บทที่ 287

“วางลงนะ!”

ในตอนที่โจชัวกำลังมองภาพในอัลบั้มอย่างเหม่อลอย จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากด้านหลัง

จากนั้นลูน่าก็เข้ามาฉกอัลบั้มภาพในอ้อมแขนของโจชัวไปในทันที “ใครอนุญาตให้คุณแตะต้องของของฉัน!”

อัลบั้มภาพนี้เป็นของขวัญวันเกิดจากไนเจล เขาใช้เวลาหลายวันไปกับการอยู่ในโรงพยาบาลตั้งแต่ที่พวกเขาพบว่าเขาเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว

แม้ว่าไนเจลจะยังเด็ก แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงเรื่องของชีวิตและความเป็นความตาย เขากลัวว่าวันใดวันหนึ่งเขาอาจจากไปโดยไม่มีวันกลับแล้วลูน่าจะคิดถึงเขา ดังนั้นเขาจึงแอบทำอัลบั้มภาพพวกนี้ไว้ให้เธอ

“ในรูปอัลบั้มนี้ไม่มีรูปผมคู่กับนีล ถ้าวันไหนผมตายไป ให้คิดว่าผมกับนีลเป็นคนคนเดียวกันนะครับ”

คำพูดของไนเจลในตอนนั้นยังคงดังก้องในหูของเธอ

เมื่อเห็นความตระหนกของเธอ โจชัวก็ขมวดคิ้ว “นีลป่วยหนักเหรอ?”

“เปล่า” ลูน่าหันหลังและเก็บอัลบั้มภาพไว้อย่างดี “ก็แค่ไข้หวัดน่ะ”

“เขาอยู่ในโรงพยาบาลหลายเดือนแค่เพราะไข้หวัดเหรอ?” น้ำเสียงของโจชัวเย็นชาขึ้นกว่าเดิม “ฉันเห็นวันที่บนเตียงนะ อย่างน้อยก็สามถึงสี่เดือน”

โจชัวมองเธออย่างเย็นชา “ทำไมเขาถึงต้องอยู่ในโรงพยาบาลนานขนาดนั้น