แชร์
บทที่ 160
บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 161
ไม่กี่วันต่อมา ประตูจวนเสนาบดีกั๋วกงก็เกือบจะพังแล้วในอดีตบรรดาฮูหยินในตระกูลขุนนางที่ไม่ค่อยไปมาหาสู่กันในอดีต ตอนนี้ผลัดกันมาเยี่ยมที่บ้าน ไม่ใช่เพราะคำสั่งวาจาฮ่องเต้ แต่เป็นเพราะซ่งซีซีทำผลงานกลับมา แม้ว่าจวนเสนาบดีกั๋วกงจะเหลือนางเพียงคนเดียว แต่ดูเหมือนว่าสามารถยกระดับจวนเสนาบดีกั๋วกงได้ตอนหย่า งานเลี้ยงส่วนตัวของฮูหยินขุนนาง ต่างก็นินทาซ่งซีซี นางกลายเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องพูดถึงตอนนี้ ก็ยังถูกพูดถึง แต่พอพูดถึงนางก็ไม่กล้ามีทัศนคติเหมือนเมื่อก่อนแล้วการให้รับแขกไม่ใช่เรื่องยากสำหรับซ่งซีซี ก่อนที่จะแต่งงานไปจวนแม่ทัพ ท่านแม่ให้คนมาฝึกเป็นเวลาหนึ่งปีการเข้าสังคมเป็นเพียงการเล่นละคร ยิ้ม พูดคุย พยักหน้า วนไปวนมาหลายรอบตามหัวข้อคนอื่นทุกคนพูดคุยกันและหัวเราะอย่างมีความสุข ตอนจากกันก็ทำเป็นไม่อยากจากไป พอออกจากจวนไปแล้ว ต่างคนต่างเก็บยิ้ม ขยี้แก้มที่เมื่อย จิบชาแล้วค่อยไปร่วมงานต่อไปเย็นวันนี้ พระชายาอ๋องฮวยและท่านหญิงหลานก็มาด้วยเมื่อนึกถึงของขวัญที่ถูกส่งคืนเหล่านั้น ใบหน้าของซ่งซีซียังคงมีรอยยิ้มอ่อน ๆ ทักทายว่า "ท่านน้าและน้องสาวมาแล้วเหรอ? รีบเข้ามาสิ"เมื่อพระ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 162
พระชายาอ๋องฮวยและท่านหญิงหลานนั่งเป็นชั่วโมงแล้วจึงจากไป ซ่งซีซีส่งพวกนางออกไปนอกจวน โดยไม่แสดงท่าทีสงสัยเลยเป่าจูรู้สึกเสียใจแทนนาง "คุณหนูมอบของให้ท่านหญิง แต่ถูกพระชายาส่งคืน เห็นได้ชัดว่าตอนนั้นพระชายาดูถูกคุณหนู ทำไมวันนี้คุณหนูถึงต้องทำดีกับพวกนางขนาดนี้?"ซ่งซีซีนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ให้เป่าจูถอดปิ่นของนางออก "เข้าสังคมใครไม่แสดงกัน? แค่ยิ้มและพูดจาสุภาพ ท่านน้าก็ดีกลับข้ามาตลอด ข้าก็ไม่เรื่องจริง ๆ ตัวเองหย่าร้าง กลับไปมอบของให้น้องสาว""แต่ท่านก็ไม่ได้ไปด้วยตนเอง นอกจากนี้ ท่านก็ได้รับการประทานหย่าจากฮ่องเต้ ไม่ใช่โดนหย่า ทำไมจะมอบของให้ไม่ได้?""เป่าจูน้อย จงเปิดใจให้กว้างขึ้น ถ้าคิดมากกับทุกเรื่องนั้นมันเหนื่อย" ซ่งซีซีมองใบหน้าที่เหนื่อยล้าในกระจกทองเหลือง หลายวันมานี้ไม่ได้หยุดจริง ๆ ทุกวันมีคนมาเป็นระลอก ๆนางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในเมืองหลวงมีฮูหยินขุนนางเยอะขนาดนี้ และผู้คนที่มีเกียรติมากที่สุดในโลกก็มารวมตัวกันในส่วนนี้ของเมืองหลวงเป่าจูกล่าวว่า "คุณหนูช่างคิดได้"ซ่งซีซีมองตัวเองในกระจก ยิ้มเล็กน้อย และคิดในใจ ถ้าคุณหนูคิดไม่ได้ คงไม่สามารถอยู่รอดได้นานแล้ว
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 163
ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านมาที่นี่พร้อมกับจ้านเป่ยชิงกับนางหมิน รวมถึงจ้านเส้าฮวนทันทีที่ลงจากรถม้า ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านก็ข้อเท้าแพลง นั่งลงที่หน้าจวนเสนาบดีกั๋วกง และเริ่มร้องไห้เสียงดัง"ซีซี ข้าปฏิบัติต่อเจ้าเหมือนลูกสาวมาโดยตลอด เจ้าไม่เคยได้รับความน้อยใจแม้แต่น้อยในการแต่งงานไปยังจวนแม่ทัพ และข้าก็ไม่เคยตั้งกฎเกณฑ์ใด ๆ ให้เจ้า การหย่าก็เป็นฮ่องเต้ประทาน จะเกลียดข้าได้อย่างไร? เจ้ารู้ว่าข้าต้องใช้ยาของหมอมหัศจรรย์ดันถึงจะมีชีวิตอยู่ได้ เจ้าไม่อนุญาตให้หมอมหัศจรรย์ดันมารักษาข้า เจ้าต้องการเอาชีวิตของข้าเหรอ"จ้านเส้าฮวนก็ร่วมมือกันร้องไห้ "ใช่ พี่สะใภ้รอง เป็นคนเนรคุณไม่ได้เด็ดขาด ตอนนั้นบ้านของเจ้าถูกสังหาร ท่านแม่กลัวเจ้าจะเสียใจมาก อยู่กับเจ้าทั้งวันทั้งคืน กลางคืนก็นอนกับเจ้า ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากไปกับเจ้า ทำไมตอนนี้เจ้าถึงใจร้ายขนาดนี้ล่ะ?"ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านปิดหน้าอกและร้องไห้ช้ำใจ แต่นางยังคงพูดได้อย่างชัดเจน " ซีซี ในวันหย่าเจ้าบอกว่าเจ้าจะปฏิบัติต่อข้าเหมือนแม่ของเจ้าเสมอ ดังนั้นเมื่อเจ้าหย่าออกจากจวนแม่ทัพ แม่ก็ได้เอาเงินออกจากจวนจนหมดให้เจ้าเพื่อเป็นการชดเชย กลัวว่าเจ้าออกจากจว
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 164
แน่นอนว่าฮูหยินผู้เฒ่าจ้านไม่สามารถตอบได้ นางเคยชดเชยอะไรให้ที่ไหนกัน แม้แต่เข็มด้ายก็ไม่มีนางทำได้แต่ร้องไห้ต่อไปว่า "มีไม่มี ซีซีรู้อยุ่แก่ใจ เจ้าเรียกนางมาถามก็จะรู้เอง""ฮูหยินผู้เฒ่าไม่ต้องร้องไห้ ถ้ามีการชดเชยบอกแค่สิ่งของชดเชยและจำนวนเงินทองก็พอขอรับ วันนั้นตอนหย่าขุนนางก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย มีไม่มีตรวจสอบก็รู้""ยิ่งกว่านั้น" เฉินฟูพูดต่อด้วยน้ำเสียงสงบ "ฮูหยินผู้เฒ่าบอกว่าปฏิบัติต่อคุณหนูของเราเหมือนลูกสาว ตอนตระกูลซ่งถูกสังหาร ท่านอยู่เคียงข้างนางทั้งวันทั้งคืน คำพูดนี้ไม่เท็จ แต่ก็ไม่เป็นความจริงทั้งหมด ตอนนั้นท่านป่วย เป็นคุณหนูของเราที่อยู่เคียงข้างท่านทั้งวันทั้งคืนเพื่อดูแลและรับใช้ แม้แต่คุณหนูของข้าน้อยแต่งงานไปบ้านท่าน ตั้งแต่ท่านแม่ทัพจ้านเป่ยว่างเริ่มออกรบ คุณหนูของข้าน้อยก็ดูแลท่านเหมือนเดิม นางอยู่ที่จวนของตัวเองน้อยมาก""ประการที่สอง รายได้และรายจ่ายของจวนแม่ทัพไม่สมดุล ไม่มีเงินสำหรับใช้จ่าย เสื้อผ้าของเจ้านายในจวนเป็นเงินติดตัวที่คุณหนูเราเราจ่ายให้ตลอดทั้งปี ตั้งแต่ผู้เฒ่าจ้านจนถึงน้องสามี ตั้งแต่ห่วงปิ่นผมไปจนถึงรองเท้า ชิ้นไหนที่ไม่ใช่คุณหนูของเราซื้อ แ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 165
แม่นมเหลียงตะโกนเพื่อหยุดการแสดงของนาง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "อะไรคือฮ่องเต้พระราชทานอภิเษกสมรส? พระราชทานอภิเษกสมรส ไม่ใช่เพราะจ้านเป่ยว่างได้ทำผลงานขอพระราชโองการมาเหรอ? ไม่ต้องพูดถึงอนุภรรยา สิ่งที่เขาต้องการเป็นภรรยาที่เท่าเทียมกัน ตอนพระราชโองการออกมา จ้านเป่ยว่างกับยี่ฝางไปหาคุณหนูของเราด้วยกัน คำพูดโหดเหี้ยมแค่ไหนต้องการให้ข้าพูดซ้ำไหม?""จ้านเป่ยว่างกล่าวว่า หลังจากแต่งยี่ฝางเข้าจวนแล้ว เขาจะไม่ก้าวเข้าไปในประตูห้องของคุณหนูข้าแม้แต่ก้าวเดียว นางแค่ถือสมบัติติดตัวอุดหนุนจวนแม่ทัพต่อไป ต่อไปลูกของเขาที่เกิดกับยี่ฝาง ให้คุณหนูข้าเลี้ยงดูก็แค่ถือว่ามีที่พึ่งพิง""ยี่ฝางอ้าปากเรียกสินสอดจำนวนมาก จวนแม่ทัพ คุณไม่มีเงินจ่าย เอ่ยปากขอคุณหนูข้า คุณหนูของข้าบอกว่ายินดีให้ยืม แต่ไม่ยินดีให้เปล่า พวกท่านก็กล่าวหาว่านางไร้ความปราณี""สุดท้ายพวกท่านก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกล่าวหาคุณว่าไม่กตัญญู ไม่ทำอะไร วางแผนหย่าภรรยา เพราะพอผู้หญิงถูกหย่าแล้ว สมบัติจะเอากลับคืนไปไม่ได้แม้แต่ครึ่งเดียว ใจร้ายแค่ไหน""คุณหนูของข้าไม่กตัญญูเหรอ? ตั้งแต่แต่งไปงานจวนแม่ทัพ วันไหนบ้างที่นางไม่ดูแลอาการป่วยข
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 166
เฉินฟูพูดจาประจบสอพลอชาวบ้านที่มุงดูทุกคำพูด คำพูดที่ดีใครก็ชอบฟัง เฉินฟูพูดแบบนี้ ความยุติธรรมของทุกคนก็ถูกกระตุ้นออกมา พากันประณามคนจวนแม่ทัพอย่างรุนแรงฮูหยินผู้เฒ่าจ้านเห็นว่าคุณธรรมไม่สามารถผูกมัดซ่งซีซีได้ ซ่งซีซีก็ไม่เคยออกมา จนถึงวันนี้ก็ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้ ดังนั้นจึงต้องจากไปด้วยความสิ้นหวังเดิมทีนางตั้งใจจะให้ซ่งซีซีกลับมา แต่จ้านเป่ยว่างเป็นตายก็ไม่เห็นด้วย เนื่องจากมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับยี่ฝางข้างนอก นางจึงคิดว่าจะมาสร้างความยุ่งยากเพื่อให้ชาวบ้านเปลี่ยนเป้าหมายของการด่า ให้จวนแม่ทัพหลุดจากคำนินทาของชาวบ้านนางคิดว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ตัวเองออกไปก่อความวุ่นวายยังไงก็จะทำให้ซ่งซีซีตกอยู่ในความถูกผิดได้ ตราบใดที่พวกเขาลงมือขับไล่หรือลงมือผลักคน จวนเสนาบดีกั๋วกงก็เอาชนะไม่ได้กลับไม่รู้ว่า พวกเขากลับถูกตอกกลับด้วยเหตุผลอันสมควรและถึงกับบอกว่าต้องไปหาพยาน สิ่งเหล่านี้จะยืนหยัดการตรวจสอบได้อย่างไร?ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องจากไปซ่งซีซีกำลังนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่กำลังดื่มชาและฟังเสียงทั้งหมดจากภายนอกนางได้เห็นใบหน้าของจวนแม่ทัพอย่างชัดเจนแล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกใจก
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 167
เซี่ยหลูโม่ปิดบ้านไม่รับแขกหลายวันช่วงนี้คงมีคนมาเยี่ยมเยอะมาก แต่เขาไม่อยากเจอใครเลยตอนเขาออกจากวัง หยุดล้อเล่นกับเสด็จพี่ของเขา เขารู้ความหมายเบื้องหลังคำสั่งวาจานี้ให้ซ่งซีซีแต่งงานภายในสามเดือน ไม่เช่นนั้นนางจะต้องเข้าวังเป็นสนมเสด็จพี่กำลังบังคับให้เขาเลือกคำพูดล้อเล่นในห้องหนังสือเหล่านั้น จริง ๆ แล้วประโยคเหล่านั้นก็ซ่อนความหมายไว้ไม่ว่าซ่งซีซีจะเข้าวังหรือไม่นั้นไม่สำคัญสำหรับเสด็จพี่เขาสามารถให้ซ่งซีซีเข้าวังได้หรือไม่ให้ ก็แค่เรื่องออกไม่ออกพระราชโองการเท่านั้นเสด็จพี่รู้ความรู้สึกของเขาที่มีต่อซ่งซีซี เมื่อไม่กี่ปีก่อน ก่อนที่เขาจะไปสนามรบที่เขตหนานเจียง เขาเคยไปหาซ่งฮูหยิน และขอให้นางเลื่อนการแต่งงานของซ่งซีซีออกไป เขาจะใช้ชัยชนะในเขตหนานเจียงเป็นสินสอดเสด็จพี่ก็รู้เรื่องนี้ ดังนั้นขณะนี้ที่เกิดสงครามเขตหนานเจียง เสด็จพี่จึงต้องการให้เขาแต่งงานกับซ่งซีซีพวกเขาเป็นพี่น้องกัน อย่างน้อยภายนอกใช่แต่สิ่งที่พูดในห้องหนังสือในวันนั้นมีประโยคหนึ่งซึ่งเป็นจุดสำคัญในคำพูดทั้งหมดของเขา ซ่งซีซีที่จะแต่งงานกับลูกชายขุนนางตระกูลใดล้วนมีภัยคุกคามทางด้านทหารประโยคนี
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 168
เซี่ยหลูโม่ยังคงรู้สึกว่าตอนเด็กนั้นดีมาก ตอนนั้นเสด็จพี่พูดคุยกับเขาทุกเรื่อง ถ้ามีอะไรจะพูดกับเขา จะพูดตรง ๆ ไม่ทำอะไรอ้อมค้อมแบบนี้หัวหน้าลู่คิดอะไรบางอย่างได้ "ฮ่องเต้ประทาน อีกไม่กี่วันไทเฟยจะมาประทับที่จวนอ๋อง ได้สั่งให้คนมาทำความสะอาดตำหนักเฟิงหมิงให้สะอาดแล้ว และซื้อของใช้มาใส่บ้าง ซึ่งไทเฟยเป็นคนกําหนด ทั้งหมดใช้เงินไปสองหมื่นตำลึงขอรับ"เซี่ยหลูโม่ขมวดคิ้ว "สามหมื่นตำลึง ของใช้แบบไหนที่ต้องใช้ถึงสามหมื่นตำลึง?"เขาลุกขึ้นและไปที่ตำหนักเฟิงหมิงเพื่อดูด้วยตัวเอง มีการปลูกดอกโบตั๋นและดอกเสาเย่าในสวน และเรือนกระจกดอกไม้ถูกสร้างขึ้นเป็นพิเศษ แน่นอนว่าจะไม่ถูกใช้ในวันที่อากาศร้อนนี้ จะใช้เฉพาะในฤดูหนาวเท่านั้น"ต้นเหมยเดิมถูกตัดออกไปหมดแล้วเหรอ?" เซี่ยหลูโม่ขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้นหัวหน้าลู่ตามมาด้วยความระมัดระวัง "ได้ย้ายออกไปหมดแล้วขอรับ ไทเฟยบอกว่าไม่ชอบดอกเหมยขอรับ ออกดอกทำให้ขึ้นรา ที่ที่นางอาศัยอยู่ห้ามมีรา"ตั้งแต่เขาแยกจวนออกมา ก็ปลูกต้นเหมยไว้เต็มสวน เหมยแดง เหมยเขียว เหมยทอง พอถึงฤดูหนาวก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมเย็นของดอกเหมยลอยไปทั่วสวน รู้สึกสบายใจมันเหมือนกับการใช้ชีวิ
บทล่าสุด
