LOGINShare
บทที่ 277
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 278
เจียงซุ่ยฮวนกำลังทายาให้หน้าชุนเถาในกระโจม เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้อง มือก็สั่น เกือบจะเอาสำลีแหย่เข้าจมูกชุนเถา นางตื่นเต้นดึงชุนเถาเดินออกไปข้างนอก "ต้องเป็นละครสนุกเริ่มแล้วแน่ๆ พวกเราไปดูกัน" นอกกระโจมของเมิ่งชิงมีคนล้อมเต็มไปหมด เจียงซุ่ยฮวนเขย่งเท้าดูจากด้านนอก เมื่อเห็นเมิ่งชิงและฉู่เลี่ยนในกระโจม มุมปากแทบจะยกขึ้น ที่แท้คนโชคร้ายก็คือฉู่เลี่ยน พูดถึง สองคนนี้คนหนึ่งชอบเอาเปรียบ อีกคนโกงการแข่งขัน ดูเหมาะสมกันดี ในกระโจม องครักษ์เสื้อแพรเกือบทำดาบในมือหล่น สีหน้าลำบากใจไม่รู้จะทำอย่างไร ฉู่เลี่ยนปิดปากเมิ่งชิงแน่น เมิ่งชิงดิ้นรนอย่างรุนแรง ตามหลักแล้วองครักษ์เสื้อแพรควรเข้าไปดึงฉู่เลี่ยนออก แต่ฉู่เลี่ยนเป็นองค์ชายเจ็ด ทั้งยังอารมณ์ร้าย ยั่วโมโหเขาไม่มีผลดี อีกอย่าง เมิ่งชิงไม่ได้สวมเสื้อผ้า องครักษ์เสื้อแพรเป็นบุรุษไม่อาจเข้าไปง่ายๆ ขณะที่องครักษ์เสื้อแพรลังเล ฉู่เลี่ยนหันมาเห็นเขา รวมถึงฝูงชนที่มามุงดูหน้าประตู สีหน้าฉู่เลี่ยนเขียวคล้ำ จำใจปล่อยมือ ตวาดเสียงดัง "ใครให้เจ้าเข้ามา? ออกไป!" เมิ่งชิงหอบหายใจแรง เมื่อหายใจได้ปกติ ถึงพบว่าม่านเปิดอยู่ ข้างนอกมีคนมาก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 279
เจียงซุ่ยฮวนรู้ว่าหากอยู่ต่อไป ให้เมิ่งชิงเห็นเข้าคงต้องสงสัย จึงพาชุนเถากลับไปพร้อมฝูงชน ฮูหยินเมิ่ง มารดาของเมิ่งชิงยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นางถามองครักษ์เสื้อแพรอย่างงุนงง "ท่านรีบร้อนเรียกพวกเรามา เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" องครักษ์เสื้อแพรสีหน้าลำบากใจ "เรื่องนี้... พูดยาก ท่านตามข้ามาก็จะรู้เอง" เมื่อพวกเขาเข้าไปในกระโจม เมิ่งชิงและฉู่เลี่ยนสวมอาภรณ์เรียบร้อยแล้ว "ท่านปู่ ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านต้องเอาความให้ลูกด้วย!" เมิ่งชิงวิ่งไปกอดฮูหยินเมิ่ง ร้องไห้สะอื้น ฮูหยินเมิ่งรักและตามใจเมิ่งชิงมาก คราวนี้ที่แม่ทัพเจิ้นหยวนให้เมิ่งชิงย้ายมาอยู่กระโจมเล็กๆ ฮูหยินเมิ่งถึงกับโกรธ แต่จนใจที่แม่ทัพเจิ้นหยวนพูดอะไรไม่เคยเปลี่ยน นางจึงต้องยอม เห็นเมิ่งชิงร้องไห้เสียใจเช่นนั้น ฮูหยินเมิ่งกอดนางด้วยความสงสาร "ชิงเอ๋อร์อย่าร้อง เกิดอะไรขึ้น? บอกแม่ แม่จะเอาความให้" ไหล่เมิ่งชิงสั่นสะท้าน "ฮือๆ ข้า... ข้าถูกองค์ชายเจ็ดล่วงเกิน!" "อะไรนะ?" ม่านตาฮูหยินเมิ่งสั่น ร่างกายถึงกับสั่นเทา แม่ทัพเจิ้นหยวนสีหน้าเคร่งเครียด ถามฉู่เลี่ยน "องค์ชายเจ็ด เรื่องนี้จริงหรือ?" ฉู่เลี่ยนกุมศีรษะอย่างรำค
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 280
เมิ่งชิงสีหน้าซีดขาว ถามด้วยน้ำเสียงสะอื้น "ท่านแม่ ต่อไปลูกจะไม่ได้แต่งงานจริงๆ หรือเจ้าคะ?" ฮูหยินเมิ่งถอนหายใจ "ชิงเอ๋อร์ เกิดเรื่องเช่นนี้กับเจ้า การจะแต่งงานคงยากแล้ว" "ไม่ได้นะท่านแม่ หากลูกแต่งงานไม่ได้ พวกคุณหนูในวงสังคมจะหัวเราะเยาะลูก" เมิ่งชิงจับแขนฮูหยินเมิ่ง พูดเสียงสั่น "ท่านแม่คิดหาทางทีเจ้าค่ะ ลูกต้องแต่งงานให้ได้" ในใจฮูหยินเมิ่งรู้สึกจนใจ บุตรสาวของนางช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน วันนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ วงสังคมคุณหนูคงไม่มีที่ให้นางอีกแล้ว ไม่เพียงเท่านั้น ต้องมีคนเยาะเย้ยถากถางนางอีกมากแน่ ช่วงนี้ นางคงจะลำบากไม่น้อย แต่ฮูหยินเมิ่งนึกถึงทางออกได้พอดี นางพูดกับเมิ่งชิงอย่างมีนัย "ตอนนี้ก็มีตัวเลือกที่เหมาะสมอยู่นะ" เมิ่งชิงชะงัก "ท่านแม่หมายถึงฉู่เลี่ยนหรือ?" "ใช่ เขาทำลายความบริสุทธิ์ของเจ้า ไม่ควรแต่งงานกับเจ้าหรือ?" "ลูกไม่อยากแต่งงานกับเขา!" เมิ่งชิงร้องไห้พลางส่ายหน้า "ฉู่เลี่ยนมีใจให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ เขาจะไม่แต่งงานกับลูกหรอก"ดวงตาของฮูหยินเมิ่งวาบขึ้นด้วยความตกใจ "แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นชายาเอกขององค์ชายสามฉู่เจวี๋ยนะ" "ใช่แล้ว ท่านแม่" เมิ่งชิงเช็
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 281
"ชดเชยหรือ?" หัวใจของเมิ่งชิงพองโตด้วยความยินดี องค์ชายเจ็ดช่างเจรจาง่ายดายเสียเหลือเกิน นางหันไปมองฮูหยินเมิ่งด้วยความตื่นเต้น คิดว่าฮูหยินเมิ่งจะร่วมยินดีกับนางเช่นกัน แต่ใครเลยจะรู้ ฮูหยินเมิ่งกลับขมวดคิ้วพลางส่ายหน้าให้นางเบาๆ นางไม่อาจเข้าใจความนัยของฮูหยินเมิ่ง องค์ชายเจ็ดตรัสว่าจะชดเชยให้แล้ว เหตุใดฮูหยินเมิ่งจึงห้ามมิให้นางเอ่ยวาจา ท่ามกลางความสงสัย นางจำต้องเชื่อฟังฮูหยินเมิ่ง ก้มกายซบกับพื้นพลางสะอื้นไห้ มิได้ตอบคำถามขององค์ชายฉู่เลี่ยน องค์ชายฉู่เลี่ยนตรัสด้วยความรำคาญพระทัย "ข้าบอกว่าจะชดเชยให้เจ้าแล้ว เหตุใดยังร้องไห้อยู่อีก?" "ฝ่าบาท!" ฮูหยินเมิ่งคุกเข่าลงข้างเมิ่งชิง ดวงตาแดงก่ำ ถอนหายใจยาวด้วยความโศกเศร้า "ชิงเอ๋อร์เป็นเด็กว่านอนสอนง่ายมาแต่เล็ก เชี่ยวชาญทั้งพิณ หมากรุก อักษร และจิตรกรรม บัดนี้ถึงวัยเลือกคู่ครองแล้ว กลับต้องมาพบเรื่องเช่นนี้" กล่าวมาถึงตรงนี้ ฮูหยินเมิ่งก็สะอื้นจนพูดไม่ออก "จวนแม่ทัพเจิ้นหยวนของพวกเรา แม้มิได้ร่ำรวยพันล้าน แต่ก็เป็นตระกูลผู้ดีมีชื่อเสียง พวกเราไม่ต้องการการชดเชย เพียงขอฝ่าบาทประทานความเป็นธรรมเท่านั้น!" หากคำพูดของแม่ทัพเจ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 282
"เหตุการณ์วันนี้มีคนเห็นมากมาย ในเจ็ดวันนี้ชิงเอ๋อร์จะต้องทนรับฟังคำซุบซิบนินทาสักเพียงใด? หากท่านออกคำสั่งประกาศว่าท่านกับชิงเอ๋อร์ถูกชะตากัน และได้หมั้นหมายกันแล้ว เช่นนี้ชิงเอ๋อร์ก็จะสบายใจขึ้น" คำพูดของฮูหยินเมิ่งล้วนมีเหตุผล องค์ชายเจ็ดฉู่เลี่ยนคิดหาคำแย้งไม่ออก จึงแค่นหัวเราะเย็นชา ก้าวยาวๆ มาหยุดเบื้องหน้าฮูหยินเมิ่งกับเมิ่งชิง "อยากแต่งงานกับข้านักหรือ ได้! ข้าตกลง!" เขาเอ่ยอย่างดุดันแล้วสะบัดแขนเสื้อจากไป ค่ำวันนั้น ข่าวการหมั้นหมายระหว่างองค์ชายเจ็ดฉู่เลี่ยนกับเมิ่งชิงก็แพร่สะพัดไปทั่วทั้งคฤหาสน์ เจียงซุ่ยฮวนนั่งจิบชาในห้อง เมื่อได้ยินเรื่องนี้จึงเอ่ยว่า "ดูท่าเมิ่งชิงก็ไม่โง่ รู้ว่าต่อไปคงหาคู่ครองยาก จึงฉวยโอกาสบีบให้ฉู่เลี่ยนแต่งงานด้วย นับว่าเป็นคนที่มีสติปัญญาดีทีเดียว" ชุนเถาที่อยู่ข้างๆ เอ่ยว่า "ข้าได้ยินจากนางกำนัลที่รู้จักว่า หลังจากองค์ชายเจ็ดออกจากตำหนักซ่งหลง พระพักตร์เต็มไปด้วยความโกรธ หน้าตาบูดบึ้งราวกับถูกดองในไหผักดองมาสิบปี เหม็นเขียวไปหมด" "ฉู่เลี่ยนแค่ลุ่มหลงในกามารมณ์ชั่วครู่ แต่ตอนนี้ต้องรับผิดชอบต่อเมิ่งชิง จะไม่โกรธจนตายก็แปลก" เจียงซุ่ยฮวนห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 283
เมิ่งชิงกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า นางรู้ว่าองค์ชายฉู่เลี่ยนมีใจให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ แต่นางมิได้บอกเรื่องนี้แก่เจียงเม่ยเอ๋อร์ ผลคือเจียงเม่ยเอ๋อร์กลับมาหานางถึงที่เสียเอง นางฝืนใจเดินไปเปิดประตู ฝืนยิ้มออกมา "เม่ยเอ๋อร์ เจ้ามาแล้วหรือ ข้าเพิ่งจะคิดจะไปหาเจ้าพรุ่งนี้เชียว" เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ตอบคำ เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉยพลางประคองท้อง เมิ่งชิงเสมือนเอาหน้าร้อนไปแนบก้นเย็น ดวงตาหม่นลง ยื่นมือไปจับแขนของเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เม่ยเอ๋อร์ เหตุใดเจ้าจึงไม่พูดจา?" ในชั่วขณะถัดมา เจียงเม่ยเอ๋อร์พลันสะบัดมือ ตบเข้าที่ใบหน้าของเมิ่งชิง เมิ่งชิงไม่ทันตั้งตัว ถูกตบจนชะงักงัน "เหตุใดเจ้าจึงตบข้า?" "ไม่ได้หรือ?" เจียงเม่ยเอ๋อร์ย้อนถาม ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ "เจ้ารู้ดีว่าฉู่เลี่ยนมีใจให้ข้า เหตุใดจึงใช้วิธีต่ำช้าเช่นนี้บีบให้ฉู่เลี่ยนแต่งงานกับเจ้า?" "แต่เจ้าก็แต่งงานกับฉู่เจวี๋ยไปแล้ว ต่อให้ฉู่เลี่ยนรักเจ้าสักเพียงใด เจ้าก็ไม่มีทางได้อยู่กับเขานี่!" เมิ่งชิงถามอย่างน้อยใจ เจียงเม่ยเอ๋อร์กลอกตา "ข้าอาจไม่ได้อยู่กับฉู่เลี่ยน แต่ข้าสามารถใช้เขาทำงานให้ข้าได้" "เจ้าจะยั่วยวนใครก็ได้ ทำไมต้อ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 284
"หุบปาก!" เจียงเม่ยเอ๋อร์ฟาดมือลงบนโต๊ะอย่างแรง "ลูกข้าไม่ใช่ดาวอัปมงคล! หากเจ้ากล้าพูดเช่นนี้อีก ระวังข้าจะฉีกปากเจ้า!" เมิ่งชิงเอ่ยอย่างดูแคลน "เจ้าท้องโตถึงเพียงนี้ จะสู้ข้าไหวหรือ?" นางพูดพลางกระชากคอเสื้อของเจียงเม่ยเอ๋อร์ ลากกึ่งดึงไปที่ประตู แล้วปิดประตูอย่างแรง เจียงเม่ยเอ๋อร์มองประตูที่ปิดสนิทตรงหน้า ในใจยอมรับไม่ได้ เมิ่งชิงที่แต่ก่อนว่าง่ายนัก บัดนี้กลับกล้าพูดกับนางเช่นนี้ คงเป็นเพราะได้หมั้นหมายกับฉู่เลี่ยนกระมัง เช่นนี้ทั้งสองคนก็ถือว่าแตกหักกันอย่างสิ้นเชิงแล้ว "เมื่อเจ้าไร้น้ำใจ ก็อย่าโทษว่าข้าไร้คุณธรรม" เจียงเม่ยเอ๋อร์แค่นหัวเราะเย็นชา ก่อนหมุนตัวจากไป เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับถึงห้องของตน พอเข้าประตู ฉู่เจวี๋ยก็เดินมาต้อนรับ เอ่ยอย่างอ่อนโยน "เม่ยเอ๋อร์ เจ้าไปไหนมา? ทำไมเพิ่งกลับมา?" "ออกไปเดินเล่น" เจียงเม่ยเอ๋อร์ตอบเสียงเย็น ถอดผ้าคลุมแล้วโยนให้ฉู่เจวี๋ย "เก็บให้ข้า" "ได้" ฉู่เจวี๋ยกลับไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย ว่าง่ายเก็บผ้าคลุมเข้าตู้เสื้อผ้า เจียงเม่ยเอ๋อร์มองฉู่เจวี๋ย นับแต่นางใส่ยารักให้เขา ฉู่เจวี๋ยก็ยิ่งอ่อนโยนเอาใจนางมากขึ้น ไม่เคยปฏิเสธคำขอใดๆ ของนา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 285
เมื่อได้ยินคำว่า "จีกุ้ยเฟย" หัวใจของเจียงซุ่ยฮวนเต้นเร็วขึ้นมาก มาหลายวันแล้ว ในที่สุดก็มีโอกาสได้พบจีกุ้ยเฟยเสียที นางข่มความตื่นเต้นในใจ หันกายไปถามนางกำนัลอย่างสงบ "จีกุ้ยเฟยมีธุระอันใดกับข้าหรือ?" "เช้านี้พระนางรู้สึกไม่สบายพระวรกาย ทรงได้ยินว่าท่านมีวิชาแพทย์เชี่ยวชาญ จึงให้หม่อมฉันมาเชิญท่านไปเข้าเฝ้า" นางกำนัลค้อมกายกล่าว เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกว่านางกำนัลผู้นี้คุ้นตา จึงถาม "ข้าเคยพบเจ้าหรือไม่?" นางกำนัลตอบอย่างนอบน้อม "หม่อมฉันชื่ออาเซียง ก่อนการล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงจะเริ่ม หม่อมฉันได้พบท่านในกระโจมของพระชายา ตอนนั้นพระชายาแห่งวังหนานหมิงทรงตีหม่อมฉัน ท่านยังให้ยาขี้ผึ้งแก่หม่อมฉันกล่องหนึ่ง" "เป็นเจ้านี่เอง" เจียงซุ่ยฮวนนึกออกแล้ว ตอนนั้นเจียงเม่ยเอ๋อร์โกรธจนตีนางกำนัลผู้นี้ นางเห็นน่าสงสาร จึงให้ยาขี้ผึ้งไปกล่องหนึ่ง น่าแปลกไม่น้อยที่ดวงตาของนางกำนัลเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง วาจาก็สุภาพนอบน้อม "เป็นหม่อมฉันเจ้าค่ะ ขอบพระทัยที่ท่านให้ยาขี้ผึ้งแก่หม่อมฉัน ใบหน้าของหม่อมฉันหายดีภายในสองวัน" อาเซียงกล่าวพลางค้อมกายอีกครั้ง เจียงซุ่ยฮวนพาชุนเถามาถึงกระโจมของจีกุ้ยเฟยพร้อม
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 298
เมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของเจียงเม่ยเอ๋อร์ มุมปากเจียงซุ่ยฮวนยกขึ้นเล็กน้อยจนแทบสังเกตไม่เห็น แต่ก่อนเจียงเม่ยเอ๋อร์อาศัยที่มีชุ่ยชิงแต่งกลอนประพันธ์เพลงให้ มักรังแกกดขี่เจ้าของร่างเดิม บัดนี้ได้รับผลกรรมเสียที ช่างสะใจยิ่งนัก มองไปที่ท่านอ๋องและฮูหยินอ๋อง ทั้งสองอับอายจนไม่กล้าเงยหน้า เสด็จอาจารย์จางที่อยู่ข้างท่านอ๋องหัวเราะ "อ๋องหย่งหนิง นี่หรือยอดหญิงอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงที่ท่านทุ่มเงินมากมายบ่มเพาะ? ฝีมือการเล่นพิณยังสู้ธิดาตระกูลธรรมดาไม่ได้เลย ฮ่าๆ" "ฮึ!" สีหน้าท่านอ๋องเขียวคล้ำ แค่นเสียงเย็นไม่พูดจา ข้างฮูหยินอ๋องคือฮูหยินเมิ่งมารดาของเมิ่งชิง นับแต่รู้ว่าเมิ่งชิงกับเจียงเม่ยเอ๋อร์แตกคอกัน ฮูหยินเมิ่งก็ไม่ชอบหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ยิ่ง คราวนี้เห็นเจียงเม่ยเอ๋อร์อับอายต่อหน้าผู้คน ในใจก็ยินดียิ่ง "ฮูหยินอ๋อง ฝีมือพิณของธิดานอกสมรสของท่านนี่ ต่างจากก่อนไม่ใช่น้อย แม้แต่เจียงซุ่ยฮวนธิดาแท้ๆ ที่ท่านตัดขาดความสัมพันธ์ยังสู้ไม่ได้" ฮูหยินเมิ่งซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไม่อยู่ "ก่อนหน้านี้ที่จวนท่าน ได้ฟังเจียงซุ่ยฮวนบรรเลงพิณ บทเพลงนั้นงดงามจนตะลึง พวกเราชื่นชมอยู่นานทีเดียว" "ไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 297
เจียงซุ่ยฮวนละสายตา ยิ้มไม่ยิ้มเดินเข้าตำหนักหย่งอัน ราวกับไม่เห็นท่านอ๋องและฮูหยินอ๋องทั้งสองเลย ท่านอ๋องแค่นเสียงดัง "ถ้ารู้แต่แรก ก็ไม่ควรตามหานางกลับมา ปล่อยให้นางอยู่ในไร่นาตายไปเองเสียดีกว่า!" ที่นั่งหมอหลวงยังคงอยู่ข้างที่นั่งองค์หญิง เมื่อเจียงซุ่ยฮวนเดินไป จงใจนั่งริมสุด เพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับจิ่นซิ่ว ข้างกายนางคือฝูหลิง เห็นนางสวมเสื้อคลุมขนสัตว์ ตาเขาเป็นประกาย โน้มตัวมาลูบแขนเสื้อถาม "นี่ขนจิ้งจอกใช่ไหม? สัมผัสดีจัง" นางตอบอ้อมแอ้ม "อืม อาจจะใช่" ฝูหลิงอิจฉาจนทนไม่ไหว "แต่ก่อนนึกว่าเจ้าจนเหมือนข้า ไม่นึกว่าเจ้ารวยขนาดนี้" "ดูท่าทางไม่เคยเห็นโลกของเจ้าสิ" หมอหลวงเมิ่งดึงฝูหลิงให้นั่งดีๆ "รอให้วิชาแพทย์ของเจ้าเก่งเท่าเจียงเอ๋อร์เมื่อไหร่ ก็จะหาเงินได้มากเหมือนกัน" ฝูหลิงก้มหน้าหงอย "คงหมดหวังแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนนั่งเงียบไม่กล้าพูด เสื้อคลุมนี้กู้จิ่นให้มา ให้นางจ่ายเงินหลายพันตำลึงซื้อเสื้อคลุม นางเสียดายเงิน ฝ่าบาทและฮองเฮาเสด็จเข้ามาพร้อมขันที ประทับบนพระที่นั่งสูงสุดเมื่อฮองเฮาทอดพระเนตรเห็นเจียงซุ่ยฮวน สีพระพักตร์ก็หม่นหมองลงทันที แต่เดิมจะวางยาพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 296
แม้แต่กระโจมโดยรอบก็ถูกรื้อลงแล้ว รอบด้านขาวโพลนไปหมด เจียงซุ่ยฮวนกอดหีบยาไว้ รู้สึกสะท้อนใจอยู่บ้าง การล่าสัตว์ที่เกิดเรื่องมากมายครั้งนี้ กำลังจะสิ้นสุดแล้ว ไม่ถูก นี่ยังไม่จบสมบูรณ์ ในงานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้ ยังมีละครอีกฉากหนึ่ง ค่ำนั้น เจียงซุ่ยฮวนกินข้าวเย็นเสร็จก็เข้าห้องทดลอง เริ่มวิเคราะห์เลือดของสวี่เหนียน ผลการวิเคราะห์ต้องรอยี่สิบสี่ชั่วยาม นางยืดตัว เดินออกจากห้องทดลอง เจียงซุ่ยฮวนนั่งที่โต๊ะ จดบันทึกขั้นตอนการทดลอง นางมีนิสัยหนึ่งคือ ไม่ว่าพบโรคแปลกๆ ยากๆ อะไร ล้วนทำบันทึกไว้ ตั้งแต่อาการเริ่มแรกจนหาย บันทึกไว้อย่างละเอียด ผ่านการรักษาของนางหลายวันนี้ อาการของสวี่เหนียนดีขึ้นมาก เมื่อคืนจีกุ้ยเฟยยังแอบส่งคนมามอบทองเงินอัญมณีให้นาง นางรับไว้หมดอย่างไม่เกรงใจ จีกุ้ยเฟยเป็นพระสนมโปรดของฮ่องเต้ ได้รับทองเงินอัญมณีนับไม่ถ้วน นางไม่รับก็เสียเปล่า เวลาบนเขาผ่านไปดั่งม้าขาวผ่านช่องหน้าต่าง เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกว่าตนเพียงงีบไปครู่เดียว ฟ้าก็สว่างแล้ว นางสวมเสื้อคลุมขนสัตว์ที่กู้จิ่นให้ เดินไปที่หน้าต่างเปิดออก ลานด้านนอกปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน ไม่เพียงพื้นมีหิมะหนา แม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 295
เจียงซุ่ยฮวนจะหยิบมันเทศเผากลับมา แต่หมอหลวงเมิ่งห้ามไว้ "เจียงเอ๋อร์ ไอ้หนูฝูหลิงโตพอจะมีครอบครัวได้แล้ว แต่ก่อนมันโง่เหมือนท่อนไม้ไม่รู้เรื่องรู้ราว บัดนี้ในที่สุดก็รู้เรื่องแล้ว เจ้าเห็นแก่หน้าข้าก็ปล่อยให้มันบ้างเถอะ" หมอหลวงเมิ่งพูดพลางยัดหัวเผือกครึ่งหัวใส่มือเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าลองชิมนี่ดู หัวเผือกเหล็กเกรดดีที่สุด มีประโยชน์กว่ามันเทศเผา" เจียงซุ่ยฮวนมองฝูหลิง เขากำลังปอกเปลือกมันเทศเผา หลังปอกเปลือกไหม้ดำออก เนื้อมันเทศสีทองก็ปรากฏ ส่งกลิ่นหอมฟุ้ง เขาใช้ผ้าห่อมันเทศเผาครึ่งหัว ระมัดระวังส่งให้ชุนเถา "ค่อยๆ รับ ระวังร้อน" เจียงซุ่ยฮวนละสายตา ช่างเถอะ ใครใช้ให้นางเป็นอาจารย์ของชุนเถา จะใจร้ายไม่ได้ นางค่อยๆ กินหัวเผือกจนหมด แล้วขอถั่วลิสงเผาจากหมอหลวงหยางมาหนึ่งกำมือ กะเทาะถั่วกินพลางเดินออกจากกระโจม ข้างนอกลมเย็นพัดพาฝนละออง ปะทะใบหน้านาง นางสวมหมวกคลุม มองไปทางป่าแวบหนึ่ง ป่าดูเงียบสงัดมาก หลายวันก่อนยังมีนกบินหนีเสียงล่าสัตว์วุ่นวาย วันนี้กลับไม่เห็นแม้แต่นกสักตัว คงเป็นเพราะอากาศหนาวเกินไปและฝนตก จึงไม่มีใครล่าสัตว์ได้ หลังจากกู้จิ่นถอนตัวจากการล่าสัตว์ เจียง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 294
กู้จิ่นเม้มปากแน่นไม่พูดจา "ข้ารู้ว่าท่านโกรธมาก แต่ท่านจะไม่ทูลเรื่องนี้แก่ฮ่องเต้ก่อนได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนมองเขาอย่างระมัดระวัง "อย่างไรเสียข้าก็เพิ่งทำข้อตกลงกับจีกุ้ยเฟย" "อืม ข้าจะยังไม่ทูลเรื่องนี้แก่เสด็จพี่ก่อน" เขาตกลงกับเจียงซุ่ยฮวน แล้วพูดต่อ "ข้าเพิ่งรู้ว่า..." พูดได้ครึ่งประโยคก็หยุดลง เจียงซุ่ยฮวนถามอย่างสงสัย "รู้อะไรหรือ?" "ไม่มีอะไร ไปพักผ่อนเถิด" กู้จิ่นมองดาวจระเข้ที่ขอบฟ้า "อีกสามวัน การล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงก็จะสิ้นสุดแล้ว" "ได้ ท่านก็พักผ่อนแต่หัวค่ำด้วย" เจียงซุ่ยฮวนหมุนตัวกลับห้อง กู้จิ่นถอนหายใจเบาๆ จนแทบไม่ได้ยิน เดิมอยากบอกนางว่าโหรหลวงเป็นคนฆ่ารัชทายาท แต่กลัวนางรู้มากเกินไปจะกังวลใจ จึงต้องกลืนคำพูดที่มาถึงปากกลับลงไป "ชางอี้ ส่งองครักษ์ลับไปเฝ้าโหรหลวงให้มากขึ้น ทุกความเคลื่อนไหวของเขา ข้าต้องรู้" "พ่ะย่ะค่ะ!" "เปลี่ยนคนรับใช้รอบตัวเสด็จพี่บางส่วน ให้องครักษ์ลับฝีมือดีที่สุดของเจ้าแทรกซึมเข้าไป อย่าให้เสด็จพี่รู้" "พ่ะย่ะค่ะ!" สามวันต่อมา ท้องฟ้ามืดครึ้มตลอด ทุกครั้งที่ฝนตกหนึ่งครา อากาศก็เย็นลงอีกหลายส่วน เจียงซุ่ยฮวนนั่งขดตัวข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 293
เจียงซุ่ยฮวนสวมชุดป้องกันครบชุดเดินเข้าห้องของสวี่เหนียนอีกครั้ง สวี่เหนียนเห็นชุดของนางก็ยังตกใจ ยังทำใจไม่ได้ "ท่านหมอ หม่อมฉันกินยาแล้ว" สวี่เหนียนฝืนลุกขึ้นนั่งบนเตียง "เหตุใดท่านจึงมาอีก?" เจียงซุ่ยฮวนเปิดหีบยาที่พกมา หยิบเข็มฉีดยาและขวดยาออกมา "อาการของเจ้าหนักเกินไป เพียงกินยาไม่ได้ผล ต้องฉีดยาด้วย" "ฉีดยาคือการฝังเข็มหรือ?" สวี่เหนียนอยากรู้อยากเห็น แต่พอเห็นเข็มฉีดยาในมือนาง สีหน้าก็ซีดขาวทันที "เข็ม เข็ม เข็มใหญ่ขนาดนี้?" เจียงซุ่ยฮวนมองเข็มฉีดยาในมือ กล่าว "ไม่เป็นไร เจ้าหลับตาไว้ เดี๋ยวก็เสร็จ" สวี่เหนียนหลับตาแน่น เจียงซุ่ยฮวนกล่าว "จนกว่าข้าจะบอกให้ลืมตา เจ้าถึงค่อยลืมตา เข้าใจไหม?" "หม่อมฉันเข้าใจแล้ว" "พับแขนเสื้อขึ้น อย่าตื่นเต้น" เจียงซุ่ยฮวนดูดยาจากขวดเข้าเข็มฉีด แทงเข็มเข้าที่แขนของสวี่เหนียนอย่างรวดเร็ว ไม่กี่วินาทีต่อมานางดึงเข็มออก เห็นสวี่เหนียนยังหลับตาแน่น จึงหยิบอุปกรณ์เจาะเลือดออกมา เก็บเลือดจนเต็มหลอด จากนั้น นางเก็บอุปกรณ์ทั้งหมด กล่าว "ลืมตาได้แล้ว" สวี่เหนียนลืมตา ถามอย่างไม่อยากเชื่อ "ท่าน เร็วขนาดนี้เชียวหรือ?" "อืม มือข้าเร็ว" เจ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 292
หมอหลวงเมิ่งโกรธจนหนวดกระดิก ชี้หน้าหมอหลวงหยางว่า "เจ้าแซงคิวก็แล้วไป ยังจะเอาถึงห้าลูกเลยรึ?" หมอหลวงหยางพูดอย่างหน้าด้านๆ "แน่นอนสิ อย่างไรเสียโสมพันปีก็เป็นของที่ข้ามอบให้นังหนูเจียง" "เมื่อเจ้ามอบให้นังหนูเจียงแล้ว จะให้เจ้ากี่เม็ดก็ควรให้นังหนูเจียงตัดสินใจ" หมอหลวงเมิ่งหันไปมองเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าว่าจริงไหม นังหนูเจียง" นังหนูเจียงลูบจมูก หัวเราะแห้งๆ สองที "เอาอย่างนี้แล้วกัน คนอื่นคนละสองเม็ด หมอหลวงเมิ่งเป็นหัวหน้ากรม หมอหลวงหยางให้โสมพันปีข้า ดังนั้นคนละสี่เม็ด เป็นอย่างไร?" "ได้!" หมอหลวงเมิ่งและหมอหลวงหยางตอบพร้อมกัน หลังเจียงซุ่ยฮวนแบ่งเสร็จ ยาลูกกลอนในขวดกระเบื้องยังเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง นางส่งขวดให้หมอหลวงเมิ่ง "ที่เหลือเก็บไว้ที่กรมหมอหลวงเถิด เผื่อยามจำเป็น" หมอหลวงหยางที่อยู่ข้างๆ อุทานด้วยความตกใจ "เจ้าไม่เก็บไว้บ้างหรือ?" "ไม่ล่ะ" เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า หมอหลวงเมิ่งซาบซึ้งใจยิ่ง "ยาลูกกลอนที่เจ้าตรากตรำปรุงขึ้น ไม่เก็บไว้ให้ตัวเองสักเม็ด กลับมอบให้กรมหมอหลวงทั้งหมด จิตใจเช่นนี้สมควรเป็นแบบอย่างให้พวกเราเรียนรู้!" "ต่อไปหากเจ้าต้องการสมุนไพรใด ไม่ว่าจะเป
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 291
เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้ว กลอุบายของจีกุ้ยเฟยนับว่ายิงธนูดอกเดียวได้นกสองตัว ทั้งให้นางช่วยชีวิตสวี่เหนียน และสามารถกำจัดเจียงเม่ยเอ๋อร์ได้ในนามของการแก้แค้นให้นาง น่าเสียดายที่จีกุ้ยเฟยไม่รู้ว่า นางรู้เรื่องที่เจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นธิดาแท้ๆ ของจีกุ้ยเฟยมานานแล้ว ดังนั้นนางจึงรู้ว่า ไม่ว่านางจะตอบตกลงหรือไม่ จีกุ้ยเฟยก็จะต้องลงมือกับเจียงเม่ยเอ๋อร์อยู่ดี "ขอบพระทัยในน้ำพระทัยของพระสนม แต่ไม่จำเป็น หม่อมฉันไม่คิดจะแก้แค้นใครทั้งสิ้น" เจียงซุ่ยฮวนประนมมือเตรียมจากไป แต่ตั้งใจเคลื่อนไหวช้าๆ จีกุ้ยเฟยโกรธจนขบพระทนต์ แต่ก็ทำอะไรเจียงซุ่ยฮวนไม่ได้ จึงต้องตรัส "เจ้ามีเงื่อนไขอะไรก็ว่ามา!" เจียงซุ่ยฮวนหยุดฝีเท้า ครุ่นคิดครู่หนึ่ง "หม่อมฉันยังคิดไม่ออก ไว้เป็นหนี้บุญคุณไว้ก่อนดีกว่าเพคะ" "เป็นหนี้บุญคุณ?" "เพคะ หากภายภาคหน้าหม่อมฉันพบเรื่องยุ่งยาก หวังว่าพระชายาจะทรงช่วยเหลือด้วย" "เจ้าไม่กลัวว่าถึงเวลานั้นข้าจะไม่ยอมรับหรือ?" จีกุ้ยเฟยแค่นเสียงเย็น เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง "พระดำรัสของพระสนมประดุจทองคำ จะไม่ทรงรับรองได้อย่างไร" "ดี ข้าตกลง" จีกุ้ยเฟยพยักพระพักตร์ "แต่มีข้อแม้ว่าเจ้าต้องรั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 290
เจียงซุ่ยฮวนไม่พูดจา ถอดชุดป้องกันออก แล้วหยิบแอลกอฮอล์มาฉีดพ่นตัวเองและชุดป้องกันอย่างแรง จนกระทั่งฆ่าเชื้อหมดจดแล้ว นางจึงถอนหายใจโล่งอก นางเดินไปหาทั้งสอง ถามอาเซียง "เสี่ยวหยางจื่ออยู่ที่ใด?" อาเซียงก้มหน้าไม่กล้าสบตาเจียงซุ่ยฮวน "บ่าวไม่ทราบเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนโกรธเล็กน้อย "สวี่เหนียนเป็นฝีดาษ โรคนี้ติดต่อง่ายมาก เสี่ยวหยางจื่อต้องติดเชื้อแน่ หากไม่รีบควบคุมก็จบเห็นๆ! ยังจะปิดบังอะไรกันอีก?" อาเซียงอายุยังน้อย ได้ยินเช่นนั้นก็ร้องไห้ด้วยความตกใจ "ท่านหมอเจียง บ่าวรู้เพียงว่าเสี่ยวหยางจื่อถูกลากตัวไป นอกนั้นไม่รู้อะไรเลยเพคะ" ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังร้อนใจ เสียงของจีกุ้ยเฟยก็ดังมาแต่ไกล "อาเซียงไม่รู้จริงๆ หากเจ้ามีคำถาม ถามข้าโดยตรงก็ได้" เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้า เห็นจีกุ้ยเฟยค่อยๆ เดินมา ร่างโฉมงามแต่สีหน้าไม่ค่อยดี "ท่านหมอเจียง เสี่ยวหยางจื่อตายแล้ว" จีกุ้ยเฟยยืนตรงหน้าเจียงซุ่ยฮวน พูดอย่างไม่ใส่ใจ "อาการของเสี่ยวหยางจื่อหนักกว่า เป็นได้ห้าวันก็ตาย" เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว "มีคนอื่นติดเชื้อหรือไม่?" "ไม่มี" จีกุ้ยเฟยส่ายหน้า "หลังจากเสี่ยวหยางจื่อแสดงอาการเหมือนสวี่เหนีย
