แชร์
บทที่ 158
บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 159
ไม่ว่าทุกคนจะพูดยังไง จ้านเป่ยว่างก็จะพูดด้วยใบหน้าเย็นชาเสมอว่า "คนของจวนแม่ทัพห้ามไปหาซ่งซีซีเด็ดขาด"เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นว่าเขาดื้อรั้น ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "ไม่ใช่ว่าแม่อยากไปหานาง แต่จริง ๆ แล้ว จวนแม่ทัพของเราต้องการวิธีที่จะเอาชีวิตรอด เจ้าดูการกระทำของยี่ฝางสิ ไม่ต้องพูดถึงว่านางสร้างความอับอายให้กับจวนแม่ทัพของเรา ทำให้เราถูกคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์ แต่ยังมีอารมณ์รุนแรงและดุร้าย แม้แต่พ่อปู่ก็สามารถลงมือได้ ถ้าพ่อของเจ้าบอบบางหน่อย กลัวว่าจะตายในเงื้อมมือนาง นางกลับดี ตีคนเสร็จก็หนีกลับบ้านตัวเอง ใหนางหลบไปเถอะ ทางที่ดีต่อไปอย่ากลับมาอีกเลย""ไม่เป็นไรถ้าเจ้าหย่ากับนางได้ แต่เจ้าเป็นคนไปขอร้องให้ฮ่องเต้พระราชทานอภิเษกสมรส" จู่ ๆ ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านก็ตกตะลึงและมองไปที่จ้านเป่ยว่าง " นางทำร้ายพ่อปู่และดูหมิ่นแม่สามี สามารถทูลฮ่องเต้ให้หย่านางได้หรือไม่?"จ้านเป่ยว่างเต็มไปด้วยความหงุดหงิด "พอได้แล้ว ตอนนี้ข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าฮ่องเต้จะลืมข้าไปแล้ว อีกสามห้าปีถึงจะนึกถึงข้าได้ ข้ายังไปขอพระราชโองการหย่าภรรยา อาชีพการงานของข้าก็คงสิ้นลงแน่"ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านตกใจมาก "สามถึงห้า
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 160
เฉินฟูดูแลจวนนอกมาหลายปีแล้ว มีความรู้กว้างขวางก็มักจะเดาความคิดได้เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "คุณหนู อย่างน้อยก็แน่ใจได้ว่าฮ่องเต้ไม่ต้องการให้ท่านเข้าวังจริง ๆ มิฉะนั้นเขาสามารถออกพระราชโองการแต่งตั้งท่านเป็นนางสนมได้โดยตรงและท่านก็ไม่สามารถขัดขืนได้""ข้ารู้ แต่เขาให้เวลาข้าสามเดือนนี้ เหมือนบังคับให้ข้าต้องแต่งงาน" ซ่งซีซีทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย "ข้าโสดไปทำอะไรให้เขา? ข้าไล่อ่านหนังสือราชโองการก่อนหน้านี้ของท่านพ่อหลายครั้งแล้ว อย่างอื่นไม่สําคัญ สิ่งสำคัญคือถ้าข้าแต่งงาน ลูกเขยสามารถสืบทอดตำแหน่งได้ เขาอยากให้คนอื่นสืบทอดตำแหน่งของท่านพ่อข้าเหรอ?"เฉินฟูกล่าว "ข้าน้อยจำได้ว่าราชโองการยังเขียนไว้ว่าสามารถเลือกหลานที่เหมาะสมมาฝึกฝนได้ ในอนาคตก็สามารถสืบทอดตำแหน่งได้ หรือว่าฮ่องเต้ไม่ต้องการให้คนของตระกูลซ่งสืบทอดตำแหน่ง? เขามีคนที่เหมาะสมที่จะสืบทอดตำแหน่ง? ให้ท่านแต่งงานภายในสามเดือน เขามีตัวเลือกสามีที่เหมาะสมสำหรับท่านแล้ว?"ซ่งซีซีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง โดยหมุนนิ้วไปรอบ ๆ ลูกประคำที่แม่ทิ้งไว้เพื่อสงบสติอารมณ์"ถ้าการเดาของคุณลุงฟู่ถูกต้อง ฮ่องเต้ต้องการเป็นผู้ตัดสินผู้สืบท
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 161
ไม่กี่วันต่อมา ประตูจวนเสนาบดีกั๋วกงก็เกือบจะพังแล้วในอดีตบรรดาฮูหยินในตระกูลขุนนางที่ไม่ค่อยไปมาหาสู่กันในอดีต ตอนนี้ผลัดกันมาเยี่ยมที่บ้าน ไม่ใช่เพราะคำสั่งวาจาฮ่องเต้ แต่เป็นเพราะซ่งซีซีทำผลงานกลับมา แม้ว่าจวนเสนาบดีกั๋วกงจะเหลือนางเพียงคนเดียว แต่ดูเหมือนว่าสามารถยกระดับจวนเสนาบดีกั๋วกงได้ตอนหย่า งานเลี้ยงส่วนตัวของฮูหยินขุนนาง ต่างก็นินทาซ่งซีซี นางกลายเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องพูดถึงตอนนี้ ก็ยังถูกพูดถึง แต่พอพูดถึงนางก็ไม่กล้ามีทัศนคติเหมือนเมื่อก่อนแล้วการให้รับแขกไม่ใช่เรื่องยากสำหรับซ่งซีซี ก่อนที่จะแต่งงานไปจวนแม่ทัพ ท่านแม่ให้คนมาฝึกเป็นเวลาหนึ่งปีการเข้าสังคมเป็นเพียงการเล่นละคร ยิ้ม พูดคุย พยักหน้า วนไปวนมาหลายรอบตามหัวข้อคนอื่นทุกคนพูดคุยกันและหัวเราะอย่างมีความสุข ตอนจากกันก็ทำเป็นไม่อยากจากไป พอออกจากจวนไปแล้ว ต่างคนต่างเก็บยิ้ม ขยี้แก้มที่เมื่อย จิบชาแล้วค่อยไปร่วมงานต่อไปเย็นวันนี้ พระชายาอ๋องฮวยและท่านหญิงหลานก็มาด้วยเมื่อนึกถึงของขวัญที่ถูกส่งคืนเหล่านั้น ใบหน้าของซ่งซีซียังคงมีรอยยิ้มอ่อน ๆ ทักทายว่า "ท่านน้าและน้องสาวมาแล้วเหรอ? รีบเข้ามาสิ"เมื่อพระ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 162
พระชายาอ๋องฮวยและท่านหญิงหลานนั่งเป็นชั่วโมงแล้วจึงจากไป ซ่งซีซีส่งพวกนางออกไปนอกจวน โดยไม่แสดงท่าทีสงสัยเลยเป่าจูรู้สึกเสียใจแทนนาง "คุณหนูมอบของให้ท่านหญิง แต่ถูกพระชายาส่งคืน เห็นได้ชัดว่าตอนนั้นพระชายาดูถูกคุณหนู ทำไมวันนี้คุณหนูถึงต้องทำดีกับพวกนางขนาดนี้?"ซ่งซีซีนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ให้เป่าจูถอดปิ่นของนางออก "เข้าสังคมใครไม่แสดงกัน? แค่ยิ้มและพูดจาสุภาพ ท่านน้าก็ดีกลับข้ามาตลอด ข้าก็ไม่เรื่องจริง ๆ ตัวเองหย่าร้าง กลับไปมอบของให้น้องสาว""แต่ท่านก็ไม่ได้ไปด้วยตนเอง นอกจากนี้ ท่านก็ได้รับการประทานหย่าจากฮ่องเต้ ไม่ใช่โดนหย่า ทำไมจะมอบของให้ไม่ได้?""เป่าจูน้อย จงเปิดใจให้กว้างขึ้น ถ้าคิดมากกับทุกเรื่องนั้นมันเหนื่อย" ซ่งซีซีมองใบหน้าที่เหนื่อยล้าในกระจกทองเหลือง หลายวันมานี้ไม่ได้หยุดจริง ๆ ทุกวันมีคนมาเป็นระลอก ๆนางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในเมืองหลวงมีฮูหยินขุนนางเยอะขนาดนี้ และผู้คนที่มีเกียรติมากที่สุดในโลกก็มารวมตัวกันในส่วนนี้ของเมืองหลวงเป่าจูกล่าวว่า "คุณหนูช่างคิดได้"ซ่งซีซีมองตัวเองในกระจก ยิ้มเล็กน้อย และคิดในใจ ถ้าคุณหนูคิดไม่ได้ คงไม่สามารถอยู่รอดได้นานแล้ว
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 163
ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านมาที่นี่พร้อมกับจ้านเป่ยชิงกับนางหมิน รวมถึงจ้านเส้าฮวนทันทีที่ลงจากรถม้า ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านก็ข้อเท้าแพลง นั่งลงที่หน้าจวนเสนาบดีกั๋วกง และเริ่มร้องไห้เสียงดัง"ซีซี ข้าปฏิบัติต่อเจ้าเหมือนลูกสาวมาโดยตลอด เจ้าไม่เคยได้รับความน้อยใจแม้แต่น้อยในการแต่งงานไปยังจวนแม่ทัพ และข้าก็ไม่เคยตั้งกฎเกณฑ์ใด ๆ ให้เจ้า การหย่าก็เป็นฮ่องเต้ประทาน จะเกลียดข้าได้อย่างไร? เจ้ารู้ว่าข้าต้องใช้ยาของหมอมหัศจรรย์ดันถึงจะมีชีวิตอยู่ได้ เจ้าไม่อนุญาตให้หมอมหัศจรรย์ดันมารักษาข้า เจ้าต้องการเอาชีวิตของข้าเหรอ"จ้านเส้าฮวนก็ร่วมมือกันร้องไห้ "ใช่ พี่สะใภ้รอง เป็นคนเนรคุณไม่ได้เด็ดขาด ตอนนั้นบ้านของเจ้าถูกสังหาร ท่านแม่กลัวเจ้าจะเสียใจมาก อยู่กับเจ้าทั้งวันทั้งคืน กลางคืนก็นอนกับเจ้า ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากไปกับเจ้า ทำไมตอนนี้เจ้าถึงใจร้ายขนาดนี้ล่ะ?"ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านปิดหน้าอกและร้องไห้ช้ำใจ แต่นางยังคงพูดได้อย่างชัดเจน " ซีซี ในวันหย่าเจ้าบอกว่าเจ้าจะปฏิบัติต่อข้าเหมือนแม่ของเจ้าเสมอ ดังนั้นเมื่อเจ้าหย่าออกจากจวนแม่ทัพ แม่ก็ได้เอาเงินออกจากจวนจนหมดให้เจ้าเพื่อเป็นการชดเชย กลัวว่าเจ้าออกจากจว
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 164
แน่นอนว่าฮูหยินผู้เฒ่าจ้านไม่สามารถตอบได้ นางเคยชดเชยอะไรให้ที่ไหนกัน แม้แต่เข็มด้ายก็ไม่มีนางทำได้แต่ร้องไห้ต่อไปว่า "มีไม่มี ซีซีรู้อยุ่แก่ใจ เจ้าเรียกนางมาถามก็จะรู้เอง""ฮูหยินผู้เฒ่าไม่ต้องร้องไห้ ถ้ามีการชดเชยบอกแค่สิ่งของชดเชยและจำนวนเงินทองก็พอขอรับ วันนั้นตอนหย่าขุนนางก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย มีไม่มีตรวจสอบก็รู้""ยิ่งกว่านั้น" เฉินฟูพูดต่อด้วยน้ำเสียงสงบ "ฮูหยินผู้เฒ่าบอกว่าปฏิบัติต่อคุณหนูของเราเหมือนลูกสาว ตอนตระกูลซ่งถูกสังหาร ท่านอยู่เคียงข้างนางทั้งวันทั้งคืน คำพูดนี้ไม่เท็จ แต่ก็ไม่เป็นความจริงทั้งหมด ตอนนั้นท่านป่วย เป็นคุณหนูของเราที่อยู่เคียงข้างท่านทั้งวันทั้งคืนเพื่อดูแลและรับใช้ แม้แต่คุณหนูของข้าน้อยแต่งงานไปบ้านท่าน ตั้งแต่ท่านแม่ทัพจ้านเป่ยว่างเริ่มออกรบ คุณหนูของข้าน้อยก็ดูแลท่านเหมือนเดิม นางอยู่ที่จวนของตัวเองน้อยมาก""ประการที่สอง รายได้และรายจ่ายของจวนแม่ทัพไม่สมดุล ไม่มีเงินสำหรับใช้จ่าย เสื้อผ้าของเจ้านายในจวนเป็นเงินติดตัวที่คุณหนูเราเราจ่ายให้ตลอดทั้งปี ตั้งแต่ผู้เฒ่าจ้านจนถึงน้องสามี ตั้งแต่ห่วงปิ่นผมไปจนถึงรองเท้า ชิ้นไหนที่ไม่ใช่คุณหนูของเราซื้อ แ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 165
แม่นมเหลียงตะโกนเพื่อหยุดการแสดงของนาง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "อะไรคือฮ่องเต้พระราชทานอภิเษกสมรส? พระราชทานอภิเษกสมรส ไม่ใช่เพราะจ้านเป่ยว่างได้ทำผลงานขอพระราชโองการมาเหรอ? ไม่ต้องพูดถึงอนุภรรยา สิ่งที่เขาต้องการเป็นภรรยาที่เท่าเทียมกัน ตอนพระราชโองการออกมา จ้านเป่ยว่างกับยี่ฝางไปหาคุณหนูของเราด้วยกัน คำพูดโหดเหี้ยมแค่ไหนต้องการให้ข้าพูดซ้ำไหม?""จ้านเป่ยว่างกล่าวว่า หลังจากแต่งยี่ฝางเข้าจวนแล้ว เขาจะไม่ก้าวเข้าไปในประตูห้องของคุณหนูข้าแม้แต่ก้าวเดียว นางแค่ถือสมบัติติดตัวอุดหนุนจวนแม่ทัพต่อไป ต่อไปลูกของเขาที่เกิดกับยี่ฝาง ให้คุณหนูข้าเลี้ยงดูก็แค่ถือว่ามีที่พึ่งพิง""ยี่ฝางอ้าปากเรียกสินสอดจำนวนมาก จวนแม่ทัพ คุณไม่มีเงินจ่าย เอ่ยปากขอคุณหนูข้า คุณหนูของข้าบอกว่ายินดีให้ยืม แต่ไม่ยินดีให้เปล่า พวกท่านก็กล่าวหาว่านางไร้ความปราณี""สุดท้ายพวกท่านก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกล่าวหาคุณว่าไม่กตัญญู ไม่ทำอะไร วางแผนหย่าภรรยา เพราะพอผู้หญิงถูกหย่าแล้ว สมบัติจะเอากลับคืนไปไม่ได้แม้แต่ครึ่งเดียว ใจร้ายแค่ไหน""คุณหนูของข้าไม่กตัญญูเหรอ? ตั้งแต่แต่งไปงานจวนแม่ทัพ วันไหนบ้างที่นางไม่ดูแลอาการป่วยข
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 166
เฉินฟูพูดจาประจบสอพลอชาวบ้านที่มุงดูทุกคำพูด คำพูดที่ดีใครก็ชอบฟัง เฉินฟูพูดแบบนี้ ความยุติธรรมของทุกคนก็ถูกกระตุ้นออกมา พากันประณามคนจวนแม่ทัพอย่างรุนแรงฮูหยินผู้เฒ่าจ้านเห็นว่าคุณธรรมไม่สามารถผูกมัดซ่งซีซีได้ ซ่งซีซีก็ไม่เคยออกมา จนถึงวันนี้ก็ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้ ดังนั้นจึงต้องจากไปด้วยความสิ้นหวังเดิมทีนางตั้งใจจะให้ซ่งซีซีกลับมา แต่จ้านเป่ยว่างเป็นตายก็ไม่เห็นด้วย เนื่องจากมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับยี่ฝางข้างนอก นางจึงคิดว่าจะมาสร้างความยุ่งยากเพื่อให้ชาวบ้านเปลี่ยนเป้าหมายของการด่า ให้จวนแม่ทัพหลุดจากคำนินทาของชาวบ้านนางคิดว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ตัวเองออกไปก่อความวุ่นวายยังไงก็จะทำให้ซ่งซีซีตกอยู่ในความถูกผิดได้ ตราบใดที่พวกเขาลงมือขับไล่หรือลงมือผลักคน จวนเสนาบดีกั๋วกงก็เอาชนะไม่ได้กลับไม่รู้ว่า พวกเขากลับถูกตอกกลับด้วยเหตุผลอันสมควรและถึงกับบอกว่าต้องไปหาพยาน สิ่งเหล่านี้จะยืนหยัดการตรวจสอบได้อย่างไร?ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องจากไปซ่งซีซีกำลังนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่กำลังดื่มชาและฟังเสียงทั้งหมดจากภายนอกนางได้เห็นใบหน้าของจวนแม่ทัพอย่างชัดเจนแล้ว ดังนั้นจึงไม่แปลกใจก
บทล่าสุด
