LOGINShare
บทที่ 402
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 403
ปู้กู่กล่าว "ค่ายกลเคลื่อนย้ายสวรรค์ใต้ดินเพียงหายไปจากยุทธภพ แต่ในห้องลับของสำนักหยินหยางยังเก็บตำราเกี่ยวกับค่ายกลนี้ไว้ จึงมิใช่สูญหายไปจริง ๆ" ฉู่เฉินได้ฟัง จึงมองปู้กู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า "หรือว่าชายชุดดำผู้นั้นเป็นคนในตระกูลของพวกเจ้า?" ปู้กู่ส่ายหน้า "ไม่ทราบ" "เฮ้อ ในเมื่อเจ้ารู้ ก็มาทำลายค่ายกลนี้สิ" ฉู่เฉินกอดอก นั่งลงบนพื้นแล้วเร่ง "เร็วเข้า! ศิษย์และศิษย์หลานข้าอยู่ข้างในนั่น" ปู้กู่เริ่มมองหาจุดสำคัญของค่ายกล ค่ายกลนี้มีจุดสำคัญแปดจุด ต้องหาให้ครบทั้งหมดจึงจะทำลายค่ายกลได้ ทันใดนั้น เสียงร้องไห้ของทารกดังมาจากทุกทิศทาง ราวกับมีทารกนับพันนับหมื่นร้องไห้พร้อมกัน เสียงดังสนั่นหูแทบแตก ปู้กู่หยุดการเคลื่อนไหว มองไปที่กู้จิ่นด้วยความงุนงง "ท่านอ๋อง เสียงทารกฟังดูเหมือนดังมาจากกำแพง" "หากค่ายกลถูกทำลาย ทุกอย่างที่นี่จะประกอบรวมกันใหม่ ถ้าทารกอยู่ในกำแพงจริง ผลลัพธ์อาจเลวร้ายเกินคาด" กู้จิ่นก้มหน้าครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วหัวเราะเย็นชา "มีคนพยายามขัดขวางเรา ไม่ต้องสนใจ ทำลายค่ายกลต่อไป!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ปู้กู่พยายามไม่สนใจเสียงร้องของทารก มุ่งมั่นค้นหาจุดสำคัญของค่ายก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 404
กู้จิ่นยืนอยู่กลางโถง เหลือบมองทุกสิ่งตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา เบื้องหน้าเขามีโต๊ะยาวตั้งอยู่ บนโต๊ะมีเทียนขาวสามเล่ม เปลวไฟริบหรี่ส่องแสงสลัว หลังเทียนมีทารกเพิ่งคลอดไม่นานนอนอยู่ ผิวซีดขาว เปลือกตาปิดสนิท ราวกับหลับใหลไปแล้ว ทางด้านซ้ายของโต๊ะ มีแท่นบูชาสูงครึ่งตัวคน ตรงกลางแท่นบูชาฝังอ่างเงินไว้ ก้นอ่างมีรูขนาดเท่าหัวแม่มือสามรู ภายในแดงฉาน กู้จิ่นเดินไปยังแท่นบูชา ก้มมองอ่างเงิน กลิ่นคาวเลือดอันรุนแรงโชยปะทะจมูก ดูเหมือนด้านล่างอ่างเงินจะบรรจุเลือดสดไว้เต็ม อ่างเงินใบนี้คงเป็นภาชนะสำหรับรองรับเลือดแน่นอน ฉู่เฉินเดินตามกู้จิ่นไป เมื่อเห็นแท่นบูชาก็อุทานว่า "อะไรนี่ ที่นี่มีของแบบนี้ด้วยหรือ" "ในโถงที่ท่านเข้าไปก่อนหน้านี้ไม่มีหรือ" กู้จิ่นถาม "เมื่อครู่รีบร้อนเกินไป อุ้มเด็กเดินออกมาเลย ไม่ทันสังเกตเห็น" ฉู่เฉินเดินวนรอบแท่นบูชาหนึ่งรอบ พึมพำว่า "แปลก ช่างแปลกนัก" เขาเคาะขอบแท่นบูชาเบา ๆ แล้วใช้นิ้วลูบอ่างเงิน นำมาดมที่ใต้จมูกอย่างแรง "ตามความเข้าใจของข้า แท่นบูชานี้เป็นของจากแคว้นเฟิงซี ส่วนอ่างเงินตรงกลางเป็นภาชนะจากเมี่ยวเจียง" "การนำสิ่งของจากสองที่นี้มารวมกัน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 405
"ทำไมเป็นข้าอีกแล้ว!" ฉู่เฉินร้องตกใจ พลิกตัวกลิ้งไปบนพื้น หลบไปอยู่หลังเสา คนชุดดำถือดาบพุ่งเข้าใส่เสา กู้จิ่นมือหนึ่งอุ้มทารก อีกมือถือกระบี่ขวางคนชุดดำไว้ ถามเสียงเข้ม "เจ้าเป็นผู้ใดกันแน่" "ฮึ อยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เอาชนะข้าให้ได้ก่อนเถิด" คนชุดดำหรี่ตา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหยามเหยียด "หยิ่งผยอง!" กู้จิ่นตวาดเสียงดัง กำกระบี่ในมือแน่นเข้าประมือกับคนชุดดำ คนชุดดำผู้นี้มีวรยุทธ์สูงส่ง สู้กับกู้จิ่นที่อุ้มเด็กได้ไม่แพ้ไม่ชนะ ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด โถงกลางกลายเป็นรกรุงรังอย่างรวดเร็ว โต๊ะถูกฟันเป็นหลายท่อน ทั้งสองสู้กันมาถึงแท่นเรียกวิญญาณ กู้จิ่นใช้กระบี่ฟันแท่นเรียกวิญญาณขาดเป็นสองท่อน เลือดไหลนองเต็มพื้น กลิ่นคาวฉุนกระจายไปทั่วทั้งโถง คนชุดดำเห็นภาพนั้น ตาถลน เส้นเลือดแดงฉานเต็มดวงตา ตะโกนเสียงดัง "ไม่!" ดวงตากู้จิ่นไร้ความอ่อนโยน ยกกระบี่แทงไป "ในนี้มีเลือดทารกกี่คน" "สามชายสามหญิง!" คนชุดดำขบเขี้ยวเคี้ยวฟันจนดังกรอด ๆ ต่อสู้กับกู้จิ่นอีกครั้ง ตะโกนว่า "ข้าอุตส่าห์เก็บรวบรวมเครื่องบูชามาได้มากมาย กลับถูกเจ้าทำลายไปเสียได้!" หลังจากแท่นเรียกวิญญาณแตก คนชุดด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 406
"พวกเจ้าส่งแม่หมอเฒ่ามาให้ข้า แล้วหาทารกชายยี่สิบคนและทารกหญิงยี่สิบคนมาให้ ข้าจะปล่อยคนข้างล่างนั่น" คนชุดดำปัดดาบในมือฉู่เฉินออก ฟันเข้าใส่กู้จิ่น "เป็นอย่างไร" กู้จิ่นเขยิบปลายเท้าเบา ๆ กระโดดพลิกตัวไปอยู่ด้านหลังคนชุดดำ ยกกระบี่ในมือแทงไปที่แผ่นหลังคนชุดดำ "ช่างเพ้อฝัน!" แม้คนชุดดำจะหันตัวกลับอย่างรวดเร็ว แต่คมกระบี่ของกู้จิ่นก็ยังฉีกชายเสื้อของเขาได้ เขาโกรธจัด "หากพวกเจ้าไม่ยินยอม ข้าก็จะทำลายไร่นานี้ พวกเราจะตายไปด้วยกัน!" "ไร่นานี้มีกลไกอยู่ เพียงกดกลไก ทั้งไร่นาก็จะพังถล่ม" คนชุดดำหัวเราะเย็นชา "พวกเจ้าคิดให้ดี!" เขาเพิ่งพูดจบ จู่ ๆ ด้านหลังก็มีเสียงกระแอมเบา ๆ เขาหันกลับไปอย่างไม่อยากเชื่อ ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าเปรอะเปื้อนดินโคลนยืนอยู่เบื้องหลังเขา ยกมือขึ้นโบกไปบนอากาศ ผงฝุ่นจำนวนมากโปรยลงบนใบหน้าของเขา "อ๊า! ตาของข้า!" ดวงตาคนชุดดำที่เดิมก็เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยแล้ว บัดนี้ยิ่งมองไม่เห็นอะไรเลย กุมดวงตาด้วยความเจ็บปวด แม้แต่ดาบยาวในมือก็หล่นลงพื้น ฉู่เฉินเตะดาบยาวออกไป แล้วเตะคนชุดดำอีกที ด่าสาปแช่ง "ดูซิว่าเจ้าจะกล้าขู่พวกเราอีกไหม!" คนชุดดำคุกเข่าลงบนพื้น ก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 407
ยามเดินมาถึงตรงหน้าทารกคนหนึ่ง กู้จิ่นหยุดฝีเท้าลง ทารกผู้นี้มีใบหน้ากลมป่อง ๆ ดวงตาปิดสนิท ขนตายาวและดกหนา ดูน่ารักยิ่งนัก เขาใช้นิ้วค่อย ๆ แตะแก้มทารก ในชั่วขณะถัดมา ทารกที่กำลังหลับใหลกลับใช้มือน้อย ๆ จับนิ้วมือของเขาไว้ กระแสความอบอุ่นไหลผ่านหัวใจ เขาค่อย ๆ รับทารกจากอ้อมแขนองครักษ์ลับอย่างนุ่มนวล คิดในใจว่า: นี่ต้องเป็นบุตรของข้าแน่ ๆ กู้จิ่นอุ้มทารกไว้ในอ้อมแขน รู้สึกว่าหัวใจของตนอ่อนโยนลง แล้วเขาก็ถอนหายใจเบา ๆ การตั้งครรภ์ทารกน้อยช่างเป็นเรื่องยากลำบากเหลือเกิน หากได้จำเจียงซุ่ยฮวนได้แต่แรกก็คงดี... เขากอดทารกที่หลับใหลแน่น ๆ ก้าวยาว ๆ เดินไปหาชายชุดดำ ชายชุดดำกำลังกุมบาดแผลที่ไหล่ซ้ายนอนคว่ำอยู่บนพื้น ข้าง ๆ มีองครักษ์ลับหลายคนเฝ้าอยู่ มองดูชายชุดดำผู้นี้ กู้จิ่นรู้สึกว่าความโกรธในอกพลุ่งพล่านยิ่งขึ้น เขาชักกระบี่จากเอวขององครักษ์ลับ แล้วตัดนิ้วมือซ้ายของชายชุดดำทีละนิ้ว ๆ อย่างไร้ความรู้สึก ชายชุดดำร้องครวญครางด้วยเสียงแหลม เสียงราวกับสัตว์ป่าที่คลุ้มคลั่ง กู้จิ่นคืนกระบี่ให้องครักษ์ลับ ปิดหูทารกไว้ พลางกล่าวเรียบ ๆ "วางใจเถิด ทั้งหมดล้วนเป็นเพียงบาดแผลเล็ก ๆ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 408
ชายชุดดำนอนคว่ำอยู่บนพื้น มือซ้ายเหลือแต่โคนไร้นิ้วทั้งห้า โลหิตไหลลงมาเปื้อนพื้นที่สะอาด เขาดิ้นรนเงยหน้าขึ้นคำราม "เจ้าอย่าข่มขู่ข้า เจ้าไม่มีทางรู้ว่าอาจารย์ของข้าอยู่ที่ใดเด็ดขาด!" กู้จิ่นหัวเราะเบา ๆ "อ้อ? เป็นเช่นนั้นหรือ?" เมื่อเห็นสีหน้าของกู้จิ่น ชายชุดดำเริ่มร้อนรน รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขาดูน่าสะพรึงยิ่งขึ้น พึมพำ "เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!" "ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้" กู้จิ่นมองลงมาที่เขา ค่อย ๆ กล่าว "เจ้าตั้งค่ายกลมากมายในคฤหาสน์ แขวนธงเรียกวิญญาณทั่วลาน และยังวางแท่นเรียกวิญญาณอันชั่วร้ายเช่นนั้น" "หากข้าคาดไม่ผิด เจ้าใช้วิธีเหลวไหลทั้งหมดนั้นเพื่อชุบชีวิตอาจารย์ของเจ้า และร่างของอาจารย์เจ้า คงอยู่ในคฤหาสน์นั่นกระมัง?" ใบหน้าครึ่งขวาของชายชุดดำซีดขาว ตัดกับใบหน้าครึ่งซ้ายที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น ดูคล้ายภาพกระจกหยินหยาง "ถูกต้อง ร่างอาจารย์ของข้าอยู่ในคฤหาสน์ แต่พวกเจ้าไม่มีวันหาเขาพบหรอก" แก้มของชายชุดดำกระตุกไม่หยุด ดูราวกับทั้งร้องไห้ทั้งหัวเราะ เจียงซุ่ยฮวนกระซิบข้างหูกู้จิ่น "ชายชุดดำผู้นี้ดูจะมีปัญหาทางจิตนะเพคะ" กู้จิ่นพยักหน้า "คนผู
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 409
"อีกอย่าง อาจารย์เจ้าช่วยชีวิตเจ้า เจ้าใช้ชีวิตตนเองเป็นเครื่องสังเวยก็พอแล้ว ทารกพวกนั้นไม่ได้เป็นหนี้พวกเจ้า ไยต้องใช้ชีวิตของพวกเขามาชุบชีวิตอาจารย์เจ้าด้วย!""ชุบชีวิตได้!" ดวงตาของชายชุดดำแดงก่ำขึ้นเรื่อย ๆ "ข้าเพียงแต่ต้องฆ่าทารกหญิงหนึ่งร้อยคนและทารกชายหนึ่งร้อยคน อาจารย์ของข้าก็จะฟื้นคืนชีพได้!" "พอแล้ว!" กู้จิ่นกลัวว่าชายชุดดำจะทำให้เจียงซุ่ยฮวนโกรธ จึงตวาดให้เขาหุบปาก กู้จิ่นกล่าวกับเจียงซุ่ยฮวน "เจ้ารออยู่ที่นี่สักครู่ ข้าออกไปดูศพนั่น" เจียงซุ่ยฮวนรู้ว่ากู้จิ่นเป็นห่วงนาง นางเพิ่งคลอดบุตรเสร็จ จะนำศพมาในห้องนางก็ไม่เป็นมงคลนัก นางพยักหน้า "ได้" กู้จิ่นลุกขึ้น เดินไปยังข้างชายชุดดำ กระชากเชือกที่มัดตัวเขา แล้วก้าวยาว ๆ ออกไป ปู้กู่ตามออกไป ปิดประตูอย่างแน่นหนา ในลานมีผู้คนมากมาย ล้วนเป็นองครักษ์ลับของกู้จิ่น ส่วนหยิ่งเถาและคนอื่น ๆ ได้หลีกไปแล้ว องครักษ์ลับยืนล้อมเป็นวง ตรงกลางพื้นวางร่างศพชายผู้หนึ่ง บนร่างไม่มีบาดแผลชัดเจน เพียงแต่ใบหน้าบวมม่วง จนมองไม่ออกว่าเป็นใครและอายุเท่าใด กู้จิ่นโยนชายชุดดำลงพื้น "อาจารย์ของเจ้าตายได้อย่างไร?" ชายชุดดำยังไม่อยาก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 410
นักพรตเหยียนซวีผู้นี้ ก็คือคนที่ทำให้เจียงซุ่ยฮวนต้องตกระกำลำบากในคฤหาสน์ชนบทตั้งแต่แรกเกิด กู้จิ่นเคยส่งคนไปตามหานักพรตเหยียนซวีผู้นี้ แต่เขาเหมือนหายวับไปจากโลก หาเท่าไรก็ไม่พบ กู้จิ่นเกือบสงสัยว่าเขาเป็นเพียงคนที่แม่นมแต่งเรื่องขึ้นมา แสงเย็นวาบผ่าน กู้จิ่นวางกระบี่ในมือลง ชี้ไปที่ชายชุดดำ "จงบอกทุกเรื่องเกี่ยวกับนักพรตเหยียนซวีให้ข้า"ชายชุดดำแม้จะไม่เต็มใจยิ่งนัก แต่ก็ยอมสงบลงเพื่ออาจารย์ "ข้าไม่ค่อยรู้เรื่องของนักพรตเหยียนซวีนัก รู้เพียงว่าเขาดูอายุราวเจ็ดแปดสิบปี รอบรู้ยิ่งนัก ทั้งเรื่องบนสวรรค์และภูมิศาสตร์ เก่งกาจจนแทบไม่เหมือนมนุษย์" กู้จิ่นจ้องด้วยสายตาคมกริบ "นอกจากนี้เล่า? เจ้ารู้จักเขาได้อย่างไร?" "สามเดือนก่อน อาจารย์ของข้าลงเขาไปซื้อสุราแล้วถูกวางยาพิษ ข้าตระเวนค้นหาคนร้ายในเมืองหลวง นักพรตเหยียนซวีก็ปรากฏตัวต่อหน้าข้าในยามนั้น" ดวงตาของชายชุดดำเป็นประกายขึ้นเล็กน้อย ระลึกว่า "เขาบอกข้าว่า หากใช้เลือดของทารกชายหนึ่งร้อยคนและทารกหญิงหนึ่งร้อยคนทำพิธี อาจารย์ของข้าก็จะฟื้นคืนชีพ เขาพาข้ากับอาจารย์มาที่คฤหาสน์ชนบทนี้ หลังจากนั้นไม่กี่วันเขาก็หายตัวไป" "แค่นั้น
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 546
จางรั่วรั่วเพิ่งสังเกตเห็นกู้จิ่น นางยืดตัวตรงทันที ค้อมกายคำนับเล็กน้อย แล้วเอ่ยด้วยความประหม่าว่า "หม่อมฉันเรียนวิชายุทธ์จากสำนักในเมืองหลวงเพคะ" "เจ้าไม่ต้องไปอีกแล้ว" "เหตุใดเล่าเพคะ?" "สิ้นเปลืองเงินทองเปล่า ๆ" จางรั่วรั่วยักไหล่ ก่อนเอ่ยเสียงเบา "เพคะ" เจียงซุ่ยฮวนกลั้นยิ้มที่มุมปาก กล่าวว่า "รั่วรั่ว ครั้งนี้ข้ามาเพราะมีเรื่องจะถาม มารดาของเจ้าอยู่ที่ใดหรือ?" "มารดาของหม่อมฉันกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องเพคะ" จางรั่วรั่วเก็บดาบในมือ เดินมาใกล้เจียงซุ่ยฮวนแล้วกระซิบว่า "ตำรับยาที่ท่านจัดให้บิดามารดาของหม่อมฉันได้ผลยิ่งนัก บิดาของหม่อมฉันเพิ่งรับประทานได้ไม่กี่วัน มารดาก็ตั้งครรภ์เสียแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะ "ช่างเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก" "มารดาของหม่อมฉันพูดเสมอว่าอีกไม่กี่วันจะไปเยี่ยมท่าน แต่ไม่คิดว่าท่านจะมาก่อน" จางรั่วรั่วนำทาง พลางหันมาถามด้วยความอยากรู้ "ท่านมาหามารดาของหม่อมฉันเพื่อถามเรื่องใดหรือเพคะ?" "เจ้าเคยบอกข้าว่า เมื่อแรกเกิดของเจ้า มีนักพรตผู้หนึ่งนามว่าเหยียนซวีมาที่จวนของเจ้า เจ้ายังจำได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนถาม "แน่นอนว่าจำได้เพคะ" "ข้ามีภาพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 545
ผ่านไปราวหนึ่งกาน้ำชา ฮั่วเซิงวาดภาพเสร็จหนึ่งภาพ เจียงซุ่ยฮวนยกกระดาษขึ้นดู ในภาพเป็นชายวัยกลางคน ดูมีเมตตาและใจดี นางส่งภาพวาดให้กู้จิ่น "ฮั่วเซิงเคยบอกว่านักพรตเหยียนซวีดูมีอายุเจ็ดสิบกว่าปี คนในภาพวาดนี้หนุ่มเช่นนี้ น่าจะเป็นอาจารย์ของเขา" เพื่อไม่ให้ผิดพลาด นางก็ถามฮั่วเซิงอีกหนึ่งประโยค "คนในภาพวาดนี้คือใคร?" "อาจารย์ของข้า" "อืม วาดต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า ภาพวาดนี้แม้จะไม่ถึงขั้นเหมือนจริง แต่ก็ถือว่าใช้ได้ น่าจะตามหาคนจากภาพวาดได้ เมื่อวาดนักพรตเหยียนซวี การเคลื่อนไหวของฮั่วเซิงช้าลงมาก คงจำใบหน้าของนักพรตเหยียนซวีไม่ชัด จึงวาดได้ช้า เจียงซุ่ยฮวนหาวข้าง ๆ กู้จิ่นเห็นแล้วกล่าว "อาฮวน ข้าส่งคนไปส่งเจ้ากลับก่อนดีหรือไม่?" "ไม่รีบเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ ชี้ไปที่ฮั่วเซิงบนพื้น "หม่อมฉันอยากดูว่านักพรตเหยียนซวีหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่" "รอเขาวาดเสร็จหม่อมฉันค่อยกลับ" "ได้" ผ่านไปอีกหนึ่งกาน้ำชา ในที่สุดฮั่วเซิงก็วางพู่กันยืดตัวขึ้น คราวนี้กู้จิ่นเป็นคนเก็บภาพจากพื้น แล้วดูพร้อมกับเจียงซุ่ยฮวน ในภาพเป็นชายชราอายุเจ็ดสิบกว่าปีจริง ๆ ชายชราผู้นี้มีตาเล็กเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 544
ในคุกใต้ดินที่มืดสลัว ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเป็นประกายวาววับ ราวกับดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน กู้จิ่นถาม "วิธีอะไรหรือ?" "หม่อมฉันมีน้ำยาชนิดหนึ่ง ที่จะทำให้ฮั่วเซิงพูดความจริงออกมาได้" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือเข้าไปในแขนเสื้ออีกครั้ง หยิบขวดน้ำยาบังคับให้พูดความจริงออกมา "มีของเช่นนี้ด้วยหรือ" กู้จิ่นดูประหลาดใจ มองนางด้วยสายตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "อาฮวนของข้าช่างเก่งจริง ๆ" นางรู้สึกเขินเล็กน้อย ลูบจมูก "ก็พอได้" นางรู้สึกสงสัย หากกู้จิ่นรู้ว่านางมีห้องทดลอง เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร? แต่เรื่องเช่นนี้ ยังไม่อาจพูดออกมาก่อน ในระหว่างรอฮั่วเซิงฟื้น กู้จิ่นและเจียงซุ่ยฮวนสนทนากันเสียงเบา ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกัน รอบข้างแผ่ซ่านไออุ่นบาง ๆ ผู้คุมมองดูทั้งสอง คิดว่าตัวเองคงง่วง ถึงได้รู้สึกอบอุ่นในคุกใต้ดินที่เย็นยะเยือกและมืดมิดเช่นนี้ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ร่างของฮั่วเซิงสะดุ้งอย่างแรง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เจียงซุ่ยฮวนกำลังคุยกับกู้จิ่น หางตาสังเกตเห็นฮั่วเซิงฟื้นแล้ว นางจึงก้มลงมอง ฮั่วเซิงจำพวกเขาได้ในทันที ดิ้นรนถอยหลังไป ปากส่งเสียง "อ่า ๆ" แว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 543
"ฮั่วเซิง! ฮั่วเซิง!" ผู้คุมตะโกนเรียกสองครั้งผ่านซี่กรง ฮั่วเซิงที่นอนอยู่บนพื้นไม่มีการตอบสนองใด ๆ ผู้คุมกล่าว "ครึ่งชั่วยามก่อน จู่ ๆ เขาก็อาเจียนเป็นฟองขาวออกมา ชักกระตุกไปทั้งตัว ตอนแรกบ่าวคิดว่าเขาแกล้ง พอผ่านไปหนึ่งก้านธูป เขาก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด" "บ่าวไม่รู้วิชาการแพทย์ จึงรีบไปแจ้งชางอี้ เมื่อบ่าวกลับมา ฮั่วเซิงก็เป็นเช่นนี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นให้เจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ด้านหลัง แล้วสั่งผู้คุม "เปิดประตูคุก ลากฮั่วเซิงออกมา" ฮั่วเซิงอาจจะแกล้ง กู้จิ่นต้องตรวจสอบก่อน จึงจะให้เจียงซุ่ยฮวนลงมือได้ ผู้คุมลากฮั่วเซิงมาตรงหน้ากู้จิ่น ซึ่งไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ก้มลงจับคอฮั่วเซิงพลิกตัว แล้ววางมือไว้ใต้จมูกเขา ลมหายใจที่เขาหายใจออกมาอ่อนมาก แทบจะหายใจออกแต่หายใจเข้าไม่ได้ ร่างกายก็เย็นเฉียบ "ใกล้ตายจริง ๆ" กู้จิ่นลุกขึ้น พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าลองดู ช่วยได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็แล้วไป" "ได้" เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไปใกล้ เริ่มตรวจร่างกายฮั่วเซิงอย่างละเอียด เพื่อให้เจียงซุ่ยฮวนเห็นชัดขึ้น กู้จิ่นนำตะเกียงน้ำมันมาวางใกล้เท้านาง ได้ยินนางพึมพำ "ตับถูกทำลาย คล้ายเป็นพิษจากยา"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 542
"เข้ามาพูด" ชางอี้ผลักประตูเข้ามา "ฮั่วเซิงที่ถูกขังในคุกใต้ดินเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ฮั่วเซิง? เจียงซุ่ยฮวนได้ยินชื่อนี้ก็โกรธจนฟันคัน ฮั่วเซิงผู้นี้ไม่เพียงขโมยเสี่ยวถังหยวนที่เพิ่งเกิด ยังจะเอาเสี่ยวถังหยวนไปเป็นเครื่องสังเวย คนเช่นนี้ตายก็ยังไม่พอ! กู้จิ่นกล่าวเสียงเย็น "เกิดอะไรขึ้น?" ชางอี้พูดเสียงเบา "ได้ยินว่าเป็นโรคร้ายกำเริบ บ่าวยังไม่ทันไปตรวจดูพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นนวดขมับ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "อาฮวน เรื่องนี้ข้าจะบอกเจ้าทีหลัง ตอนนี้ข้าต้องไปที่คุกใต้ดินก่อน" เจียงซุ่ยฮวนรั้งเขาไว้ "ฮั่วเซิงผู้นั้นยังมีประโยชน์อยู่หรือไม่?" "อืม" กู้จิ่นพยักหน้า "ยังมีความลับที่เขาไม่ได้บอก ยังตายไม่ได้" "เช่นนั้นหม่อมฉันไปกับท่านด้วย" เจียงซุ่ยฮวนสวมรองเท้ายืนขึ้น "ไปกันเถิด" กู้จิ่นกล่าวเสียงทุ้ม "อาฮวน เจ้าควรพักผ่อนให้ดี" "วันนี้หลังจากกลับจากวังแล้ว หม่อมฉันพักผ่อนมานานแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว นางคลอดบุตรมาหลายวันแล้ว อีกทั้งของบำรุงที่กู้จิ่นส่งมาล้วนเข้าท้องนางไปหมด ร่างกายของนางฟื้นฟูเกือบเป็นปกติแล้ว กู้จิ่นก้าวไปกอดนาง พูดเสียงเบา "อาฮว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 541
เจ้าถังหยวนกู้จิ่นกล่าวเสียงต่ำ "ข้าก็คิดไม่ออก ดังนั้นช่วงนี้ข้าจึงสืบเรื่อยมา แต่กลับพบความลับเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน" "เปรี๊ยะ" ขณะที่กู้จิ่นกำลังจะพูดต่อ จู่ ๆ นอกหน้าต่างก็มีเสียงเล็ก ๆ ดังขึ้น คล้ายเสียงกิ่งไม้หัก กู้จิ่นเงยหน้าขึ้นทันที สายตาคมกริบราวกับมีดมองไปที่หน้าต่าง เอ่ยเสียงกร้าว "ใคร?" เจียงซุ่ยฮวนวางมือไว้ข้างหลัง หยิบกริชออกมาจากห้องทดลอง กำไว้แน่น "ฮิ ๆ ข้าเอง" หน้าต่างถูกเปิดออก ฉู่เฉินโผล่หัวเข้ามากล่าว "ข้าเดินผ่านมาทางนี้พอดี ไม่ระวังเหยียบกิ่งไม้เข้า" "ขออภัยจริง ๆ ข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้าแล้ว" ฉู่เฉินพูดพลางจะปิดหน้าต่าง "อาจารย์รอก่อน" เจียงซุ่ยฮวนเรียกเขาไว้ ถามว่า "กลางวันท่านไปไหนมา?" ฉู่เฉินหยุดการเคลื่อนไหว กล่าวว่า "ข้าแค่ไปเดินเล่นแถวนี้ นอกจากนั้นก็ไม่ได้ไปไหนเลย" "เช่นนั้นหรือ?" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "ท่านไม่ได้ไปบ่อนพนันหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนได้ยินคำว่าบ่อนพนัน ก็ขมวดคิ้วทันที "เอ๋? บ่อนพนันอะไร?" ฉู่เฉินดูกระวนกระวายใจ สายตาไม่อยู่นิ่ง "ข้าจะไปสถานที่เช่นนั้นได้อย่างไร?" กู้จิ่นกล่าว "ที่ข้อมือของท่านผูกเชือกแดงสามเส้น หากข้าจำไม่ผิด เ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 540
กู้จิ่นนั่งข้างเจียงซุ่ยฮวน ถามว่า "อาฮวน เจ้าจะบอกอะไรข้า?" เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องที่นางเห็นที่หน้าประตูวังในตอนกลางวัน รวมทั้งเรื่องที่จีกุ้ยเฟยปลอมตัวเป็นเมิ่งเซียวเขียนจดหมายถึงเมิ่งชิงให้กู้จิ่นฟังด้วย หลังจากเล่าทั้งหมดแล้ว เจียงซุ่ยฮวนกล่าวด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย "จีกุ้ยเฟยช่างมีเล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำ หากท่านไม่เปิดโปงนาง สุดท้ายคนที่จะสืบราชบัลลังก์อาจเป็นฉู่อี้" ตอนแรกที่กู้จิ่นรู้ว่าจีกุ้ยเฟยนอกใจฮ่องเต้ เขาโกรธมาก แต่บัดนี้กลับดูสงบมาก เขาถามเสียงเรียบ ๆ "อาฮวน เจ้ายังต้องการใช้มือของจีกุ้ยเฟยจัดการเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ?" "อีกอย่าง จีกุ้ยเฟยยังติดค้างเจ้าสองบุญคุณ หากเปิดโปงนางตอนนี้ เจ้าก็จะเสียเปรียบไม่ใช่หรือ?" เจียงซุ่ยฮวนลูบคาง กล่าวว่า "ท่านพูดมีเหตุผล" "แต่เมื่อเทียบกับเรื่องของหม่อมฉัน เรื่องราชบัลลังก์สำคัญกว่า" นางจ้องกู้จิ่นอย่างจริงจัง พูดอย่างมีนัยสำคัญ "ท่านสนิทกับฮ่องเต้มาก คงไม่อยากเห็นพระองค์ถูกหลอกอยู่ตลอดไป" กู้จิ่นมองเข้าไปในดวงตานาง จู่ ๆ ก็หัวเราะขื่น ๆ "อาฮวน เจ้าทายใจข้าได้แล้วใช่หรือไม่?" "ท่านบอกมาได้ หม่อมฉันจะได้รู้ว่าตนเองทายถูกหร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 539
แม่ทัพเจิ้นหยวนคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับสงบยิ่ง ราวกับผิดหวังในตัวฮ่องเต้อย่างถึงที่สุด "ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา กระหม่อมขอมอบป้ายอาญาสิทธิ์ในวันนี้ นับจากนี้ไปไม่มีความเกี่ยวข้องกับราชสำนักอีก" เขาค่อย ๆ ล้วงป้ายอาญาสิทธิ์ออกจากอกเสื้อ ประคองด้วยสองมือส่งไปยังพระพักตร์ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ทรงรับอาญาสิทธิ์โดยไม่ลังเล "สมกับเป็นแม่ทัพเจิ้นหยวน เด็ดขาดทีเดียว" แม่ทัพเจิ้นหยวนโขกศีรษะแรงลงกับพื้น "กระหม่อมขอทูลลา!" พูดจบ เขาลุกขึ้นเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง งานมงคลกลายเป็นเช่นนี้ คนรับใช้ที่หามเกี้ยวและสินสอดข้าง ๆ มองหน้ากันไปมา ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป ฉู่เลี่ยนเดิมก็ไม่อยากแต่งงานกับเมิ่งชิง เห็นเหตุการณ์พัฒนามาถึงขั้นนี้ เขาซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไม่อยู่ ดึงดอกไม้สีแดงใหญ่ที่หน้าอกออก กล่าวว่า "เสด็จพ่อ วันนี้งานแต่งนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ลูกขอทูลลา" "เจ้าจะลาอะไร ใครบอกว่างานแต่งนี้เป็นไปไม่ได้?" ฮ่องเต้ขมวดพระขนง"เอ๋?" ฉู่เลี่ยนตกตะลึง "เสด็จพ่อ จวนแม่ทัพเจิ้นหยวนก็ไม่มีแล้ว จะแต่งงานกันได้อย่างไร? ไม่ทราบว่าพระองค์จะให้ลูกแต่งกับสามัญชนหรือ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 538
ความหมายของจีกุ้ยเฟยชัดเจน แม้เมิ่งชิงจะทำผิด แต่หากสั่งประหารนางตอนนี้ ฉู่เลี่ยนก็จะไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนอีกตลอดชีวิต ฮ่องเต้ทรงครุ่นคิด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แม้ฉู่เลี่ยนจะไม่มีความสามารถอะไร ปกติชอบใช้เล่ห์กลเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยังดีที่เขาเชื่อฟัง หากเขาไม่มีทายาท ก็จะน่าเสียดายเกินไป "พระสนม ท่านคิดว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร?" ฮ่องเต้ทรงโยนปัญหาให้จีกุ้ยเฟย จีกุ้ยเฟยทูลตอบ "หม่อมฉันเห็นว่า เมิ่งชิงก่อเรื่องอุกอาจเช่นนี้ แม่ทัพเจิ้นหยวนย่อมหนีความผิดไม่พ้น ไม่สู้ลงโทษแม่ทัพเจิ้นหยวนก่อน ส่วนเมิ่งชิงนั้น รอให้นางคลอดบุตรแล้วค่อยจัดการก็ไม่สายเพคะ" "วิธีนี้ดี" ฮ่องเต้ทรงพยักหน้า สั่งหลิวกงกงที่อยู่ข้างกาย "ไปเรียกแม่ทัพเจิ้นหยวนมา เราต้องถามเขาดูว่า เขาเลี้ยงดูหลานสาวเช่นนี้มาได้อย่างไร!" แม่ทัพเจิ้นหยวนนั่งอยู่ในรถม้าหน้าประตูวัง หลิวกงกงนำตัวเขามาอย่างรวดเร็ว เขาเดินอย่างรวดเร็ว ใบหน้ามีแววโกรธ เมื่อเดินมาถึงข้างกายเมิ่งชิง เขาตบหน้านางเต็มแรงหนึ่งที "นางชั่ว!" "ข้าใช้ชีวิตในสนามรบมาทั้งชีวิต กลับเลี้ยงหลานสาวเช่นเจ้าที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ช่างเป็นความอัปยศของข้า
