บทที่ 244

ฉู่เฉินนวดศีรษะ บ่นว่า "อย่าพูดถึงเลย ข้ากำลังหลับสบาย องครักษ์ลับสองคนนั่นกระโดดเข้ามาทางหน้าต่าง แล้วเอาเงินขว้างใส่ข้าเลย"

เจียงซุ่ยฮวนหลุดขำพรวด พอหัวเราะจบก็นึกขึ้นได้ว่านี่เหมือนเป็นความคิดของนางเอง

แต่องครักษ์ลับสองคนนั้นก็ช่างซื่อเกินไป นางบอกให้เอาเงินขว้าง พวกเขาก็เอาเงินขว้างจริง ๆ อย่างน้อยก็เปลี่ยนเป็นธนบัตรสิ

ฉู่เฉินเห็นนางหัวเราะอย่างสนุก จึงถามอย่างหงุดหงิด "พูดมาเถอะ เรียกข้ามามีธุระอะไร?"

กู้จิ่นเอ่ยว่า "เสวียหลิงเพิ่งรู้สึกตัว ข้าตั้งใจจะให้เขาดูตัวคนบางคน เลยเชิญท่านมาด้วย หากเกิดเหตุไม่คาดคิด ท่านอาจช่วยได้"

"อ้อ" ฉู่เฉินไม่กล้าเรียกร้องต่อหน้ากู้จิ่น จึงสะกิดไหล่เจียงซุ่ยฮวนพูดว่า "คราวหน้ามีเรื่องแบบนี้อีก จำไว้ว่าให้ธนบัตรเลย"

เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ "บอกข้าไม่มีประโยชน์หรอก ข้าไม่มีเงินนี่"

ฉู่เฉินชายตามองนาง "ดูเจ้าไร้น้ำยาเสียจริง คู่อื่นเขาให้ฝ่ายหญิงเป็นคนจัด... อื้อ ๆ!"

นางไวพอจะปิดปากฉู่เฉิน หัวเราะแห้ง ๆ "ฮ่ะ ๆ เข้าไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวเสวียหลิงจะไม่รู้สึกตัวอีก"

ทุกคนเข้าไปในห้อง เห็นเสวียหลิงนั่งอยู่บนเตียง สีหน้างุนงง มองไม่ออกว่ารู้สึกตัวหรือไม่