เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1030
บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1031
เสิ่นว่านจือยืนกรานในความคิดของตนเอง "แต่ถ้าขับไล่เจียอี้ออกไป เราจะไม่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับเนเรื่องวุ่นวายนี้อีกเลย""แล้วอนาคตล่ะ หากอนาคตจะเกิดเรื่องวุ่นวายเช่นนี้อีกล่ะ จริงๆ แล้วข้าคิดว่าเหตุการณ์ของเจียอี้นี้ก็ดีเช่นกัน มันจะให้โอกาสเราฝึกซ้อมก่อน หากเจอเรื่องเดียวกันในอนาคตก็มีประสบการณ์กฎเกณฑ์ด้วย ควรจะทิ้งอคติไปก่อนและสอบสวนมันให้ชัดเจน ถ้าเป็นจริงก็ไล่นางออก ถ้าไม่ก็ให้โอกาสนาง เป็นไง"นางกล่าวเสริมว่า "จือจือ การทิ้งอคติมันสำคัญมาก เพราะผู้หญิงทุกคนที่ถูกหย่านั้นอาจถูกตั้งข้อหาต่างๆ ถ้าเราตัดสินคนอื่นด้วยคำพูดภายนอกงั้นก็ไม่มีใครจะมา"เสิ่นว่านจือกล่าวอย่างหดหู่ "ข้ารู้ว่าสิ่งที่เจ้าพูดนั้นมีเหตุผล หากมองจากมุมมองของโรงงานเราจำเป็นต้องทำเช่นนี้ แต่โดยส่วนตัวข้าแล้ว มันยากสำหรับข้าที่จะยอมรับเจียอี้ อีกอย่างนางเรื่องไม่ดีมาเยอะจริงๆ ให้ไล่ออกไปตรงๆ จะไม่ดีหรือ หรือว่าเจ้าไม่เกลียดเจียอี้เหรอ?""เกลียด" ซ่งซีซีตอบอย่างเด็ดขาด"งั้นเกลียดก็จบเรื่องแล้วนี่ ขนาดตนเองก็เกลียด แล้วทำไมโรงงานต้องไปรับนางเล่า ก่อนหน้านี้ข้าก็คิดถึงสถานการณ์โดยรวมและอยากจะตรวจสอบเรื่องทั้งหมดนี
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1032
เป่าจูไม่ได้คิดลึกซึ้งมากนัก แค่คิดว่าด้วยเหตุการณ์นี้ทำให้พวกนางทั้งสองเกิดความบาดหมางขึ้นมามันจะไม่คุ้มเอาเสีย "ข้าน้อยแค่คิดว่าที่ผ่านมา ไม่ว่าท่านจะทำอะไรคุณหนูเสิ่นก็สนับสนุนท่านตลอด ข้าน้อยรู้สึกว่าไม่งั้นก็ทำตามที่นางบอกสักครั้งหนึ่งจะดีไหม ซ้ำยังไม่มีหลักฐานได้พิสูจน์ว่านอกจากคนรับใช้ของจวนโหวผิงหยางแล้วยังมีคนอื่นสร้างปัญหาให้นี่เจ้าคะ""เรื่องบางเรื่องเราต้องกันไว้ดีกว่าแก้นะ เป่าจู ข้ารู้ว่าตนเองทำอะไรอยู่ เจ้าไม่ต้องห่วง" ซ่งซีซีเท้าคาง แล้วครุ่นคิด "อีกหน่อยเดี๋ยวข้าไปจะโรงงาน"หงเซียวก็ยืนอยู่ข้างๆ ยังไม่ได้ออกไป จริงๆ แล้วนางเห็นด้วยกับความคิดของพระชายา เพิ่งจะก่อตั้งแรกๆ ก็เกิดวุ่นวายเช่นนี้ โรงงานต้องมีกฎเกณฑ์ของมันถึงจะถูก "พระชายา ให้ข้าไปเป็นเพื่อนท่านเถอะ"ซ่งซีซีเงยหน้าขึ้นมองหงเซียว แล้วพูดว่า "หงเซียว เจ้าไม่จำเป็นต้องไปกับข้า เจ้าตรวจสอบต่อไปและดูว่าเป็นเพราะมีใครถูกจ้างให้เผยแพร่ข่าวลือหรือไม่""เจ้าค่ะ!" หงเซียวรับคำสั่งแล้วออกไปซ่งซีซีเชิญหัวหน้าลู่เข้ามาและขอให้เขาไปถามไถ่กับพ่อบ้านเฟินดูว่าคนใช้ที่โดนเจียอี้ทรมานนั้นมีเท่าไร คนที่ก่อกวนอย่างรุนแรงนั้
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1033
ซ่งซีซีกระโดดไปด้านนอกศาลาเก็บดอกกุหลาบดอกหนึ่งแล้วกัดเข้าปาก จากนั้นกระโดดสามครั้งติดต่อกันก็แล้วปีนขึ้นจากราวบันไดและนั่งข้างๆ เสิ่นว่านจือเขากางแขนออก หันหน้าให้เสิ่นว่านจือ และดันดอกกุหลาบที่กัดในปากไปให้เสิ่นว่านจือ มีรอยยิ้มในดวงตา และหน้าผากมีเม็ดเหงื่อออกเสิ่นว่านจือรับดอกไม้ด้วยมือข้างเดียวแล้วพูดด้วยความโกรธว่า "เอาล่ะ เป็นถึงพระชายานี่น่ะ การตีลังกาแบบนี้ไม่อายคนอื่นเหรอ? ยังจะเอาชื่อเสียงอีกไหมเนี่ย?""ใครใช้ให้ข้าไปทำให้คุณหนูเสิ่นผู้แสนดีของเราไม่พอใจเข้าเล่า" แก้มของซ่งซีซีแดงเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มอย่างสดใส "แล้วคุณหนูเสิ่นยกโทษให้ข้าหรือเปล่าเนี่ย""ข้าไม่ได้โกรธเจ้าจริงๆ ไปเถอะ ไปหาเจียอี้ที่โรงงาน" เสิ่นว่านจือบีบแขนของนางอย่างแรงและจ้องมองกุ้นเอ๋อร์อีกครั้ง "ยังหัวเราะอยู่เหรอ? ขากรรไกรจะผิดปกติแล้ว"กุ้นเอ๋อร์ไม่สามารถระงับหัวเราะได้ และปาดน้ำตาขณะหัวเราะ "น่าขำจริงๆ ดูเหมือนลิงเลย"ซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือเพิกเฉยต่อเขาและเดินออกจากศาลาติดๆ กันเสิ่นว่านจือเดินตามหลัง พอเดินไปไม่นานก็เอาเท้าเตะก้นของซ่งซีซี และสาปแช่งว่า "ไอ้สารเลว"ซ่งซีซีหันหน้ากลับมาและแลบลิ้น
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1034
ในห้องโถงด้านข้าง ป้าซุนเตรียมนำชาเอาไว้แล้ว และเจียอี้ดื่มชาไปหนึ่งขวดรวดเดียว นางทั้งหิวข้าวและหิวน้ำด้วย แต่นางไม่กล้าออกมาเพราะกลัวคนเหล่านั้นจะบุกเข้ามาเมื่อเห็นนางอยู่ในสภาพเช่นนี้ ป้าซุนจึงพูดว่า "เห็นแก่สองวันก่อนที่เจ้าทำงานขยันอยู่ เดี๋ยวข้าไปต้มปะหมี่ให้กิน""ขอบคุณ" เจียอี้กระซิบด้วยเสียงร้องไห้เบาๆ มองดูป้าซุนเดินจากไปดวงตาของนางบวมมาก เพราะแต่เดิมก็ดูซีดเซียวมากแล้ว บัดนี้มองออกไปก็ดูน่าสงสารบ้าง"จำนำทุกอย่างที่จำนำได้เพื่อชำระหนี้" ดวงตาของนางฉายแววหดหู่ขึ้นมา "ข้ายังเป็นหนี้คนอื่นอยู่มากมาย ข้ายอมรับว่าข้าไม่น่าสงสาร ข้าไม่ใช่คนดี แต่พวกเจ้าคิดว่า ท่านหญิงอย่างข้าจะทำเรื่องชั่วที่จวนโหวผิงหยางได้อย่างไร แม่สามีไม่ชอบข้า สามีก็รังเกียจข้า ข้าไม่มีแม้แต่อำนาจบริหารบ้าน เมื่อท่านแม่ยังอยู่ ข้าจะอาศัยอยู่ที่จวนองค์หญิงเกือบยี่สิบวันต่อเดือน หลังจากเกิดเรื่องกับท่านแม่ ตระกูกู้ก็จบแห่ ส่วนข้าถูกปลดตำแหน่งให้เป็นสามัญชน ข้าพยายามอดทนในจวนโหว ต่อให้อึดอัดมากแค่ไหนก็ไม่กล้าพูดอะไรเลย"นางน้ำตาอาบแก้ม "ที่อนุจาวคนนั้นแต่งเข้ามา ข้าไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด และข้าก็ไม่มัสิท
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1035
เสิ่นว่านจือไม่รู้จะบรรยายเจียอี้คนนี้ยังไรดีจริงๆ นางย่อมใจร้ายแต่ก็โง่จริงๆ เลยคาดว่าความโง่เขลาของนาง ได้รับการยืนยันจากเซี่ยอวี้นแม่ของนาง มิฉะนั้นทำไมแผนการที่เซี่ยอวี้นทำมาตั้งนานนั้นจะไม่บอกนางด้วยเล่าเมื่อนึกถึงเช่นนี้ เสิ่นว่านจือก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "เรื่องแม่ของเจ้า เจ้ารู้อะไรมาบ้าง""ทำไม" เจียอี้มองนางอย่างตื่นตัวทันที "อย่าคิดจะใส่ร้ายข้า ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้นเลย"เมื่อเห็นนางทำตัวเหมือนเม่น เสิ่นว่านจือก็ไม่ต้องการที่จะยั่วยุนาง และถามนางเกี่ยวกับสาวใช้ในจวน นางคิดว่าสาวเท้าไม่มีปัญหา ต่างก็ภักดีต่อนาง"หลังจากที่ข้าถูกหย่าก็ไม่ได้พาพวกนางออกไป ทางจวนโหวจะไม่ใจร้ายกับพวกนางแน่ๆ ฮูหยินผู้เฒ่าเป็นคนใจดี เหตุใดต้องออกมาทนทุกข์กับข้าด้วย"ซ่งซีซีถามว่า "เจ้าไม่เคยคิดหรือว่าจ้านเส้าฮวนอาจทำร้ายเจ้า แล้วยานั้นจะถูกสลับอย่างง่ายๆ ได้ยังไง""นางไม่กล้า" เจียอี้พูดอย่างหนักแน่น "นางจะพึ่งพาข้าทุกอย่างหลังจากแต่งเข้ามา แล้วนางกล้าทำร้ายข้าได้ยังไง""นางไม่กล้าทำร้ายเจ้า แต่ยังเปิดโปงเจ้าหรือ?"เจียอี้อึ้งไปครู่หนึ่ง และช่วยแก้ตัวให้จ้านเส้าฮวนด้วยจิตใต้สำนึก "นาง กลัว
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1036
เจียอี้หวนนึกถึงเรื่องคับข้องใจที่นางมีกับนางซูในตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางรู้ว่านางซูตายแล้ว และพอคนตายไปก็ดั่งกับไฟดับ พอคิดดูเรื่องที่ทำให้นางโมโหนั้นส่วนมางเป็นความผิดของตนเอง นางเป็นคนหาเรื่องอีกฝ่ายหลังจากนั้นไม่นาน นางก็พูดอย่างเรียบๆ ว่า "จริงๆ แล้วนางเป็นคนดีมาก กตัญญูและใจกว้าง ให้กำเนิดลูกชายคนโตให้ท่านโหว และดูแลจวนโหวมาหลายปี หากมิใช่แท้งลูกในปีที่แล้ว สุขภาพของนางคงไม่ย่ำแย่เร็วขนาดนี้""นางแท้งบุตรเมื่อปีที่แล้วเหรอ?" เสิ่นว่านจือถาม"ใช่ นางมีสุขภาพไม่ดี หมอบอกแล้วว่าไม่เหมาะกับการตั้งครรภ์ แต่น่าเสียดายนางดันไปท้อง เด็กคนนี้บกพร่อง ไม่สามารถช่วยชีวิตได้ หลังจากแท้งบุตรแล้วก็ส่งผลเสียต่อร่างกาย หากไม่มีเหตุการณ์แท้งบุตร นางคงไม่จากไปอย่างเร็วขนาดนี้'ซ่งซีซีจำได้ว่าตอนที่หัวหน้าลู่ไปถามพ่อบ้านเฟิน ดูเหมือนว่าพ่อบ้านเฟินไม่ได้พูดเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้เลย เขาแต่บอกว่าตอนมีลูกคนที่สองได้ทิ้งโรคประจำไว้แสดงว่าพ่อบ้านเฟินอาจจะรู้เรื่องมามาก แต่เขาไม่ได้บอกหัวหน้าลู่ แค่พูดไปบางส่วนเท่านั้นเองเสิ่นว่านจือรู้สึกเศร้าขึ้นมา เห็นๆ อยู่ว่านางซูย่อมเป็นคนดีแน่ๆ แม้แต่คนร้ายกา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1037
หัวหน้าลู่ก็กลับมาหลังจากพูดคุยกับพ่อบ้านเฟินเสร็จ โดยบอกว่าเจียอี้รังแกและทุบตีคนรับใช้จริงๆหัวหน้าลู่กล่าวว่าเมื่อเขาพูดถึงนางซู ก็ได้ร้องไห้มารอบหนึ่ง โดยบอกว่าทุกคนในจวนโหวผิงหยางต่างก็ชอบนางซู ถ้าไม่ใช่เพราะมีเจียอี้อยู่ นางก็อาจจะเป็นภรรยาเอกส่วนหงเซียวก็กลับมา ยังไม่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมอะไรในขณะนี้ นางยังพยายามถามคนรับใช้ของจวนโหวผิงหยาง แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือนอกจะคนกลุ่มนั้นที่บอกว่าโดนเจียอี้ทุบตี และต้องการแก้แค้นเจียอี้แล้ว ก็ไม่มีคนอื่นออกหน้ามาพูดอะไรสักคำจะเห็นได้ว่าทางจวนโหวได้ควบคุมคนรับใช้และรักษาความเป็นส่วนตัวฝ่ายในจวนไว้เป็นความลับได้ดีมาก พอมองดูเช่นนี้แล้ว คนกลุ่มนั้นดูเหมือนจงใจมาทำลายชื่อเสียงของเจียอี้"ใช่แล้ว ไม่พบเบาะแสใดๆ ที่จวนโหวผิงหยาง แต่ใช้โอกาสนี้ได้พบว่าสาเหตุที่ข่าวลือข้างนอกได้สร้างกระแสมากก็เป็นเพราะมีคนเขียนบทความเพื่อร้องเรียนโรงงาน และระบุข้อหาที่ทางโรงงานฝ่าฝืนกับกฎระเบียบที่บรรพบุรุษตั้งไว้""ผู้เขียนบทความมีตัวตนอะไรบ้าง? ได้สืบสวนมายัง"หงเซียวพยักหน้า "พบว่าผู้เขียนบทความเหล่านี้ล้วนเป็นนักเรียนของเจ้า
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1038
แม้ว่าตอนนี้จะดึกแล้วแต่เขายังสั่งคนไปส่งจดหมายขอพบที่จวนเจ้ากรม "จะต่อต้านศิษย์พี่ของข้า คืนนี้เขาอย่าคิดจะนอนหลับฝันดีเลย"ซ่งซีซียกมุมปากขึ้น "พรุ่งนี้ข้าจะไปกับท่าน ไปเยี่ยมฉีฮูหยินใหญ่สักหน่อย""ได้" เซี่ยหลูโม่กอดนางไว้ในอ้อมแขนแล้วจูบนางที่หน้าผาก เสียงแหบแห้งเล็กน้อย "นี่มันเดือนเมษายนแล้ว เรายังไม่ได้ออกไปเที่ยวเลยแม้แต่วันเดียว แต่งงานกับข้ายังไม่ได้ใช้เจ้าใช้ชีวิตสบายๆ เลย"ซ่งซีซีเอาหัวพิงหน้าอกของเขา เมื่อนึกถึงตอนที่เขากลิ้งลงมาจากภูเขา และอดไม่ได้ที่จะพูดล้อเล่นขึ้นมาว่า "เจ้ายังอยากเล่นการเลื่อนหินมะไหมล่ะ บัดนี้คงไม่มีหิมะแล้วนะ""เปล่า เปล่านะ" เซี่ยหลูโม่รู้สึกเขินอายมากจนก้มศีรษะลงเพื่อจูบนางอย่างแรงพอป้าหยินเดินเข้ามาพร้อมกับอาหารมื้อเย็นก็เห็นเป่าจูวิ่งออกไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ และเกือบจะชนเข้ากับนาง นางจึงดุว่า "เจ้าทำอะไรบุ่มบ่ามขนาดนี้"ป้าหยินก้าวเข้าไปสองก้าว พอเปิดม่านออกก็รีบหันหลังทันที เกือบจะทำให้เอวเจ็ดขึ้นมา จากนั้นเดินออกไปพร้อมอาหารกำลังนัวเนียกันอยู่ แล้วจะมาสนใจอาหารธรรมดาเช่นนี้ได้อย่างไร?ป้าหยินปิดประตูอย่างมีรู้ความ นางเงยหน้าขึ้นมองดว
บทล่าสุด
