Mag-log inShare
ปฏิบัติการปั๊มลูกฉบับเจ๊เสิ่น 2
Huling Na-update:
2025-02-16 00:46:55
Kaugnay na kabanata
ลิขิตกาลบันดาลรัก ปฏิบัติการปั๊มลูกฉบับเจ๊เสิ่น3
จมูกโด่งไต่สันกรามของเขา หนวดที่เพิ่งโกนทิ่มแก้มนางทำให้รู้สึกสยิว เสิ่นเยี่ยนฟางพรมจูบตั้งแต่แก้ม ลำคอ ลูกกระเดือกจนมาถึงหัวจุกสองข้าง เมิ่งหย่งชวนเกร็งสะโพกทันทีที่ลิ้นของนางแตะต้องหัวนมของตน เขา คำรามออกมาอย่าเสียวซ่าน"อ่าห์ ~อ่าห์ ~เสี่ยวฟาง พี่เสียวนักเจ้าร้ายกาจเกินไปแล้ว อื้อ คนดี"คนตัวเล็กปลดชุดเขาออก จัดการใช้ปากงับเอวกางเกงของเขาดึงลงมา ความเป็นชายดีดผึงสู่สายตาของนางทันที อืม มันใหญ่มาก นางรั้งกางเกงให้พ้นข้อเท้าก่อนจะใช่สองมือประคองตัวตนของเมิ่งหย่งชวน นิ้วชี้แตะเบาๆที่ปลายหัว น้ำที่ซึมออกมายึดติดนิ้ว เสิ่นเยี่ยนฟางแตะมันเบาๆก่อนจะสบตาคนตัวสูงที่นั่งอยู่ นางเลียนิ้วที่เปื้อนน้ำหวานของเขาอย่างละเมียดละไมก่อนจะส่งเข้าปาก จากนั้นก็อมรูดจนสุดโคนนิ้ว"ท่านพี่ ท่านชิมของข้าไม่เคยเบื่อเลย แต่ว่าข้ายังไม่เคยได้ลิ้มลองท่านสักนิด ""หืม จะซุกซนอะไรกันแม่ตัวดีของพี่ อ่าห์ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ อ่าห์เสี่ยวฟาง เลียแบบนั้นพี่จะ อ่าห์"เสิ่นเยี่ยนฟางประคองกายแก่นกายของเมิ่งหย่งชวนขึ้น ตวัดลิ้นน้อยๆไล้เลียน้ำหวานของเขาที่ซึมออกมาก่อนจะค่อยอาเข้าปากในที่สุดก็หายไปเกือบสุดโคน ปากน้อยๆรูดแก่นเน
Huling Na-update : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก งานแต่งพี่น้องสกุลโจว1
วันนี้เสิ่นเยี่ยนฟางต้องไปจวนเจ้าเมืองเพื่อเป็นแม่งานทำอาหารในงานแต่งของโจวหยวนกับเจียงเสี่ยวฮวา คืนนี้นางกับเด็กๆจะค้างที่นั่นเพราะเด็กๆไปกับมารดาด้วย จางเหมิ่น จางลี่และเมิ่งลู่เจินกำลังเรียนหนังสือกันอยู่ที่บ้าน ก่อนออกเดินทางไปยังตำบลเมิ่งหย่งชวนไปพบกับโจวหยางเพราะเขาบอกไว้ว่ามีเรื่องไหว้วานไปพบคนผู้หนึ่งเพื่อส่งจดหมายให้แทนเขาหวงหย่งเหนียนปรึกษากับเมิ่งหย่งชวนแล้วว่าจะให้จางลี่กับเมิ่งลู่เจินเข้าสอบด้วย และจะพาเมิ่งลู่เจินไปเมืองหลวง ในเมื่อเป็นความต้องการของน้องชายและภรรยาเมิ่งหย่งชวนจึงตกลง จากนั้นก็ปล่อยให้หวงหย่งเหนียนสอนต่อ เขาไปจวนเจ้าเมืองเพื่อพาเมียไปส่งในห้องเมิ่งหย่งซินนำยามาให้โจวหยาง เขาโบกมือลงกลอนประตูโดยที่นางไม่รู้เมิ่งหย่งซินวางชามยาให้เขา โจวหยางรับมาดื่มก่อนจะทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมิ่งหย่งซินเห็นเช่นนั้นก็แอบขำกับท่าทางของโจวหยาง"คิกๆๆ คุณชายโจว ท่านเป็นหมอกับทำท่าขมเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง มิใช่ว่าต้องชินหรอกหรือเจ้าคะ""เสี่ยวซิน...นี่เป็นยาต่อให้เป็นท่านหมอก็มิได้อยากกินหรอก ว่าแต่มีอะไรหวานๆไหมขมมากนัก""ท่านดื่มน้ำเปล่าล้างปากก่อนเถอะเจ้าค่ะ เดี๋ยว
Huling Na-update : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก งานแต่งพี่น้องสกุลโจว2
ทั้งสองคนช่วยกันพาโจวหยางออกมาจากในเรือน เมิ่งลู่เจินที่ไม่ไปด้วยเขาไม่อยากจ้างคนอื่นมาดูแลท่านปู่ เขาจึงอาสาดูแลเอง เมิ่งหย่งซินเองก็กังวลใจ แต่โจวหยางให้เหตุผลว่านางไม่ไปเขาก็ไม่ไป เมิ่งหย่งซินไม่รู้ว่าโจวหยางคิดอย่างไรแต่นางก็ตามใจเขา รถม้าของหวงหย่งเหนียนจากไปไกลแล้วหวังเฉินก็ร่อนลงมาจากต้นไม้เพื่อคารวะเมิ่งลู่เจิน"ข้าน้อยหวังเฉิน นายกองธงแดงค่ายกิเลนทองคารวะคุณชายน้อยขอรับ แม่ทัพเมิ่งให้ข้าติดตามท่านแลดูแลความปลอดภัยของท่านขอรับ""หืม..ท่านคือคนของพี่ใหญ่หรือ""ขอรับคุณชาย..หลายวันก่อนคนของสกุลจางกับสกุลลู่มาป้วนเปี้ยนแถวนี้ขอรับ แต่ไม่ทราบเพราะอะไรเช่นกันเมื่อวานพวกเขาจะจับคุณหนูเสี่ยวเถาแต่อยู่ๆก็ลอยไปตกที่นาบัว น้ำขึ้นเร็วมากนักท่วมเกือบมิดหัวพวกเขา คนเหล่านั้นตะเกียกตะกายจนแทบเอาตัวไม่รอดขอรับ""จับเสี่ยวเถาหรือ มีคนอยากจับหลานๆข้า หึ..ดีจริงลู่หาน ลู่ซิน คิดว่าสกุลเมิ่งของข้าไร้พิษสงจริงหรือ ท่านอาเฉินเรื่องนี้อย่าบอกพี่ใหญ่นะข้ามีเรื่องต้องไปทำ ท่านอาเฉินท่านหาคนทีดูแลคนป่วยได้ให้ข้าสักสองสามคน ส่วนท่านไปกับข้า"หวังเฉินรับคำสั่งก่อนจะหายไปในป่าบนเขา น้องชายนายท่านมีกลิ่นอ
Huling Na-update : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก พบหน้าไม่คาดฝัน
ทางด้านหวงหย่งเหนียนเองก็เก็บเอาคำพูดโจวหยางมาคิด เขาควรให้เกียรติหยางซิงเหยียนเช่นที่น้าเล็กของนางพูด หวงหย่งเหนียนจึงไปหาโจวหยวนเพื่อพูดคุยว่าตนเองก็จะแต่งพร้อมกับเขาเช่นกัน โจวหยวนที่กำลังนั่งอ่านจดหมายจากพี่ชายคนโตอยู่ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูเช่นนี้ไม่ใช่โจวเฉิงกุนซือของเขาแน่ๆ จึงได้ถามออกไป"ใคร""ข้าเอง หวงหย่งเหนียน""อ้อ..."โจวหยวนเดินไปเปิดประตูก่อนจะหลีกให้หลานเขยเฒ่าเดินเข้ามาด้านใน หวงหย่งเหนียนเดินมานั่งที่เก้าอี้ก่อนจะเอ่ยเข้าเรื่อง"คุณชายรอง...คือว่าข้าต้องการแต่งงานกับซิงเหยียนพร้อมท่านพรู่งนี้""อ้อ...เพิ่งคิดได้หรือว่าต้องให้เกียรติหลานสาวข้าน่ะตาเฒ่า""นี่..ข้ารักเสี่ยวเหยียนอีกอย่างกว่าจะกลับเมืองหลวงก็อีกสามเดือน หากเมียข้าตั้งครรภ์คงไม่ดี ข้าแค่อยากให้ตาเฒ่าอย่างเจ้าเป็นพยานว่าข้ากับนางผ่านพิธีการแล้วมิใช่อยู่กินกันเฉยๆ""เหอะ...จนป่านนี้เพิ่ฃจะมาบอกจะไปหาชุดเจ้าสาวที่ไหนทันกันเล่า""ลองปรึกษาฮูหยินท่านแม่ทัพสิ นางเก่งมากนักคงหาทางออกให้ได้แหละ"โจวหยวนปวกหัวมากนัก เดิมทีต้องหาชุดให้น้องชายกับเมิ่งหย่งซิน ตอนนี้ต้องมาหาให้ตาเฒ่านี่อ
Huling Na-update : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก พบหน้าโดยไม่คาดฝัน2
เสี่ยวเอ้อลงไปแล้ว เขาคอยเฝ้าอยู่แถวๆบันได จากนั้นเมิ่งหย่งชวนก็เดินเข้าไปข้างในห้อง ปิดประตูลงกลอนเรียบร้อยก่อนจะเดินมาคุกเข่าอยู่ด้านหน้าชายวัยกลางคนที่รอจดหมายจากเขาอยู่“หย่งชวนคารวะท่านพ่อขอรับ ลูกอกตัญญูไม่ตามหาท่านทั้งๆที่รู้แก่ใจว่าท่านยังไม่ตาย”“อาชวนอย่าโทษตัวเอง พ่อเองก้ใช่ว่าไม่ผิดที่ไม่ส่งข่าวให้พวกเจ้าพี่น้อง พ่อได้ยินว่าเจ้าแต่งภรรยาแล้วหรือ พี่น้องในวงการคุ้มภัยเอ่ยให้พ่อฟังน่ะ”“ขอรับ..เสี่ยวฟางเป็นสตรีที่ดีพร้อม รูปงามจิตใจเมตตาอีกทั้งนางบอบบางยิ่งนัก หากท่านพ่อได้พบนางท่านพ่อจะต้องชอบนางขอรับ ว่าแต่เหตุใดท่านพ่อกับคุณชายโจวถึงได้รู้จักกันเล่าขอรับ”“พ่อถูกพิษ พยายามที่จะหนีไปแต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงระงับชั่วคราวเท่านั้น เกือบสองปีก่อนพ่อมาเหอหนาน อยู่ๆพิษก็กำเริบจนนอนรอความตายอยู่ที่อารามร้างแห่งหนึ่ง พอดีกับที่ท่านหมอโจวไปหาสมุนไพรแล้วแวะพักเพื่อหลบฝนจึงได้เจอกับพ่อ เขาฝังเข็มระงับพิษให้พ่อ พอรุ่งเช้าก็ไปหาสมุนไพรมาสกัดยาถอนพิษ เขานับว่าเก่งกาจมากนัก”“ท่านพ่อ...ท่านถูกพิษได้อย่างไรขอรับ ท่านไปพบสตรีชั่วร้ายคนนั้นมาใช่หรือไม่”“อาชวน..อย่างไรนางก็เป็นมารดา”“นางมิใช
Huling Na-update : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก เลี้ยงหมาป่าไว้ล่า
ทางด้านเมิ่งลู่เจินที่ตอนนี้คนของพี่ชายมาดูแลท่านปู่เรียบร้อยแล้ว เขากับหวังเฉินขึ้นไปยังป่าลึกซึ่งเป็นที่ตั้งของคนสกุลลู่กับคนสกุลจาง พวกเขาต้องการกำจัดสองพี่น้อง เนื่องจากรัชทายาทรู้แล้งว่าลู่ซินเคยมีสามีมาก่อน นางหลอกลวงเบื้องสูง องค์ชายรองเป็นหลายชายจางฮั่นย่อมเรียกใช้สอยคนของเขาได้เมิ่งลู่เจินซ่อนอยู่บนต้นไม้ก่อนจะส่งสัญญาให้หวังเฉิน จางเกินหัวหน้าขององครักษ์จระกูลจางทำกำลังวางแผนจับเมิ่งลู่เจินกับเด็กๆเพื่อใช้บีบเมิ่งหย่งชวนไม่รู้เลยว่ามัจจราชกำลังมาหาเมิ่งลู่เจินย่องเข้ามาด้านหลังส่งสัญญาให้กับองครักษ์ยี่สิบคนที่พี่ชายมอบให้จัดการทหารเหล่านั้น จางเกินที่ตอนนี้ตกตะลึง ไม่คิดว่าจะถูกโจมตี เขากำลังจะหาทางหนีแต่กลับไปถูกกระบี่จ่อคอเอาไว้“จะไปไหนหรือ..อยากฆ่าข้ากับพี่ชาย อยากจับหลานๆของข้าเหตุใดตอนนี้กลับวิ่งหนีอย่างคนขี้ขลาดเล่า จางเกินคือชื่อของเจ้าสินะ”“เจ้าคือเมิ่งลู่เจิน..หึเจ้ากล้าหรือข้าคือคนขององค์ชายระ อ๊ากกก”จางเกินไม่ทันพูดจบมีดพกก็ปาดคอเขาทันที เลือดพุ่งกระฉุดออกมาโดนหน้าเมิ่งลู่เจิน เขาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเบาๆ อย่างละเมียดละไม่ จนกระทั่งสะอาดหมดจด จากนั้นก็โยนทิ้งล
Huling Na-update : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก พ่อสัญญาว่าจะปกป้องลูกเอง
ยามอวิ๋นเสิ่นเยี่ยนฟางตื่นก่อนแล้ว นางเอาแขนหนาของสามีออกจากตัว ก่อนจะลุกขึ้นเสิ่นเยี่ยนฟางหอมแก้มเจ้าตัวน้อยทีละคน จนกระทั่งมาถึงสามีรูปงามนางก้มลงหอมเขา แต่เมิ่งหย่งชวนกลับรัดแผ่นหลังนางเอาไว้จากนั้นก็จูบนางเว้าวอน จนกระทั่งเขาพอใจจึงยอมปล่อย“ขี้โกง”“หึๆๆ..ไปเถอะต้องไปเกล้าผมแต่ตัวให้พวกนางมิใช่หรือ เดี๋ยวพี่อยูกับลูกๆเอง”เสิ่นเยี่ยนฟางพยักหน้า เจ้าก้อนแป้งทั้งหกคนขยับยุกยิกเอาผ้าห่มออก เมิ่งหย่งชวนมองเห็นแล้วว่ามีคนแอบดูเขารักเมียเมื่อกี้นี้จึงทำเป็นนอนละเมอแล้วจี้เอวเด้กทั้งหกคน เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง“คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ท่านพ่อเจ้าคะเสี่ยวฮวาไม่ไหวแล้ว คิกๆๆๆ”“ท่านพ่อเสี่ยวเฟิงก็ไม่ไหวแล้ว คิกๆๆๆ”ทั้งห้าคนหัวเราที่บิดาเล่นด้วย แต่มีคนหนึ่งที่ไม่หัวเราะจนบิดาต้องอุ้มมานั่งตัก ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความห่วงใย“เสี่ยวเย่า..ลูกเป็นอะไรไป ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า บอกพ่อมาเถอะ”“เปล่าขอรับ....ท่านพ่อข้ากลัวขอรับ”“หืม..ลูกกลัวอันใด พ่อสัญญาจะไม่ให้ใครมาทำร้ายลูกของพ่อได้”“ท่านพ่อ..หากมีคนต้องการตัวลูกแล้วท่านพ่อก็ไม่สามารถที่จะสู้เขาได้เล่าขอรับ”“สู่ไม่ได้พ่อก็จะพยายามปกป้องลูกจนถึงที่สุด
Huling Na-update : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก โจวหยวนเข้าหอ
เมื่องานเลี้ยงเลิกราแขกเหรื่อกลับไปหมดแล้วก็ถึงเวลเข้าหอสักที โจวหยวนอยากรักเจ้าสาวของตนที่เขารอมานานเกือบสองเดือนจนมีวันนี้เจียงเสี่ยวฮวานั่งรอในห้อง เสียงเปิดประตูห้องเข้ามาทำให้คนที่นั่งรออยู่บนเตียงบีบมือตนเองที่วางประสานกันบนตักแน่น แม้ว่าจะถึงเนื้อถึงตัวกันมาแล้ว อีกทั้งนอนกอดกับเข้าทุกคืน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางกับเขาจะทำมากกว่านอนกอดกันโจวหยวนหยิบไม้สำหรับเปิดผ้าคลุมหน้า จากนั้นก็เดินมาหยุดตรงหน้าเจียงเสี่ยวฮวา โจวหยวนใช้ไม้เปิดผ้าคลุมเจ้าสาวออก เจียงเสี่ยวฮวาเงยหน้ามองดูเขา โจวหยวนอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะพามานั่งที่เก้าอี้“เสี่ยวฮวาวันนี้วันแต่งงานของเราอาดีใจมากรู้หรือไม่”“เจ้าค่ะ เอ่อท่านอาหยวนข้าหนักเครื่องหัว ท่านช่วยเสี่ยวฮวาถอดมันออกได้ไหมเจ้าคะ”“เด็กดีมาเถอะเดี๋ยวอาช่วย”โจวหยวนช่วยภรรยาหมาดๆ ปลดเครื่องประดับออกจนหมด จากนั้นก็คลายมวยผมให้นาง เรือนผมพริ้วสยายออกดุจม่านน้ำตกทำให้ดวงหน้าของนางยิ่งหวานละมุน โจวหยวนมองอย่างหลงใหลก่อนจะหยิบจอกสุรามงคลมาแล้วแลกเปลี่ยนกับนาง ทั้งคู่คล้องแขนดื่มสุรามลคลทันทีที่วางจอกโจวหยวนก็ไม่เสียเวลา เขาอุ้มนางกลับมานั่งที่เตียง ค่อยปลดชุ
Huling Na-update : 2025-02-25
Pinakabagong kabanata
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-15-ชีวิตครอบครัวมีความสุข
เมื่อถึงมื้อค่ำผู้ใหญ่ก็มีเรื่องคุยกัน หวงหย่งเหนียนเจรจาสู่ขอจางจื่อเหยียนกับจางลี่ให้หวงมู่เหวิน กลับเมืองหลวงแต่งงานทันทีเพราะเด็กทั้งสองนั้นไปไกลแล้ว หากเกิดจางจื่อเหยียนตั้งครรภ์ขึ้นมาก่อนจะไม่ดีจากนั้นซูหยางก็สู่ขอเมิ่งหานเซียงกับเมิ่งหย่วงชวน ส่วนเมิ่งหย่งชวนก็เจรจาสู่ขอหวงเฟยเซียนให้บุตรชายคนโตเช่นกัน ตวนอ๋องเอ่ยกับเมิ่งหย่งชวนว่าเขาจะแต่งงานกับเมิ่งเสี่ยวเฟิงทำเอาทุกคนอ้าปากค้าง แต่เสิ่นเยี่ยนฟางและเมิ่งหย่งชวนรู้ดีว่าบุตรสาวมีใจให้เสด็จอาสิบสองมานานแล้ว ในเมื่อเป็นความสุขของบุตรสาวทั้งคู่จึงส่งเสริม สรุปทุกคู่หมั้นหมายกันเรียบร้อยแล้วจะแต่งงานกันในอีกครึ่งเดือนเจ็ดเดือนต่อมาเสิ่นเยี่ยนฟางก็คลอดฝาแฝดชายหญิงให้เมิ่งหย่งชวนอีกหนึ่งคู่ ตอนนี้นางกำลังอยู่เดือน บุตรชายและบุตรสาวแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เมิ่งเสี่ยวเถาที่ตอนนี้กลายเป็นพระชายารัชทายาท คนอื่นๆ ก็เป็นฮูหยินน้อยของจวนต่างๆเมิ่งหานเซียงตั้งครรภ์คนแรก หากไม่นับจางจื่อเหยียนที่ตั้งครรภ์ก่อนแต่งงานไปแล้ว จากนั้นก็ตามด้วยโจวจื่อหราน ส่วนที่เหลือสามียังคงตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติภารกิจปั๊มบุตรอย่างไม่ย่อท้อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในที่
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-14-มหาเทวีของข้า
เมิ่งเสี่ยวเถาลืมตาขึ้นมา นางฝันอะไรเนี่ยถึงนางจะชอบจ้าวตงหยางแต่ไม่ควรเก็บเขามาฝันลามกเช่นนี้ได้นะ เขาเรียกนางมหาเทวี ส่วนนางก็เรียกเขาว่าท่านตาเจ้าที่ นี่มันเรื่องอะไรกัน อีกทั้งเขากับนางยังเข้าหอกันในศาลเจ้า นี่มันบ้าไปแล้วหรือนอกจากเมิ่งเสี่ยวเถาจะฝันประหลาดจ้าวตงหยางก็ไม่ต่างกัน เขาฝันเช่นเดียวกับนาง ในความฝันนางช่างหอมหวานยิ่งนัก นึกถึงวันที่ได้ชิมความหวานจากนางเมืองหลายวันก่อนยังตราตรึง อีกทั้งในฝันเสมือนจริงเหลือเกิน หากเขาแหวกม่านประเพณีเข้าหอกับนางก่อนได้ก็คงดีนางจะเป็นพระชายาและจะเป็นแม่ของแผ่นดินคนต่อไป คืนวันแต่งงานหากพิสูจน์ความบริสุทธิ์ไม่ได้นางจะใช้ชีวิตที่เหลือลำบาก เขาจึงจำต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่ในความฝันนางช่างน่าทะนุถนอมเหลือเกิน เขาไม่เข้าใจเหตุใดฝันเช่นนั้นได้แต่ละเมอออกมาไม่รู้ตัว"เทวีของข้า เสี่ยวเถาเด็กดีข้าคิดถึงเจ้าคนงาม"หลังจากมาถึงฮวาป๋ายทุกคนก็พักผ่อนกันเต็มที่ กระทั่งยามซื่อทุกคนก็มารวมตัวกันไปบ้านท่านปู่ทวด เด็กๆให้สาวใช้และบ่าวในจวนขนของขวัญมากมายไปที่บ้านท่านอาหญิง จางจื่อเหยียนจูงมือเหลนเขยไปเยี่ยมท่านตาทวดของนางอย่างอารมณ์ดีเมิ่งซุนที่กำ
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-13-กลับฮวาป๋าย
หลายเหตุการณ์ผ่านไปถึงเวลาที่ทั้งหมดต้องเดินทางกลับฮวาป๋าย รุ่งสางทุกคนก็เตรียมตัวที่จะออกเดินทาง จ้าวตงหยางพาเมิ่งเสี่ยวเถาขี่ม้าไปด้วยกัน จ้าวไห่เฉิงกับเมิ่งเสี่ยวเฟิงก็ขี่ม้าไปล่วงหน้าแล้ว นางชอบขี่ม้าที่สุด เสด็จอาสิบสองจึงตามใจนางบรรดาสตรีที่เหลือนั่งรถม้าสามคัน จากเมืองลั่วเหอไปฮวาป๋ายใช้เวลาเพียงสองวันเท่านั้น แต่เด็กๆจะแวะไปเมืองเหลยเพื่อเยี่ยมท่านย่าลู่ซินก่อน เดินทางมาได้หนึ่งวันก็ถึงเมืองเหลย ทั้งหมดเข้าที่พักที่ท่านอาเขยเตรียมไว้ให้ หวังจิ่วมารับเด็กๆและอารักขาด้วยตนเอง หวังซูหรานก็ตามบิดามาด้วย นางคิดถึงพี่ๆมากนัก หวังซูหนีว์เห็นหน้าน้องสาวก็รีบทักทาย"ซูหราน เจ้ามาแล้ว""พี่หญิง ข้าคิดถึงท่านที่สุดเลย"คนที่เหลือเปิดม่านออกมาก่อนจะส่งเสียงทักทาย หวังซูหรานควบม้ามาใกล้ๆก่อนจะขี่ม้าขนาบข้างแล้วคุยไปด้วย หวังจิ่วต้องรีบกลับเพราะตอนมานั้นเขามาคนเดียว ใครจะรู้เจ้าตัวดีแอบตามมาด้วย หากกลับไปเมียจัดการเขาแน่นอนกระทั่งถึงที่พักเรียบร้อยก็เป็นเวลาปลายยามเซินแล้ว จากนั้นทั้งหมดก็เข้าที่พัก เมื่อจัดการตัวเองเรียบร้อยก็พากันมากินมื้อเย็น ต่า
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-12-ข้าต้องการแต่งงานกับนาง
จางจื่อเหยียนยอมรับสัมผัสจากหวงมู่เหวิน นางลืมไปแล้วว่านางกำลังโกรธเขา ลืมไปแล้วว่าเขามาเพื่อให้นางยกโทษให้ กระทั่งผิวกายต้องอากาศเย็นนางจึงรับรู้ว่าอาภรณ์ถูกเขาปลดออกแล้ว แผ่นหลังแตะที่นอนโดยมีร่างไร้อาภรณ์ของคนตัวโตทาบทับเกยนางเอาไว้ ดอกบัวตูมเบ่งบานชูช่อ ปลายถันแข็งชันล่อลวงให้คนด้านบนตกอยู่ในมนต์เสน่หา หวงมู่เหวินสบตากับนางจางจื่อเหยียนไม่กล้าสบตาเขาเอ่ยตะกุกตะกัก"คุณชายรอง""เรียกพี่มู่เหวินเหมือนเดิมได้หรือไม่ จื่อเหยียนของพี่ เจ้างามนัก"จางจื่อเหยียนผวา ร่างงามถูกเขานวดเฟ้น ปากหยักครอบครองความหวานตรงหน้า ดรุณีน้อยยกแขนคู่เรียวโอบรั้งท้ายทอยหนาแอ่นอกงามให้เขาเชยชม ใจนางมีเขาอยู่จึงไม่ไตร่ตรองในสิ่งที่กำลังทำ แค่คืนนี้เท่านั้น แค่ครั้งนี้ขอให้นางได้เป็นผู้หญิงของเขา หลังจากคืนนี้ไปนางจะออกจากหนานเป่ยไปใช้ชีวิตที่อื่น"อื้อ พี่มู่เหวิน อาเหยียน สะเสียว""อืม หวานเจ้าหวานมากอาเหยียน"ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนต่ำลงไปหาดอกไม้บอบบางก่อนเริ่มสำรวจน้ำหวาน ไม่นานคนใต้ร่างก็กระตุกเกร็ง นางแตะสวรรค์จนต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้ เกรงว่าจะเล็ดลอดออกไป หวงมู่เหว
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-11-ให้อภัยพี่เถอนะ
จางจื่อเหยียนนอนละเมอทั้งคืน หวงมู่เหวินนั่งเฝ้าอยู่ด้านนอก เขารู้สึกผิดเขาเพิ่งรู้ตัวว่าที่ผ่านมาเขารักนาง หากว่าวันนี้ไม่เกือบเสียนางไปเขาก็คงไม่รู้หัวใจตัวเองและเป็นเขาเองที่เกือบทำนางหายไป เมิ่งเสี่ยวหว่านออกมาจากห้องเห็นบุตรชายคนรองของมหาราชครูก็ถอนหายใจคนหนึ่งก็พยายามหนีหัวใจตัวเอง อีกคนก็ปากแข็งจนก่อเรื่องร้ายแรง จางลี่ออกมาจากห้องบุตรสาวเห็นคนก่อเรื่องนั่งคุกเข่าอยู่หน้าห้องก็ประคองฮูหยินของตนเดินมาหา "คุณชายรอง....ท่านไปพักก่อนเถอะอาเหยียนนางยังมีไข้และเพ้อเป็นบางครั้ง รอนางดีขึ้นท่านค่อยมาดีกว่า""ท่านอาจาง..ข้าสำนึกผิดแล้วข้าอยากเข้าไปหานาง ท่านอาท่านอนุญาตเถอะขอรับ""คุณชายรอง..มีใช่ว่าพวกเรากีดกันท่าน แต่ให้เวลานางสักหน่อย บุตรสาวข้านางเพิ่งเสียขวัญ อีกทั้งเกือบจมน้ำตาย ตอนนี้หากเห็นหน้าท่านนางอาจทรุดหนักกว่าเดิม"จางลี่โกรธมากเรื่องนี้เมิงเสี่ยวหว่านรู้ดี เขารักบุตรสาวคนนี้ที่สุด จางเหิงบุตรชายคนโตที่เป็นผู้สืบสกุล สามีนางยังมิเอ็นดูเท่ากับบุตรสาวเลย แต่อย่างไรเล่า คนที่คุกเขาอยู่ตรงหน้าคือบุตรชายมหาราชครูเชียวนะ เมิ่งเสี่ยวหว่านถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับสามีของนาง
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-10-ข้าเกลียดเจ้า ไปตายซะ
ทุกคนปรับความเข้าใจกันหมดแล้ว เหลือเพียงเมิ่งลู่เหลียนกับหานมู่เฉินเท่านั้น ตอนนี้ดรุณีน้อยกำลังโมโหเขาอยู่ หานมู่เฉินที่เดิมทีเคยถูกนางทุบตีประจำมาวันนี้เขากลับตรึงนางเสียอยู่หมัด ยามนี้รน่างงามอยู่ใต้ร่างแกร่งเขากดข้อมือนางเอาไว้ ปล้ำจูบนางอย่าเอาแต่ใจ เมิ่งลู่เหลียนที่ถูกเขาหลอกมาตลอดว่าเขาไร้วรยุทธ ยามนี้นางต่างหากที่ห่างไกลคำว่ายอดฝีมือ"ปล่อยข้านะเจ้าบ้าหานมู่เฉิน ไอ้คนโกหกหลอกลวง เจ้าหลอกข้าหรือ อย่าให้ข้ารอดไปได้นะ บอกให้ปล่อยไง""ปล่อยหรือ นี่เมิ่งลู่เหลียนข้าจะบอกให้นะ ทั้งชีวิตข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่นอน""เจ้ามีสิทธิ์อันใดมาควบคุมข้า หานมู่เฉินไอ้คนเลว อื้ออออ"เด็กคนนี้ต้องสั่งสอน เขาต้องปราบนางให้ได้ ดื้อด้านนักทุบตีเขาอยู่เรื่อย ถ้าไม่ใช่ว่าเขารักนางคงจับนางฟาดเสียหลายทีแล้ว ทำตัวเกเรยิ่งนัก เมิ่งลู่เหลียนที่กำลังเสียเปรียบเขาอยู่ ก็หาทางออกให้ตัวเอง ทันทีที่เขาถอนจุมพิตออกนางก็เปลี่ยนเป็นไม้อ่อนทันที"พะ พี่มู่เฉิน เหลียนเอ๋อร์เจ็บมือเจ้าค่ะ ปล่อยเหลียนเอ๋อร์ได้ไหมเจ้าคะ""หืม..อ่อนหวานก็เป็น เอาตัวรอดสิท่าแม่ตัวดี""เปล่านะเจ้าคะ เหลียนเอ๋อร
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-9-คู่หมั้นคนนั้นของเจ้าก็คือข้าเอง
หนุ่มสาวออกเดินทางไปหลังเขา ซึ่งไม่ได้ไกลจากจวนมากนัก เดินเท้าไปใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามเท่านั้น ไม่นานทั้งหมดก็มาถึง จ้าวตงหยางจูงมือเมิ่งเสี่ยวเถาไปด้านหนึ่ง จ้าวไห่เฉิงก็จูงมือเมิ่งเสี่ยวเฟิงไปอีกด้าน ส่วนซูหยางรวบเอวบางของเมิ่งหานเซียงไปนั่งเล่นบนโขดหินริมลำธาร องครักษ์ที่ตามมามีมากกว่าสิบคนต่างก็ดูแลรอบนอกเผื่อมีคนนอกหลงเข้ามาเมิ่งเสี่ยวเย่ากับเมิ่งซีฮวนไปหาไก่ป่า ส่วนหวงมู่เหวินไปเก็บฟืนกับหานมู่เฉิน ทั้งคู่เป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกัน มารดาเป็นเชื้อพระวงศ์ทั้งคู่ สาวๆที่เหลือต่างก็กวดจับกระต่ายป่า โจวจื่อหรานไม่อยากทำร้ายมันจึงปล่อยไป บรรดาบิดามารดาของเด็กๆเหล่านี้ปวดหัวมากนัก เมื่ออยู่กันครบทีไรสร้างเรื่องใหญ่โตทุกที โจวหยวนปวดหัวแต่ต้องยอมตามใจ เจียงเสี่ยวฮวาเองก็ไม่อยากดุแต่จำต้องเข้มงวดเมื่อได้ไก่ป่ามาแล้วบุรุษก็จัดการ ให้บรรดาสตรีนั่งรอ จางจื่อเหยียนสายตาซุกซนนางมองเห็นดอกไม้สีแดงอยู่ลิบๆ แน่นอนว่าใช่ดอกโสมนางต้องไปเอามันกลับให้ได้ เอาไปขายให้ท่านพ่อคงได้หลายร้อยตำลึง ดรุณีน้อยมีหัวการค้ายิ่งนัก แต่ลูกค้าของนางกลับเป็นบิดาอย่างจางลี่ แล
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-8-เสด็จแม่มีข่าวดี
ปลายยามอิ๋นเมิ่งหานเซียงขยับตัว นางนึกขึ้นได้ว่าข้างๆมีคนนอนด้วยก่อนจะขยับร่างบางเข้าหาซุกใบหน้าหวานเข้ากับอกแกร่ง กลิ่นกายซูหยางทำเอาสาวน้อยหวั่นไหว นางกับเขาเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดเวลา เป็นเพราะเขาไม่เคยใส่ใจนางเลย แต่กับคุณหนูคนอื่นๆเขากลับดูแลอย่างดี บางคนถึงกับยอมสอนพวกนางให้ส่วนตัว เมิ่งหานเซียงกลัวเขาจะตื่น แต่ก็รวบรวมความกล้าจุมพิตลูกกระเดือกคนตัวโตเบาๆ ไล่จุมพิตไปจนถึงปลายคาง ก่อนจะจุมพิตที่ริมฝีปากคนนอนหลับซูหยางตื่นนานแล้ว เขาไม่ขยับอยากรู้ว่านางจะทำอะไร คนตัวโตยิ้มในความมืดมือหนาลูบหลังนางเบาๆเป็นสัญญาว่าเขาตื่นแล้ว เมิ่งหานเซียงเขินอาย เขาตื่นตอนไหนนะ นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงอู้อี้"ท่านอา..เช้าแล้วมิกลับห้องหรอกหรือเจ้าคะ""อยากนอนกอดเจ้าอีกหน่อยเด็กดีของอา เซียงเอ๋อร์คนงาม อารักเจ้ายิ่งนัก แล้วเจ้าล่ะรักอาบ้างไหม"ดรุณีน้อยมิตอบคำถาม แต่แขนเรียวโอบกอดเอวหนาของคนตัวโตแทนคำตอบทั้งหมด ซูหยางยิ้มในความมืดก่อนจะพลิกร่างบางลงใต้ร่างแกร่ง เขาพูดชิดริมฝีปากอวบอิ่ม"อยากเข้าหอกับเจ้าจัง ได้ไหมหื้ม""ท่านอา..อย่ารุ่มร่ามเข้าหออะไรของท่าน อยากถูกเส
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-7-เจ้าคือคนแรกที่ทำข้าหวั่นไหว
จ้าวตงหยางจูงมือเมิ่งเสี่ยวเถามาทางสวนท้อด้านหลังจวน เจ้าตัวยุ่งของเขาชอบดอกท้อที่สุด เขาแปลกใจเหมือนกันนางร่ายรำใต้ต้นท้อยามใด ดอกท้อพร้อมใจกันบานเต็มไปหมด ดูเหมือนบุตรสาวจวิ้นอ๋องแต่ละคนคงเป็นเทพธิดามากำเนิดเสียกระมัง เมิ่งเสี่ยวฮวาเดินไปทางใดก็มีแต่ดอกไม้เบ่งบาน เมิ่งเสี่ยวเฟิงเพียงแค่โบกมือเบาๆก็ราวกับควบคุมสายลมได้ ดินแดนตะวันออกไม่เคยแห้งแล้ง เมิ่งเสี่ยวเหอเด็กคนนั้นว่ายน้ำเก่งเสียยิ่งกระไร ทะเลสาบกว้างใหญ่ ราวกับนั่นคือบ้านอีกหลังของนาง ชาวประมงที่หากินกับแม่น้ำยังไม่สามารถว่ายไปกลางทะเลสาบได้เมิ่งเสี่ยวเถาที่เดินตามร่างสูงมาก็หน้างอง้ำ นางไม่อยากเห็นหน้าเขา ไม่อยากเจรจากับเขา กระทั่งมาหยุดลงที่ม้านั่งหินใต้ต้นท้อที่ดอกบานสะพรั่งที่สุด จ้าวตงหยางจับให้เมิ่งเสียวเถานั่งลง ส่วนตัวเขานั้นนั่งลงเรียบร้อยก็นอนหนุนตักนางหน้าตาเฉย จนดรุณีน้อยต้องดุเขาเบาๆ"ไท่จื่อ เป็นถึงรัชทายาทเหตุใดไม่สำรวมสักนิดเพคะ อีกอย่างหม่อมฉันหนัก"มือหนาคว้ามือบางเอามากุมไว้แนบอก ก่อนจะหลับตาลงเอ่ยกับนาง"เสี่ยวเถา เหตุใดไม่เรียกพี่ตงหยางเช่นเมื่อก่อน เจ้าห่างเหินหมางเมิ
