เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 319
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 320
เมื่อพ้นอันตราย อาเซียงไม่สนใจแขนที่บาดเจ็บของตน รีบกลับไปยังตำหนักของพระนางจีกุ้ยเฟย "พระนาง บ่าวทำงานไม่สำเร็จ ขอพระนางลงโทษด้วยเพคะ!" อาเซียงคุกเข่าลงพลางกล่าวตำหนิตนเอง พระนางจีกุ้ยเฟยไม่เอ่ยวาจา ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง ผ่านไปนานจึงถาม "เจ้าว่าโรงครัวหลวงเกิดไฟไหม้ขึ้นกะทันหันหรือ?" "เพคะ ใกล้ๆ กับที่เก็บเสบียง" "แปลกนัก ปกติดีๆ จะเกิดไฟไหม้ได้อย่างไร หรือว่ามีคนช่วยเจ้าอยู่?" พระนางจีกุ้ยเฟยขมวดคิ้ว นั่นหมายความว่ามีคนนอกรู้เรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องดีเลย อาเซียงตกใจ กล่าวว่า "แต่พระนาง ตอนนั้นในโรงครัวหลวงไม่มีคนอื่น พวกองครักษ์และองครักษ์เสื้อแพรอยากจับตัวบ่าวไปรับรางวัล จะช่วยบ่าวได้อย่างไรเพคะ?" "บางทีอาจเป็นเพราะตอนต่อสู้ทำให้ประกายไฟจากเตาไฟกระเด็นไปถูกของในมุมห้อง จึงเกิดไฟไหม้" อาเซียงคาดเดา "เจ้าว่าก็มีเหตุผล" พระนางจีกุ้ยเฟยพยักหน้า แล้วกล่าวต่อ "เจ้าไปหาหมอหลวงเจียงให้รักษากระดูก ช่วงนี้พักฟื้นให้ดี อย่าไปยุ่งกับเรื่องใดทั้งสิ้น" "พระนาง พระนางติดค้างบุญคุณหมอหลวงเจียงไว้แล้ว บ่าวไม่อยากสร้างความลำบากให้พระนาง บ่าวแค่แขนบาดเจ็บ พิการก็ปล่อยให้พิการไปเถ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 321
สวี่เหนียนถามอย่างดีใจ "จริงหรือท่านหมอเจียง ข้าน้อยจะได้กลับไปเฝ้าพระสนมแล้วหรือ?" เขาตื่นเต้นเกินไป จนชั่วขณะลืมปิดบังความรู้สึก เมื่อพูดถึงจีกุ้ยเฟย ดวงตาเต็มไปด้วยความรัก แต่เขารู้ตัวเร็วว่าแสดงออกชัดเกินไป จึงเหลือบมองเจียงซุ่ยฮวนอย่างระมัดระวัง "ตอนนี้ยังไม่ได้ ร่างกายเจ้ายังต้องพักฟื้นอีกสองวันจึงจะออกไปได้ ข้าจะฝังเข็มให้เจ้าอีกครั้ง" เจียงซุ่ยฮวนหยิบเข็มมา พลางพูดอย่างไม่ใส่ใจ "ดูเหมือนพระสนมจะปฏิบัติต่อเจ้าดีมาก เจ้าป่วยหนักถึงเพียงนี้ไม่คิดจะพักสักหลายวัน กลับคิดถึงแต่จะกลับไป" สวี่เหนียนหัวเราะแห้งๆ สองที "ใช่ขอรับ พระสนมเมตตาพวกเราผู้เป็นบ่าวเสมอมา" "เรื่องนี้จริง หากเป็นคนอื่นเป็นโรคนี้ ป่านนี้คงอยู่ในป่าช้าร้างแล้ว แต่พระสนมไม่เพียงจัดที่พักดีๆ ให้เจ้า ยังเชิญข้ามารักษาเจ้า เห็นได้ชัดว่าพระสนมดีต่อเจ้ามาก" เจียงซุ่ยฮวนพับแขนเสื้อ เริ่มฝังเข็มให้เขา เจียงซุ่ยฮวนเพียงพูดลอยๆ แต่สวี่เหนียนกลับเปลี่ยนสีหน้า นางเก็บเข็มเงิน ลุกขึ้นพูด "เจ้าพักอีกสองวัน เมื่อทางลงเขาโล่งแล้ว เจ้าก็จะได้ลงเขาพร้อมพระสนม" "ท่านหมอเจียง โปรดรอก่อน!" สวี่เหนียนเรียกเจียงซุ่ยฮวนที่ก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 322
อาเซียงเก็บน้ำมันดอกคำฝอยเข้าที่ มองไปด้านหลังเจียงซุ่ยฮวน "หมอเจียง เขา...เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?" เจียงซุ่ยฮวนไม่ต้องมองก็รู้ว่านางหมายถึงใคร ตอบว่า "หายดีแล้ว พวกเจ้าลงเขาเมื่อไหร่ก็พาเขาไปด้วยได้เลย" "ขอบคุณหมอเจียงเจ้าค่ะ" ดวงตาอาเซียงวาบขึ้นด้วยความยินดี แต่ไม่กล้าแสดงออกชัดเจนนัก รีบหมุนตัวจากไป หลังจากเจียงซุ่ยฮวนพาชุนเถากลับมาแล้ว ก็รีบเข้าห้องทดลองทันที ไม่กี่วันมานี้นางกำลังวิจัยยาจีนเพื่อป้องกันและรักษาฝีดาษ เริ่มเห็นผลแล้ว เมื่อนางวิจัยสำเร็จและเผยแพร่ยาจีนนี้ออกไป นางก็จะมีเกียรติยศและความมั่งคั่งนับไม่ถ้วน คิดถึงตรงนี้ นางก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ อีกทั้งนางยังมีสถานเสริมความงาม เมื่อเปิดกิจการ ต้องโด่งดังในเมืองหลวงแน่ นับเงินจนมือล้าเลยทีเดียว! สมบัติล้ำค่าในเจินเป่าเก๋อ นางอยากซื้อเท่าไหร่ก็ซื้อได้ "ฮ่าๆๆ" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะสองที แล้วก้มหน้าทำการทดลองต่อ เสียงชุนเถาดังมาจากข้างนอก "อาจารย์ องค์ชายเป่ยโม่ต้องการพบท่านเจ้าค่ะ" เจียงซุ่ยฮวนถอดชุดทดลองออก เดินออกมาจากห้องทดลอง หลังเปิดประตู นางเงยหน้ามองกู้จิ่นถาม "มีอะไรหรือ ลงเขาได้แล้วหรือ?" "เกือบ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 323
"ก็ไม่ทั้งหมด องค์ชายแปดตอนนี้เป็นที่โปรดปรานของพี่ชายอย่างมาก ทั้งยังชนะการแข่งล่าสัตว์ รวบรวมขุนนางได้มากมาย หากพระนางจีกุ้ยเฟยเกิดเรื่องในตอนนี้ จะต้องทำให้ราชสำนักปั่นป่วนแน่" ดวงตากู้จิ่นลึกล้ำ "ดังนั้นข้าจึงวางแผนจะรออีกสักพัก รอจนถึงจังหวะที่เหมาะสม แล้วจึงเปิดโปงการกระทำทั้งหมดของพระนางจีกุ้ยเฟย และให้ทุกคนรู้ว่าองค์ชายแปดไม่ใช่พระโอรสแท้ๆ ของพี่ชาย" เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจว่าต้องรีบไปทวงบุญคุณสองอย่างจากพระนางจีกุ้ยเฟยก่อนถึงตอนนั้นให้ได้ ตอนนี้นางก็ไม่รีบกลับห้องทดลองแล้ว อุ้มกาน้ำชาพลางกล่าว "ถ้าท่านว่าง ลองไปสืบดูคนชื่อสวี่เหนียนคนนี้ได้ไหม เขาบอกว่าตัวเองเป็นบุตรชายของผู้ดูแลจวนจี แต่ข้ารู้สึกว่าฐานะของเขาไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น" "เพราะอะไร?" กู้จิ่นถาม "ข้าก็บอกไม่ถูก เป็นแค่ลางสังหรณ์" เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ "แม้เขาจะดูซื่อๆ คำพูดก็ไม่มีที่ติ แต่ก็เพราะไม่มีที่ติ จึงน่าสงสัย ท่านเข้าใจความหมายของข้าไหม?" เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกร้อนใจ พูดจนแทบจะสับสนไปเอง แต่ถึงกระนั้น กู้จิ่นก็เข้าใจความหมายของนาง "ข้าเข้าใจ ข้าจะให้ชางอี้ไปสืบ" ทั้งสองคุยกันอีกสองสามประโยค กู้จิ่นลุกข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 324
ฉู่อี้เลื่อนสายตาไปยังฉู่เจวี๋ยที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ฉู่เจวี๋ยกำลังมองเขาพอดี เขายกมุมปากอย่างมีนัยยะ แล้วทูลฝ่าบาท "ทูลฝ่าบาท องค์ชายมาขอพระเมตตาให้องค์ชายสามพ่ะย่ะค่ะ" "องค์ชายได้ยินจากนอกตำหนักว่าฝ่าบาทจะทรงลดฐานะองค์ชายสามเป็นสามัญชน จึงมาขอให้ทรงเปลี่ยนพระทัยพ่ะย่ะค่ะ" แววพระเนตรฝ่าบาทมีความสงสัย เมื่อหลายปีก่อนฉู่อี้กับฉู่เจวี๋ยเคยทะเลาะกันในท้องพระโรงเพราะความคิดไม่ตรงกัน หลังจากนั้นทั้งสองก็มองหน้ากันไม่ติด การที่พระองค์จะลดฐานะฉู่เจวี๋ย ฉู่อี้ควรจะดีใจมิใช่หรือ แล้วเหตุใดจึงมาขอความเมตตาให้ฉู่เจวี๋ย? ฉู่เจวี๋ยก็รู้สึกสงสัยเช่นกัน เขาคิดว่าฉู่อี้ต้องเหมือนพังพอนไหว้ไก่ ไม่มีเจตนาดีแน่ จึงตะโกน "ข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาขอความเมตตาให้!" ฉู่อี้ทำเป็นไม่ได้ยิน ทูลต่อ "ทูลฝ่าบาท ได้ยินว่าพระชายาขององค์ชายสามคลอดปีศาจ ขุนนางทั้งหลายคิดว่าปีศาจนั้นเป็นดาวอัปมงคล อยากให้ฝ่าบาทประหารชีวิต แต่องค์ชายกลับเห็นว่าไม่สมควรพ่ะย่ะค่ะ" พระขนงฝ่าบาทขยับเล็กน้อย ทรงพยักพระพักตร์ให้ฉู่อี้กล่าวต่อ ฉู่อี้ทูล "ราษฎรทั่วหล้าล้วนเห็นว่าฝ่าบาททรงเมตตากรุณา เป็นพระราชาผู้ทรงธรรมที่หายาก หากฝ่า
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 325
หลิวกงกงส่งสองคนออกไป กลับมาทูลฝ่าบาท "ฝ่าบาท หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรขอเข้าเฝ้า บอกว่ารออยู่ข้างนอกนานแล้วพ่ะย่ะค่ะ" "ไม่พบ" ฝ่าบาทปฏิเสธทันที "ยามนี้เราต้องการพบโหรหลวง เจ้าไปเชิญโหรหลวงมา" "พ่ะย่ะค่ะ" หลิวกงกงไม่กล้าขัดรับสั่ง เดินออกไปบอกหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรว่า "ท่านมาไม่ถูกจังหวะ กลับไปก่อนเถิด" หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรเข้าใจผิดคิดว่ามือสังหารตอนบ่ายเป็นคนที่ฝ่าบาทส่งมาจริงๆ ฝ่าบาทจึงไม่อยากพบเขา เขายิ้มเก้อๆ "เช่นนั้นข้าขอตัวกลับก่อน เรื่องวันนี้พวกข้าไม่รู้เรื่องใดทั้งสิ้น หวังว่าขันทีใหญ่จะช่วยพูดดีๆ กับฝ่าบาทด้วย" หลิวกงกงไม่เข้าใจความหมาย แต่ต่างก็รับใช้ในวังด้วยกัน ต้องให้หน้ากันบ้าง จึงยิ้มตอบ "แน่นอน ท่านตรวจตราทุกวันก็เหนื่อยมาก บ่าวจะทูลฝ่าบาทถึงความดีของท่านแน่นอน" "ขอบคุณขันทีใหญ่หลิวมาก" หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรยิ้มตาหยีจากไป หลิวกงกงไม่กล้าชักช้า รีบไปเชิญโหรหลวงมาทันที ในตำหนักหว่อหลง เปลวเทียนสั่นไหว โหรหลวงสวมเสื้อคลุมขาวยืนกลางตำหนัก ทูลถาม "ฝ่าบาทเรียกหม่อมฉันมา เป็นเรื่องปีศาจน้อยหรือพ่ะย่ะค่ะ?" นี่เป็นครั้งแรกที่ฝ่าบาททรงเรียกพบโหรหลวงหลังจากรั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 326
"พ่ะย่ะค่ะ" โหรหลวงพยักหน้า กำลังจะจากไป แต่ถูกฝ่าบาทรับสั่งให้หยุด "โหรหลวง ที่เราไม่ได้เรียกพบเจ้าระยะนี้ เพราะเสี่ยวจิ่นเริ่มสงสัยเราแล้ว ไม่ใช่เพราะเราจงใจทอดทิ้งเจ้า" ฝ่าบาทตรัสอธิบาย "ในบรรดาขุนนางทั้งหมด เราให้เจ้าทำเรื่องสำคัญทั้งหมด เพราะเราไว้ใจเจ้าที่สุด" โหรหลวงประนมมือกล่าว "เมื่อครั้งที่ข้าน้อยหนีศัตรูมายังต้าเหยียน ฝ่าบาททรงช่วยข้าน้อยปิดบังชื่อและตัวตน ทั้งยังโปรดเกล้าฯ ให้ข้าน้อยเข้าวังมาเป็นโหรหลวง" "พระองค์คือผู้มีพระคุณอันยิ่งใหญ่ต่อข้าน้อย ไม่ว่าเมื่อใดที่พระองค์ต้องการตัวข้าน้อย ข้าน้อยย่อมยอมลุยไฟข้ามน้ำเพื่อพระองค์ ไม่มีข้อแม้ใดๆ" ... ภายใต้แสงจันทร์สีเงิน หิมะที่สะสมบนพื้นถูกชาววังกวาดออกไปครึ่งหนึ่ง หิมะที่เหลือถูกเหยียบจนแน่น ยากที่จะกวาด จำต้องรอให้หิมะละลายไปเอง ฉู่เจวี๋ยเดินอยู่บนทางเล็ก ด้านหลังมีเสียงฝีเท้าไม่เร็วไม่ช้า ไม่ว่าเขาจะเดินเร็วหรือช้า เสียงฝีเท้าด้านหลังก็ยังคงรักษาระยะห่างเท่าเดิมไว้เสมอ เส้นเลือดที่ขมับเขากระตุก ทนไม่ไหวจึงหยุดเดิน หันไปมองฉู่อี้อย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าตามข้ามาทำไม?" ฉู่อี้กะพริบตา ดูเหมือนจะน้อยใจ "พี่สาม ข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 327
"หวังว่าเจ้าจะให้คำตอบข้าก่อนลงจากเขา มิฉะนั้น ข้าจะไปสนทนากับฝ่าบาทอีกครั้ง" ฉู่อี้พูดจบก็เดินผ่านฉู่เจวี๋ยไป ฉู่เจวี๋ยกำหมัดแน่น เขาอยากจะวิ่งตามไปถามให้ชัดเจน แต่นึกถึงเจียงเม่ยเอ๋อร์ที่รออยู่ ก็รู้สึกละอายใจยิ่งนัก จึงต้องรีบกลับไปหานางก่อน วันรุ่งขึ้น ฝ่าบาททรงเรียกขุนนางมาประชุมที่ตำหนักว่อหลง โหรหลวงออกมากล่าวว่า "คงทราบกันแล้วว่า เมื่อวานพระชายาวังหนานหมิงคลอดบุตรที่มีรูปลักษณ์แปลกประหลาด พวกท่านเห็นว่าเป็นดาวอัปมงคล" "ข้าได้รับพระบัญชาจากฝ่าบาทให้ทำนายดวงชะตาตลอดคืน ลางบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ดาวอัปมงคล แต่เป็นวิญญาณที่บำเพ็ญตนจนเป็นเซียนกลับชาติมาเกิด เป็นดาวแห่งมงคลที่จะปกป้องแคว้นต้าเหยียน ขอพวกท่านอย่าได้กังวลใจ" คำทำนายของโหรหลวงแม่นยำเสมอมา เมื่อขุนนางทั้งหลายได้ฟังก็ฮือฮาในทันที ที่แท้ปีศาจนั้นเป็นดาวแห่งมงคล พวกเขากลับคิดว่าเป็นดาวอัปมงคล ถึงขั้นวิงวอนให้ฝ่าบาทประหารชีวิต คิดได้ดังนั้น ขุนนางทั้งหลายจึงพากันไปหาเจียงเม่ยเอ๋อร์ ฉู่เจวี๋ยดีใจยิ่งนัก บุตรชายของเขาไม่เพียงรอดชีวิต ยังกลายเป็นดาวแห่งมงคล นับเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างยิ่ง เขายังไม่ทันดีใจได้นาน ก็นึก
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 365
ราชครูเย็นชายิ่ง "รู้อยู่ว่าบิดามารดาอยู่ในมือข้า ก็ควรทำการให้รอบคอบ อย่าให้ผู้ใดจับได้" "กระหม่อมเข้าใจแล้ว" ราชครูจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผ่านไปไม่กี่วินาที เงาดำเดินออกมาจากที่มืด เป็นชายในชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ใบหน้าเขาบวม รูปร่างอวบอ้วน ทั้งคนดูประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับลูกโป่งที่ถูกเป่าจนพองแล้วปล่อยลมออกครึ่งหนึ่ง สีหน้าทรุดโทรมยิ่ง "ช่างเหลือเชื่อ เรื่องเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ยังอุตส่าห์มาถามข้าอีก!" ชายผู้นั้นด่าทอ เตะเสาที่ประตู "ไอ้หมาตัวนี้! กล้าเอาพ่อแม่ข้ามาข่มขู่!" "ข้าเป็นเช่นนี้แล้ว ยังจะกลัวเจ้าอีกหรือ?" ชายผู้นั้นดูอารมณ์ร้ายยิ่ง ด่าทอครอบครัวราชครูทั้งหมด ขันทีน้อยเห็นภาพนี้ แอบถอดชุดขันทีออก ใช้วิชาตัวเบาจากไป ในจวนองค์ชายเป่ยโม่ ขันทีน้อยคนเมื่อครู่สวมชุดดำ เล่าเรื่องที่เห็นให้ชางอี้ฟังทั้งหมด ชางอี้ฟังจบก็ถามอย่างตกตะลึง "คนผู้นั้นคือใคร?" "กระหม่อมรู้เพียงว่าเขาสวมชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ไม่รู้ว่าเป็นใคร" "ได้ รีบกลับวังไปเถิด ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้องค์ชายทราบ" ชางอี้หยุดครู่หนึ่ง พูดต่อ "ต้องจับตาคนผู้นั้นให้ดี!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 364
ยามค่ำคืน ในศาลเทียนฟู่แห่งวังหลวงสว่างไสว ขันทีและนางกำนัลต่างรีบร้อนเข้าออก เปลี่ยนของเก่าในศาลทั้งหมดเป็นของใหม่ ในวันขึ้นปีใหม่ เมืองหลวงจะจัดพิธีบวงสรวงใหญ่ ราชวงศ์และขุนนางทั้งหมดต้องเข้าร่วม แม่ทัพฉีหยวนจะนำทัพกลับเมืองหลวงในอีกสิบวันเพื่อร่วมพิธี ฮ่องเต้จึงสั่งให้บูรณะศาลเทียนฟู่ใหม่ทั้งหมดเพื่อจัดงานเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพฉีหยวน เหตุนี้ศาลเทียนฟู่คืนนี้จึงคึกคักเช่นนี้ ขันทีหลิวยืนที่ประตูศาลเทียนฟู่สั่งการขันทีน้อยกลุ่มหนึ่ง "เร็วๆ! ขยันหน่อย แม่ทัพฉีหยวนจะกลับเมืองหลวงในอีกแปดวัน ถ้าเกิดผิดพลาดอะไร พวกเจ้าระวังหัวด้วย!" พวกขันทีน้อยที่กำลังขนของได้ยินคำพูดขันทีหลิว ตัวสั่นด้วยความกลัว ยิ่งทำงานขยันขึ้น ข้างๆ มีขันทีน้อยคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา แต่รูปร่างดูสง่ากว่าขันทีคนอื่น เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดขันทีหลิว ขณะขนของก็มองซ้ายมองขวา ราวกับกำลังสังเกตบางอย่าง ขันทีหลิวสังเกตเห็นท่าทางขันทีน้อย ชี้หน้าด่า "เจ้าไม่ตั้งใจทำงาน มองอะไรอยู่?" ขันทีน้อยก้มหัวคำนับ "ขอรายงานท่านขันทีหลิว ข้าน้อยดูว่ามีงานอื่นต้องทำอีกไหม" "เจ้าแค่ขนของก็พอ ไปยุ่งเรื่องอื่นทำไม! หรือคิดจะแย่งตำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 363
"หากหนอนกู่ตัวนั้นเจาะเข้าร่างคนแล้ว ตัวนี้ก็จะไม่เจาะเข้าร่างคนอีก" หมอผีบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เจ้าเข้ามา" เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าขยับ เรียกชุ่ยหงเข้ามา ให้ชุ่ยหงเดินไปหน้าหมอผี หมอผีดึงแขนเสื้อชุ่ยหงขึ้น วางหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง ชุ่ยหงหลับตาแน่น รู้สึกเพียงสัมผัสเหนียวลื่นบนแขน นางอดลืมตาดูไม่ได้ เห็นหนอนกู่น่าขยะแขยงค่อยๆ คลานบนแขน ทิ้งน้ำเมือกใสไว้ ภาพน่าขยะแขยงนี้ทำให้ชุ่ยหงถึงกับลืมกรีดร้อง ตาพลิกเป็นลมไป แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับร้องอย่างดีใจ "ดูสิ! หนอนกู่ไม่ได้เจาะเข้าผิวหนังนาง แสดงว่าหนอนกู่ตัวนั้นต้องอยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวนแน่!" "ข้าบอกแล้วว่าเป็นปัญหาของเจ้า!" เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มผ้าอ้อมลืมตัว "เจ้าไม่ช่วยข้ากำจัดเจียงซุ่ยฮวน ยังจะเอาฉู่ฝูสิง ช่างฝันเฟื่องจริงๆ!" สีหน้าหมอผีเขียวบ้างขาวบ้าง พึมพำ "เป็นไปไม่ได้! หนอนกู่อยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวน เหตุใดนานขนาดนี้ยังไม่ฟักตัว?" "ฮึ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเยาะ "ข้าว่าหนอนกู่นั่นมีปัญหา!" แต่หมอผีกลับสงบลง ค่อยๆ จับหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง โยนลงถังน้ำ ถามอย่างไร้อารมณ์ "ชายาองค์ชายหนานหมิง เจ้าคลอดทารกประหลาดเช่นนี้ เหตุใดไม่ยอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 362
เจียงเม่ยเอ๋อร์ชะงัก ถามอย่างสงสัย "หมายความว่าอย่างไร?" "ตอนที่ข้าให้หนอนกู่พิษแก่เจ้า เคยบอกว่า เจ้าจะนำสิ่งที่ข้าต้องการมามอบให้เอง" หมอผีเปิดม่าน จ้องฉู่ฝูที่เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มอยู่ด้วยสายตาเยี่ยงงูพิษ "สิ่งที่เจ้าอุ้มอยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่ข้าต้องการ!" ม่านตาเจียงเม่ยเอ๋อร์ขยายกว้างในทันที อุ้มฉู่ฝูพลางพูดอย่างไม่อยากเชื่อ "นี่คือลูกของข้า จะให้เจ้าได้อย่างไร?" หากนางรู้ก่อนว่าหมอผีต้องการฉู่ฝู นางคงไม่อุ้มฉู่ฝูมาหาหมอผีเพื่อรักษาโรคแน่ แขนของหมอผีพันด้วยงูดำตัวหนึ่ง แลบลิ้น "ฟิ้ว ฟิ้ว" บรรยากาศพลันกดดันและเย็นยะเยือก "อย่างไร เจ้าจะบิดพลิ้ว?" สีหน้าหมอผีเย็นชา "ตอนนั้นเราตกลงกันแล้ว หากเจ้าบิดพลิ้วตอนนี้ รู้หรือไม่ว่าต้องจ่ายราคาเช่นไร?" สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ซีดเผือด นางรู้ว่าหมอผีตรงหน้าเชี่ยวชาญไสยศาสตร์ จึงไม่กล้าทะเลาะกับหมอผี ได้แต่แย้งว่า "ตอนนั้นเราพูดกันว่า เจ้าช่วยข้าฆ่าเจียงซุ่ยฮวน ข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ" "แต่ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ตาย! ทำไมข้าต้องให้ฉู่ฝูแก่เจ้า?" หมอผีทุบโต๊ะแรงๆ งูดำบนแขนสั่นหล่นลงมา เลื้อยบนโต๊ะสองสามที แล้วไต่กลับขึ้นแขนหมอผี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 361
ฉู่เฉินพลิกดูหีบไปมาหลายรอบ แม้แต่รูกุญแจก็มองไม่เห็น เขาตื่นตะลึงมาก "แปลกจริง ไม่เพียงสนิทแนบเนียน แม้แต่รูกุญแจก็ไม่มี สมกับเป็นกุญแจปากัวในตำนานจริงๆ" ได้ยินฉู่เฉินพูดเช่นนั้น เจียงซุ่ยฮวนก็อยากรู้ว่าข้างในบรรจุอะไร นางถาม "อาจารย์ ท่านเปิดกุญแจนี้ได้หรือไม่?" ฉู่เฉินเบ้ปาก "กุญแจปากัวนี้ข้าเพียงแค่เคยได้ยิน จะเปิดได้อย่างไร?" เจียงซุ่ยฮวนผิดหวังเล็กน้อย "เช่นนั้นก็ฝังกลับไปเถิด เปิดก็ไม่ได้" "อย่าเพิ่ง!" ฉู่เฉินกอดหีบแน่น "ให้ข้าเอาไปศึกษาในห้องสักหน่อย หากก่อนข้าออกเดินทางไปเจียงหนานยังเปิดไม่ได้ ค่อยคืนให้เจ้า" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ "เอาไปเถิด อย่าทำหายก็พอ" ฉู่เฉินอุ้มหีบกลับห้องอย่างดีอกดีใจ กงซุนซวีถือดาบงุนงง "พี่เจียง อาจารย์ไปอีกแล้ว" "เรียกพี่สาวก็พอ" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อยๆ "เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัว เขาสอนศิษย์เป็นเช่นนี้เสมอ เจ้าฝึกของเจ้าไป เมื่อเขานึกได้ก็จะมาสอนเอง" เจียงซุ่ยฮวนชี้หลุมลึกที่ฉู่เฉินขุด "เจ้าถมหลุมนั่นก่อน เดี๋ยวข้าจะมาชี้แนะท่าทางให้" กงซุนซวีพยักหน้าอย่างดีใจ วิ่งไปถมดิน ที่จวนองค์ชายหนานหมิง เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มฉู่ฝูสิงเดินในสวนหลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 360
เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วจ้องหีบในมือฉู่เฉิน สิ่งนี้ดูคุ้นตาอยู่บ้าง! นางรับหีบจากมือฉู่เฉินมา เช็ดดินบนหีบออกด้วยผ้าเช็ดหน้า ก็จำได้ทันที นี่คือหีบที่นางได้มาจากคนแคระนั่นเอง หีบนี้แต่เดิมเป็นของเจียงเม่ยเอ๋อร์ หลังจากนางได้มาก็ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็เปิดไม่ออก แต่ก็ไม่อยากให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ขโมยไป จึงให้หยิ่งเถาฝังไว้ใต้ต้นไม้ในสวนหลัง ไม่คิดว่าฉู่เฉินจะขุดเจอ เจียงซุ่ยฮวนคิดไม่ตก "ท่านหาสิ่งนี้เจอได้อย่างไร?" หีบนี้ฝังไว้ลึกมาก ต้องตั้งใจขุดถึงจะเจอ ฉู่เฉินเพิ่งมาได้วันเดียว จะรู้ได้อย่างไรว่าใต้ต้นไม้มีของฝังอยู่? ฉู่เฉินพูดอย่างภาคภูมิ "ไม่ต้องดูเลยว่าอาจารย์เจ้าเป็นใคร ข้ามีตาทิพย์คู่นี้ ไม่ว่าจะมีของดีอะไรฝังอยู่ใต้ดิน ข้ามองปุ๊บก็รู้ปั๊บ" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือ "เมื่อท่านหาสมบัติเก่งนัก คงไม่ขัดสนเงินทองสินะ จ่ายค่าเช่าห้องที่พักอยู่ที่นี่หน่อย" "เจ้าดูสิ จะมาเกรงใจกับอาจารย์ทำไม?" ฉู่เฉินหัวเราะแห้งๆ สองที เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจึงมองไปที่กงซุนซวีที่กำลังฝึกกระบี่ "ยกข้อมือให้สูงหน่อย ต้องแทงกระบี่ให้เร็ว!" เจียงซุ่ยฮวนมองไปที่ต้นไม้หลังฉู่เฉิน ใต้ต้นไม้ถูกขุดเป็นหลุมลึก ข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 359
"หา?" มือที่ถือตั๋วเงินของเจียงซุ่ยฮวนค้างกลางอากาศ มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากเชื่อ ถามว่า "เหตุใดท่านถึงไม่รับ?"เช่นนี้มิเท่ากับทำให้นางดูโลภเงินหรือ?ฉู่เฉินอธิบาย "ตอนเช้าข้าทำผิดต่อคุณหนูว่าน ครั้งนี้ถือว่าช่วยคุณหนูว่านแล้วกัน"เขาจ้องตั๋วเงินในมือมารดาของเสวียหลิง "เงินนี้เจ้าเก็บไว้ก่อน คราวหน้าค่อยให้ข้า"ได้ยินประโยคนี้ เจียงซุ่ยฮวนจึงเก็บตั๋วเงินอย่างสบายใจ ขอเพียงอยู่กับฉู่เฉิน ผู้อื่นก็จะไม่คิดว่านางโลภเงินหลังทั้งสองกลับถึงบ้าน ฉู่เฉินตรงไปลานหลัง เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะตามไปแต่ถูกหยิ่งเถาขวาง "คุณหนู คุณชายหลี่เสวียหมิงมาแล้ว กำลังรออยู่ที่ห้องรับแขกเจ้าค่ะ""เขามาทำไม?" เจียงซุ่ยฮวนถาม"เขาบอกว่าพบตำราแพทย์บางเล่ม ตั้งใจนำมาให้ท่าน" หยิ่งเถาพูดเสียงเบา "คุณหนู ข้ารู้สึกว่าคุณชายหลี่เสวียหมิงมีใจให้ท่านนะเจ้าคะ""อย่าพูดเหลวไหล" เจียงซุ่ยฮวนจิ้มหน้าผากนาง "ข้าพบเขาไม่กี่ครั้ง เขาจะชอบข้าได้อย่างไร?"นางลูบหน้าผาก "คุณหนูไม่ทราบ หลายวันที่ท่านไม่อยู่ เขามาถามทุกสองสามวันว่าท่านกลับมาหรือยัง ทุกครั้งที่หม่อมฉันบอกว่ายัง สีหน้าเขาก็ดูผิดหวัง""คงมีธุระกับข้ากระมัง" เจียง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 358
ฉู่เฉินตกใจ ยื่นมือจะแย่งคืน แต่เสวียหลิงกลับอ้อมไปด้านหลังเขา ถือเข็มทองจะแทงเขา "เอ๊ะ ทำไมกลับเป็นแบบนี้?" ฉู่เฉินหลบหลีก พับแขนเสื้อพุ่งเข้าใส่เสวียหลิง "คืนเข็มทองให้ข้า!" ทั้งสองต่อสู้กัน เจียงซุ่ยฮวนเตือน "อาจารย์ ระวังหน่อย อย่าทำร้ายเขา" "วางใจเถอะ ข้ารู้ขอบเขต!" ฉู่เฉินคิดจะจี้จุดเสวียหลิง แต่เสวียหลิงถือเข็มอยู่ เขาจึงลงมือไม่ถนัด ในตอนนั้น ว่านเมิ่งเยียนตะโกนเสียงแหบ "เสวียหลิง!" เสวียหลิงชะงัก เงยหน้ามองไปทางว่านเมิ่งเยียน ฉู่เฉินฉวยโอกาสจี้จุดเสวียหลิง แย่งเข็มทองคืนมา "เขาตอบสนองต่อเสียงเจ้า ดูเหมือนยังไม่ได้เสียสติไปทั้งหมด" ฉู่เฉินแบกเสวียหลิงวางบนเตียง "ตอนนี้ข้าจะฝังเข็มให้เขา บางทีอาจทำให้เขารู้สึกตัวสั้นๆ ได้ทุกวัน" ว่านเมิ่งเยียนรีบพยักหน้า "ดี! ขอบคุณองค์ชายตงเฉิน!" ฉู่เฉินเริ่มฝังเข็มให้เสวียหลิง เจียงซุ่ยฮวนยืนดูข้างๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชมเข็มทองในมือเขา ช่างเป็นของวิเศษ หากนางมีสักชุดก็คงดี ฉู่เฉินสังเกตเห็นสายตาอิจฉาของเจียงซุ่ยฮวน จึงเปลี่ยนทิศทางเงียบๆ บังสายตาเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าอย่าคิดอยากได้เลย ของสิ่งนี้ทั้งใต้หล้ามีแค่สองชุด ข้าไม่
