ตอนที่22.จงใจให้ได้ยินทุกคำ

มานพหนุ่มร้อนวูบไปทั้งหน้า เมื่อรู้สึกว่าถูกสบประมาท “เป็นพระกรุณายิ่งนักที่เมตตาข้า หากแต่เรื่องคู่ครองนั้น บุรุษควรเป็นผู้เลือกสรรสตรีที่ต้องใจด้วยตนเอง แลเอาชนะใจ จึงเหมาะควรจะครอบครองนางได้ ข้าเชื่อเช่นนี้ อีกอย่าง ตามที่ปราชญ์ท่านว่าไว้ หญิงสาวนั้นควรเป็นสมบัติของชายหนุ่ม หากบุญวาสนาของข้ามีพอแล้วไซร้ สักวันหนึ่งข้าคงได้ครอบครองหญิงสาวที่ข้าหมายปอง ครอบครองนางทั้งกายและดวงใจ โดยความสมัครใจยินยอมของนางเอง โดยไม่ต้องอาศัยอำนาจไปบังคับขู่เข็ญ”

พระเจ้าพรหมทัตเมื่อเห็นมานพหนุ่มมีอารมณ์หงุดหงิดขึ้นมายิ่งพอใจ เข้าใจว่าคู่สนทนาริษยาตน นึกอยากจะกระเซ้าให้หนักแรงขึ้นอีก “จริงอยู่ หญิงสาวคู่ควรเป็นสมบัติของชายหนุ่ม แต่กระนั้นหากชายแก่เช่นข้า ทำให้หญิงสาวพอใจในรสรักได้ ข้าว่าทั้งสองฝ่ายก็เหมาะควรเช่นกัน”

ชายกลางคนก้มตัวเข้ามาใกล้ ลดเสียงเพียงกระซิบแผ่วแต่จงใจให้ได้ยินทุกคำ “เมื่อคืนก่อนตอนที่นางถวายตัว ทั้งใบหน้า ท่าทาง และเสียงของนาง จับใจข้ายิ่งนัก ข้าได้เชยความงามของนางอย่างตั้งอกตั้งใจ ทุกซอก ทุกมุม ทุกกระเบียด บนส่วนที่นุ่มที่สุด ลื่นที่สุดและลึกที่สุดในกายนาง เจ