เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 252
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 253
ฮ่องเต้ทรงลูบพระหัตถ์ของจีกุ้ยเฟย พลางทอดพระเนตรเจียงซุ่ยฮวนด้วยสีพระพักตร์เรียบเฉย "หมอหลวงเจียง เจ้าจงบอกข้ามา เกิดอะไรขึ้นกันแน่" เจียงซุ่ยฮวนคุกเข่าอยู่กับพื้น เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นทั้งหมดอย่างใจเย็นและชัดเจน สุดท้ายทูลว่า "ฝ่าบาท ทุกถ้อยคำที่หม่อมฉันทูลมาล้วนเป็นความจริง ขอพระองค์ทรงพิจารณาด้วยพระปรีชาญาณเถิดเพคะ" พระพักตร์ของฮ่องเต้ขมวดมุ่น "เจ้าว่าตอนนั้นมีนางกำนัลอยู่ด้วยคนหนึ่ง แล้วนางผู้นั้นอยู่ที่ใด?" "หลังจากองค์รัชทายาทล้มลง นางกำนัลก็กระโดดหน้าต่างหนีไปเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปที่หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรและนางกำนัลคนสนิทขององค์ชายารัชทายาท "หน้าต่างมีรูใหญ่ พวกเขาต่างเห็นกันหมดแล้วเพคะ" ฮ่องเต้ตรัสถามหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร "นางพูดความจริงหรือไม่?" สีหน้าของหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรดูลำบากใจ "ทูลฝ่าบาท เมื่อกระหม่อมเข้าไป เห็นเพียงหน้าต่างที่แตกเป็นรู มิได้เห็นนางกำนัลที่หลบหนีแต่อย่างใดพ่ะย่ะค่ะ" นางกำนัลคนสนิทขององค์ชายารัชทายาทก้มหน้า "เมื่อบ่าวติดตามองค์ชายาเข้าไป ก็มิได้เห็นผู้ใดเพคะ" "หากเป็นเช่นนั้น ก็ไม่มีผู้ใดยืนยันคำพูดของเจ้าได้" ฮ่องเต้ทอดพระเนตร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 254
เจียงซุ่ยฮวนถูกดึงให้ลุกขึ้นอย่างกะทันหัน รีบดึงชายกระโปรงลงทันที เกรงว่าผู้อื่นจะเห็นแผ่นประคบที่เข่าของนาง นางกระซิบถามเบาๆ "เหตุใดท่านจึงรู้เรื่องเร็วเช่นนี้?" "เจ้าลืมไปแล้วหรือ? ในคฤหาสน์มีองครักษ์ลับของข้าอยู่ทั่ว" กู้จิ่นยืนอยู่ข้างนาง จ้องมองฮ่องเต้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย "..." เจียงซุ่ยฮวนได้เห็นองค์รัชทายาทสิ้นพระชนม์ต่อหน้าต่อตา ด้วยความตื่นตระหนกและประหม่า ทำให้นางลืมเรื่ององครักษ์ลับไปสิ้นเมื่อได้ยินเสียงของกู้จิ่น ฮ่องเต้ทรงผลักพระหัตถ์ของจีกุ้ยเฟยออก "เจ้าจิ่น เจ้ามาแล้วหรือ" "อืม" กู้จิ่นทอดสายตามองร่างขององค์รัชทายาทที่บรรทมอยู่บนพื้น แล้วทูลว่า "เสด็จพี่ การสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาทไม่เกี่ยวข้องกับหมอหลวงเจียง กระหม่อมขอเป็นพยานให้นางเอง" แววตาของจีกุ้ยเฟยฉายแววประหลาดใจ นางได้ยินว่ากู้จิ่นกับหมอหลวงหญิงคนใหม่นี้ไม่ถูกกัน แต่ดูเหมือนคำเล่าลือจะไม่ตรงกับความเป็นจริง ฮ่องเต้ตรัส "เจ้าจิ่น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า อย่าได้เข้ามายุ่งเกี่ยว" "โอรสคนโตของข้าตายเช่นนี้ ข้าต้องสืบให้ถึงที่สุด!" กู้จิ่นเอ่ยเสียงทุ้มหนัก "กระหม่อมมีพยาน" "โอ้?" พระเนตรของฮ่องเต้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บาที่ 255
ตำหนักมังกรนอนที่เงียบสงบกลายเป็นเสียงร่ำไห้ระงม ฝ่าบาททรงโบกพระหัตถ์ให้ลากตัวคนทั้งสามออกไป หมอหลวงเมิ่งและชุนเถาได้ฟังแล้วต่างตกตะลึง พวกเขาคิดว่าชายารัชทายาทเป็นผู้เชิญเจียงซุ่ยฮวนมา ที่แท้นี่เป็นแผนขององค์รัชทายาทเอง หมอหลวงเมิ่งและชุนเถาเพิ่งตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น หมอหลวงเมิ่งกราบทูล "ฝ่าบาท กระหม่อมขอรับรอง แน่นอนว่านางกำนัลผู้นั้นมาแจ้งว่าชายารัชทายาทประชวรจริง" ชุนเถารีบเสริม "บ่าวก็ขอรับรองเพคะ ตอนนั้นหมอหลวงเจียงไม่อยู่ นางกำนัลผู้นั้นมาหาบ่าว บ่าวเป็นผู้แจ้งต่อหมอหลวงเจียงเอง" ฝ่าบาททรงหันไปมองนางกำนัลที่คุกเข่าอยู่บนพื้น "เช่นนั้นเจ้าก็คือนางกำนัลที่ทำลายหน้าต่างหนีไปใช่หรือไม่?" นางกำนัลนั้นตัวสั่นไม่หยุด "ฝ่าบาท บ่าวไม่รู้อะไรเลยเพคะ บ่าวเพียงทำตามรับสั่งขององค์รัชทายาทนำหมอหลวงเจียงเข้ามา หมอหลวงเจียงบอกว่าสีพระพักตร์องค์รัชทายาทไม่ดี แล้วองค์รัชทายาทก็...ก็ทรงล้มลงกะทันหัน" "บ่าวตกใจเกินไป ด้วยความร้อนรนจึงทำลายหน้าต่างหนีไป ขอพระองค์ทรงอภัยด้วยเพคะ!" ฝ่าบาททรงสดับแล้ว ทรงพินิจเจียงซุ่ยฮวนอย่างครุ่นคิด "คำให้การของคนเหล่านี้ตรงกับที่เจ้าเล่า ดูเหมือนเจ้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 256
เมื่อทอดพระเนตรเห็นกระบอกฉีดยาในมือของเจียงซุ่ยฮวน พระเนตรของฮ่องเต้วาบขึ้นด้วยความเย็นชาเพียงชั่วแวบ นางเจียงซุ่ยฮวนผู้นี้ช่างมีความคิดละเอียดรอบคอบยิ่งนัก นางมิใช่เพียงมีวิทยายุทธ์เป็นเลิศ แต่ยังเฉลียวฉลาด ดูท่าจะประมาทไม่ได้ ฮ่องเต้มิได้แสดงความไม่พอพระทัยออกมา ตรัสเสียงนุ่ม "หมอหลวงเจียง เจ้ามีน้ำใจ แต่ต้องรอสักครู่" พระองค์ทอดพระเนตรมองผู้คนที่อยู่หน้าพระแท่นบรรทม แล้วตรัส "ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้อง ออกไปก่อน" องครักษ์เสื้อแพร นางกำนัล และขันทีต่างพากันออกไป ชุนเถายืนงุนงงมองเจียงซุ่ยฮวน จนได้รับสัญญาณจากดวงตาของนางจึงวางใจออกไป จีกุ้ยเฟยกุมพระหัตถ์ฮ่องเต้ ทูลถามเสียงแผ่ว "ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องออกไปด้วยหรือเพคะ?" ฮ่องเต้ทรงโบกพระหัตถ์ "เจ้าออกไปก่อน ปิดข่าวนี้ อย่าให้คนในวังนำไปเล่าลือ" ด้วยองค์รัชทายาทสิ้นพระชนม์ด้วยพิษ หากข่าวรั่วไหลออกไป ย่อมมีผู้สงสัยราชวงศ์ต้าเหยียนอย่างแน่นอน "เพคะ หม่อมฉันจะปิดข่าวนี้ให้มิดชิด" จีกุ้ยเฟยย่อกายคำนับ เดินออกจากตำหนัก ขณะเดินผ่านเจียงซุ่ยฮวน จีกุ้ยเฟยทอดสายตามองนางอย่างครุ่นคิด นางกล้าสบตากลับ เห็นจีกุ้ยเฟยยิ้มให้นาง เป็นรอยยิ้มที่แฝ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 257
โหรหลวงดูเหมือนจะรู้สึกถึงสายตาของเจียงซุ่ยฮวน จึงหันมามองทางนางแวบหนึ่ง เจียงซุ่ยฮวนมองเข้าไปในดวงตาของเขา จู่ๆ ก็รู้สึกสะท้านเยือก สีหน้าของเขาคล้ายยิ้มแต่ก็ไม่เชิง หางตาเฉียงขึ้น ม่านตาเป็นสีเขียวจางๆ ดูคล้ายดวงตางู เพียงแค่ถูกเขามองเช่นนั้น เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกราวกับมีงูเลื้อยผ่านผิวหนัง ทั้งลื่นทั้งเหนียว แผ่ความเย็นยะเยือกจนถึงกระดูก โหรหลวงละสายตาไป คำนับฝ่าบาทและกู้จิ่น "ถวายบังคมฝ่าบาทและองค์ชายเป่ยโม่" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "เหตุใดเมื่อครู่ท่านจึงบอกว่าไม่ต้องตามหา?" "เพราะหญ้าสีดำที่วางยาองค์รัชทายาทนั้น แต่เดิมเป็นของกระหม่อม" โหรหลวงกล่าวด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แต่คำพูดของเขาเหมือนก้อนหินใหญ่ตกลงในผืนน้ำเรียบ สาดกระเซ็นเป็นละอองใหญ่ ในบรรดาผู้ที่ตกตะลึง เจียงซุ่ยฮวนกับหมอหลวงเมิ่งมีปฏิกิริยารุนแรงที่สุด ทั้งสองอ้าปากค้าง เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจ โหรหลวงผู้นี้มาสารภาพผิดหรือ? ฝ่าบาทก็ทรงตกพระทัย ตรัสถาม "โหรหลวง จงอธิบายให้ชัดเจน! เจ้าเป็นผู้สังหารองค์รัชทายาทหรือ?" "ทูลฝ่าบาท มิใช่กระหม่อมที่สังหารองค์รัชทายาท ตามที่กระหม่อมเห็น องค์รัชทายาททรงปลิดพระชนม์เอง" เมื่อโหรห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 258
กู้จิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ทูลถาม "เสด็จพี่ การสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาทช่างน่าสงสัยยิ่งนัก พระองค์จะไม่ทรงสืบสวนต่อหรือ? จะทรงตัดสินโดยเชื่อเพียงคำกล่าวด้านเดียวของโหรหลวงได้อย่างไร?" สีพระพักตร์ของฮ่องเต้ดูอ่อนล้า "เจ้าจิ่น มิใช่ว่าข้าไม่อยากสืบ แต่ความจริงของเรื่องนี้ก็เป็นเช่นนี้แหละ" "รัชทายาทเป็นโอรสของข้า ข้าเจ็บปวดยิ่งกว่าพวกเจ้าทั้งหมด แต่เขาตายไปแล้ว ต่อให้สืบสวนอย่างไร ก็ไม่อาจทำให้เขาฟื้นคืนชีพได้" ฮ่องเต้ตรัสจบ ทรงยกพระหัตถ์กุมพระนลาฏ ทรงเอนพระวรกายลงช้าๆ "ให้นำร่างรัชทายาทกลับวัง ประกาศว่าเขาล้มป่วยกะทันหัน" "ข้าปวดพระเศียร พวกเจ้าออกไปก่อน เหลือไว้แต่โหรหลวง ข้ายังมีเรื่องจะถามเขา" กู้จิ่นเชื่อฟังฮ่องเต้เสมอ แม้ในใจจะยังสงสัย แต่ก็นำเจียงซุ่ยฮวนและหมอหลวงเมิ่งออกไป หน้าพระแท่นบรรทมเหลือเพียงโหรหลวงและหลิวกงกง ฮ่องเต้ตรัสกับหลิวกงกงด้วยความพอพระทัย "การแสดงของเจ้าเมื่อครู่ข้าพอใจมาก พระราชทานรางวัล" "ขอบพระทัยในพระมหากรุณาพ่ะย่ะค่ะ" หลิวกงกงค้อมกายถอยไปด้านข้าง ที่เขาอยู่รับใช้ใกล้ชิดฮ่องเต้มาได้หลายปี ก็เพราะความว่องไวปราดเปรียวของเขา การรับใช้ฮ่องเต้เปรียบ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 1
“นางหญิงชั่ว! เม่ยเอ๋อร์เป็นน้องสาวเจ้า เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงลงมือสังหารนาง!” เจียงซุ่ยฮวนลืมตาขึ้น มองชายหญิงแปลกหน้าตรงหน้าด้วยความงุนงง นางเป็นแพทย์ระดับยอดฝีมือในยุคปัจจุบัน เชี่ยวชาญทั้งการแพทย์แผนจีน แผนตะวันตก และวิชายุทธ์โบราณ มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกด้วยฝีมือการรักษาอันล้ำเลิศ แต่เมื่อตื่นขึ้นมา กลับพบว่าตนเองมาอยู่ในที่แปลกประหลาดแห่งนี้ ยังไม่ทันได้เข้าใจสถานการณ์ ความเจ็บปวดก็แล่นปราดไปที่หน้าอก เจียงซุ่ยฮวนก้มมอง พบว่ามีกริชปักอยู่ที่อก โลหิตไหลรินไม่หยุด เสียงเย็นชาของชายผู้นั้นดังขึ้น “ตอนแรกเจ้าแต่งงานกับข้าแทนเม่ยเอ๋อร์ ข้าก็ละเว้นชีวิตเจ้าแล้ว วันนี้เจ้ายังจะฆ่าเม่ยเอ๋อร์อีก ข้าจะยอมเจ้าได้อย่างไร!” ความทรงจำพรั่งพรูเข้ามาในสมอง นางข้ามภพมาเป็นองค์หญิงผู้เป็นภรรยาเอกแห่งวังหนานหมิง ร่างเดิมคือธิดาแท้ ๆ ของจวนอ๋อง นางถูกสับเปลี่ยนตัวตั้งแต่แรกเกิด กว่าจวนอ๋องจะตามหาจนพบและได้แต่งงานกับองค์ชายฉู่เจวี๋ย ก็ระหกระเหินอยู่ภายนอกหลายปีน้องสาวที่องค์ชายกล่าวถึง คือธิดาตัวปลอมในจวน แม้ไม่ใช่บุตรีแท้ ๆ แต่ท่านอ๋องและฮูหยินเสียดายนาง จึงรับไว้เป็นบุตรีบุญธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 2
“นี่ข้ากำลังฝันไปกระมัง?” เจียงซุ่ยฮวน ยื่นมือไปแตะคีมห้ามเลือดด้วยความเลื่อนลอย สัมผัสอันเย็นเฉียบทำให้นางสะท้านไปทั้งกาย มิใช่ความฝัน เป็นเรื่องจริง! ห้องทดลองของนางได้ย้อนเวลามาพร้อมกับนางด้วย นางมิอาจเสียเวลาดีใจ รีบคว้ายาห้ามเลือดและยาชา พร้อมเครื่องมือบางอย่างออกมา แล้วเริ่มเย็บแผลของตนเองนี่เป็นครั้งแรกที่เจียงซุ่ยฮวนต้องเย็บแผลด้วยตนเอง แม้จะยากลำบากอยู่บ้าง แต่ด้วยวิชาแพทย์อันล้ำเลิศ ไม่ถึงครึ่งชั่วยามนางก็เย็บแผลเสร็จสิ้น นางทรุดกายพิงต้นไม้ด้วยความอ่อนล้า หยิบขวดยาบำรุงโลหิตออกมาจากห้องทดลอง กลืนลงไปสามเม็ด ยาบำรุงโลหิตนี้ปรุงขึ้นจากสมุนไพรล้ำค่ามากมาย หนึ่งขวดมีเพียงห้าเม็ด นางไม่เคยกล้าใช้มาก่อน ไม่คิดว่าครานี้จะต้องกินถึงสามเม็ดรวดเดียว นางมองสองเม็ดที่เหลือในขวด ครุ่นคิดว่าต้องหาโอกาสปรุงเพิ่มในภายภาคหน้า ส่วนรอยแผลบนใบหน้า รอให้ตกสะเก็ดแล้วทายาลบรอยแผลเป็น คงไม่มีอะไรน่ากังวล ยามรุ่งสาง ขณะที่ฤทธิ์ยาชายังไม่หมด เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ พยุงกายลุกขึ้นโดยอาศัยลำต้นไม้ ตั้งใจจะกลับเข้าเมืองหลวงเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรม ทันใดนั้น กระเพาะของนางปั่นป่วนรุนแรง
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 258
กู้จิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ทูลถาม "เสด็จพี่ การสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาทช่างน่าสงสัยยิ่งนัก พระองค์จะไม่ทรงสืบสวนต่อหรือ? จะทรงตัดสินโดยเชื่อเพียงคำกล่าวด้านเดียวของโหรหลวงได้อย่างไร?" สีพระพักตร์ของฮ่องเต้ดูอ่อนล้า "เจ้าจิ่น มิใช่ว่าข้าไม่อยากสืบ แต่ความจริงของเรื่องนี้ก็เป็นเช่นนี้แหละ" "รัชทายาทเป็นโอรสของข้า ข้าเจ็บปวดยิ่งกว่าพวกเจ้าทั้งหมด แต่เขาตายไปแล้ว ต่อให้สืบสวนอย่างไร ก็ไม่อาจทำให้เขาฟื้นคืนชีพได้" ฮ่องเต้ตรัสจบ ทรงยกพระหัตถ์กุมพระนลาฏ ทรงเอนพระวรกายลงช้าๆ "ให้นำร่างรัชทายาทกลับวัง ประกาศว่าเขาล้มป่วยกะทันหัน" "ข้าปวดพระเศียร พวกเจ้าออกไปก่อน เหลือไว้แต่โหรหลวง ข้ายังมีเรื่องจะถามเขา" กู้จิ่นเชื่อฟังฮ่องเต้เสมอ แม้ในใจจะยังสงสัย แต่ก็นำเจียงซุ่ยฮวนและหมอหลวงเมิ่งออกไป หน้าพระแท่นบรรทมเหลือเพียงโหรหลวงและหลิวกงกง ฮ่องเต้ตรัสกับหลิวกงกงด้วยความพอพระทัย "การแสดงของเจ้าเมื่อครู่ข้าพอใจมาก พระราชทานรางวัล" "ขอบพระทัยในพระมหากรุณาพ่ะย่ะค่ะ" หลิวกงกงค้อมกายถอยไปด้านข้าง ที่เขาอยู่รับใช้ใกล้ชิดฮ่องเต้มาได้หลายปี ก็เพราะความว่องไวปราดเปรียวของเขา การรับใช้ฮ่องเต้เปรียบ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 257
โหรหลวงดูเหมือนจะรู้สึกถึงสายตาของเจียงซุ่ยฮวน จึงหันมามองทางนางแวบหนึ่ง เจียงซุ่ยฮวนมองเข้าไปในดวงตาของเขา จู่ๆ ก็รู้สึกสะท้านเยือก สีหน้าของเขาคล้ายยิ้มแต่ก็ไม่เชิง หางตาเฉียงขึ้น ม่านตาเป็นสีเขียวจางๆ ดูคล้ายดวงตางู เพียงแค่ถูกเขามองเช่นนั้น เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกราวกับมีงูเลื้อยผ่านผิวหนัง ทั้งลื่นทั้งเหนียว แผ่ความเย็นยะเยือกจนถึงกระดูก โหรหลวงละสายตาไป คำนับฝ่าบาทและกู้จิ่น "ถวายบังคมฝ่าบาทและองค์ชายเป่ยโม่" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "เหตุใดเมื่อครู่ท่านจึงบอกว่าไม่ต้องตามหา?" "เพราะหญ้าสีดำที่วางยาองค์รัชทายาทนั้น แต่เดิมเป็นของกระหม่อม" โหรหลวงกล่าวด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แต่คำพูดของเขาเหมือนก้อนหินใหญ่ตกลงในผืนน้ำเรียบ สาดกระเซ็นเป็นละอองใหญ่ ในบรรดาผู้ที่ตกตะลึง เจียงซุ่ยฮวนกับหมอหลวงเมิ่งมีปฏิกิริยารุนแรงที่สุด ทั้งสองอ้าปากค้าง เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจ โหรหลวงผู้นี้มาสารภาพผิดหรือ? ฝ่าบาทก็ทรงตกพระทัย ตรัสถาม "โหรหลวง จงอธิบายให้ชัดเจน! เจ้าเป็นผู้สังหารองค์รัชทายาทหรือ?" "ทูลฝ่าบาท มิใช่กระหม่อมที่สังหารองค์รัชทายาท ตามที่กระหม่อมเห็น องค์รัชทายาททรงปลิดพระชนม์เอง" เมื่อโหรห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 256
เมื่อทอดพระเนตรเห็นกระบอกฉีดยาในมือของเจียงซุ่ยฮวน พระเนตรของฮ่องเต้วาบขึ้นด้วยความเย็นชาเพียงชั่วแวบ นางเจียงซุ่ยฮวนผู้นี้ช่างมีความคิดละเอียดรอบคอบยิ่งนัก นางมิใช่เพียงมีวิทยายุทธ์เป็นเลิศ แต่ยังเฉลียวฉลาด ดูท่าจะประมาทไม่ได้ ฮ่องเต้มิได้แสดงความไม่พอพระทัยออกมา ตรัสเสียงนุ่ม "หมอหลวงเจียง เจ้ามีน้ำใจ แต่ต้องรอสักครู่" พระองค์ทอดพระเนตรมองผู้คนที่อยู่หน้าพระแท่นบรรทม แล้วตรัส "ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้อง ออกไปก่อน" องครักษ์เสื้อแพร นางกำนัล และขันทีต่างพากันออกไป ชุนเถายืนงุนงงมองเจียงซุ่ยฮวน จนได้รับสัญญาณจากดวงตาของนางจึงวางใจออกไป จีกุ้ยเฟยกุมพระหัตถ์ฮ่องเต้ ทูลถามเสียงแผ่ว "ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องออกไปด้วยหรือเพคะ?" ฮ่องเต้ทรงโบกพระหัตถ์ "เจ้าออกไปก่อน ปิดข่าวนี้ อย่าให้คนในวังนำไปเล่าลือ" ด้วยองค์รัชทายาทสิ้นพระชนม์ด้วยพิษ หากข่าวรั่วไหลออกไป ย่อมมีผู้สงสัยราชวงศ์ต้าเหยียนอย่างแน่นอน "เพคะ หม่อมฉันจะปิดข่าวนี้ให้มิดชิด" จีกุ้ยเฟยย่อกายคำนับ เดินออกจากตำหนัก ขณะเดินผ่านเจียงซุ่ยฮวน จีกุ้ยเฟยทอดสายตามองนางอย่างครุ่นคิด นางกล้าสบตากลับ เห็นจีกุ้ยเฟยยิ้มให้นาง เป็นรอยยิ้มที่แฝ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บาที่ 255
ตำหนักมังกรนอนที่เงียบสงบกลายเป็นเสียงร่ำไห้ระงม ฝ่าบาททรงโบกพระหัตถ์ให้ลากตัวคนทั้งสามออกไป หมอหลวงเมิ่งและชุนเถาได้ฟังแล้วต่างตกตะลึง พวกเขาคิดว่าชายารัชทายาทเป็นผู้เชิญเจียงซุ่ยฮวนมา ที่แท้นี่เป็นแผนขององค์รัชทายาทเอง หมอหลวงเมิ่งและชุนเถาเพิ่งตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น หมอหลวงเมิ่งกราบทูล "ฝ่าบาท กระหม่อมขอรับรอง แน่นอนว่านางกำนัลผู้นั้นมาแจ้งว่าชายารัชทายาทประชวรจริง" ชุนเถารีบเสริม "บ่าวก็ขอรับรองเพคะ ตอนนั้นหมอหลวงเจียงไม่อยู่ นางกำนัลผู้นั้นมาหาบ่าว บ่าวเป็นผู้แจ้งต่อหมอหลวงเจียงเอง" ฝ่าบาททรงหันไปมองนางกำนัลที่คุกเข่าอยู่บนพื้น "เช่นนั้นเจ้าก็คือนางกำนัลที่ทำลายหน้าต่างหนีไปใช่หรือไม่?" นางกำนัลนั้นตัวสั่นไม่หยุด "ฝ่าบาท บ่าวไม่รู้อะไรเลยเพคะ บ่าวเพียงทำตามรับสั่งขององค์รัชทายาทนำหมอหลวงเจียงเข้ามา หมอหลวงเจียงบอกว่าสีพระพักตร์องค์รัชทายาทไม่ดี แล้วองค์รัชทายาทก็...ก็ทรงล้มลงกะทันหัน" "บ่าวตกใจเกินไป ด้วยความร้อนรนจึงทำลายหน้าต่างหนีไป ขอพระองค์ทรงอภัยด้วยเพคะ!" ฝ่าบาททรงสดับแล้ว ทรงพินิจเจียงซุ่ยฮวนอย่างครุ่นคิด "คำให้การของคนเหล่านี้ตรงกับที่เจ้าเล่า ดูเหมือนเจ้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 254
เจียงซุ่ยฮวนถูกดึงให้ลุกขึ้นอย่างกะทันหัน รีบดึงชายกระโปรงลงทันที เกรงว่าผู้อื่นจะเห็นแผ่นประคบที่เข่าของนาง นางกระซิบถามเบาๆ "เหตุใดท่านจึงรู้เรื่องเร็วเช่นนี้?" "เจ้าลืมไปแล้วหรือ? ในคฤหาสน์มีองครักษ์ลับของข้าอยู่ทั่ว" กู้จิ่นยืนอยู่ข้างนาง จ้องมองฮ่องเต้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย "..." เจียงซุ่ยฮวนได้เห็นองค์รัชทายาทสิ้นพระชนม์ต่อหน้าต่อตา ด้วยความตื่นตระหนกและประหม่า ทำให้นางลืมเรื่ององครักษ์ลับไปสิ้นเมื่อได้ยินเสียงของกู้จิ่น ฮ่องเต้ทรงผลักพระหัตถ์ของจีกุ้ยเฟยออก "เจ้าจิ่น เจ้ามาแล้วหรือ" "อืม" กู้จิ่นทอดสายตามองร่างขององค์รัชทายาทที่บรรทมอยู่บนพื้น แล้วทูลว่า "เสด็จพี่ การสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาทไม่เกี่ยวข้องกับหมอหลวงเจียง กระหม่อมขอเป็นพยานให้นางเอง" แววตาของจีกุ้ยเฟยฉายแววประหลาดใจ นางได้ยินว่ากู้จิ่นกับหมอหลวงหญิงคนใหม่นี้ไม่ถูกกัน แต่ดูเหมือนคำเล่าลือจะไม่ตรงกับความเป็นจริง ฮ่องเต้ตรัส "เจ้าจิ่น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า อย่าได้เข้ามายุ่งเกี่ยว" "โอรสคนโตของข้าตายเช่นนี้ ข้าต้องสืบให้ถึงที่สุด!" กู้จิ่นเอ่ยเสียงทุ้มหนัก "กระหม่อมมีพยาน" "โอ้?" พระเนตรของฮ่องเต้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 253
ฮ่องเต้ทรงลูบพระหัตถ์ของจีกุ้ยเฟย พลางทอดพระเนตรเจียงซุ่ยฮวนด้วยสีพระพักตร์เรียบเฉย "หมอหลวงเจียง เจ้าจงบอกข้ามา เกิดอะไรขึ้นกันแน่" เจียงซุ่ยฮวนคุกเข่าอยู่กับพื้น เล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นทั้งหมดอย่างใจเย็นและชัดเจน สุดท้ายทูลว่า "ฝ่าบาท ทุกถ้อยคำที่หม่อมฉันทูลมาล้วนเป็นความจริง ขอพระองค์ทรงพิจารณาด้วยพระปรีชาญาณเถิดเพคะ" พระพักตร์ของฮ่องเต้ขมวดมุ่น "เจ้าว่าตอนนั้นมีนางกำนัลอยู่ด้วยคนหนึ่ง แล้วนางผู้นั้นอยู่ที่ใด?" "หลังจากองค์รัชทายาทล้มลง นางกำนัลก็กระโดดหน้าต่างหนีไปเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปที่หัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรและนางกำนัลคนสนิทขององค์ชายารัชทายาท "หน้าต่างมีรูใหญ่ พวกเขาต่างเห็นกันหมดแล้วเพคะ" ฮ่องเต้ตรัสถามหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร "นางพูดความจริงหรือไม่?" สีหน้าของหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพรดูลำบากใจ "ทูลฝ่าบาท เมื่อกระหม่อมเข้าไป เห็นเพียงหน้าต่างที่แตกเป็นรู มิได้เห็นนางกำนัลที่หลบหนีแต่อย่างใดพ่ะย่ะค่ะ" นางกำนัลคนสนิทขององค์ชายารัชทายาทก้มหน้า "เมื่อบ่าวติดตามองค์ชายาเข้าไป ก็มิได้เห็นผู้ใดเพคะ" "หากเป็นเช่นนั้น ก็ไม่มีผู้ใดยืนยันคำพูดของเจ้าได้" ฮ่องเต้ทอดพระเนตร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 252
นางกำนัลก้มหน้า ชมว่า "พระชายาทรงแสดงสมจริงเหลือเกิน ถึงขั้นหลอกบ่าวได้เชียว" โจวอี้หรูปัดกระโปรง ลุกขึ้นจากพื้น พลางบ่นด่า "ไอ้รัชทายาทคนไร้ค่านี่ ตอนแรกที่ข้าเลือกแต่งงานกับมัน ช่างบอดตาแท้ๆ ตายเสียตอนนี้ก็ดีแล้ว" มุมปากนางเผยรอยยิ้มเยาะหยัน "ใครจะรู้ว่าฮองเฮาสั่งสอนบุตรธิดาอย่างไร ให้กำเนิดบุตรชายหนึ่งคน ธิดาสองคน ไม่มีใครใช้การได้สักคน" นางกำนัลพยักหน้าเห็นด้วย "พระชายาตรัสถูกแล้ว องค์หญิงใหญ่จิ่นเสวียนโง่เขลาดั่งหมู ตัวอักษรใหญ่ๆ ก็จำไม่ได้สักตัว ส่วนองค์หญิงจิ่นซิ่วก็เอาแต่ใจจนเกินไป เมื่อสองวันก่อนไปล่าสัตว์ถูกเสือดาวทำให้ตกใจจนร่วงจากหลังม้า ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ฟื้น" "เจ้าเตือนความจำข้าได้ดี ฮองเฮาช่วงนี้ก็กำลังกลุ้มใจเรื่ององค์หญิงจิ่นซิ่วอยู่ บัดนี้รัชทายาทมาตายเสียอีก นางคงโมโหจนเสียสติแน่" โจวอี้หรูแบะปาก สั่งนางกำนัลว่า "ข้าไม่อยากยุ่งกับเรื่องวุ่นวายนี้ เจ้าไปแทนข้า บอกว่าข้าเศร้าโศกจนสลบไป" "เพคะ" นางกำนัลพยักหน้า ถามว่า "พระชายาจะพักผ่อนที่นี่หรือเพคะ?" โจวอี้หรูหันมองรอบๆ แสงในห้องบรรทมนี้สลัวนัก ลมหนาวพัดผ่านหน้าต่างที่แตกเข้ามา นึกถึงว่าเมื่อครู่รัชทายาทสิ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 251
ในใจของนางไม่อยากช่วยรักษาองค์รัชทายาทเลย คิดว่าน่าจะกระโดดหน้าต่างหนีไปเสียเลยเหมือนนางกำนัลผู้นั้น แต่เมื่อนางคิดดูดีๆ เหล่าองครักษ์นอกต้องรู้แน่ว่านางอยู่ที่นี่ หากนางหลบหนีไป มิเท่ากับยอมรับความผิดที่ถูกกล่าวหาอย่างไม่มีมูลหรือ? "ฮึ!" เจียงซุ่ยฮวนไม่มีทางเลือก จำต้องย่อกายลงเพื่อช่วยรักษาองค์รัชทายาท นางตรวจร่างกายขององค์รัชทายาทอย่างรวดเร็ว ก่อนจะได้ข้อสรุปว่าพระองค์น่าจะถูกวางยาด้วยโอสถหญ้าสีดำ ยาพิษชนิดนี้มีฤทธิ์ร้ายแรงนัก เพียงน้อยนิดก็สามารถพรากชีวิตผู้คนได้ แต่ฤทธิ์ยาออกฤทธิ์ช้า ดังนั้นเจียงซุ่ยฮวนจึงสงสัยว่าองค์รัชทายาทน่าจะถูกวางยาพิษมาตั้งแต่สองวันก่อนนางไม่มียาถอนพิษหญ้าสีดำ ขณะที่กำลังจะหยิบยาถอนพิษจากห้องทดลองมาลองดูว่าจะใช้ได้หรือไม่ องค์รัชทายาทก็ทรงกระตุกพระบาทสองครั้งก่อนจะสิ้นพระสติ ยาพิษชนิดนี้เป็นเช่นนี้เอง ยามที่ยังไม่ออกฤทธิ์ก็ยากจะค้นพบ แต่เมื่อพิษกำเริบขึ้นมาแล้ว แทบจะไม่มีทางรักษาให้รอดชีวิต ผู้ที่วางยาพิษองค์รัชทายาท ต้องเป็นผู้ที่เกลียดชังพระองค์อย่างที่สุด ในยามนั้นเอง ประตูตำหนักรัชทายาทก็ถูกทุบอย่างแรง เสียงสตรีดังมาจากด้านนอก "เจ้าคนบัด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 250
ในตำหนักองค์รัชทายาทค่อนข้างมืด หน้าต่างหลายบานถูกปิด แสงอาทิตย์ส่องไม่ถึง ทำให้ที่นี่ดูเย็นยะเยียบและในตำหนักอันกว้างใหญ่ กลับมีเพียงนางกำนัลคนเดียว นางกำนัลเห็นเจียงซุ่ยฮวนก็เดินเข้ามา "หมอหลวงเจียง ชายาองค์รัชทายาทพักผ่อนอยู่ในห้องบรรทมด้านหลัง ข้าจะพาท่านไป"เจียงซุ่ยฮวนมองนางกำนัลผู้นี้ สีหน้าดูไม่เป็นธรรมชาติ มือสั่นเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะในห้องบรรทมเย็นเกินไปหรือไม่"ได้" เจียงซุ่ยฮวนกดความสงสัยไว้ เดินตามนางกำนัลไป"ทำไมไม่เปิดหน้าต่าง?" เจียงซุ่ยฮวนถามอย่างสงสัยฝีเท้านางกำนัลชะงักเล็กน้อย พูดว่า "ชายาองค์รัชทายาทไม่สบาย ทนแสงไม่ได้"ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังคิดว่าโรคอะไรที่ทนแสงไม่ได้ นางกำนัลก็หยุดเดิน ก้มหน้ายืนหลบไปด้านข้าง "หมอหลวงเจียง ถึงแล้ว"เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้ามอง บนเตียงในห้องบรรทมไม่มีใคร นางกำลังจะถาม ก็เห็นองค์รัชทายาทเดินออกมาจากหลังฉากบังตา"สาวงาม ไม่ได้พบกันนาน" องค์รัชทายาทมองนางจากหัวจรดเท้า ยิ้มอย่างลามก"ทำไมถึงเป็นท่าน? ชายาองค์รัชทายาทอยู่ไหน?" ในใจนางเตือนภัยอย่างแรง"ตอนนี้นางคงกำลังกินข้าวกับญาติ" องค์รัชทายาททำมือ "ข้าสั่งให้คนเตรียมอาหา
