ซ่งซีซีให้ค่ายลาดตระเวนเอาเงินสิบตำลึงไว้ แล้วพูดว่า “พรุ่งนี้ซื้ออาหารก่อน หลังจากออกไปแล้ว ค่อยให้พวกเขาคืนเงินอีแปะให้เขาก็ได้”สิ่งที่ซ่งซีซีพูด ความจริงก็เพื่อให้มั่นใจว่าพวกเขาจะไม่ถูกขังอยู่ที่นี่นานเกินไป ดังนั้นอย่าสร้างปัญหา อย่าส่งเสียงดัง แค่ใช้เวลาสองวันนี้อย่างสงบสุขในเวลาเดียวกัน ประโยคนี้มีไว้เพื่อให้อาจารย์ฉีได้ฟัง จะได้หยุดสั่นในกลางดึก ซ่งซีซีไปตรวจเยี่ยมอีกครั้งครั้งนี้เขาพบว่าอาจารย์ฉียิ่งสั่นมากขึ้น เหลียงฉีจึงเข้ามากระซิบ “ขอผ้าห่มให้หน่อยได้ไหม? นายท่านหวงของเราทนหนาวไม่ไหว เขามีสุขภาพไม่ดี”ซ่งซีซีพบว่าอาจารย์ฉีขดตัวอยู่ในท่าทางที่แปลกมาก เกือบจะแข็งทื่อ ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้อง ซึ่งมุมนั้นบังเอิญมีรูระบายอากาศ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาหนาวมากเกรงว่าจะปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกันไม่ได้ นี่แค่คืนแรก ถ้าหนาวตาย คงอธิบายได้ยากซ่งซีซีสั่งว่า “ใครก็ได้ พาเขาออกไปขังเดี่ยว ให้ผ้าห่มเขา จะได้ไม่หนาวจนตายที่นี่”เหลียงฉีคุกเข่าลง หลั่งน้ำตาด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณใต้เท้า”อาจารย์ฉีแทบไม่สามารถยืนได้อีก ทำได้เพียงปล่อยให้เหลียงฉีแบกเขาออกไปทุกคนมองดูเขา แม้ว่
ซ่งซีซีเดินออกไปก่อน จากนั้นเหลียงฉีก็เดินออกไป และปิดประตูให้ด้วยในห้องโถงด้านข้างมีเพียงพวกเขาสองพ่อลูก ต่างเงียบงันไปนาน โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรในที่สุดเจ้ากรมฉีก็ก้าวไปข้างหน้า ต้องการเอาผ้าปูโต๊ะออกไปให้เขา แต่มือทั้งสองข้างของอาจารย์ฉีกำผ้าปูโต๊ะแน่น ไม่ยอมให้เขาเอามันออกไปเจ้ากรมฉีไม่มีทางเลือกนอกจากวางผ้าห่มและเสื้อผ้าลง แล้วหันหลังให้ “ท่านเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ลูกจะหันหลังไม่มอง”หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินเสียงแกรกกรากเจ้ากรมฉีรู้สึกเศร้าเสียใจอย่างมาก ความรู้สึกไม่สบายก็พุ่งเข้ามาในหัวใจ ตามมาด้วยอาการแสบจมูก น้ำตาไหล ไม่รู้ว่าน้อยเนื้อต่ำใจ โกรธ หรือไม่สามารถยอมรับได้พ่อมีเกียรติศักดิ์ศรีต่อหน้าทุกคนอยู่เสมอ จะกล่าวให้ถูกก็คือ ไม่ว่าจะอยู่ต่อหน้าผู้ใด เขาก็เป็นคนเย็นชาและเข้มงวด อำนาจที่เป็นที่ยอมรับทั่วไปนั้นไม่อาจท้าทายได้ คำพูดเพียงประโยคเดียวก็สามารถทำให้วงการวิชาการสะเทือนได้ถ้าเรื่องแบบนี้แพร่กระจายออกไป จะไม่แค่ทำให้สั่นสะเทือนเล็กน้อย แต่จะเหมือนแผ่นดินไหวครั้งใหญ่เลยทีเดียวผ่านไปสักพักเขาก็ถามว่า “เปลี่ยนเสร็จแล้วหรือ?”ไม่มีคำตอบ แต่ก็ไม่มีเสียงเช่นกัน
ในที่สุดเจ้ากรมฉีก็เดินออกไป เมื่อเดินผ่านห้องโถงใหญ่ เห็นซ่งซีซีนั่งอยู่ผิงไฟอยู่ข้างในเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นเขาไม่ต้องการเผชิญหน้ากับซ่งซีซี แต่ไม่รู้ว่าทำไมเท้าถึงไม่เชื่อฟัง เดินเข้าไปหานางเขามีความคิดว่า ถ้าซ่งซีซีไม่อยู่เฝ้าที่นี่ เขาจะบังคับพาพ่อออกไป แม้ว่าจะทำให้ฝ่าบาทขุ่นเคืองก็ตาม เขาก็ไม่ยอมให้พ่อต้องอับอายที่นี่“ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมเจ้ากรมฉียังไม่กลับจวนอีก?” ซ่งซีซีถามร่างทั้งร่างของเจ้ากรมฉีเป็นเหมือนมะเขือหลังจากถูกแช่ด้วยน้ำค้างแข็ง เหี่ยวเฉา ไม่มีชีวิตชีวาใดๆเขาไม่เคยกลัวขนาดนี้มาก่อน กลัวเรื่องที่ต้องเผชิญหลังจากก้าวออกจากประตูนี้ไปครั้งแรกที่เขาคิดจะมาที่นี่ในคืนนี้ ในใจเตรียมพร้อมสำหรับการเจรจา ใครจะรู้ว่านางไม่มีความตั้งใจที่จะหาผลประโยชน์จากมันเลยเขาอยู่ในกรมขุนนาง ถืออำนาจเหนือเหล่าขุนนาง ได้เห็นหลายๆ คนที่คิดวางแผนอย่างแยบยล เพื่อที่จะได้อำนาจ ถึงขั้นทำตัวน่าเกลียดน่าชังไปหมดแต่นางกลับไม่ต้องการฉวยโอกาสนี้สนับสนุนผู้ใด ถึงอย่างไรนางก็ไม่ใช่คนโง่ ที่ไม่รู้ว่าฝ่าบาทกลัวเป่ยหมิงอ๋องอย่างไร ในราชสำนักมีคนของเขา หากเกิดเรื่องใดขึ้น อย่างน้อยก็มีคนขอร้อ
ในที่สุดเจ้ากรมฉีก็จากไปซ่งซีซีมองดูแผ่นหลังของเขา รู้สึกว่าใต้เท้าเจ้ากรมผู้มั่นอกมั่นใจในตอนนั้น เวลานี้เป็นเหมือนเต่าที่หดหัวหลังจากเกิดเรื่องที่เขาเลี้ยงเรือนนอก เขาไม่เคยรู้สึกหดหู่ใจขนาดนี้ ตอนนี้รู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่าซ่งซีซีออกไปตรวจดูรอบหนึ่ง ไม่ง่วงอีกแล้ว เรียกปี้หมิงเข้ามาพูดคุย“ความจริงใต้เท้าสามารถกลับไปได้ ข้าน้อยดูแลได้” ปี้หมิงกล่าว“ไม่เป็นไร ยามสี่แล้ว” ซ่งซีซีกล่าว “กันไว้จะได้ไม่ให้เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้น มีคนหลายคนจากตระกูลขุนนางอยู่ข้างนอก บางคนก่อเรื่องโดยไม่สนใจอะไร เจ้ารับมือไม่ไหว อีกอย่างฝ่าบาทก็ไม่มีเจตนาจะทำให้พวกเขาอับอาย หากเกิดความโกลาหลมากเกินไป ทุกคนจะถูกลากออกไป กลับกลายเป็นเรื่องยากที่จะอธิบายให้ฝ่าบาทฟัง”“ขอรับ” ปี้หมิงพยักหน้าอย่างเห็นด้วยวันรุ่งขึ้น ทั้งเจ้ากรมฉีกับซ่งซีซีไม่มีใครไปเร็วที่สุด แต่คนที่เร็วที่สุดกลับกลายเป็นโหวกวางหลิงแทนเขาแบกหนามมาขอยอมรับความผิด ร้องไห้พลางฟ้องว่าหอหนานเฟิงเป็นของเซี่ยอวี้น หลังจากที่เซี่ยอวี้นหมดอำนาจลง เขาคิดที่จะปิดหอหนานเฟิง แต่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ฉี จึงได้เปิดกิจการต่อซึ่งเท่ากับบอกว่า โหวกวา
ต่อมา มีคนสามคนถูกเรียกเข้ามา และถูกดุด่าตามลำดับอีกสองคนคุกเข่าลงเพื่อยอมรับความผิดพลาด แต่ซ่งซีซียังคงเงียบจักรพรรดิซูชิงกล่าวด้วยความโกรธ "เจ้าอย่าคิดว่าเจ้าบริสุทธิ์ ไม่ได้รับความยุติธรรม ในเมื่อเจ้ารู้ว่าอาจารย์ฉีไปที่หอหนานเฟิง แต่กลับไม่รายงานล่วงหน้า"ซ่งซีซีตรากตรำมาทั้งคืน ตอนนี้ยังต้องถูกตำหนิร่วมกับพวกเขา แน่นอนว่านางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ถามว่า "ถ้าหม่อมฉันรายงานเรื่องนี้ ฝ่าบาทจะไม่ตรวจยึดหอหนานเฟิงงั้นหรือ?"จักรพรรดิซูชิงพาลโกรธ "สมควรถูกตรวจยึดก็ต้องตรวจยึก แต่..."แต่ผ่านไปสักพัก ก็ไม่มีคำใดหลุดออกมา เพราะเขารู้ว่าไม่มีคำว่าแต่ คงไม่สามารถพูดได้ว่าถ้ารู้ล่วงหน้าปล้ว เขาจะส่งคนไปเตือนก่อนอีกอย่าง ยังไม่แน่ใจว่าอาจารย์ฉีจะไปที่หอหนานเฟิงเมื่อคืนนี้ หากซ่งซีซีบอกว่าจะได้พบกับอาจารย์ฉีที่หอหนานเฟิง เขาคงไม่เชื่อแน่นอนสิ่งสำคัญคือ ยังจับตัวคนไม่ได้ แล้วใครจะเชื่อ? นั่นคือผู้ที่เป็นไปไม่ได้มากที่สุดที่จะไปหอหนานเฟิง เขาเป็นอาจารย์ของฮ่องเต้ มีสถานะสูงส่ง ได้รับความเคารพจากทุกคน ถือเป็นแบบอย่างของนักเรียนทั่วหล้าเขาจะไปสถานที่แบบนั้นหรือ? หากซ่งซีซีแจ้งให้เขาทรา
นางขี่ม้าตรงไปยังจวนอ๋อง ถึงที่ประตูวังก็ลงจากม้า ให้คนเฝ้าประตูช่วยจับม้า นางจับแส้แล้ววิ่งเข้าไป"พระชายากลับมาแล้ว" มีคนตะโกน คงเป็นเสิ่นว่านจือที่ให้คนไปรอที่ประตู และรายงานทันทีที่นางกลับมาทันทีที่ซ่งซีซีเพิ่งพ้นผนังหินอ่อนสีขาว ก็เห็นร่างสีแดงเพลิงพุ่งเข้ามาหานาง เมื่อนางเดินมาถึงตรงหน้าประมาณสามก้าวก็กระโดดขึ้นมาทันที ซ่งซีซียื่นมือไปรับนาง ทั้งสองคนหมุนตัวไปรอบๆ ในที่เดิมซ้ำๆ เสียงของเฉินเฉินเต็มไปด้วยความสุขตะโกนข้างหูว่า "ท่านกลับมาได้เสียทีนะ นายท่านผู้ผดุงความยุติธรรมของข้า ใต้เท้าซ่ง"ซ่งซีซีวางนางลง แล้วใช้มือทั้งสองขยี้ที่แก้มกลมๆ ของนางอย่างแรง ดวงตาทั้งคู่เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น "เฉินเฉิน เจ้าอ้วนขึ้นแล้ว"เฉินเฉินผลักนาง เชิดริมฝีปากขึ้นอย่างงอนๆ "ไม่รู้จักคุยกับคนรึไง? พอเจอหน้ากันก็แทงใจดำกันเลย"ซ่งซีซียิ้มแล้วพูดว่า "ไม่อ้วน แค่กลมนิดหน่อย แต่ยังสวยมาก"“คนที่อ้วนจริงๆ ยังไม่ปรากฏตัวเลย” เฉินเฉินยิ้มและคว้าแขนของนางไว้ ทั้งสองคนก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วก็เห็นเสิ่นว่านจือกับหมั่นโถวเดินช้าๆ เข้ามาซึ่งหมั่นโถวกลับไม่ได้อ้วนเหมือนแต่ก่อน แต่แข็งแกร่งขึ้น
ทั้งหมดคุยกันเยอะมาก ต่างก็พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกันหลังจากแยกจากกันจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ใหญ่โตเกิดขึ้น นั่นคือเฉินเฉินและหมั่นโถวหมั้นกันทันทีที่มีข่าวนี้หลุดออกมา ซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือก็ตกใจ ลุกขึ้นพรวดพลางจ้องมองทั้งสองคนซ่งซีซีลูบคาง "ไม่ต้องพูดถึงเลย พวกเขาทั้งสองคนตอนนี้ดูหน้าตาคล้ายสามีภรรยากันจริงๆ เลย ทั้งคู่ก็หน้ากลมๆ เหมือนกันอีก"“ถ้าจะพูดแบบนั้น ข้าก็สังเกตว่า ตา หู ปาก จมูก ของพวกเขาดูคล้ายกัน ไม่มากไม่น้อย คงไม่ใช่พี่น้องกันหรอกนะ?” เฉินเฉินหน้าแดง “ถุย พสกท่านน่ะสิเป็นพี่น้องกัน”"แต่เจ้าสองคนตกหลุมรักกันเมื่อไหร่" เสิ่นว่านจือถาม เริ่มคิดว่าจะให้สินสอดหรือสินเดิมดี เฮ้อ ก็ทั้งสองฝ่ายเป็นคนกันเอง ดีไม่ดีนางอาจจะต้องให้ทั้งสินสอด และให้ทั้งสินเดิมด้วยก็ได้ สะใจจริงๆ ไม่ได้ใช้จ่ายเงินอย่างเปิดเผยแบบนี้มานานแล้ว"เฉินเฉินบอกสิ" หมั่นโถวมองไปที่เฉินเฉิน ดูสุขุมกว่าเดิมมากจริงๆ แก้มที่ดูเรียวเล็กลง ก็ดูหล่อมากขึ้นเฉินเฉินพูดอย่างอนๆ "ตกหลุมรักอะไรกัน? พอถึงวัยเหมาะสม อาจารย์บอกว่าน้ำปุ๋ยไม่ไหลไปที่นาของคนอื่น แล้วก็บอกให้ข้าแต่งกับเขา""แล้วน้ำปุ๋ยคือใคร" เส
พวกเขาทั้งสามยังฟังคำชมของผู้คนมากมายต่อซ่งซีซีบอกว่านางก่อตั้งสถาบันการศึกษาสตรี ก่อตั้งโรงงาน ตอนนี้ยังได้กวาดล้างสถานที่สกปรกเช่นนี้ นางคือผู้นำในหมู่สตรีจริงๆแน่นอน เมื่อมีคนชมเชย ก็ต้องมีคนแอบนินทาว่าร้าย เช่น ผู้หญิงควรดูแลสามีและเลี้ยงดูลูก พระชายาเป่ยหมิงตั้งแต่แต่งงานจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีลูกเลยสักคน ผู้หญิงควรทำหน้าที่ของตนให้ดี กลับกลายเป็นว่าไก่ตัวเมียขันแทนไก่ตัวผู้ ทำในสิ่งที่ผู้ชายทำเสิ่นว่านจือได้ยินเรื่องแบบนี้จนชินแล้ว แต่เฉินเฉินกับหมั่นโถวทนไม่ได้ที่มีคนพูดถึงซีซีแบบนี้ ขณะที่กำลังจะโต้แย้ง เสิ่นว่านจือก็ห้ามพวกเขาเสิ่นว่านจือยิ้มและพูดว่า "คำพูดแย่ๆ แค่อย่าสนใจก็พอ ไม่จำเป็นต้องเถียงด้วย เปลืองน้ำลาย ทำให้นางมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดี ได้ไม่คุ้มเสีย อีกอย่างย่อมมีคนแก้ต่างแทนนางอยู่แล้ว ซีซีมีผู้ชื่นชมมากมาย” แน่นอน ว่าได้ยินคนโต้แย้งแทนนางเฉินเฉินพูดอย่างมีความสุข "ซีซีเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แล้ว"จวนกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวงมีบางอย่างผิดปกติกับอาจารย์ฉี เขาไม่กินไม่ดื่มทั้งวัน มีไข้สูงในตอนกลางคืน จุดเตาถ่านสองเตา ห่มผ้านวมสองผืน แต่เขาก็ยังตัวสั่น
ซ่งซีซีนั่งกลับลงบนเก้าอี้ กล่าวว่า “เรื่องที่พวกเจ้าทุจริตนั้น ฝ่าบาททรงทราบดีแล้ว ตอนนี้ที่ทรงให้ข้าสอบสวนเป็นการส่วนตัว ก็เพื่อมอบโอกาสให้พวกเจ้า หากพูดความจริง หัวของเจ้าจะยังปลอดภัย หากให้ข้อมูลที่มีค่าเพิ่มเติม อย่างมากก็แค่ถูกเนรเทศไปทำงานนอกเมือง ยังสามารถโลดแล่นในวงราชการได้”เกาหมิงอวี้ที่มีประสบการณ์ในราชสำนักมานานย่อมรู้ดีว่าให้ข้อมูลที่มีค่ามากขึ้น หมายถึงการขายเจ้านายและผู้ใต้บังคับบัญชาเขาไม่มีข้อสงสัยในคำพูดของซ่งซีซีด้วยสองเหตุผล หนึ่งคือ ช่วงนี้อู๋เยว่และคนของเขาตรวจสอบทางน้ำอยู่เสมอ สองคือ ซ่งซีซีออกหน้ามาสอบสวนด้วยตัวเอง หากไม่มีพระราชโองการจากฝ่าบาท นางไม่จำเป็นต้องลงมือเอง จะส่งใครมาทรมานเขาก็ได้แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าซ่งซีซีวิเคราะห์เขาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และคาดการณ์ความคิดของเขาไปก่อนแล้ว“พวกเจ้าทุจริตทั้งระบบ ท่าทีของจินชางหมิงเป็นอย่างไร?”เกาหมิงอวี้ครุ่นคิดก่อนตอบว่า “จะว่าไปจริงๆ แล้ว เขาเป็นคนเริ่มเปิดทางให้เราทุจริต โดยอ้างว่าเป็นค่าเหนื่อยของเรา เมื่อเริ่มต้นแล้ว เราลองเบิกเงินเกินมาเล็กน้อย เขาก็ไม่ว่าอะไร จากนั้นเรากล้าขึ้นเรื่อยๆ ต่อมาเขาเตือนเ
หลังจากเฝ้าสังเกตอยู่สองวัน ซ่งซีซีตัดสินใจลงมือกับเกาหมิงอวี้ รองหัวหน้ากรมจัดการแม่น้ำเกาหมิงอวี้อายุสามสิบห้าปี รับราชการในกรมโยธามาแล้วห้าปี เขามีพื้นเพมาจากครอบครัวชาวไร่ชาวนา เมื่อยังเยาว์วัยพ่อแม่เสียชีวิต เพื่อให้เขาได้เรียนในสำนักที่ดีที่สุด เขาดูดทรัพย์สมบัติของพี่น้องจนหมดสิ้นหลังสอบจอหงวนได้ เขาเข้ารับราชการ และกลายเป็นคนโลภเงินอย่างที่สุด ขี้เหนียวอย่างยิ่งยวด ทอดทิ้งพี่น้องที่เคยเลี้ยงดูเขาไปเหมือนของไร้ค่า และไม่ติดต่อพวกเขาอีกเลยยังไม่หมดแค่นั้น เขาอ้างความหึงหวงเป็นเหตุผลในการหย่ากับภรรยาคนแรก แล้วแต่งงานกับบุตรสาวของอาจารย์ผู้มีพระคุณอาจารย์ผู้มีพระคุณของเขาคืออธิการสำนักไป๋หยุน ซึ่งปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว ลูกสาวคนเดียวของอาจารย์แต่งงานกับเขา แต่ก็ไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างดีเขาคือคนไร้ค่าและทรยศทว่าคนไร้ค่าเช่นนี้กลับใช้งานได้ดี เพราะความโลภ โกรธ หลง และความเห็นแก่ตัวของเขา มีจุดอ่อนที่สามารถกดดันจนยอมพูดทุกอย่างคืนนั้น ซ่งซีซีสั่งให้กุ้นเอ๋อร์จับตัวเขามายังเรือนทางตะวันตกของเมือง ขังเขาไว้หนึ่งคืน ให้เขาหวาดกลัวและหิวโหย จากนั้นค่อยสอบสวนในวันถัดไปเกาห
จักรพรรดิซูชิงมีราชโองการให้อู๋เยว่พาคนไปควบคุมงานโดยตรง ทว่า จินชางหมิงรับมือได้อย่างคล่องแคล่ว พาอู๋เยว่ไปตรวจสอบผลสำเร็จด้วยตนเองหลังจากเริ่มงานมาเป็นเวลานาน อ่างเก็บน้ำก็ใกล้เสร็จสมบูรณ์คุณภาพของอ่างเก็บน้ำนั้นยอดเยี่ยม เขื่อนที่สร้างขึ้นมั่นคงดั่งกำแพงทองหลังจากตรวจสอบอ่างเก็บน้ำแล้ว ก็ไปตรวจสอบทางน้ำ ทุกพื้นที่ได้ขุดลอกเสร็จเรียบร้อย ส่วนเขื่อนที่เสียหายก่อนหน้านี้ก็ได้รับการซ่อมแซมและเสริมความแข็งแรงแล้วอู๋เยว่ยังส่งคนไปพูดคุยกับคนงานก่อสร้างทางน้ำ ชายฉกรรจ์แต่ละคนที่ผิวคล้ำแดด ดูซื่อๆ ขัดเขินเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าขุนนางส่วนใหญ่ถามอะไรก็ตอบสิ่งนั้น หากให้พวกเขาบอกความไม่พอใจอะไร พวกเขามักลังเลครู่หนึ่งก่อนที่จะถามว่าอาหารสามารถปรับปรุงได้ไหม โดยเฉพาะเพิ่มหมูติดมันให้หน่อยอู๋เยว่คิดว่าคนเหล่านี้เป็นคนเรียบง่าย ไม่มีปัญหาอะไร และไม่มีความเคียดแค้นในแววตาเขายังพาคนไปดูที่พักชั่วคราวของคนงานก่อสร้างเหล่านี้ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกระท่อมไม้และกระท่อมหญ้าแฝก ภายในมีเพียงที่นอนใหญ่ที่รองรับคนได้เจ็ดแปดคน ดูรกเล็กน้อยในกระท่อมไม่มีอาวุธ เครื่องมือที่ต้องใช้ทั้งหมดจะถูกเก็บไว้ในค
ซ่งซีซีแทบจะหัวเสียจนอกแตกตาย นางรู้สึกว่าเส้นผมสีขาวกำลังจะงอกออกมาบนหน้าผาก ไม่แปลกใจเลยที่ขุนนางในราชสำนักแต่ละคนดูแก่ก่อนวัย หรือแม้แต่เสนาบดีมู่ที่อายุเพียงหกสิบกว่า ผมก็หงอกไปกว่าครึ่งนางไปหาเสนาบดีมู่ด้วยความขุ่นเคือง หวังว่าเขาจะช่วยอะไรได้บ้างและกล่าวบางคำสนับสนุนนางต่อหน้าฮ่องเต้เสนาบดีมู่ยิ้มพลางมองนาง "แค่นี้ก็ถึงกับโกรธเลยหรือ?"ซ่งซีซีตอบ "มิกล้าโกรธเจ้าค่ะ แต่เรื่องนี้ชะลอความคืบหน้า และข้ากลัวว่าจะทำให้ผู้ต้องสงสัยตื่นตัว จนถูกชิงโอกาสไป ฝ่าบาทไม่ไว้ใจข้าเลย"เสนาบดีมู่ย้อนถาม "เขาไม่เชื่อเจ้าอย่างสมบูรณ์ก็เป็นเรื่องปกติ ต่อให้เป็นเจ้า หากคนใต้บัญชาไม่ได้ยกหลักฐานมาสนับสนุนคำพูด เจ้าจะเชื่อพวกเขาโดยไม่ตรวจสอบหรือ?"ซ่งซีซีกล่าว "แต่เขาไม่มีหลักฐานว่าท่านอ๋องมีความทะเยอทะยานใดๆ แต่เขาก็ยังระแวงทุกทางมิใช่หรือ?""ก็เพราะไม่มีหลักฐาน เขาจึงระแวง หากมีหลักฐาน เขาคงลงมือไปนานแล้ว" เสนาบดีมู่ถอนหายใจเบาๆ "ความจริงแล้ว หลายเรื่องไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เจ้าคิด โดยเฉพาะการตัดสินใจสำคัญในราชสำนัก ต้องผ่านการหารือและอภิปรายหลายครั้ง บางเรื่องใช้เวลาเป็นปีจึงจะเดินหน้าได้ อีก
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา โครงการก่อสร้างแม่น้ำได้เกณฑ์แรงงานจากในและรอบๆ เมืองหลวง โดยเป็นกลุ่มคนงานและแรงงานหนักกลุ่มเดียวกันหน่วยงานด้านแม่น้ำทั้งหมดอยู่ภายใต้การนำของจินชางหมิง เขาใช้ข้ออ้างเรื่องการซ่อมแซมแม่น้ำและโครงการระบายน้ำเข้ายึดครองภูเขาและที่ดินจำนวนไม่น้อยบ้านเรือนถูกสร้างขึ้นอย่างกระจัดกระจายในพื้นที่เหล่านี้ โดยไม่ได้จัดเป็นชุมชนที่มีขนาดใหญ่ คนงานแม่น้ำและแรงงานบางส่วนอาศัยอยู่ในบริเวณนี้เส้นทางแม่น้ำที่พวกเขาครอบครองกระจัดกระจายไปในทุกทิศ เมื่ออาจารย์หยูทำเครื่องหมายและเชื่อมจุดบนแผนที่ พบว่าพื้นที่เหล่านี้โอบล้อมพระราชวังหลวงไว้เหมือนตาข่ายที่กางปิดหากพวกเขาเป็นทหารลับของนกต่อ การเฝ้าประตูเมืองจะไร้ประโยชน์ เพราะพวกเขาอยู่ในเมืองหลวงมาตลอด และเมื่อไม่มีงานทำ พวกเขาก็สำรวจภูมิประเทศจนคุ้นเคย แม้แต่ค่ายลาดตระเวนหรือทหารรักษาการณ์อาจยังไม่รู้จักเส้นทางในเมืองหลวงดีเท่าพวกเขาซ่งซีซีมองดูแผนที่ด้วยความตระหนก แต่ก็ยังตั้งคำถามว่า "พวกเขาได้รับที่ดินเหล่านี้ ต้องได้รับการอนุมัติจากกรมโยธาธิการและฝ่าบาทใช่หรือไม่?""ถูกต้อง แต่ถ้าใช้เพื่อการซ่อมแซมแม่น้ำและระบายน้ำ ก
กล่องผ้าไหมสีแดงเข้มชิ้นนั้นเต็มไปด้วยฝุ่น ว่านกงกงเป่าฝุ่นออกก่อนจะใช้แขนเสื้อเช็ด แล้วเปิดกลไกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหยิบหยกชิ้นหนึ่งออกมาเขาส่งสัญญาณให้มอบหยกชิ้นนั้นแก่เสนาบดีมู่เสนาบดีมู่รับมาด้วยความสงสัย เมื่อมองดู เห็นว่าหยกทรงวงแหวนชิ้นนี้แกะสลักลวดลายมังกร ชัดเจนว่าเป็นของจักรพรรดิ์องค์ก่อน"ท่านเสนาบดีลองดูด้านหลัง" ว่านกงกงกล่าวเมื่อเสนาบดีมู่พลิกดูด้านหลัง เขาถึงกับตะลึงจนเหมือนร่างแข็งทื่อด้านหลังยังคงมีลวดลายมังกร แต่ลวดลายนี้ห่อหุ้มใบเมเปิลหนึ่งใบ และข้างใบเมเปิลนั้นยังมีอักษร "สือ" เล็กๆ แกะสลักไว้ใบเมเปิลและตัวอักษรแบ่งพื้นที่คนละด้าน ใบหนึ่งใหญ่ ใบหนึ่งเล็กซ่งซีซีก็เห็นเช่นกัน แต่ไม่เข้าใจความหมายเสนาบดีมู่ถอนหายใจและอธิบายเบาๆ "สือจิ้ง เป็นนามอักษรของจักรพรรดิ์องค์ก่อน ส่วนชิวเหมิงเคยเดินทางในยุทธภพช่วงหนึ่ง และได้รับสมญานามว่า 'คุณชายเหล็กแห่งใบเมเปิล'""หยกชิ้นนี้จักรพรรดิ์องค์ก่อนประทานให้แม่ทัพชิว ด้านหลังเดิมมีเพียงลวดลายมังกร แต่ใบเมเปิลและอักษร 'สือ' นั้น แม่ทัพชิวแกะสลักเพิ่มเอง หยกนี้เขาพกติดตัวตลอด ใส่ไว้ในถุงผ้าไหม แต่ไม่รู้อย่างไรถูกจักรพรรดิ
อย่างไรเสีย หัวข้อสนทนานี้เป็นเรื่องที่พูดยาก เสนาบดีมู่จึงดื่มชาสองสามอึกก่อนจะกล่าวว่า "ความจริงเรื่องนี้ข้าเองก็ไม่แน่ใจ ในตอนนั้นมีการประกาศว่าชิวเหมิงกระทำการหมิ่นพระเกียรติ จักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงกริ้วและปลดเขาออกจากตำแหน่ง ก่อนจะพระราชทานยศเจวี๋ยให้แทน มีข่าวลือเล็กๆ น้อยๆ หลุดออกมาจากในวังว่าเขาและอาจารย์ฉีมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือบางอย่าง เมื่อจักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงทราบ ก็ไม่อาจยอมรับเรื่องนี้ได้ ด้วยความโกรธจึงตรัสคำดูหมิ่นเขาอย่างรุนแรง รวมถึงการลดตำแหน่ง ทำให้ชิวเหมิงรู้สึกหมดกำลังใจจนตัดสินใจออกจากเมืองหลวงไป"สำหรับเหตุผลนี้ ซ่งซีซีเคยคาดเดาไว้บ้าง แต่คิดว่าในฐานะคนที่ทำงานใกล้ชิดราชวงศ์ ไม่น่าจะกล้าแสดงความคิดหรือความรู้สึกเช่นนั้นออกมา อีกทั้งนางก็รู้จักอุปนิสัยของจักรพรรดิ์องค์ก่อนดี จึงยิ่งไม่น่าจะไม่ระมัดระวังตัวและหากการลดตำแหน่งเกิดจากเรื่องนี้ ก็ดูเหมือนจะเป็นการทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่แต่จากที่ได้ฟัง บางทีชิวเหมิงอาจมองจักรพรรดิ์องค์ก่อนเป็นเพื่อนจริงๆ จึงไม่ได้ปิดบังตัวเองมากนัก หรืออาจเพราะเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง ทำให้จักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงไม
อาจารย์ฉีมอบหมายให้ซ่งซีซีตามหาบุคคลหนึ่งชื่อชิวเหมิงบรรพบุรุษของตระกูลชิวเคยร่วมรบสร้างแคว้นกับจักรพรรดิ์ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นขุนนางตลอดกาลในฐานติ้งปังโหว แต่ต่อมาชิวเหมิงกลับล่วงเกินจักรพรรดิ์องค์ก่อน และถูกลดตำแหน่งลงเป็นผิงอันป๋อเขาจึงย้ายออกจากเมืองหลวงไปปลีกวิเวกที่แถบเจียงหนาน และดูเหมือนว่าคนในเมืองหลวงที่จำเขาได้คงเหลือน้อยเต็มที"เขาไม่เคยแต่งงานเลยตลอดชีวิต และห้างชิวเจียก็เป็นของเขา"ซ่งซีซีประหลาดใจ "เขาคือเจ้าของเบื้องหลังของห้างชิวเจียอย่างนั้นหรือ?"ห้างชิวเจียในแถบเจียงหนานถือเป็นกิจการใหญ่โต แม้ทรัพย์สินจะไม่เทียบเท่าตระกูลเสิ่น แต่ครอบคลุมหลากหลายอุตสาหกรรมและมีเครือข่ายความสัมพันธ์กว้างขวางในแคว้นซางมีคนแซ่ชิวอยู่ไม่น้อย ประกอบกับชิวเหมิงที่ซ่อนตัวและไม่พบปะใครเลย ทำให้ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะเป็นเจ้าของห้างชิวเจียแต่ห้างชิวเจียมีอายุเกินร้อยปี เป็นป้ายเก่าแก่ ก่อนที่ชิวเหมิงจะออกจากเมืองหลวง ก็ไม่เคยมีข่าวว่าครอบครัวเขาทำธุรกิจหงเซียวรีบอธิบาย "เดิมทีห้างชิวเจียไม่ได้เป็นของชิวเหมิง แต่ภายหลังเมื่อเขาไปถึงเจียงหนาน ห้างชิวเจียประส
ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับจินชางหมิงถูกส่งมาถึงมืออาจารย์หยูจินชางหมิง เป็นชาวเยี่ยนโจว อายุ 47 ปี สอบได้ตำแหน่งซิ่วไฉตอนอายุ 13 ปี และจวี่เหรินตอนอายุ 18 ปี ในตอนนั้นเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะในเยี่ยนโจวแต่หลังสอบจวี่เหรินได้ เขาถูกชะลอไม่ให้เดินทางไปสอบในเมืองหลวงเพราะมารดาป่วย เขาจึงหางานทำในสำนักอำเภอที่เยี่ยนโจว และได้ตำแหน่งเลขานุการเส้นทางการเลื่อนตำแหน่งของเขาไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งเยี่ยนโจวและกรมโยธาธิการต่างให้คะแนนว่าเขาเป็นคนมีวิสัยทัศน์และลงมือทำจริงในการประเมินผลสามปีครั้งของกรมการปกครอง เขาได้คะแนนดีเยี่ยมว่ากันว่าการเป็นหัวหน้ากรมแม่น้ำเพียงอย่างเดียวเป็นการฝังพรสวรรค์ของเขา บ้างก็ว่าเขาไม่มีสายสัมพันธ์ที่ดี มิฉะนั้นเขาคงได้รับการเลื่อนตำแหน่งไปเป็นรองเสนาบดีกรมโยธาธิการแล้วแคว้นต้าซางมีข้าราชการแบบเขาอยู่มากมาย ตำแหน่งไม่สูงนัก แต่ทำงานทุกอย่างราบรื่น ไม่มีความทะเยอทะยานมาก และทำงานเงียบๆ อย่างมีประสิทธิภาพเขาไม่ได้โดดเด่น ไม่มีเรื่องให้พูดถึง มีภรรยาหลวงหนึ่งคน ภรรยาน้อยหนึ่งคน ลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวหนึ่งคน และคนรับใช้สามคน บ้านที่เขาอยู่เดิมเป็นบ้านเช่า เพิ