LOGINShare
บทที่ 145
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 146
ชุนหลิวถูกบารมีของเจียงซุ่ยฮวนข่ม มือสั่นรับชามะลิมา ดื่มลงไปด้วยสีหน้าทุกข์ทรมาน แววรังเกียจในดวงตาเห็นได้ชัด"ชามะลิที่ผสมใบระบายและน้ำลายรสชาติเป็นอย่างไร?" เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะเยาะ รอยยิ้มแฝงแววเยาะหยันเจียงซุ่ยฮวนเกิดในตระกูลแพทย์ ตั้งแต่อายุสามขวบก็เริ่มแยกแยะสมุนไพรนานาชนิด ไม่ว่าสมุนไพรใด เพียงได้กลิ่นนางก็รู้แม้ชานี้จะใส่ดอกมะลิมากมาย แต่ก็ไม่อาจกลบกลิ่นใบระบาย อีกทั้งยังมีกลิ่นประหลาด คิดนิดหน่อยก็รู้ว่านางกำนัลถ่มน้ำลายลงไปในตำราแพทย์จีน ใบระบายมีฤทธิ์เย็น ใช้รักษาอาการท้องผูก หากกินมากเกินไปอาจท้องเสีย สตรีมีครรภ์กินเข้าไปอาจทำให้มดลูกบีบตัว ร้ายแรงถึงขั้นแท้งได้ชุนหลิวได้ยินคำพูดของเจียงซุ่ยฮวน ตกใจจนทำถ้วยชาในมือตกแตก เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับสิบชิ้นที่พวกนางทำเช่นนี้เพราะเมื่อครู่เจียงซุ่ยฮวนตบชุนหลิว และขู่ว่าจะฟ้องฮองเฮาชุนหลิวและชุนหยางเคยชินกับการได้หน้าในวัง ไม่เคยถูกดูถูกเช่นนี้ จึงแค้นเคืองเจียงซุ่ยฮวน คิดจะแอบสั่งสอนนางสักหน่อย แต่ไม่คิดว่านางจะเก่งกาจ รู้ทันในทันทีแต่ถึงเจียงซุ่ยฮวนจะจับได้ ทั้งสองก็ไม่รีบคุกเข่า เห็นชัดว่าคิดว่าเจียงซุ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 147
นางกำนัลน้อยทั้งสองจึงตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหา ขาอ่อนทรุดลงกับพื้น ตกใจจนลุกไม่ขึ้นชุนหยางถึงกับร้องไห้ด้วยความกลัว "หมอหลวงเจียง บ่าวผิดไปแล้ว บ่าวไม่กล้าอีกแล้วฮือๆๆ"เจียงซุ่ยฮวนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ข้าจะไม่นำเรื่องนี้ไปทูลฮองเฮา พวกเจ้าสองคนไปชงชามะลิมาอีก ต้องเหมือนเมื่อครู่ทุกประการ คนละกาดื่มให้หมด ข้าจึงจะไม่เอาความ"ชุนหลิวดื่มชามะลิไปหนึ่งถ้วย ท้องก็เริ่มปวดแล้ว นางไม่กล้าคิดว่าหากต้องดื่มอีกหนึ่งกาจะเป็นอย่างไรนางหน้าซีดเผือด กลับเข้าห้องไปชงชากับชุนหยาง เสียงเจียงซุ่ยฮวนดังมาจากลาน "จำที่ข้าพูดไว้ ต้องเหมือนชามะลิถ้วยเมื่อครู่ทุกประการ ขาดส่วนผสมแม้แต่น้อยไม่ได้"ชุนหลิวและชุนหยางแม้จะเสียใจภายหลังก็ไร้ประโยชน์ ได้แต่ฝืนทนความคลื่นไส้ชงชามะลิใหม่สองกา แล้วดื่มต่อหน้าเจียงซุ่ยฮวนไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ทั้งสองก็กุมท้องวิ่งไปส้วม เพื่อแย่งส้วมถึงกับต่อยตีกัน ชุนหยางแย่งชุนหลิวไม่ได้ จึงต้องวิ่งออกไปจัดการข้างนอกพอถึงยามบ่าย ชุนหลิวและชุนหยางถ่ายจนแทบหมดแรง หน้าซีดจนยืนไม่มั่นเจียงซุ่ยฮวนมองทั้งสองอย่างสงบนิ่ง ถามว่า "ยังกล้าทำอีกหรือไม่?"ทั้งสองรีบส่ายหน้า "ไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 148
"เสร็จแล้ว" กู้จิ่นวางของในมือลงบนโต๊ะหิน เจียงซุ่ยฮวนมองดู เป็นปิ่นโตใส่อาหาร"เจ้าไม่ได้กินอะไรทั้งวัน นี่เป็นอาหารที่ข้าเพิ่งห่อมาจากครัว กินตอนร้อนๆ เถิด" กู้จิ่นเปิดปิ่นโต หยิบอาหารออกมาทีละอย่างอาหารเหล่านี้สมกับเป็นฝีมือพ่อครัวหลวง ทั้งสีสัน กลิ่นหอม และรสชาติครบครัน เจียงซุ่ยฮวนน้ำลายสอ หยิบตะเกียบขึ้นกินแต่เดิมนางกินจุอยู่แล้ว อีกทั้งหิวมาทั้งวัน จึงกินอาหารหมดอย่างรวดเร็วกู้จิ่นเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ "อิ่มหรือยัง? หากไม่พอ ข้าจะให้พ่อครัวหลวงทำมาอีก""พอแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนวางตะเกียบ รู้สึกอบอุ่นขึ้นเพราะได้พลังงานกู้จิ่นมองรอบด้าน พบว่าไม่มีคนปรนนิบัตินาง จึงขมวดคิ้วถาม "ข้าขอให้ฮองเฮาส่งนางกำนัลน้อยมาสองคน พวกนางยังไม่มาหรือ?"เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่ กล่าว "มาแล้ว เมื่อครู่พวกนางรู้สึกไม่สบาย ข้าให้กลับไปพักก่อน พรุ่งนี้ค่ำค่อยมาใหม่""เกิดอะไรขึ้น?" กู้จิ่นถาม ฮองเฮาคงไม่พานางกำนัลที่ป่วยขึ้นเขา เขาคิดว่านางกำนัลสองคนนั้นคงแกล้งป่วยเพื่อขี้เกียจเจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตอนกลางวัน ดวงตากู้จิ่นหม่นลง "เป็นข้าที่คิดไม่รอบคอบ ข้าจะไปบอกฮองเฮาเดี๋ยวนี้ แล้วส่งนา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 149
เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่มีรอยยิ้มของฮ่องเต้ ความตื่นเต้นในใจเจียงซุ่ยฮวนก็ลดลงไปครึ่งหนึ่ง นางลุกขึ้นมองฮ่องเต้แม้ฮ่องเต้จะมีพระชนมายุสามสิบเจ็ดพรรษาแล้ว แต่ดูยังหนุ่มนัก พระพักตร์คล้ายกู้จิ่นสามส่วน เพียงแต่เมื่อเทียบกับกู้จิ่นแล้ว พระพักตร์ฮ่องเต้ดูอ่อนโยนกว่าเล็กน้อยเมื่อฮ่องเต้ทอดพระเนตรเจียงซุ่ยฮวน รอยแย้มพระสรวลก็ลึกขึ้น "ที่แท้เป็นเด็กสาวงามถึงเพียงนี้ น่าแปลกที่จิ่นเอ๋อร์จะพานางมาร่วมงานล่าสัตว์"กู้จิ่นทูลอธิบาย "เสด็จพี่ ที่ข้าพาหมอหลวงเจียงมาด้วย เพราะวิชาแพทย์นางเป็นเลิศ มิใช่เพราะนางงดงาม"หลิวกงกง ขันทีใหญ่ข้างพระวรกายฮ่องเต้ เมื่อเห็นใบหน้าเจียงซุ่ยฮวนชัดเจน ก็ตกใจจนต้องขยี้ตา แล้วเข้าไปกระซิบข้างพระกรรณฮ่องเต้ "ฝ่าบาท หมอหลวงเจียงผู้นี้คือเจียงซุ่ยฮวน ธิดาท่านอ๋องหย่งหนิง อดีตพระชายาองค์แรกขององค์ชายสามพ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้ไม่ค่อยเสด็จออกนอกวัง และฉู่เจวี๋ยก็ไม่เคยพาเจียงซุ่ยฮวนเข้าวัง ฮ่องเต้จึงไม่เคยพบเจียงซุ่ยฮวนมาก่อนพระองค์เก็บรอยแย้มพระสรวล ตรัสอย่างจริงจัง "จิ่นเอ๋อร์ ที่หลิวกงกงว่ามาเป็นความจริงหรือ?""ทูลเสด็จพี่ เป็นความจริงพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นสีพระพักตร์ไม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 150
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนพูด บุคลิกของนางสงบนิ่งและเย็นชา แฝงไว้ด้วยความมั่นใจเพียงความมั่นใจนี้ ก็ทำให้ฮ่องเต้ทรงเชื่อถือนางมากขึ้น แม้แต่หมอหลวงอาวุโสที่มีประสบการณ์มากในวังยังไม่กล้าพูดมั่นใจถึงเพียงนี้ การที่นางกล้าพูดเช่นนี้ คงมีความสามารถจริงโรคนอนไม่หลับดูเหมือนไม่ร้ายแรง ไม่เจ็บไม่ปวด แต่กลับทรมานคนไม่น้อย นานวันเข้าจิตใจจะอ่อนล้าลงเรื่อยๆฮ่องเต้ทรงทุกข์ทรมานจากโรคนอนไม่หลับมาหลายปี หมอหลวงในวังทั้งใหญ่น้อยต่างเคยถวายการรักษา แต่ละครั้งหลังเสวยยาจะดีขึ้นเล็กน้อย แต่พอนานไปก็กลับเป็นเหมือนเดิมนานวันเข้า พระอาการของฮ่องเต้ยิ่งทรุดลง ต่อหน้าขุนนางต้องทรงแสร้งว่าไม่ประชวร จนบัดนี้ทั้งพระวรกายและพระทัยอ่อนล้าที่จริงฮ่องเต้ทรงหมดหวังที่จะรักษาโรคนอนไม่หลับแล้ว แม้กู้จิ่นจะทูลว่ารู้จักหมอเก่ง ฮ่องเต้ก็มิได้ทรงใส่พระทัยแต่บัดนี้ทอดพระเนตรเห็นท่าทีมั่นใจของเจียงซุ่ยฮวน ในพระทัยฮ่องเต้ก็เกิดความหวังขึ้นมา ทรงโบกพระหัตถ์ตรัสว่า "เมื่อหมอเจียงกล่าวเช่นนี้ เราจะลองยาที่เจ้าว่ามาดู หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้เราผิดหวัง"การที่ฮ่องเต้เรียกเจียงซุ่ยฮวนว่าหมอเจียง แสดงว่าทรงยอมรับตำแหน่งหมอหลวงข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 151
ฮ่องเต้ทอดพระเนตรเจียงซุ่ยฮวนที่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย ดูเหมือนจะทรงนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้พระองค์ตรัสว่า "เรายุ่งกับราชการ อีกทั้งยังทุกข์กับอาการนอนไม่หลับ จึงไม่ได้สนใจเรื่องการสมรสของเจ้ากับฉู่เจวี๋ยเท่าใดนัก ทั้งไม่รู้ว่าเหตุใดพวกเจ้าจึงหย่าขาดกัน วันนี้เจ้าจงเล่าให้เราฟัง หากมีความคับข้องใจ เราจะช่วยตัดสินให้"เจียงซุ่ยฮวนเม้มริมฝีปาก นางไม่คิดจะบอกความจริง แม้ฮ่องเต้จะดูเหมือนโปรดปรานนาง แต่ฉู่เจวี๋ยเป็นพระโอรสแท้ๆ ของฮ่องเต้ ท้ายที่สุดฮ่องเต้ก็ต้องเข้าข้างฉู่เจวี๋ย อย่างมากก็แค่ตำหนิฉู่เจวี๋ยเล็กน้อยเท่านั้นนางทูลเรียบๆ "ทูลฝ่าบาท ฉู่เจวี๋ยมิได้รังแกหม่อมฉัน พวกเรานิสัยไม่เข้ากัน อีกทั้งคนที่ฉู่เจวี๋ยรักจริงๆ คือเจียงเม่ยเอ๋อร์ หม่อมฉันยินดีถอยออกมาเพื่อให้พวกเขาได้ครองคู่กันเพคะ"ฮ่องเต้ตรัสอย่างเสียดาย "น่าเสียดายจริง เป็นฉู่เจวี๋ยที่ไม่มีวาสนา"มุมปากเจียงซุ่ยฮวนปรากฏรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา "ฝ่าบาทไม่ต้องเสียดายเพคะ พระชายาองค์ปัจจุบันของฉู่เจวี๋ย เจียงเม่ยเอ๋อร์ อนุธิดาของอ๋องหย่งหนิง เชี่ยวชาญทั้งพิณ หมากรุก อักษรศิลป์ และจิตรกรรมตั้งแต่เยาว์วัย เป็นสตรีผู้เลอเลิศอันดับหนึ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 152
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มพลางกล่าว "เรื่องนี้ฮองเฮาคงทราบดี หากฝ่าบาททรงสนพระทัย ไว้มีโอกาสให้เจียงเม่ยเอ๋อร์แสดงความสามารถสักหน่อย ให้ผู้ที่ไม่เคยเห็นได้ชื่นชมกัน"กู้จิ่นมองออก เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจเช่นนี้ฮ่องเต้ทรงยิ้ม "ความคิดดี พรุ่งนี้ค่ำที่ตำหนักหย่งอันจะมีงานเลี้ยง เราจะให้เจียงเม่ยเอ๋อร์แสดงในงาน เป็นการเริ่มต้นพิธีล่าสัตว์ที่ดี"เจียงซุ่ยฮวนแทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ นางพยายามกดรอยยิ้มบนใบหน้า ประสานมือทูล "ฝ่าบาท หม่อมฉันยังต้องต้มยาถวาย ขอทูลลากลับก่อน""ดึกแล้ว พวกเจ้ากลับไปเถิด" ฮ่องเต้ทรงโบกพระหัตถ์ให้ทั้งสองกู้จิ่นและเจียงซุ่ยฮวนถวายบังคม แล้วออกจากตำหนักเสวี่ยหลงระหว่างทางกลับ กู้จิ่นเหลียวมองเจียงซุ่ยฮวนที่กลั้นยิ้มไม่อยู่ ถามอย่างสงสัย "เหตุใดเจ้าจึงอยากให้เจียงเม่ยเอ๋อร์แสดงในงานเลี้ยง? หากนางโดดเด่น จีกุ้ยเฟยอาจไม่สังหารนาง และยังอาจรับเป็นบุตรบุญธรรม""ไม่แน่นะ อาจจะขายหน้าก็ได้" เจียงซุ่ยฮวนยิ้มกริ่ม "ถึงเวลาท่านก็จะรู้เอง"กลับถึงเรือนที่ทั้งสองพัก เจียงซุ่ยฮวนรีบเริ่มคัดยาต้มยาทันที เมื่อไม่มีนางกำนัล นางต้องทำทุกอย่างเองเตายาตั้งอยู่ในลาน เจียงซุ่ยฮวนห่มผ้าคลุม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 153
"อืม" กู้จิ่นยกมุมปาก "ข้าไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วง"ทั้งสองต่างเงียบลง รอบข้างมีเพียงเสียงปะทุของฟืนในเตาไฟ และเสียงน้ำยาต้มเดือดปุดๆผ่านไปครึ่งชั่วยาม เจียงซุ่ยฮวนมองยาต้มในหม้อดินแล้วเอ่ย "ใกล้ได้ที่แล้ว ส่งถวายฮ่องเต้ได้"นางหยิบผ้าเช็ดหน้ามาห่อหูหม้อ พยายามจะยกหม้อขึ้น แต่ผ้าบางเกินไป ไม่อาจต้านความร้อนของหม้อได้ เจียงซุ่ยฮวนร้องเสียงแหลมพลางชักมือกลับกู้จิ่นเห็นดังนั้น รีบไปตักน้ำจากบ่อข้างๆ มาหนึ่งกระบวย แล้วจับมือเจียงซุ่ยฮวนที่ถูกลวกจุ่มลงในน้ำน้ำในบ่อเย็นเฉียบ เจียงซุ่ยฮวนไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว นางพยายามจะชักมือออก แต่กู้จิ่นกลับกดไว้แน่น พูดอย่างจริงจัง "แช่ต่ออีกสักพัก ไม่เช่นนั้นจะพองเป็นตุ่ม"เห็นสีหน้าตื่นตระหนกของกู้จิ่น เจียงซุ่ยฮวนปลอบ "ข้าไม่เป็นไร ไม่ได้ลวกแรงนัก เดี๋ยวทายาพักเดียวก็หาย"กู้จิ่นไม่พูดอะไร มือหนึ่งถือกระบวย อีกมือกุมมือเจียงซุ่ยฮวนแช่ในน้ำ น้ำในบ่อบนเขาเย็นจนแทบแข็ง แต่กู้จิ่นดูเหมือนไม่รู้สึกเย็น แม้แต่คิ้วก็ไม่ขมวดเจียงซุ่ยฮวนเห็นมือขวาเขาแดงก่ำด้วยความเย็น แต่กลับไม่มีปฏิกิริยาใด หัวใจนางราวกับถูกอะไรบางอย่างกระแทก จึงดึงมือออกแรงๆ"ข้า
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 370
"แน่นอนว่าไม่ใช่!" ฉู่เฉินปฏิเสธเสียงดัง "เพราะเจ้าเป็นศิษย์ข้านี่แหละ ข้าถึงได้หน้าด้านขอเงินเจ้า" "อีกไม่กี่วันข้าจะไปเจียงหนานแล้ว ตอนนั้นต้องซื้อรถซื้อบ้านไม่ใช่หรือ? เจ้าอายุยังน้อยก็มีทั้งรถทั้งบ้านทั้งร้าน ข้าอายุป่านนี้แล้ว จะไม่มีแม้แต่ที่อยู่ได้อย่างไร" ฉู่เฉินทำตัวน่าสงสาร พูดไปถูตาไป ราวกับมีน้ำตาจริงๆ เจียงซุ่ยฮวนพูดอย่างจนคำ "อาจารย์ ท่านส่องกระจกดูหน่อยเถอะ ตอนนี้ท่านเป็นหนุ่มอายุยี่สิบกว่า อ้างว่าแก่ไม่ได้แล้ว" "ท่านยังหนุ่มอยู่ ที่หาเงินมีเยอะแยะ อย่าคิดแต่จะเอาจากกระเป๋าศิษย์เลย" เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจ "ข้ากำลังจะคลอด มีที่ต้องใช้เงินอีกมาก ท่านเป็นอาจารย์ไม่ช่วยเหลือก็แล้วไป จะมาขอเงินข้าได้อย่างไร?" เห็นทั้งสองกำลังจะแข่งกันน่าสงสาร ฉู่เฉินรีบพูด "หยุด หยุด หยุด ข้าไม่แข่งกับเจ้าแล้ว!" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าเห็นด้วย แต่เดิมนางก็ไม่ได้คิดจะแข่ง หากฉู่เฉินมีเงินไม่พอใช้ นางก็ให้เขาได้ แต่วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี จึงไม่อยากตกลงง่ายๆ "อย่างนี้แล้วกัน" ฉู่เฉินเสนอเงื่อนไข "รอเปิดหีบแล้ว ของข้างในเราแบ่งคนละครึ่ง นอกจากนี้ ข้าจะให้เจ้ายืมเข็มทองเล่นสองเดือน" "สอง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 369
เมื่อนางพบว่าเจียงซุ่ยฮวนเห็นนาง รีบหลบสายตาทันที เจียงซุ่ยฮวนปล่อยม่านลง สั่งยวี่จี๋ "เมื่อออกจากตลาดแล้ว ต้องขับรถม้าให้ช้าลงด้วย" ยวี่จี๋รับคำจากด้านนอก หลังออกจากตลาด รถม้าก็ยังช้าอยู่ กลับถึงบ้าน เจียงซุ่ยฮวนตรงไปลานหลัง หวังจะขอความช่วยเหลือจากฉู่เฉิน แต่เห็นเพียงกงซุนซวีคนเดียวในลานหลัง กำลังฝึกยิงธนู กงซุนซวีเห็นนางแล้วพูดอย่างดีใจ "พี่สาวเจียง ท่านช่วยสอนข้ายิงธนูได้หรือไม่? ข้าลองหลายครั้งแล้ว แต่แม่นยำไม่ดีเลย" เจียงซุ่ยฮวนรีบโบกมือปฏิเสธ "อย่างอื่นพอได้ แต่ยิงธนูอย่าให้ข้าสอนเลย" นางยิงถูกก้นฉู่เฉินได้สองครั้ง เพียงพอจะบอกว่าฝีมือยิงธนูของนางแย่ไม่ธรรมดา กงซุนซวีดูผิดหวัง "ก็ได้" "อาจารย์อยู่ที่ใด?" "อยู่ในห้อง บอกว่ากำลังศึกษากุญแจปากัวอะไรสักอย่าง ให้ข้ารอครึ่งชั่วยาม" "ดี เจ้าฝึกต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนเดินไปห้องฉู่เฉิน นับแต่ฉู่เฉินได้หีบนั้นมา ทุกวันนอกจากสอนกงซุนซวีฝึกวรยุทธ์ ก็อยู่ในห้องศึกษาวิธีเปิดหีบ นางผลักประตูเข้าไป เห็นฉู่เฉินกอดหีบนั่งบนเก้าอี้ ศีรษะเอนหลัง ตาปิดสนิท ริมฝีปากอ้าเล็กน้อย ฟังดีๆ ยังได้ยินเสียงกรน "อาจารย์" เจียงซุ่ย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 368
เจียงซุ่ยฮวนจมอยู่ในห้วงความคิด หลี่เสวียหมิงยืนอยู่ข้างๆ จ้องมองนางไม่กะพริบตา คิ้วเรียวบางของนางขมวดเล็กน้อย ดวงตาดำสนิทใสกระจ่าง แสงอาทิตย์สาดลงบนใบหน้าขาวผ่องสะอาด ทำให้นางดูเหนือโลกยิ่งขึ้น หลี่เสวียหมิงมองจนเหม่อ จู่ๆ ก็รู้สึกว่านางเหมือนนางฟ้าที่ก้าวออกมาจากภาพวาด งดงามจนสะกดจิตใจ หยิ่งเถาอุ้มผ้าม้วนหนึ่งเดินมาอย่างตื่นเต้น "คุณหนู ข้าเลือกได้แล้ว!" "อืม" เจียงซุ่ยฮวนได้สติ ยื่นเงินก้อนหนึ่งให้หยิ่งเถา ชี้ผ้าหลายม้วนตรงหน้า "เอาพวกนี้ไปจ่ายเงินเถอะ" เจียงซุ่ยฮวนตอนนี้จิตใจสับสน ไม่มีอารมณ์เลือกผ้าแล้ว หลี่เสวียหมิงเห็นนางจะไป พลันคว้าข้อมือนางไว้ นางหันตัว สะบัดข้อมือออกจากมือหลี่เสวียหมิงอย่างแนบเนียน "คุณชายหลี่ มีธุระอะไรอีกหรือ?" ท่าทางเมื่อครู่ของหลี่เสวียหมิงเป็นสัญชาตญาณ พอรู้ตัวจึงเข้าใจว่าการกระทำของตนไม่เหมาะสม เขาพูดติดอ่าง "ขออภัยคุณหนูเจียง เมื่อครู่ข้าตื่นเต้นเกินไป ไม่มีความหมายอื่นแน่นอน" "ไม่เป็นไร คุณชายหลี่เป็นบัณฑิต ข้าเชื่อว่าท่านไม่ได้ตั้งใจ เพราะพวกเราก็แค่เพื่อนกัน" เจียงซุ่ยฮวนพูดเรียบๆ นางเน้นเสียงประโยคสุดท้าย เพื่อแสดงท่าทีว่า คว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 367
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งยิ้มลามก "คุณหนู ข้าจะพาเจ้าไปที่สนุกๆ ไปกับข้าไหม?" หญิงผมขาวปฏิเสธเสียงแหลม "ไปให้พ้น ข้าไม่ไป!" นางผลักชายร่างใหญ่ตรงหน้าอย่างแรง วิ่งมาหาเจียงซุ่ยฮวน ร้องไห้คร่ำครวญ "คุณหนู ช่วยข้าด้วยเถิด!" "พวกเขาจะลักพาข้าไป ท่านช่วยส่งข้ากลับบ้านได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ทันเอ่ยปาก หยิ่งเถาก็เข้ามาดึงหญิงผู้นั้นออก ถามอย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าทำอะไร? อย่าเข้าใกล้คุณหนูของพวกเรา!" หลังเหตุการณ์ช่วยคนแล้วถูกคนแคระลักพาตัว หยิ่งเถาระแวดระวังมากขึ้น เมื่อเห็นคนแปลกหน้าเข้าใกล้เจียงซุ่ยฮวน นางจะรีบเข้าไปขวางไว้ หญิงผมขาวไม่คิดว่าจะมีคนออกมาขัดขวาง นางพูดอย่างน่าสงสาร "ข้าไม่มีเจตนาร้าย ข้าเพียงอยากขอความช่วยเหลือจากคุณหนูของเจ้า" "ถนนสายนี้มีผู้คนผ่านไปมามากมาย เจ้าจะขอความช่วยเหลือจากใครก็ได้ แต่กลับเลือกคุณหนูของพวกเราที่เป็นสตรีอ่อนแอ ใครจะรู้ว่าเจ้ามีเจตนาซ่อนเร้นหรือไม่!" หยิ่งเถาเอามือเท้าสะเอวตะโกน เสียงของหยิ่งเถาดึงดูดสายตาผู้คน หญิงผมขาวดูเก้อเขิน "ข้าเพียงร้อนใจ เห็นคุณหนูของเจ้าพอดี จึงมาขอความช่วยเหลือ เจ้าพูดจาหยาบคายเกินไป!" "อะไรหยาบคาย? ข้าพูดค
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 365
ราชครูเย็นชายิ่ง "รู้อยู่ว่าบิดามารดาอยู่ในมือข้า ก็ควรทำการให้รอบคอบ อย่าให้ผู้ใดจับได้" "กระหม่อมเข้าใจแล้ว" ราชครูจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผ่านไปไม่กี่วินาที เงาดำเดินออกมาจากที่มืด เป็นชายในชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ใบหน้าเขาบวม รูปร่างอวบอ้วน ทั้งคนดูประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับลูกโป่งที่ถูกเป่าจนพองแล้วปล่อยลมออกครึ่งหนึ่ง สีหน้าทรุดโทรมยิ่ง "ช่างเหลือเชื่อ เรื่องเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ยังอุตส่าห์มาถามข้าอีก!" ชายผู้นั้นด่าทอ เตะเสาที่ประตู "ไอ้หมาตัวนี้! กล้าเอาพ่อแม่ข้ามาข่มขู่!" "ข้าเป็นเช่นนี้แล้ว ยังจะกลัวเจ้าอีกหรือ?" ชายผู้นั้นดูอารมณ์ร้ายยิ่ง ด่าทอครอบครัวราชครูทั้งหมด ขันทีน้อยเห็นภาพนี้ แอบถอดชุดขันทีออก ใช้วิชาตัวเบาจากไป ในจวนองค์ชายเป่ยโม่ ขันทีน้อยคนเมื่อครู่สวมชุดดำ เล่าเรื่องที่เห็นให้ชางอี้ฟังทั้งหมด ชางอี้ฟังจบก็ถามอย่างตกตะลึง "คนผู้นั้นคือใคร?" "กระหม่อมรู้เพียงว่าเขาสวมชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ไม่รู้ว่าเป็นใคร" "ได้ รีบกลับวังไปเถิด ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้องค์ชายทราบ" ชางอี้หยุดครู่หนึ่ง พูดต่อ "ต้องจับตาคนผู้นั้นให้ดี!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 364
ยามค่ำคืน ในศาลเทียนฟู่แห่งวังหลวงสว่างไสว ขันทีและนางกำนัลต่างรีบร้อนเข้าออก เปลี่ยนของเก่าในศาลทั้งหมดเป็นของใหม่ ในวันขึ้นปีใหม่ เมืองหลวงจะจัดพิธีบวงสรวงใหญ่ ราชวงศ์และขุนนางทั้งหมดต้องเข้าร่วม แม่ทัพฉีหยวนจะนำทัพกลับเมืองหลวงในอีกสิบวันเพื่อร่วมพิธี ฮ่องเต้จึงสั่งให้บูรณะศาลเทียนฟู่ใหม่ทั้งหมดเพื่อจัดงานเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพฉีหยวน เหตุนี้ศาลเทียนฟู่คืนนี้จึงคึกคักเช่นนี้ ขันทีหลิวยืนที่ประตูศาลเทียนฟู่สั่งการขันทีน้อยกลุ่มหนึ่ง "เร็วๆ! ขยันหน่อย แม่ทัพฉีหยวนจะกลับเมืองหลวงในอีกแปดวัน ถ้าเกิดผิดพลาดอะไร พวกเจ้าระวังหัวด้วย!" พวกขันทีน้อยที่กำลังขนของได้ยินคำพูดขันทีหลิว ตัวสั่นด้วยความกลัว ยิ่งทำงานขยันขึ้น ข้างๆ มีขันทีน้อยคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา แต่รูปร่างดูสง่ากว่าขันทีคนอื่น เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดขันทีหลิว ขณะขนของก็มองซ้ายมองขวา ราวกับกำลังสังเกตบางอย่าง ขันทีหลิวสังเกตเห็นท่าทางขันทีน้อย ชี้หน้าด่า "เจ้าไม่ตั้งใจทำงาน มองอะไรอยู่?" ขันทีน้อยก้มหัวคำนับ "ขอรายงานท่านขันทีหลิว ข้าน้อยดูว่ามีงานอื่นต้องทำอีกไหม" "เจ้าแค่ขนของก็พอ ไปยุ่งเรื่องอื่นทำไม! หรือคิดจะแย่งตำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 363
"หากหนอนกู่ตัวนั้นเจาะเข้าร่างคนแล้ว ตัวนี้ก็จะไม่เจาะเข้าร่างคนอีก" หมอผีบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เจ้าเข้ามา" เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าขยับ เรียกชุ่ยหงเข้ามา ให้ชุ่ยหงเดินไปหน้าหมอผี หมอผีดึงแขนเสื้อชุ่ยหงขึ้น วางหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง ชุ่ยหงหลับตาแน่น รู้สึกเพียงสัมผัสเหนียวลื่นบนแขน นางอดลืมตาดูไม่ได้ เห็นหนอนกู่น่าขยะแขยงค่อยๆ คลานบนแขน ทิ้งน้ำเมือกใสไว้ ภาพน่าขยะแขยงนี้ทำให้ชุ่ยหงถึงกับลืมกรีดร้อง ตาพลิกเป็นลมไป แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับร้องอย่างดีใจ "ดูสิ! หนอนกู่ไม่ได้เจาะเข้าผิวหนังนาง แสดงว่าหนอนกู่ตัวนั้นต้องอยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวนแน่!" "ข้าบอกแล้วว่าเป็นปัญหาของเจ้า!" เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มผ้าอ้อมลืมตัว "เจ้าไม่ช่วยข้ากำจัดเจียงซุ่ยฮวน ยังจะเอาฉู่ฝูสิง ช่างฝันเฟื่องจริงๆ!" สีหน้าหมอผีเขียวบ้างขาวบ้าง พึมพำ "เป็นไปไม่ได้! หนอนกู่อยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวน เหตุใดนานขนาดนี้ยังไม่ฟักตัว?" "ฮึ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเยาะ "ข้าว่าหนอนกู่นั่นมีปัญหา!" แต่หมอผีกลับสงบลง ค่อยๆ จับหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง โยนลงถังน้ำ ถามอย่างไร้อารมณ์ "ชายาองค์ชายหนานหมิง เจ้าคลอดทารกประหลาดเช่นนี้ เหตุใดไม่ยอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 362
เจียงเม่ยเอ๋อร์ชะงัก ถามอย่างสงสัย "หมายความว่าอย่างไร?" "ตอนที่ข้าให้หนอนกู่พิษแก่เจ้า เคยบอกว่า เจ้าจะนำสิ่งที่ข้าต้องการมามอบให้เอง" หมอผีเปิดม่าน จ้องฉู่ฝูที่เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มอยู่ด้วยสายตาเยี่ยงงูพิษ "สิ่งที่เจ้าอุ้มอยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่ข้าต้องการ!" ม่านตาเจียงเม่ยเอ๋อร์ขยายกว้างในทันที อุ้มฉู่ฝูพลางพูดอย่างไม่อยากเชื่อ "นี่คือลูกของข้า จะให้เจ้าได้อย่างไร?" หากนางรู้ก่อนว่าหมอผีต้องการฉู่ฝู นางคงไม่อุ้มฉู่ฝูมาหาหมอผีเพื่อรักษาโรคแน่ แขนของหมอผีพันด้วยงูดำตัวหนึ่ง แลบลิ้น "ฟิ้ว ฟิ้ว" บรรยากาศพลันกดดันและเย็นยะเยือก "อย่างไร เจ้าจะบิดพลิ้ว?" สีหน้าหมอผีเย็นชา "ตอนนั้นเราตกลงกันแล้ว หากเจ้าบิดพลิ้วตอนนี้ รู้หรือไม่ว่าต้องจ่ายราคาเช่นไร?" สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ซีดเผือด นางรู้ว่าหมอผีตรงหน้าเชี่ยวชาญไสยศาสตร์ จึงไม่กล้าทะเลาะกับหมอผี ได้แต่แย้งว่า "ตอนนั้นเราพูดกันว่า เจ้าช่วยข้าฆ่าเจียงซุ่ยฮวน ข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ" "แต่ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ตาย! ทำไมข้าต้องให้ฉู่ฝูแก่เจ้า?" หมอผีทุบโต๊ะแรงๆ งูดำบนแขนสั่นหล่นลงมา เลื้อยบนโต๊ะสองสามที แล้วไต่กลับขึ้นแขนหมอผี
