บทที่ 233

เมื่อได้ยินลูน่ากล่าวถึงลูน่า กิบสัน โจเซฟก็ขมวดคิ้วแล้วลดเสียงลง “ถ้าเธอยังคิดว่าเราเป็นครอบครัว เธอคงกลับบ้านมานานแล้ว! ตอนนี้เธอก็แค่เล่นเกมพวกนี้ เธอทำเหมือนเป็นเกมปริศนาลับ เธอส่งลูกสาวกลับบ้าน แต่ตัวเองกลับไม่โผล่ออกมาแม้แต่ปลายเส้นผม”

นาตาชาเองก็ขมวดคิ้วอยู่ข้าง ๆ เขาเช่นกัน “คุณลูน่า เรากำลังคุยเรื่องลูกสาวคนเล็กของเรากับคุณ คุณ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงลูกสาวคนโตของเรานี่ใช่ไหมคะ?”

“อืม…”

โจเซฟรีบดึงบทสนทนากลับไปสู่หัวข้อปัจจุบัน “คุณลูน่า เรากำลังคุยเรื่องสถานการณ์ของออร่ากับคุณ บอกราคามาเลย ตราบใดที่คุณปลอบลูกชายของคุณอย่างเหมาะสมและป้องกันไม่ให้เขาพูดเรื่องไร้สาระออกไป เราสามารถจ่ายให้คุณได้เท่าที่คุณต้องการเลย เพราะไม่ว่ายังไงโจชัวก็เป็นลูกเขยของเรา เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา”

เมื่อมองดูคู่รักวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าเธอ ชั่วขณะหนึ่งลูน่าก็ไม่ต้องการที่จะยอมรับว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่ทางสายเลือดของเธอเลย

“ไม่ว่าคุณจะรวยแค่ไหน เราก็ไม่ต้องการเงินของคุณ!”

นีลขมวดคิ้ว เขาเอื้อมมือไปจับมือลูน่า แล้วจ้องมองคู่รักที่อยู่ตรงหน้าอย่างเคร่งขรึม “ออร่าเป็นลูกสุดที่รักของพวกคุณ แต่ผมก็เป็นลูกสุด