนาง ดวงตาเต็มไปด้วยความเมตตา และก็พูดอย่างใจดี "ไม่ต้องห่วง ข้าอยู่นี่ ซีซีไม่ได้รับความคับข้องใจแน่นอน"เซี่ยหลูโม่โค้งคำนับอย่างเคร่งขรึมเพื่อแสดงความขอบคุณ "ฝากทุกอย่างไว้กับเสด็จแม่ด้วย"ไทเฮามองดูเขาด้วยแววตาที่สลับซับซ้อน แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ และถามเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในสนามรบ และถามเขาว่าเขาได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ตอนนี้อาการบาดเจ็บดีขึ้นหรือยังเซี่ยหลูโม่ตอบทีละคำถาม ไทเฮาก็ยืนกรานที่จ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 180
วันรุ่งขึ้น ซ่งซีซีก็พาเป่าจูเข้าวังนางไปเข้าเฝ้าไทเฮาก่อน ไทเฮาจับมือนางอย่างมีความสุขและถามนางเกี่ยวกับเซี่ยหลูโม่นางมีคำพูดในใจอยู่แล้วโดยบอกว่านางกับผู้บังคับบัญชาตกหลุมรักกันในสนามรบ หลังจากกลับมาที่เมืองหลวง ผู้บังคับบัญชาจึงเสนอที่จะแต่งงานกับนาง เนื่องจากผู้บังคับบัญชาไม่รังเกียจ นางจึงตอบตกลงไทเฮารู้ดีว่าเรื่องไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่นางก็หาทางออกและไม่ได้กล่าวถึงกำหนดเวลาสามเดือนที่ฮ่องเต้มอบให้นาง เพียงแต่ยิ้มแล้วบอกว่ามันเป็นโชคชะตาหรือพรหมลิขิตหลังจากคุยไปได้ระยะเวลาธูปหนึ่งดอก ไทเฮาก็สั่งให้คนเชิญสนมฮุ่ยไทเฟยมาซ่งซีซีรู้เจตนาดีของไทเฮา จึงส่ายหัวแล้วพูดว่า "สนมฮุ่ยไทเฟยสั่งให้คนเรียกหม่อมฉันไปที่ตำหนักฉางชุน หากหม่อมฉันถือดีใช้ความเอ็นดูของท่าน ไม่ทำตามคำสั่งนาง ต่อไปหม่อมฉันเข้าจวน นางจะต้องเป็นศัตรูกับหม่อมฉันมากขึ้น และท่านสามารถปกป้องหม่อมฉันในครั้งนี้ได้ ไม่สามารถปกป้องตอนอยู่ในจวนต่อไปในอนาคตได้"ไทเฮามองดูนางแล้วพูดว่า "เจ้าเชื่อฟังแบบนี้ ทำให้ข้าเห็นใจเสมอ แต่น้องสาวข้าคนนี้ ถูกข้าและคนในครอบครัวตามใจจนเสียคน นิสัยดื้อรั้น ในอนาคตนางออกไปอยู่กับพวกเจ้าในจวน กลัวว
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 181
ให้เป่าจูอยู่นอกตำหนัก ซ่งซีซีก้มศีรษะลงแล้วเข้าไปในตำหนัก เห็นว่ากระเบื้องปูพื้นหยกสีขาวใต้เท้าส่องแสง และจากมุมตาของนาง ทุกสิ่งเต็มไปด้วยความรู้สึกหรูหรานางเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็วและเห็นผู้สูงศักดิ์สวมชุดพระราชวังสีม่วงนั่งอยู่บนเก้าอี้ไขว้ตรงกลาง ผมรวบเป็นก้อนเมฆและมีไข่มุกอันหรูหราอยู่บนศีรษะ ลักษณะใบหน้าค่อนข้างคล้ายกับของผู้บังคับบัญชานางรู้ว่านี่คือสนมฮุ่ยไทเฟยนางก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่าลง "หม่อมฉันซ่งซีซีถวายบังคมไทเฟยเพคะ"ท่าทางการคุกเข่านางตั้งตรง คิ้วลดลง เสื้อผ้าเรียบร้อย พู่ปิ่นปักผมขยับเล็กน้อยเมื่อคุกเข่า ความกว้างก็สมเหตุสมผล ไม่สามารถให้คนจับผิดได้ เนื่องจาก เนื่องจากนางเรียนมารยามที่ภูเขาเหม่ยชานเป็นเวลาหนึ่งปี และเป็นแม่นมในวังเป็นคนสอนเสียงเย็นชาของสนมฮุ่ยไทเฟยดังมา "เงยหน้าขึ้นให้ข้าเห็นรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ของเจ้าหน่อย"ซ่งซีซีค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นตามคำแนะนำและเผชิญหน้ากับสนมฮุ่ยไทเฟยโดยตรง แต่ดวงตาไม่ได้สบกับนาง แต่สัมผัสได้ถึงความเย็นชาในดวงตานาง"ฮึ่ม เจ้ามีหน้าตาดีจริง ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ลูกชายของข้าจะหลงเจ้า" สนมฮุ่ยไทเฟยยื่นมือออกมาและแม่นมเกาก็ช
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 182
ซ่งซีซียกคางแหลมขึ้นเล็กน้อยด้วยสีหน้าเคร่งขรึมแล้วพูดว่า "ขอบพระทัยไทเฟยที่ประทานอภัยโทษ หม่อมฉันสถานะอะไร คู่ควรท่านอ๋องหรือไม่ ขึ้นอยู่กับเขา สรุปถ้าเขาไปขอแต่งงานที่จวน ข้าก็จะแต่งงาน"สนมฮุ่ยไทเฟยโกรธมาก "เขาหลงไปชั่วขณะ สับสนอยู่พักหนึ่ง จะต้องตื่นขึ้นสักวัน เจ้าเป็นหญิงที่จวนแม่ทัพทิ้ง เขาก็เห่ออยู่พักหนึ่ง รอเลิกเห่อแล้วก็ทิ้งเจ้าไป พูดแล้วเจ้าก็เสียเปรียบ ข้าหวังดีกับเจ้า ทำไมเจ้าถึงไม่รู้ดีขนาดนี้?"ซ่งซีซีกล่าวว่า "หม่อมฉันหย่าสันติกับจ้านเป่ยว่าง ไม่ใช่ภรรยาที่ถูกทอดทิ้ง ยิ่งไปกว่านั้น หม่อมฉัน ร้องขอพระราชโองการหย่า หากบอกว่าทิ้ง ก็เป็นหม่อมฉันที่ทิ้งเขา จวนแม่ทัพไม่มีสิทธิ์ทิ้งหม่อมฉัน แต่ก็ต้องขอบพระทัยไทเฟยที่หวังดีต่อหม่อมฉัน"สนมฮุ่ยไทเฟยกล่าวอย่างโกรธเคือง "ไม่ว่าใครจะทิ้งใคร เจ้าก็ยังแต่งงานเป็นครั้งที่สอง ผู้หญิงที่ดีไม่ควรแต่งงานเป็นครั้งที่สอง ในเมื่อเลือกที่จะหย่าควรอยู่ที่บ้าน อย่าพยายามปีนขึ้นไปให้สูงและทำลายชื่อเสียงของผู้หญิง"ซ่งซีซีกล่าวอย่างเคร่งขรึม "ผู้ชายสามารถหย่ากับภรรยาของเขาแล้วแต่งงานใหม่ได้ และเขาสามารถมีภรรยาสามอนุภรรยาสี่คน ทำไมผู้หญิงถึงแต
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 183
สนมฮุ่ยไทเฟยไม่อยากปล่อยนางไปง่าย ๆ อย่างน้อยก็ปล่อยนางไปไม่ได้จนกว่านางจะล้มเลิกความคิดที่จะแต่งงานกับจวนอ๋องส่วนซ่งซีซีก็คุกเข่าลงอย่างเฉยเมย อย่างไรก็ตามก็เคยถูกลงโทษให้คุกเข่าลงหลายครั้งในภูเขาเหม่ยชาน ดังนั้นจึงคุ้นเคยนางจะไม่เอาใจสนมฮุ่ยไทเฟย รอบตัวสนมฮุ่ยไทเฟยไม่ขาดคนที่เอาใจ และเรื่องการแต่งงานของนางกับผู้บังคับบัญชาก็เป็นสิ่งที่ต่างคนต่างต้องการอยู่แล้ว ไม่ต้องต้อนรับจริง ๆ แล้วนิสัยสนมฮุ่ยไทเฟยกลับรับมือง่าย ดุต่อหน้า ไม่มีแผนการณ์ ดีกว่าต่อหน้าอีกอย่างลับหลังอีกอย่างนางไม่ได้รังแกสนมฮุ่ยไทเฟย แต่นางก็จะไม่ปล่อยให้สนมฮุ่ยไทเฟยรังแกนางเช่นกัน เช่นเดียวกับฮูหยินผู้เฒ่าจวนแม่ทัพในตอนนั้น ก่อนที่จ้านเป่ยว่าง จะกลับมา ก็ไม่เคยหาเรื่องและปฏิบัติต่อนางอย่างกรุณา ดังนั้นนางจึงกตัญญูต่อฮูหยินผู้เฒ่าโดยธรรมชาติแต่ต่อมาเมื่อจ้านเป่ยว่างกลับมาจากราชการและจะแต่งงานกับยี่ฝาง ฮูหยินผู้เฒ่าก็เปลี่ยนจากความอ่อนโยนก่อนหน้านี้ นางก็ไม่จำเป็นต้องอดทนอีกต่อไปเมื่อหาทางออกไม่ได้ ก็ได้ยินคำว่าเสด็จแม่ดังขึ้น จากนั้นองค์หญิงเซียนหนิงก็นำคนเข้ามาปีนี้องค์หญิงเซียนหนิงอายุได้สิบห้าปี เพิ
บทล่าสุด
