Share
บทที่ 1380
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1381
งานล่าอสูรในตอนเช้า ประตูทางเหนือของเมืองหลงหยุนหนาแน่นไปด้วยผู้คน และคนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เข้าร่วมงานล่าอสูรในครั้งนี้ผู้ฝึกฝนทุกคนที่อยู่ใกล้เทือกเขาหลงเหยียนจะไม่พลาดงานประจำปีนี้ เพราะผู้คนส่วนใหญ่ที่นี่ต่างก็อยู่ระดับโคมสอง และพวกเขาไม่มีความหวังมานานแล้วที่จะเลื่อนระดับ ดังนั้นวิธีเดียวที่จะพัฒนาสถานะของตัวเองได้ คือการเข้าร่วมในงานล่าอสูร แม้ว่าจะสามารถฝึกสัตว์ร้ายเพียงระดับหนึ่งดาวให้เชื่องได้ ก็จะได้ตำแหน่งทางการเล็กน้อยในราชสำนักตราบใดที่มีตำแหน่งทางการไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ ก็จะเปลี่ยนแปลงชีวิตปัจจุบันได้“ไม่คิดเลยว่าจะมีคนเข้าร่วมงานอสูรเยอะขนาดนี้ มีสัตว์แปลกมากมายในเทือกเขาหลงเหยียนงั้นหรือ?” หานซานเฉียนพูดขึ้น ขณะเดินตามเฉินเหยียนหรันเดิมทีคือเขาแค่พึมพำกับตัวเอง ไม่ได้จะถามเฉินเหยียนหรัน แต่นางก็หาเรื่องคุยกับเขา "เจ้าคิดว่าทุกคนที่เข้าร่วมจะสามารถเป็นปรมาจารย์อสูรได้ทุกคนงั้นรึ? ทุกปีมีผู้คนหลายพันคนของเมืองหลงหยุนที่เข้าร่วม แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ยังไม่เคยมีปรมาจารย์อสูรเลย”“หาอสูรยากงั้นรึ?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัย“ผู้คนส่วนใหญ่ที่นี่ไม่ใช่คนระดับสูง แ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1382
“เจ้ามีคุณสมบัติที่จะพูดหรือไม่?” เฉินเหยียนหรันดุหานซานเฉียนด้วยน้ำเสียงเย็นชานางรู้ดีว่าเฉินเถี่ยซินรู้สึกไม่ดีกับการเลื่อนระดับของฮวงเซียวหย่ง และการที่หานซานเฉียนจงใจยั่วยุเฉินเถี่ยซินให้สร้างปัญหาให้ฮวงเซียวหย่ง ก็เท่ากับทำให้เฉินเถี่ยซินอับอายหานซานเฉียนโบกมืออย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "ข้าก็แค่คิดว่าพี่ชายของท่านอยากล้างแค้นให้ท่านก็เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าท่านจะไม่กล้า คิดซะว่าข้าไม่ได้พูดอะไรเลยก็แล้วกัน"จู่ ๆ เฉินเถี่ยซินก็หันกลับมา ก่อนจะยื่นมือออกไปบีบคอของหานซานเฉียนด้วยเจตนาฆ่า แล้วพูดด้วยตาสีแดงก่ำ "หานซานเฉียน เชื่อหรือไม่ ข้าจะฆ่าเจ้า!"หานซานเฉียนดูเฉยเมย แม้แต่ฮวงเซียวหย่งก็ไม่กล้าฆ่าใครในที่สาธารณะ แล้วนับประสาอะไรกับเฉินเถี่ยซิน?และถ้าเฉินเถี่ยซินกล้าฆ่าเขาจริง ๆ หานซานเฉียนก็สามารถจบชีวิตของเฉินเถี่ยซินได้เร็วมากยิ่งกว่าแม้ว่าตอนนี้หานซานเฉียนจะยังถูกยาพิษจากงูเหลือมหยกตาแดง และความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้อยู่ที่จุดสูงสุด แต่ก็ไม่มีปัญหากับการจัดการผู้อ่อนแอในระดับโคมสองอย่างเฉินเถี่ยซิน“เฉินเถี่ยซิน เจ้ามีเพียงความกล้าที่จะโหดร้ายต่อข้าเท่านั้น ไม่คิดว่ามั
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1383
ใกล้กับเทือกเขาหลงเหยียน ผู้คนจากเมืองใหญ่มารวมตัวกัน และฉากนั้นก็ดูยิ่งใหญ่มาก ผู้คนส่วนใหญ่กำลังมองหาร่องรอยของอสูรที่รอบนอกของเทือกเขาหลงเหยียน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เป็นเรื่องยากที่ปรมาจารย์อสูรจะปรากฏตัว เพราะแม้ว่าจะรอบนอกจะมีอสูร แต่พวกมันก็คงตกใจกลัวจนซ่อนตัวไปแล้ว จะกล้าแสดงตัวออกมาได้อย่างไร?ผู้คนเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์จะกลับไปอย่างไม่ประสบความสำเร็จอย่างแน่นอนหานซานเฉียนพูดพร้อมกับถอนหายใจ "อยากเป็นปรมาจารย์อสูรเพื่อปรับสถานะตัวเอง แต่ไม่กล้าเสี่ยง คนเหล่านี้ควรนอนอยู่ที่บ้านจะดีกว่า"“ใคร ๆ ก็อยากลองเสี่ยงโชค ไม่มีใครบอกได้ว่าโชคจะมาถึงเมื่อใด” เฉินเหยียนหรันกล่าว“ข้ามีคำถาม ข้าอยากรู้ว่าหากอสูรปรากฏตัวจะเกิดอะไรขึ้น คนเหล่านี้จะต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงอสูรหรือไม่?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัย“ข้าจำปีที่เลวร้ายที่สุดได้ ผู้คนโคมหนึ่งมากกว่าหนึ่งพันคนถูกฆ่าตายและบาดเจ็บสาหัส เพราะอสูรสองดาวเพียงตัวเดียว” เฉินเหยียนหรันอธิบายหานซานเฉียนพยักหน้า แต่ก็เกิดความสงสัยขึ้นในใจของเขาอีกครั้ง ก่อนจะถามออกไปว่า "หากไม่ใช่งานล่าอสูร ก็ไม่สามารถมาล่าสัตว์ที่นี่ได้หรือ?"“แน่นอน แต่อย่า
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1384
หลังจากเข้าสู่เขตกลาง สีหน้าของเฉินเหยียนหรันและฮวงเซียวหย่งก็ดูเคร่งขรึมมากขึ้น เพราะพวกเขารู้ดีว่าอสูรที่อยู่รอบนอกเทือกเขาหลงเหยียนนั้นเทียบไม่ได้กับอสูรในเขตนี้ หากพวกเขาโชคไม่ดีก็อาจเสี่ยงที่จะเสียชีวิตที่นี่ได้แต่เมื่อเทียบกับฮวงเซียวหย่งแล้ว เฉินเหยียนหรันนั้นมีอาการรุนแรงมากกว่า เพราะอย่างน้อยฮวงเซียวหย่งก็รู้ว่าหากมีอันตรายจริง หานซานเฉียนจะดำเนินการทันที แต่เฉินเหยียนหรันไม่รู้อะไรเลยเมื่อฮวงเซียวหย่งเห็นหานซานเฉียนเดินตามหลัง เขาก็จงใจชะลอความเร็ว และค่อย ๆ ขนานกับหานซานเฉียนเนื่องจากเฉินเหยียนหรันมุ่งเน้นไปที่การสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบ จึงไม่ทันสังเกตเห็นการกระซิบคุยกันระหว่างฮวงเซียวหย่งและหานซานเฉียน“อาจารย์ ชีวิตของลูกศิษย์คนนี้อยู่ในมือของท่าน ท่านต้องปกป้องความปลอดภัยของข้าด้วยนะขอรับ” ฮวงเซียวหย่งพูดเสียงเบา“ตอนนี้เจ้าอยู่ในระดับโคมสี่แล้ว นี่ไม่ใช่การเข้าไปแกนกลาง เจ้าจะกลัวอะไร?” หานซานเฉียนพูดอย่างหมดคำจะพูด“อาจารย์ ท่านไม่รู้อะไร แม้ว่านี่จะเป็นเพียงเขตกลาง แต่ที่นี่ก็มีอสูรของแกนกลางด้วยนะขอรับ อสูรที่ทรงพลังเหล่านั้นต้องการอาหารอยู่เสมอ” ฮวงเซียวหย่ง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1385
เมื่อหนูยักษ์นอนอยู่บนพื้นโดยขยับได้ หานซานเฉียนก็เห็นทั้งสามคนคุยกันในเรื่องนี้ จากนั้นหนึ่งในนั้นก็เดินไปที่หนูยักษ์ ไม่รู้ว่าเขาทำอะไรบนหน้าผาก ทันใดนั้นหนูยักษ์ก็เชื่องและกระดิกหางใส่ชายคนนั้นเหมือนสุนัข“เมื่อครู่เขาทำอะไร เหตุใดท่าทีของหนูยักษ์ที่มีต่อเขาถึงเปลี่ยนไปเร็วเช่นนี้” หานซานเฉียนถามด้วยความสับสนฮวงเซียวหย่งกำลังจะอธิบายให้ท่านอาจารย์ของเขาฟัง แต่ไม่คิดว่าเฉินเหยียนหรันจะแทรกขึ้นก่อน “นั่นคือยันต์พิเศษ ยันต์นี้สามารถทำให้อสูรตายได้เพียงแค่ความคิด หนูยักษ์รู้ว่าชีวิตของมันอยู่ในมือของบุคคลนั้น ดังนั้นจึงพยายามทำให้เขาพอใจ” เฉินเหยียนหรันอธิบาย“นี่ไม่ใช่การฝึกฝน แต่เป็นภัยคุกคาม” หานซานเฉียนกล่าวเฉินเหยียนหรันยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า "ต้องใช้เหตุผลกับอสูรเหล่านั้นด้วยงั้นรึ?"เมื่อเฉินเหยียนหรันพูดคำเหล่านี้ หานซานเฉียนรู้สึกอย่างชัดเจนว่างูสีขาวตัวน้อยบนแขนของเขาสั่นเทา และเริ่มแลบลิ้นออกมา เห็นได้ชัดว่ามันไม่พอใจกับคำพูดของเฉินเหยียนหรันมากหานซานเฉียนแตะแขนตัวเอง เพื่อทำให้งูขาวตัวน้อยสงบลง และบอกมันว่าอย่าทำตัวเหมือนผู้หญิง“เฉินเหยียนหรัน ได้ยินท่านพูดเช
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1386
“เหตุใดถึงเป็นพวกเขา!” ฮวงเซียวหย่งตกใจ เมื่อเห็นศพของคนสามคนนอนอยู่ข้างหน้าไม่ไกลสามคนนี้คือสามคนจากเมืองเซียวหลิงเมื่อครู่ไม่ใช่หรือ?หลังจากที่พวกเขาแยกทางกัน ฮวงเซียวหย่งคิดว่าพวกเขาจะออกจากเขตกลางไปแล้วเสียอีก เพราะพวกเขาได้หนูยักษ์ไปแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะมาตายที่นี่ใบหน้าของเฉินเหยียนหรันซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว หนูยักษ์เป็นอสูรสี่ดาว แต่ในบรรดาศพทั้งสามนั้นไม่พบหนูยักษ์เลย ซึ่งหมายความว่าหนูยักษ์อาจถูกอสูรที่ทรงพลังกว่าไล่ล่า เหนือกว่าอสูรสี่ดาว!นี่อาจไม่เพียงแต่หานซานเฉียนเท่านั้นที่จะตาย แต่นางเองอาจตายที่นี่ด้วยเช่นกันขณะที่ฮวงเซียวหย่งกำลังจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบ หานซานเฉียนก็ดุขึ้น "อยู่กับที่อย่าขยับ"เมื่อฮวงเซียวหย่งได้ยินสิ่งนี้ ขาของเขารู้สึกเหมือนถูกตะกั่วถ่วงไว้ และไม่กล้าที่จะขยับไปไหนเลย“หนูยักษ์ต้องถูกกินไปแล้วแน่ ๆ ในบรรดาสามคนนี้ สองคนอยู่ในโคมสาม ส่วนอีกคนอยู่ระดับโคมสี่ อีกอย่างหนูยักษ์ก็เป็นสัตว์สี่ดาว อสูรชนิดใดที่แข็งแกร่งมากขนาดนี้?” เฉินเหยียนหรันก้าวถอยหลังอย่างเงียบ ๆ ขณะพูด“ในที่เกิดเหตุไม่มีร่องรอยการต่อสู้มากนัก ซึ่งหมายควา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1387
ฮวงเซียวหย่งยังคงมีสีหน้าสิ้นหวัง เขาคิดว่าอาจารย์จะมาพร้อมกับไพ่เด็ด แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเพียงสัตว์ตัวเล็กนี่ ที่เตะครั้งเดียวก็อาจแตกเป็นชิ้น ๆ แล้วด้วยซ้ำ !"อาจารย์ นี่...นี่ท่าน..." ฮวงเซียวหย่งเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรจริง ๆหานซานเฉียนเช็ดเหงื่อเย็นจากหน้าผาก ตอนอยู่ในถ้ำราชาปีศาจมันมีพลังมากไม่ใช่หรือไง ใช่ว่าจะถูกพยัคฆ์ฆ่าตายเมื่อมายังโลกเชวียนหยวนหรอกนะและตามคำพูดของฮวงเซียวหย่ง มันน่าจะเป็นงูเหลือมหยกตาแดงไม่ผิดแน่ และมันก็เป็นสัตว์เก้าดาวด้วยซ้ำ จะไม่สามารถจัดการกับสัตว์เจ็ดดาวได้อย่างไร?หรือว่ามันกำลังอยู่ในช่วงการเติบโต และความแข็งแกร่งของมันยังไม่ถึงเก้าดาวอย่างนั้นเหรอ?เช่นนั้นก็จบเห่แน่อาการบาดเจ็บในปัจจุบันของหานซานเฉียน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อาจเผชิญหน้ากับพยัคฆ์เจ็ดดาวได้ หากงูเหลือมหยกตาแดงยังมีสภาพที่แย่ขนาดนั้น เกรงว่าชีวิตของพวกเขาก็คงจะจบลงที่นี่“อย่างเพิ่งรีบร้อน” หานซานเฉียนปลอบใจฮวงเซียวหย่ง แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงอาการตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่หานซานเฉียนพูด ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกสงบขึ้นเล็กน้อ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1388
“อย่าเพิ่งฆ่ามัน” หานซานเฉียนพูดกับงูหลามหยกตาแดงงูหลามหยกตาแดงเชื่อฟังคำสั่งของหานซานเฉียน เมื่อได้ยินดังนั้นจึงยออมปล่อยไปพยัคฆ์เหลือบมองหานซานเฉียนด้วยความรู้สึกขอบคุณ เห็นได้ชัดว่าสัตว์ในระดับนี้ฉลาดมาก แต่เมื่อมันกำลังจะหนีไป หานซานเฉียนก็พูดขึ้นอีกครั้ง "ข้าไม่ได้ให้เขาฆ่าเจ้า ไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะไปได้”พยัคฆ์ตัวแข็งทันที ราวกับทำอะไรไม่ถูกหานซานเฉียนหันหน้าไปมองฮวงเซียวหย่งแล้วถามว่า "เจ้าอยากได้มันไหม?""อยากได้?" ฮวงเซียวหย่งมองหานซานเฉียนด้วยความตกใจและถามต่อว่า "อยากได้อะไรขอรับ"“พยัคฆ์” หานซานเชียนกล่าวฮวงเซียวหย่งรู้สึกขนลุกไปทั่วชร่างกายทันที และแม้แต่ผมก็ตั้งตรงอยากได้พยัคฆ์หรือไม่อย่างนั้นหรือ?ความหมายของคำพูดของอาจารย์ คือจะให้เขาฝึกพยัคฆ์อย่างนั้นหรือสำหรับฮวงเซียวหย่ง นี่เป็นสิ่งที่เขาคิดไม่ถึงด้วยซ้ำความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฮวงเซียวหย่ง คือการฝึกสัตว์ร้ายสามดาวให้เชื่อง และความฝันนี้ก็ยังเป็นเรื่องยากมากที่จะเป็นจริงแต่ตอนนี้เขามีโอกาสฝึกสัตว์ร้ายเจ็ดดาวให้เชื่อง แถมมันยังคือพยัคฆ์ ซึ่งทำให้ฮวงเซียวหย่งรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน“ท่านอาจาร
Latest chapter
