Share

บทที่ 18

Penulis: ทองประกาย
last update Terakhir Diperbarui: 2024-11-19 16:44:48
กู้จิ่นชักมือกลับ ถาม “เป็นอะไร?”

“ม้านั่งตัวนี้มีปัญหา” เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือไปหากู้จิ่น “ขอยืมดาบท่านใช้หน่อย”

กู้จิ่นถอดดาบส่งให้ นางจับด้ามฟันลงแรงๆ ฟันม้านั่งขาดเป็นสองท่อน

เห็นภาพนั้น ดวงตากู้จิ่นสว่างวาบด้วยความประหลาดใจ จากท่าจับด้ามดาบและการฟันของนาง นางต้องมีวรยุทธ์แน่ และไม่ธรรมดา

ดวงตากู้จิ่นวาววับ ดูเหมือนธิดาเอกจวนโหวผู้นี้จะมีความลับไม่น้อย

เจียงซุ่ยฮวนไม่รู้ความคิดกู้จิ่น พอม้านั่งถูกฟันขาด นางก็ได้กลิ่นกล้วยไม้แรง ปนกับกลิ่นสมุนไพรกว่าสิบชนิด

และสมุนไพรกว่าสิบชนิดนั้น ล้วนเป็นยาพิษร้ายแรง! รวมถึงต้านฉางเช่า ราชาแห่งยาพิษ

ม้านั่งที่ผสมยาพิษมากมายเช่นนี้ อย่าว่าแต่แตะ แค่ดมก็ทำร้ายร่างกายแล้ว

เช่นนี้ก็ชัดเจนแล้ว คนทำม้านั่งนี้เอายาพิษร้ายใส่ไว้ในม้านั่ง แล้วใช้กล้วยไม้กลบกลิ่นยาพิษ ทำให้ไม่มีใครสังเกต

นางหยิบผ้าเช็ดหน้าให้กู้จิ่นปิดจมูก ตัวเองก็ใช้แขนเสื้อปิดจมูก เล่าสิ่งที่พบ สุดท้ายพูดว่า “ม้านั่งตัวนี้วางอยู่ข้างบ่อ ตักน้ำเสร็จเหนื่อยก็นั่งพัก นานวันเข้าก็ติดพิษ”

“คนในบ้านเป็นโรคไม่เหมือนกัน เพราะในนี้มียาพิษผสมมากเกินไป หนึ่งรักษายาก สองหาสาเหตุยาก
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP
Komen (1)
goodnovel comment avatar
พิมพ์ใจ
เติมเงินเรียบร้อยแล้ว ทำไมยังไม่มียอดเข้า
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terkait

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 19

    “ข้าจะถามเจ้าสักไม่กี่คำ ม้านั่งตัวนี้ผู้ใดมอบให้? บัดนี้ผู้นั้นยังมีลมหายใจอยู่หรือไม่?” เสียงของเจียงซุ่ยฮวนแผ่วเบา ทว่ากลับช่วยปลอบประโลมจิตใจผู้คนได้ หลี่เสวียหมิงก้มหน้าต่ำ “ผู้นั้นคือหลี่ฟู่ชิง สหายรักของท่านปู่ข้า ครั้งที่ท่านปู่ซ่อมแซมคฤหาสน์เสร็จสิ้น หลี่ฟู่ชิงได้นำเครื่องเรือนมากมายมาถวายเป็นของขวัญแสดงความยินดี รวมถึงม้านั่งไม้ตัวนี้ด้วย” “เขาบอกว่าม้านั่งไม้ตัวนี้มีคุณสมบัติพิเศษช่วยบำรุงร่างกายให้แข็งแรง ด้วยเหตุนี้ผู้คนในครอบครัวข้าจึงชอบมานั่งพักที่ลานหลังเรือนอยู่เนืองๆ กระทั่งต่อมาพวกเขาล้มป่วยลงทีละคนๆ แต่ไม่มีผู้ใดสงสัยว่าม้านั่งตัวนี้มีปัญหา” กู้จิ่นพลันเอ่ยขึ้น “ข้าเคยได้ยินกิตติศัพท์ของผู้นี้ เขาเป็นอาจารย์ใหญ่แห่งสำนักฟู่ชิง” “ถูกต้องยิ่งนัก เขาเป็นผู้ก่อตั้งสำนักฟู่ชิง อีกทั้งยังเป็นอาจารย์ของข้าด้วย” กล่าวจบ หลี่เสวียหมิงก็ปิดหน้าร่ำไห้ “ข้าไม่อาจคาดคิดได้เลยว่าจะเป็นเขาที่ทำให้ครอบครัวของข้าต้องตกอยู่ในสภาพเยี่ยงนี้ เหตุใด? เหตุใดเขาจึงกระทำเช่นนี้?” “ไปถามเขาด้วยตนเองก็จะรู้” กู้จิ่นเอ่ยเรียบๆ “พยุงเขาขึ้น พวกเราจะไปสำนักฟู่ชิงเพื่อสอบถามให้กระจ

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-19
  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 20

    หลี่ฟู่ชิงอายุมากแล้ว เมื่อถูกฟันเส้นเอ็นแขนขาขาด กลับมิได้ส่งเสียงร้องครวญครางแม้แต่น้อย เพียงสลบไปด้วยความเจ็บปวดในทันใด เจียงซุ่ยฮวนชะงักงันไปชั่วขณะ นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นกู้จิ่นทำร้ายผู้อื่น ทั้งเคลื่อนไหวว่องไวและมิได้กะพริบตาแม้แต่น้อย สีหน้าเรียบเฉยราวกับมิได้เพิ่งฟันคน หากแต่ราวกับเพียงหั่นหัวไชเท้าเท่านั้น กู้จิ่นเหลียวมองนางด้วยหางตา เห็นนางตาลอยไม่รู้กำลังคิดสิ่งใด คิดว่านางคงตกใจกับภาพอันนองเลือดเช่นนี้ น้ำเสียงจึงอ่อนลงโดยไม่รู้ตัว “ตกใจหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า นางเป็นหมอ เคยเห็นภาพที่นองเลือดยิ่งกว่านี้มามาก จะตกใจได้อย่างไร หากมิได้ตกใจกับภาพนองเลือด เช่นนั้นก็คงกลัวเขากระมัง? แววตาของกู้จิ่นเย็นชาลงทีละน้อย นับแต่ได้รู้จักนาง กิริยาท่าทางบางอย่างของนางทำให้กู้จิ่นรู้สึกแปลกใหม่และน่าสนใจ จึงช่วยเหลือนางติดต่อกัน มิคาดว่านางจะเหมือนผู้คนในเมืองหลวง กลัวเขาได้ง่ายดายเช่นนี้ เจียงซุ่ยฮวนหารู้ไม่ถึงความคิดในใจกู้จิ่น ยังคงครุ่นคิดอยู่ในใจว่า กู้จิ่นลงมือกับคนชั่วอย่างเด็ดขาดรวดเร็ว น่าพิศวงที่เมืองหลวงร่ำลือว่าเขาเด็ดเดี่ยวในการสังหาร ในยามนั้น ศิษย์

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-19
  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 21

    “เจ้าทำเช่นนี้เพื่อสิ่งใด? รีบลุกขึ้นเถิด” เจียงซุ่ยฮวนรีบประคองเขาขึ้น “นี่คือสัญญาระหว่างเราสองคน ข้าช่วยเจ้าสืบหาความจริง เจ้าก็ขายคฤหาสน์ให้ข้าในราคาที่ถูกลง ไม่จำเป็นต้องกล่าวคำขอบคุณใดๆ” “หากมิใช่เพราะคุณหนูเจียงช่วยไว้ ข้าคงมิอาจรอดชีวิต อีกทั้งยังไม่มีวันล่วงรู้ว่าหลี่ฟู่ชิงคือฆาตกรที่สังหารครอบครัวของข้า” หลี่เสวียหมิงล้วงเอากระดาษม้วนหนึ่งจากอกเสื้อ ยัดใส่มือเจียงซุ่ยฮวน “ข้าขอมอบคฤหาสน์นี้ให้เจ้า นี่คือโฉนดที่ดินและตราสารบ้าน” เจียงซุ่ยฮวนรีบปฏิเสธอย่างทุลักทุเล “มิได้ มิได้ ข้าไม่อาจรับได้ หากไม่จ่ายเงินแม้สักสลึง ข้าคงจะกระอักกระอ่วนใจยิ่งนัก” ทั้งสองผลัดกันเกรงใจอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดหลี่เสวียหมิงก็ยอมขายคฤหาสน์ให้เจียงซุ่ยฮวนในราคาสองแสนตำลึง น้อยกว่าราคาที่ตกลงกันไว้แต่แรกถึงสี่หมื่นตำลึง เจียงซุ่ยฮวนเก็บโฉนดที่ดินและตราสารบ้านไว้อย่างทะนุถนอม ถามว่า “ท่านขายคฤหาสน์ให้ข้าแล้ว แล้วต่อไปท่านจะพำนักที่ใด?” “ขอบคุณคุณหนูเจียงที่เป็นห่วง บัดนี้สำนักฟู่ชิงได้กลับคืนมาเป็นของข้าแล้ว ข้าจะพำนักที่สำนักก็พอ” “เช่นนั้นก็ดีแล้ว” เจียงซุ่ยฮวนหยิบยาบางส่วนมอบให้หลี่เสวี

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-19
  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 22

    “พวกเจ้าสองคนเสียสติไปแล้วหรือ! จับตัวนางมาทำไมกัน!” “หญิงผู้นี้ทำให้พวกเราถูกทางการออกประกาศจับทั่วเมือง ข้าไม่อาจกลืนความแค้นนี้ลงคอ” “พาตัวนางหนีไปด้วยได้อย่างไรกัน?” “ใครบอกว่าจะพาตัวนางหนี? รอให้ข้าทรมานนางจนเบื่อเสียก่อน แล้วค่อยโยนทิ้งไว้ตามที่ใดที่หนึ่ง...” ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด เจียงซุ่ยฮวนถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงสนทนาของชายสองคน นางพบว่าตนถูกมัดด้วยเชือกป่าน ขยับเขยื้อนมิได้ นางค่อยๆ ลืมตามองรอบกาย เห็นหยิ่งเถาถูกมัดอยู่ข้างๆ ก้มหน้านิ่ง ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ที่นี่มืดสลัวยิ่งนัก เบื้องหลังเป็นผนังหินแข็ง เบื้องบนมีหยดน้ำหยดลงมาจากผนังหินทีละหยด นางคาดว่าที่นี่น่าจะเป็นถ้ำในภูเขา ชายสองคนยืนหันหลังให้นางอยู่ที่ปากถ้ำ คนซ้ายเป็นชายหัวโล้น รูปร่างสูงใหญ่ อีกคนคือเด็กชายที่หลอกล่อนางมา เด็กชายผู้นั้นประสานมือไว้เบื้องหลัง ท่ายืนดูแก่แดดผิดวัย ไหล่โค้งงอเล็กน้อย เจียงซุ่ยฮวนรู้เรื่องสรีระร่างกายมนุษย์เป็นอย่างดี จึงสังเกตได้ทันทีว่า นี่มิใช่เด็ก แต่เป็นคนแคระ! แม้แขนขาของนางจะขยับไม่ได้ แต่มือยังคงเคลื่อนไหวได้ เห็นได้ว่ามือที่ซ่อนไว้เบื้องหลังของนางค่อย

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-19
  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 23

    เดินมาราวครึ่งชั่วยาม ทั้งสองเริ่มหมดแรง เจียงซุ่ยฮวนพิงต้นไม้ใหญ่นั่งลง “ไม่ต้องเดินแล้ว คืนนี้พักที่นี่ก่อนเถิด” หยิ่งเถาไม่เคยมาที่เช่นนี้มาก่อน รู้สึกขนลุกเล็กน้อย จึงนั่งเบียดชิดเจียงซุ่ยฮวน “คุณหนู ที่นี่จะมีสัตว์ร้ายหรือไม่เจ้าคะ?” “ในป่าเขาลึกเช่นนี้ย่อมมีสัตว์ร้ายชุกชุม เจ้าไปเก็บกิ่งไม้แห้งแถวนี้มา ข้าจะก่อไฟขึ้น เช่นนั้นสัตว์ร้ายก็จะไม่กล้าเข้ามา” เจียงซุ่ยฮวนเคยศึกษาวิชาเอาตัวรอดในป่ามาพักหนึ่ง รู้ดีว่าจะมีชีวิตรอดในป่าได้อย่างไร จึงดูสงบนิ่งยิ่งนัก “คุณหนูของพวกเราช่างเก่งกาจไปเสียทุกเรื่อง” หยิ่งเถาร่าเริงเดินไปเก็บกิ่งไม้แถวนั้น ที่นี่มีผู้คนมาน้อยนัก พื้นเต็มไปด้วยกิ่งไม้แห้ง ไม่นานหยิ่งเถาก็อุ้มกิ่งไม้แห้งมากมายกลับมา เจียงซุ่ยฮวนใช้วิธีสีไม้จุดไฟ เผากิ่งไม้แห้งเหล่านั้น มองดูเปลวไฟที่ลุกโชน ท้องของเจียงซุ่ยฮวนก็ส่งเสียงร้อง ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ เกือบวันครึ่งแล้วที่ยังไม่ได้กินข้าวสักเม็ด ท้องหิวโหยยิ่งนัก หยิ่งเถาก็เช่นกัน ลูบท้องพลางถอนใจ “โธ่เอ๋ย ถ้ามีไก่ป่าสักตัวก็คงดี ถอนขนเอาเครื่องในออก เอามาย่างบนไฟเช่นนี้ น้ำมันหยดซู่ซ่า คงหอมน่าดูทีเดียว

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-19
  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 24

    เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วเล็กน้อย “หืม? ของวิเศษอันใดหรือ?” ดวงตาคนแคระวาววับ ผงกคางชี้ไปที่เชือกป่านบนตัว “ท่านแก้เชือกที่มัดข้าออกก่อน ข้าจะหยิบให้” “เช่นนั้นไม่เอาแล้วกัน” เจียงซุ่ยฮวนไม่หลงกลเด็ดขาด กอดอกพิงต้นไม้ใหญ่นั่งลง คนแคระร้อนใจ รีบกล่าว “ไม่ต้องแก้เชือกก็ได้ ของวิเศษนั้นอยู่ในอกเสื้อข้า ท่านหยิบเอาเองก็ได้” “แต่ท่านต้องสัญญาว่า เมื่อได้ของนั้นแล้วจะปล่อยข้าไป” เจียงซุ่ยฮวนกลอกตา “นั่นก็ต้องดูว่าข้าอยากได้หรือไม่” นางเอียงหน้าไปทางหยิ่งเถา สั่งว่า “ไปค้นดูว่าในอกเสื้อเขามีสมบัติอะไร” กลัวคนแคระจะใช้กลอุบาย นางหมุนมีดผ่าตัดในมืออย่างรวดเร็ว ขู่ว่า “ข้าขอเตือน เจ้าจงทำตัวให้ดีๆ อย่าคิดทำอะไรเหลวไหล มิเช่นนั้นข้าก็ไม่แน่ใจว่ามีดเล่มนี้จะปักลงตรงส่วนใดของร่างเจ้า” คนแคระหน้าซีดลงทุกที ฝืนยิ้มแข็งๆ “ข้าไม่กล้าใช้กลอุบายหรอก” หยิ่งเถาค้นพบกล่องใบหนึ่งในตัวคนแคระ จึงส่งให้เจียงซุ่ยฮวน เจียงซุ่ยฮวนรับมาพิจารณาอย่างถี่ถ้วน กล่องนี้มีขนาดเพียงฝ่ามือ รูปลักษณ์ภายนอกธรรมดา เบาหวิวเมื่อถือไว้ ไม่รู้ว่าข้างในบรรจุสิ่งใด นางลองเปิด แต่พบว่ากล่องถูกล็อกทั้งหน้าหลัง ต้องใช้

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-19
  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 25

    เจียงซุ่ยฮวนเติมกิ่งไม้ลงในกองไฟ กล่าวกับหยิ่งเถาที่กำลังหาว “เจ้าหลับไปก่อนเถิด” หยิ่งเถาฝืนความง่วง ส่ายหน้า “คุณหนูหลับเถิดเจ้าค่ะ บ่าวจะเฝ้ายาม” “หากข้าหลับไป แล้วลูกทั้งสองของคนแคระตามมาพบ จะทำเช่นไร?” เจียงซุ่ยฮวนเอามือไพล่หลังศีรษะ เอนหลังมองขึ้นไปยังเบื้องบน มองเห็นดวงดาวลอดผ่านช่องกิ่งไม้ กล่าวอย่างเกียจคร้าน “เจ้าวางใจหลับไปเถิด หากข้าง่วงจะปลุกเจ้า” แม้หยิ่งเถาจะยังไม่วางใจ แต่ก็รู้ดีว่าเจียงซุ่ยฮวนเก่งกาจกว่านางมากนัก จึงไปเก็บกิ่งไม้เพิ่มเติม ก่อนกลับมาพิงต้นไม้ใหญ่หลับไป ครั้นถึงยามดึก ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังเฝ้ายาม จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกิ่งไม้หักเบาๆ สติที่เคลิ้มๆ ของนางกลับมาแจ่มชัดในทันที นางหยิบผ้าขึ้นมาปิดจมูกและปาก แม้นางจะรู้วิชาปรุงยาพิษและถอนพิษ แต่มิได้หมายความว่านางอยากถูกวางยา คนแคระที่อยู่ข้างๆ ก็ได้ยินเสียงเช่นกัน พยายามส่งเสียง “อื้อ อื้อ อื้อ” หวังจะเรียกความสนใจจากผู้มาใหม่ เจียงซุ่ยฮวนสังเกตรอบด้านอย่างตั้งใจ ได้ยินเสียงเสื้อผ้าเสียดสีดังแว่วๆ จากทางซ้าย ตามด้วยควันสีเหลืองพุ่งเข้าใส่นาง นางไหวพริบดี คว้าตัวคนแคระขึ้นมาบังไว้เบื้องหน้า ทัน

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-19
  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 26

    เจียงซุ่ยฮวนสะดุ้ง รีบผลักคนข้างกายออก “เหตุใดองค์ชายจึงมาอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ?” กู้จิ่นสวมอาภรณ์สีดำสนิท ดูขึงขังน่าเกรงขามในราตรี เอ่ยว่า “ข้ามาจับกุมผู้ร้าย” เขายกมือขึ้นเล็กน้อย องครักษ์มากมายก็ผุดออกมาจากความมืด ล้อมคนทั้งสามเอาไว้ เจียงซุ่ยฮวนจึงเข้าใจว่า กู้จิ่นมาจับคนแคระและพรรคพวก นึกถึงคำที่กู้จิ่นเพิ่งกล่าว นางจึงชี้ไปที่คนแคระและพวกพ้อง “หม่อมฉันมิได้มาเอง พวกเขาลักพาตัวหม่อมฉันมา” แปลกนัก แม้คนแคระจะกลัวเจียงซุ่ยฮวน แต่อารมณ์ยังคงมั่นคง แต่พอเห็นกู้จิ่น กลับราวกับเห็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง ดิ้นรนบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง กู้จิ่นยกมือขึ้น องครักษ์ก็ดึงผ้าในปากคนแคระออก คนแคระตะโกนสุดเสียง “อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้า! ความตายขององค์ฮองเฮาไม่เกี่ยวกับข้า!” บรรยากาศรอบด้านพลันเย็นยะเยือกดั่งน้ำแข็ง ดวงตาของกู้จิ่นคมดั่งลูกธนู น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก กระชากคอคนแคระ “เจ้าว่าอะไร? เจ้ารู้อะไรบ้าง? พูดมาทั้งหมด!” “ข้าไม่ได้ฆ่า!” คนแคระหน้าแดงก่ำด้วยการขาดอากาศ เสียงแหลมแหบแห้ง “เป็น... เป็น...” ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งมาอย่างรวดเร็วจากที่ไกล ทะลุอากาศที่หยุดนิ่ง ปักเข้ากลางศีรษะคนแ

    Terakhir Diperbarui : 2024-11-19

Bab terbaru

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 124

    เมื่อใดที่นางเผยรอยยิ้มเช่นนี้ นั่นหมายความว่านางกำลังวางแผน “เรื่องซน” อีกแล้ว“เราบุกปล้นร้านทองของเจียงเม่ยเอ๋อร์ นำเครื่องประดับทองไปหลอม แล้วแจกให้กับบรรดาขอทานดีไหม?”ว่านเมิ่งเยียนทั้งตื่นเต้นและกังวล ถามว่า “แบบนี้จะดีหรือ?”“มันอาจจะไม่ดี” เจียงซุ่ยฮวนกอดอกพูดพลางเบ้ปาก “แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์ช่างชั่วร้าย นางพยายามใช้ปรสิตฆ่าข้า ข้าก็แค่เอาคืนให้นางเสียเงินเล่น ๆ”ค่ำคืนสงบเงียบ ไร้เมฆหมอก แสงจันทร์เจิดจ้าราวกับสีเงินเจียงซุ่ยฮวนในชุดดำปรากฏตัวหน้าร้านทองแห่งหนึ่ง ร้านนี้เป็นของขวัญที่ฉู่เจวี๋ยมอบให้เจียงเม่ยเอ๋อร์ โดยปกติร้านนี้ทำรายได้ดี เจียงเม่ยเอ๋อร์จึงให้ความสำคัญ แม้กำลังตั้งครรภ์ก็ยังมาเยี่ยมทุกวันคืนนี้สิ่งที่เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจทำ คือการปล้นร้านทองของเจียงเม่ยเอ๋อร์จนเกลี้ยงบนถนนที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน เจียงซุ่ยฮวนผิวปากเบา ๆ ไม่นานก็มีร่างเล็กในชุดดำโผล่ออกมาจากตรอกข้าง ๆ เป็นว่านเมิ่งเยียนที่ปลอมตัวมาทั้งสองสวมชุดดำปิดหน้ามิดชิด แม้มีใครผ่านมาก็จำพวกนางไม่ได้ว่านเมิ่งเยียนมองไปรอบ ๆ ด้วยความกังวล ถามว่า “ซุ่ยฮวน มีแค่เราสองคนหรือ?”“ใช่ คนเยอะอาจทำให้ผิดพลาดไ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 123

    เจียงซุ่ยฮวนขมวดจมูกเล็กน้อย เพราะตั้งครรภ์ทำให้ประสาทการรับกลิ่นของนางไวต่อสิ่งต่างๆ อย่างมาก สาวใช้ที่เพิ่งเดินชนนาง ทั้งแผ่นหลังและกลิ่นที่ติดตัวนั้นคุ้นเคยอย่างยิ่งหรือจะเป็น... สาวใช้คนสนิทของเจียงเม่ยเอ๋อร์ ชุ่ยหง!ถนนเส้นนี้กว้างใหญ่ แถมคนเดินถนนก็มีไม่มาก ทำไมชุ่ยหงถึงเลือกที่จะชนนางพอดี?เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วเล็กน้อย นางรู้สึกเหมือนว่าตอนที่ชุ่ยหงชนนาง มีบางอย่างถูกแอบวางไว้บนตัวของนางนางหยุดเดิน ตั้งใจจะก้มลงดู แต่ทันใดนั้น ว่านเมิ่งเยียนที่อยู่ข้างๆ ก็ดึงแขนเสื้อของนางพร้อมกับปิดปากตัวเองด้วยความตกใจว่านเมิ่งเยียนพูดเสียงเบา "ซุ่ยฮวน สาวใช้ที่ชนเจ้าเมื่อกี้แอบเอาแมลงสีดำวางไว้บนตัวเจ้า แม้จะทำเนียนมาก แต่ข้าเห็นชัดเจน นางตั้งใจแน่นอน"เจียงซุ่ยฮวนใจหายวาบ นางไม่มีเวลาตรวจดู รีบจูงว่านเมิ่งเยียนเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆ แล้วถอดเสื้อนอกของตัวเองออกอย่างรวดเร็วนางโยนเสื้อนอกลงกับพื้น ใช้ไม้คันหนึ่งเขี่ยดูเสื้อ พบว่าที่ชายแขนเสื้อมีแมลงสีดำตัวหนึ่งเกาะอยู่ กำลังค่อยๆ ไต่เข้าไปในแขนเสื้อหากนางไม่ได้ถอดเสื้อทันท่วงที แมลงตัวนั้นคงจะไต่ขึ้นแขนของนางและอาจเจาะเข้าไปในร่างกาย

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 122

    เจียงซุ่ยฮวนได้ยินดังนั้น พลางเหลือบมองด้วยหางตา เห็นเสี่ยวเอ้อร์กำลังถือถาดอาหารขึ้นมา นางรีบก้าวออกไปยืนข้างราวระเบียง ทำท่ามองลงไปยังชั้นล่างเสี่ยวเอ้อร์ไม่ได้สนใจนางเลย ถือถาดอาหารเข้าไปในห้องของว่านเมิ่งเยียน แล้วไม่นานก็เดินออกมาเมื่อเห็นเสี่ยวเอ้อร์ลงไปแล้ว เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อย ๆ เดินไปที่หน้าประตูห้องตั้งใจฟังต่อแต่ทันทีที่นางเอียงหูเข้าไปใกล้ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสองคนเดินออกมา หนึ่งคือองค์ชายเจ็ดฉู่เลี่ยน อีกคนคือองค์ชายเก้าฉู่ชิวเจียงซุ่ยฮวนที่ไม่ทันตั้งตัวเกือบล้มลงไปกับพื้น โชคดีที่มือคว้ากรอบประตูไว้ทัน จึงไม่กระแทกเข้ากับท้องนางก้มลงมองรองเท้าของทั้งสองคนตรงหน้า พลางนึกในใจอย่างรวดเร็วว่าตัวต้นเดิมไม่เคยพบชายสองคนนี้มาก่อนโล่งอกไปที นางถอนหายใจเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ยืดตัวขึ้น ดวงตาที่เคยสดใสพลันเปลี่ยนเป็นหม่นหมอง มือทั้งสองยื่นออกไปข้างหน้าเหมือนคนตาบอด “นี่เจ้าหรือ เมิ่งเยียน? จู่ ๆ เจ้าก็เปิดประตูออกมาทำข้าเกือบล้มเลย”ฉู่เลี่ยนและฉู่ชิวตกใจเล็กน้อย รีบวางมือลงที่ด้ามดาบของตน แต่เมื่อเห็นว่านางเป็นหญิงตาบอดจึงวางใจลงฉู่เลี่ยนพูดด้วยน้ำเ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 121

    องค์ฮ่องเต้ในปัจจุบันมีพระโอรสทั้งหมดเก้าพระองค์ พระโอรสองค์โต ฉู่ซี ดำรงตำแหน่งรัชทายาท พระโอรสองค์รอง ฉู่เฉิน ได้รับตำแหน่งอ๋องตงเฉิน ส่วนพระโอรสองค์ที่สามคือฉู่เจวี๋ย พระโอรสอีกหกพระองค์ยังประทับอยู่ในวังและไม่ได้รับตำแหน่งใดช่างเป็นเรื่องที่น่ามหัศจรรย์ ฮ่องเต้ปีนี้มีพระชนมายุเพียงสามสิบเจ็ดปี แต่พระโอรสองค์โตกลับมีพระชนมายุยี่สิบสองปีแล้ว ขณะที่องค์ชายเจ็ด องค์ชายแปด และองค์ชายเก้า มีพระชนมายุพอๆ กับเจียงซุ่ยฮวนนับตั้งแต่เมื่อสิบเจ็ดปีก่อนที่สนมทั้งสามให้กำเนิดพระโอรสพร้อมกัน ก็ไม่มีข่าวคราวใดๆ เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของสนมคนใดอีกเลยอย่างไรก็ตาม เจียงซุ่ยฮวนรู้ว่า ในบรรดาพระโอรสองค์เล็กสุดทั้งสามนั้น มีอยู่หนึ่งพระองค์ที่ไม่ใช่ตัวจริงเพื่อจะฟังให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยๆ ย่องไปที่ข้างห้องส่วนตัว และแอบฟังเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอีกว่า “พี่เจ็ด ข้าได้ยินมาว่าพระอัยยิกาไท่ชิงฮองเฮาของพวกเราถูกวางยาพิษจนสิ้นพระชนม์ มันเกี่ยวข้องอะไรกับเสด็จอาอย่างนั้นหรือ?”วางยาพิษ? เจียงซุ่ยฮวนพลันนึกถึงคำพูดของคนแคระก่อนตาย บางทีสิ่งที่เขาพูดอาจหมายถึงไท่ชิงฮองเฮาก็เป็นได้ไท่ชิงฮอ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 120

    ว่านเมิ่งเยียนมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกว้าวุ่นใจ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ซุ่ยฮวน ข้ารู้สึกว่าแบบนี้มันไม่ค่อยดีเลย”เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “ไม่ดีอย่างไร?”ว่านเมิ่งเยียนก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “แม่ของเสวียหลิงป่วย ข้ากลับช่วยอะไรไม่ได้เลย แถมยังทำให้เสวียหลิงติดหนี้บุญคุณข้าอีก ข้ารู้สึกผิดในใจนัก”“เจ้านี่นะ! ช่างคิดมากเกินไปจริง ๆ” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มพลางจิ้มหน้าผากของอีกฝ่ายเบา ๆ “นี่ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่ รู้ไหม?”ว่านเมิ่งเยียนมองด้วยความสงสัย “ไม่รู้หรอก”เจียงซุ่ยฮวนวางศอกพิงริมหน้าต่าง มองดูผู้คนที่เดินขวักไขว่นอกหน้าต่างพลางพูดขึ้นด้วยความครุ่นคิด “ในโลกที่มีคนมากมายเช่นนี้ หากเจ้าได้พบใครบางคน นั่นแปลว่าเจ้าและเขามีวาสนาต่อกัน แต่เพียงวาสนาอย่างเดียวไม่พอ หากอยากก้าวหน้าไปอีกขั้น เจ้าต้องพยายามไขว่คว้าเอาเอง”“การที่เสวียหลิงติดหนี้บุญคุณเจ้า นั่นหมายความว่าวาสนาระหว่างเจ้ากับเขาได้ลึกซึ้งขึ้น เขาต้องหาทางตอบแทนบุญคุณเจ้า ซึ่งในระหว่างที่มีการตอบแทนกันไปมา โอกาสที่เขาจะชอบเจ้าก็เพิ่มขึ้นมากโข”เจียงซุ่ยฮวนหันไปมองว่านเมิ่งเยียนพลางยิ้มมุมป

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 119

    ว่านเมิ่งเยียนนึกว่าคนที่นางกอดอยู่นั้นเป็นสาวใช้ พอตั้งสติได้แล้วหันไปมองข้างๆ กลับกลายเป็นเสวียหลิง!นางรีบปล่อยมือออกทันที แล้วพูดด้วยความกระดากอายว่า "ขออภัยเจ้าค่ะคุณชายเสวีย ข้าไม่ได้ตั้งใจ"เสวียหลิงทำทีเป็นไม่ใส่ใจ ตอบว่า "ไม่เป็นไร"เจียงซุ่ยฮวนมองทั้งสองคนที่ดูประดักประเดิดกันคนละแบบแล้วหัวเราะ ก่อนชี้ไปที่ตัวพยาธิในจานแล้วพูดว่า "ไม่ต้องกลัว พยาธินี่พอออกจากร่างคนแล้วก็ไร้พิษสง""จะเหยียบมันให้ตายหรือเผามันก็แล้วแต่เจ้า"เสวียหลิงสั่งให้คนรับใช้เก็บพยาธิในจานไว้ แล้วพูดว่า "ท่านพ่อของข้าไปที่เมืองฉางอานเพื่อพาแพทย์มารักษาท่านแม่ รอท่านกลับมา ข้าจะให้ท่านดูว่าเจ้าตัวการเล็กๆ นี่แหละที่ทำให้แม่ข้าเจ็บป่วยมานาน และทำให้ครอบครัวข้าไม่มีความสุขเลย""ได้" เจียงซุ่ยฮวนหยิบกล่องยาออกมาจากแขนเสื้อสามกล่อง เป็นยาบรรเทาปวด ยาแก้อักเสบ และสเปรย์เร่งการสมานแผลนางส่งยาเหล่านั้นให้เสวียหลิง พร้อมอธิบายอย่างละเอียดว่า "กล่องนี้เป็นยาบรรเทาปวด หากแม่เจ้ารู้สึกเจ็บแผล ให้กินเม็ดหนึ่ง กล่องนี้เป็นยาแก้อักเสบ กินหลังอาหารวันละหนึ่งเม็ด ส่วนสเปรย์ ให้ฉีดวันละครั้ง เข้าใจหรือไม่?"เสวียห

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 118

    บนเครื่องมือปรากฏว่ามีปรสิตยาวประมาณสามเซนติเมตรอยู่ในร่างกายของท่านท่านแม่เสวีย ซึ่งกำลังกดทับเส้นประสาทของนาง ส่งผลให้ท่านท่านแม่เสวียเกิดอาการกระตุกไม่หยุดเจียงซุ่ยฮวนสูดหายใจลึก ดูท่าว่าคงต้องผ่าตัดนำปรสิตในร่างของท่านแม่เสวียออกมาให้ได้นางฉีดยาสลบให้ท่านแม่เสวีย รอจนกระทั่งนางหมดสติไป นางจึงเริ่มทำความสะอาดห้องผ่าตัดอย่างละเอียด และเปลี่ยนชุดผ่าตัดเพื่อเริ่มต้นการผ่าตัดกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่รุนแรงแทรกซึมเข้าสู่โพรงจมูก ขณะนั้นเด็กในครรภ์ของเจียงซุ่ยฮวนกลับขยับตัวขึ้นมาเล็กน้อยนี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกถึงการดิ้นของเด็ก แต่ไม่มีเวลาจะดีใจ นางลูบท้องพลางพูดเบา ๆ ว่า “เจ้าเป็นเด็กดี รอให้แม่ทำงานนี้เสร็จก่อน แล้วแม่จะพาเจ้าไปกินอาหารดี ๆ”สิ้นเสียงพูด เด็กในครรภ์ก็หยุดขยับทันทีเจียงซุ่ยฮวนยิ้มอย่างโล่งอก หยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาและเริ่มทำการผ่าตัดแม้ว่านางจะไม่ได้ทำการผ่าตัดมาหลายเดือนแล้ว แต่มือของนางยังคงมั่นคง นางดำเนินการผ่าตัดอย่างเป็นระเบียบโดยลำพังนางค่อย ๆ คีบปรสิตออกมาอย่างระมัดระวัง แล้วโยนมันลงในถาดที่อยู่ข้าง ๆ จากนั้นจึงเริ่มเย็บแผล แผลที่เย็บนั้นแน่นหนาและละเอ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 117

    “อะไรนะ?” สีหน้าของเสวียหลิงซีดขาว รีบสาวเท้าก้าวยาวกลับเข้าไปในจวนทันทีเจียงซุ่ยฮวนกับว่านเมิ่งเยียนมองหน้ากัน ก่อนจะเดินตามเข้าไปเมื่อทั้งสามมาถึงหน้าเตียงของมารดาเสวียหลิง ก็เห็นร่างของนางซูบผอม หน้าซีดคล้ำ และร่างกายสั่นกระตุกไม่หยุด เลือดสดๆ ไหลซึมออกจากปากอย่างช้าๆเสวียหลิงเห็นดังนั้นก็คุกเข่าลงข้างเตียง จับมือของมารดาไว้แน่นแล้วพูดว่า "ท่านแม่ ข้าพาแพทย์มาช่วยท่านแล้ว โปรดอดทนไว้ก่อน"แต่ดูเหมือนมารดาของเสวียหลิงจะไม่ได้ยินคำพูดของเขาเลย มีเพียงร่างที่ยังคงกระตุกต่อไปเจียงซุ่ยฮวนไม่พูดพร่ำใดๆ รีบดันตัวเสวียหลิงออกไป แล้วนำหมอนหยกที่อยู่ใต้ศีรษะของมารดาออก เปลี่ยนเป็นหมอนผ้านุ่มแทน จากนั้นปลดเสื้อของนางเล็กน้อยเพื่อช่วยให้หายใจสะดวกขึ้น ก่อนจะจับปากของนางให้เปิดออกเพื่อตรวจดู จึงพบว่านางกัดลิ้นตัวเองจนเลือดไหลเจียงซุ่ยฮวนหยิบยาห้ามเลือดออกมาโรยลงไปบนบาดแผล จากนั้นใช้ผ้าเช็ดรอยเลือดที่มุมปากของนางอย่างระมัดระวังเสวียหลิงตกใจร้องถามว่า "เจ้ากำลังทำอะไร?"เจียงซุ่ยฮวนพูดโดยไม่หันกลับไป "หมอนหยกแข็งเกินไป อาจทำให้ศีรษะแม่เจ้าได้รับบาดเจ็บได้ ปลดเสื้อเพื่อช่วยให้หายใจสะด

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 116

    ทั้งสองหันไปมองเจียงซุ่ยฮวนพร้อมกัน เจียงซุ่ยฮวนพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "คุณชายเสวียช่างยุ่งจริงๆ" นางหันไปยิ้มให้ว่านเมิ่งเยียน "วันนี้ยังเช้าอยู่ พวกเราไปหาร้านน้ำชาดื่มชากันเถอะ" ว่านเมิ่งเยียนฝืนยิ้ม "ดี" ดวงตาของเสวียหลิงฉายแววประหลาดใจ "เจ้าคือเจียงซุ่ยฮวน ธิดาแท้ๆ ของท่านโหว?" เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้ว "ท่านรู้จักข้า?" เสวียหลิงพยักหน้า "เมื่อไม่นานในงานอภิเษกขององค์ชายหนานหมิง ข้าเคยเห็นเจ้าที่วังหนานหมิง" เขาทำท่าเหมือนเห็นฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตได้ "ได้ยินฮูหยินท่านเสนาบดีบอกว่าเจ้ามีวิชาแพทย์?" เจียงซุ่ยฮวนไม่รู้จักฮูหยินท่านเสนาบดีคนไหน แต่ช่วงก่อนหน้านี้มีสตรีผู้สูงศักดิ์ท่าทางสง่างามคนหนึ่งมาให้นางรักษา และชื่นชมวิชาแพทย์ของนางไม่หยุด หากนางเดาไม่ผิด สตรีผู้นั้นคงเป็นฮูหยินท่านเสนาบดี "ใช่ พอรู้บ้างเล็กน้อย" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มไม่เต็มใจ ดึงแขนว่านเมิ่งเยียนเตรียมจะจากไป "รอก่อน!" เสวียหลิงรีบขวางหน้าพวกนางไว้ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "ขออภัยคุณหนูเจียง เมื่อครู่ข้าเสียมารยาท" เจียงซุ่ยฮวนกอดอก พูดเสียงเย็น "คุณชายเสวีย ข้ามากับเมิ่งเยียน หากท่านจะขอโทษ ก

DMCA.com Protection Status