บทที่ 14

ซูไห่เฉารู้สึกกลัวจนตัวสั่น เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก และไม่มีข้อสงสัยกับคำพูดของหานซานเฉียนอีก

“พวกนายกำลังทำอะไรกัน?” ซูกั๋วเย่าและเจี่ยงหลานกลับมาถึงบ้าน เห็นฉากนี้เข้าพอดี

“กั๋วเย่า ลูกเขยของนายกล้ามาก มันตีลูกชายของฉัน” เมื่อซูกั๋วหลินเห็นซูกั๋วเย่า เขาก็แสดงท่าทีหยิ่งยโสอีกครั้ง ตั้งแต่เด็กซูกั๋วเย่าเป็นน้องชายที่ไร้ค่า ตอนนั้นเขาขโมยลูกอม ขโมยหนังสือเรียน และขโมยแฟนสาวของซูกั๋วเย่า ซูกั๋วเย่าก็ยอมแพ้มาตลอด ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเขามีอำนาจกว่าซูกั๋วเย่าเสมอ

ซูกั๋วเย่า เขาถูกรังแกตั้งแต่ยังเด็กจนเป็นภาพติดหัว เมื่อเขาเห็นพี่ชายคนนี้เขาจึงรู้สึกหวาดกลัว

“หานซานเฉียน แกบ้าไปแล้วเหรอ...”

ซูกั๋วเย่ายังพูดไม่ทันจบก็ถูกเจี่ยงหลานดึงตัวไว้

แม้ว่าเจี่ยงหลานจะไม่ชอบหานซานเฉียน แต่เมื่อคืนนี้ซูไห่เฉาแย่งตำแหน่งผู้รับผิดชอบโครงการของซูหยิงเซี่ยไป และเธอหาโอกาสแก้แค้นซูไห่เฉาไม่ได้เลย ที่เขาถูกตีมันก็สมควรแล้ว

“พี่เขยคะ ที่ลูกชายของพี่ถูกตีก็เพราะเขาทำตัวเองทั้งนั้น ทำเรื่องอะไรไว้ก็ต้องรับผลกรรมค่ะ” เจียงหลานพูด

“เธอ…” ซูกั๋วหลินพูดพลางชี้นิ้วอันสั่นเทาไปที่เจียงหลานด้วยความรู้สึกโกรธจัด

“ฉันทำไมคะ? พี่เขยชี้นิ้วมาที่ฉันทำไม มีปัญหาอะไรถึงได้มาที่บ้านของฉัน ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณค่ะ”เจี่ยงหลานเป็นคนปากร้าย ถ้าเธอได้ระบายความโกรธออกมาแล้วซูกั๋วหลินก็สู้เธอไม่ได้

“ใช่แล้ว พี่มาที่บ้านของพวกเราทำไม พี่ไม่เคยมาที่นี่มาก่อนนี่” ซูกั๋วเย่ารู้สึกประหลาดใจเช่นกัน บรรดาญาติ ๆ ของตระกูลซูไม่เคยมาที่บ้านของพวกเขามาก่อน หรือวันนี้ดวงอาทิตย์จะขึ้นจากทิศตะวันตก?

ซูกั๋วหลินและซูไห่เฉารู้สึกอับอายจนพูดอะไรไม่ออก

หานซานเฉียนจึงพูดขึ้นว่า “คนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวปฏิเสธที่จะคุยกับผู้รับผิดชอบโครงการคนใหม่ ดังนั้นพวกเขาจึงมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากหยิงเซี่ย ผมเดาว่าคุณย่าคงจะรู้สึกโกรธไม่น้อยเลย”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เจี่ยงหลานก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“พี่เขยคะ พวกพี่ก็มีวันนี้เหมือนกันหรอกเหรอ พี่มาเพื่อขอความช่วยเหลือจากพวกเรา ลมเปลี่ยนทิศแล้วหรือนี่” เจียงหลานพูด

อนาคตของซูกั๋วหลินอยู่ในกำมือของซูหยิงเซี่ย แม้ว่าเขาจะไม่พอใจอย่างมาก แต่เขาก็ไม่สามารถโต้แย้งในสิ่งที่เจี่ยงหลานพูด

“กั๋วเย่า ครั้งนี้พวกเราทำผิด ฉันขอโทษนายด้วย” ซูกั๋วหลินพูด

ซูกั๋วเย่าโตเคยเห็นแต่ด้านที่แข็งแกร่งของซูกั๋วหลินมาโดยตลอด เมื่อเขาได้ยินคำขอโทษจากเขา กั๋วเย่าจึงรู้สึกอึ้งเล็กน้อย

ซูไห่เฉาก้มหัวลง เขารู้สึกขายขี้หน้า แต่ตอนนี้เขาก็ทำได้เพียงยอมรับมันเท่านั้น

“แม่คงลงโทษพี่หนักเลยสินะ ถึงได้พูดขอโทษกับผมแบบนี้” ซูกั๋วเย่าถามอย่างสงสัย

“ครั้งนี้นายต้องช่วยฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะต้องถูกไล่ออกจากตระกูลซูแน่” ซูกั๋วหลินพูดอย่างไม่ปิดบัง แม้ว่าเขาจะต้องอับอาย แต่ตราบใดที่เขาสามารถรักษาตำแหน่งในตระกูลซูไว้ได้ เขาก็ยังมีโอกาสที่จะล้างแค้น แต่หากโดนไล่ออกจากตระกูลซูไปเขาก็จะไม่เหลืออะไรเลย

หานซานเฉียนประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะคิดว่าหญิงชราต้องกดดันซูกั๋วหลิน แต่การที่ไล่พวกเขาออกจากตระกูลซูนั้นมันเกินความคาดหมายไปมาก

“ไม่ ทำไมเราจะต้องช่วยพวกพี่ด้วยล่ะ พวกพี่เคยทำให้เราต้องลำบากตั้งมากมาย” เจี่ยงหลานปฏิเสธทันที

“น้องสะใภ้ ทำไมต้องทำร้ายคนอื่นและทำให้ตัวเองเสียเปรียบด้วย ในเมื่อเราสามารถเจรจาขอเป็นหุ้นส่วนกับบริษัทลั่วเฉวได้ นั้นก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับครอบครัวของเธอ หากฉันถูกไล่ออกจากตระกูลซูไป เธอจะได้อะไรนอกจากความสนุกสนาน?” ซูกั๋วหลินพูด

เจี่ยงหลานขบคิด ที่ซูกั๋วหลินพูดนั้นก็มีเหตุผล การกำจัดเขาออกไปนั้นไม่ได้ส่งผลกระทบต่อสถานะของเธอในตระกูลซู แต่หากซูหยิงเซี่ยได้รับผิดชอบโครงการนี้ มันจะส่งผลต่อครอบครัวของเธออย่างสิ้นเชิง

“หยิงเซี่ยอยู่ที่ไหน?” เจี่ยงหลานถามหานซานเฉียน

“เธอป่วย และกำลังพักผ่อนอยู่ครับ” หานซานเฉียนพูดตอบ

“ป่วยอย่างนั้นเหรอ ทำไมจู่ ๆ เธอถึงป่วยล่ะ” เจี่ยงหลานรีบวิ่งเข้าไปในบ้านอย่างหวั่นใจและตะโกนเรียกลูกสาวของเธอ

เมื่อเธอมาถึงห้องก็เห็นซูหยิงเซี่ยดูปกติและดูไม่เหมือนคนป่วยตรงไหน เธอจึงถามลูกว่า “หยิงเซี่ย ลูกไม่สบายตรงไหน?”

ซูหยิงเซี่ยยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์และกระซิบกับแม่ของเธอว่า “แม่คะ ลูกไม่ได้ป่วยตรงไหน แต่หานซานเฉียจงใจให้ลูกแกล้งทำเป็นป่วย"

“จงใจงั้นเหรอ?” เจี่ยงหลานรู้สึกตกตะลึง หลังจากนั้นเธอก็เข้าใจเจตนาของหานซานเฉีย และพูดอย่างแผ่วเบาว่า “คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าคนไร้ประโยชน์นี่จะเจ้าเล่ห์ขนาดนี้”

“แม่คะ คราวหน้าอย่าเรียกเขาว่าคนไร้ประโยชน์อีกได้ไหม” ซูหยิงเซี่ยพูดอย่างไม่พอใจ

เจียงหลานจ้องมองไปที่ซูหยิงเซี่ยและพูดว่า “แม้ว่าเรื่องนี้มันจะทำได้ไม่เลว แต่นี่ไม่ใช่ความสามารถที่ดีอะไร ลูกคงไม่ได้ชอบมันเพียงเพราะมันทำเรื่องแบบนี้หรอกนะ?”

“แม่คะ ลูกแต่งงานกับเขามาสามปีแล้วนะคะ”