LOGINShare
บทที่ 906
Related chapters
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 907
"คุณไม่เคยได้ยินคำว่าจิตใจผู้หญิงก็เหมือนงูพิษเหรอ?" ฉี๋อีหยุนไม่ได้ซ่อนด้านที่ชั่วร้ายของเธอ ในทางกลับกันเธออยากจะแสดงตัวตนที่แท้จริงของเธอต่อหน้าหานซานเฉียนให้มากที่สุด เพื่อที่หานซานเฉียนจะได้รู้จักตัวตนของเธอจริง ๆถึงการเสแสร้งจะให้ถูกใจผู้คนมากกว่า แต่ฉี๋อีหยุนคิดว่าเมื่อการเสแสร้งถูกเปิดโปงมันจะยิ่งน่าขยะแขยงมากกว่าทุกสิ่งที่ฉี๋อีหยุนทำ เธอได้คิดในมุมของหานซานเฉียนแล้ว และดูเหมือนว่าหานซานเฉียนจะกลายเป็นคนที่สำคัญที่สุดในหัวใจของเธอไปแล้ว“หานเหยียนไม่ได้โง่ขนาดที่จะปล่อยจุดอ่อนไว้ในมือของผม” หานซานเฉียนพูด"ถ้าไม่สุดหนทางจริง ๆ เธอก็คงไม่ทำแบบนั้นแน่ แต่คุณสามารถบีบเธอไปสู่ทางตันได้ ฉันเชื่อว่าความไม่พอใจของเธอจะทำให้เธอสามารถทำเรื่องบ้า ๆ ได้ทุกอย่าง" ฉี๋อีหยุนกล่าวสุดหนทาง?ระดับไหนถึงจะเรียกว่าสุดหนทางกันล่ะ จุดนี้มันไม่มีความชัดเจน และเขาทำได้เพียงค่อย ๆ มองหาด้วยตัวเอง"ตอบแทนคำแนะนำของคุณ วันนี้ผมจะเลี้ยงข้าวคุณ เป็นไง?" หานซานเฉียนกล่าว"ฉันขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน" ฉี๋อีหยุนลุกขึ้นจากโซฟาโดยไม่ลังเล เธอไม่อยากพลาดโอกาสดี ๆ แบบนี้ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงมื้ออาหารธร
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 908
“หน้าตาสวยแล้วยังไงล่ะ อยู่กับขยะอย่างเขา ไม่ช้าก็เร็วยังไงก็กลายเป็นหญิงแก่หน้าเหลืองอยู่ดี” มี่เฟยเอ๋อร์พูดอย่างเหยียดหยาม"พี่เฟยเอ๋อร์ พี่ไม่รู้ว่าพี่หาน..." พูดถึงตรงนี้ หยางเหมิงก็ปิดปากของตัวเองทันที เธอเกือบจะโพล่งตัวตนที่แท้จริงของหานซานเฉียนออกมาซะแล้ว“รู้อะไร?” มี่เฟยเอ๋อร์ถามอย่างงุนงง"ไม่...ไม่มีอะไร" หยางเหมิงรีบปกปิดความตื่นตระหนกและพูดว่า "พี่เฟยเอ๋อร์ รีบกลับบ้านกันเถอะ ฉันต้องทำอาหารอีก ฉันหิวจนท้องร้องแล้ว"มี่เฟยเอ๋อร์ก้าวไปขวางหน้าหยางเหมิงและพูดว่า "เด็กน้อย ตอนนี้เธอกำลังปกปิดฉันอย่างงั้นเหรอ"หยางเหมิงก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด ไม่กล้ามองหน้ามี่เฟยเอ๋อร์ เพราะหากยังไม่ได้รับการอนุญาติจากหานซานเฉียน เธอก็ไม่กล้าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขาแก่มี่เฟยเอ๋อร์“พี่เฟยเอ๋อร์ ฉันไม่มีอะไรปกปิดพี่จริง ๆ” หยางเหมิงกล่าวมี่เฟยเอ๋อร์กัดฟัน เธอแน่ใจว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหานซานเฉียน และไมรู้ว่าไอ้ขยะนั่นได้ล้างสมองอะไรหยางเหมิงอีก“ก็ได้ ฉันจะไม่บังคับเธอ รอเขากลับมา ฉันค่อยไปถามเขาเอาเอง ถ้าเขากล้าโกหกเธอ หรือว่าทำร้ายเธอล่ะก็ ฉันจะไม่มีวันปล่อยเขาไปแน่” มี่เฟยเอ๋อ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 909
เดิมทีร้านอาหารมีลูกค้าไม่มากนัก แต่เพราะการปรากฎตัวของฉี๋อีหยุนทำให้ตอนนี้ประชากรแน่นขนัด และไม่มีที่นั่งว่างเหลืออยู่แล้ว แถมยังมีคนจำนวนมากเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูไม่ยอมจากไปไหน หานซานเฉียนถอนหายใจ และเขาก็ได้ยินการคาดเดาจากเหล่าฝูงชนไปต่าง ๆ นา ๆหลายคนคิดว่าฉี๋อีหยุนเป็นดารา ในสายตาของพวกเขาดูเหมือนว่า มีเพียงดาราเท่าถึงจะมีหน้าตาสวยงามแบบนี้ได้"ในเมื่อฉันมีพลังดึงดูดขนาดนี้ คุณไม่พิจารณาให้ฉันเป็นพรีเซนเตอร์ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวหน่อยเหรอ บางทีฉันอาจช่วยให้บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวให้ได้รับความชื่นชอบมากขึ้นในหยุนเฉิงนะ" ฉี๋อีหยุนกล่าวด้วยรอยยิ้มหานซานเฉียนตกตะลึง ข้อเสนอนี้ค่อนข้างน่าสนใจ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวจะเพิ่มอิทธิพล แต่หากมีทางลัดที่สามารถทำได้ นี่ก็เป็นวิธีที่ดีทีเดียว ดูจากพลังดึงดูดของฉี๋อีหยุนในวันนี้ มันอาจจะได้ผลจริง ๆ ก็ได้แต่หานซานเฉียนไม่แน่ใจว่าซูหยิงเซี่ยจะคิดอย่างไรหลังจากรู้เรื่องนี้ "หยุดก่อน ผมไม่อยากให้หยิงเซี่ยสงสัยความสัมพันธ์ของเรา" หานซานเฉียนกล่าวหัวใจของฉี๋อีหยุนบีบรัด เป็นเพราะซูหยิงเซี่ยอีกแล้ว ความสัมพ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 910
“หยิงเซี่ย คืนนี้ลูกก็จะไม่กลับบ้านเหรอ?” เจี่ยงหลานถามซูหยิงเซี่ยที่อยู่ปลายสายกำลังกินอาหารเย็นกับเฉินหลินเหยาอยู่ และเธอก็ตั้งใจว่าคืนนี้จะไปนอนค้างที่บ้านของเฉินหลินเหยา"แม่คะ แม่โทรหาลูกมีอะไรรึเปล่าคะ?" ซูหยิงเซี่ยถาม“มีสิ มันเป็นเรื่องร้ายแรงมากด้วย ลูกรีบกลับมาที่บ้านเดี๋ยวนี้เลย”เจี่ยงหลานกล่าว“ได้ค่ะ หลังจากินข้าวเสร็จแล้วลูกจะรีบกลับไป”หลังจากวางสายเฉินหลินก็ถามซูหยิงเซี่ย "มีอะไรเหรอ?""แม่ของฉันบอกว่ามีเรื่องร้ายแรง แต่ฉันเดาว่าเธอคงเอะอะไปเองมากกว่า" ซูหยิงเซี่ยส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้"ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณป้า ทำไมถึงได้ต้องการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหานซานเฉียนนัก?" เฉินหลินเหยาถามด้วยความงงงวย เธอได้ยินซูหยิงเซี่ยบ่นเรื่องนี้บ่อย ๆ ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเจี่ยงหลานทำอะไรบ้าง และนั่นก็ทำให้เธอรู้สึกไม่เข้าใจเอาซะเลยในอดีตตอนที่หานซานเฉียนยังเป็นคนกระจอกอยู่ เจี่ยงหลานยุยงความขัดแย้งก็แล้วไป แต่ตอนนี้เธอไม่เข้าใจเหรอว่าที่ตระกูลมีทุกอย่างในวันนี้ได้ก็เพราะหานซานเฉียน?ถ้าไม่ใช่เพราะหานซานเฉียน เธอจะได้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ใจกลางภูเขาได้อย่างไร และเธอจะม
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 911
"หยิงเซี่ยลูกตาบอดหรือเปล่า หลักฐานอยู่ตรงหน้าขนาดนี้ ลูกยังจะปกป้องมันอีกเหรอ?" เจี่ยงหลานพูดด้วยความโกรธ เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าซูหยิงเซี่ยถูกวางยาพิษชนิดใด ทำไมถึงได้มั่นคงกับหานซานเฉียนนัก เธอไม่รู้เลยเหรอว่าหานซานเฉียนจะนำวิกฤตอะไรมาสู่ตระกูลซูบ้าง?และตอนนี้ความจริงที่ว่าเขานอกใจ ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ซูหยิงเซี่ยตัดขาดกับเขาได้อีกเหรอ? "นั่นคืออีหยุน อีหยุนเป็นเพื่อนสนิทของลูก เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะมีความสัมพันธ์กับซานเฉียน" ซูหยิงเซี่ยกล่าวเมื่อได้ยินคำว่าอีหยุน เจี่ยงหลานก็ผงะทันที เธอเคยเห็นผู้หญิงในรูปมากกว่าหนึ่งครั้ง จะเป็นฉี๋อีหยุนได้อย่างไร"ดวงตาของลูกฝ้าฟางตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หน้าตาของอีหยุนธรรมดาจะตายไป เธอจะเป็นคนในรูปนี้ได้ยังไง" เจี่ยงหลานกล่าวฉี๋อีหยุนที่สวมแว่นตานั้นธรรมดาจริง แต่ซูหยิงเซี่ยรู้ดีว่าฉี๋อีหยุนมีรูปลักษณ์อย่างไรหลังจากถอดแว่นตา เธอไม่มีทางจำผิดแน่"แม่คะ นี่คืออีหยุนจริง ๆ พวกเขาอาจจะแค่ไปทานข้าวด้วยกันเฉย ๆ ก็ได้" ซูหยิงเซี่ยกล่าวเจี่ยงหลานกัดฟัน นี่เป็นโอกาสที่จะจู่โจมหานซานเฉียนได้ เป็นฉี๋อีหยุนแล้วอย่างไร ทั้งสองคนจะมีความสัมพันธ์กันไม่ไ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 912
เป็นไปได้ไง!คนไร้ประโยชน์อย่างเขาไปเอาความกล้ามาจากที่ไหน หากหย่าแล้วเขาจะไม่เหลืออะไรเลยเจี่ยงหลานรอจนถึงตีสอง ซูกั๋วเย่าก็ยังไม่กลับมา แต่เธอก็คิดว่าอย่างไรซะซูกั๋วเย่าก็ต้องขอความเมตตาแน่นอน แต่คราวนี้อาจใช้เวลานานกว่าเดิมเท่านั้นเอง"อยากให้ฉันกลัวงั้นเหรอ? ซูกั๋วเย่า คนไร้ประโยชน์อย่างคุณไม่มีสิทธิ์" หลังจากพูดกับตัวเอง เจี่ยงหลานก็นอนหลับไป เธอแน่ใจมากว่าพรุ่งนี้เช้าพอเธอลืมตาขึ้นมา ซูกั๋วเย่าจะต้องรีบเอาอาหารเช้ามาให้เพื่อขอโทษเธออย่างแน่นอนซูกั๋วเย่าอยู่ในห้องเก็บของ หัวใจของเขายังคงมั่นคงไม่หวั่นไหว เขาไม่กลัวคำว่าหย่าอีกต่อไป แต่กลับรู้สึกโล่งใจเสียมากกว่า ดูเหมือนว่าการหย่าเท่านั้นที่จะทำให้เขาค้นพบการใช้ชีวิตอีกครั้งแม้ว่าเขาจะไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถเอาศักดิ์ศรีลูกผู้ชายกลับมาได้คราวนี้ซูกั๋วเย่าเป็นผู้ชายยืนยัดและสง่างาม!เช้าวันรุ่งขึ้น เจี่ยงหลานตื่นขึ้นมาไม่เห็นอาหารเช้า แถมยังไม่เห็นซูกั๋วเย่า เธอรู้สึกโกรธมากจึงรีบวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น เมื่อเห็นซูกั๋วเย่ากำลังกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร เจี่ยงหลานก็ตะโกนขึ้นมาทันที "ซูกั๋วเย่า คุณไม่เอา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 913
ท่าทีของซูกั๋วเย่าแตกต่างจากปกติ แต่เจี่ยงหลานยังคงทำสีหน้าเย้ยหยัน จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่คิดว่าซูกั๋วเย่าจะกล้าหย่ากับเธอจริง ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ซูกั๋วเย่าเป็นแค่คนกระจอกที่ไม่เคยตีและไม่เคยเถียงกลับเจี่ยงหลาน แล้วจู่ ๆ เขาจะแข็งข้อขึ้นมาได้อย่างไร"ซูกั๋วเย่า วันนี้ไม่ว่าคุณจะอ้อนวอนฉันยังไง ฉันก็จะไม่มีวันยกโทษให้คุณแน่" เจี่ยงหลานพูดอย่างเย็นชาหลังอาหารเช้า ซูกั๋วเย่ารออยู่ที่ประตู พอเจี่ยงหลานเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเธอก็เดินไปที่ประตูด้วยท่าทางมั่นใจและพูดว่า "ไปสิ คุณคิดว่าฉันจะกลัวคุณรึไง?"ซูกั๋วเย่าขับรถไปจนถึงสำนักงานกิจการพลเรือน ตลอดเส้นทางเจี่ยงหลานก็พูดเสียดสีและเยาะเย้ยซูกั๋วเย่ามากมาย เพราะในใจของเธอยังคงคิดว่าซูกั๋วเย่าไม่มีทางกล้าหย่ากับเธอแน่นอนแม้ว่าเขาจะแสดงได้จนถึงวินาทีสุดท้าย แต่เจี่ยงหลานก็เชื่อว่าในที่สุดเขาต้องขอความเมตตาจากเธออยู่ดี หลังจากมาถึงสำนักงานกิจการพลเรือนก็เกิดปรากฏการณ์ประหลาดขึ้นต่อหน้าซูกั๋วเย่า มีคนรอหย่าร้างมากกว่าคนรอจดทะเบียนสมรสเสียอีก "ดูเหมือนว่ากระแสการหย่ากำลังเป็นที่นิยมในตอนนี้นะ ไม่คิดเลยว่าอายุปูนนี้แล้วฉันยังตามกระ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 914
หลังจากพูดจบ ซู่กั๋วเย่าก็ผลักเจียงหลานออกจากบ้าน ในตอนนี้ ที่สุดซูกั๋วเย่าก็รู้สึกว่าเขาได้เป็นผู้ชาย จริง ๆ สักที“ซูกั๋วเย่า ฉันจะทำให้คุณเสียใจ และจะทำให้คุณได้รู้ถึงผลที่ตามมาของการทำกับฉันแบบนี้ ฉันจะทำให้คุณตายพร้อมกับไอ้ขยะนั่นหานซานเชียนนั่น!” เสียงคำรามอย่างบ้าคลั่งของเจี่ยงหลานดังมาจากประตู แต่ซูกั๋วเย่าไม่สะทกสะท้านสักนิด เขารู้ดีว่าอย่างไรเจี่ยงหลานก็ต้องไม่พอใจ และจะต้องหาทางแก้แค้นเขาทุกวิถีทาง แต่แล้วอย่างไรล่ะ? หากต้องให้เขายอมใช้ชีวิตร่วมกับผู้หญิงคนนี้ต่อไปให้เขาตายเสียยังดีกว่า“เหอถิง เทน้ำเย็นให้ฉันแก้วนึง” ซูกั๋วเย่ากลับมาที่ห้องนั่งเล่นแล้วพูดขึ้นเหอถิงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลซู และไม่ถามและไม่ออกความเห็นอะไรมาจนถึงตอนนี้ในสายตาของเหอถิง ไม่ช้าก็เร็วเจี่ยงหลานจะต้องจุดไฟเผาตัวเอง แม้ว่าเวลาจะมาถึงเร็วกว่าที่เธอคิด แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอประหลาดใจ ผู้หญิงที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อรนหาความตายจะจบลงด้วยดีได้อย่างไร?"คุณจะแจ้งหยิงเซี่ยไหมคะ?" หลังจากเดินถือน้ำไปให้ซูกั๋วเย่า เหอถิงก็ถามขึ้น"เดี๋ยวฉันจะไปบริษัทของเธอสักหน่อย ป้องกันไม่ให้เ
Latest chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
