บทที่ 1134

หม่าอวี้เตะก้นหม่าเฟยเห่าวด้วยความโกรธ

หม่าเฟยห่าวล้มหน้าขมำลงกับพื้นอย่างไม่รู้เรื่อง

เขามองหม่าอวี้ด้วยความสับสนแล้วถามว่า "ลุง เตะผมทำไมครับ?"

หม่าอวี้กัดฟันและมองไปที่หม่าเฟยห่าวก่อนจะพูดว่า "ไสหัวไปซะ รีบไปหาคนมาปกป้องหานซานเฉียน"

หม่าเฟยเห่าวรู้สึกงุนงงมากกับความโกรธอย่างกะทันหันของหม่าอวี้ แต่เขารู้สึกได้ว่าหม่าอวี้นั้นโกรธมาก

เขารีบลุกขึ้นวิ่งหนีไปโดยไม่มีเวลาปัดฝุ่นบนร่างกายด้วยซ้ำ

“ช่างงี่เง่าจริง ๆ” หม่าอวี้พูดด้วยความโกรธ เรื่องง่าย ๆ แบบนี้หม่าเฟยเห่าวยังต้องถามเขา ไอหมอนี่ไม่มีสมองเลยหรือไง?

ที่หานเทียนเซิงไปหยุนเฉิง เขาก็ต้องไปขอให้หานเทียนหยางกอบกู้ประเทศ โดยหวังด้วยว่าหานเทียนหยางจะหยุดหานซานเฉียนในการจัดการกับตระกูลหานในอเมริกาไม่ใช่หรือไง？เรื่องง่าย ๆ และชัดเจนแบบนี้ หม่าเฟยเห่าวกลับคิดไม่ได้

“พี่ครับ ถ้าลูกชายของพี่อยากมีอนาคตที่ยิ่งใหญ่ ก็ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะทำให้หานซานเฉียนพอใจได้แค่ไหน หากหวังพึ่งพาความสามารถของผู้ชายคนนี้ ตระกูลหม่าคงได้ถูกทำลายลงในมือของเขาไม่ช้าก็เร็ว” หม่าอวี้ถอนหายใจและพึมพำกับตัวเอง

เมื่อหานเทียนเซิงและหานเซี่ยวปรากฏตัวในห้องรับรอง