บทที่ 216

ทั้งคู่ไปซูปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของมาทำอาหาร เทียนหลิงเอ๋อร์กระโดดโลดเต้นไปมาราวกับหมัด ดูเหมือนไม่สามารถสงบสติลงได้ชั่วครู่ แม้จะรู้สึกน่ารำคาญเล็กน้อย แต่หานซานเฉียนก็รู้สึกมหัศจรรย์ และเข้ากับเทียนหลิงเอ๋อร์ได้อย่างสบาย เขาไม่ต้องกังวลกับความรู้สึกของเทียนหลิงเอ๋อร์ในทุกด้าน และสามารถทำเรื่องทุกอย่างได้ด้วยอารมณ์ที่ไม่ต้องสนใจอะไร

หลังจากซื้อของทำอาหารเสร็จแล้ว ก็กลับมายังฐานทัพลับของเทียนหลิงเอ๋อร์ เพียงไม่นาน เทียนฉางเฉิงก็มาถึง ซึ่งทำให้หานซานเฉียนรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที ถ้าเทียนฉางเฉิงไม่มาคงได้เจอกับการออดอ้อนของเทียนหลิงเอ๋อร์อีกแน่

เมื่อเหลือเวลาอีกเยอะจึงไม่ต้องกังวลเรื่องการทำอาหาร เทียนฉางเฉิงจึงดึงตัวหานซานเฉียนมาเล่นหมากรุก

สำหรับหานซานเฉียนแล้ว เขาไม่เก่งหมากรุกจีน เขาชอบเล่นหมากล้อมมากกว่า แต่ชายชราชอบเล่นหมากรุกจีน แต่จะให้เล่นหมากรุกสักรอบสองรอบก็คงไม่ได้เป็นปัญหาอะไร

หานซานเฉียนอาศัยช่วงที่กำลังจัดกระดานไปเข้าห้องน้ำ แล้วแอบดาวน์โหลดโปรแกรมหมากรุกจีน

ต่อไปนี้คือฝันร้ายของเทียนฉางเฉิงแล้ว

เด็กคนนี้พูดอย่างชัดเจนว่าเขาเล่นหมากรุกไม่ได้ เทียนฉางเฉิงคิดว่านี่เป็