LOGINShare
บทที่ 325
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 326
"พ่ะย่ะค่ะ" โหรหลวงพยักหน้า กำลังจะจากไป แต่ถูกฝ่าบาทรับสั่งให้หยุด "โหรหลวง ที่เราไม่ได้เรียกพบเจ้าระยะนี้ เพราะเสี่ยวจิ่นเริ่มสงสัยเราแล้ว ไม่ใช่เพราะเราจงใจทอดทิ้งเจ้า" ฝ่าบาทตรัสอธิบาย "ในบรรดาขุนนางทั้งหมด เราให้เจ้าทำเรื่องสำคัญทั้งหมด เพราะเราไว้ใจเจ้าที่สุด" โหรหลวงประนมมือกล่าว "เมื่อครั้งที่ข้าน้อยหนีศัตรูมายังต้าเหยียน ฝ่าบาททรงช่วยข้าน้อยปิดบังชื่อและตัวตน ทั้งยังโปรดเกล้าฯ ให้ข้าน้อยเข้าวังมาเป็นโหรหลวง" "พระองค์คือผู้มีพระคุณอันยิ่งใหญ่ต่อข้าน้อย ไม่ว่าเมื่อใดที่พระองค์ต้องการตัวข้าน้อย ข้าน้อยย่อมยอมลุยไฟข้ามน้ำเพื่อพระองค์ ไม่มีข้อแม้ใดๆ" ... ภายใต้แสงจันทร์สีเงิน หิมะที่สะสมบนพื้นถูกชาววังกวาดออกไปครึ่งหนึ่ง หิมะที่เหลือถูกเหยียบจนแน่น ยากที่จะกวาด จำต้องรอให้หิมะละลายไปเอง ฉู่เจวี๋ยเดินอยู่บนทางเล็ก ด้านหลังมีเสียงฝีเท้าไม่เร็วไม่ช้า ไม่ว่าเขาจะเดินเร็วหรือช้า เสียงฝีเท้าด้านหลังก็ยังคงรักษาระยะห่างเท่าเดิมไว้เสมอ เส้นเลือดที่ขมับเขากระตุก ทนไม่ไหวจึงหยุดเดิน หันไปมองฉู่อี้อย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าตามข้ามาทำไม?" ฉู่อี้กะพริบตา ดูเหมือนจะน้อยใจ "พี่สาม ข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 327
"หวังว่าเจ้าจะให้คำตอบข้าก่อนลงจากเขา มิฉะนั้น ข้าจะไปสนทนากับฝ่าบาทอีกครั้ง" ฉู่อี้พูดจบก็เดินผ่านฉู่เจวี๋ยไป ฉู่เจวี๋ยกำหมัดแน่น เขาอยากจะวิ่งตามไปถามให้ชัดเจน แต่นึกถึงเจียงเม่ยเอ๋อร์ที่รออยู่ ก็รู้สึกละอายใจยิ่งนัก จึงต้องรีบกลับไปหานางก่อน วันรุ่งขึ้น ฝ่าบาททรงเรียกขุนนางมาประชุมที่ตำหนักว่อหลง โหรหลวงออกมากล่าวว่า "คงทราบกันแล้วว่า เมื่อวานพระชายาวังหนานหมิงคลอดบุตรที่มีรูปลักษณ์แปลกประหลาด พวกท่านเห็นว่าเป็นดาวอัปมงคล" "ข้าได้รับพระบัญชาจากฝ่าบาทให้ทำนายดวงชะตาตลอดคืน ลางบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ดาวอัปมงคล แต่เป็นวิญญาณที่บำเพ็ญตนจนเป็นเซียนกลับชาติมาเกิด เป็นดาวแห่งมงคลที่จะปกป้องแคว้นต้าเหยียน ขอพวกท่านอย่าได้กังวลใจ" คำทำนายของโหรหลวงแม่นยำเสมอมา เมื่อขุนนางทั้งหลายได้ฟังก็ฮือฮาในทันที ที่แท้ปีศาจนั้นเป็นดาวแห่งมงคล พวกเขากลับคิดว่าเป็นดาวอัปมงคล ถึงขั้นวิงวอนให้ฝ่าบาทประหารชีวิต คิดได้ดังนั้น ขุนนางทั้งหลายจึงพากันไปหาเจียงเม่ยเอ๋อร์ ฉู่เจวี๋ยดีใจยิ่งนัก บุตรชายของเขาไม่เพียงรอดชีวิต ยังกลายเป็นดาวแห่งมงคล นับเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างยิ่ง เขายังไม่ทันดีใจได้นาน ก็นึก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 328
ทารกที่มีใบหน้าอัปลักษณ์ประหลาดถูกอุดปากด้วยผ้า อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ไม่นานใบหน้าก็แดงกล่ำด้วยความอึดอัด เจียงเม่ยเอ๋อร์ซ่อนทารกไว้ในตู้ ส่วนตัวเองนอนลงบนเตียง แสร้งทำท่าอ่อนแรงที่สุด หลังแม่นมเปิดประตูลาน เหล่าขุนนางก็ทยอยเข้ามาในห้อง บางคนสีหน้าขอโทษ บางคนแสดงความละอายใจ ทุกคนล้วนรู้สึกอึดอัด เมื่อวานพวกเขายังตะโกนให้ประหารปีศาจนั่น วันนี้ปีศาจนั่นกลับกลายเป็นดาวมงคลที่คุ้มครองแคว้นต้าเหยียน พวกเขากลัวดาวมงคลจะแช่งให้ จึงต้องมาขอขมา ช่างคาดเดาไม่ได้จริงๆ เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่รู้จุดประสงค์ของคนเหล่านี้ นางนอนพิงบนเตียง แกล้งไอสองที "พวกท่านต้องการทำอะไร?" นางก้มหน้าไม่เห็นสีหน้าของทุกคน พูดต่อไปเอง "ลูกของข้าถูกองครักษ์อุ้มไปแล้ว พวกท่านอย่าหวังจะแย่งเขาไป!" "ข้ากินยาพิษเพื่อพิสูจน์ว่าตนไม่ได้โกหก แถมเพิ่งคลอดลูกอยู่ในช่วงอยู่ไฟ ตอนนี้ร่างกายอ่อนแอที่สุด หากพวกท่านทำให้ข้าโกรธจนเป็นอันตราย ท่านอ๋องจะไม่ปล่อยพวกท่านแน่!" ทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ในใจรู้สึกอ่อนใจ เจียงเม่ยเอ๋อร์หน้าด้านเหลือเกิน ให้สาวใช้เขียนแทนแต่ไม่ยอมรับ ยังอ้างว่ากินยาพิษฆ่าตัวตาย ผลเป็นอย่างไร แม้แต่หมอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 329
มีคนถาม "พระชายาองค์ชายหนานหมิง เมื่อครู่ท่านว่าองค์ชายน้อยถูกองครักษ์อุ้มไป แล้วเหตุใดตอนนี้จึงอยู่ในตู้เสื้อผ้า?" ยังมีคนสังเกตเห็นผ้าในปากทารก ถามอย่างสงสัย "เหตุใดจึงมีผ้าอุดปากองค์ชายน้อย? ดูสิ หน้าแดงก่ำไปหมดแล้ว" เจียงเม่ยเอ๋อร์อ้าปากค้าง คิดไม่ออกว่าจะอธิบายอย่างไร จึงตบหน้าแม่นมทีหนึ่ง "ทาสชั่ว! ใครใช้ให้เจ้าเอาองค์ชายน้อยไปไว้ในตู้?" "องค์ชายน้อยเป็นเทพเจ้ากลับชาติมาเกิด หากเกิดอันตรายขึ้นมา ข้าจะเอาชีวิตเจ้า!" แม่นมถูกตบล้มลง มีความทุกข์แต่พูดไม่ออก ร้องไห้วิ่งออกไป เจียงเม่ยเอ๋อร์ดึงผ้าออกจากปากทารก รู้สึกว่าเขาดูน่ามองกว่าเมื่อครู่ จึงยิ้มกว้างพูดว่า "ข้าบอกแล้วว่าลูกข้าไม่ใช่ดวงกาลกิณี หน้าตาเช่นนี้ แท้จริงคือเทพเจ้ากลับชาติมาเกิด" เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มทารกอย่างเอ็นดู ส่วนทารกรูปร่างประหลาดในอ้อมแขนนางร้องไห้จนแทบไม่มีเสียง ผู้คนมองภาพตรงหน้า รู้สึกว่าแม้จะดูอบอุ่น แต่กลับแฝงความประหลาดที่บอกไม่ถูก พวกเขาทนดูต่อไปไม่ไหว ในเมื่อมอบของแสดงความยินดีแล้ว จึงพูดคำพูดดีๆ สองสามคำแล้วรีบจากไป เมื่อฉู่เจวี๋ยกลับมา เห็นเจียงเม่ยเอ๋อร์มือหนึ่งอุ้มทารก อีกมือพลิกดูขอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 330
เพียงไม่กี่วัน ฮูหยินอ๋องกลับดูเหมือนแก่ไปหลายปี ผมบนศีรษะมีหลายเส้นกลายเป็นสีเงิน "ท่านแม่ เหตุใดท่านจึงพูดกับลูกเช่นนี้? ลูกเป็นบุตรีของท่านนะเจ้าคะ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์เปิดหนังสัตว์ออก พูดว่า "ท่านดูสิ ลูกยังพาหลานชายของท่านมาด้วย แม้เขาจะมีรูปลักษณ์อัปลักษณ์ แต่โหรหลวงบอกว่าเขาเป็นเซียนกลับชาติมาเกิด เป็นดาวแห่งมงคลนะเจ้าคะ!" แต่ฮูหยินอ๋องกลับมีสีหน้าเรียบเฉย "ข้าไม่สนว่าเขาจะเป็นดาวอัปมงคลหรือดาวแห่งมงคล เจ้าทำให้ท่านอ๋องโกรธจนเป็นลมล้มลง จนบัดนี้ยังไม่ฟื้น ต่อไปเจ้าไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับจวนอ๋องอีก เจ้าไปเถิด!" "ท่านแม่ ลูกถูกใส่ร้ายจริงๆ นะเจ้าคะ" เจียงเม่ยเอ๋อร์พูดน้ำเสียงสะอื้น "พอเถอะ ข้าไม่อยากฟังคำอธิบายพวกนี้" ฮูหยินอ๋องถอนหายใจยาว "หลายวันนี้ข้าคิดมากมาย ข้าเลี้ยงดูเจ้าเหมือนลูกแท้ๆ มาตั้งแต่เล็ก แม้ภายหลังจะพบซุ่ยฮวนบุตรีแท้ๆ ของข้า ข้าก็ยังรู้สึกว่าสนิทกับเจ้ามากกว่า" "ข้ามอบของดีทั้งหมดให้เจ้า ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็เข้าข้างเจ้า หลายครั้งที่เจ้าบอกว่าซุ่ยฮวนรังแกเจ้า ข้าไม่ถามไถ่อะไรก็ให้นางไปคุกเข่าที่หอบรรพบุรุษ ที่นั่นทั้งเย็นทั้งชื้น นางเป็นเพียงเด็กสาวอาย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 331
ฮูหยินอ๋องตัวแข็งทื่อ เก็บก้อนหินจากพื้นขว้างใส่เจียงเม่ยเอ๋อร์ แต่น่าเสียดายที่นางขว้างไม่แม่น หินกระทบหนังสัตว์ข้างๆ "ฮึ" เจียงเม่ยเอ๋อร์วางหนังสัตว์ลงแรงๆ สั่งว่า "พวกเราไป" องครักษ์หามเกี้ยวจากไป เจียงเม่ยเอ๋อร์ก้มมองฝูเอ๋อร์ในอ้อมอก พูดอย่างดูแคลน "แค่จวนอ๋องเท่านั้น ข้าไม่สนใจหรอก" "ข้าคือพระชายาวังหนานหมิง ลูกของข้าไม่เพียงเป็นรัชทายาทน้อย ยังเป็นดาวมงคล ต่อไปยังมีอีกมากที่พวกเจ้าต้องเสียใจ!" ในตำหนักของจีกุ้ยเฟย ฉู่อี้คุกเข่าอยู่บนพื้น ก้มหน้าไม่พูดจา แก้มซ้ายแดงเป็นรอยฝ่ามือ จีกุ้ยเฟยนั่งบนเก้าอี้ มองฝ่ามือขวาของตน ฝ่ามือชา เมื่อครู่ตบแรงเกินไป นางสีหน้าโกรธจัด กัดฟันพูด "ลูกทรยศ! ใครใช้ให้เจ้าไปขอร้องแทนฉู่เจวี๋ย? เจ้าถึงกับแนะนำฝ่าบาทให้หาโหรหลวงมาทำนายดวงชะตาปีศาจนั่น ใครสอนเจ้ามา หา?" ฉู่อี้ไม่แสดงสีหน้า ส่ายหน้าทูล "ไม่มีใครสอนหม่อมฉัน ฉู่เจวี๋ยเป็นพี่ชายคนที่สามของหม่อมฉัน หม่อมฉันไม่อยากเห็นเขาถูกลดฐานะเป็นสามัญชน" "ส่วนบุตรของพี่สาม อายุยังน้อยนัก หากถูกประหารเพราะหน้าตาประหลาด ช่างน่าสงสารเกินไป หม่อมฉันจึงช่วยเสด็จพ่อคิดวิธีนี้" "เจ้าช่างมีจิตใจเมตต
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 332
อัครเสนาบดีเป็นลูกพี่ลูกน้องของพระนางจีกุ้ยเฟย ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดี พระนางจีกุ้ยเฟยรู้ว่าอัครเสนาบดีมีความทะเยอทะยานมาก เมื่อเขาได้กำลังทหารครึ่งหนึ่งของฉู่เจวี๋ยไปแล้ว หากฉู่เจวี๋ยจะเอากลับคืนคงยากเย็นดั่งปีนขึ้นสวรรค์ บุตรของฉู่เจวี๋ยกลายเป็นดวงดาวแห่งโชคลาภ เหล่าขุนนางต่างประจบฉู่เจวี๋ย บางทีหากฝ่าบาททรงพอพระทัย อาจรับสั่งให้อัครเสนาบดีคืนกำลังทหารครึ่งหนึ่งนั้นให้ฉู่เจวี๋ย อัครเสนาบดีใจแคบ สิ่งที่ได้มาแล้วยากจะคายออก หากพระนางจีกุ้ยเฟยพูดยุแหย่เขาสักหน่อย เขาต้องลงมือกับปีศาจน้อยนั่นแน่ เช่นนี้ ทั้งกำจัดปีศาจน้อยได้ และไม่ต้องให้พระนางจีกุ้ยเฟยเปื้อนมือ ได้ประโยชน์ทั้งสองทาง คิดถึงตรงนี้ สีหน้าพระนางจีกุ้ยเฟยอ่อนโยนลงเล็กน้อย นางมองฉู่อี้อย่างมีนัยลึกซึ้ง "เจ้าไม่อยากเห็นพระบิดาของเจ้าสั่งประหารปีศาจนั่น แต่กลับมาพูดเช่นนี้กับข้า เจ้าต้องการช่วยหรือต้องการฆ่าปีศาจนั่นกันแน่?" ฉู่อี้พูดอย่างว่าง่าย "ลูกช่วยปีศาจนั่นด้วยความสงสาร แต่เมื่อพระมารดาไม่ชอบ ลูกก็คิดหาวิธีกำจัดเขา" "พระมารดามีพระคุณในการเลี้ยงดูลูก ลูกไม่มีทางตอบแทนได้ทั้งหมด ได้แต่เชื่อฟังพระมารด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 333
"เจ้าวางใจได้ ข้าเป็นอัครเสนาบดีมาหลายปี กินเกลือมามากกว่าที่เขากินข้าวเสียอีก เขาจะมาเล่นงานข้า ยังอ่อนหัดเกินไป" อัครเสนาบดีพูดอย่างดูแคลน เฉินยู่หุยถอนหายใจโล่งอก "เช่นนั้นข้าก็วางใจได้" "อืม ข้าปูทางไว้ให้เจ้าแล้ว ต่อไปดูว่าเจ้าจะเดินอย่างไร" อัครเสนาบดีเป็นห่วงบุตรชายคนเล็กคนนี้มาก จึงกล่าวด้วยความเป็นห่วง "แม้เจียงหนานจะอุดมสมบูรณ์ มีคนเก่งมากมาย แต่ก็ต่างจากเมืองหลวง เจ้าต้องระวังตัวให้มาก" "ท่านพ่อวางใจได้ ครั้งนี้ข้าไปเป็นเจ้าเมือง ฟ้าสูงจักรพรรดิไกล ไม่มีใครกล้ารังแกข้าหรอก" เฉินยู่หุยพูดอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม อัครเสนาบดียังไม่วางใจ จึงกำชับอีกประโยค "จำไว้ว่าต้องพาเมิ่งเซียวไปด้วย" เฉินยู่หุยเป็นบุตรชายที่อัครเสนาบดีรักที่สุด ส่วนเมิ่งเซียวเป็นเพียงบุตรีนอกสมรสของบุตรชายแม่ทัพเจิ้นหยวน ตามธรรมเนียมแล้วฐานะของทั้งสองไม่เหมาะสมกัน ที่เฉินยู่หุยแต่งงานกับเมิ่งเซียว เพราะอัครเสนาบดีเคยให้อาจารย์ใหญ่ดูดวงชะตา ในบรรดาสตรีที่ถึงวัยออกเรือนในเมืองหลวง มีเพียงเมิ่งเซียวที่ดวงชะตาเข้ากับเฉินยู่หุยที่สุด พูดง่ายๆ คือดวงชะตาของเมิ่งเซียวส่งเสริมเฉินยู่หุยมากที่สุด อยู่กับเม
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 365
ราชครูเย็นชายิ่ง "รู้อยู่ว่าบิดามารดาอยู่ในมือข้า ก็ควรทำการให้รอบคอบ อย่าให้ผู้ใดจับได้" "กระหม่อมเข้าใจแล้ว" ราชครูจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผ่านไปไม่กี่วินาที เงาดำเดินออกมาจากที่มืด เป็นชายในชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ใบหน้าเขาบวม รูปร่างอวบอ้วน ทั้งคนดูประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับลูกโป่งที่ถูกเป่าจนพองแล้วปล่อยลมออกครึ่งหนึ่ง สีหน้าทรุดโทรมยิ่ง "ช่างเหลือเชื่อ เรื่องเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ยังอุตส่าห์มาถามข้าอีก!" ชายผู้นั้นด่าทอ เตะเสาที่ประตู "ไอ้หมาตัวนี้! กล้าเอาพ่อแม่ข้ามาข่มขู่!" "ข้าเป็นเช่นนี้แล้ว ยังจะกลัวเจ้าอีกหรือ?" ชายผู้นั้นดูอารมณ์ร้ายยิ่ง ด่าทอครอบครัวราชครูทั้งหมด ขันทีน้อยเห็นภาพนี้ แอบถอดชุดขันทีออก ใช้วิชาตัวเบาจากไป ในจวนองค์ชายเป่ยโม่ ขันทีน้อยคนเมื่อครู่สวมชุดดำ เล่าเรื่องที่เห็นให้ชางอี้ฟังทั้งหมด ชางอี้ฟังจบก็ถามอย่างตกตะลึง "คนผู้นั้นคือใคร?" "กระหม่อมรู้เพียงว่าเขาสวมชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ไม่รู้ว่าเป็นใคร" "ได้ รีบกลับวังไปเถิด ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้องค์ชายทราบ" ชางอี้หยุดครู่หนึ่ง พูดต่อ "ต้องจับตาคนผู้นั้นให้ดี!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 364
ยามค่ำคืน ในศาลเทียนฟู่แห่งวังหลวงสว่างไสว ขันทีและนางกำนัลต่างรีบร้อนเข้าออก เปลี่ยนของเก่าในศาลทั้งหมดเป็นของใหม่ ในวันขึ้นปีใหม่ เมืองหลวงจะจัดพิธีบวงสรวงใหญ่ ราชวงศ์และขุนนางทั้งหมดต้องเข้าร่วม แม่ทัพฉีหยวนจะนำทัพกลับเมืองหลวงในอีกสิบวันเพื่อร่วมพิธี ฮ่องเต้จึงสั่งให้บูรณะศาลเทียนฟู่ใหม่ทั้งหมดเพื่อจัดงานเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพฉีหยวน เหตุนี้ศาลเทียนฟู่คืนนี้จึงคึกคักเช่นนี้ ขันทีหลิวยืนที่ประตูศาลเทียนฟู่สั่งการขันทีน้อยกลุ่มหนึ่ง "เร็วๆ! ขยันหน่อย แม่ทัพฉีหยวนจะกลับเมืองหลวงในอีกแปดวัน ถ้าเกิดผิดพลาดอะไร พวกเจ้าระวังหัวด้วย!" พวกขันทีน้อยที่กำลังขนของได้ยินคำพูดขันทีหลิว ตัวสั่นด้วยความกลัว ยิ่งทำงานขยันขึ้น ข้างๆ มีขันทีน้อยคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา แต่รูปร่างดูสง่ากว่าขันทีคนอื่น เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดขันทีหลิว ขณะขนของก็มองซ้ายมองขวา ราวกับกำลังสังเกตบางอย่าง ขันทีหลิวสังเกตเห็นท่าทางขันทีน้อย ชี้หน้าด่า "เจ้าไม่ตั้งใจทำงาน มองอะไรอยู่?" ขันทีน้อยก้มหัวคำนับ "ขอรายงานท่านขันทีหลิว ข้าน้อยดูว่ามีงานอื่นต้องทำอีกไหม" "เจ้าแค่ขนของก็พอ ไปยุ่งเรื่องอื่นทำไม! หรือคิดจะแย่งตำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 363
"หากหนอนกู่ตัวนั้นเจาะเข้าร่างคนแล้ว ตัวนี้ก็จะไม่เจาะเข้าร่างคนอีก" หมอผีบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เจ้าเข้ามา" เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าขยับ เรียกชุ่ยหงเข้ามา ให้ชุ่ยหงเดินไปหน้าหมอผี หมอผีดึงแขนเสื้อชุ่ยหงขึ้น วางหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง ชุ่ยหงหลับตาแน่น รู้สึกเพียงสัมผัสเหนียวลื่นบนแขน นางอดลืมตาดูไม่ได้ เห็นหนอนกู่น่าขยะแขยงค่อยๆ คลานบนแขน ทิ้งน้ำเมือกใสไว้ ภาพน่าขยะแขยงนี้ทำให้ชุ่ยหงถึงกับลืมกรีดร้อง ตาพลิกเป็นลมไป แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับร้องอย่างดีใจ "ดูสิ! หนอนกู่ไม่ได้เจาะเข้าผิวหนังนาง แสดงว่าหนอนกู่ตัวนั้นต้องอยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวนแน่!" "ข้าบอกแล้วว่าเป็นปัญหาของเจ้า!" เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มผ้าอ้อมลืมตัว "เจ้าไม่ช่วยข้ากำจัดเจียงซุ่ยฮวน ยังจะเอาฉู่ฝูสิง ช่างฝันเฟื่องจริงๆ!" สีหน้าหมอผีเขียวบ้างขาวบ้าง พึมพำ "เป็นไปไม่ได้! หนอนกู่อยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวน เหตุใดนานขนาดนี้ยังไม่ฟักตัว?" "ฮึ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเยาะ "ข้าว่าหนอนกู่นั่นมีปัญหา!" แต่หมอผีกลับสงบลง ค่อยๆ จับหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง โยนลงถังน้ำ ถามอย่างไร้อารมณ์ "ชายาองค์ชายหนานหมิง เจ้าคลอดทารกประหลาดเช่นนี้ เหตุใดไม่ยอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 362
เจียงเม่ยเอ๋อร์ชะงัก ถามอย่างสงสัย "หมายความว่าอย่างไร?" "ตอนที่ข้าให้หนอนกู่พิษแก่เจ้า เคยบอกว่า เจ้าจะนำสิ่งที่ข้าต้องการมามอบให้เอง" หมอผีเปิดม่าน จ้องฉู่ฝูที่เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มอยู่ด้วยสายตาเยี่ยงงูพิษ "สิ่งที่เจ้าอุ้มอยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่ข้าต้องการ!" ม่านตาเจียงเม่ยเอ๋อร์ขยายกว้างในทันที อุ้มฉู่ฝูพลางพูดอย่างไม่อยากเชื่อ "นี่คือลูกของข้า จะให้เจ้าได้อย่างไร?" หากนางรู้ก่อนว่าหมอผีต้องการฉู่ฝู นางคงไม่อุ้มฉู่ฝูมาหาหมอผีเพื่อรักษาโรคแน่ แขนของหมอผีพันด้วยงูดำตัวหนึ่ง แลบลิ้น "ฟิ้ว ฟิ้ว" บรรยากาศพลันกดดันและเย็นยะเยือก "อย่างไร เจ้าจะบิดพลิ้ว?" สีหน้าหมอผีเย็นชา "ตอนนั้นเราตกลงกันแล้ว หากเจ้าบิดพลิ้วตอนนี้ รู้หรือไม่ว่าต้องจ่ายราคาเช่นไร?" สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ซีดเผือด นางรู้ว่าหมอผีตรงหน้าเชี่ยวชาญไสยศาสตร์ จึงไม่กล้าทะเลาะกับหมอผี ได้แต่แย้งว่า "ตอนนั้นเราพูดกันว่า เจ้าช่วยข้าฆ่าเจียงซุ่ยฮวน ข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ" "แต่ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ตาย! ทำไมข้าต้องให้ฉู่ฝูแก่เจ้า?" หมอผีทุบโต๊ะแรงๆ งูดำบนแขนสั่นหล่นลงมา เลื้อยบนโต๊ะสองสามที แล้วไต่กลับขึ้นแขนหมอผี
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 361
ฉู่เฉินพลิกดูหีบไปมาหลายรอบ แม้แต่รูกุญแจก็มองไม่เห็น เขาตื่นตะลึงมาก "แปลกจริง ไม่เพียงสนิทแนบเนียน แม้แต่รูกุญแจก็ไม่มี สมกับเป็นกุญแจปากัวในตำนานจริงๆ" ได้ยินฉู่เฉินพูดเช่นนั้น เจียงซุ่ยฮวนก็อยากรู้ว่าข้างในบรรจุอะไร นางถาม "อาจารย์ ท่านเปิดกุญแจนี้ได้หรือไม่?" ฉู่เฉินเบ้ปาก "กุญแจปากัวนี้ข้าเพียงแค่เคยได้ยิน จะเปิดได้อย่างไร?" เจียงซุ่ยฮวนผิดหวังเล็กน้อย "เช่นนั้นก็ฝังกลับไปเถิด เปิดก็ไม่ได้" "อย่าเพิ่ง!" ฉู่เฉินกอดหีบแน่น "ให้ข้าเอาไปศึกษาในห้องสักหน่อย หากก่อนข้าออกเดินทางไปเจียงหนานยังเปิดไม่ได้ ค่อยคืนให้เจ้า" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ "เอาไปเถิด อย่าทำหายก็พอ" ฉู่เฉินอุ้มหีบกลับห้องอย่างดีอกดีใจ กงซุนซวีถือดาบงุนงง "พี่เจียง อาจารย์ไปอีกแล้ว" "เรียกพี่สาวก็พอ" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อยๆ "เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัว เขาสอนศิษย์เป็นเช่นนี้เสมอ เจ้าฝึกของเจ้าไป เมื่อเขานึกได้ก็จะมาสอนเอง" เจียงซุ่ยฮวนชี้หลุมลึกที่ฉู่เฉินขุด "เจ้าถมหลุมนั่นก่อน เดี๋ยวข้าจะมาชี้แนะท่าทางให้" กงซุนซวีพยักหน้าอย่างดีใจ วิ่งไปถมดิน ที่จวนองค์ชายหนานหมิง เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มฉู่ฝูสิงเดินในสวนหลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 360
เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วจ้องหีบในมือฉู่เฉิน สิ่งนี้ดูคุ้นตาอยู่บ้าง! นางรับหีบจากมือฉู่เฉินมา เช็ดดินบนหีบออกด้วยผ้าเช็ดหน้า ก็จำได้ทันที นี่คือหีบที่นางได้มาจากคนแคระนั่นเอง หีบนี้แต่เดิมเป็นของเจียงเม่ยเอ๋อร์ หลังจากนางได้มาก็ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็เปิดไม่ออก แต่ก็ไม่อยากให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ขโมยไป จึงให้หยิ่งเถาฝังไว้ใต้ต้นไม้ในสวนหลัง ไม่คิดว่าฉู่เฉินจะขุดเจอ เจียงซุ่ยฮวนคิดไม่ตก "ท่านหาสิ่งนี้เจอได้อย่างไร?" หีบนี้ฝังไว้ลึกมาก ต้องตั้งใจขุดถึงจะเจอ ฉู่เฉินเพิ่งมาได้วันเดียว จะรู้ได้อย่างไรว่าใต้ต้นไม้มีของฝังอยู่? ฉู่เฉินพูดอย่างภาคภูมิ "ไม่ต้องดูเลยว่าอาจารย์เจ้าเป็นใคร ข้ามีตาทิพย์คู่นี้ ไม่ว่าจะมีของดีอะไรฝังอยู่ใต้ดิน ข้ามองปุ๊บก็รู้ปั๊บ" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือ "เมื่อท่านหาสมบัติเก่งนัก คงไม่ขัดสนเงินทองสินะ จ่ายค่าเช่าห้องที่พักอยู่ที่นี่หน่อย" "เจ้าดูสิ จะมาเกรงใจกับอาจารย์ทำไม?" ฉู่เฉินหัวเราะแห้งๆ สองที เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจึงมองไปที่กงซุนซวีที่กำลังฝึกกระบี่ "ยกข้อมือให้สูงหน่อย ต้องแทงกระบี่ให้เร็ว!" เจียงซุ่ยฮวนมองไปที่ต้นไม้หลังฉู่เฉิน ใต้ต้นไม้ถูกขุดเป็นหลุมลึก ข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 359
"หา?" มือที่ถือตั๋วเงินของเจียงซุ่ยฮวนค้างกลางอากาศ มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากเชื่อ ถามว่า "เหตุใดท่านถึงไม่รับ?"เช่นนี้มิเท่ากับทำให้นางดูโลภเงินหรือ?ฉู่เฉินอธิบาย "ตอนเช้าข้าทำผิดต่อคุณหนูว่าน ครั้งนี้ถือว่าช่วยคุณหนูว่านแล้วกัน"เขาจ้องตั๋วเงินในมือมารดาของเสวียหลิง "เงินนี้เจ้าเก็บไว้ก่อน คราวหน้าค่อยให้ข้า"ได้ยินประโยคนี้ เจียงซุ่ยฮวนจึงเก็บตั๋วเงินอย่างสบายใจ ขอเพียงอยู่กับฉู่เฉิน ผู้อื่นก็จะไม่คิดว่านางโลภเงินหลังทั้งสองกลับถึงบ้าน ฉู่เฉินตรงไปลานหลัง เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะตามไปแต่ถูกหยิ่งเถาขวาง "คุณหนู คุณชายหลี่เสวียหมิงมาแล้ว กำลังรออยู่ที่ห้องรับแขกเจ้าค่ะ""เขามาทำไม?" เจียงซุ่ยฮวนถาม"เขาบอกว่าพบตำราแพทย์บางเล่ม ตั้งใจนำมาให้ท่าน" หยิ่งเถาพูดเสียงเบา "คุณหนู ข้ารู้สึกว่าคุณชายหลี่เสวียหมิงมีใจให้ท่านนะเจ้าคะ""อย่าพูดเหลวไหล" เจียงซุ่ยฮวนจิ้มหน้าผากนาง "ข้าพบเขาไม่กี่ครั้ง เขาจะชอบข้าได้อย่างไร?"นางลูบหน้าผาก "คุณหนูไม่ทราบ หลายวันที่ท่านไม่อยู่ เขามาถามทุกสองสามวันว่าท่านกลับมาหรือยัง ทุกครั้งที่หม่อมฉันบอกว่ายัง สีหน้าเขาก็ดูผิดหวัง""คงมีธุระกับข้ากระมัง" เจียง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 358
ฉู่เฉินตกใจ ยื่นมือจะแย่งคืน แต่เสวียหลิงกลับอ้อมไปด้านหลังเขา ถือเข็มทองจะแทงเขา "เอ๊ะ ทำไมกลับเป็นแบบนี้?" ฉู่เฉินหลบหลีก พับแขนเสื้อพุ่งเข้าใส่เสวียหลิง "คืนเข็มทองให้ข้า!" ทั้งสองต่อสู้กัน เจียงซุ่ยฮวนเตือน "อาจารย์ ระวังหน่อย อย่าทำร้ายเขา" "วางใจเถอะ ข้ารู้ขอบเขต!" ฉู่เฉินคิดจะจี้จุดเสวียหลิง แต่เสวียหลิงถือเข็มอยู่ เขาจึงลงมือไม่ถนัด ในตอนนั้น ว่านเมิ่งเยียนตะโกนเสียงแหบ "เสวียหลิง!" เสวียหลิงชะงัก เงยหน้ามองไปทางว่านเมิ่งเยียน ฉู่เฉินฉวยโอกาสจี้จุดเสวียหลิง แย่งเข็มทองคืนมา "เขาตอบสนองต่อเสียงเจ้า ดูเหมือนยังไม่ได้เสียสติไปทั้งหมด" ฉู่เฉินแบกเสวียหลิงวางบนเตียง "ตอนนี้ข้าจะฝังเข็มให้เขา บางทีอาจทำให้เขารู้สึกตัวสั้นๆ ได้ทุกวัน" ว่านเมิ่งเยียนรีบพยักหน้า "ดี! ขอบคุณองค์ชายตงเฉิน!" ฉู่เฉินเริ่มฝังเข็มให้เสวียหลิง เจียงซุ่ยฮวนยืนดูข้างๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชมเข็มทองในมือเขา ช่างเป็นของวิเศษ หากนางมีสักชุดก็คงดี ฉู่เฉินสังเกตเห็นสายตาอิจฉาของเจียงซุ่ยฮวน จึงเปลี่ยนทิศทางเงียบๆ บังสายตาเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าอย่าคิดอยากได้เลย ของสิ่งนี้ทั้งใต้หล้ามีแค่สองชุด ข้าไม่
