บทที่ 1375

ผู้คุ้มกัน？

ผู้ตาย！

สีหน้าเฉินเหยียนหรันเปลี่ยนไปหลังจากได้ยินสิ่งนี้ และเธอก็พูดขึ้นว่า "ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้าหมายถึงอะไร"

มุมปากของหานซานเฉียนโค้งงอในลักษณะแปลก ๆ และเขาก็ยิ้มโดยไม่พูดอะไร

การแสดงออกเช่นนี้ทำให้เฉินเหยียนหรันรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น และเธอก็หันหลังจากไปอย่างรวดเร็ว

สายตาของหานซานเฉียนดูเหมือนจะมองทะลุเธอ ความรู้สึกนี้ทำให้เฉินเหยียนหรันรู้สึกไม่สบายใจ ในความเห็นของเฉินเหยียนหรัน เธอควรจะเป็นฝ่ายเล่นงานหานซานเฉียน แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าหานซานเฉียนดูเหมือนจะมองเรื่องทุกอย่างออกหมดมานานแล้ว แต่แค่ไม่ขัดขืนเท่านั้น

เพราะเหตุใดกัน?

หรือว่าเขาจะเดาไว้แล้วว่าเขาต้องตายในงานล่าอสูรอย่างนั้นหรือ?

แต่ในเมื่อเดาได้แล้ว เหตุใดถึงไม่หนีไปล่ะ?

“เหยียนหรัน เป็นอะไรไป?” เฉินเถี่ยซินถามขึ้น เมื่อเขาเห็นว่าสีหน้าของเฉินเหยียนหรันผิดปกติไป

เฉินเหยียนหรันส่ายหัว เธอไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของเธอเมื่อกี้นี้ถูกต้องหรือไม่ ในใจมีมีลางสังหรณ์แปลก ๆ ที่อธิบายไม่ได้ แต่คนไร้ค่าอย่างหานซานเฉียนจะทำให้เธอรู้สึกอันตรายได้อย่างไร

“ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ ท่านพี่ พวกเรารีบเตรียมตัวสำหรับงานล่าอสูรกั