LOGINShare
ตอนที่ 8
Last Updated:
2024-11-23 17:51:32“เอ่อ... เตยมาแล้วค่ะ”
เตยหอมคลานเข่าเข้ามาหยุดตรงหน้าของปิยนุชที่นั่งอยู่บนโซฟาหรูภายในห้องรับแขก
“ไหนลองลุกขึ้นยืนให้ฉันดูหน่อยสิ”
หล่อนแปลกใจกับคำสั่งของปิยนุช แต่ก็ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากถามออกไป นอกจากทำตามคำสั่ง
“หมุนตัวด้วย เร็วสิ”
หล่อนทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย หมุนให้ปิยนุชดูเรือนร่างของตนเองจนพอใจ จึงถูกสั่งให้นั่งลงกับพื้นเหมือนเดิม
“ถ้าไม่รวมหน้าอกเทอะทะ กับสะโพกบานๆ ของแก ตัวแกพอๆ กับน้องเจนเลยนะ”
หล่อนไม่ได้ตอบ ก้มหน้ามองพื้น นึกไม่ออกว่าปิยนุชกำลังคิดจะทำอะไรอยู่
“ฉันมีงานสำคัญจะให้แกทำ”
“เอ่อ...” หล่อนช้อนตาขึ้นมองปิยนุช “คุณผู้หญิงบอกมาได้เลยค่ะ เตยยินดีทำค่ะ”
ปิยนุชยิ้มหยัน กวาดตามองเสี้ยนหนามตำหัวใจของตัวเองอย่างเตยหอมด้วยความเกลียดชังที่ซ่อนไม่มิด
“แกยังซิงอยู่หรือเปล่า”
“คะ?”
หล่อนตกใจกับคำถาม หน้าซีดสลับแดงก่ำ มือเล็กที่ประสานกันไว้บนตักชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
“ทำหน้าตกใจทำไม ฉันถามก็ตอบมาสิ แกเคยนอนกับผู้ชายหรือยัง”
“เอ่อ... มะ... ไม่เคยค่ะ”
“งั้นก็แสดงว่าแกยังซิงอยู่จริงๆ สินะ”
หล่อนไม่เข้าใจเลยว่าทำไมปิยนุชจะต้องยินดีกับคำตอบของหล่อนแบบนี้ด้วย
หล่อนสงสัยมาก แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกไป นั่งนิ่งรอจนกระทั่งปิยนุชพูดออกมาเอง
“แกอยากรู้ไหมว่าฉันจะให้แกทำงานอะไร”
“เอ่อ... ค่ะ”
หล่อนช้อนตาขึ้นสบประสานกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ร้ายของปิยนุช แต่จู่ๆ ก็มีเสียงเคร่งเครียดของเกรียงไกรดังขึ้นที่ทางด้านหลัง
“คุณนุช ผมขอล่ะ”
หล่อนเอี้ยวตัวไปมอง ก็เห็นว่าเกรียงไกรมองมาที่หล่อน มองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
นี่มันอะไรกัน?
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ อย่ามายุ่งค่ะ”
ปิยนุชตวาดใส่หน้าสามีอย่างไร้ความเคารพ
ใช่... หล่อนหมดความเคารพเกรียงไกรตั้งแต่จับได้ว่าเขามีเมียอีกคนแล้วล่ะ
“แต่ผมขอร้องล่ะคุณนุช จะให้ผมทำอะไรก็ได้ แต่อย่า...”
“ไปให้พ้นค่ะ ก่อนที่ฉันจะทำยิ่งกว่านี้”
คำขู่ของปิยนุชทำให้เกรียงไกรหวาดกลัว เพราะตอนนี้อำนาจทุกอย่างภายในบ้านหลังนี้ตกเป็นของปิยนุชหมดแล้ว แถมตัวเองก็ยังเจ็บออดๆ แอดๆ อีกด้วย
“เตย... พ่อขอโทษนะลูก”
เตยหอมเบิกตาค้าง หัวใจเต้นระส่ำ เมื่อได้ยินคำพูดของเกรียงไกร
นี่เขาแทนตัวเองว่าพ่อกับหล่อนเหรอ...
หล่อนดีใจเหลือเกิน แม้จะรู้ดีว่า เกรียงไกรไม่ใช่พ่อที่ดีสำหรับตนเอง
“ไปให้พ้นคุณเกรียง ไปเดี๋ยวนี้เลย!”
เกรียงไกรจำต้องเดินจากไป ทิ้งเตยหอมให้อยู่กับปิยนุชตามลำพังเช่นเดิม
เตยหอมนั่งก้มหน้านิ่งด้วยความรู้สึกแบบเดิม ตรงกันข้ามกับปิยนุชที่ทวีความเกลียดชังเด็กตรงหน้ายิ่งขึ้น เมื่อได้ยินสามีแทนตัวเองว่าพ่อกับมัน
“เงยหน้าขึ้นมามองฉัน”
เตยหอมทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย รอยยิ้มบนใบหน้าของปิยนุชน่ากลัวเหลือเกิน
“ถ้าไม่มีบ้านหลังนี้ แกก็จะไม่มีที่ซุกหัวนอน ไม่มีที่กินที่อยู่ และไม่ได้เรียนหนังสือ ป่านนี้แกคงไปเป็นขอทาน หรือดีหน่อยก็น่าจะเป็นกะหรี่อยู่ตามซ่อง จริงไหม”
คำดูถูกดูแคลนที่ปิยนุชซัดใส่หน้ามันคือความจริงทุกอย่าง บ้านหลังนี้มีบุญคุณกับหล่อนมาก แม้ว่าทุกคนในบ้านจะไม่มีใครหยิบยื่นความเมตตาให้โดยไม่หวังผลตอบแทนเลยก็ตาม
“เตยสำนึกในบุญคุณของคุณผู้หญิงไม่เคยลืมค่ะ”
“ดีมาก” ปิยนุชหัวเราะร่วน “แล้วแกยินดีจะตอบแทนบุญคุณของฉันหรือเปล่าล่ะ”
เตยหอมช้อนตามองปิยนุช น้ำใสๆ คลอสองหน่วยตา “เพียงแค่คุณผู้หญิงบอกมาว่าต้องการให้เตยทำอะไร เตยยินดีจะทำทุกอย่างเพื่อทดแทนบุญคุณที่คุณผู้หญิงหยิบยื่นให้ค่ะ”
“แน่ใจนะว่ายอมทำทุกอย่าง”
“ค่ะ”
รอยยิ้มของปิยนุชทำให้เตยหอมใจคอไม่สู้ดีนัก และทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ปิยนุชต้องการให้หล่อนทำ ความตื่นตกใจก็ถล่มเข้าใส่หัวใจอย่างรุนแรง
“ฉันต้องการ... ให้แกเข้าหอกับคุณอเล็กแทนน้องเจน”
“คุณผู้หญิง!”
“ทำหน้าตกใจทำไม ไหนว่าแกยินดีทำให้ฉันได้ทุกอย่างยังไงล่ะนังเตย”
เตยหอมแทบไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่สองหูได้ยิน นี่มันอะไรกัน ทำไมปิยนุชคิดอะไรบ้าๆ แบบนี้ออกมาได้
“เตยยินดีทำค่ะ แต่... คุณเจนจะไม่พอใจ...”
“น้องเจนรู้เรื่องนี้แล้ว”
อะไรกันเนี่ย นี่มันเรื่องอะไรกัน
สีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตกใจของเตยหอมทำให้ปิยนุชยิ่งสะใจเป็นที่สุด และก็ต้องการขยี้ลงไปอีก
“และน้องเจนก็ยินดีมากที่แกจะสละพรหมจรรย์ของตัวเองเพื่อทำให้ภาพลักษณ์น้องเจนในสายตาของคุณอเล็กขาวสะอาดเหมือนกับที่ฉันอวดอ้างเอาไว้”
น้ำตาของเตยหอมไหลรินออกมา นี่หล่อน... หล่อนกำลังเผชิญหน้าอยู่กับอะไรเนี่ย
แบบนี้นี่เอง เกรียงไกรถึงได้มองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดแบบนั้น
“แต่... คุณอเล็กจะต้องรู้ว่าคนที่นอนกับเขาคือเตย ไม่ใช่คุณเจนนะคะ... เตยว่า...”
“คุณอเล็กจะรู้ได้ยังไงกันล่ะนังเตย ในเมื่อฉันจะมอมเหล้าให้เขาเมาก่อน จากนั้นค่อยส่งเข้าไปในห้องหอ แล้วให้แกมอบพรหมจรรย์ให้กับเขา”
“เตย...”
“แกจะไม่ยอมทำเหรอนังเตย”
Related chapters
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 9
“ปะ... เปล่าค่ะ แต่เตย... เตย...”หล่อนจะทำยังไงดี จะปฏิเสธก็ไม่ได้ แต่จะให้ทำเรื่องน่าอัปยศแบบนั้น มันก็ทรมานเหลือเกิน“แกไม่ต้องเป็นกังวลหรอก เพราะหลังจากแกสังเวยความสาวในคราบของน้องเจนให้กับคุณอเล็กแล้ว ฉันจะส่งแกไปอยู่ที่อื่น แกจะได้ไม่ต้องตะขิดตะขวงใจเวลาเห็นน้องเจนกับคุณอเล็กสวีทกัน ดีไหมล่ะ”“ตะ... แต่เตยยังเรียนไม่จบเลยนะคะ เตย...”“ฉันคิดเรื่องนี้เอาไว้สักพักแล้วล่ะ”สายตาของปิยนุชที่ทอดมองมานั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังเหลือเกินเตยหอมร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บช้ำ นี่หล่อนจะต้องตอบแทนบุญคุณของคนพวกนี้ด้วยความสาวเชียวเหรอ แถมผู้ชายคนนั้นก็ยังคืออเล็กซิส... ผู้ชายที่หล่อนแอบรักมาตลอดอีกหล่อนทรมานเหลือเกิน...“ฉันจะให้แกหยุดเรียน”“คุณผู้หญิง...!”“ก็ในเมื่อน้องเจนจะไม่เรียนต่อ แกก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียนเหมือนกัน เพราะขี้ข้าอย่างแก ห้ามมีอะไรดีเกินหน้าเกินตาลูกสาวของฉัน จำเอาไว้”“แต่เตย... อยากเรียน คุณผู้หญิงคะ... เตยขอร้องล่ะค่ะ ให้เตยเรียนนะคะ” หล่อนยกมือไหว้วิงวอนปิยนุช ในขณะที่ผู้หญิงตรงหน้าหัวเราะสะใจ “ก็ได้ แต่แกต้องทำสิ่งที่ฉันสั่งให้สำเร็จนะ ไม่อย่างนั้น อนาคตของแกมืดมนแน
Last Updated : 2024-11-23วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 10
อเล็กซิสจำต้องเก็บอาการเบื่อหน่ายเอาไว้ตามที่มารดาขอร้องมา เมื่อต้องแวะมาหาเจนจิราที่บ้าน และพาหญิงสาวออกไปลองชุดแต่งงานเขาจอดรถ นั่งนิ่งอยู่ในนั้น รู้สึกเบื่อหน่ายจนไม่มีกะจิตกะใจแม้แต่จะเคลื่อนไหวร่างกาย จนกระทั่งหางตารับภาพของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินไปยังสวนข้างตัวตึกมือใหญ่รีบควานหาที่เปิดประตูรถ และก้าวลงไปอย่างรวดเร็ว ย่ำเท้าตามร่างอรชรนั้นไปติดๆเขาเห็นหล่อนเดินไปหยุดในสวน ก่อนจะคว้าไม้กวาดทางมะพร้าวที่พาดอยู่กับโคนต้นไม้มาไว้ในมือ และเริ่มต้นจัดการกวาดใบไม้ที่ร่วงตกอยู่บนพื้นดวงตาของเขาไม่อาจจะละจากร่างเล็กของเตยหอมได้เลย เจ้าหล่อนอยู่ในชุดอยู่บ้านเรียบร้อย ไม่มีส่วนใดเลยที่จะเปิดเปลือยให้เห็นผิวในร่มผ้า แต่หล่อนกลับดึงดูดสายของเขาได้อย่างมหัศจรรย์มีเสน่ห์มาก...ใช่...อเล็กซิสยืนกอดอกมองเตยหอมกวาดใบไม้ด้วยความเพลิดเพลิน ร่างกายที่ดูเล็กกะทัดรัดของเจ้าหล่อนพลิ้วไหวราวกับใบไม้ต้องสายลม มันดูเป็นธรรมชาติ ไร้จริตมารยา และก็ดึงดูดสายตาดีเหลือเกินนี่เขาเผลอตัวยิ้มออกมาตั้งแต่เมื่อไรกันนะ...ชายหนุ่มรู้สึกตัวว่าเผลอตัวยิ้มออกมา ก็ตอนที่เตยหอมหันมาเห็น และมองมาด้วยสายตาแปลกใจระคน
Last Updated : 2024-11-23วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 11
“เป็นยังไงบ้างพ่ออเล็ก ชุดแต่งงานเรียบร้อยดีไหม”อเล็กซิสชะงักเท้า เมื่อก้าวเข้ามาภายในบ้าน และมารดาเอ่ยถามออกมาจากห้องรับแขก“ก็ดีครับ”“ก็ดี ทำไมหน้าไม่ตื่นเต้นเลยล่ะลูก ไหนมานั่งคุยกับแม่หน่อยสิ”ผู้เป็นลูกชายจำต้องเดินเข้าไปในห้องรับแขก และหย่อนกายลงนั่งข้างมารดา“ผมเหนื่อยๆ น่ะครับ”“เหนื่อย หรือว่าไม่อยากแต่งงานกันแน่พ่ออเล็ก”“คุณแม่ก็รู้อยู่แล้วนี่ครับว่าผมไม่ได้รักน้องเจน ผมแต่งเพราะตามใจคุณแม่”เจสสิก้ายกมือขึ้นแตะต้นแขนล่ำสันของลูกชาย “เชื่อแม่สิ ว่าหนูเจนจะต้องเป็นเมียที่ดีสำหรับลูกชายของแม่”เขาอยากจะร้องคัดค้านออกไป แต่ก็รู้ดีว่าทำยังไงก็เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตไม่ได้อีกแล้ว“ครับ”มารดาของเขาฉีกยิ้มกว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความสุขเบิกบาน ตรงกันข้ามกับเขาที่แสนจะเบื่อหน่ายโลก“งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”“จะนอนแล้วเหรอลูก นี่ยังไม่ถึงเวลามื้อค่ำเลยนะ”“ผมจะออกไปนั่งดื่มข้างนอกสักหน่อยน่ะครับ”ความจริงเจสสิก้าจะเอ่ยปากคัดค้าน แต่เพราะเห็นว่าลูกชายตามใจตัวเองมามากแล้วจึงยั้งปากเอาไว้ได้ทัน“จ้ะ ตามสบายเถอะ แล้วอย่ากลับดึกนักล่ะ”“ครับ” อเล็กซิสฝืนยิ้มให้กับมารดา ก่อนจะลุกขึ้น
Last Updated : 2024-11-23วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 12
“พี่หนุ่มรออยู่ในรถนะคะ เดี๋ยวเตยเข้าไปพาคุณเจนออกมาเองค่ะ” หล่อนพูดขึ้นเมื่อคนขับรถขับมาจอดที่หน้าบาร์หรูหราแห่งหนึ่งกลางใจเมือง“ให้พี่ไปด้วยดีกว่ามั้งน้องเตย”“อย่าเลยค่ะพี่หนุ่ม เดี๋ยวมานะคะ”“แล้วถ้าคุณเจนเกิดเมาเละล่ะ น้องเตยจะหิ้วปีกมายังไง ให้พี่ไปช่วยดีกว่า”เตยหอมลังเลเล็กน้อย ก่อนจะยอมให้กรรชัยหรือว่าหนุ่มซึ่งเป็นลูกชายของคนขับรถลงมาด้วยหล่อนกลั้นใจเดินเข้าไปภายในสถานบันเทิงที่บรรยากาศค่อนข้างมืดสลัว โดยมีกรรชัยเดินตามหลังมาไม่ห่าง“มืดแบบนี้ จะหาคุณเจนได้ที่ไหนกันล่ะน้องเตย”กรรชัยบ่นขึ้น ในขณะที่หล่อนพยายามสอดส่ายสายตามองหาเจนจิราไปรอบๆ บาร์หรู แต่เพราะค่อนข้างมืดจึงมองหาลำบากมาก ดังนั้นหล่อนจึงตัดสินใจใหม่“พี่หนุ่มไปทางนู้นนะ เดี๋ยวเตยไปทางนี้”“จะดีเหรอน้องเตย”“เราจะได้หาคุณเจนเจอเร็วๆ ไงคะ”กรรชัยได้ยินเหตุผลของเตยหอมก็ตอบรับด้วยการผงกศีรษะ “งั้นพี่ไปทางนี้นะ ถ้าใครเจอคุณเจนก่อนก็ให้ไปรอที่รถ”“ค่ะพี่หนุ่ม”เตยหอมเดินมุ่งหน้ามาทางซ้าย ซึ่งเป็นส่วนที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านนัก ตลอดทางสายตาของนักท่องราตรีกลัดมันจ้องมองมาที่หล่อน แต่หล่อนไม่ได้สนใจ เพราะกำลังมองหาเจนจิราอ
Last Updated : 2024-11-23วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 13
“เป็นอะไร ตัวสั่นเชียว”เขายังจะมีหน้ามาถามแบบนี้อีกเหรอ ในเมื่อเขากำลังยั่วยุให้หล่อนคลุ้มคลั่งด้วยการ...เตยหอมอยากจะละสายตายจากเรือนร่างกำยำที่นอนราบอยู่บนเตียงกว้างเหลือเกิน แต่ทำไม่ได้ เพราะสิ่งที่เห็นตรงหน้ามันช่างงดงามยิ่งกว่าสิ่งใดในโลกอเล็กซิสเปลือยท่อนบน และมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวพันเอาไว้รอบสะโพกเพรียวเท่านั้น แถมยังพันเอาไว้หลวมๆ จนหล่อนกลัวว่ามันจะเลื่อนหลุดในไม่ช้า แถมผิวสีแทนเงาวับนั้นก็ยังตัดกับสีขาวสะอาดของผ้าปูเตียงจนยิ่งโดดเด่นพระเจ้า... ลมหายใจของหล่อนกำลังจะกระชั้น หัวใจเต้นเร็วมาก และหล่อนกำลังจะช็อกตาย เพราะความงดงามสมบูรณ์แบบของผู้ชายตรงหน้านี่หล่อนมาทำอะไรที่นี่เนี่ย...?หญิงสาวถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา แต่ยังไม่ทันได้คำตอบ เสียงนุ่มทุ้มของพ่อสุดหล่อก็ดังขึ้นอีกครั้ง“อ้าว ถามก็ไม่ยอมตอบ นี่สรุปตัวสั่นเพราะแอร์แรงไปใช่ไหมเตยหอม”“เอ่อ... ค่ะ...”หล่อนรีบรับสมอ้างทันควัน ทั้งๆ ที่แท้จริงแล้ว หล่อนสั่นเทาขนาดนี้เพราะเสน่ห์ของเขาต่างหาก“มาๆ รีบมาทำแผลให้ฉันสิ เธอจะได้กลับบ้านไง”เขากวักมือเรียกอยู่บนเตียง ในขณะที่หล่อนยืนขาตายอยู่กลางห้องกว้าง“เอ่อ... เตย...”“ไหนว่า
Last Updated : 2024-11-23วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 14
“เอ่อ... พอดีมีสายจากคุณอเล็กซิสถึงคุณเตยหอมน่ะค่ะ”แล้วพนักงานตรงหน้าก็ยื่นโทรศัพท์ไร้สายมาให้ ตอนแรกหล่อนจะเดินหนี ไม่ยอมรับสาย แต่พอพนักงานย้ำออกมาอีกคำ หล่อนจึงไม่มีทางเลือก“เห็นคุณอเล็กซิสบอกว่าคุณเตยหอมลืมอะไรเอาไว้บนห้องน่ะค่ะ”หล่อนจำใจต้องยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์ไร้สายขึ้นมาแนบกับใบหู พร้อมกับกรอกเสียงลงไป“เตย... ลืมอะไรเอาไว้เหรอคะคุณอเล็ก”“เธอทำต่างหูตกเอาไว้น่ะ”คำตอบของอเล็กซิส ทำให้หล่อนต้องรีบยกมือขึ้นจับติ่งหูของตัวเอง และก็พบว่าข้างหนึ่งไม่มีต่างหูอยู่ ดวงหน้างามซีดเผือด“จริงด้วยค่ะ มันหายไปข้างหนึ่ง”“งั้นรอฉันตรงล็อบบี้นะ ฉันจะเอาไปให้”หล่อนไม่อยากเจอเขาเลย เพราะเห็นหน้าเขาก็อดที่จะนึกถึงท่อนชายของเขาไม่ได้ แต่ก็ไม่มีทางเลือก เพราะต่างหูอันนั้นมันสำคัญกับหล่อนมากเหลือเกินมันคือของขวัญจากแม่...“ค่ะ”หล่อนตัดสาย และยื่นโทรศัพท์ไร้สายคืนให้กับพนักงานสาว จากนั้นก็เดินไปทรุดตัวนั่งบนโซฟานุ่มที่อยู่ภายในล็อบบี้ และเวลาผ่านไปเพียงห้านาที ผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพเจ้าประทานมาให้ก็เดินมาหยุดตรงหน้าหล่อนรีบลุกขึ้นยืน และเอ่ยถามหาต่างหูของตัวเอง “เอ่อ... ไหนต่าง
Last Updated : 2024-11-23วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 15
“ทำไมวันนี้หน้าเศร้าๆ ล่ะเตย เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงแม่บ้านเอ่ยถามขึ้น หลังจากที่เห็นหล่อนยืนเหม่อมองไปยังร่างของอเล็กซิสกับเจนจิรา“เอ่อ... ปะ... เปล่าค่ะ เตยไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”“แต่หน้าทั้งเศร้าทั้งซีดเลยนะ หรือว่าเหนื่อยล่ะ” แม่บ้านยังคงแสดงความเป็นห่วงหล่อน “แต่ป้าว่าเตยคงจะเหนื่อยมากนั่นแหละ เห็นยังไม่ได้นอนเลยใช่ไหมเนี่ย ตั้งแต่เมื่อคืนน่ะ”ป้าแม่บ้านพูดถูกต้องทุกอย่าง หล่อนทั้งเพลีย ทั้งเหนื่อย เพราะช่วยเตรียมงานแต่งตั้งแต่เมื่อวานจนถึงตอนนี้ แต่อีกความรู้สึกหนึ่งที่มีมากกว่าความเหนื่อยความเพลียก็คือความเศร้าใช่... หล่อนห้ามหัวใจไม่ได้ หล่อนกำลังเศร้าเหลือเกิน หัวใจปวดร้าวทรมาน เมื่อความจริงมันเต้นระริกอยู่ภายในอก ผู้ชายที่ขโมยจูบแรกของหล่อนไปกำลังจะมีเจ้าของแม้จะรู้ตัวดีว่าไม่ควรคิดอะไรแบบนี้ แต่หล่อนก็ห้ามสมองไม่ได้เสียที“น่าจะ... ใช่ค่ะป้า...”“งั้นนั่งพักก่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้ให้คนอื่นทำต่อ”“ไม่เป็นไรค่ะป้า เตยไหวค่ะ”“ไม่เอาน่า เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งกันไปจะยุ่ง นี่ก็เหลืองานอีกไม่เยอะแล้ว”เมื่อคู่สนทนายืนกรานเช่นนั้น หล่อนที่แทบจะไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงเดินจึงตอบรับ“ขอบคุณ
Last Updated : 2024-11-23วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 16
“ทำหน้าให้มันสเบยหน่อยสิวะเพื่อน คืนนี้งานแต่งนายนะโว้ย” เคลวินอดแซวเพื่อนไม่ได้เมื่อเห็นใบหน้าของอเล็กซิสมีแต่ความเบื่อหน่าย“นั่นสิ เดี๋ยวเจ้าสาวก็น้อยใจแย่หรอก” แม็กซิมัสเสริมขึ้น แต่อเล็กซิสกลับไม่ได้มีทีท่าไยดีอะไรเลย เจ้าบ่าวสุดหล่อไหวไหล่กว้างเล็กน้อย“ก็ฉันไม่ได้ยินดีกับงานแต่งนี้สักหน่อย ถูกบังคับพวกนายก็รู้ไม่ใช่หรือ”“แต่นายก็เลือกที่จะแต่งงานแล้วนี่ ดังนั้นนายก็ควรรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองให้ดี” แม็กซิมัสเตือนเพื่อนรัก แต่อเล็กซิสก็ยังทำหน้าเบื่อหน่ายเหมือนเดิม“พวกนายดื่มกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อน”“ให้ฉันไปส่งไหม นายดื่มไปหลายแก้วแล้วด้วย” เคลวินอดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้“นั่นสิให้ไอ้เคนมันพาไปดีกว่า เดี๋ยวล้มพับลงไปจะยุ่ง” แม็กซิมัสก็เป็นห่วงเพื่อนเช่นกัน“ไม่เป็นไร ฉันไม่ใช่คนคออ่อนสักหน่อย เหล้าแค่ไม่กี่แก้วทำให้เมาไม่ได้หรอก” อเล็กซิสปฏิเสธเสียงจริงจัง “เดี๋ยวมาว่ะ” จากนั้นก็เดินมุ่งหน้าตรงไปยังห้องน้ำ ซึ่งเจนจิราก็พาบรรดาเพื่อนๆ ของตัวเองเข้ามาขวางหน้าเอาไว้พอดี“พี่อเล็กกำลังจะไปไหนเหรอคะ”อเล็กซิสฝืนยิ้มให้กับเจนจิรา “พี่กำลังจะไปห้องน้ำน่ะ ขอตัวสักครู่น
Last Updated : 2024-11-23
Latest chapter
วิวาห์ร้างใจ ตอนอวสาน
หลายปีต่อมา... สี่หนุ่มเพื่อนซี้ก็สามารถหาเวลาว่างตรงกันและนัดมาสังสรรค์กันได้ในที่สุดอเล็กซิสยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ขณะทอดสายตามองไปยังทุ่งกว้างที่บรรดาเด็กน้อยวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน โดยมีสาวๆ ซึ่งเป็นภรรยาของพวกเขาทั้งสี่คนปูเสื่อนั่งคุยกันอยู่ไม่ห่างจากจุดที่เด็กๆ วิ่งเล่นอยู่เขาไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย การมีครอบครัวคือสิ่งที่เขาไม่เคยปรารถนามาก่อน แต่หลังจากที่เตยหอมเข้ามาในชีวิต เขาก็ได้รู้จักกับความสุขที่แท้จริง...ความสุขที่เงินมากเท่าไรก็ซื้อหาไม่ได้...“ในท้องเมียนายกี่คนวะ เห็นท้องใหญ่ๆ” แม็กซิมัสเอ่ยถามอเล็กซิส ซึ่งเป็นหนุ่มหล่อคนสุดท้ายที่เพิ่งได้แต่งเมีย“แฝดสามว่ะ” อเล็กซิสยืดอกตอบอย่างภาคภูมิใจ “น้ำยาฉันมันแรง เห็นไหมล่ะ”เสียงหัวเราะของอีกสามหนุ่มดังกระหึ่ม ก่อนจะรีบเกทับกันยกใหญ่“แค่แฝดสามทำมาคุยไอ้อเล็ก ฉันนี่ลูกหกคนแล้วโว้ย ยังไม่เห็นคุยเลย ถึงจะไม่ใช่แฝดก็ตาม” เคลวินยืดอกบ้างด้วยความภูมิใจในเชื้อพันธุ์ของตนเองไม่ต่างกัน“ให้มันน้อยๆ หน่อยน่ะพวกแก” ชาร์ลีแย้งขึ้นพร้อมกับจิบเหล้า แต่ก็ทำให้เพื่อนอีกสามคนหันมาทับถมกันใหญ่โต“นายน่ะอ่อนสุดเลยรู้ไหมไอ้ชาร์ล พวกเร
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 57
Mackenzie, New Zealandสถานที่ตรงหน้ามันสวยเหลือเกิน สวยงามน่าอัศจรรย์จนหล่อนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลย รู้แต่ว่ามันคือแดนสวรรค์ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่จริงบนโลกรอยยิ้มละไมเปื้อนดวงหน้างามตลอดเวลา เมื่อนึกถึงภาพของทะเลสาบสีฟ้าเทอร์ควอยซ์ที่อยู่ท่ามกลางเทือกเขาสูงใหญ่ และรอบๆ ก็มีดอกไม้สีสันสดใสประดับประดาอย่างลงตัวคล้ายกับดินแดนในเทพนิยายที่เคยหยิบยืมของเจนจิรามาอ่านตอนเด็กไม่มีผิด“ชอบไหมทูนหัว...”คนที่นอนหลับตาอยู่ก่อนหน้าขยับเปลือกตาลืมขึ้น และมองหน้าหล่อน ดวงตาของเขาระยิบระยับสวยแข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้ากว้างเหลือเกินมือเล็กยกลูบแก้มสากที่มีตอหนวดขึ้นประปรายแผ่วเบา “ชอบมากค่ะ มันสวยเหลือเกิน...”คนตัวโตยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวสะอาดสะท้อนกับแสงของดวงดารานับหมื่นบนท้องฟ้า“ผมดีใจนะที่คุณชอบ...”“ขอบคุณมากนะคะที่พาเตยมาที่นี่ มันสวยมาก สวยเหมือนสวรรค์เลยค่ะ”คนที่นอนพักอยู่ลุกขึ้นนั่ง ยกมือใหญ่ขึ้นโอบประคองแก้มนวลของภรรยาเอาไว้ ก่อนจะจุมพิตกลีบปากอวบอิ่มนุ่มนวล จากนั้นก็กระซิบแผ่วเบา“แล้วที่นี่คุณชอบอะไรที่สุดล่ะ ทะเลสาบ ดอกลูพิน หรือว่าดวงดาวบนฟ้าในตอนนี้”หล่อนฉีกยิ้มกว้าง
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 56
และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ความสุขคือสิ่งที่เตยหอมพบเจอเป็นประจำจนเคยชิน หล่อนไม่เคยพบประสบกับความทุกข์ใจใดๆ อีกเลย เมื่อมีอุ้งมือของอเล็กซิสคอยโอบประคอง จนหล่อนอดคิดไม่ได้ว่าตนเองคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก“อุ้ยยย...” หล่อนสะดุ้งตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง แต่สัมผัสและกลิ่นหอมที่คุ้นเคยทำให้อมยิ้มกว้างในเวลาต่อมา อ้อมแขนที่แสนอบอุ่นนี้จะเป็นของใครไปได้ล่ะ นอกจาก...อเล็กซิส โอคอนเนอร์ สามีดีเด่นของหล่อนนั่นเอง...หล่อนหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับสามีสุดหล่อที่ตัวสูงใหญ่ มองจ้องตาสีฟ้าสวยของเขาด้วยความรักหมดหัวใจ“น้องปิ่นหลับแล้วเหรอคะ”“หลับแล้วครับทูนหัว...” คุณพ่อคนเก่งก้มลงจูบแก้มภรรยาอย่างแสนรัก จากนั้นก็เลยมาอ้อยอิ่งที่กลีบปากหวานราวกับหยาดน้ำผึ้งป่าของภรรยา “กว่าจะหลับได้ ผมหมดนิทานในสต็อกไปเกือบห้าเรื่องแน่ะ” เขาพูดและก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ดวงตากวาดมองหน้าหวานของเตยหอมตลอดเวลา“ตอนเด็ก คุณจ้อเก่งแบบน้องปิ่นหรือเปล่าเนี่ย”หล่อนหัวเราะร่วน “เปล่านะคะ ตอนเล็กๆ เตยไม่ค่อยจะพูดด้วยซ้ำไปค่ะ”“อ้าว งั้นก็คงเหมือนผมน่ะสิ” เขาหัวเราะก๊าก ซึ่งหล่อนเองก็อดที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 55
“ที่แท้ก็อยากมีลูกเพิ่มใช่ไหมคะเนี่ย”เขาผงกศีรษะตอบรับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์น้อยๆ “ก็ฉันกลัวน้องปิ่นจะเหงา ก็เลยอยากมีน้องๆ ให้มาเป็นเพื่อนวิ่งเล่น ว่าแต่ตกลงไหมทูนหัว”เตยหอมยิ้มเอียงอาย ก่อนจะซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างอย่างแสนรัก“ค่ะ”“น่ารักจังทูนหัว”เสียงหัวเราะพึงพอใจของอเล็กซิสดังกระหึ่มขึ้น ก่อนที่มือใหญ่จะเริ่มต้นซุกซน“อุ้ยยย... จะทำอะไรเหรอคะ”“ก็เร่งมือทำน้องให้น้องปิ่นไงจ๊ะทูนหัว”“ตะ... ตอนนี้เลยเหรอคะ” มือของเขาซุกซนมาก สัมผัสลูบไล้ไปทั้งบั้นท้ายทำเอาหล่อนสยิวเสียวซ่าน“ไม่ทำตอนนี้จะทำตอนไหนล่ะทูนหัว...”“ก็... ตอนค่ำไงคะ” หล่อนอ้อมแอ้มตอบด้วยความขัดเขิน“รอไม่ไหวจ๊ะที่รัก... ได้โปรดขอตอนนี้เลย... นะ...”น้ำเสียงของอเล็กซิสทั้งกระเส่าทั้งแปร่งพร่า ทำเอาหล่อนไม่กล้าที่จะขัดใจเลย“ก็... ได้ค่ะ”กายสาวร้อนผะผ่าว เลือดในกายก็เดือดพล่าน ยิ่งอเล็กซิสมือไม่อยู่สุขแบบนี้ หล่อนก็ยิ่งร้อนฉ่าราวกับจับไข้สูง“ทูนหัว... อวบใหญ่ไปทั้งตัวเลย... อืมมม”มือใหญ่ทั้งขยำทั้งบีบเต้านมอย่างเมามัน ก่อนจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่หล่อนสวมอยู่จนกระเด็นหวือลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นห้อง ส่วนกายสาวก็ล่อนจ้อน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 54
ในที่สุดช่วงเวลาที่น่าหวาดหวั่นก็เดินทางมาถึงจนได้ อเล็กซิสพาหล่อนกับปิ่นงามกลับมายังบ้านของเขา เพื่อที่จะได้พบเจอกับเจสสิก้ามารดาของเขานั่นเองเขาบอกกับหล่อนว่าได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้มารดาและบิดาฟังหมดแล้ว ซึ่งตอนนี้มารดาของเขาก็ต้องการที่จะพบหล่อนกับปิ่นงาม“มือเย็นเชียว ไม่มีอะไรหรอก เชื่อฉันสิ” คนตัวโตเอื้อมมือมากุมมือเล็กเอาไว้ และก็บีบให้กำลังใจ“ค่ะ... เตย... เชื่อคุณอเล็กค่ะ”อเล็กซิสระบายยิ้มหวาน เขาย่อตัวลงวางปิ่นงามให้ลงยืนกับพื้นห้อง เมื่อพาหล่อนกับลูกสาวเข้ามาในห้องรับแขกหรูแล้ว หล่อนเห็นเจสสิก้านั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว จับจ้องมองมาที่หล่อนและปิ่นงามไม่วางตาสมัยตอนที่หล่อนอยู่ที่บ้านของปิยนุช ก็มีโอกาสได้เจอะเจอกับเจสสิก้าหลายครั้ง แต่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดมาก่อน“สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า”หล่อนยกมือไหว้สตรีสูงวัยที่ยังสวยไม่สร่างตรงหน้าด้วยความนอบน้อม ก่อนจะหันไปบอกลูกสาวให้ยกมือไหว้เช่นกัน ซึ่งปิ่นงามก็ทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย เรียกรอยยิ้มเอ็นดูของเจสสิก้าได้อย่างมากมายเลยทีเดียว“หลานย่า... มาให้ย่ากอดหน่อยลูก”ปิ่นงามมองหน้าหล่อนเล็กน้อยราวกับขอความเห็น และเมื่อหล่อนพยักหน้าอน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 53
หลังจากที่หล่อนบอกความจริงกับยายฟองจันทร์และตาคำสาย ทั้งสองตายายก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นตกใจ ก่อนที่ยายฟองจันทร์จะพูดออกมา“ยายว่าแล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรในกอไผ่”“ทำไมแกพูดอย่างนั้นล่ะยายฟองจันทร์ หรือว่าแกเดาออกว่าคุณอเล็กกับหนูเตยเป็น...” ตาคำสายเอ่ยถามภรรยายังไม่ทันจบก็ถูกแทรกขึ้นเสียก่อน “ก็แกไม่เห็นสายตาที่คุณอเล็กมองหนูเตยในงานศพคุณเจนหรือไงล่ะ มองตาเชื่อมจนมดกัดแบบนั้น แล้วยังที่บุกมาถามวันเดือนปีเกิดของน้องปิ่นอีก”ตาคำสายผงกศีรษะรับหงึกๆ ก่อนจะหันไปถามอเล็กซิสที่ยืนอุ้มปิ่นงามเอาไว้ในอ้อมแขน“นี่ถ้าผมเป็นคุณอเล็กนะ ผมคงไม่ยอมปล่อยให้เมียหนีไปนานถึงสี่ปีหรอกครับ แค่สี่วันผมก็อกจะแตกตายอยู่แล้ว”อเล็กซิสอมยิ้ม ทอดสายตามองเตยหอมที่ยืนหน้าแดงระเรื่ออยู่ข้างกาย“ใครว่าผมยอมปล่อยกันล่ะครับ หนูเตยของคุณตาคุณยายหนีไปต่างหาก ผมตามหาแทบพลิกแผ่นดินก็ไม่เจอ จนเกือบถอดใจอยู่แล้วล่ะครับ”“ที่เตยหนีไปก็เพราะเตยจำเป็น คุณอเล็กก็รู้นี่คะ ยังมาว่าเตยอีก” สาวน้อยอ้อมแอ้มตัดพ้อสามีเสียงอ่อยอเล็กซิสมองภรรยาด้วยความเอ็นดูก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบแก้มแดงๆ โดยไม่มีปี่มีขลุ่ย สองตายายเห็นเข้าก็อมยิ้มฟิ
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 52
“ใครว่าล่ะ เธอทั้งสวยทั้งหวานต่างหาก”“เตย...”“ฉันก็บอกเธอตลอดนี่ว่าเธอน่ะหอมหวานแค่ไหน ตอนที่เรา...”อเล็กซิสอมยิ้มและเว้นวรรคเอาไว้ แต่หล่อนก็เข้าใจความหมายได้เป็นอย่างดีหล่อนเสหลบสายตาด้วยความเอียงอาย โดยมีคนตัวโตพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้า“ความจริง ฉันไม่ได้คิดจะบอกความในใจกับเธอตรงนี้หรอกนะ”“คะ?”“ฉันเตรียมสถานที่เอาไว้แล้ว แต่ก็พลาด บอกเธอออกมาเสียก่อน”มือเล็กไต่ไปมาอยู่บนหน้าอกกว้าง หัวใจของหล่อนพองฟูจนคับทรวงอก“เอาไว้บอกอีกครั้งก็ได้ค่ะ เตย... ชอบฟัง...”“ขี้โกงนี่นา”“ทำไมว่าเตยขี้โกงล่ะคะ” หล่อนช้อนตามองอเล็กซิส และก็อมยิ้มหวานฉ่ำ“ก็เธอให้ฉันบอกความในใจอยู่เดียว ส่วนเธอไม่พูดอะไรออกมาเลย”“เตย...”“ถึงแม้ว่าฉันจะรู้อยู่แล้วว่ายังไงซะ เธอก็ต้องรักฉัน แต่ฉันก็อยากฟังเป็นคำพูดเหมือนกันนะ”หล่อนหัวเราะออกมา สองแก้มนวลร้อนผ่าวด้วยความขัดเขินเอียงอาย“ใครว่าเตยรักคุณอเล็กกันล่ะคะ” หล่อนแสร้งดิ้นขลุกขลัก จะหนีออกจากอ้อมแขนกำยำ แต่อเล็กซิสไม่ยอมปล่อย“ก็ฉันหล่อขนาดนี้ เธอไม่รักก็บ้าไปแล้วล่ะ”“แหวะ คนหลงตัวเอง อุ๊ยยย...” หล่อนย่นจมูกใส่เขา และก็ถูกจูบปากเป็นการลงโทษทันควัน“แล้วสร
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 51
บ้าจริง เมื่อคืนหล่อนยอมให้อเล็กซิสทำแบบนั้นที่ผนังห้องได้ยังไงกันนะ!เตยหอมเต็มไปด้วยความรู้สึกอับอาย เมื่อมองไปยังผนังห้องพักที่เมื่อคืนตนเองกับอเล็กซิสใช้เป็นที่ระเบิดความใคร่ใส่กัน พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ กายสาวก็ร้อนวูบวาบจนน่าอับอายหญิงสาวรูดซิปกระเป๋าเดินทางจนสุด เมื่อเก็บเสื้อผ้าของตัวเองกับลูกสาวเข้าไปภายในนั้นครบทั้งหมดแล้วช่างมันเถอะ อย่างน้อยๆ หล่อนก็จะได้จดจำความสุขยามที่ได้อยู่ในอ้อมแขนของอเล็กซิสเอาไว้หล่อเลี้ยงหัวใจ หล่อนคงมีความสุขมาก เวลาคิดถึงสัมผัสของเขาแม้จะพยายามฝืนยิ้มออกมา แต่หัวใจก็ยังคงเจ็บปวดทรมานจนเลือดทะลักเตยหอมกัดฟันลุกขึ้นจากพื้น มองร่างของลูกสาวที่ยังคงนอนหลับปุ๋ยบนเตียงด้วยความรัก ก่อนจะเดินตรงไปยังประตูห้อง แต่ยังไม่ทันถึงเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเสียก่อน หล่อนคิดว่าเป็นยายฟองจันทร์ หรือไม่ก็ตาคำสาย จึงรีบเปิดออกโดยไม่ทันได้เอ่ยถาม“คุณ... อเล็ก...”แต่พอเปิดประตูออกแล้วก็ต้องตกใจระคนแปลกใจ เมื่อเห็นอเล็กซิสผู้ชายเจ้าของบั้นเอวคลั่งยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า พวงแก้มนวลแดงก่ำ เลือดสาวร้อนฉ่า เมื่อสบตากับดวงตาสีฟ้าสดสวย"เอ่อ... คุณมีธุระอะไรกับเตยเหรอคะ”“ฉัน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 50
ความอึดอัดจนน่าคลุ้มคลั่งบนรถสปอร์ตหรูจบสิ้นลงเมื่ออเล็กซิสวางร่างหลับปุ๋ยของปิ่นงามลงบนเตียง ทุกกิริยาของเขาที่ปฏิบัติกับปิ่นงามช่างอ่อนโยนจนหล่อนแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่“ขะ... ขอบคุณมากค่ะที่อุตส่าห์สละเวลามาส่งเราสองแม่ลูก”หล่อนพูดขึ้น เมื่อเขาเดินมาหยุดตรงหน้าของหล่อนที่ยืนขาสั่นอยู่กลางห้องพักใบหน้าของอเล็กซิสหล่อเหลา และก็มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ หล่อนก้มหน้างุดลงมองพื้น พร้อมกับภาวนาให้ตัวเองสามารถข่มความโหยหาเอาไว้ได้จวบจนกระทั่งเขาจากไป“ด้วยความยินดี”“เอ่อ... เตย... ออกไปส่งที่รถค่ะ อ๊ะ...”หล่อนกำลังจะหมุนตัวเดินไปที่ประตูห้อง แต่เอวคอดถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้ พร้อมกับรั้งร่างอวบอัดเข้าไปปะทะแผ่นอกกว้าง“ปะ... ปล่อยเตยค่ะ”“ชูว์... อย่าส่งเสียงดังเชียวนะ เพราะจะรบกวนเวลานอนของลูก เข้าใจไหม”หล่อนหน้าซีดเผือดสลับแดงก่ำ เลื่อนสายตาไปมองลูกสาวที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงแล้ว ก็จำต้องกัดปากแน่นเพื่อไม่ให้เสียงใดเล็ดลอดออกมา“เก่งมากเด็กดี...”“อื้อ... อย่าค่ะ”มือใหญ่ยกขึ้นลูบใบหน้านวล หล่อนพยายามเอียงหน้าหนีแต่เขาก็ยอมให้ทำได้ สุดท้ายมือของอเล็กซิสก็สอดรองเอาไว้ใต้ท้ายทอย นิ้วแกร่ง
