LOGINShare
บทที่ 168
Related chapters
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 169
สองวันต่อมา ที่ปรึกษาหยูจินและรองผู้บัญชาการ จางต้าจ้วงก็กลับมาแล้วเพิ่งมีฝนตกหนัก หยูจินกลับมาก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วรีบไปห้องหนังสือเพื่อพบท่านอ๋องหยูจินพูดตรง ๆ " ฮ่องเต้แค่อยากถอนอำนาจทางการทหาร ยังไงท่านอ๋องก็วางแผนจะมอบมันเช่นกัน ดังนั้นก็แค่มอบมันไป เอาการแต่งงานของท่านไปเป็นข้าแรกเปลี่ยนไม่ได้เด็ดขาด ฮ่องเต้รู้ว่าท่านเคยขอคุณหนูซ่งแต่งงาน เขาต้องการใช้คุณหนูซ่งมาชดเชยให้ท่าน เพื่อให้เขารู้สึกโล่งอก แต่ข้าน้อยคิดว่ามันไม่จำเป็น หลังจากที่ท่านมอบอำนาจทหารแล้วโปรดขอให้เขาคืนคำสั่งวาจา ส่วนว่าในอนาคตท่านต้องการแต่งงานกับคุณหนูซ่งหรือไม่มันเป็นเรื่องระหว่างท่านกับคุณหนูซ่ง แต่ ฮ่องเต้กลับเข้ามาแทรกแซงเช่นนี้ เรื่องจะกลับไม่ดี ไม่ใช่แค่การแต่งงานที่บริสุทธิ์ ท่านกับคุณหนูซ่งจะรู้สึกไม่ดีทั้งคู่"การแต่งงานจะต้องบริสุทธิ์ หากแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ จะลดความรู้สึกของท่านอ๋องลงเซี่ยหลูโม่เลิกคิ้วหนา "ข้าก็คิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ตราพยัคฆ์ของกองทัพเป่ยหมิงเสด็จพ่อเป็นคนประทานให้ข้า เสด็จพ่อเคยกล่าวไว้ว่า กองทัพเป่ยหมิงเป็นของข้าได้ตลอด จุดประสงค์เพื่อปกป้องประเทศ และราชวงศ์ทั้งหมด ต
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 170
หยูจินให้จางต้าจ้วงไปส่งจดหมายด้วยตนเอง จางต้าจ้วงแสดงความสับสนและแอบถามหยูจินว่า "อาจารย์หยู ท่านอ๋องสามารถขอซ่งซีซีแต่งงานได้โดยไม่ต้องมอบอำนาจทางทหาร"หยูจินทุบหัวเขาแล้วพูดว่า "เจ้าโง่หรือเปล่า? หากไม่มอบอำนาจทางทหาร ฮ่องเต้จะไม่ปล่อยไทเฟยออกมาทันทีเพื่อหยุดยั้งการแต่งงานนี้เหรอ"จางต้าจ้วงรู้สึกว่าคำพูดนี้ดีมาก แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจ"ตอนนี้ไทเฟยก็หยุดยั้งได้" เนื่องจากทุกคนก็รู้ดีว่านางสนมนั้นมีนิสัยแบบไหน"ตอนนั้นก็ไม่มีใครยอมห้าม เพียงแต่ไทเฟยห้ามเอง ไม่เหมือนกัน" หยูจินไม่ได้อธิบายให้เขาฟัง "รีบไปส่งจดหมาย คำอื่นไม่ต้องพูดมาก"เมื่อเห็นจางต้าจ้วงจูงม้าออกไป หยูจินก็ถอนหายใจเล็กน้อย แม้ว่าท่านอ๋องจะปฏิบัติตามความกตัญญู ตราบใดที่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากฮ่องเต้ที่อยู่ข้างหลังเขา ท่านอ๋องก็ยังคงแต่งงานกับคุณหนูซ่งโดยมีไทเฟยที่คัดค้านไม่ได้จวนเสนาบดีกั๋วกงซ่งซีซีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้รับจดหมายจากเป่ยหมิงอ๋อง ถ้าเป่ยหมิงอ๋องต้องการปรึกษาเรื่องการทหาร ให้นางไปหาเองก็ได้ ทำไมต้องมาหาที่จวนเอง? แถมยังส่งจดหมายมาล่วงหน้าอีกเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพื่อการทหารซ่งซีซีคิดว่าเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 171
หลังจากแช่น้ำสมุนไพรแล้ว ร่างกายก็รู้สึกร้อนมาก ก่อนเข้านอนหมิงจูนำยามาแช่เท้ามาให้ โดยบอกว่าจะต้องแช่เท้าทุกคืนซ่งซีซีเชื่อฟังมาก แช่อยู่พักหนึ่งแล้วดื่มชาผ่อนคลายหนึ่งแก้วซึ่งก็เป็นสิ่งที่หมอมหัศจรรย์ดันสั่งจ่ายให้เช่นกันและบอกว่ามีไว้สำหรับช่วยการนอนหลับยกเว้นสองวันหลังจากกลับจากสนามรบ นางนอนหลับเป็นตาย ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาด้วยความเหนื่อยล้าหายไป นางนอนไม่หลับทั้งคืน ถึงแม้หลับก็ยังฝันร้ายอยู่ตลอดเวลาท่านพ่อ พี่ชาย และคนในครอบครัวซึ่งครั้งหนึ่งเคยมีชีวิตอยู่ สุดท้ายก็ตัวเต็มไปด้วยเลือดยืนอยู่ตรงหน้านาง หลังจากที่นางตื่นขึ้นมาก็นอนไม่หลับอีกเลยตอนที่ครอบครัวพึ่งโดนสังหารหมู่ นางดูแลเรื่องงานศพแล้วกลับไปที่จวนแม่ทัพ ต้องดื่มยาผ่อนคลายทุกวันถึงจะหลับได้ หมอมหัศจรรย์ดันคำนึงถึงนางตลอดหลังจากที่นางดื่มเสร็จแล้ว หมิงจูก็เติมผลไม้เชื่อมให้นางหนึ่งชิ้นและพูดด้วยรอยยิ้ม "พี่เป่าจูบอกว่าท่านกลัวยาขม ต้องกินผลไม้เชื่อมหลังจากทานยา"ซ่งซีซีอ้าปากกิน รสหวานอมเปรี้ยวก็กระจายอยู่ในปากทันทีที่จริงแล้ว นางไม่กลัวการดื่มยารสขมแล้วตอนเด็กกลัวดื่มยาขมจริง ๆ ดื่มไปหน้าเล็ก ๆ ก็ย่น กระ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 172
หากชายและหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานอยู่ตามลำพังในห้องเดียวกัน หากเป็นคนอื่นเฉินฟูจะไม่ยอมแน่นอน จะต้องให้ทั้งสามจูประกบอยู่อย่างข้าง ๆ แน่นอนแต่ตอนนี้คนหนึ่งเรียกว่าผู้บังคับบัญชา และอีกคนเรียกว่าแม่ทัพซ่ง เฉินฟูคิดว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการจะพูดถึงคือเรื่องการทหาร พวกเขาจะฟังเรื่องการทางทหารได้อย่างไร? ดังนั้นหลังจากยกมาให้ชาอีกหม้อหนึ่ง สถานที่นั้นก็ถูกจัดการทันทีและประตูก็ปิดลง และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามาใกล้ประตูเซี่ยหลูโม่ถือถ้วยน้ำชา นิ้วเรียวยาวของเขากดลายดอกไม้บนถ้วย สีหน้าของเขาค่อนข้างเคร่งขรึมหลังจากรอมาสักพักไม่เห็นเขาพูด ซ่งซีซีก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองดูเขาด้วยความสงสัยในสายตา "ผู้บังคับบัญชา ใช่สนามรบเขตหนานเจียงมีอะไร...""ไม่!" เซี่ยหลูโม่ขัดจังหวะนาง จิบชาแล้ววางถ้วยลง "วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อเรื่องส่วนตัว ไม่ใช่เรื่องการทหาร"ซ่งซีซีพูดว่าอ๋อ เรื่องส่วนตัว? เรื่องส่วนตัวระหว่างนางกับผู้บังคับบัญชาคืออะไร?เซี่ยหลูโม่มองไปที่นางแล้วพูดว่า "ฮ่องเต้ให้เวลาเจ้าสามเดือนในการต้องแต่งงานให้ได้ ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องเข้าวังเป็นนางสนมใช่ไหม?"ซ่งซีซีไม่แปลกใจเลยที่เขารู้เรื
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 173
แต่ประทับใจก็ส่วนประทับใจ ซ่งซีซีก็ยังปฏิเสธ โดยกล่าวว่า "ฮ่องเต้ออกคำสั่งวาจา ให้ข้าหาสามีให้เได้ภายในสามเดือน ข้าคิดว่าเขาต้องการเลือกผู้สืบทอดตำแหน่งภายใน ดังนั้น ถ้าข้าแต่งงานหลอกกลับผู้บังคับบัญชา กลัวว่าฮ่องเต้จะไม่ยอม"เซี่ยหลูโม่ไม่คาดคิดว่านางจะคิดเช่นนี้ ดูเหมือนว่าจะยังไม่เข้าใจฮ่องเต้ดีพอ เขาลังเลอยู่พักหนึ่งแล้วจึงกุมมือของเขา "เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องกังวล ทางฝั่งเสด็จพี่ข้าจะไปพูดเอง เหตุผลที่เขาคิดถึงการเลือกผู้สืบทอดภายใน ส่วนใหญ่เป็นเพราะกลัวว่าเจ้าจะหาคนที่ไร้ความชอบธรรมเหมือนจ้านเป่ยว่าง"อืม วิธีการดูถูกสามีเก่านั้นน่ารังเกียจมาก แต่นางฟังแล้วน่าจะรู้สึกสมเหตุสมผลมากตอนซ่งซีซีได้ยินเกี่ยวกับจ้านเป่ยว่าง ใจก็ไม่สั่นไหว แต่สิ่งที่ผู้บังคับบัญชาพูดนั้นก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผลตำแหน่งจวนเสนาบดีกั๋วกงได้รับการสนับสนุนจาก ทหารตระกูลซ่ง ดังนั้นผู้ที่สืบทอดตำแหน่งนี้จึงต้องระมัดระวังเมื่อฮ่องเต้ตามยศแก่ท่านพ่อ บอกว่าสามีในอนาคตของนางสามารถสืบทอดตำแหน่งได้ อาจจะไม่คิดว่านางจะได้เข้าสู่สนามรบและได้รับการยอมรับจากทหารตระกูลซ่งตอนนี้รู้แล้วว่าไม่สามารถเลือกใครก็ได้ตามใจชอบ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 174
หลังจากที่เซี่ยหลูโม่จากไป เฉินฟูและแม่นมทั้งสองคนก็เข้ามาซ่งซีซีไม่ได้ปิดบังพวกเขา โดยบอกว่าเซี่ยหลูโม่มาขอแต่งงานและนางก็ได้ตอบตกลงไปเฉินฟูและแม่นมทั้งสองตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาไม่ได้พูดอะไร และดูจิงจังเล็กน้อย"นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด" ซ่งซีซียิ้มอย่างผ่อนคลาย "ข้ากับผู้บังคับบัญชาไม่มีความรู้สึกฉันชายหญิงต่อกัน แต่เรามีมิตรภาพแบบสหายร่วมรบ แต่งงานกับเขาดีกว่าหาลูกเขยเข้าบ้าน"คำพูดบางคำหลุดออกมาที่ปากของแม่นมทั้งสอง แต่ก็กลืนกลับไป แค่ยิ้มอย่างไม่เต็มใจและพูดว่า "คุณหนู ท่านต้องเตรียมใจไว้ให้ดี ไม่มีองค์ชายคนไหนที่ไม่รับอนุภรรยา"ในวันนั้น เป่ยหมิงอ๋องมาขอแต่งงานกับฮูหยิน เพียงแต่โดนฮูหยินปฏิเสธไป ฮูหยินไม่ยอมให้คุณหนูแต่งงานกับราชวงศ์ ฮูหยินกล่าวว่า นางสนมรองอนุภรรยาเป็นกอง ซีซีไม่เก่งในการรับมือกับเรื่องในจวนเหล่านี้เพียงแต่ว่าแม่นมทั้งสองไม่กล้าพูดเรื่องนี้กับคุณหนู เนื่องจากฮูหยินก็เคยคัดค้าน แต่คุณหนูก็เห็นด้วยกับเป่ยหมิงอ๋องไปแล้ว"สนมรองอนุภรรยาก็ไม่เป็นไร" ซ่งซีซีกล่าว"ไม่เป็นไร?" แม่นมเหลียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "แต่จวนแม่ทัพแต่งงานกับภรรยาที่เท่าเทียม..
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 175
เขามองไปที่ตราพยัคฆ์ที่อู๋ต้าปั้นมอบให้ ดวงตาก็ยังไม่ชัดเจนหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบตราพยัคฆ์ของตระกูลซ่งออกมา และนำมารวมกับอันที่เซี่ยหลูโม่นำมาให้ตราพยัคฆ์ของกองทัพเป่ยหมิงยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เสด็จพ่อมอบตราพยัคฆ์กองทัพเป่ยหมิงให้เขาในวันนั้น เพื่อที่เขาจะได้เป็นผู้นำกองทัพเป่ยหมิง เพื่อปกป้องประเทศบ้านเมืองเขาไม่จำเป็นต้องส่งมอบเขาถูนิ้วของเขากับตราพยัคฆ์กองทัพเป่ยหมิงที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน และรู้สึกแปลก ๆ มาจากรอยขีดข่วนที่ปลายนิ้วของเขา"ซ่งซีซีเห็นด้วยแล้ว?" เขาถามเหมือนไม่เชื่อ"เสด็จพี่ นางเห็นด้วยแล้ว" เซี่ยหลูโม่ดูมีความสุขราวกับว่าเขายังคงเป็นน้องชายที่ไร้เดียงสา "ข้าไปขอแต่งงานก่อนออกเดินทางในวันนั้น คิดไม่ถึงว่าซ่งฮูหยินจะให้นางแต่งงานกับจ้านเป่ยว่าง ยิ่งคิดไม่ถึงว่าวนเวียนไปมา นางก็กลับมาหาข้าจนได้"เขาเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่นำความหวานมาสู่ดวงตาของเขา "แน่นอน ข้ายังต้องขอบพระทัยเสด็จพี่ที่ช่วยเหลือ ข้ารู้ว่าเรื่องที่เสด็จพี่ออกคำสั่งสามเดือนนั้น เพื่อให้โอกาสข้า"ฮ่องเต้รีบขจัดความคลุมเครือบนใบหน้าแล้วยิ้มอย่างเสน่หา "หากข้าไม่บังคับเจ้า เจ้าก็จะยอมมอบน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 176
เสียงโกรธและแหลมคมดังมาจากตำหนักหย่งชุน "นางอยากเป็นพราชายาเป่ยหมิงอ๋อง นอกจากข้าตายแล้ว เจ้าบอกนางว่าอย่าเพ้อฝัน ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่ไว้ชีวิตนาง"เซี่ยหลูโม่มองไปที่สนมฮุ่ยไทเฟยที่ทรุดตัวลงอย่างสงบ เขาโตมากับเสียงคำรามนี้ตั้งแต่เขายังเป็นเด็กและคุ้นเคยกับมันแต่กลัวว่าซีซีจะชินกับมันไม่ได้ใบหน้าของสนมฮุ่ยไทเฟยซีดเผือด นางเหยียดนิ้วออก และชุดเกราะยาวของนางก็เกือบจะแตะปลายจมูกของเซี่ยหลูโม่ "ข้าจะไปอาศัยอยู่ที่จวนอ๋องในอีกไม่กี่วัน นางกล้าก้าวเข้ามาจวนอ๋องแม้แต่ก้าวเดียว ข้าจะสับขานางให้ขาด"เซี่ยหลูโม่พยักหน้าเล็กน้อย "อืม ตัดขาออกก็ดี ลูกเคยเห็นนางสับขาของศัตรูออก มีดนั้นเร็วปานสายฟ้า เพียงฉับเดียว คนก็ถูกสับออกเป็นสามท่อน ขาสองท่อน และร่างกายท่อนหนึ่ง มันน่าประทับใจมาก"สนมฮุ่ยไทเฟยยกมือขึ้นแล้วพูดอย่างเคร่งเครียด: "ไม่ว่านางจะเป็นบุตรีของฮูหยินเอกตระกูลซ่งหรือนายพลผู้มีอำนาจในศิลปะการต่อสู้ ในสายตาของ ข้า นางก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้งที่ถูกไล่ออกจากจวนแม่ทัพ คุณเป็นองค์ชาย มีผู้หญิงบริสุทธิ์กี่คนในเมืองหลวงตั้งตารอที่จะเข้าจวนอ๋องเจ้า เจ้ากลับเลือกหญิงเน่าเฟะ เจ้าบ้าไปแล้
Latest chapter
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1419
ทันทีที่ซ่งซีซีออกไป รอยยิ้มของจักรพรรดิ์ซูชิงก็เลือนหาย พระองค์ดื่มน้ำแกงเพียงสองสามคำ แล้วทรงอนุญาตให้เต๋อเฟยและองค์ชายรองกลับไป เต๋อเฟยไม่ได้พูดอะไร นางเพียงสั่งให้คนเก็บของแล้วจูงมือองค์ชายรองออกไป อู๋ต้าปั้นปิดประตูพระตำหนักแล้วกล่าวว่า "ฝ่าบาท ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาประชุม กระหม่อมขอทูลเชิญให้ฝ่าบาทพักผ่อนสักครึ่งชั่วโมงเพคะ" แต่เดิม พระองค์มักจะทรงพักผ่อนเล็กน้อยในช่วงกลางวัน แต่หลังจากที่ทรงเรียกซ่งซีซีมาสนทนา พระองค์ก็ไม่ได้พักกลางวันอีกเลย จักรพรรดิ์ซูชิงทรงนวดขมับและตรัสว่า "ก็ได้ ข้าปวดหัวนิดหน่อย" "หรือจะให้กระหม่อมไปเชิญหมอหลวงมาตรวจพระชีพจรพ่ะย่ะค่ะ?" "ไม่ต้อง ข้าเบื่อพวกหมอหลวงฝีมือแย่ แค่ปวดหัวนิดหน่อยก็รักษาไม่หาย ยาก็กินตั้งเยอะ" จักรพรรดิ์ซูชิงตรัสก่อนจะเสด็จไปยังห้องด้านใน ทรงเอนกายลงทั้งที่ยังสวมฉลองพระองค์อยู่ ความปวดหัวกลับยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น อู๋ต้าปั้นคลุมผ้าห่มให้พระองค์ แต่จักรพรรดิ์ซูชิงพลันลืมตาขึ้นอีกครั้งพร้อมสีหน้าเหม่อลอย "ช่วงนี้ข้าเป็นอะไรไปนะ?" อู๋ต้าปั้นกล่าวปลอบใจ "ฝ่าบาททรงกังวลเรื่องศึกสงครามมากเกินไป ทำให้พระทัยและพระวรกายอ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1418
แต่แน่นอนว่านางไม่อาจกล่าวเรื่องนี้กับอู๋ต้าปั้นได้ หลังจากกล่าวคำขอบคุณ นางก็จากไป หลังจากนั้น จักรพรรดิ์ซูชิงก็ยังคงเรียกนางมาพูดคุยหลังประชุมเสมอ บางครั้งครึ่งชั่วโมง บางครั้งก็นานถึงหนึ่งชั่วโมง ทีละน้อย ซ่งซีซีก็เริ่มคุ้นชินและสามารถรับมือกับสถานการณ์นี้ได้อย่างสงบ ในฐานะขุนนางคนหนึ่ง หากฝ่าบาทต้องการให้นางแสร้งทำตัวเป็นเพื่อนที่เหมาะสม นางก็สามารถทำได้ เพียงแต่ว่าเวลาช่วงพักกลางวันหนึ่งชั่วโมงที่ฝ่าบาทควรจะใช้พักผ่อน บัดนี้กลับถูกใช้ไปกับการสนทนาเรื่อยเปื่อยโดยไร้ประโยชน์ ในช่วงเวลานี้ เต๋อเฟยมาส่งน้ำแกงหลายครั้ง พระสนมซูเฟยก็มาหลายครั้ง เช่นเดียวกับกงเฟย และแม้แต่ถงเจี๋ยหยวีก็ยังมา ห้องทรงพระอักษรไม่อนุญาตให้พระสนมเข้าไป ดังนั้นแม้พวกนางจะมาส่งน้ำแกงด้วยตัวเอง ก็ทำได้เพียงมอบให้อู๋ต้าปั้นที่หน้าท้องพระโรง แล้วให้อู๋ต้าปั้นนำเข้าไป แต่ถ้าหากพาลูกชายหรือลูกสาวมาด้วย ก็จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปในห้องทรงพระอักษรได้ครู่หนึ่ง เพราะรู้ว่าซ่งซีซีอยู่ที่นี่ น้ำแกงที่ส่งมาจึงมักมีส่วนของซ่งซีซีรวมอยู่ด้วย บางครั้งขณะดื่มน้ำแกง ซ่งซีซีก็อดคิดไม่ได้ว่า หากมีใครคิดลอ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1417
สถานการณ์เช่นนี้ดำเนินไปประมาณสิบวัน ซ่งซีซีกลับไปพูดคุยกับอาจารย์หยูและศิษย์พี่ใหญ่เพื่อวิเคราะห์ แต่ก็ไม่สามารถหาข้อสรุปที่ชัดเจนได้ ตอนแรกนางคิดว่าฝ่าบาทต้องการสืบเรื่องของสถาบันว่านซงเหมิน เพราะในศึกครั้งนี้ อาจารย์นางนอกจากจะปรับปรุงปืนตาหกนัดและปืนใหญ่ชุดแดงแล้ว ยังสามารถรวบรวมกำลังจากสำนักศิลปะการต่อสู้หลายแห่งให้เข้าร่วมการป้องกันเมืองหลวง ด้วยนิสัยช่างสงสัยของพระองค์ การระแวงเช่นนี้จึงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ต่อมานางคิดว่าคงไม่ใช่ เพราะเรื่องภูเขาเหมยชาน พระองค์ไม่ได้ต้องการฟังเรื่องของอาจารย์ แต่สนใจเพียงเรื่องเล่าสนุกๆ สองสามวันที่ผ่านมา พระองค์ชอบฟังเรื่องที่นางก่อเรื่องและทะเลาะวิวาทบนภูเขาเหมยชาน แล้วอาจารย์ต้องเดินทางไปขอโทษแทนนาง ทุกครั้งที่นางเล่า พระองค์จะทรงพระสรวลจนตัวโยนด้วยความสนุกสนาน ซ่งซีซีไม่เข้าใจว่ามันน่าขำตรงไหน เพราะทุกครั้งที่นางก่อเรื่อง นางต้องกลับไปถูกอาจารย์อาดุด่า กักบริเวณ ถูกลงโทษให้แบกโอ่ง ถูกตีมือ นั่งคุกเข่าบนตะปู หรือแม้แต่ถูกลงโทษให้นั่งยองๆ เหนือธูปที่กำลังไหม้จนกางเกงทะลุ นางคิดว่าเรื่องน่าอับอายเช่นนี้ พระองค์คงจะมองว่าไม่น
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1416
ซ่งซีซีรู้อยู่ก่อนแล้วว่า จ้านเป่ยวั่งสูญเสียแขนข้างหนึ่งเพื่อช่วยชีวิตท่านลุงสาม เรื่องนี้ท่านป้าสามเขียนมาเล่าในจดหมาย ไม่ได้พูดถึงอย่างเจาะจง เพียงเล่าเรื่องสถานการณ์ของคนในตระกูลเซียวและการศึกครั้งนี้เท่านั้น หลังจากซ่งซีซีอ่านจดหมาย นางเขียนตอบกลับไปโดยไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ ในการต่อสู้ในสนามรบ บางครั้งก็ยากที่จะบอกได้ว่าใครช่วยใคร นางย่อมหวังให้ทหารทุกนายที่ออกไปรบกลับมาอย่างปลอดภัยครบทุกส่วนของร่างกาย แต่สงครามนั้นโหดร้ายเสมอ มักมีทั้งการหลั่งเลือดและการเสียสละ ซ่งซีซีรับรู้เรื่องนี้เพียงผ่านๆ แต่จักรพรรดิ์ซูชิงเพิ่งทราบจากรายงานชัยชนะที่ชายแดนเฉิงหลิงเมื่อเร็วๆ นี้ ว่าจ้านเป่ยวั่งสู้รบอย่างกล้าหาญ ช่วยชีวิตผู้อื่นและเสียแขนไป พร้อมทั้งสร้างผลงาน ก่อนหน้านี้ รายงานที่ส่งกลับมาด้วยม้าเร็วมีแต่เรื่องสถานการณ์การรบ ไม่มีการระบุถึงใครเป็นผู้สร้างผลงาน มีเพียงในรายงานชัยชนะเท่านั้นที่จะมีรายชื่อผู้มีผลงานแนบมาด้วย จักรพรรดิ์ซูชิงทรงยินดีมาก และในระหว่างการประชุมเรื่องการทหาร พระองค์ทรงชมเชยจ้านเป่ยวั่งเป็นพิเศษ ราวกับต้องการยืนยันว่าการที่ทรงแต่งตั้งเขาในอดีตไม่ใช่กา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1415
จักรพรรดิ์ซูชิงเวลานี้ หากมีการปรึกษาเรื่องการทหาร มักจะเรียกซ่งซีซีไปยังห้องทรงพระอักษร และอนุญาตให้นางเข้าร่วมอภิปรายเกี่ยวกับสถานการณ์การรบ ตำแหน่งในที่ประชุมห้องทรงพระอักษรนี้ นางได้รับมาจากการนำกองทัพซวนเจียเอาชนะกองกบฏด้วยเลือดและหยาดเหงื่อ ไม่มีใครกล้าปฏิเสธความสามารถของนาง ข้อมูลทางการทหารนั้นได้มาจากรายงานของชายแดนเฉิงหลิงและหนานเจียง เหล่าขุนนางจะวิเคราะห์สถานการณ์ต่อ และเตรียมการสนับสนุนแนวหลัง รวมถึงการวางแผนยุทธวิธี ถึงแม้จะมีแผนยุทธวิธี จักรพรรดิ์ซูชิงก็จะไม่ออกพระราชโองการโดยตรง เพียงแต่ให้คำแนะนำเท่านั้น จากจุดนี้แสดงให้เห็นว่า พระองค์ทรงเชื่อมั่นในตัวเซี่ยหลูโม่และตระกูลเซียว แม้ความไว้วางใจนี้จะจำกัดอยู่เพียงในเรื่องการนำทัพก็ตาม ในขณะนี้ย่างเข้าสู่ฤดูหนาว ทหารจำเป็นต้องใช้เสื้อผ้ากันหนาวและอาวุธเพิ่มเติม ส่วนใหญ่ในที่ประชุมจึงหารือกันเรื่องการจัดสรรสิ่งของเหล่านี้ สถานการณ์ของซูลันซือที่ชายแดนเฉิงหลิงกับวิกเตอร์มีความคล้ายคลึงกัน แต่ก็ไม่เหมือนเสียทีเดียว วิกเตอร์ไม่มีทางถอยอีกแล้ว แต่ซูลันซือยังมีฮ่องเต้ซีจิงเป็นผู้สนับสนุน ทว่าฮ่องเต้ซีจิงในเวล
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1414
สวนของตำหนักฮุ่ยอี๋นั้นกว้างขวางไม่น้อย แต่ถ้าเทียบกับสวนหลวงแล้ว ย่อมไม่อาจเทียบกันได้หากเดินไปเรื่อยๆ ค่อยๆ ชม หรือหยุดยืนชมดอกไม้บ้างระหว่างทาง ก็ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงได้แต่ซ่งซีซีคุ้นชินกับการเดินเร็ว ดอกไม้ต่างๆ เพียงมองผ่านตาไปก็เพียงพอแล้ว สำหรับนางแล้ว ดอกไม้เหล่านี้ไม่ได้มีความแตกต่างอะไรมากมายนางเคยเห็นทิวทัศน์ที่งดงามเหนือคำบรรยาย ทั้งดอกเหมยที่ท้าลมหนาวบนภูเขา ดอกกุหลาบพันปีบนยอดเขาสูง ดอกท้ออันสดใสในฤดูใบไม้ผลิ และไร่ชาดอกเขียวที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ล้วนเป็นความงดงามที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างแท้จริงพอมองดอกโบตั๋นที่ถูกเลี้ยงดูอย่างประณีตในกระถางดินที่นี่ กลับทำให้นางรู้สึกเฉยๆ จนยากจะเกิดความสนใจดังนั้น หลังจากเดินวนจนรอบแล้ว บางคนยังไม่ทันได้จิบน้ำชาเสียด้วยซ้ำ และในขณะที่ถงเจี๋ยหยวีกำลังเริ่มพูดคุยเรื่องโรงงาน พวกนางก็กลับมาถึงท้องพระโรงของตำหนักฮุ่ยอี๋เสียแล้วถงเจี๋ยหยวีหัวเราะเบาๆ พร้อมกล่าว "เชิญเข้าไปนั่งพักกันเถอะเจ้าค่ะ เพื่อแสดงความยินดีกับพระสนมซูเฟย"ซ่งซีซีตอบกลับไป "ข้ามีธุระ ต้องขอตัวก่อน""พระชายา!" ถงเจี๋ยหยวีรีบร้อนร้องเรียกนางไว้ซ่งซีซีหั
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1413
เมื่อพระสนมซูเฟยย้ายตำหนัก แต่ละตำหนักต่างส่งของขวัญแสดงความยินดี แม้แต่เหล่าขุนนางและพระญาติวงศ์ก็ส่งของขวัญสำหรับการย้ายตำหนักเช่นกันสำหรับสิ่งของที่ต้องส่งไปนั้น ในจวนของอ๋องเป่ยหมิง ผู้ที่ตัดสินใจก็คืออาจารย์หยูและหลู่จ่งกว่านทั้งสองคนค้นหาสิ่งของในคลังอยู่นาน แต่ก็ไม่พบสิ่งที่เหมาะสม บางอย่างก็ดูจะมีค่ามากเกินไป บางอย่างก็เป็นเพียงเครื่องประดับจากทองคำและเงินธรรมดาๆ พวกขวดหยกหรือถ้วยเงินก็ให้ความรู้สึกเล็กน้อยไปส่วนของชิ้นใหญ่อย่างต้นปะการังหรือฉากกั้น อาจารย์หยูก็ไม่อยากนำออกมา ต้นปะการังที่มีอยู่ในจวนนั้นหายากยิ่ง และต้นที่มีอยู่ก็เป็นของขวัญจากสำนักว่านจงเหมินที่มอบให้ในงานสมรสของพระชายาสุดท้าย ทั้งสองจึงหันไปมองสิ่งของที่มีอยู่มากที่สุดในคลัง นั่นก็คือภาพเขียนดอกเหมยของเสิ่นชิงเหอการมอบภาพเขียนเหล่านี้ออกไปนับว่ามีเกียรติอย่างยิ่ง เพราะมีมูลค่ามหาศาล แต่ในจวนอ๋องกลับมีมากมาย อีกทั้งหากไม่พอ ข้างหน้าก็ใกล้จะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ดอกเหมยกำลังจะเบ่งบาน เพียงให้เสิ่นชิงเหอเขียนเพิ่มก็พออย่างไรก็ดี เพื่อเป็นการให้เกียรติเสิ่นชิงเหอ ทั้งสองจึงไปขอคำอนุญาตจากเขาก่อน ซึ่งเสิ่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1412
ในบรรดาเหล่าพระสนมและมเหสี ฉีฮองเฮาหวั่นเกรงเต๋อเฟยและพระสนมซูเฟยมากที่สุด เนื่องจากทั้งสองต่างให้กำเนิดองค์ชายรองและองค์ชายสามโดยปกติ พระสนมซูเฟยแม้ไม่ได้เป็นมารดาแท้ๆ ขององค์ชายสาม อีกทั้งองค์ชายสามยังอายุน้อย นางไม่ควรต้องกังวลมากนัก แต่พระสนมซูเฟยเป็นคนที่เคยอวดดีและมีชาติตระกูลสูงส่ง อีกทั้งยังเชี่ยวชาญเรื่องการใช้อำนาจในช่วงปีเศษที่ผ่านมา พระสนมซูเฟยกับเต๋อเฟยร่วมกันดูแลกิจการในวังหลัง นิสัยของพระสนมซูเฟยดูเหมือนจะสงบเสงี่ยมลงบ้าง นางรู้จักวิธีซื้อใจผู้คน อีกทั้งยังสนับสนุนโรงงานและโรงเรียนสตรีของซ่งซีซี ทำให้นางมีชื่อเสียงในหมู่ประชาชนเมื่อเทียบกันแล้ว เต๋อเฟยดูสุขุมเรียบร้อยกว่ามาก แม้นางจะร่วมบริหารวังหลังกับพระสนมซูเฟย แต่ก็ยังคอยมาสอบถามความคิดเห็นของฉีฮองเฮาอยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งยังแสดงความเคารพต่อฉีฮองเฮาในฐานะพระมเหสีทว่า องค์ชายรองของเต๋อเฟยนั้นฉลาดปราดเปรื่อง สุภาพนอบน้อม และรู้จักมารยาท จึงเป็นที่โปรดปรานของไทเฮาและฝ่าบาทหากตอนนี้จะต้องแต่งตั้งองค์รัชทายาท ย่อมต้องยึดตามธรรมเนียมให้ตั้งองค์ชายผู้เป็นโอรสองค์โตและเกิดจากมเหสีหลวง แต่หากปล่อยให้องค์ชายเหล่านี้เต
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1411
ในตำหนักฉางชุน ฮองเฮายังไม่ได้ปลดปิ่นปักผมและเครื่องประดับออกจากร่าง ใบหน้ายังคงแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง ดวงตาฉายแววคาดหวัง วันนี้มีข่าวจากหน้าพระที่นั่งส่งมาบอกว่า ฝ่าบาทจะเสด็จมายังวังหลังในคืนนี้ นางรออยู่นานแต่ไม่ได้ยินว่าฝ่าบาทเลือกสนมคนใด ในใจก็พลันยินดี เพราะการไม่เลือกหมายถึงฝ่าบาทจะเสด็จมาที่ตำหนักกลาง "หลานเจี่ยน ไปดูหน่อยสิว่าฝ่าบาทมาแล้วหรือยัง?" นางเร่งเร้าอีกครั้ง นี่เป็นครั้งที่สามของคืนนี้แล้ว หลานเจี่ยนกูกูที่ยืนรับใช้อยู่ด้านข้างยิ้มพลางกล่าว "พระนางโปรดอย่ารีบร้อนเลยเพคะ หากฝ่าบาทจะเสด็จมา แน่นอนว่าต้องมีคนมาบอกล่วงหน้า เพื่อให้พระนางเตรียมตัวรับเสด็จ" "จริงด้วย จริงด้วย ฝ่าบาทไม่ได้มาที่ตำหนักฉางชุนนานจนข้าแทบจะลืมเสียแล้ว" ฮองเฮาใช้นิ้วลูบไปที่ปอยผมข้างใบหู พลางยิ้มอย่างอ่อนหวาน "ข้ากับฝ่าบาทถึงอย่างไรก็เป็นสามีภรรยา สามีภรรยาที่ไหนจะมีความแค้นข้ามคืนกันได้? ตอนนี้องค์ชายใหญ่ก็มีความก้าวหน้า ฝ่าบาทย่อมใจอ่อนลงบ้างแล้ว" "เมื่อฝ่าบาทเสด็จมา พระนางค่อยๆ พูดเถิด อย่ารีบร้อนที่จะพูดเรื่องให้องค์ชายใหญ่กลับมา" หลานเจี่ยนกูกูเตือนด้วยความนอบน้อม ฮองเฮาพยักหน้า
