อาเหิงแค่นี้เจ้าก็เก่งมากแล้ว

หลี่เหิงย้ายมาอยู่กับจ้าวเทียนเฟย ท่านปู่อยากชดเชยที่ทอดทิ้งเขาจึงไม่คัดค้านเรื่องที่เขากับจ้าวทียนเฟยชอบพอกันสร้างบ้านให้ต่างหากหนึ่งหลัง

แม้ว่าไม่ถูกต้องแล้วอย่างไร หากใครพูดมากเขาก็แค่ทำให้มันพูดไม่ได้อีกก็พอ ตั้งแต่เรียนวรยุทธเด็กคนนี้น่ากลัวไม่น้อย คนบ้านหวังมาหาเรื่องมารดาเขา ชี้หน้าด่าหวังซื่อหลี่เหิงใช้มือเดียวกดกรามสะใภ้ใหญ่สกุลหวังจนหัก

ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครกล้าซุบซิบเรื่องเขาอีกเลย หลี่ไหลฝูเห็นวิญญาณหานกงกงในร่างเด็กคนนี้ หากไม่ใช่ว่าหลานเขาเกิดในสกุลหลี่เขาคงคิดว่าเป็นหลานอาจารย์เขาแน่นอน ลูกเขยเขาเป็นหลานชายแท้ๆยามลงมือยังไม่โหดเหี้ยมเท่านี้เลย

จ้าวเทียนเฟยนอนมองดูคนตัวเล็กคัดอักษร

"เด็กดีเจ้าสอบผ่านแล้ว ขยันน้อยลงก็ได้"จ้าวเทียนเฟยเอ่ยกับหลี่เหิง

" ข้าไร้ความสามารถ น้องรองกับน้องสี่เป็นคนเก่ง ที่ข้าทำได้ก็มีแค่นี้แหละช่วยให้ท่านพ่อท่านแม่ไม่ต้องจ่ายภาษีที่นา"

หลี่เหิงสอบผ่านแล้วเขาแค่อยากละเว้นภาษีให้ครอบครัวไม่ได้อยากรับราชการ

จ้าวเทียนเฟยลุกไปหาเขาก้มลงขบติ่งหูคนตัวเล็กก่อนจะอุ้มเขามานั่งตัก เด็กคนนี้น่าทะนุถนอมยิ่งนักแต่เวลาลงมือช่างน่ากลัว เด็กบ้านนี้เรียนวรยุทธกั