Share
บทที่ 1124
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1125
หม่าเฟยห่าวไม่คิดว่าจู่ ๆ หม่าอวี้จะปรากฏตัวในเวลานี้ และความคิดแรกของเขาคือยืมมือของหม่าอวี้ในการฆ่าหานซานเฉียน เพื่อให้โอกาสตัวเองในการแก้แค้นแต่ตอนนี้หม่าเฟยห่าวไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม เพราะคู่ต่อสู้คือหานเทียนเซิง แม้ว่าหม่าอวี้จะสนับสนุนเขา หม่าเฟยห่าวก็ทำได้เพียงยืนนิ่งจนกว่าเขาจะแน่ใจว่าหม่าอวี้เต็มใจที่มีเรื่องกับหานเทียนเซิงเพื่อเขา“หานเซี่ยว ไม่คิดเลยว่าหลังจากผ่านไปหลายปี ฉันจะยังได้เห็นนายลงมือ ช่างเป็นเกียรติของฉันจริง ๆ” หม่าอวี้เดินไปหาหานเซี่ยวด้วยรอยยิ้มหานเซี่ยวขมวดคิ้ว เขาตระหนักดีถึงสถานะปัจจุบันของหม่าอวี้ เพราะเขาเองก็เคยได้เข้าร่วมเทียนฉี และเขาก็รู้ด้วยว่าหม่าอวี้มีสถานะไม่ธรรมดาในเทียนฉีแต่ทำไมจู่ ๆ ผู้ชายคนนี้ถึงกลับมาอเมริกาล่ะ?“หม่าอวี้ นายมาทำอะไรที่นี่?” หานเซี่ยวถามหม่าอวี้เหลือบมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า "มาพาเขาไป"จู่ ๆ สีหน้าของหานเซี่ยวก็มืดลง หานเทียนเซิงต้องการให้หานซานเฉียนตาย ดังนั้นวันนี้เขาจำเป็นต้องฆ่าหานซานเฉียน แต่เพราะหม่าอวี้เข้ามายุ่ง จึงอดไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกกลัว เพราะยังไงหม่าอวี้ก็อยู่ในเทียนฉีเป็นเวลาหลายปีแล้ว และตอนนี้หานเซ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1126
คำพูดของหม่าเฟยห่าวทำให้หม่าอวี้ชะงักฝีเท้าทันทีเมื่อเห็นหม่าเฟยห่าวเตรียมพร้อมและตั้งตารอ ใบหน้าของหม่าอวี้ก็จมดิ่ง หมอนี่มีปัญหากับหานซานเฉียนอย่างนั้นเหรอ?วันนี้แม้ว่าเขาก็ยังต้องดูแลหานซานเฉียนอย่างระมัดระวัง แต่หม่าเฟยห่าวคิดที่จะแก้แค้นเขาเนี่ยนะ?“พวกนายมีปัญหาอะไรกัน?” หม่าอวี้ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกหม่าเฟยห่าวพูดเรื่องที่เกิดขึ้นในสนามแข่งให้เขาฟัง และแน่นอนว่าเขาได้เติมเชื้อเพลิงลงไป โดยเหมือนว่าตนเองเป็นฝ่ายโดนกระทำ และยิ่งพูดก็ยิ่งแสร้งทำเป็นเสียใจจนแทบจะหลั่งน้ำตาออกมาหม่าอวี้รู้ดีว่าหม่าเฟยห่าวเป็นคนอย่างไร จึงรู้ว่าเขาเติมเชื้อเพลิงลงไปในเรื่องไม่น้อย และถึงแม้ว่าทุกสิ่งที่เขาพูดจะเป็นเรื่องจริง หม่าอวี้ก็ไม่กล้าช่วยเขาล้างแค้นอยู่ดี“โชคดีที่นายยอมคุกเข่าให้เขา เพราะถ้าเขาคุกเข่าให้นายล่ะก็แย่แน่” หลังจากฟังเรื่องราวของคำพูดของหม่าเฟยห่าวแล้ว หม่าอวี้ก็พูดอย่างโล่งใจหม่าเฟยห่าวมองหม่าอวี้ด้วยความสับสน ในฐานะลุง เมื่อได้ยินว่าหลานชายถูกทำร้ายทำไมเขายังสงบนิ่งได้อยู่อีก?“ลุง มอบเขาให้ผมจัดการเถอะครับ” คำพูดของหม่าเฟยห่าวกล่าว“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายทำตัว
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1127
หยุนเฉิงโครงการคฤหาสน์เขาหยุนติงซูหยิงเซี่ยเริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายเมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เพราะเปลือกตาของเธอกระตุกไม่หยุด เหมือนมีลางสังหรณ์ไม่ดีแพร่กระจายอยู่ในใจของเธอ ทำให้เธอนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาด้วยความงุนงงฉือจิงเคยชินกับสภาพจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับของซูหยิงเซี่ยแล้ว เธอมักจะแสดงอาการฟุ้งซ่านอยู่เสมอ ในฐานะแม่ ฉือจิงเข้าใจความรู้สึกทางจิตใจของซูหยิงเซี่ยในขณะนี้โดยธรรมชาติหานเนี่ยนตกไปอยู่ในมือของคนเลวตั้งแต่อายุยังน้อย แม้แต่เธอก็ยังรับไม่ได้กับเรื่องแบบนี้“คิดถึงหานเนี่ยนอีกแล้วเหรอ?” ฉือจิงนั่งข้าง ๆ ซูหยิงเซี่ยด้วยใบหน้าที่อ่อนโยน จับมือของเธอขึ้นมาแล้วถามเบา ๆซูหยิงเซี่ยกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง เธอมองดูฉือจิงก่อนจะส่ายหัวแล้วพูดว่า "แม่คะ สัมผัสที่หกของผู้หญิงนั้นแม่นจริง ๆ ใช่ไหมคะ?"“มันก็เป็นแค่คำเล่าลือกันเท่านั้น ไม่ต้องกังวลไปนัก หานเนี่ยนจะไม่เป็นอะไร” ฉือจิงปลอบใจเธอซูหยิงเซี่ยส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่ใช่หานเนี่ยนค่ะ แต่เป็นซานเฉียน หนูมักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าซานเฉียนกำลังเผชิญกับอันตรายบางอย่าง" ฉือจิงตกตะลึงอย่างอธิบายไม่ถูก วันนี้เธอก็รู้สึกใจหวิว ๆ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1128
ดังสุภาษิตที่ว่ากระดูกหักต้องใช้เวลาร้อยวันแม้ว่าหานซานเฉียนจะมีความสามารถในการฟื้นตัวที่น่าทึ่ง แต่หลังจากที่ถูกหานเซี่ยวหักขาขวา เขาก็ใช้เวลานานพอสมควรในการฟื้นตัวขณะนอนอยู่บนเตียง แม้ว่าจะมีสาวสวยยอย่างฉี๋อีหยุนคอยดูแล แต่สำหรับหานซานเฉียนการที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย มันเป็นเรื่องที่ทรมานมาก “ผมไปเดินเล่นได้ไหม?”“คุณเดินด้วยหัวได้ไหมล่ะคะ?”“ถ้าอย่างนั้นผมอยากไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ระเบียงบ้าง แบบนี้ได้ไหม?”“ฉันจะเปิดหน้าต่างให้”“ผมต้องขยับร่างกายสักหน่อย ไม่อย่างนั้นกระดูกของผมจะขึ้นสนิมเอาได้”“มา ทำยิมนาสติกพร้อมกันกับฉัน ฉันจะสอนคุณเอง”เมื่อได้ยินคำขอของหานซานเฉียน ฉี๋อีหยุนก็ปฏิเสธทั้งหมดอย่างไม่มีข้อยกเว้น เพราะเธอเพียงต้องการให้หานซานเฉียนนอนบนเตียงและพักฟื้นเท่านั้น ไม่ต้องการให้เขาออกกำลังกายมากเกินไป เพื่อหลีกเลี่ยงการทำให้อาการบาดเจ็บแย่ลงหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้ว่าฉี๋อีหยุนเป็นห่วงใยเขา แต่เขาทนไม่ได้ที่จะต้องนอนบนเตียงตลอด 24 ชั่วโมงแบบนี้“คุณเป็นโรคสมาธิสั้นเหรอ? ไม่ได้ขยับตัวแค่วันเดียวก็ทนไม่ได้แล้ว” ฉี๋อีหยุนกลอกตาและพูดกับหานซานเฉียน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1129
มันเกี่ยวข้องกับหม่าอวี้จริง ๆ ด้วยสินะ แต่หานซานเฉียนก็ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมหม่าอวี้ถึงต้องการช่วยเขา แถมยังต้องการให้หม่าเฟยห่าวมาเป็นลูกน้องของเขาอีก?ดูจากความเกลียดชังในใจของหม่าเฟยห่าว ที่เขาสามารถลดศักดิ์ศรีของตัวเองลงเพื่อทำเอาใจหานซานเฉียน แสดงว่าหม่าอวี้ต้องอธิบายถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ให้เขาฟัง แต่หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าเขาพูดถึงอะไรกันแน่“ทำไมเขาต้องทำแบบนั้น?” หานซานเฉียนมองดูหม่าเฟยห่าวอย่างงงงวยหม่าเฟยห่าวส่ายหัวด้วยความลำบากใจ ในความคิดของเขา เรื่องนี้ควรให้หม่าอวี้เป็นคนบอกหานซานเฉียนด้วยตัวเองจะดีกว่า เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดเองเออเองได้ และหากเขาพูดผิดไปแม้แต่นิดเดียวโดยไม่ตั้งใจ มันจะทำให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่ไม่อาจชดใช้ได้เลย“พี่ซานเฉียน พี่รอถามกับลุงผมจะดีกว่าครับ ผมไม่กล้าพูดอะไรมากจริง ๆ เพราะกลัวว่าจะพูดอะไรผิดไป หวังว่าพี่จะเข้าใจนะครับ แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หากพี่ต้องการอะไรก็บอกผมได้เลย ผมจะทำตามความต้องการของพี่ทุกอย่าง” หม่าเฟยห่าวกล่าว หากจะต้องเป็นลูกน้องของเขา ก็ต้องทำหน้าที่อย่างเต็มที่ ดังนั้นเขาจึงพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อหาน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1130
“คุณคิดว่าตอนนี้พวกเรายังมีคุณสมบัติที่จะจับหานเทียนหยางอยู่เหรอ นั่นมีแต่จะทำให้หานซานเฉียนโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีก” หานเซี่ยวกล่าวไม่ใช่จะจับหานเทียนหยางหรอกเหรอ?หานเทียนเซิงมองไปที่หานเซี่ยวด้วยความสับสน นอกจากการทำแบบนี้ เขาก็ไม่เข้าใจว่าหานเซี่ยวหมายถึงอะไรในเมื่อไม่สามารถจับกุมหานเทียนหยางได้ แล้วจะไปหาเขาทำไมกัน?“นายหมายถึงอะไร” หานเทียนเซิงถามอย่างสงสัยหานเซี่ยวถอนหายใจและพูดว่า "ตอนนี้คุณไม่ได้เหนือกว่าเขาอีกต่อไปแล้ว คุณควรลดสถานะของตัวเองและพิจารณาเรื่องนี้ จุดประสงค์ในการไปหาหานเทียนหยางคือการเจรจา และแก้ไขข้อข้องใจระหว่างพวกคุณ จากนั้นขอให้หานเทียนหยางช่วยพูดกับหานซานเฉียนในการปล่อยพวกเราไป”"นี่เป็นไปไม่ได้!" ความคิดแรกของหานเทียนเซิงคือปฏิเสธ และเขาก็ปฏิเสธอย่างเด็ดขาดในสายตาของเขา คำว่าเจรจานั้นเป็นเรื่องตลกตอนนั้นเขาและหานเทียนหยางยุติมิตรภาพ และเขายังบังคับให้หานเทียนหยางคุกเข่าให้แถมยังบังคับให้เขาออกไปจากอเมริกา และนี่คือสิ่งที่ทำให้หานเทียนเซิงเหนือกว่าหานเทียนหยางสำหรับหานเทียนเซิง หานเทียนหยางด้อยกว่าในสายตาของเขาเสมอ แล้วจะให้เขาไปเจรจากับคนที่ด้อยก
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1131
ฟางซั่วไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของหม่าเฟยห่าว และก็ไม่ได้สังเกตเห็นคำเรียกอันทรงเกียรติที่หม่าเฟยห่าวใช้เรียกหานซานเฉียนเขารู้ว่าตอนนี้หานซานเฉียนอยู่ในมือของหม่าอวี้ และเนื่องจากหม่าเฟยห่าวเป็นหลานชายของหม่าอวี้ มันก็ไม่เท่ากับหานซานเฉียนอยู่ในมือของหม่าเฟยห่าวไม่ใช่เหรอฟางซั่วมีความคิดและตระหนักถึงจุดประสงค์ของหม่าเฟยห่าวที่จะมาหาเขา เป็นไปได้มากว่าหม่าเฟยห่าวต้องการได้รับประโยชน์บางอย่างจากเขา“พี่ห่าว ถ้าพี่สามารถช่วยผมแก้ปัญหานี้ได้ พี่จะให้ผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น” ฟางซั่วกล่าวว่า ถ้าเงินหมดก็ยังหาได้ แต่ถ้าเสียชีวิต ต่อให้มีเงินทองมากมายแค่ไหนก็ฟื้นกลับคืนมาไม่ได้ หม่าเฟยห่าวยิ้มอย่างเย็นชา คนโง่เขลาคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ เขาไม่ได้ยินคำที่เขาใช้เรียกหานซานเฉียนเหรอ? ยังคิดจะให้ผลประโยชน์แก่เขาเพื่อให้เขาช่วยแกแค้นอีก “ฟางซั่ว นายนี่ช่างไม่รู้จริง ๆ ว่าตัวเองกำลังจะตาย” หม่าเฟยห่าวพูดอย่างเย็นชาฟางซั่วกระวนกระวายและถามด้วยความสับสน "พี่ห่าว พี่หมายถึงอะไร?"“ฉันหมายความว่าอะไร?” จู่ ๆ หม่าเฟยห่าวก็คว้าผมของฟางซั่วแล้วตวาด" แกยังมีความกล้าที่จะแก้แค้นพี่ซานเฉียนอีกงั้นเหรอ แกคง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1132
เมื่อหม่าเฟยห่าวพาฟางซั่วไปหาหานซานเฉียนเพื่อเอาหน้านั้น หม่าเฟยห่าวก็ตั้วใจทุบตีฟางซั่วจนน่วม หานซานเฉียนดูออกว่าหมอนี่ทำเรื่องที่ไม่จำเป็นเพียงเพื่อเอาอกเอาใจเขาเท่านั้นน่าเสียดายที่เหตุการณ์นี้ไม่สามารถทำให้หานซานเฉียนรู้สึกประทับใจหม่าเฟยห่าวมากขึ้นได้ เขาไม่เคยคิดว่าฟางซั่วเป็นคู่ต่อสู้ หานซานเฉียนจะมองคนที่ขี้ขลาดจนฉี่ราดกางเกงแบบนี้ในสายตาได้อย่างไร?เสือจะสนใจความเป็นหรือความตายของมดทำไมกัน?“พี่ซานเฉียน พี่อยากจัดการเขายังไง แค่บอกมาผมจะจัดการให้พี่เองครับ” หม่าเฟยห่าวถามหานซานเฉียนด้วยอาการหอบเหนื่อยหานซานเฉียนเหลือบมองฟางซั่วที่กำลังนั่งยอง ๆ อยู่ตรงมุม ใบหน้าของเขาหวาดกลัวมากจนสั่นไปทั้งตัว คนแบบนี้ไม่สามารถเรียกว่าเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้เลย“นายคิดว่าฉันจำเป็นต้องสนใจขยะแบบนี้เหรอ? แถมยังต้องให้นายล้างแค้นแทนอีก?” หานซานเฉียนพูดเสียงเรียบหม่าเฟยห่าวทำสิ่งนี้เพราะอยากให้หานซานเฉียนพอใจ แต่หานซานเฉียนดูเหมือนว่าไม่มีความสุขเอาซะเลย“พี่ซานเฉียน พี่หมายความว่า…”“ฉันหมายความว่า ขยะอย่างเขาไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน และฉันไม่เคยคิดที่จะคิดบัญชีเขา ยิ่งไปกว่านั
Latest chapter
