บทที่ 227

หลังจากโดนตบไปสองสามทีใบหน้าของนีลก็บวมช้ำ

หลังจากนั้นออร่าก็รู้สึกว่าได้ระบายความโกรธนิดหน่อย

เธอลุกขึ้นยืนและมองนีลอย่างเย่อหยิ่ง “ฉลาดนักไม่ใช่เหรอ? ไม่ได้เดาเอาไว้หรือว่าฉันจะทำอะไร ทำไมยังปิดตาเดินเข้ามาอีก?”

นีลมองเธอ “ถ้าฉันไม่มา เธอก็คงจะไปยุ่งกับเนลลี่หรือไม่ก็แม่ฉันน่ะสิ พวกเขาเป็นผู้หญิง ส่วนฉันเป็นผู้ชาย”

เขาควรเป็นคนที่แบกรับความเจ็บปวดนี้เอาไว้แทน

คำพูดของเขาทำให้ออร่าหัวเราะเยาะ “กล้าดีนะ แต่จะไปมีประโยชน์อะไร ถึงแม้แกจะฉลาด แต่แกก็ยังมาที่นี่แล้วก็โดนฉันตบอยู่ดี”

นีลขยิบตาให้เธอ “ลองเดาดูสิว่าทำไมฉันถึงยอมโดนเธอตบอยู่ที่นี่”

ออร่าขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

นีลยิ้มเล็กน้อย “มองดูข้างล่างสิ”

ออร่าเม้มปากและเดินไปที่หน้าต่างแง้มผ้าม่านแล้วมองลงไปข้างล่าง

“แกเรียกตำรวจมาเหรอ?”

“ถ้าคิดไม่ผิด เนลลี่คงเป็นคนเรียกตำรวจน่ะ”

นีลยิ้มจาง ๆ เขากอดอก แม้ว่าใบหน้าจะบวมฉึ่ง แต่เขาก็ยังดูเยาะเย้ยและเย็นชาเหมือนโจชัวไม่มีผิด

ความเย่อหยิ่งของเขามีแต่ทำให้ออร่าโกรธเคือง!

เธอพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้ลูน่าให้กำเนิดลูกของโจชัว! เธอรู้ดีว่า แม้โจชัวจะไม่เคยแสดงออกอย่างเปิดเผย