บทที่ 900

“ไม่ ไม่ครับ พี่หย่ง ผมกับเขาเป็นแค่คนรู้จักกันเท่านั้น” ชายร่างใหญ่รีบสีส่ายหัวรัว ๆ

ท่าทีของคนอื่นก็ไม่ต่างจากชายร่างใหญ่ ไม่มีใครกล้ายอมรับว่าตนเองเป็นพวกเดียวกับชายคนนั้นเลยสักคน

“พาตัวมันตามฉันมา” หลินหย่งสั่ง

ชายร่างใหญ่เดินไปหาชายคนนั้นโดยไม่ลังเล และจับแขนเขาไว้

เขาพยายามดิ้นหนี แต่ชายร่างใหญ่ก็ไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปได้ เขาทุบตีชายคนนั้นอย่างแรงจนเขาไม่มีแรงขัดขืน “พี่ซานเฉียน ผมขอตัวก่อนนะครับ” หลินหย่งพูดกับหานซานเฉียน

เมื่อได้ยินคำว่าพี่ซานเฉียนในระยะใกล้ ชายร่างใหญ่และคนอื่น ๆ ก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น แม้แต่หลินหย่งยังเรียกเขาว่าพี่ ดังนั้นก็มีความเป็นไปได้ที่เขาจะมีสถานะเทียบเท่ากับม่อหยาง

ตอนนั้นเอง ชายร่างใหญ่ก็ตระหนักได้ว่าความคิดเรื่องการแก้แค้นของเขานั้นโง่เขลาแค่ไหน เขาควรที่จะหายไปจากหน้าหานซานเฉียนตลอดกาล โชคดีที่วันนี้มีแพะรับบาปแทนเขา ไม่เช่นนั้นเดาไม่ออกเลยว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร

หลังจากที่หลินหย่งพาคนพวกนั้นออกไปแล้ว ร้านอาหารเช้าก็กลับเข้าสู่ความสงบตามปกติ และฝูงชนก็ค่อย ๆ พากันแยกย้าย

หลังจากที่หานซานเฉียนกินในส่วนของตัวเองเสร็จ เขาก็กลับไปที่ร้านเพื