LOGINShare
บทที่ 444
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 445
ดวงตาของชายที่มีรอยแผลเป็นวาบขึ้นด้วยความโล่งใจ กล่าวว่า "เพียงเข้าใจกันก็พอแล้ว อาหารเย็นข้าขอไม่รับดีกว่า" เจียงซุ่ยฮวนหน้าบึ้ง "เจ้าดูแคลนข้ากระนั้นหรือ?" "มิได้ มิได้" ชายที่มีรอยแผลเป็นไม่คิดว่าเจียงซุ่ยฮวนจะเปลี่ยนสีหน้าเร็วปานนี้ จึงรีบกล่าว "ข้าจะกิน!" "ดีมาก" เจียงซุ่ยฮวนยิ้ม บอกองครักษ์ลับ "นำอาหารจากโรงครัวมาสิ" จางรั่วรั่วในที่สุดก็เข้าใจความตั้งใจของเจียงซุ่ยฮวน แอบชูนิ้วโป้งให้นาง องครักษ์ลับนำอาหารที่ทำจากเห็ดมาหลายจาน ชายที่มีรอยแผลเป็นถูกเชิญให้นั่งที่โต๊ะ เจียงซุ่ยฮวนส่งตะเกียบให้เขา ยิ้มกล่าว "เชิญกินเถิด" ชายที่มีรอยแผลเป็นยิ้มจะคีบอาหาร แต่เมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปฉับพลัน มือที่ถือตะเกียบค้างอยู่กลางอากาศ เจียงซุ่ยฮวนยิ้มตาหยี กล่าวว่า "กินสิ เห็ดเหล่านี้ล้วนไม่มีพิษ" ชายที่มีรอยแผลเป็นฝืนยิ้ม แต่ตะเกียบยังลังเลไม่กล้ากิน"เหตุใดจึงไม่กิน?" รอยยิ้มบนใบหน้าเจียงซุ่ยฮวนค่อย ๆ จางหาย นางฟาดโต๊ะเต็มแรง "เจ้าไม่ใช่ว่าจำเห็ดพิษไม่ได้หรอกหรือ?" โต๊ะสั่นด้วยแรงกระแทก ชายที่มีรอยแผลเป็นตกใจจนทิ้งตะเกียบ สองมือกอดศีรษะร้องไห้ "สองคุณหนูโปรด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 446
หงหลัวหยุดมือที่กำลังทำงาน ถามอย่างสับสน "คุณหนู มีอะไรหรือเพคะ?" เจียงซุ่ยฮวนมองไก่ตุ๋นเห็ดบนพื้น แล้วหันไปดูเห็ดพิษในจาน ในสมองนึกย้อนความทรงจำที่กู้จิ่นเคยบอกนาง ช่วงนี้ เมืองต่าง ๆ แถบเมืองหลวงมีผู้คนล้มตายมากมาย อาการเหมือนกันหมด อาเจียน ท้องร่วง ชักกระตุก และมีผื่นแดงขึ้นทั่วร่าง และไม่มีข้อยกเว้น ล้วนเป็นผู้ใหญ่ที่เสียชีวิต ทำให้มีทารกกำพร้าที่ฮั่วเซิงนำไปเป็นเครื่องบูชายัญ กู้จิ่นสงสัยว่ามีคนจงใจวางยาพิษ จึงให้อธิบดีกรมอาญาไปสืบสวนแล้ว เจียงซุ่ยฮวนมองเห็ดพิษเหล่านั้น พึมพำ "ดูเหมือนว่าเห็ดพิษเหล่านี้ ก็ทำให้คนอาเจียน ท้องร่วง เกิดผื่นแดงทั่วร่างได้เช่นกันนะ" หงหลัวตกใจเล็กน้อย เมื่อเข้าใจความก็รีบอุ้มจานถอยหลังไปหลายก้าว "คุณหนู เห็ดนี้มีพิษรุนแรง ท่านรีบกลับห้องบรรทมเถิด หม่อมฉันจะจัดการสิ่งเหล่านี้ให้หมดจด" "ไม่เป็นไร เจ้าจัดการเรื่องความเรียบร้อยก่อน ข้าจะคิดใคร่ครวญอีกสักครู่" เจียงซุ่ยฮวนยันมือขวาบนโต๊ะ เท้าคางกล่าว หากตัวการแท้จริงคือเห็ดพิษ มันทำให้ผู้คนมากมายเสียชีวิตพร้อมกันได้อย่างไร? ไม่ใช่ว่าทุกบ้านล้วนกินเห็ดเป็นอาหารหลักเสียหน่อย หงหลัวระมัดระวัง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 447
เจียงซุ่ยฮวนหยิบหลอดเก็บเลือดสิบอันจากแขนเสื้อ วางบนโต๊ะเบื้องหน้า "ไปเก็บเลือดจากศพสิบศพในเมืองเหล่านั้นมา หากเลือดไม่ไหลแล้ว ก็ตัดเนื้อมาเล็กน้อย" "พระชายา ท่านต้องการเลือดศพเหล่านั้นไปทำไมพ่ะย่ะค่ะ?" ปู้กู่มีสีหน้าสงสัย รู้สึกว่าคำขอของพระชายาช่างประหลาด "ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว เจ้าไปเก็บมาก่อนค่อยว่ากัน" เจียงซุ่ยฮวนผลักหลอดเก็บเลือดไปข้างหน้าเล็กน้อย "ควรจะเก็บกลับมาให้ได้ก่อนพลบค่ำวันพรุ่งนี้" ท่านอ๋องมีคำสั่ง คำพูดพระชายาไม่อาจฝ่าฝืน ปู้กู่จึงได้แต่หยิบหลอดเก็บเลือดบนโต๊ะ กล่าวว่า "บ่าวน้อมรับคำสั่ง!" หนึ่งคืนหนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว กู้จิ่นยังไม่กลับมาจากวังหลวง เจียงซุ่ยฮวนนำเห็ดพิษไปทดสอบในห้องทดลองแล้ว ขั้นต่อไปเพียงรอให้องครักษ์ลับนำเลือดที่เก็บมาได้กลับมา ก็จะทราบผลสุดท้าย ยามเย็น แสงสลัว ดวงจันทร์ริมขอบฟ้าปรากฏแล้วหายสลับกันไป เจียงซุ่ยฮวนเสวยอาหารเย็นเสร็จแล้วมาที่ห้องยา เห็นปู้กู่กำลังรออยู่ในห้อง "พระชายา บ่าวให้คนเก็บเลือดกลับมาแล้ว" ปู้กู่หยิบหลอดเก็บเลือดสิบอันวางบนโต๊ะ "รวมสิบอัน ขอพระชายาตรวจดู" เจียงซุ่ยฮวนวางหลอดเรียงเป็นแถว ถามว่า "เก็บมาจากศพส
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 448
บุรุษตรงหน้ามีรูปร่างสูงสง่า งดงามผิดธรรมดา สวมอาภรณ์สีดำเข้มดุจหมึก คลุมทับด้วยเสื้อขนจิ้งจอกสีขาว ดูเหมือนเกรงว่าเจียงซุ่ยฮวนจะล้ม จึงรีบยื่นมือโอบเอวนางไว้ เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะสะบัดตัวออก เงยหน้ามองจึงรู้ว่าเป็นกู้จิ่น นางนวดจมูกที่ถูกชนจนเจ็บ คิดในใจว่ากู้จิ่นดูผอมเพรียว ไม่คิดว่าร่างกายจะแข็งแรงปานนี้ หน้าอกแข็งราวกับเหล็ก สายตานางค่อย ๆ เลื่อนลง หยุดที่หน้าท้องของกู้จิ่น ไม่ทราบว่าบนนั้นมีกล้ามท้องแปดก้อนหรือไม่... กู้จิ่นเห็นเจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าเหม่อลอย คิดว่านางเจ็บจนอึ้ง เขาจึงก้มตัวเล็กน้อย วางมือบนปลายจมูกงอนของเจียงซุ่ยฮวนลูบเบา ๆ ถามด้วยความห่วงใย "อาฮวน ยังเจ็บอยู่หรือไม่?" มือของเขาอบอุ่นยิ่ง ด้วยเคยฝึกดาบมานาน ทุกปลายนิ้วจึงมีหนังด้านบาง ราวกับเม็ดทรายเล็ก ๆ แตะผ่านปลายจมูกของเจียงซุ่ยฮวน เจียงซุ่ยฮวนได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าแดงก่ำพลางส่ายหน้า "ไม่เจ็บแล้ว" "หากไม่เจ็บแล้ว เหตุใดหน้าจึงแดงปานนี้?" "ข้าร้อน" เจียงซุ่ยฮวนสายตาลอยไป มองซ้ายมองขวาไม่ยอมสบตากู้จิ่น แม้กู้จิ่นจะรู้สึกว่าอากัปกิริยาของนางแปลกไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เปลี่ยนเรื่องถาม "
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 449
หลังจากทั้งสองนั่งบนรถม้าแล้ว เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจยาว การอยู่บ้านหลายวันนี้แทบจะทำให้นางขึ้นรา บัดนี้ในที่สุดก็ได้ออกมาข้างนอก แม้ว่าการอยู่ไฟต้องพักผ่อนให้ดี แต่ช่วงนี้นางกินยาบำรุงทุกวัน ทั้งไม่ต้องให้นมด้วยตนเอง ร่างกายจึงฟื้นฟูได้ดีทีเดียว เพียงแค่ไม่วิ่ง ไม่กระโดด ไม่ยืนนานเกินไป ก็ไม่มีปัญหาใหญ่ กู้จิ่นเห็นมุมปากนางมีรอยยิ้ม จึงถาม "ดีใจถึงเพียงนี้หรือ?" "ใช่สิ ยากนักกว่าจะได้ออกมาสักครั้ง ย่อมดีใจอยู่แล้ว" เจียงซุ่ยฮวนตอบโดยไม่ต้องคิด พูดจบนางจึงนึกถึงจุดประสงค์ของการเดินทางครั้งนี้ รีบเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า ทำหน้าเคร่งเครียด "นึกถึงผู้คนที่เสียชีวิต ก็รู้สึกไม่สู้จะดีใจนัก" กู้จิ่นถอดเสื้อคลุมขนจิ้งจอกออก ค่อย ๆ คลุมลงบนตัวนาง "เจ้าดีใจก็ไม่เป็นไร เรื่องเช่นนี้ให้ข้าจัดการ จะต้องให้ความเป็นธรรมแก่ราษฎรเหล่านั้น" "อืม" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าแรง ๆ แล้วถาม "หลายวันนี้ท่านเข้าวังหลวงไปทำอะไรหรือ?” "ฮองเฮาสิ้นแล้วจริงหรือ? เหตุใดข้ายังได้ยินจางรั่วรั่วบอกว่า ฮองเฮาและองค์หญิงจิ่นซิ่วถูกส่งไปตำหนักเย็นพร้อมกัน?" เจียงซุ่ยฮวนถามต่อเนื่องหลายคำถาม สุดท้ายกล่าวว่า "เมื่อวาน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 450
ม่านบนรถม้าปลิวไสวเล็กน้อย ลมเย็นพัดเข้ามาจากภายนอก กู้จิ่นเห็นดังนั้นจึงขยับตัวบังให้เจียงซุ่ยฮวน ช่วยกันลมเย็น เขากล่าวว่า "เหตุที่ปิดบังข่าวการตายของจิ่นซิ่ว เพราะตัวตนของจิ่นซิ่วปลอมนั้นซับซ้อนอยู่บ้าง" "ซับซ้อนอย่างไรรึ" เจียงซุ่ยฮวนขยุ้มขนบนเสื้อคลุมให้ยุ่ง แล้วค่อย ๆ ลูบให้เรียบ "องครักษ์เสื้อแพรพบรอยประทับรูปหงส์บนตัวจิ่นซิ่วปลอม" ในรถม้าเล็กแคบ เสียงของกู้จิ่นเย็นยิ่งขึ้น "องครักษ์ลับราชวงศ์ทั้งหมดของแคว้นเฟิงซีล้วนมีรอยประทับหงส์เดียวกัน" เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้าขึ้นทันที สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือเส้นสันกรามของกู้จิ่น แสงสายหนึ่งส่องผ่านม่านที่ปลิวเข้ามา ทำให้สันกรามของเขาดูเด่นชัดยิ่งขึ้น "เช่นนี้ จิ่นซิ่วปลอมเป็นองครักษ์ลับของแคว้นเฟิงซีหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนตกตะลึง "หรือว่าราชวงศ์แคว้นเฟิงซีส่งคนมาสังหารองค์หญิงจิ่นซิ่ว?" "ยังไม่ชัดเจน" กู้จิ่นส่ายหน้า "จิ่นซิ่วปลอมปากแข็งมาก แม้จะใช้การทรมานหลายวิธี เขาก็ไม่ยอมปริปากแม้แต่คำเดียว" เจียงซุ่ยฮวนเอนพิงหมอนนุ่มด้านหลังช้า ๆ กล่าวว่า "หากข้าจำไม่ผิด แคว้นเฟิงซีมีความสัมพันธ์ดีกับแคว้นต้าเหยียนมิใช่หรือ?" "อืม แคว้นต้าเหยี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 451
กู้จิ่นยืนอยู่ข้างรถม้า ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยื่นมือออกมาช่วยพยุงนาง ในวินาทีที่ผิวกายสัมผัสกัน เจียงซุ่ยฮวนสะดุ้งปล่อยมือราวกับถูกไฟฟ้าช็อต ตระหนักว่าปฏิกิริยาตนรุนแรงเกินไป จึงวางมือลงในฝ่ามือกู้จิ่นอีกครั้ง เดินลงจากรถม้าอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ปู้กู่มองรอยยิ้มที่มุมปากของกู้จิ่น แล้วมองใบหูแดงก่ำของเจียงซุ่ยฮวน ดูเหมือนจะเข้าใจบางอย่าง จึงกลั้นยิ้มถอยหลังไปหลายก้าว เปิดทางให้ทั้งสอง กู้จิ่นเป็นห่วงว่าเจียงซุ่ยฮวนจะหนาว ยืนข้างกายนางกล่าวว่า "ในโรงเตี๊ยมคงจะอบอุ่น พวกเราเข้าไปก่อนเถิด" "ดี" เมื่อทุกคนเพิ่งก้าวเข้าไป อธิบดีกรมอาญาก็เดินมาต้อนรับ ถามว่า "ท่านอ๋อง ดึกปานนี้แล้ว เหตุใดท่านจึงให้คนพาข้าน้อยมาที่โรงเตี๊ยมนี้?" กู้จิ่นกล่าวเรียบ ๆ "การสืบสวนเรื่องโรคประหลาดเป็นอย่างไรบ้าง?" อธิบดีกรมอาญากล่าวว่า "ท่านอ๋อง ข้าน้อยตามคำสั่งท่าน หลังจากมาที่นี่ไม่กล้าดื่มน้ำที่นี่ ทั้งไม่กล้าแตะต้องอาหาร ก็ไม่ได้ติดโรคประหลาดจริง ๆ" "ข้าน้อยกำลังสืบสวนแหล่งน้ำและพืชผลในเมืองเหล่านี้ ชั่วคราวยังไม่พบสิ่งใด" กู้จิ่นพยักหน้า มองสำรวจสภาพแวดล้อมรอบข้าง โรงเตี๊ยมซางหมิงแห่งนี้ใหญ่จ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 452
กู้จิ่นเงยหน้าขึ้น มองไปตามทิศทางที่เจียงซุ่ยฮวนบอก แล้วขมวดคิ้ว "ฉู่เลี่ยนกับฉู่ชิวหรือ?" "เอ๊ะ? นั่นไม่ใช่องค์ชายเจ็ดและองค์ชายเก้าหรือ พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?" อธิบดีกรมอาญาก็เห็นเงาร่างของฉู่เลี่ยนและฉู่ชิว ดูประหลาดใจ เขาได้สั่งให้คนปิดล้อมเมืองเหล่านั้นทั้งหมดแล้ว แต่โรงเตี๊ยมนี้มีทำเลประหลาด ตั้งอยู่ระหว่างหลายเมือง ไม่ได้ขึ้นกับเมืองใด จึงไม่ได้ถูกปิดล้อม อธิบดีกรมอาญากล่าว "ท่านอ๋อง ให้ข้าน้อยส่งคนไปแจ้งองค์ชายเจ็ดและองค์ชายเก้าสักคำดีหรือไม่?" "ไม่ต้อง" กู้จิ่นเอ่ยโดยไม่แสดงอารมณ์ "อาหารของพวกเขายังไม่มา ไม่ต้องไปยุ่ง" "นี่... ได้" อธิบดีกรมอาญาจำต้องนั่งลงอีกครั้ง ครู่หนึ่งผ่านไป เสี่ยวเอ้อร์นำอาหารมา เขาวางอาหารบนโต๊ะทีละจาน พลางประกาศ "จานนี้ปลาเปรี้ยวหวาน! จานนี้ลูกชิ้นสี่ฤดู... ชามนี้น้ำแกงเห็ด!" เสี่ยวเอ้อร์วางน้ำแกงเห็ดตรงหน้าเจียงซุ่ยฮวน นางมองดูข้างใน เห็ดที่ลอยอยู่ด้านบนล้วนเป็นเห็ดธรรมดา ไม่มีพิษ นางส่ายหน้าให้กู้จิ่น ดวงตากู้จิ่นเข้มลึก ไม่ทราบว่ากำลังคิดอะไร "ท่านลูกค้า อาหารล้วนนำมาครบแล้ว เชิญรับประทานช้า ๆ" เสี่ยวเอ้อร์หนีบถาดเตรียมเด
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 546
จางรั่วรั่วเพิ่งสังเกตเห็นกู้จิ่น นางยืดตัวตรงทันที ค้อมกายคำนับเล็กน้อย แล้วเอ่ยด้วยความประหม่าว่า "หม่อมฉันเรียนวิชายุทธ์จากสำนักในเมืองหลวงเพคะ" "เจ้าไม่ต้องไปอีกแล้ว" "เหตุใดเล่าเพคะ?" "สิ้นเปลืองเงินทองเปล่า ๆ" จางรั่วรั่วยักไหล่ ก่อนเอ่ยเสียงเบา "เพคะ" เจียงซุ่ยฮวนกลั้นยิ้มที่มุมปาก กล่าวว่า "รั่วรั่ว ครั้งนี้ข้ามาเพราะมีเรื่องจะถาม มารดาของเจ้าอยู่ที่ใดหรือ?" "มารดาของหม่อมฉันกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องเพคะ" จางรั่วรั่วเก็บดาบในมือ เดินมาใกล้เจียงซุ่ยฮวนแล้วกระซิบว่า "ตำรับยาที่ท่านจัดให้บิดามารดาของหม่อมฉันได้ผลยิ่งนัก บิดาของหม่อมฉันเพิ่งรับประทานได้ไม่กี่วัน มารดาก็ตั้งครรภ์เสียแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะ "ช่างเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก" "มารดาของหม่อมฉันพูดเสมอว่าอีกไม่กี่วันจะไปเยี่ยมท่าน แต่ไม่คิดว่าท่านจะมาก่อน" จางรั่วรั่วนำทาง พลางหันมาถามด้วยความอยากรู้ "ท่านมาหามารดาของหม่อมฉันเพื่อถามเรื่องใดหรือเพคะ?" "เจ้าเคยบอกข้าว่า เมื่อแรกเกิดของเจ้า มีนักพรตผู้หนึ่งนามว่าเหยียนซวีมาที่จวนของเจ้า เจ้ายังจำได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนถาม "แน่นอนว่าจำได้เพคะ" "ข้ามีภาพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 545
ผ่านไปราวหนึ่งกาน้ำชา ฮั่วเซิงวาดภาพเสร็จหนึ่งภาพ เจียงซุ่ยฮวนยกกระดาษขึ้นดู ในภาพเป็นชายวัยกลางคน ดูมีเมตตาและใจดี นางส่งภาพวาดให้กู้จิ่น "ฮั่วเซิงเคยบอกว่านักพรตเหยียนซวีดูมีอายุเจ็ดสิบกว่าปี คนในภาพวาดนี้หนุ่มเช่นนี้ น่าจะเป็นอาจารย์ของเขา" เพื่อไม่ให้ผิดพลาด นางก็ถามฮั่วเซิงอีกหนึ่งประโยค "คนในภาพวาดนี้คือใคร?" "อาจารย์ของข้า" "อืม วาดต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า ภาพวาดนี้แม้จะไม่ถึงขั้นเหมือนจริง แต่ก็ถือว่าใช้ได้ น่าจะตามหาคนจากภาพวาดได้ เมื่อวาดนักพรตเหยียนซวี การเคลื่อนไหวของฮั่วเซิงช้าลงมาก คงจำใบหน้าของนักพรตเหยียนซวีไม่ชัด จึงวาดได้ช้า เจียงซุ่ยฮวนหาวข้าง ๆ กู้จิ่นเห็นแล้วกล่าว "อาฮวน ข้าส่งคนไปส่งเจ้ากลับก่อนดีหรือไม่?" "ไม่รีบเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ ชี้ไปที่ฮั่วเซิงบนพื้น "หม่อมฉันอยากดูว่านักพรตเหยียนซวีหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่" "รอเขาวาดเสร็จหม่อมฉันค่อยกลับ" "ได้" ผ่านไปอีกหนึ่งกาน้ำชา ในที่สุดฮั่วเซิงก็วางพู่กันยืดตัวขึ้น คราวนี้กู้จิ่นเป็นคนเก็บภาพจากพื้น แล้วดูพร้อมกับเจียงซุ่ยฮวน ในภาพเป็นชายชราอายุเจ็ดสิบกว่าปีจริง ๆ ชายชราผู้นี้มีตาเล็กเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 544
ในคุกใต้ดินที่มืดสลัว ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเป็นประกายวาววับ ราวกับดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน กู้จิ่นถาม "วิธีอะไรหรือ?" "หม่อมฉันมีน้ำยาชนิดหนึ่ง ที่จะทำให้ฮั่วเซิงพูดความจริงออกมาได้" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือเข้าไปในแขนเสื้ออีกครั้ง หยิบขวดน้ำยาบังคับให้พูดความจริงออกมา "มีของเช่นนี้ด้วยหรือ" กู้จิ่นดูประหลาดใจ มองนางด้วยสายตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "อาฮวนของข้าช่างเก่งจริง ๆ" นางรู้สึกเขินเล็กน้อย ลูบจมูก "ก็พอได้" นางรู้สึกสงสัย หากกู้จิ่นรู้ว่านางมีห้องทดลอง เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร? แต่เรื่องเช่นนี้ ยังไม่อาจพูดออกมาก่อน ในระหว่างรอฮั่วเซิงฟื้น กู้จิ่นและเจียงซุ่ยฮวนสนทนากันเสียงเบา ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกัน รอบข้างแผ่ซ่านไออุ่นบาง ๆ ผู้คุมมองดูทั้งสอง คิดว่าตัวเองคงง่วง ถึงได้รู้สึกอบอุ่นในคุกใต้ดินที่เย็นยะเยือกและมืดมิดเช่นนี้ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ร่างของฮั่วเซิงสะดุ้งอย่างแรง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เจียงซุ่ยฮวนกำลังคุยกับกู้จิ่น หางตาสังเกตเห็นฮั่วเซิงฟื้นแล้ว นางจึงก้มลงมอง ฮั่วเซิงจำพวกเขาได้ในทันที ดิ้นรนถอยหลังไป ปากส่งเสียง "อ่า ๆ" แว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 543
"ฮั่วเซิง! ฮั่วเซิง!" ผู้คุมตะโกนเรียกสองครั้งผ่านซี่กรง ฮั่วเซิงที่นอนอยู่บนพื้นไม่มีการตอบสนองใด ๆ ผู้คุมกล่าว "ครึ่งชั่วยามก่อน จู่ ๆ เขาก็อาเจียนเป็นฟองขาวออกมา ชักกระตุกไปทั้งตัว ตอนแรกบ่าวคิดว่าเขาแกล้ง พอผ่านไปหนึ่งก้านธูป เขาก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด" "บ่าวไม่รู้วิชาการแพทย์ จึงรีบไปแจ้งชางอี้ เมื่อบ่าวกลับมา ฮั่วเซิงก็เป็นเช่นนี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นให้เจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ด้านหลัง แล้วสั่งผู้คุม "เปิดประตูคุก ลากฮั่วเซิงออกมา" ฮั่วเซิงอาจจะแกล้ง กู้จิ่นต้องตรวจสอบก่อน จึงจะให้เจียงซุ่ยฮวนลงมือได้ ผู้คุมลากฮั่วเซิงมาตรงหน้ากู้จิ่น ซึ่งไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ก้มลงจับคอฮั่วเซิงพลิกตัว แล้ววางมือไว้ใต้จมูกเขา ลมหายใจที่เขาหายใจออกมาอ่อนมาก แทบจะหายใจออกแต่หายใจเข้าไม่ได้ ร่างกายก็เย็นเฉียบ "ใกล้ตายจริง ๆ" กู้จิ่นลุกขึ้น พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าลองดู ช่วยได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็แล้วไป" "ได้" เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไปใกล้ เริ่มตรวจร่างกายฮั่วเซิงอย่างละเอียด เพื่อให้เจียงซุ่ยฮวนเห็นชัดขึ้น กู้จิ่นนำตะเกียงน้ำมันมาวางใกล้เท้านาง ได้ยินนางพึมพำ "ตับถูกทำลาย คล้ายเป็นพิษจากยา"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 542
"เข้ามาพูด" ชางอี้ผลักประตูเข้ามา "ฮั่วเซิงที่ถูกขังในคุกใต้ดินเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ฮั่วเซิง? เจียงซุ่ยฮวนได้ยินชื่อนี้ก็โกรธจนฟันคัน ฮั่วเซิงผู้นี้ไม่เพียงขโมยเสี่ยวถังหยวนที่เพิ่งเกิด ยังจะเอาเสี่ยวถังหยวนไปเป็นเครื่องสังเวย คนเช่นนี้ตายก็ยังไม่พอ! กู้จิ่นกล่าวเสียงเย็น "เกิดอะไรขึ้น?" ชางอี้พูดเสียงเบา "ได้ยินว่าเป็นโรคร้ายกำเริบ บ่าวยังไม่ทันไปตรวจดูพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นนวดขมับ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "อาฮวน เรื่องนี้ข้าจะบอกเจ้าทีหลัง ตอนนี้ข้าต้องไปที่คุกใต้ดินก่อน" เจียงซุ่ยฮวนรั้งเขาไว้ "ฮั่วเซิงผู้นั้นยังมีประโยชน์อยู่หรือไม่?" "อืม" กู้จิ่นพยักหน้า "ยังมีความลับที่เขาไม่ได้บอก ยังตายไม่ได้" "เช่นนั้นหม่อมฉันไปกับท่านด้วย" เจียงซุ่ยฮวนสวมรองเท้ายืนขึ้น "ไปกันเถิด" กู้จิ่นกล่าวเสียงทุ้ม "อาฮวน เจ้าควรพักผ่อนให้ดี" "วันนี้หลังจากกลับจากวังแล้ว หม่อมฉันพักผ่อนมานานแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว นางคลอดบุตรมาหลายวันแล้ว อีกทั้งของบำรุงที่กู้จิ่นส่งมาล้วนเข้าท้องนางไปหมด ร่างกายของนางฟื้นฟูเกือบเป็นปกติแล้ว กู้จิ่นก้าวไปกอดนาง พูดเสียงเบา "อาฮว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 541
เจ้าถังหยวนกู้จิ่นกล่าวเสียงต่ำ "ข้าก็คิดไม่ออก ดังนั้นช่วงนี้ข้าจึงสืบเรื่อยมา แต่กลับพบความลับเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน" "เปรี๊ยะ" ขณะที่กู้จิ่นกำลังจะพูดต่อ จู่ ๆ นอกหน้าต่างก็มีเสียงเล็ก ๆ ดังขึ้น คล้ายเสียงกิ่งไม้หัก กู้จิ่นเงยหน้าขึ้นทันที สายตาคมกริบราวกับมีดมองไปที่หน้าต่าง เอ่ยเสียงกร้าว "ใคร?" เจียงซุ่ยฮวนวางมือไว้ข้างหลัง หยิบกริชออกมาจากห้องทดลอง กำไว้แน่น "ฮิ ๆ ข้าเอง" หน้าต่างถูกเปิดออก ฉู่เฉินโผล่หัวเข้ามากล่าว "ข้าเดินผ่านมาทางนี้พอดี ไม่ระวังเหยียบกิ่งไม้เข้า" "ขออภัยจริง ๆ ข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้าแล้ว" ฉู่เฉินพูดพลางจะปิดหน้าต่าง "อาจารย์รอก่อน" เจียงซุ่ยฮวนเรียกเขาไว้ ถามว่า "กลางวันท่านไปไหนมา?" ฉู่เฉินหยุดการเคลื่อนไหว กล่าวว่า "ข้าแค่ไปเดินเล่นแถวนี้ นอกจากนั้นก็ไม่ได้ไปไหนเลย" "เช่นนั้นหรือ?" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "ท่านไม่ได้ไปบ่อนพนันหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนได้ยินคำว่าบ่อนพนัน ก็ขมวดคิ้วทันที "เอ๋? บ่อนพนันอะไร?" ฉู่เฉินดูกระวนกระวายใจ สายตาไม่อยู่นิ่ง "ข้าจะไปสถานที่เช่นนั้นได้อย่างไร?" กู้จิ่นกล่าว "ที่ข้อมือของท่านผูกเชือกแดงสามเส้น หากข้าจำไม่ผิด เ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 540
กู้จิ่นนั่งข้างเจียงซุ่ยฮวน ถามว่า "อาฮวน เจ้าจะบอกอะไรข้า?" เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องที่นางเห็นที่หน้าประตูวังในตอนกลางวัน รวมทั้งเรื่องที่จีกุ้ยเฟยปลอมตัวเป็นเมิ่งเซียวเขียนจดหมายถึงเมิ่งชิงให้กู้จิ่นฟังด้วย หลังจากเล่าทั้งหมดแล้ว เจียงซุ่ยฮวนกล่าวด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย "จีกุ้ยเฟยช่างมีเล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำ หากท่านไม่เปิดโปงนาง สุดท้ายคนที่จะสืบราชบัลลังก์อาจเป็นฉู่อี้" ตอนแรกที่กู้จิ่นรู้ว่าจีกุ้ยเฟยนอกใจฮ่องเต้ เขาโกรธมาก แต่บัดนี้กลับดูสงบมาก เขาถามเสียงเรียบ ๆ "อาฮวน เจ้ายังต้องการใช้มือของจีกุ้ยเฟยจัดการเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ?" "อีกอย่าง จีกุ้ยเฟยยังติดค้างเจ้าสองบุญคุณ หากเปิดโปงนางตอนนี้ เจ้าก็จะเสียเปรียบไม่ใช่หรือ?" เจียงซุ่ยฮวนลูบคาง กล่าวว่า "ท่านพูดมีเหตุผล" "แต่เมื่อเทียบกับเรื่องของหม่อมฉัน เรื่องราชบัลลังก์สำคัญกว่า" นางจ้องกู้จิ่นอย่างจริงจัง พูดอย่างมีนัยสำคัญ "ท่านสนิทกับฮ่องเต้มาก คงไม่อยากเห็นพระองค์ถูกหลอกอยู่ตลอดไป" กู้จิ่นมองเข้าไปในดวงตานาง จู่ ๆ ก็หัวเราะขื่น ๆ "อาฮวน เจ้าทายใจข้าได้แล้วใช่หรือไม่?" "ท่านบอกมาได้ หม่อมฉันจะได้รู้ว่าตนเองทายถูกหร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 539
แม่ทัพเจิ้นหยวนคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับสงบยิ่ง ราวกับผิดหวังในตัวฮ่องเต้อย่างถึงที่สุด "ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา กระหม่อมขอมอบป้ายอาญาสิทธิ์ในวันนี้ นับจากนี้ไปไม่มีความเกี่ยวข้องกับราชสำนักอีก" เขาค่อย ๆ ล้วงป้ายอาญาสิทธิ์ออกจากอกเสื้อ ประคองด้วยสองมือส่งไปยังพระพักตร์ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ทรงรับอาญาสิทธิ์โดยไม่ลังเล "สมกับเป็นแม่ทัพเจิ้นหยวน เด็ดขาดทีเดียว" แม่ทัพเจิ้นหยวนโขกศีรษะแรงลงกับพื้น "กระหม่อมขอทูลลา!" พูดจบ เขาลุกขึ้นเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง งานมงคลกลายเป็นเช่นนี้ คนรับใช้ที่หามเกี้ยวและสินสอดข้าง ๆ มองหน้ากันไปมา ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป ฉู่เลี่ยนเดิมก็ไม่อยากแต่งงานกับเมิ่งชิง เห็นเหตุการณ์พัฒนามาถึงขั้นนี้ เขาซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไม่อยู่ ดึงดอกไม้สีแดงใหญ่ที่หน้าอกออก กล่าวว่า "เสด็จพ่อ วันนี้งานแต่งนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ลูกขอทูลลา" "เจ้าจะลาอะไร ใครบอกว่างานแต่งนี้เป็นไปไม่ได้?" ฮ่องเต้ขมวดพระขนง"เอ๋?" ฉู่เลี่ยนตกตะลึง "เสด็จพ่อ จวนแม่ทัพเจิ้นหยวนก็ไม่มีแล้ว จะแต่งงานกันได้อย่างไร? ไม่ทราบว่าพระองค์จะให้ลูกแต่งกับสามัญชนหรือ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 538
ความหมายของจีกุ้ยเฟยชัดเจน แม้เมิ่งชิงจะทำผิด แต่หากสั่งประหารนางตอนนี้ ฉู่เลี่ยนก็จะไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนอีกตลอดชีวิต ฮ่องเต้ทรงครุ่นคิด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แม้ฉู่เลี่ยนจะไม่มีความสามารถอะไร ปกติชอบใช้เล่ห์กลเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยังดีที่เขาเชื่อฟัง หากเขาไม่มีทายาท ก็จะน่าเสียดายเกินไป "พระสนม ท่านคิดว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร?" ฮ่องเต้ทรงโยนปัญหาให้จีกุ้ยเฟย จีกุ้ยเฟยทูลตอบ "หม่อมฉันเห็นว่า เมิ่งชิงก่อเรื่องอุกอาจเช่นนี้ แม่ทัพเจิ้นหยวนย่อมหนีความผิดไม่พ้น ไม่สู้ลงโทษแม่ทัพเจิ้นหยวนก่อน ส่วนเมิ่งชิงนั้น รอให้นางคลอดบุตรแล้วค่อยจัดการก็ไม่สายเพคะ" "วิธีนี้ดี" ฮ่องเต้ทรงพยักหน้า สั่งหลิวกงกงที่อยู่ข้างกาย "ไปเรียกแม่ทัพเจิ้นหยวนมา เราต้องถามเขาดูว่า เขาเลี้ยงดูหลานสาวเช่นนี้มาได้อย่างไร!" แม่ทัพเจิ้นหยวนนั่งอยู่ในรถม้าหน้าประตูวัง หลิวกงกงนำตัวเขามาอย่างรวดเร็ว เขาเดินอย่างรวดเร็ว ใบหน้ามีแววโกรธ เมื่อเดินมาถึงข้างกายเมิ่งชิง เขาตบหน้านางเต็มแรงหนึ่งที "นางชั่ว!" "ข้าใช้ชีวิตในสนามรบมาทั้งชีวิต กลับเลี้ยงหลานสาวเช่นเจ้าที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ช่างเป็นความอัปยศของข้า
