บทที่ 246

องครักษ์ลับถูกบีบปาก ไม่สามารถพ่นสิ่งในปากออกมาได้ หน้าแดงก่ำด้วยความอึดอัด

ฉู่เฉินหัวเราะเยาะ รอจนองครักษ์ลับทนไม่ไหว จึงใช้มืออีกข้างหมุนหน้าเขา หันหน้าลงพื้น แล้วปล่อยปาก

เขาพ่น "พรวด" เลือดสดออกมามากมาย สีหน้าค่อย ๆ ดีขึ้น

เจียงซุ่ยฮวนถามอย่างสงสัย "นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

ฉู่เฉินพูด "คนผู้นี้เป็นคนคุที่ถูกเลี้ยงมา เลือดที่ปลายลิ้นเขามีพิษ ถ้าพ่นถูกพวกเจ้า ตอนนี้ผิวหนังคงถูกกัดกร่อนหมดแล้ว"

"อี๋ น่ากลัวจริง" เจียงซุ่ยฮวนขนลุก ถามต่อ "ท่านดูออกได้อย่างไร?"

"คนคุมีจุดเด่นอย่างหนึ่ง คือเลือดเป็นสีเขียว เมื่อกี้ข้าเห็นเลือดไหลจากไหล่ซ้ายเขา ก็จำได้ทันที" ฉู่เฉินพูดอย่างภาคภูมิ

กู้จิ่นสั่ง "มา ปิดปากคนผู้นี้"

"ไม่ต้อง" ฉู่เฉินโบกมือ "เลือดที่ปลายลิ้นเขาพ่นออกมาเกือบหมดแล้ว ตอนนี้ก็เป็นแค่คนไร้ค่าคนหนึ่ง"

เสวียหลิงลังเลอยู่ข้าง ๆ พูดว่า "แต่หน้าเขาไม่เหมือนคนที่ข้าเห็นในป่า พวกท่านแน่ใจหรือว่าไม่ได้จับผิดคน?"

กู้จิ่นไม่ตอบ แต่เดินไปข้างองครักษ์ลับ จับผมเขากระชากขึ้น

เจียงซุ่ยฮวนคิดว่าต่อไปจะเป็นภาพนองเลือด ตกใจจนหลับตาแน่น

ผ่านไปไม่กี่วินาที ได้ยินเสียงฉู่เฉินสูดหายใจเฮือก เจียง