เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 182
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 183
แท้จริงแล้ว เจียงซุ่ยฮวนได้แต่แสดงสีหน้าซาบซึ้ง ประสานมือคำนับ "ขอบพระทัยฮองเฮาเพคะ"มารดาท่านเสวียเดินมาข้างกายฮองเฮา "พี่สาว ก่อนหน้านี้ท่านบอกว่าอยากพบผู้มีพระคุณช่วยชีวิตข้า ข้าถึงได้พานางมา หากท่านยังขู่นางอีก ข้าจะพานางไปแล้วนะ""ดูเจ้าช่างปกป้องเสียเหลือเกิน" ฮองเฮาจ้องมารดาท่านเสวียมารดาท่านเสวียยิ้มตาหยี "ข้าที่ไหนจะปกป้องเท่าท่าน ที่จริงองค์หญิงจิ่นซิ่วรังแกแม่หมอเจียง ท่านไม่ว่ากล่าวองค์หญิงสักคำ กลับมาหาเรื่องแม่หมอเจียงเสียอีก"ฮองเฮาโต้แย้ง "จิ่นซิ่วยังเด็ก แต่ไหนแต่ไรแทบไม่เคยออกจากวัง จิตใจบริสุทธิ์ไม่รู้จักเล่ห์เหลี่ยม นางไม่มีทางรังแกใครก่อนหรอก""ข้าว่านะ ท่านตามใจนางจนเสียคนแล้ว" มารดาท่านเสวียกล่าวอย่างระอา"วันนี้เจ้ามาทำให้เราโกรธเป็นพิเศษหรือ?" ฮองเฮาขมวดพระขนง "หากเป็นเช่นนั้น เราไม่ต้อนรับ"เจียงซุ่ยฮวนเฝ้ามองทั้งสองโต้เถียงกันเงียบๆ สมกับเป็นพี่น้องกัน หากเป็นผู้อื่นกล้าพูดกับฮองเฮาเช่นนี้ คงถูกลากออกไปนานแล้ว"เอาเถอะ ข้าไม่พูดเรื่องนี้กับท่านแล้ว ถึงอย่างไรท่านก็ไม่เคยฟัง" มารดาท่านเสวียเปลี่ยนเรื่อง "หากท่านไม่มีอะไรจะพูดกับแม่หมอเจียง ข้าจะพานางไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 184
"การจะขจัดริ้วรอยบนพระพักตร์ของพระองค์ต้องใช้เครื่องมือพิเศษและยาน้ำ ซึ่งหม่อมฉันไม่ได้นำติดตัวมา"เจียงซุ่ยฮวนพูดพลางล้วงนามบัตรจากแขนเสื้อ ส่งให้นางกำนัลข้างกายนำไปถวาย "หม่อมฉันร่วมหุ้นกับสหายเปิดสถานเสริมความงามแห่งหนึ่ง ยังไม่เปิดให้บริการ เมื่อเปิดแล้วพระองค์เสด็จไปทอดพระเนตรได้ ที่อยู่จารึกไว้บนนามบัตร"นามบัตรนี้นางเขียนเล่นยามว่าง ตั้งใจว่าจะพิมพ์สักพันแปดร้อยใบเมื่อออกไปข้างนอก ไม่คิดว่าจะได้ใช้เร็วถึงเพียงนี้ฮองเฮาทอดพระเนตรนามบัตรในพระหัตถ์ ตรัสถามอย่างสงสัย "สถานเสริมความงามคืออะไร ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน"นี่เป็นโอกาสทองในการโฆษณา เจียงซุ่ยฮวนย่อมไม่อาจพลาดนางแนะนำอย่างกระตือรือร้น "สถานเสริมความงาม ดังชื่อก็คือสถานที่ที่จะช่วยให้โฉมหน้างดงามยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นปานแดง กระ ริ้วรอย หรือรอยสิว ล้วนรักษาได้""ยังช่วยให้ผิวพรรณของพระองค์กระชับ ดูอ่อนเยาว์ลงอย่างน้อยสิบปี หากเสด็จไปเป็นประจำ จะช่วยรักษาความเยาว์วัยได้ตลอดไปเพคะ"เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ทั้งฮองเฮาและฮูหยินเสวียต่างเบิกพระเนตรกว้าง แม้แต่นางกำนัลข้างกายก็ยังตื่นเต้นฮองเฮาทรงพลิกนามบัตรในพระหัตถ์ดูซ้ำไปมา ตร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 185
เจียงซุ่ยฮวนรีบอุ้มหีบยาที่เตรียมไว้ เปิดม่านวิ่งออกไปพร้อมกับหมอหลวงคนอื่นๆด้านนอกมีผู้คนมากมายล้อมอยู่ ล้วนเป็นขุนนางและญาติพี่น้องที่มาร่วมงาน พวกเขากลัวว่าผู้บาดเจ็บจะเป็นบุตรหลานของตน จึงรีบวิ่งมาดูทันทีที่ได้ยินเสียงเจียงซุ่ยฮวนมองไปรอบๆ พบว่าในฝูงชนไม่มีฮองเฮาและเหล่าพระสนมเลย นางสงสัย จึงกระซิบถามหมอหลวงเมิ่งที่อยู่ข้างๆ "เหตุใดฮองเฮาและพระสนมจึงไม่ออกมา แม้แต่นางกำนัลก็ยังไม่เห็น"หมอหลวงเมิ่งตอบ "พลุสัญญาณมีสามสี คือ เหลือง แดง และน้ำเงิน สีเหลืองมีเพียงดอกเดียว ใช้สำหรับฝ่าบาท สีแดงใช้สำหรับองค์ชาย ส่วนคนที่เหลือใช้สีน้ำเงิน"คำตอบของเขาคลุมเครือ แต่เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจทันที พลุที่จุดเมื่อครู่เป็นสีน้ำเงิน แสดงว่าผู้บาดเจ็บเป็นบุตรขุนนาง ฮองเฮาและพระสนมจึงไม่ร้อนใจหมอหลวงเมิ่งดันผู้คนที่ขวางหน้าออก เดินเข้าไปกลางฝูงชน "หลีกทางด้วย ข้าเป็นหมอหลวง ขอดูอาการหน่อย"เจียงซุ่ยฮวนเดินตามหลังหมอหลวงเมิ่งเข้าไปเห็นชายผู้หนึ่งนอนสลบอยู่กลางฝูงชน ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ที่แก้มขวามีแผลลึกสามรอย จากใต้ตาลากยาวถึงคาง ใบหน้าครึ่งหนึ่งแทบจะเหวอะหวะ ไม่อาจเห็นโฉมหน้าเดิมเลือดไหลไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 186
เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจความหมายของหมอหลวงเมิ่ง แต่เมื่อเทียบกับรูปโฉม ชีวิตย่อมสำคัญกว่านางลุกขึ้น คว้าแขนองครักษ์ชุดไหมคนหนึ่ง ชี้ไปที่ผู้บาดเจ็บบนพื้น กล่าวว่า "รบกวนท่านช่วยนำเขาไปที่กระโจมด้วย"หมอหลวงเมิ่งเบิกตากว้าง "แน่ใจหรือว่าจะเย็บแผลให้เขา?""อืม" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า "ช้าไม่ได้แล้ว""แต่ว่า ถ้าบิดามารดาของเขามาหาเรื่องพวกเราจะทำอย่างไร?" หมอหลวงเมิ่งกังวล รอยย่นบนหน้าผากขมวดเข้าหากันเจียงซุ่ยฮวนดูสงบนิ่งยิ่ง "หากมีปัญหาใด ให้พวกเขามาหาข้า ข้าจะรับผิดชอบเอง"องครักษ์ชุดไหมหามผู้บาดเจ็บเข้ากระโจม หมอหลวงเมิ่งไม่กล้าชักช้า รีบไปล้างมือ เตรียมเย็บแผลให้ผู้บาดเจ็บพอเขาล้างมือเสร็จหันกลับมา กลับพบว่าเจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้แล้ว ใช้ผ้าขาวเช็ดมือ แล้วล้วงกล่องเข็มด้ายออกมาจากแขนเสื้อเห็นเจียงซุ่ยฮวนหยิบเข็มด้าย หมอหลวงเมิ่งรีบก้าวไปขวาง อุทานว่า "เจ้าเย็บแผลเป็นด้วยหรือ?""ใช่สิ เย็บแผลง่ายนัก ข้าย่อมทำได้" เจียงซุ่ยฮวนหยุดมือ "มีปัญหาอันใดหรือ?"หมอหลวงเมิ่งตะลึง เขาเรียนแพทย์มาหลายปี อายุสามสิบกว่าถึงกล้าเย็บแผลให้คน แต่เด็กสาวผู้นี้กลับคิดว่าเย็บแผลเป็นเรื่องง่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 187
หมอหลวงเมิ่งเข้ามาใกล้ "ใครกัน?"เจียงซุ่ยฮวนจ้องใบหน้าของชายหนุ่มอย่างเขม็ง ขมวดคิ้ว "เสวียหลิง บุตรชายของอธิบดีกรมอาญา"เสวียหลิงมีหน้าตาหล่อเหลา แม้แผลบนใบหน้าจะเย็บไว้อย่างดี แต่ก็กระทบต่อโฉมหน้าเดิม นางไม่กล้าจินตนาการว่าเมื่อมารดาของเขารู้เรื่องจะเป็นอย่างไรเจียงซุ่ยฮวนสูดหายใจลึก หยิบผ้าชุบน้ำยาฆ่าเชื้อออกมาเช็ดมืออีกครั้ง เดินออกไปบอกองครักษ์ชุดแพร "ผู้บาดเจ็บคือเสวียหลิง รบกวนท่านไปเชิญบิดามารดาของเขามาด้วย"นางกลับเข้ากระโจม หมอหลวงเมิ่งมองนางด้วยความกังวล "แย่แล้ว มารดาของเสวียหลิงเป็นพระขนิษฐาของฮองเฮา ฮองเฮาทรงมีพระประสงค์ให้เสวียหลิงแต่งงานกับองค์หญิงจิ่นอวี๋ หากเกิดแผลเป็น นั่นก็คือการทำลายโฉมหน้า ฮองเฮาจะไม่ทรงละเว้นพวกเราแน่"เจียงซุ่ยฮวนชะงัก องค์หญิงจิ่นอวี้เป็นพระธิดาของโจวกุ้ยเฟย เหตุใดฮองเฮาจึงต้องการให้เสวียหลิงและองค์หญิงจิ่นอวี๋อยู่ร่วมกัน?หากเสวียหลิงและองค์หญิงจิ่นอวี้อยู่ร่วมกัน แล้วว่านเมิ่งเยียนจะทำอย่างไร?เจียงซุ่ยฮวนยกมือกุมขมับ อดรู้สึกปวดศีรษะไม่ได้แต่ตอนนี้เรื่องของว่านเมิ่งเยียนต้องพักไว้ก่อน ยังมีเรื่องสำคัญกว่ารอให้นางแก้ไขขณะกำลังคิด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 188
เจียงซุ่ยฮวนนิ่งเงียบ จากสีหน้าก็เห็นได้ชัดว่ายามนี้นางอารมณ์ไม่ดีจริงๆหากเป็นผู้อื่นข่มขู่นางก็ช่างเถอะ แต่มารดาท่านเสวียเพิ่งกล่าวขอบคุณนางเมื่อครึ่งชั่วยามก่อน พลันเปลี่ยนท่าทีเช่นนี้ ช่างทำให้รู้สึกหนาวใจยิ่งนักแม้มารดาท่านเสวียจะเป็นมารดาของเสวียหลิง การเป็นห่วงก็เป็นเรื่องปกติ แต่นางก็มิใช่คนร้าย อีกทั้งยังช่วยชีวิตเสวียหลิง เมื่อได้ยินคำข่มขู่เช่นนี้จะให้อารมณ์ดีได้อย่างไร?อธิบดีกรมอาญาสนิทสนมกับมารดาท่านเสวีย อีกทั้งมารดาท่านเสวียเพิ่งหายป่วยหนัก เขาจึงออกมาพูดแทน "แม่หมอเจียง ข้าขอโทษแทนฮูหยินด้วย นางเป็นคนใจร้อน พอร้อนใจก็พูดอะไรออกมาหมด มิได้ตั้งใจ"ยามนี้มารดาท่านเสวียรู้สึกเสียใจยิ่ง เมื่อครู่นางนึกขึ้นได้ว่า แม่หมอเจียงสามารถรักษาปานได้ แผลเป็นธรรมดาจะนับเป็นอะไร นางช่างโง่เขลา ถึงกับลืมเรื่องนี้ไป แล้วยังข่มขู่แม่หมอเจียงอีก!หากเสวียหลิงเป็นแผลเป็นที่หน้าจริงๆ แล้วแม่หมอเจียงโกรธนาง ไม่ยอมรักษาให้เสวียหลิงจะทำอย่างไร?คิดถึงตรงนี้ มารดาท่านเสวียจึงกล่าวอย่างถ่อมตน "แม่หมอเจียง ข้าขอโทษจริงๆ เพื่อชดเชยความผิดของข้า และขอบคุณที่ช่วยชีวิตเสวียหลิง หลังล่าสัตว์ฤดูใ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 189
หมอหลวงเมิ่งยังคงสีหน้าเรียบเฉย "เป็นอะไรไปกับเด็กสาวคนนี้? ฝีมือการเย็บแผลของนางเหนือกว่าพวกเจ้าหลายเท่านัก"เขาชี้ไปที่หมอหลวงคนอื่นๆ ทีละคน "ข้าไม่ได้จะว่าพวกเจ้านะ แต่พวกคนแก่พวกนี้อาศัยแต่วัยวุฒิมาอวดอ้าง ไม่คิดจะพัฒนาวิชาแพทย์ รู้แต่จะเดินเพ่นพ่านไปวันๆ""หลังจากรักษาคุณหญิงที่เป็นลมไปเมื่อครู่ พวกเจ้าก็ไปเดินเล่นที่อื่นใช่หรือไม่ ทิ้งให้ข้ากับหมอหลวงเจียงสองคนรักษาผู้บาดเจ็บ!"หมอหลวงคนอื่นๆ บางคนมองเพดานกระโจม บางคนก้มหน้าศึกษาดินใต้เท้า มีเพียงหมอหลวงหยางที่พูดอย่างไม่ยอมแพ้ "พวกเราเชื่อใจพวกท่านต่างหาก คนผู้นั้นก็ไม่ได้บาดเจ็บสาหัสอะไร อย่างมากก็แค่เป็นแผลเป็นที่หน้าเสียโฉมไปหน่อย""เอาสิ ก็ไม่ใช่เจ้าที่ต้องเสียโฉมนี่!""ถึงเป็นข้าแล้วอย่างไร ข้าก็ไม่ได้หน้าตาดีอยู่แล้ว" หมอหลวงหยางเบ้ปาก "อีกอย่าง ข้าไม่ได้เดินเล่นเปล่าๆ แต่กำลังมองหาสมุนไพรมีค่าแถวนี้""หากข้าไม่มีนิสัยเช่นนี้ จะพบโสมอายุพันปีได้หรือ" หมอหลวงหยางมองไปที่เจียงซุ่ยฮวน "เจ้าว่าจริงไหม หมอหลวงเจียง"เจียงซุ่ยฮวนลูบจมูก หัวเราะแห้งๆ "เหมือนจะจริงนะเพคะ"ขณะที่หมอหลวงเมิ่งโกรธจนหนวดสั่น ฝูหลิงก็ยกมือขึ้นร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 190
หมอหลวงเมิ่งดึงหูฝูหลิงทันที "คิดจะขี้เกียจหรือ! ไม่มีทาง คัดต่อไป!"ฝูหลิงนั่งลงใหม่อย่างจนปัญญา พอจับพู่กันได้ก็โดนหมอหลวงเมิ่งตีศีรษะอีก "ดูตัวอักษรที่เจ้าเขียนสิ เจ้าอ่านออกหรือไม่! คัดใหม่!"เจียงซุ่ยฮวนชะโงกหน้าไปดูด้วยความอยากรู้ อดรู้สึกในใจไม่ได้ ลายมือระเกะระกะเหมือนมังกรบินหงส์ร่อน อ่านไม่ออกสักตัว ช่างเกิดผิดยุคจริงๆเสียงฝีเท้าม้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เจียงซุ่ยฮวนเดินออกจากกระโจม เห็นกลุ่มคนขี่ม้ากลับมาในยามพลบค่ำพวกเขาผูกสัตว์ที่ล่าได้ไว้บนหลังม้า แทบทุกตัวลากสัตว์ล่ามากบ้างน้อยบ้างเจียงซุ่ยฮวนมองหาร่างของกู้จิ่นโดยไม่รู้ตัว นางเห็นแล้ว ม้าของกู้จิ่นวิ่งนำหน้าสุด ในแสงอาทิตย์อัสดง ร่างของกู้จิ่นเปล่งประกายทองอ่อนๆ งดงามยิ่งนักข้างกู้จิ่นคือฝ่าบาทที่ดูอิดโรยเล็กน้อย ม้าของกู้จิ่นไม่มีอะไรผูกอยู่เลย แต่ม้าของฝ่าบาทลากสุนัขจิ้งจอกสองตัวและกวางหนึ่งตัวไม่นาน ผู้เข้าร่วมทั้งหมดก็กลับมา รวมตัวกันที่ลานโล่ง นำสัตว์ล่าที่ผูกไว้บนหลังม้าลงมาทุกคนรุมล้อมเข้าไป เจียงซุ่ยฮวนกลัวถูกเบียด จึงยืนดูอยู่แต่ไกลกลางลานจุดกองไฟใหญ่ ผู้เข้าร่วมนำสัตว์ที่ล่าได้มาวางข้างกองไฟ หลิวกงก
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 374
ยามสุริยาขึ้นสูงสามคืบ ฉู่เฉินพากงซุนซวีมาถึงหน้าวัดร้าง ฉู่เฉินกระโดดลงจากรถม้า กล่าวกับยวี่จี๋ว่า: "ที่นี่ไม่ปลอดภัย เจ้าไปรออยู่ที่แผงน้ำชาใกล้ประตูเมือง" "เมื่อพวกเราจัดการธุระเสร็จแล้ว จะไปหาเจ้าที่แผงน้ำชาโดยตรง" "ได้เจ้าค่ะ" ยวี่จี๋ขับรถม้าจากไป กงซุนซวีมองวัดร้างคุ้นตาเบื้องหน้า อุทานด้วยความตกใจ: "อาจารย์ ท่านมาที่นี่ทำไมกัน?" หลังจากกงซุนซวีล่วงรู้ความจริงเรื่องถูกวางยาพิษในอดีต เขาก็ทะเลาะกับท่านไท่เว่ยกงซุนอย่างหนัก แล้วก็เริ่มคิดสั้น ท่านไท่เว่ยกงซุนเกรงว่าเขาจะเป็นอันตราย จึงขังเขาไว้ในห้อง เพื่อแสดงการต่อต้าน เขาไม่ยอมกินอาหารหรือดื่มน้ำตลอดทั้งวัน แม้แต่ยาก็ไม่ยอมกิน หลังจากนั้นสามวัน กงซุนซวีแกล้งทำเป็นสลบ เมื่อหมอมาถึง เขาก็ฟาดฝ่ามือใส่หมอจนสลบ แล้วแอบหนีออกมา เขาวิ่งมาที่วัดร้างหลังนี้และได้รับการช่วยเหลือจากยาจกที่อาศัยอยู่ข้างใน ตั้งใจจะหลบซ่อนสักสองสามวันแล้วค่อยไปที่อื่น ใครเลยจะรู้ว่าวันรุ่งขึ้นเขากลับสลบไป เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตนเองอยู่ในบ้านของเจียงซุ่ยฮวนแล้ว "มาที่นี่เพื่อตามหาคน" ฉู่เฉินล้วงกริชออกมาวางในมือกงซุนซวี "อาจจะเจออ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 373
เสียงของฉู่เฉินตึงเครียด "ข้าลองค้นดูทั่วทั้งวิหารร้าง ไม่พบแม้แต่เงาคน ข้าตกใจเกินไปจึงต้องรีบกลับมาก่อน" ยามนั้นฟ้ายังไม่สาง ลมเย็นพัดโหมกระหน่ำ เหนือศีรษะทั้งสองมีโคมแดงแกว่งไกว เจียงซุ่ยฮวนฟังคำของฉู่เฉินแล้วรู้สึกขนลุกซู่ นางเคยไปวิหารร้างแถวเมืองหลวงมาก่อน ตอนนั้นในวิหารยังมีขอทานอยู่เป็นกลุ่ม แม้แต่กงซุนซวีก็เป็นผู้ที่นางช่วยออกมาจากวิหารร้างนั้น "ในวิหารร้างไม่มีขอทานแล้วหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนถาม "อย่าว่าแต่ขอทานเลย แม้แต่หนูตัวเดียวก็ไม่มี มิเช่นนั้นข้าคงไม่กลัวถึงเพียงนี้!" เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจว่า ขอทานเหล่านั้นคงรับฟังคำของนาง เอาทองคำไปซื้อเรือนที่อื่นแล้ว ฉู่เฉินสั่นแขนเล็กน้อย "ไม่พูดแล้ว ยิ่งพูดยิ่งกลัว ข้าจะไปอาบน้ำแล้วนอนเสียหน่อย" "ไม่ถูกต้อง" เจียงซุ่ยฮวนเรียกเขาไว้ "คนเป็นๆ หนึ่งคนไม่อาจหายตัวไปได้อย่างไร้ร่องรอย" ฉู่เฉินหยุดฝีเท้า "เจ้าคิดออกแล้วหรือว่าเกิดอะไรขึ้น?" เจียงซุ่ยฮวนให้ข้อสังเกต "เจ้าค้นพบห้องลับในจวนองค์ชายหนานหมิงได้อย่างไร?" เขาตอบว่า "ข้าเห็นฉู่เจวี๋ยเข้าไปในห้องหนังสือนานแล้วยังไม่ออกมา จึงเข้าไปดู และบังเอิญพบว่าด้านหลังตู้มีประตู
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 372
นางปาแมงมุมพิษในมือใส่เจียงซุ่ยฮวน "ไปตายซะ!" เจียงซุ่ยฮวนท้องแก่ เคลื่อนไหวลำบาก นางยกดาบสั้นในมือขึ้น หมายจะแทงแมงมุมพิษที่ลอยอยู่กลางอากาศ จู่ๆ มีประกายเงินวาบผ่านตา เห็นลูกดาวกระจายพุ่งมาแต่ไกล ปักแมงมุมพิษติดผนังแน่นหนา แม่มดเฒ่าตกใจจนสีหน้าซีดเผือด "แย่แล้ว มีผู้ช่วยมาอีก!" ถึงนางจะเชี่ยวชาญวิชาคาถาและวิชาพิษ แต่หากวิชายุทธ์ไร้ความสามารถ ทำได้เพียงเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ น้อยๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้มีวรยุทธ์เหนือกว่า นางก็ต้องหนีเอาตัวรอด "วันนี้พวกเจ้าโชคดีนัก!" แม่มดเฒ่าโยนถุงผ้าในมือทิ้ง หมุนตัวแล้วหนีไป ถุงผ้าร่วงหล่นลงพื้น มีแมงมุมและงูพิษมากมายไต่คลานออกมา มุ่งหน้าสู่ฉู่เฉินและเจียงซุ่ยฮวน เจียงซุ่ยฮวนคิดอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็คิดหาวิธีได้ นางคว้าขวดเหล้าที่ใช้ในห้องทดลองมา แล้วสาดลงบนแมงมุมและงูพิษที่พื้น "อาจารย์ มีหินเหล็กไฟหรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนตะโกนออกไป ฉู่เฉินโยนหินเหล็กไฟมาให้ แล้วใช้วิชาตัวเบาไล่ตามทิศทางที่แม่มดเฒ่าหนีไป เจียงซุ่ยฮวนกำหินเหล็กไฟไว้ ขัดให้เกิดประกายไฟกระเด็นใส่งูพิษและแมงมุมที่คลานอยู่บนพื้น ทันใดนั้นเปลวไฟก็ลุกโชน นางถอยหลังไปหลายก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 371
ในราตรีอันเงียบสงัด เสียงกรีดร้องหนึ่งได้ทำลายความสงบลง ฉู่เฉินกุมศีรษะกระโดดตื่นจากบรรจถรณ์ ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด "อ๊ากกก! หนังศีรษะข้าช่างปวดร้าวนัก!" เขาก้มหน้าลงด้วยความโกรธเกรี้ยว มองหาผู้กระทำการกระชากเส้นผมของตน หลังจากค้นหาอยู่ครู่ใหญ่ในความมืด ในที่สุดเขาก็พบเจ้าหนูเฝ้าประตูที่แอบซุกอยู่ข้างหมอนใต้แสงจันทร์ที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา เจ้าหนูเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาเปี่ยมด้วยความไร้เดียงสาแต่แฝงความงุนงง ฉู่เฉินคว้าต้นคอเจ้าหนูขึ้นมา ขณะกำลังจะระบายความโกรธ จู่ๆ ก็นึกบางสิ่งขึ้นได้ จึงรีบยัดเจ้าหนูเข้าไปในแขนเสื้อ แล้วรีบสวมรองเท้าวิ่งออกไปอย่างเร่งร้อน ในลานเรือน เจียงซุ่ยฮวนคลุมกายด้วยเสื้อคลุมขนสัตว์เพิ่งออกมาจากห้อง ในมือถือกระบี่สั้นเล่มหนึ่ง เมื่อเห็นฉู่เฉิน นางจึงเอ่ยถาม "ท่านอาจารย์ ท่านได้ยินเสียงกรีดร้องเมื่อครู่หรือไม่?" ฉู่เฉินไม่มีเวลาจะอธิบาย เขารีบวิ่งไปยังประตูใหญ่ พลางเอ่ยโดยไม่หันกลับมาแม้แต่น้อย "จงระวังตัว นอกประตูมีคนอยู่" ความง่วงงุนของเจียงซุ่ยฮวนหายไปสิ้น ดวงเนตรของนางเปล่งประกายคมกริบ มือค่อยๆ กระชับกระบี่สั้นให้แน่น เมื่อฉู่เฉินเปิ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 370
"แน่นอนว่าไม่ใช่!" ฉู่เฉินปฏิเสธเสียงดัง "เพราะเจ้าเป็นศิษย์ข้านี่แหละ ข้าถึงได้หน้าด้านขอเงินเจ้า" "อีกไม่กี่วันข้าจะไปเจียงหนานแล้ว ตอนนั้นต้องซื้อรถซื้อบ้านไม่ใช่หรือ? เจ้าอายุยังน้อยก็มีทั้งรถทั้งบ้านทั้งร้าน ข้าอายุป่านนี้แล้ว จะไม่มีแม้แต่ที่อยู่ได้อย่างไร" ฉู่เฉินทำตัวน่าสงสาร พูดไปถูตาไป ราวกับมีน้ำตาจริงๆ เจียงซุ่ยฮวนพูดอย่างจนคำ "อาจารย์ ท่านส่องกระจกดูหน่อยเถอะ ตอนนี้ท่านเป็นหนุ่มอายุยี่สิบกว่า อ้างว่าแก่ไม่ได้แล้ว" "ท่านยังหนุ่มอยู่ ที่หาเงินมีเยอะแยะ อย่าคิดแต่จะเอาจากกระเป๋าศิษย์เลย" เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจ "ข้ากำลังจะคลอด มีที่ต้องใช้เงินอีกมาก ท่านเป็นอาจารย์ไม่ช่วยเหลือก็แล้วไป จะมาขอเงินข้าได้อย่างไร?" เห็นทั้งสองกำลังจะแข่งกันน่าสงสาร ฉู่เฉินรีบพูด "หยุด หยุด หยุด ข้าไม่แข่งกับเจ้าแล้ว!" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าเห็นด้วย แต่เดิมนางก็ไม่ได้คิดจะแข่ง หากฉู่เฉินมีเงินไม่พอใช้ นางก็ให้เขาได้ แต่วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี จึงไม่อยากตกลงง่ายๆ "อย่างนี้แล้วกัน" ฉู่เฉินเสนอเงื่อนไข "รอเปิดหีบแล้ว ของข้างในเราแบ่งคนละครึ่ง นอกจากนี้ ข้าจะให้เจ้ายืมเข็มทองเล่นสองเดือน" "สอง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 369
เมื่อนางพบว่าเจียงซุ่ยฮวนเห็นนาง รีบหลบสายตาทันที เจียงซุ่ยฮวนปล่อยม่านลง สั่งยวี่จี๋ "เมื่อออกจากตลาดแล้ว ต้องขับรถม้าให้ช้าลงด้วย" ยวี่จี๋รับคำจากด้านนอก หลังออกจากตลาด รถม้าก็ยังช้าอยู่ กลับถึงบ้าน เจียงซุ่ยฮวนตรงไปลานหลัง หวังจะขอความช่วยเหลือจากฉู่เฉิน แต่เห็นเพียงกงซุนซวีคนเดียวในลานหลัง กำลังฝึกยิงธนู กงซุนซวีเห็นนางแล้วพูดอย่างดีใจ "พี่สาวเจียง ท่านช่วยสอนข้ายิงธนูได้หรือไม่? ข้าลองหลายครั้งแล้ว แต่แม่นยำไม่ดีเลย" เจียงซุ่ยฮวนรีบโบกมือปฏิเสธ "อย่างอื่นพอได้ แต่ยิงธนูอย่าให้ข้าสอนเลย" นางยิงถูกก้นฉู่เฉินได้สองครั้ง เพียงพอจะบอกว่าฝีมือยิงธนูของนางแย่ไม่ธรรมดา กงซุนซวีดูผิดหวัง "ก็ได้" "อาจารย์อยู่ที่ใด?" "อยู่ในห้อง บอกว่ากำลังศึกษากุญแจปากัวอะไรสักอย่าง ให้ข้ารอครึ่งชั่วยาม" "ดี เจ้าฝึกต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนเดินไปห้องฉู่เฉิน นับแต่ฉู่เฉินได้หีบนั้นมา ทุกวันนอกจากสอนกงซุนซวีฝึกวรยุทธ์ ก็อยู่ในห้องศึกษาวิธีเปิดหีบ นางผลักประตูเข้าไป เห็นฉู่เฉินกอดหีบนั่งบนเก้าอี้ ศีรษะเอนหลัง ตาปิดสนิท ริมฝีปากอ้าเล็กน้อย ฟังดีๆ ยังได้ยินเสียงกรน "อาจารย์" เจียงซุ่ย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 368
เจียงซุ่ยฮวนจมอยู่ในห้วงความคิด หลี่เสวียหมิงยืนอยู่ข้างๆ จ้องมองนางไม่กะพริบตา คิ้วเรียวบางของนางขมวดเล็กน้อย ดวงตาดำสนิทใสกระจ่าง แสงอาทิตย์สาดลงบนใบหน้าขาวผ่องสะอาด ทำให้นางดูเหนือโลกยิ่งขึ้น หลี่เสวียหมิงมองจนเหม่อ จู่ๆ ก็รู้สึกว่านางเหมือนนางฟ้าที่ก้าวออกมาจากภาพวาด งดงามจนสะกดจิตใจ หยิ่งเถาอุ้มผ้าม้วนหนึ่งเดินมาอย่างตื่นเต้น "คุณหนู ข้าเลือกได้แล้ว!" "อืม" เจียงซุ่ยฮวนได้สติ ยื่นเงินก้อนหนึ่งให้หยิ่งเถา ชี้ผ้าหลายม้วนตรงหน้า "เอาพวกนี้ไปจ่ายเงินเถอะ" เจียงซุ่ยฮวนตอนนี้จิตใจสับสน ไม่มีอารมณ์เลือกผ้าแล้ว หลี่เสวียหมิงเห็นนางจะไป พลันคว้าข้อมือนางไว้ นางหันตัว สะบัดข้อมือออกจากมือหลี่เสวียหมิงอย่างแนบเนียน "คุณชายหลี่ มีธุระอะไรอีกหรือ?" ท่าทางเมื่อครู่ของหลี่เสวียหมิงเป็นสัญชาตญาณ พอรู้ตัวจึงเข้าใจว่าการกระทำของตนไม่เหมาะสม เขาพูดติดอ่าง "ขออภัยคุณหนูเจียง เมื่อครู่ข้าตื่นเต้นเกินไป ไม่มีความหมายอื่นแน่นอน" "ไม่เป็นไร คุณชายหลี่เป็นบัณฑิต ข้าเชื่อว่าท่านไม่ได้ตั้งใจ เพราะพวกเราก็แค่เพื่อนกัน" เจียงซุ่ยฮวนพูดเรียบๆ นางเน้นเสียงประโยคสุดท้าย เพื่อแสดงท่าทีว่า คว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 367
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งยิ้มลามก "คุณหนู ข้าจะพาเจ้าไปที่สนุกๆ ไปกับข้าไหม?" หญิงผมขาวปฏิเสธเสียงแหลม "ไปให้พ้น ข้าไม่ไป!" นางผลักชายร่างใหญ่ตรงหน้าอย่างแรง วิ่งมาหาเจียงซุ่ยฮวน ร้องไห้คร่ำครวญ "คุณหนู ช่วยข้าด้วยเถิด!" "พวกเขาจะลักพาข้าไป ท่านช่วยส่งข้ากลับบ้านได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ทันเอ่ยปาก หยิ่งเถาก็เข้ามาดึงหญิงผู้นั้นออก ถามอย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าทำอะไร? อย่าเข้าใกล้คุณหนูของพวกเรา!" หลังเหตุการณ์ช่วยคนแล้วถูกคนแคระลักพาตัว หยิ่งเถาระแวดระวังมากขึ้น เมื่อเห็นคนแปลกหน้าเข้าใกล้เจียงซุ่ยฮวน นางจะรีบเข้าไปขวางไว้ หญิงผมขาวไม่คิดว่าจะมีคนออกมาขัดขวาง นางพูดอย่างน่าสงสาร "ข้าไม่มีเจตนาร้าย ข้าเพียงอยากขอความช่วยเหลือจากคุณหนูของเจ้า" "ถนนสายนี้มีผู้คนผ่านไปมามากมาย เจ้าจะขอความช่วยเหลือจากใครก็ได้ แต่กลับเลือกคุณหนูของพวกเราที่เป็นสตรีอ่อนแอ ใครจะรู้ว่าเจ้ามีเจตนาซ่อนเร้นหรือไม่!" หยิ่งเถาเอามือเท้าสะเอวตะโกน เสียงของหยิ่งเถาดึงดูดสายตาผู้คน หญิงผมขาวดูเก้อเขิน "ข้าเพียงร้อนใจ เห็นคุณหนูของเจ้าพอดี จึงมาขอความช่วยเหลือ เจ้าพูดจาหยาบคายเกินไป!" "อะไรหยาบคาย? ข้าพูดค
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
