บทที่ 236

วันนี้หานซานเฉียนอารมณ์ไม่ค่อยดี เพราะเขามีปัญหากลัดกลุ้มกับการกลับบ้าน ดังนั้นจึงไม่มีอารมณ์มาพูดจาดี ๆ กับหญิงชรา

ถ้าเป็นเมื่อก่อน หานซานเฉียนอาจจะไม่ต่อปากต่อคำกับเธอ เพราะยังไงเรื่องต่าง ๆ มันก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ทนฟังเธอบ่นสักสองสามคำก็ไม่ใช่ปัญหา แต่ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะมาฟังหญิงชราพูดอย่างไม่รู้จบ

“คุณย่าครับ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของผม เพราะฉะนั้นผมจะไม่ยอมรับผิดครับ” หานซานเฉียนพูดด้วยท่าทีที่แข็งกร้าว

หญิงชราโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ไม่คิดเลยว่าคนไร้ค่าคนนี้จะกล้าทำท่าทางแบบนี้ต่อหน้าเธอ

เจี่ยงหลานที่อยู่ด้านข้างมองเห็นสถานการณ์ตรงหน้าก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที

แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ใจกลางภูเขา แต่ครอบครัวของพวกเขายังต้องพึ่งพาตระกูลซูเพื่อรักษาสภาพการดำรงชีวิตอยู่ ถ้าเกิดหญิงชรารู้สึกไม่พอใจ แล้วทำให้ซูหยิงเซี่ยลำบากใจในการทำงานที่บริษัทขึ้นมาจะทำอย่างไร?

“หานซานเฉียน แกยังไม่ขอโทษคุณย่าอีก แกกล้าใช้ท่าทีแบบนี้พูดจากับคุณย่าได้ยังไง” เจี่ยงหลานต่อว่าหานซานเฉียน

หานซานเฉียนเพิกเฉยเจี่ยงหลาน แต่พูดกับหญิงชราว่า “ถ้าเป็นผมที่ต้องคุกเข่าให้ซูไห่เฉา คุณย่าคิดว่ามันสมเ