บทที่ 708

เด็กผู้หญิงสองคนเดินควงแขนกันขึ้นลิฟต์ และดูเหมือนว่าพวกเธอสนิทกันมาก

เมื่อพวกเธอเห็นชั้นที่หานซานเฉียนกด ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความประหลาดใจออกมาเล็กน้อย

“คุณเช่าห้องอยู่บนชั้นที่สิบหกเหรอคะ?” หญิงสาวคนหนึ่งถามหานซานเฉียน เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นมิตรกับคนอื่นมากกว่า ซึ่งแตกต่างจากหญิงสาวอีกคนโดยสิ้นเชิง

“ใช่แล้ว” หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้ม เขาไม่ได้เช่าบ้านหลังนี้หรอก เขาซื้อ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนั้น หานซานเฉียนจึงไม่อธิบายเพิ่ม

“ฉันก็อยู่ที่ชั้นสิบหกเหมือนกันค่ะ จากนี้ไปเรามาเป็นเพื่อนบ้านกันนะคะ ฉันชื่อหยางเหมิง ส่วนเธอชื่อมี่เฟยเอ๋อร์ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” หยางเหมิงเป็นมิตรมาก เธอพูดจบก็ยื่นมือไปหาหานซานเฉียน

หานซานเฉียนยื่นมือไปจับหยางเหมิงอย่างสุภาพ และพูดว่า “นามสกุลของพี่คือหาน พวกเธอเรียกพี่ว่าพี่หานก็ได้นะ”

หยางเหมิงดูเป็นมิตรมาก แต่มี่เฟยเอ๋อร์ปฏิบัติต่อหานซานเฉียนอย่างเย็นชา เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าหานซานเฉียนด้วยซ้ำ แล้วนับประสาอะไรกับทักทาย

หานซานเฉียนไม่ใช่คนประเภทที่ชอบดูแคลน สำหรับคนที่แสร้งทำเป็นเย็นชา เขาก็ไม่จำเป็นต้องถือสา และหานซานเฉียนก็ไม่ได้ให้ความสำค