Mag-log inShare
บทที่ 318
Kaugnay na kabanata
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 319
หลังจากฉู่เจวี๋ยส่งทารกให้แม่นมแล้ว ก็ถูกฝ่าบาทเรียกตัวไป แม้ว่าแม่นมจะไม่เต็มใจเพียงใด ก็ต้องกลั้นความหวาดกลัวไว้ในใจ อุ้มทารกไปยังห้องพระเครื่องต้น ยามนี้ไม่ใช่เวลาอาหาร ห้องพระเครื่องต้นจึงว่างเปล่า แม่นมตั้งใจจะส่งทารกให้องครักษ์อุ้ม เพื่อที่ตนเองจะเข้าไปหานมวัว แต่พวกองครักษ์ต่างก็ปฏิเสธ อ้างว่าตนเองไม่รู้จักควบคุมน้ำหนักมือ เกรงจะทำร้ายเด็ก แม่นมรู้ว่าพวกเขากลัวจึงไม่กล้าอุ้ม แต่ก็ไม่กล้าทะเลาะกับองครักษ์ เลยได้แต่ถ่มน้ำลายลงพื้นด้วยความหงุดหงิด แล้วอุ้มทารกเข้าไปในห้องพระเครื่องต้นเอง แม่นมไม่คุ้นเคยกับห้องพระเครื่องต้น แถมอุ้มเด็กไปหาของไปก็ไม่สะดวก จึงวางทารกไว้บนเขียงแล้วเดินไปค้นหาที่ด้านข้าง ขณะที่แม่นมหันหลังให้ทารก เพื่อไปค้นหานมวัวอยู่นั้น อาเซียงก็ปีนเข้ามาทางหน้าต่างอีกด้าน แอบย่องไปที่ด้านข้างเขียงอย่างเงียบ ๆ นางสวมชุดขาว สวมหมวกปีกกว้างสีขาวและผ้าคลุมหน้า เพื่อจะได้ไม่เป็นที่สังเกตเมื่อเดินบนหิมะ "เจอแล้ว!" แม่นมหยิบไหนมวัวออกมาจากตู้ พอหันกลับมาก็เห็นอาเซียงถือมีดจ้องจะแทงทารก แม่นมตาเบิกโพลง ทำไหในมือหล่น "ช่วยด้วย! มีคนจะฆ่าปีศาจน้อย...เอ่อ...รัช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 320
เมื่อพ้นอันตราย อาเซียงไม่สนใจแขนที่บาดเจ็บของตน รีบกลับไปยังตำหนักของพระสนมจีกุ้ยเฟย "พระสนมเพคะ บ่าวทำงานไม่สำเร็จ ขอพระสนมลงโทษด้วยเพคะ!" อาเซียงคุกเข่าลงพลางกล่าวตำหนิตนเอง พระสนมจีกุ้ยเฟยไม่เอ่ยวาจา ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง ผ่านไปนานจึงถามขึ้นว่า "เจ้าว่าห้องพระเครื่องต้นเกิดไฟไหม้ขึ้นกะทันหันเช่นนั้นหรือ" "เพคะ ใกล้ ๆ กับที่เก็บเสบียง" "แปลกนัก อยู่ดี ๆ จะเกิดไฟไหม้ได้อย่างไร หรือว่ามีคนช่วยเจ้าอยู่" พระสนมจีกุ้ยเฟยขมวดคิ้ว นั่นหมายความว่ามีคนนอกรู้เรื่องนี้ ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีเลย อาเซียงตกใจ กล่าวว่า "แต่พระสนมเพคะ ตอนนั้นในห้องพระเครื่องต้นไม่มีคนอื่นอยู่ พวกองครักษ์และองครักษ์เสื้อแพรอยากจับตัวบ่าวไปรับรางวัล จะช่วยบ่าวได้อย่างไรเพคะ" "บางทีอาจเป็นเพราะตอนต่อสู้ทำให้ประกายไฟจากเตาไฟกระเด็นไปถูกของในมุมห้อง จึงเกิดไฟไหม้" อาเซียงคาดเดา "ที่เจ้าพูดก็ถูกอยู่นะ" พระสนมจีกุ้ยเฟยพยักหน้า แล้วกล่าวต่อ "เจ้าไปหาหมอหลวงเจียงให้รักษากระดูก ช่วงนี้พักฟื้นให้ดี อย่าไปยุ่งกับเรื่องใดทั้งสิ้น" "พระสนม พระสนมติดค้างบุญคุณหมอหลวงเจียงไว้แล้ว บ่าวไม่อยากสร้างความลำบากให้พระ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 321
สวี่เหนียนถามอย่างดีใจ "จริงหรือท่านหมอเจียง ข้าน้อยจะได้กลับไปเฝ้าพระสนมแล้วหรือ" เขาตื่นเต้นจนลืมระวังตัว เมื่อเอ่ยถึงพระสนมจีกุ้ยเฟย ดวงตาเต็มไปด้วยความรักใคร แต่เขาก็รู้ตัวในทันทีว่าท่าทีตนเองแสดงออกชัดเจนเกินไป จึงรีบชำเลืองมองเจียงซุ่ยฮวนด้วยความระแวดระวัง"ตอนนี้ยังไม่ได้ ร่างกายเจ้ายังต้องพักฟื้นอีกสองวันจึงจะออกไปได้ ข้าจะฝังเข็มให้เจ้าอีกครั้ง" เจียงซุ่ยฮวนหยิบเข็มมา พลางพูดอย่างไม่ใส่ใจ "ดูเหมือนพระสนมจะปฏิบัติต่อเจ้าดีมาก ถึงจะป่วยหนักขนาดนี้ก็ยังไม่คิดพักผ่อน กลับใจจดใจจ่ออยากกลับไปอยู่ข้างพระสนม" สวี่เหนียนหัวเราะแห้ง ๆ สองที "ใช่ขอรับ พระสนมเมตตาพวกเราผู้เป็นบ่าวเสมอมา" "เรื่องนี้จริง หากเป็นคนอื่นเป็นโรคนี้ ป่านนี้คงอยู่ในป่าช้าไปแล้ว แต่พระสนมไม่เพียงจัดที่พักดี ๆ ให้เจ้า ยังเชิญข้ามารักษาเจ้า เห็นได้ชัดว่าพระสนมดีต่อเจ้ามาก" เจียงซุ่ยฮวนพับแขนเสื้อ เริ่มฝังเข็มให้เขา เจียงซุ่ยฮวนเพียงพูดลอย ๆ แต่กลับทำให้ใบหน้าของสวี่เหนียนเปลี่ยนสีทันทีนางเก็บเข็มเงินแล้วลุกขึ้นพูด "เจ้าพักอีกสองวัน เมื่อทางลงเขาโล่งแล้ว เจ้าก็จะได้ลงเขาพร้อมพระสนม" "ท่านหมอเจียง โปรดร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 322
อาเซียงเก็บน้ำมันดอกคำฝอยเข้าที่ มองไปด้านหลังเจียงซุ่ยฮวน "หมอเจียง เขา...เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ" เจียงซุ่ยฮวนไม่ต้องมองก็รู้ว่านางหมายถึงใคร ตอบว่า "หายดีแล้ว พวกเจ้าลงเขาเมื่อไหร่ก็พาเขาไปด้วยได้เลย" "ขอบคุณท่านหมอเจียงเจ้าค่ะ" ดวงตาอาเซียงวาบขึ้นด้วยความยินดี แต่ไม่กล้าแสดงออกชัดเจนนัก รีบหมุนตัวจากไป หลังจากเจียงซุ่ยฮวนพาชุนเถากลับมาแล้ว ก็รีบเข้าห้องทดลองทันที ไม่กี่วันมานี้นางกำลังวิจัยยาจีนเพื่อป้องกันและรักษาโรคฝีดาษ ซึ่งเริ่มเห็นผลแล้ว เมื่อนางวิจัยสำเร็จและเผยแพร่ยาจีนนี้ออกไป นางก็จะได้รับทั้งทรัพย์สิน และชื่อเสียงเงินทองคิดถึงตรงนี้ นางก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ อีกทั้งนางยังมีสถานเสริมความงาม เมื่อเปิดกิจการ ต้องโด่งดังในเมืองหลวงแน่ คงได้ใช้เวลานั่งนับเงินจนมือเป็นระวิงเลยทีเดียว! สมบัติล้ำค่าในเจินเป่าเก๋อ นางอยากซื้อเท่าไหร่ก็ซื้อได้ "ฮ่า ๆ ๆ" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำการทดลองต่อเสียงชุนเถาดังมาจากข้างนอก "อาจารย์ องค์ชายเป่ยโม่ต้องการพบท่านเจ้าค่ะ" เจียงซุ่ยฮวนถอดชุดทดลองออก เดินออกมาจากห้องทดลอง หลังเปิดประตู นางเงยหน้ามองกู้จ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 323
"ก็ไม่เชิง องค์ชายแปดตอนนี้เป็นที่โปรดปรานของเสด็จพี่อย่างมาก ทั้งยังชนะการแข่งล่าสัตว์ รวบรวมขุนนางได้มากมาย หากพระสนมจีกุ้ยเฟยเกิดเรื่องในตอนนี้ จะต้องทำให้ราชสำนักปั่นป่วนแน่" ดวงตากู้จิ่นลึกล้ำ "ดังนั้นข้าจึงวางแผนจะรออีกสักพัก รอจนถึงจังหวะที่เหมาะสม แล้วจึงเปิดโปงการกระทำทั้งหมดของพระสนมจีกุ้ยเฟย และให้ทุกคนรู้ว่าองค์ชายแปดไม่ใช่พระโอรสแท้ ๆ ของเสด็จพี่" เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจว่าต้องรีบไปทวงบุญคุณสองอย่างจากพระสนมจีกุ้ยเฟยก่อนถึงตอนนั้นให้ได้ ครั้นคิดได้เช่นนั้น นางก็ไม่เร่งรีบกลับห้องทดลองอีกต่อไป พลางโอบกาน้ำชาไว้แน่นแล้วกล่าวว่า"ถ้าท่านว่าง ลองไปสืบดูคนชื่อสวี่เหนียนคนนี้ได้ไหม เขาบอกว่าตัวเองเป็นบุตรชายของผู้ดูแลจวนตระกูลจี แต่ข้ารู้สึกว่าฐานะของเขาไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น" "เพราะอะไร" กู้จิ่นถาม "ข้าก็บอกไม่ถูก เป็นแค่ลางสังหรณ์" เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ "แม้เขาจะดูซื่อ ๆ พูดอะไรก็ไม่มีพิรุธ แต่เพราะมันไม่มีพิรุธนั่นแหละ ถึงน่าสงสัยท่านเข้าใจความหมายของข้าไหม" เจียงซุ่ยฮวนเริ่มพูดวกวนจนเกือบจะทำตัวเองสับสนแต่ถึงกระนั้น กู้จิ่นก็เข้าใจความหมายของนาง "ข้าเข้าใจ ข้าจะให้ชางอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 324
ฉู่อี้เลื่อนสายตาไปยังฉู่เจวี๋ยที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ฉู่เจวี๋ยกำลังมองเขาพอดี เขายกมุมปากอย่างมีนัยยะ แล้วทูลฝ่าบาท "ทูลเสด็จพ่อ ลูกมาขอพระเมตตาให้องค์ชายสามพ่ะย่ะค่ะ" "ลูกได้ยินจากนอกตำหนักว่าเสด็จพ่อจะทรงลดฐานะองค์ชายสามเป็นสามัญชน จึงมาขอให้ทรงเปลี่ยนพระทัยพ่ะย่ะค่ะ" แววพระเนตรฝ่าบาทมีความสงสัย เมื่อหลายปีก่อนฉู่อี้กับฉู่เจวี๋ยเคยทะเลาะกันในท้องพระโรงเพราะความคิดไม่ตรงกัน หลังจากนั้นทั้งสองก็มองหน้ากันไม่ติด การที่พระองค์จะลดฐานะฉู่เจวี๋ย ฉู่อี้ควรจะดีใจมิใช่หรือ แล้วเหตุใดจึงมาขอความเมตตาให้ฉู่เจวี๋ย ฉู่เจวี๋ยก็รู้สึกสงสัยเช่นกัน เขาคิดว่าฉู่อี้ต้องมีแผนอะไรบางอย่าง ไม่มีทางมีเจตนาที่ดีแน่ จึงตะโกนว่า "ข้าไม่ต้องการให้เจ้ามาขอความเมตตาให้!" ฉู่อี้ทำเป็นไม่ได้ยินแล้วทูลต่อ "ทูลเสด็จพ่อ ได้ยินว่าพระชายาขององค์ชายสามคลอดทารกปีศาจ ขุนนางทั้งหลายต่างคิดว่าปีศาจนั้นเป็นดาวอัปมงคล อยากให้ฝ่าบาทประหารชีวิต แต่ลูกกลับเห็นว่าไม่สมควรพ่ะย่ะค่ะ" พระขนงฝ่าบาทขยับเล็กน้อย ทรงพยักพระพักตร์ให้ฉู่อี้กล่าวต่อ ฉู่อี้ทูล "ราษฎรทั่วหล้าล้วนเห็นว่าเสด็จพ่อทรงมีความเมตตากรุณา เป็นพระราชาผู้ท
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 325
หลิวกงกงส่งสองคนออกไป แล้วกลับมาทูลฝ่าบาท "ทูลฝ่าบาท หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรขอเข้าเฝ้า บอกว่ารออยู่ข้างนอกนานแล้วพ่ะย่ะค่ะ" "ไม่พบ" ฝ่าบาทปฏิเสธทันที "ยามนี้เราต้องการพบโหรหลวง เจ้าไปเชิญโหรหลวงมา" "พ่ะย่ะค่ะ" หลิวกงกงไม่กล้าขัดรับสั่ง เดินออกไปบอกหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรว่า "ท่านมาไม่ถูกจังหวะ กลับไปก่อนเถิด" หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรเข้าใจผิดคิดว่ามือสังหารตอนบ่ายเป็นคนที่ฝ่าบาทส่งมาจริง ๆ ฝ่าบาทจึงไม่อยากพบเขา เขายิ้มเก้อ ๆ "เช่นนั้นข้าขอตัวกลับก่อน เรื่องวันนี้พวกข้าไม่รู้เรื่องใดทั้งสิ้น หวังว่าขันทีใหญ่จะช่วยพูด ๆ กับฝ่าบาทด้วย" หลิวกงกงไม่เข้าใจความหมาย แต่ต่างก็รับใช้ในวังด้วยกัน ต้องให้หน้ากันบ้าง จึงยิ้มตอบ "แน่นอน ท่านตรวจตราทุกวันก็เหนื่อยมากแล้ว ข้าจะทูลฝ่าบาทถึงความดีของท่านแน่นอน" "ขอบคุณหลิวกงกงมาก" หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรยิ้มตาหยีเดินจากไป หลิวกงกงไม่กล้าชักช้า รีบไปเชิญโหรหลวงมาทันที ในตำหนักหว่อหลง เปลวเทียนสั่นไหว โหรหลวงสวมเสื้อคลุมขาวยืนกลางตำหนัก ทูลถาม "ฝ่าบาทเรียกกระหม่อมมา เป็นเพราะเรื่องปีศาจน้อยหรือพ่ะย่ะค่ะ" นี่เป็นครั้งแรกที่ฝ่าบาททรงเรียกพบโห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 326
"พ่ะย่ะค่ะ" โหรหลวงพยักหน้า กำลังจะจากไป แต่ถูกฝ่าบาทรับสั่งให้หยุด "โหรหลวง ที่เราไม่ได้เรียกพบเจ้าระยะนี้ เพราะเจ้าจิ่นเริ่มสงสัยเราแล้ว ไม่ใช่เพราะเราจงใจทอดทิ้งเจ้า" ฝ่าบาทตรัสอธิบาย "ในบรรดาขุนนางทั้งหมด เราให้เจ้าทำเรื่องสำคัญทั้งหมด เพราะเราไว้ใจเจ้าที่สุด" โหรหลวงประสานมือกล่าว "เมื่อครั้งที่กระหม่อมหนีศัตรูมายังต้าเหยียน ฝ่าบาททรงช่วยกระหม่อมปิดบังชื่อและตัวตน ทั้งยังโปรดเกล้าฯ ให้กระหม่อมเข้าวังมาเป็นโหรหลวง" "ฝ่าบาทคือผู้มีพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ต่อกระหม่อมนัก ไม่ว่าเมื่อใดที่ฝ่าบาทต้องการตัวกระหม่อม กระหม่อมย่อมยอมลุยไฟข้ามน้ำมาเพื่อฝ่าบาท ไม่มีข้อแม้ใด ๆพ่ะย่ะค่ะ" ... ภายใต้แสงจันทร์สีเงิน หิมะที่สะสมบนพื้นถูกชาววังกวาดออกไปครึ่งหนึ่ง หิมะที่เหลือถูกเหยียบจนแน่น ยากที่จะกวาด จำต้องรอให้หิมะละลายไปเอง ฉู่เจวี๋ยเดินอยู่บนทางเล็ก ๆ ด้านหลังมีเสียงฝีเท้าไม่เร็วไม่ช้า ไม่ว่าเขาจะเดินเร็วหรือช้า เสียงฝีเท้าด้านหลังก็ยังคงรักษาระยะห่างเท่าเดิมไว้เสมอ เส้นเลือดที่ขมับเขากระตุก ทนไม่ไหวจึงหยุดเดิน หันไปมองฉู่อี้อย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าตามข้ามาทำไม" ฉู่อี้กะพริบ
Pinakabagong kabanata
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 546
จางรั่วรั่วเพิ่งสังเกตเห็นกู้จิ่น นางยืดตัวตรงทันที ค้อมกายคำนับเล็กน้อย แล้วเอ่ยด้วยความประหม่าว่า "หม่อมฉันเรียนวิชายุทธ์จากสำนักในเมืองหลวงเพคะ" "เจ้าไม่ต้องไปอีกแล้ว" "เหตุใดเล่าเพคะ?" "สิ้นเปลืองเงินทองเปล่า ๆ" จางรั่วรั่วยักไหล่ ก่อนเอ่ยเสียงเบา "เพคะ" เจียงซุ่ยฮวนกลั้นยิ้มที่มุมปาก กล่าวว่า "รั่วรั่ว ครั้งนี้ข้ามาเพราะมีเรื่องจะถาม มารดาของเจ้าอยู่ที่ใดหรือ?" "มารดาของหม่อมฉันกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องเพคะ" จางรั่วรั่วเก็บดาบในมือ เดินมาใกล้เจียงซุ่ยฮวนแล้วกระซิบว่า "ตำรับยาที่ท่านจัดให้บิดามารดาของหม่อมฉันได้ผลยิ่งนัก บิดาของหม่อมฉันเพิ่งรับประทานได้ไม่กี่วัน มารดาก็ตั้งครรภ์เสียแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะ "ช่างเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก" "มารดาของหม่อมฉันพูดเสมอว่าอีกไม่กี่วันจะไปเยี่ยมท่าน แต่ไม่คิดว่าท่านจะมาก่อน" จางรั่วรั่วนำทาง พลางหันมาถามด้วยความอยากรู้ "ท่านมาหามารดาของหม่อมฉันเพื่อถามเรื่องใดหรือเพคะ?" "เจ้าเคยบอกข้าว่า เมื่อแรกเกิดของเจ้า มีนักพรตผู้หนึ่งนามว่าเหยียนซวีมาที่จวนของเจ้า เจ้ายังจำได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนถาม "แน่นอนว่าจำได้เพคะ" "ข้ามีภาพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 545
ผ่านไปราวหนึ่งกาน้ำชา ฮั่วเซิงวาดภาพเสร็จหนึ่งภาพ เจียงซุ่ยฮวนยกกระดาษขึ้นดู ในภาพเป็นชายวัยกลางคน ดูมีเมตตาและใจดี นางส่งภาพวาดให้กู้จิ่น "ฮั่วเซิงเคยบอกว่านักพรตเหยียนซวีดูมีอายุเจ็ดสิบกว่าปี คนในภาพวาดนี้หนุ่มเช่นนี้ น่าจะเป็นอาจารย์ของเขา" เพื่อไม่ให้ผิดพลาด นางก็ถามฮั่วเซิงอีกหนึ่งประโยค "คนในภาพวาดนี้คือใคร?" "อาจารย์ของข้า" "อืม วาดต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า ภาพวาดนี้แม้จะไม่ถึงขั้นเหมือนจริง แต่ก็ถือว่าใช้ได้ น่าจะตามหาคนจากภาพวาดได้ เมื่อวาดนักพรตเหยียนซวี การเคลื่อนไหวของฮั่วเซิงช้าลงมาก คงจำใบหน้าของนักพรตเหยียนซวีไม่ชัด จึงวาดได้ช้า เจียงซุ่ยฮวนหาวข้าง ๆ กู้จิ่นเห็นแล้วกล่าว "อาฮวน ข้าส่งคนไปส่งเจ้ากลับก่อนดีหรือไม่?" "ไม่รีบเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ ชี้ไปที่ฮั่วเซิงบนพื้น "หม่อมฉันอยากดูว่านักพรตเหยียนซวีหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่" "รอเขาวาดเสร็จหม่อมฉันค่อยกลับ" "ได้" ผ่านไปอีกหนึ่งกาน้ำชา ในที่สุดฮั่วเซิงก็วางพู่กันยืดตัวขึ้น คราวนี้กู้จิ่นเป็นคนเก็บภาพจากพื้น แล้วดูพร้อมกับเจียงซุ่ยฮวน ในภาพเป็นชายชราอายุเจ็ดสิบกว่าปีจริง ๆ ชายชราผู้นี้มีตาเล็กเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 544
ในคุกใต้ดินที่มืดสลัว ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเป็นประกายวาววับ ราวกับดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน กู้จิ่นถาม "วิธีอะไรหรือ?" "หม่อมฉันมีน้ำยาชนิดหนึ่ง ที่จะทำให้ฮั่วเซิงพูดความจริงออกมาได้" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือเข้าไปในแขนเสื้ออีกครั้ง หยิบขวดน้ำยาบังคับให้พูดความจริงออกมา "มีของเช่นนี้ด้วยหรือ" กู้จิ่นดูประหลาดใจ มองนางด้วยสายตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "อาฮวนของข้าช่างเก่งจริง ๆ" นางรู้สึกเขินเล็กน้อย ลูบจมูก "ก็พอได้" นางรู้สึกสงสัย หากกู้จิ่นรู้ว่านางมีห้องทดลอง เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร? แต่เรื่องเช่นนี้ ยังไม่อาจพูดออกมาก่อน ในระหว่างรอฮั่วเซิงฟื้น กู้จิ่นและเจียงซุ่ยฮวนสนทนากันเสียงเบา ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกัน รอบข้างแผ่ซ่านไออุ่นบาง ๆ ผู้คุมมองดูทั้งสอง คิดว่าตัวเองคงง่วง ถึงได้รู้สึกอบอุ่นในคุกใต้ดินที่เย็นยะเยือกและมืดมิดเช่นนี้ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ร่างของฮั่วเซิงสะดุ้งอย่างแรง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เจียงซุ่ยฮวนกำลังคุยกับกู้จิ่น หางตาสังเกตเห็นฮั่วเซิงฟื้นแล้ว นางจึงก้มลงมอง ฮั่วเซิงจำพวกเขาได้ในทันที ดิ้นรนถอยหลังไป ปากส่งเสียง "อ่า ๆ" แว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 543
"ฮั่วเซิง! ฮั่วเซิง!" ผู้คุมตะโกนเรียกสองครั้งผ่านซี่กรง ฮั่วเซิงที่นอนอยู่บนพื้นไม่มีการตอบสนองใด ๆ ผู้คุมกล่าว "ครึ่งชั่วยามก่อน จู่ ๆ เขาก็อาเจียนเป็นฟองขาวออกมา ชักกระตุกไปทั้งตัว ตอนแรกบ่าวคิดว่าเขาแกล้ง พอผ่านไปหนึ่งก้านธูป เขาก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด" "บ่าวไม่รู้วิชาการแพทย์ จึงรีบไปแจ้งชางอี้ เมื่อบ่าวกลับมา ฮั่วเซิงก็เป็นเช่นนี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นให้เจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ด้านหลัง แล้วสั่งผู้คุม "เปิดประตูคุก ลากฮั่วเซิงออกมา" ฮั่วเซิงอาจจะแกล้ง กู้จิ่นต้องตรวจสอบก่อน จึงจะให้เจียงซุ่ยฮวนลงมือได้ ผู้คุมลากฮั่วเซิงมาตรงหน้ากู้จิ่น ซึ่งไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ก้มลงจับคอฮั่วเซิงพลิกตัว แล้ววางมือไว้ใต้จมูกเขา ลมหายใจที่เขาหายใจออกมาอ่อนมาก แทบจะหายใจออกแต่หายใจเข้าไม่ได้ ร่างกายก็เย็นเฉียบ "ใกล้ตายจริง ๆ" กู้จิ่นลุกขึ้น พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าลองดู ช่วยได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็แล้วไป" "ได้" เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไปใกล้ เริ่มตรวจร่างกายฮั่วเซิงอย่างละเอียด เพื่อให้เจียงซุ่ยฮวนเห็นชัดขึ้น กู้จิ่นนำตะเกียงน้ำมันมาวางใกล้เท้านาง ได้ยินนางพึมพำ "ตับถูกทำลาย คล้ายเป็นพิษจากยา"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 542
"เข้ามาพูด" ชางอี้ผลักประตูเข้ามา "ฮั่วเซิงที่ถูกขังในคุกใต้ดินเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ฮั่วเซิง? เจียงซุ่ยฮวนได้ยินชื่อนี้ก็โกรธจนฟันคัน ฮั่วเซิงผู้นี้ไม่เพียงขโมยเสี่ยวถังหยวนที่เพิ่งเกิด ยังจะเอาเสี่ยวถังหยวนไปเป็นเครื่องสังเวย คนเช่นนี้ตายก็ยังไม่พอ! กู้จิ่นกล่าวเสียงเย็น "เกิดอะไรขึ้น?" ชางอี้พูดเสียงเบา "ได้ยินว่าเป็นโรคร้ายกำเริบ บ่าวยังไม่ทันไปตรวจดูพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นนวดขมับ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "อาฮวน เรื่องนี้ข้าจะบอกเจ้าทีหลัง ตอนนี้ข้าต้องไปที่คุกใต้ดินก่อน" เจียงซุ่ยฮวนรั้งเขาไว้ "ฮั่วเซิงผู้นั้นยังมีประโยชน์อยู่หรือไม่?" "อืม" กู้จิ่นพยักหน้า "ยังมีความลับที่เขาไม่ได้บอก ยังตายไม่ได้" "เช่นนั้นหม่อมฉันไปกับท่านด้วย" เจียงซุ่ยฮวนสวมรองเท้ายืนขึ้น "ไปกันเถิด" กู้จิ่นกล่าวเสียงทุ้ม "อาฮวน เจ้าควรพักผ่อนให้ดี" "วันนี้หลังจากกลับจากวังแล้ว หม่อมฉันพักผ่อนมานานแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว นางคลอดบุตรมาหลายวันแล้ว อีกทั้งของบำรุงที่กู้จิ่นส่งมาล้วนเข้าท้องนางไปหมด ร่างกายของนางฟื้นฟูเกือบเป็นปกติแล้ว กู้จิ่นก้าวไปกอดนาง พูดเสียงเบา "อาฮว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 541
เจ้าถังหยวนกู้จิ่นกล่าวเสียงต่ำ "ข้าก็คิดไม่ออก ดังนั้นช่วงนี้ข้าจึงสืบเรื่อยมา แต่กลับพบความลับเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน" "เปรี๊ยะ" ขณะที่กู้จิ่นกำลังจะพูดต่อ จู่ ๆ นอกหน้าต่างก็มีเสียงเล็ก ๆ ดังขึ้น คล้ายเสียงกิ่งไม้หัก กู้จิ่นเงยหน้าขึ้นทันที สายตาคมกริบราวกับมีดมองไปที่หน้าต่าง เอ่ยเสียงกร้าว "ใคร?" เจียงซุ่ยฮวนวางมือไว้ข้างหลัง หยิบกริชออกมาจากห้องทดลอง กำไว้แน่น "ฮิ ๆ ข้าเอง" หน้าต่างถูกเปิดออก ฉู่เฉินโผล่หัวเข้ามากล่าว "ข้าเดินผ่านมาทางนี้พอดี ไม่ระวังเหยียบกิ่งไม้เข้า" "ขออภัยจริง ๆ ข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้าแล้ว" ฉู่เฉินพูดพลางจะปิดหน้าต่าง "อาจารย์รอก่อน" เจียงซุ่ยฮวนเรียกเขาไว้ ถามว่า "กลางวันท่านไปไหนมา?" ฉู่เฉินหยุดการเคลื่อนไหว กล่าวว่า "ข้าแค่ไปเดินเล่นแถวนี้ นอกจากนั้นก็ไม่ได้ไปไหนเลย" "เช่นนั้นหรือ?" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "ท่านไม่ได้ไปบ่อนพนันหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนได้ยินคำว่าบ่อนพนัน ก็ขมวดคิ้วทันที "เอ๋? บ่อนพนันอะไร?" ฉู่เฉินดูกระวนกระวายใจ สายตาไม่อยู่นิ่ง "ข้าจะไปสถานที่เช่นนั้นได้อย่างไร?" กู้จิ่นกล่าว "ที่ข้อมือของท่านผูกเชือกแดงสามเส้น หากข้าจำไม่ผิด เ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 540
กู้จิ่นนั่งข้างเจียงซุ่ยฮวน ถามว่า "อาฮวน เจ้าจะบอกอะไรข้า?" เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องที่นางเห็นที่หน้าประตูวังในตอนกลางวัน รวมทั้งเรื่องที่จีกุ้ยเฟยปลอมตัวเป็นเมิ่งเซียวเขียนจดหมายถึงเมิ่งชิงให้กู้จิ่นฟังด้วย หลังจากเล่าทั้งหมดแล้ว เจียงซุ่ยฮวนกล่าวด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย "จีกุ้ยเฟยช่างมีเล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำ หากท่านไม่เปิดโปงนาง สุดท้ายคนที่จะสืบราชบัลลังก์อาจเป็นฉู่อี้" ตอนแรกที่กู้จิ่นรู้ว่าจีกุ้ยเฟยนอกใจฮ่องเต้ เขาโกรธมาก แต่บัดนี้กลับดูสงบมาก เขาถามเสียงเรียบ ๆ "อาฮวน เจ้ายังต้องการใช้มือของจีกุ้ยเฟยจัดการเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ?" "อีกอย่าง จีกุ้ยเฟยยังติดค้างเจ้าสองบุญคุณ หากเปิดโปงนางตอนนี้ เจ้าก็จะเสียเปรียบไม่ใช่หรือ?" เจียงซุ่ยฮวนลูบคาง กล่าวว่า "ท่านพูดมีเหตุผล" "แต่เมื่อเทียบกับเรื่องของหม่อมฉัน เรื่องราชบัลลังก์สำคัญกว่า" นางจ้องกู้จิ่นอย่างจริงจัง พูดอย่างมีนัยสำคัญ "ท่านสนิทกับฮ่องเต้มาก คงไม่อยากเห็นพระองค์ถูกหลอกอยู่ตลอดไป" กู้จิ่นมองเข้าไปในดวงตานาง จู่ ๆ ก็หัวเราะขื่น ๆ "อาฮวน เจ้าทายใจข้าได้แล้วใช่หรือไม่?" "ท่านบอกมาได้ หม่อมฉันจะได้รู้ว่าตนเองทายถูกหร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 539
แม่ทัพเจิ้นหยวนคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับสงบยิ่ง ราวกับผิดหวังในตัวฮ่องเต้อย่างถึงที่สุด "ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา กระหม่อมขอมอบป้ายอาญาสิทธิ์ในวันนี้ นับจากนี้ไปไม่มีความเกี่ยวข้องกับราชสำนักอีก" เขาค่อย ๆ ล้วงป้ายอาญาสิทธิ์ออกจากอกเสื้อ ประคองด้วยสองมือส่งไปยังพระพักตร์ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ทรงรับอาญาสิทธิ์โดยไม่ลังเล "สมกับเป็นแม่ทัพเจิ้นหยวน เด็ดขาดทีเดียว" แม่ทัพเจิ้นหยวนโขกศีรษะแรงลงกับพื้น "กระหม่อมขอทูลลา!" พูดจบ เขาลุกขึ้นเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง งานมงคลกลายเป็นเช่นนี้ คนรับใช้ที่หามเกี้ยวและสินสอดข้าง ๆ มองหน้ากันไปมา ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป ฉู่เลี่ยนเดิมก็ไม่อยากแต่งงานกับเมิ่งชิง เห็นเหตุการณ์พัฒนามาถึงขั้นนี้ เขาซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไม่อยู่ ดึงดอกไม้สีแดงใหญ่ที่หน้าอกออก กล่าวว่า "เสด็จพ่อ วันนี้งานแต่งนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ลูกขอทูลลา" "เจ้าจะลาอะไร ใครบอกว่างานแต่งนี้เป็นไปไม่ได้?" ฮ่องเต้ขมวดพระขนง"เอ๋?" ฉู่เลี่ยนตกตะลึง "เสด็จพ่อ จวนแม่ทัพเจิ้นหยวนก็ไม่มีแล้ว จะแต่งงานกันได้อย่างไร? ไม่ทราบว่าพระองค์จะให้ลูกแต่งกับสามัญชนหรือ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 538
ความหมายของจีกุ้ยเฟยชัดเจน แม้เมิ่งชิงจะทำผิด แต่หากสั่งประหารนางตอนนี้ ฉู่เลี่ยนก็จะไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนอีกตลอดชีวิต ฮ่องเต้ทรงครุ่นคิด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แม้ฉู่เลี่ยนจะไม่มีความสามารถอะไร ปกติชอบใช้เล่ห์กลเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยังดีที่เขาเชื่อฟัง หากเขาไม่มีทายาท ก็จะน่าเสียดายเกินไป "พระสนม ท่านคิดว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร?" ฮ่องเต้ทรงโยนปัญหาให้จีกุ้ยเฟย จีกุ้ยเฟยทูลตอบ "หม่อมฉันเห็นว่า เมิ่งชิงก่อเรื่องอุกอาจเช่นนี้ แม่ทัพเจิ้นหยวนย่อมหนีความผิดไม่พ้น ไม่สู้ลงโทษแม่ทัพเจิ้นหยวนก่อน ส่วนเมิ่งชิงนั้น รอให้นางคลอดบุตรแล้วค่อยจัดการก็ไม่สายเพคะ" "วิธีนี้ดี" ฮ่องเต้ทรงพยักหน้า สั่งหลิวกงกงที่อยู่ข้างกาย "ไปเรียกแม่ทัพเจิ้นหยวนมา เราต้องถามเขาดูว่า เขาเลี้ยงดูหลานสาวเช่นนี้มาได้อย่างไร!" แม่ทัพเจิ้นหยวนนั่งอยู่ในรถม้าหน้าประตูวัง หลิวกงกงนำตัวเขามาอย่างรวดเร็ว เขาเดินอย่างรวดเร็ว ใบหน้ามีแววโกรธ เมื่อเดินมาถึงข้างกายเมิ่งชิง เขาตบหน้านางเต็มแรงหนึ่งที "นางชั่ว!" "ข้าใช้ชีวิตในสนามรบมาทั้งชีวิต กลับเลี้ยงหลานสาวเช่นเจ้าที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ช่างเป็นความอัปยศของข้า
