หานซานเฉียน มี่เฟยเอ๋อร์ และหยางเหมิงทั้งสองมาถึงบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉว ทีละคน เมื่อหานซานเฉียนไปที่สำนักงานของจงเหลียง มี่เฟยเอ๋อร์และหยางเหมิงก็กำลังรอการสัมภาษณ์อยู่ที่แผนกบุคคล เนื่องจากช่วงนี้ตอนนี้บริษัทกำลังประสบปัญหา ดังนั้นจึงมีแค่เธอสองคนที่มาสัมภาษณ์ แต่ความคิดของคนปกติทั่วไปคงไม่ไปสัมภาษณ์ที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน คนส่วนน้อยมากที่คิดกลับกันอย่างมี่เฟยเอ๋อร์ เมื่อสัมภาษณ์ทั้งสองคน หัวหน้าฝ่ายบุคคลได้ถามคำถามหลักว่าทำไมทั้งสองคนถึงเลือกบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวในเวลานี้ คำตอบของมี่เฟยเอ๋อร์ตรงไปตรงมามาก เหมือนกับที่เธออธิบายให้หยางเหมิงฟัง และเธอก็แสดงความปรารถนาของเธออย่างเรียบง่าย นี่เป็นครั้งแรกที่หัวหน้าแผนกบุคคลเจอคนแบบนี้ ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะมองมี่เฟยเอ๋อร์ต่างออกไป อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะผ่านการสัมภาษณ์หรือไม่นั้น ก็ยังคงต้องรอการตัดสินใจขั้นสุดท้ายของจงเหลียง “เราเข้าใจสถานการณ์พื้นฐานของคุณแล้ว รอสักครู่นะคะ” หลังจากหัวหน้าแผนกออกจากห้องสัมภาษณ์ หยางเหมิงดูประหม่าเล็กน้อย ในขณะที่มี่เฟยเอ๋อร์ดูมั่นใจมาก “พี่เฟยเอ๋อ
คนแรกที่เจอในวันนี้ชื่อ หลิวกั๋วเฟิง หลิวกั๋วเฟิงมาถึงห้องอาหารก่อนแล้ว ถ้าเมื่อก่อนเขาเคยถูกบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวสัมภาษณ์ เขาคงจะตื่นเต้นมากอย่างแน่นอน เพราะก่อนที่จะมีการก่อตั้งหาน กรุ๊ป บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวในหยุนเฉิงเป็นที่ที่ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างต้องการเข้าไปทำงาน เพราะอย่างไรบริษัทนี้ก็ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลหานในเหยียนจิง ทุกคนต่างหวังผลประโยชน์ แต่ตอนนี้หลิวกั๋วเฟิงไม่สนใจเรื่องนี้ บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวถูกหาน กรุ๊ป แซงหน้า การระงับโครงการเฉิงซี ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะแข่งกับหาน กรุ๊ป การมาหาเขาครั้งนี้อาจเป็นไปได้ว่าเขาจะถูกหลอกใช้ "คุณหลิว ไม่นึกเลยว่าคุณจะมาถึงเร็วขนาดนี้” จงเหลียงพูดกับหลิวกั๋วเฟิงด้วยรอยยิ้ม หลังจากเข้าไปในห้องอาหาร ท่าทีของหลิวกั๋วเฟิงนั้นเย็นชา ถ้าเป็นเมื่อก่อนการเจอจงเหลียงนั้นเป็นเรื่องยาก แล้วเขาจะยิ้มแย้มได้อย่างไร “หัวหน้าจง วันนี้ผมว่างพอดีเลยมาหาคุณ ถ้าคุณมีอะไรจะพูดก็พูดมาเลย คุณก็รู้ว่าการมาพบคุณตอนนี้มันอันตรายมาก ถ้าหาน กรุ๊ป รู้เข้า บริษัทของผมอาจจะจบลง” หลิวกั๋วเ
“หัวหน้าจง เมื่อครู่ผมใจร้อนพูดอะไรที่ไม่ควรพูด โปรดยกโทษให้ผมด้วยนะครับ” หลิวกั๋วเฟิงขอโทษจงเหลียง ท่าทางของเขาดูวางตัว แต่หลังจากถูกปลุกด้วยคำพูดของจงเหลียง เขาก็ตระหนักว่าสิ่งที่เขาทำโง่เขลามากแค่ไหน แม้ว่าเขาจะไม่ได้ร่วมมือกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉว แต่ก็ไม่จำเป็นต้องสร้างศัตรูกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉว ท้ายที่สุดแล้ว สถานการณ์ปัจจุบันของบริษัทของเขาไม่ดีเท่าไหร่ บริษัทที่มีอำนาจมากกว่าเขาในสาขาเดียวกันได้ร่วมมือกับหาน กรุ๊ป และพื้นที่อยู่อาศัยของเขาจะถูกกดดันอย่างมาก การเป็นศัตรูกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวตอนนี้ มีแต่จะทำให้เขาตายเร็วขึ้นเท่านั้น จงเหลียงยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “คุณจะบอกว่าเจ้านายของผมเป็นคนขี้ขลาดเหรอครับ ผมจะรายงานเรื่องนี้ให้เขาฟังตามความจริง ส่วนคุณจะเลือกอย่างไร คุณก็จะพิจารณาเองเถอะ” พูดจบเหลียงจงก็เดินออกจากห้องอาหารทันที หานซานเฉียนยืนอยู่ข้าง ๆ เหลียงจงตลอดเวลา และไม่พูดอะไรสักคำ แต่จากท่าทางของหลิวกั๋วเฟิงแล้ว เดาได้ว่าคนเหล่านี้กลัวหาน กรุ๊ป เป็นอย่างมาก และพวกเขาจะไม่มีวันร่วมมือกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวด้วยความจริงใจ “นา
“เธอใจเย็น ๆ ก่อน อยากรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?” ซูหยิงเซี่ยพูดอย่างใจเย็น “เธอรีบบอกมาสิ ถ้าไอ้สารเลวนี้ทำอะไรเธอ ฉันจะฆ่าเขาทันที” เฉินหลิงเหยายกแขนเสื้อขึ้นด้วยท่าทางโกรธจัด ซูหยิงเซี่ยยิ้มเจื่อน ความหวังดีของเฉินหลิงเหยาที่มีต่อเธอไม่เปลี่ยนไปเลย ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ แต่เธอก็ตระหนักมากขึ้นว่า หัวใจของหานซานเฉียนที่มีต่อเธอนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปเหมือนกัน และเธอยังเชื่อด้วยซ้ำว่าการที่หานซานเฉียนตัดสินใจแบบนี้ หัวใจของหานซานเฉียนก็เจ็บปวดมากเช่นกัน เมื่อซูหยิงเซี่ยเล่าให้เฉินหลิงเหยาฟังทั้งหมด ในที่สุดเฉินหลิงเหยาก็ใจเย็นลง “อย่างนี้นี่เอง เขาไม่ได้มีผู้หญิงคนอื่นหรอกเหรอ?” เฉินหลิงเหยาสงสัย “มีบางอย่างที่ฉันยังบอกเธอตอนนี้ไม่ได้ แต่มันก็ประมาณเดียวกัน” ซูหยิงเซี่ยปกปิดตัวตนของหานซานเฉียน แต่พูดแค่ว่าหานซานเฉียนมีความบาดหมางกับหาน กรุ๊ป ดังนั้นจึงไม่สามารถทำให้เฉินหลิงเหยาเข้าใจได้ถ่องแท้ ถ้าเธอบอกเฉินหลิงเหยาเกี่ยวกับตัวตนของหานซานเฉียน เธอคงจะไม่สงสัยเลย แต่ซูหยิงเซี่ยไม่ทำแบบนั้น เพราะหานซานเฉียนไม่ต้องการให้โลกภายนอกรู้จักตัวตนของเขา และซูหยิงเซี่ยรู้ดีว่าเฉินหลิงเหย
“พี่เฟยเอ๋อร์ มีข่าวใหม่เรื่องหานซานเฉียนกับซูหยิงเซี่ยค่ะ” ตอนที่หยางเหมิงกำลังทำอาหารเย็น เธอรีบวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น และพูดกับมี่เฟยเอ๋อร์ ผู้หญิงมักชอบซุบซิบ ยิ่งเหตุการณ์ที่ทำให้ทั้งหยุนเฉิงตกใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ดังนั้นมี่เฟยเอ๋อร์จึงกังวลอย่างมากเกี่ยวกับพัฒนาการของเรื่องนี้ “คนหน้าด้านไร้ยางอายแบบนี้ คิดว่าจะเปลี่ยนได้เหรอ?” มี่เฟยเอ๋อร์พูดอย่างเหยียดหยาม “ไม่มีทางเปลี่ยน แต่มีคนบอกว่าพวกเขาสองคนแต่งงานกันมานานหลายปีแล้ว และซูหยิงเซี่ยไม่เคยถูกหานซานเฉียนแตะต้องเลย” หยางเหมิงกล่าว มี่เฟยเอ๋อร์กล่าวน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าเป็นฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยให้สวะแบบนี้มาแตะต้องฉันเหมือนกัน ดีแล้วที่ซูหยิงเซี่ยทำแบบนี้ สวะแบบนี้สมควรได้รับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้” “พี่เฟยเอ๋อร์ หานซานเฉียนแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” หยางเหมิงสงสัย แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเป็นอย่างไร แต่เธอก็รู้สึกว่าหานซานเฉียนถูกต่อว่ามาหลายปีแล้ว เธอรู้สึกน่าสงสารมาก “เธอไม่เคยได้ยินเรื่องคฤหาสน์จินเฉียวเลยเหรอ คนที่ไปสถานที่แบบนี้จะเป็นคนดีได้ยังไง?” มี่เฟยเอ๋อร์พูด หยางเหมิงพยักหน้าและพูดว่า “นั
สามปี! หลังจากแต่งงานมาสามปีเต็ม เขา...ไม่เคยแตะต้องซูหยิงเซี่ยเลย หานเหยียนหัวเราะออกมาดัง ๆ ครู่หนึ่ง แม้แต่หานชิงก็หัวเราะอย่างหนักจนท้องแข็ง “ไม่หรอกมั้ง หานซานเฉียนน่าขยะแขยงขนาดนั้นเหรอ? เขาไม่ได้แตะต้องภรรยาของตัวเองด้วยซ้ำ” หานเหยียนเช็ดน้ำตาที่หางตา หานชิงหมอบลงกับพื้นพลางกุมท้องส่วนล่างของเธอ และพูดว่า “คุณหนู ฉันหัวเราะจนปวดท้อง คนประเภทนี้อยู่รอดมาจนถึงตอนนี้ได้ยังไง? ไร้ประโยชน์สิ้นดี” “นี่คงไม่ใช่ข่าวปลอมหรอกนะ?” หานเหยียนไม่ค่อยเชื่อ ผ่านมาสามปีแล้ว อาจกล่าวได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองไม่ค่อยดีนัก แต่กลับไม่มีความสัมพันธ์กันระหว่างสามีภรรยาเกินจริงไปจริง ๆ “เรื่องจริง ฉันพยายามสืบเต็มที่” หานเฟิงพูดอย่างจริงจัง ถ้าเป็นผู้หญิงโสเภณีที่หานซานเฉียนเล่นด้วยมาเป็นเวลาสามปี ไม่ว่ามันจะสวยแค่ไหน เขาก็ไม่สนใจ หลังจากคำพูดนั้นออกมา หานเฟิงก็สนใจทันที และเขาต้องการตรวจสอบความถูกต้องของเรื่องนี้ด้วย สำหรับวิธีการตรวจสอบมีเพียงวิธีเดียว หานเหยียนส่ายหน้าและพูดว่า “ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมพ่อถึงยืนยันที่จะเปลี่ยนนามสกุลของเขา สวะแบบนี้ทำให้ตระกูลหานของเราอับอา
หลังจากซูหยิงเซี่ยและเฉินหลิงเหยาเลิกงาน พวกเขาก็จับมือกันเดินออกจากบริษัท ไม่จำเป็นต้องพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนี้สนิทกันมาเป็นเวลาหลายปี ยิ่งไปกว่านั้น เด็กผู้หญิงจะไม่รู้สึกขัดขืนเมื่อเดินจับมือกันบนถนน ซึ่งเด็กผู้ชายไม่สามารถทำได้ เมื่อเฉินหลิงเหยาเห็นรถสปอร์ตจอดอยู่หน้าบริษัท เธอก็ประหลาดใจเล็กน้อย เธอไม่คิดว่ารถคันหรูคันนี้จะมุ่งเป้ามาที่เธอ แต่ข่าวการหย่าร้างของซูหยิงเซี่ยเพิ่งแพร่กระจาย จะมีคนมาไล่ตามเธอเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่น่าเชื่อ “หยิงเซี่ย เสน่ห์ของเธอยังแรงเหมือนเดิมเลยนะ เธอเพิ่งหย่าก็มีคนไล่ตามจีบแล้ว” เฉินหลิงเหยากล่าวด้วยรอยยิ้ม สำหรับผู้หญิงคนอื่น ๆ เธออาจจะพอใจกับเรื่องนี้ แต่สำหรับซูหยิงเซี่ยแล้ว ไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดี แต่มันจะกลายเป็นปัญหาและเป็นภาระของเธอ แต่การหย่าแบบนี้ ก็เป็นวิธีปกป้องเธอของหานซานเฉียน เป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่ซูหยิงเซี่ยจะยอมรับความรักของผู้ชายคนอื่นในเวลานี้ หานเฟิงยืนพิงประตูรถ ฉากของหนุ่มหล่อกับรถหรูดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย เด็กสาวหลายคนในบริษัทต่างพากันอิจฉา ใครจะไม่อยากมีแฟนรวยและหล่อแบบนี้? แต่พวกเธอก็รู้ว่าเขาอยู่ระด
“ไม่ ไม่มีอะไร แค่พูดลอย ๆ” เฉินหลิงเหยารีบปกปิดมัน แล้วเปลี่ยนเรื่องและถามว่า “เธอคิดว่าวันนี้อีหยุนจะมาในรูปแบบไหน ครั้งที่แล้วเธอสวยมากถึงขนาดที่ แม้แต่ฉันเองก็ยังละอายใจ” เมื่อพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุด ซูหยิงเซี่ยยิ้มเล็กน้อย เมื่อฉี๋อีหยุนถอดแว่นตา เธอช่างงดงามอย่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ แม้แต่เธอก็ไม่กล้าเปรียบเทียบ แต่คนเหล่านี้คือเพื่อนรักของเธอเอง ซูหยิงเซี่ยจึงไม่รู้สึกถึงภัยคุกคามใด ๆ ตรงกันข้าม เธอมีความสุขมาก ยิ่งฉี๋อีหยุนสวยมากเท่าไหร่ การหาคนที่ดีก็ง่ายขึ้นเท่านั้น ตอนที่ซูหยิงเซี่ยยังเรียนอยู่ เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าฉี๋อีหยุนจะเจอผู้ชายที่ดี ที่จะแต่งงานกันในอนาคตเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ไปตลอดชีวิต “ฉันหวังว่าเธอจะไม่ใส่แว่น จะได้หาแฟนได้ง่ายขึ้น” ซูหยิงเซี่ยกล่าว “ไม่เพียงแต่ง่ายเท่านั้น ยังมีแมลงวันมากมายที่ต้องการจะบินวนรอบตัวเธออีกด้วย” หลังจากที่เฉินหลิงเหยาพูดจบ เธอก็ถอนหายใจและพูดต่อว่า “ไม่เหมือนฉัน ไม่ว่าฉันจะแต่งตัวสวยแค่ไหน ฉันก็ถูกเธอสองคนบดบังอยู่ดี สงสัยฉันคงต้องเป็นโสดตลอดชีวิตแล้วล่ะ” ซูหยิงเซี่ยมองไปที่เฉินหลิงเหยาด้วยรอยยิ้มและพูดว