บทที่ 436

"แถวเมืองหลวงมีวัดร้างแห่งหนึ่ง ใต้วัดร้างมีอุโมงค์ลับเชื่อมไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง" เจียงซุ่ยฮวนเท้าคาง กล่าวเรื่อย ๆ "พาคนเหล่านี้ไปขังไว้ในถ้ำสักสองสามวัน ให้พวกเขาจดจำบทเรียนเสียบ้าง"

นางตั้งใจจะกล่าวเพิ่มให้องครักษ์ลับระมัดระวังอย่าให้ผู้อื่นเห็น แต่นางกลับคิดอีกที องครักษ์ลับเหล่านี้ล้วนเป็นคนของกู้จิ่น ย่อมมีประสบการณ์ชำนาญยิ่ง ไม่จำเป็นต้องเตือน นางจึงกลืนคำพูดที่เหลือลงท้องไป

ถ้ำที่นางกล่าวถึงคือดินแดนของแม่หมอเฒ่าผู้นั้น บัดนี้แม่หมอเฒ่ายังถูกขังอยู่ในห้องฟืน ถ้ำที่ว่างอยู่ก็เปล่าประโยชน์ มิสู้นำมาใช้ประโยชน์เสียเลยดีกว่า

องครักษ์ลับส่งเสียงผิวปาก จากนั้นก็มีองครักษ์ลับอีกหลายคนกระโดดเข้ามาจากประตู แบกผู้คนที่นอนเรียงรายบนพื้นออกไปทีละคน

ชายหัวล้านและสตรีผู้นั้นถูกหงหลัวทุบตีสาหัส ใบหน้าบวมเป่งคล้ายหัวหมู ทั่วทั้งร่างมีรอยฟกช้ำเขียวบ้างม่วงบ้าง

โดยเฉพาะชายหัวล้าน ขณะถูกแบกออกไป เลือดยังไหลพรูจากจมูกไม่หยุด

สองคนนี้สูดดมยาสลบเข้าไปไม่น้อย อย่างน้อยก็ต้องหนึ่งวันหนึ่งคืนถึงจะฟื้น เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาจะพบว่าตนเองอยู่ในถ้ำมืดมิดและเย็นยะเยือก ร้องขอความช่วยเหลือก็ไร้ผู้ตอบ