บทที่ 5

ในชั่วพริบตา รากวิญญาณห้าธาตุที่เดิมทีมีสีหม่นหมองภายในร่างของเฟิ่งชิงหร่านก็พลันสว่างวาบขึ้น ห้าสีรวมกัน หลอมรวมเข้าด้วยกัน ก่อเกิดเป็นแท่นวิญญาณที่กว้างใหญ่ดุจมหาสมุทร

พลังลมปราณเหล่านั้นที่อัดแน่นอยู่ในเส้นลมปราณของนางหลั่งไหลเข้าสู่แท่นวิญญาณอย่างบ้าคลั่ง ความเจ็บปวดตึงแน่นบริเวณเส้นลมปราณหายไป

เฟิ่งชิงหร่านเพ่งจิตมองสำรวจภายในแท่นวิญญาณ อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

นางจำได้ว่าในนิยายเคยเขียนไว้ ตอนที่ซูเยียนหรานชักนำลมปราณเข้าร่างกาย แท่นวิญญาณของนางเป็นเหมือนสระน้ำเล็กๆ แต่ก็ถือว่าสูงส่งฝืนลิขิตสวรรค์แล้ว

เช่นนั้นแล้วอย่างนางมิใช่ว่าจะทะลุทะลวงสวรรค์แล้วหรือ?

เฟิ่งชิงหร่านยังไม่รีบดีใจ นางสงบจิตรวบรวมสมาธิ รักษาจิตให้เป็นหนึ่ง กลั่นกรองพลังลมปราณภายในแท่นวิญญาณ ส่งไปยังรากวิญญาณ

นางประหลาดใจที่พบว่าความสัมพันธ์ที่ข่มกันของรากวิญญาณห้าธาตุได้หายไปแล้ว เปลี่ยนเป็นส่งเสริมซึ่งกันและกันแทน

นางอดใจไว้ไม่อยู่ชั่วขณะ ทะลวงสู่ระดับระดับฝึกปราณขั้นห้าโดยตรง เฟิ่งชิงหร่านจึงรีบหยุดการบำเพ็ญเพียรทันที

ถึงแม้นางอยากจะทำต่อไป แต่นางก็เข้าใจหลักการที่ว่าหากโดดเด่นมักจะเป็นภัย

นางจำได้อย่างชัดเจนว่า ตอนที่ซูเยียนหรานชักนำลมปราณเข้าร่างกาย ก็บรรลุการบำเพ็ญถึงระดับฝึกปราณขั้นสาม ถูกยกย่องว่าเป็นเด็กสาวอัจฉริยะ หลังจากนั้นก็ตกเป็นเป้าหมายของผู้บำเพ็ญเพียรสายมารมากมาย หมายกำจัดให้สิ้นซากโดยเร็ว

ดังนั้น ก่อนที่นางจะพบอาวุธอาคมที่สามารถซ่อนระดับการบำเพ็ญได้ นางจำเป็นต้องข่มพลังลมปราณในร่างกายไว้เสมอ

“นายหญิง กำไลหยกสามารถช่วยท่านซ่อนระดับการบำเพ็ญได้ มิทราบว่านายหญิงต้องการแสดงระดับการบำเพ็ญใดหรือ?” เสียงเล็กๆ เหมือนเด็กน้อยดังขึ้นในทะเลจิตของนาง

การสื่อสารทางจิตสำนึก?

อาจจะรู้ถึงความสงสัยของนาง เสียงเด็กน้อยนั้นจึงเอ่ยอธิบาย “นายหญิง ข้าคือวิญญาณของกำไลหยก เมื่อครู่เลือดของท่านซึมลงบนกำไลหยก พันธสัญญาจึงสมบูรณ์แล้ว”

เฟิ่งชิงหร่านสัมผัสได้ว่า ณ ส่วนลึกของจิตวิญญาณปรากฏเส้นสายบางๆ สามเส้นเพิ่มขึ้นมา หรือว่านี่คือสายใยแห่งพันธสัญญากับกำไลหยก?

เช่นนั้นนางจะเข้าไปในมิติภายในกำไลหยกได้อย่างไร?

เฟิ่งชิงหร่านกำลังคิดเช่นนี้ แสงสีขาวสายหนึ่งสว่างวาบขึ้นตรงหน้า นางก็ปรากฏตัวอยู่ท่ามกลางผืนฟ้าแผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาล

เมื่อทอดสายตามองออกไป ก็เห็นแต่ดินแดนที่แห้งแล้งและรกร้างเท่านั้น มีเพียงกระท่อมมุงจากหลังหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล

เฟิ่งชิงหร่านเดินเข้าไปในกระท่อมมุงจาก ก็เห็นตู้หนังสือสองตู้ ตู้ยาหนึ่งตู้ หนึ่งในตู้หนังสือนั้นกลับเต็มไปด้วยเคล็ดวิชาบำเพ็ญเพียรที่เกี่ยวกับรากวิญญาณห้าธาตุทั้งสิ้น

“นายหญิง ยิ่งระดับการบำเพ็ญของท่านสูงขึ้น สิ่งของที่ปรากฏในมิติก็จะยิ่งดีขึ้น” พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้น ร่างของภูตตัวน้อยน่ารักตนหนึ่งก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้น ภูตตัวน้อยสีฟ้ามองเฟิ่งชิงหร่านอย่างเขินอาย

“เมื่อครู่เจ้าช่วยข้าปรับพลังวิญญาณในร่างกายหรือ?”

เมื่อเห็นภูตตัวน้อยส่ายหน้า แววตาของเฟิ่งชิงหร่านก็วูบไหวเล็กน้อย พลางครุ่นคิดถึงที่มาของพลังอันลึกลับสายนั้น

......

“ให้ตายสิ! เย่เวิ่นเทียน ศิษย์น้อยของเจ้านี่มันปีศาจอะไรกัน!?” หรงจั๋วฝานร้องอุทานด้วยความตกตะลึง

อายุสิบเอ็ดปีก็บรรลุระดับฝึกปราณขั้นห้า หากคนเช่นนี้เป็นเศษสวะ เช่นนั้นแล้วพวกเขามิใช่ด้อยกว่าเศษสวะหรอกหรือ?

เจ้าสำนักคนอื่นๆ ล้วนแสดงสีหน้าตกตะลึง เฟิ่งชิงหร่านสามารถชักนำลมปราณเข้าร่างกายสำเร็จจริงๆ มิหนำซ้ำยังเข้าสู่ระดับฝึกปราณขั้นห้าโดยตรง นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?

ทว่าเมื่อทุกคนคิดจะตรวจสอบสถานการณ์ของเฟิ่งชิงหร่านอย่างละเอียด ร่างของเฟิ่งชิงหร่านกลับหายวับไปจากจุดเดิมในชั่วพริบตา

“ศิษย์น้อยของข้าล่ะ! ศิษย์น้อยตัวโตๆ ของข้าหายไปไหนแล้ว!” เย่เวิ่นเทียนจ้องเขม็งไปยังจุดที่เฟิ่งชิงหร่านหายตัวไป จิตสำนึกแผ่กระจายออกไป แต่ก็ยังตรวจไม่พบร่องรอยของนาง

เย่เวิ่นเทียนมองไปยังเซียวหงอวี่ “เซียวหงอวี่! เป็นเจ้าใช่หรือไม่ที่ซ่อนศิษย์น้อยของข้าไป? รีบส่งตัวนางมา!”

“เจ้าเป็นบ้าอะไรขึ้นมา?” เซียวหงอวี่แสดงสีหน้างุนงงอย่างไร้สาเหตุ

“ไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใครไปได้อีก? ในที่นี้มีเพียงเจ้ากับข้าเท่านั้นที่มีถ้ำพำนักซึ่งสามารถซ่อนคนเป็นๆ ได้” เย่เวิ่นเทียนไม่ใช่ไม่เคยคิดถึงเรื่องการซ่อนคนในมิติ แต่โลกเบื้องล่างนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีห้วงมิติว่างเปล่า ดังนั้นเขาจึงตัดเรื่องการซ่อนคนในมิติออกไปก่อนเป็นอันดับแรก

สีหน้าของเซียวหงอวี่มืดมน เขารู้สึกว่าเย่เวิ่นเทียนกำลังเป็นคนชั่วชิงกล่าวหาผู้อื่นก่อน รากวิญญาณห้าธาตุที่ฝืนชักนำลมปราณเข้าร่างกาย ทั้งยังบรรลุถึงระดับฝึกปราณขั้นห้าโดยตรงอีก มันผิดหลักเหตุผล

เดิมทีเขาคิดจะตรวจสอบดูสักหน่อยว่าเคล็ดวิชาบำเพ็ญเพียรของเฟิ่งชิงหร่านมีปัญหาหรือไม่ แต่ผลสุดท้าย นางกลับหายไปเสียแล้ว

เขาสงสัยว่าเย่เวิ่นเทียนรู้ถึงเจตนาของพวกเขา จึงชิงลงมือก่อน ซ่อนตัวเฟิ่งชิงหร่านไปเสียแต่เนิ่นๆ

“เจ้าสำนักเย่ ข้าซ่อนคนไปหรือไม่ เจ้าย่อมรู้ดีแก่ใจ” แววตาของเซียวหงอวี่เต็มไปด้วยการหยั่งเชิง เขาอยู่ระดับเทพจำแลงขั้นกลาง ส่วนเย่เวิ่นเทียนอยู่ระดับเทพจำแลงขั้นท้าย เขาจึงไม่อาจตรวจค้นถ้ำพำนักของเย่เวิ่นเทียนได้ ทำได้เพียงให้เย่เวิ่นเทียนส่งตัวคนออกมาเองเท่านั้น

“ตาเฒ่าเย่ เฟิ่งชิงหร่านบำเพ็ญเพียรด้วยเคล็ดวิชาอะไร? เหตุใดพุ่งพรวดไปถึงระดับฝึกปราณขั้นห้าได้?” ไป๋หลี่เสวียนชิงเอ่ยถามสิ่งที่เจ้าสำนักหลายท่านกำลังคิดอยู่ในใจ

เย่เวิ่นเทียนกวาดตามองทุกคน ก็เข้าใจในทันที ระดับการบำเพ็ญของศิษย์น้อยเพิ่มขึ้นรวดเร็วเกินไป พวกเขากำลังสงสัยว่าศิษย์น้อยเดินในเส้นทางวิชานอกรีต!

เย่เวิ่นเทียนสงบสติอารมณ์ลง เรื่องเร่งด่วนในตอนนี้คือต้องให้เซียวหงอวี่ส่งตัวศิษย์น้อยออกมาก่อน

และในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เฟิ่งชิงหร่านก็พลันปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ณ ตำแหน่งเดิมเมื่อครู่ พร้อมทั้งกล่าวกับเขาอย่างนอบน้อม “ท่านอาจารย์”

“ดี” ใบหน้าของเย่เวิ่นเทียนเผยสีหน้ายินดี ไม่ได้ซักถามว่านางหายไปไหน ยกมือขึ้นควบคุมกระบี่ เตรียมพาเฟิ่งชิงหร่านกลับสำนักหลิงอวิ๋น

“เจ้าสำนักเย่ ช้าก่อน” เซียวหงอวี่ยกมือขึ้นสร้างเขตแดน “พวกเราต้องการถามคำถามเฟิ่งชิงหร่านสักสองสามข้อ”

“ไสหัวไป! ข้าไม่ว่าง หลีกไปให้พ้น” แววตาของเย่เวิ่นเทียนแข็งกร้าว

ในชั่วพริบตา บรรยากาศระหว่างคนทั้งสองก็ตึงเครียดขึ้นมา

ไป๋หลี่เสวียนชิงก้าวออกมา กล่าวกับเฟิ่งชิงหร่าน “เฟิ่งชิงหร่าน อย่าทำให้อาจารย์ของเจ้าลำบากใจ พวกเราเพียงแค่อยากจะดูว่าเจ้าชักนำลมปราณเข้าร่างกายได้อย่างไร? อย่างไรเสีย ตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบันก็ไม่เคยมีตัวอย่างของผู้มีรากวิญญาณห้าธาตุที่ชักนำลมปราณเข้าร่างกายได้สำเร็จ พวกเราไม่มีเจตนาร้าย”

“ข้าปฏิเสธ” เฟิ่งชิงหร่านตอบโดยไม่ลังเล

ไป๋หลี่เสวียนชิงแสดงสีหน้าหงุดหงิด แม่หนูน้อยผู้นี้เหตุใดจึงไม่เล่นไปตามแบบแผนเลย?

สมกับที่เป็นศิษย์อาจารย์กันจริงๆ นิสัยเหมือนกันเปี๊ยบ!

“แม่หนูน้อย ช่างไร้มารยาทสิ้นดี” เจ้าสำนักหั่วอวิ๋นที่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่ตลอดก้าวออกมาข้างหน้า โบกมือส่งจิตสำนึกสายหนึ่งพุ่งเข้าใส่เฟิ่งชิงหร่าน เขากล้าฟันธงเลยว่าศิษย์อาจารย์คู่นี้ต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอน

ขณะที่จิตสำนึกเข้ามาใกล้ ความรู้สึกเหมือนถูกลอบสอดแนมก็จู่โจมเข้ามา ทำให้เฟิ่งชิงหร่านรู้สึกอึดอัดอย่างยิ่ง นางคิดจะหลบหลีก แต่กลับพบว่าจิตสำนึกนั้นแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของนางโดยตรง