LOGINShare
ปฏิบัติการปั๊มลูกฉบับเจ๊เสิ่น 2
Last Updated:
2025-02-16 00:46:55
Related chapters
ลิขิตกาลบันดาลรัก ปฏิบัติการปั๊มลูกฉบับเจ๊เสิ่น3
จมูกโด่งไต่สันกรามของเขา หนวดที่เพิ่งโกนทิ่มแก้มนางทำให้รู้สึกสยิว เสิ่นเยี่ยนฟางพรมจูบตั้งแต่แก้ม ลำคอ ลูกกระเดือกจนมาถึงหัวจุกสองข้าง เมิ่งหย่งชวนเกร็งสะโพกทันทีที่ลิ้นของนางแตะต้องหัวนมของตน เขา คำรามออกมาอย่าเสียวซ่าน"อ่าห์ ~อ่าห์ ~เสี่ยวฟาง พี่เสียวนักเจ้าร้ายกาจเกินไปแล้ว อื้อ คนดี"คนตัวเล็กปลดชุดเขาออก จัดการใช้ปากงับเอวกางเกงของเขาดึงลงมา ความเป็นชายดีดผึงสู่สายตาของนางทันที อืม มันใหญ่มาก นางรั้งกางเกงให้พ้นข้อเท้าก่อนจะใช่สองมือประคองตัวตนของเมิ่งหย่งชวน นิ้วชี้แตะเบาๆที่ปลายหัว น้ำที่ซึมออกมายึดติดนิ้ว เสิ่นเยี่ยนฟางแตะมันเบาๆก่อนจะสบตาคนตัวสูงที่นั่งอยู่ นางเลียนิ้วที่เปื้อนน้ำหวานของเขาอย่างละเมียดละไมก่อนจะส่งเข้าปาก จากนั้นก็อมรูดจนสุดโคนนิ้ว"ท่านพี่ ท่านชิมของข้าไม่เคยเบื่อเลย แต่ว่าข้ายังไม่เคยได้ลิ้มลองท่านสักนิด ""หืม จะซุกซนอะไรกันแม่ตัวดีของพี่ อ่าห์ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ อ่าห์เสี่ยวฟาง เลียแบบนั้นพี่จะ อ่าห์"เสิ่นเยี่ยนฟางประคองกายแก่นกายของเมิ่งหย่งชวนขึ้น ตวัดลิ้นน้อยๆไล้เลียน้ำหวานของเขาที่ซึมออกมาก่อนจะค่อยอาเข้าปากในที่สุดก็หายไปเกือบสุดโคน ปากน้อยๆรูดแก่นเน
Last Updated : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก งานแต่งพี่น้องสกุลโจว1
วันนี้เสิ่นเยี่ยนฟางต้องไปจวนเจ้าเมืองเพื่อเป็นแม่งานทำอาหารในงานแต่งของโจวหยวนกับเจียงเสี่ยวฮวา คืนนี้นางกับเด็กๆจะค้างที่นั่นเพราะเด็กๆไปกับมารดาด้วย จางเหมิ่น จางลี่และเมิ่งลู่เจินกำลังเรียนหนังสือกันอยู่ที่บ้าน ก่อนออกเดินทางไปยังตำบลเมิ่งหย่งชวนไปพบกับโจวหยางเพราะเขาบอกไว้ว่ามีเรื่องไหว้วานไปพบคนผู้หนึ่งเพื่อส่งจดหมายให้แทนเขาหวงหย่งเหนียนปรึกษากับเมิ่งหย่งชวนแล้วว่าจะให้จางลี่กับเมิ่งลู่เจินเข้าสอบด้วย และจะพาเมิ่งลู่เจินไปเมืองหลวง ในเมื่อเป็นความต้องการของน้องชายและภรรยาเมิ่งหย่งชวนจึงตกลง จากนั้นก็ปล่อยให้หวงหย่งเหนียนสอนต่อ เขาไปจวนเจ้าเมืองเพื่อพาเมียไปส่งในห้องเมิ่งหย่งซินนำยามาให้โจวหยาง เขาโบกมือลงกลอนประตูโดยที่นางไม่รู้เมิ่งหย่งซินวางชามยาให้เขา โจวหยางรับมาดื่มก่อนจะทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมิ่งหย่งซินเห็นเช่นนั้นก็แอบขำกับท่าทางของโจวหยาง"คิกๆๆ คุณชายโจว ท่านเป็นหมอกับทำท่าขมเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง มิใช่ว่าต้องชินหรอกหรือเจ้าคะ""เสี่ยวซิน...นี่เป็นยาต่อให้เป็นท่านหมอก็มิได้อยากกินหรอก ว่าแต่มีอะไรหวานๆไหมขมมากนัก""ท่านดื่มน้ำเปล่าล้างปากก่อนเถอะเจ้าค่ะ เดี๋ยว
Last Updated : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก งานแต่งพี่น้องสกุลโจว2
ทั้งสองคนช่วยกันพาโจวหยางออกมาจากในเรือน เมิ่งลู่เจินที่ไม่ไปด้วยเขาไม่อยากจ้างคนอื่นมาดูแลท่านปู่ เขาจึงอาสาดูแลเอง เมิ่งหย่งซินเองก็กังวลใจ แต่โจวหยางให้เหตุผลว่านางไม่ไปเขาก็ไม่ไป เมิ่งหย่งซินไม่รู้ว่าโจวหยางคิดอย่างไรแต่นางก็ตามใจเขา รถม้าของหวงหย่งเหนียนจากไปไกลแล้วหวังเฉินก็ร่อนลงมาจากต้นไม้เพื่อคารวะเมิ่งลู่เจิน"ข้าน้อยหวังเฉิน นายกองธงแดงค่ายกิเลนทองคารวะคุณชายน้อยขอรับ แม่ทัพเมิ่งให้ข้าติดตามท่านแลดูแลความปลอดภัยของท่านขอรับ""หืม..ท่านคือคนของพี่ใหญ่หรือ""ขอรับคุณชาย..หลายวันก่อนคนของสกุลจางกับสกุลลู่มาป้วนเปี้ยนแถวนี้ขอรับ แต่ไม่ทราบเพราะอะไรเช่นกันเมื่อวานพวกเขาจะจับคุณหนูเสี่ยวเถาแต่อยู่ๆก็ลอยไปตกที่นาบัว น้ำขึ้นเร็วมากนักท่วมเกือบมิดหัวพวกเขา คนเหล่านั้นตะเกียกตะกายจนแทบเอาตัวไม่รอดขอรับ""จับเสี่ยวเถาหรือ มีคนอยากจับหลานๆข้า หึ..ดีจริงลู่หาน ลู่ซิน คิดว่าสกุลเมิ่งของข้าไร้พิษสงจริงหรือ ท่านอาเฉินเรื่องนี้อย่าบอกพี่ใหญ่นะข้ามีเรื่องต้องไปทำ ท่านอาเฉินท่านหาคนทีดูแลคนป่วยได้ให้ข้าสักสองสามคน ส่วนท่านไปกับข้า"หวังเฉินรับคำสั่งก่อนจะหายไปในป่าบนเขา น้องชายนายท่านมีกลิ่นอ
Last Updated : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก พบหน้าไม่คาดฝัน
ทางด้านหวงหย่งเหนียนเองก็เก็บเอาคำพูดโจวหยางมาคิด เขาควรให้เกียรติหยางซิงเหยียนเช่นที่น้าเล็กของนางพูด หวงหย่งเหนียนจึงไปหาโจวหยวนเพื่อพูดคุยว่าตนเองก็จะแต่งพร้อมกับเขาเช่นกัน โจวหยวนที่กำลังนั่งอ่านจดหมายจากพี่ชายคนโตอยู่ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูเช่นนี้ไม่ใช่โจวเฉิงกุนซือของเขาแน่ๆ จึงได้ถามออกไป"ใคร""ข้าเอง หวงหย่งเหนียน""อ้อ..."โจวหยวนเดินไปเปิดประตูก่อนจะหลีกให้หลานเขยเฒ่าเดินเข้ามาด้านใน หวงหย่งเหนียนเดินมานั่งที่เก้าอี้ก่อนจะเอ่ยเข้าเรื่อง"คุณชายรอง...คือว่าข้าต้องการแต่งงานกับซิงเหยียนพร้อมท่านพรู่งนี้""อ้อ...เพิ่งคิดได้หรือว่าต้องให้เกียรติหลานสาวข้าน่ะตาเฒ่า""นี่..ข้ารักเสี่ยวเหยียนอีกอย่างกว่าจะกลับเมืองหลวงก็อีกสามเดือน หากเมียข้าตั้งครรภ์คงไม่ดี ข้าแค่อยากให้ตาเฒ่าอย่างเจ้าเป็นพยานว่าข้ากับนางผ่านพิธีการแล้วมิใช่อยู่กินกันเฉยๆ""เหอะ...จนป่านนี้เพิ่ฃจะมาบอกจะไปหาชุดเจ้าสาวที่ไหนทันกันเล่า""ลองปรึกษาฮูหยินท่านแม่ทัพสิ นางเก่งมากนักคงหาทางออกให้ได้แหละ"โจวหยวนปวกหัวมากนัก เดิมทีต้องหาชุดให้น้องชายกับเมิ่งหย่งซิน ตอนนี้ต้องมาหาให้ตาเฒ่านี่อ
Last Updated : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก พบหน้าโดยไม่คาดฝัน2
เสี่ยวเอ้อลงไปแล้ว เขาคอยเฝ้าอยู่แถวๆบันได จากนั้นเมิ่งหย่งชวนก็เดินเข้าไปข้างในห้อง ปิดประตูลงกลอนเรียบร้อยก่อนจะเดินมาคุกเข่าอยู่ด้านหน้าชายวัยกลางคนที่รอจดหมายจากเขาอยู่“หย่งชวนคารวะท่านพ่อขอรับ ลูกอกตัญญูไม่ตามหาท่านทั้งๆที่รู้แก่ใจว่าท่านยังไม่ตาย”“อาชวนอย่าโทษตัวเอง พ่อเองก้ใช่ว่าไม่ผิดที่ไม่ส่งข่าวให้พวกเจ้าพี่น้อง พ่อได้ยินว่าเจ้าแต่งภรรยาแล้วหรือ พี่น้องในวงการคุ้มภัยเอ่ยให้พ่อฟังน่ะ”“ขอรับ..เสี่ยวฟางเป็นสตรีที่ดีพร้อม รูปงามจิตใจเมตตาอีกทั้งนางบอบบางยิ่งนัก หากท่านพ่อได้พบนางท่านพ่อจะต้องชอบนางขอรับ ว่าแต่เหตุใดท่านพ่อกับคุณชายโจวถึงได้รู้จักกันเล่าขอรับ”“พ่อถูกพิษ พยายามที่จะหนีไปแต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงระงับชั่วคราวเท่านั้น เกือบสองปีก่อนพ่อมาเหอหนาน อยู่ๆพิษก็กำเริบจนนอนรอความตายอยู่ที่อารามร้างแห่งหนึ่ง พอดีกับที่ท่านหมอโจวไปหาสมุนไพรแล้วแวะพักเพื่อหลบฝนจึงได้เจอกับพ่อ เขาฝังเข็มระงับพิษให้พ่อ พอรุ่งเช้าก็ไปหาสมุนไพรมาสกัดยาถอนพิษ เขานับว่าเก่งกาจมากนัก”“ท่านพ่อ...ท่านถูกพิษได้อย่างไรขอรับ ท่านไปพบสตรีชั่วร้ายคนนั้นมาใช่หรือไม่”“อาชวน..อย่างไรนางก็เป็นมารดา”“นางมิใช
Last Updated : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก เลี้ยงหมาป่าไว้ล่า
ทางด้านเมิ่งลู่เจินที่ตอนนี้คนของพี่ชายมาดูแลท่านปู่เรียบร้อยแล้ว เขากับหวังเฉินขึ้นไปยังป่าลึกซึ่งเป็นที่ตั้งของคนสกุลลู่กับคนสกุลจาง พวกเขาต้องการกำจัดสองพี่น้อง เนื่องจากรัชทายาทรู้แล้งว่าลู่ซินเคยมีสามีมาก่อน นางหลอกลวงเบื้องสูง องค์ชายรองเป็นหลายชายจางฮั่นย่อมเรียกใช้สอยคนของเขาได้เมิ่งลู่เจินซ่อนอยู่บนต้นไม้ก่อนจะส่งสัญญาให้หวังเฉิน จางเกินหัวหน้าขององครักษ์จระกูลจางทำกำลังวางแผนจับเมิ่งลู่เจินกับเด็กๆเพื่อใช้บีบเมิ่งหย่งชวนไม่รู้เลยว่ามัจจราชกำลังมาหาเมิ่งลู่เจินย่องเข้ามาด้านหลังส่งสัญญาให้กับองครักษ์ยี่สิบคนที่พี่ชายมอบให้จัดการทหารเหล่านั้น จางเกินที่ตอนนี้ตกตะลึง ไม่คิดว่าจะถูกโจมตี เขากำลังจะหาทางหนีแต่กลับไปถูกกระบี่จ่อคอเอาไว้“จะไปไหนหรือ..อยากฆ่าข้ากับพี่ชาย อยากจับหลานๆของข้าเหตุใดตอนนี้กลับวิ่งหนีอย่างคนขี้ขลาดเล่า จางเกินคือชื่อของเจ้าสินะ”“เจ้าคือเมิ่งลู่เจิน..หึเจ้ากล้าหรือข้าคือคนขององค์ชายระ อ๊ากกก”จางเกินไม่ทันพูดจบมีดพกก็ปาดคอเขาทันที เลือดพุ่งกระฉุดออกมาโดนหน้าเมิ่งลู่เจิน เขาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเบาๆ อย่างละเมียดละไม่ จนกระทั่งสะอาดหมดจด จากนั้นก็โยนทิ้งล
Last Updated : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก พ่อสัญญาว่าจะปกป้องลูกเอง
ยามอวิ๋นเสิ่นเยี่ยนฟางตื่นก่อนแล้ว นางเอาแขนหนาของสามีออกจากตัว ก่อนจะลุกขึ้นเสิ่นเยี่ยนฟางหอมแก้มเจ้าตัวน้อยทีละคน จนกระทั่งมาถึงสามีรูปงามนางก้มลงหอมเขา แต่เมิ่งหย่งชวนกลับรัดแผ่นหลังนางเอาไว้จากนั้นก็จูบนางเว้าวอน จนกระทั่งเขาพอใจจึงยอมปล่อย“ขี้โกง”“หึๆๆ..ไปเถอะต้องไปเกล้าผมแต่ตัวให้พวกนางมิใช่หรือ เดี๋ยวพี่อยูกับลูกๆเอง”เสิ่นเยี่ยนฟางพยักหน้า เจ้าก้อนแป้งทั้งหกคนขยับยุกยิกเอาผ้าห่มออก เมิ่งหย่งชวนมองเห็นแล้วว่ามีคนแอบดูเขารักเมียเมื่อกี้นี้จึงทำเป็นนอนละเมอแล้วจี้เอวเด้กทั้งหกคน เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง“คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ท่านพ่อเจ้าคะเสี่ยวฮวาไม่ไหวแล้ว คิกๆๆๆ”“ท่านพ่อเสี่ยวเฟิงก็ไม่ไหวแล้ว คิกๆๆๆ”ทั้งห้าคนหัวเราที่บิดาเล่นด้วย แต่มีคนหนึ่งที่ไม่หัวเราะจนบิดาต้องอุ้มมานั่งตัก ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความห่วงใย“เสี่ยวเย่า..ลูกเป็นอะไรไป ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า บอกพ่อมาเถอะ”“เปล่าขอรับ....ท่านพ่อข้ากลัวขอรับ”“หืม..ลูกกลัวอันใด พ่อสัญญาจะไม่ให้ใครมาทำร้ายลูกของพ่อได้”“ท่านพ่อ..หากมีคนต้องการตัวลูกแล้วท่านพ่อก็ไม่สามารถที่จะสู้เขาได้เล่าขอรับ”“สู่ไม่ได้พ่อก็จะพยายามปกป้องลูกจนถึงที่สุด
Last Updated : 2025-02-25ลิขิตกาลบันดาลรัก โจวหยวนเข้าหอ
เมื่องานเลี้ยงเลิกราแขกเหรื่อกลับไปหมดแล้วก็ถึงเวลเข้าหอสักที โจวหยวนอยากรักเจ้าสาวของตนที่เขารอมานานเกือบสองเดือนจนมีวันนี้เจียงเสี่ยวฮวานั่งรอในห้อง เสียงเปิดประตูห้องเข้ามาทำให้คนที่นั่งรออยู่บนเตียงบีบมือตนเองที่วางประสานกันบนตักแน่น แม้ว่าจะถึงเนื้อถึงตัวกันมาแล้ว อีกทั้งนอนกอดกับเข้าทุกคืน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางกับเขาจะทำมากกว่านอนกอดกันโจวหยวนหยิบไม้สำหรับเปิดผ้าคลุมหน้า จากนั้นก็เดินมาหยุดตรงหน้าเจียงเสี่ยวฮวา โจวหยวนใช้ไม้เปิดผ้าคลุมเจ้าสาวออก เจียงเสี่ยวฮวาเงยหน้ามองดูเขา โจวหยวนอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะพามานั่งที่เก้าอี้“เสี่ยวฮวาวันนี้วันแต่งงานของเราอาดีใจมากรู้หรือไม่”“เจ้าค่ะ เอ่อท่านอาหยวนข้าหนักเครื่องหัว ท่านช่วยเสี่ยวฮวาถอดมันออกได้ไหมเจ้าคะ”“เด็กดีมาเถอะเดี๋ยวอาช่วย”โจวหยวนช่วยภรรยาหมาดๆ ปลดเครื่องประดับออกจนหมด จากนั้นก็คลายมวยผมให้นาง เรือนผมพริ้วสยายออกดุจม่านน้ำตกทำให้ดวงหน้าของนางยิ่งหวานละมุน โจวหยวนมองอย่างหลงใหลก่อนจะหยิบจอกสุรามงคลมาแล้วแลกเปลี่ยนกับนาง ทั้งคู่คล้องแขนดื่มสุรามลคลทันทีที่วางจอกโจวหยวนก็ไม่เสียเวลา เขาอุ้มนางกลับมานั่งที่เตียง ค่อยปลดชุ
Last Updated : 2025-02-25
Latest chapter
ลิขิตกาลบันดาลรัก ท่านพ่อท่านแม่ของเด็กทั้งสาม
ห้าวันต่อมาจ้าวเหลียนซินเดินเล่นหมู่บ้านนั้นเข้าออกหมู่บ้านนี้จนกระทั่งวันนี้นางเห็นทหารเริ่มจัดตกแต่งจวนด้วยผ้าแพรสีแดง โคมไปถูกประดับสว่างไสวไปทั่วบริเวณ ดรุณีน้อยวิ่งมาหาเสิ่นเยี่ยนฟางที่นั่งอยู่ นางมาถึงก็นั่งลงข้างๆ"พระชายาข้าอยากกินหม้อไฟอีก ท่านทำอร่อยที่สุดเลย""ได้เพคะ เอาไว้หม่อมฉันจะทำถวายเย็นนี้ดีหรือไม่เพคะ""อืม..ได้ว่าแต่งานแต่งของท่านกับจวิ้นอ๋องอีกห้าวันใช่หรือไม่""เพคะ..องค์หญิงเก้าอยู่ที่นี่ทรงมีอันใดขัดข้องหรือไม่เพคะ สะดวกสบายดีหรือเปล่า""เหอะ ดีทุกอย่างแหละ ยกเว้นท่านอาจารย์จอมงี่เง่าขี้บ่นของข้านั่นแหละ หึ น่าเบื่อ"เสิ่นเยี่ยนฟางหัวเราะเบาๆ นางส่งเมิ่งเสี่ยวเย่าให้กับสาวใช้ก่อนจะรับเมิ่งฮ่าวเฉินมา เจ้าตัวน้อยอ้าปากกินโจ๊กที่มารดาป้อนอย่างอร่อย จ้าวหลานขออุ้มเมิ่งเสี่ยวเย่า สาวใช้มองหน้าพระชายาของตน เสิ่นเยี่ยนฟางพยักหน้าให้สาวใช้จึงส่งเสี่ยวเย่าให้กับจ้าวเหลียนซิน นางเล่นกับเมิ่งเสี่ยวเย่า หยอกล้อเขา จนเสิ่นเยี่ยนฟางเห็นสีหน้านางเศร้าลงเล็กน้อย อดไม่ได้จึงเอ่ยถาม"องค์หญิงเก้า ทรงเป็นอะไรไปหรือเพคะ เหตุใดทำหน้าเศร้านัก""เฮ้อ พระชายา ข้าไม่ขอปิดบังข้าเหงา ข
ลิขิตกาลบันดาลรัก ทำไมถึงเหมือนรูปปั้นในศาลเจ้าเหลือเกิน
เมิ่งลู่เจินที่นั่งอยู่ไม่ได้ยินพี่ชายเดินมาหา เมิ่งหย่งชวนเดินจนมาถึงตัวเขาถึงรับรู้ เมิ่งลู่เจินเอ่ยปากขึ้นก่อน"พี่ใหญ่...ข้า..เอ่อ..ข้า""เจ้าไปหานางใช่หรือไม่อาเจิน ตอบพี่มาเถอะ""ขอรับ ข้าเป็นห่วงนาง อีกอย่างอยากไปส่งข่าวเรื่องซีฮวนกับหานเซียงด้วย ว่าพวกเขาสบายดี""ช่วงนี้พี่ต้องใกล้ชิดเด็กสองคนนั้นมากหน่อย มิเช่นนั้นพี่สะใภ้ของเจ้าจะเหนื่อเอาได้ ซีฮวนเองก็เอาแต่พี่สะใภ้เจ้า ดีที่ยอมนอนกับเสี่ยวอิง แต่ไม่ยอมเรียกบิดาพวกเราว่าท่านพ่อทั้งสองคนกลายมาเป็นบุตรชายบุตรสาวข้ากับพี่สะใภ้เจ้าแทน""กว่าจะกลับเมืองหลวงอีกสามเดือน ข้าจะช่วยท่านแบ่งเบาเองขอรับพี่ใหญ่""อืม อีกสิบวันข้าจะจัดงานแต่งงานของข้ากับพี่สะใภ้เจ้า"เมิ่งลู่เจินยิ้มให้พี่ชาย พี่สะใภ้ของเขาสมควรได้รับสิ่งดีๆ นางทำเพื่อเขาสองคนพี่น้องมาตลอด ตั้งแต่วันแรกที่แต่งเข้ามาจนกระทั่งวันนี้ นางเป็นคนอ่อนโยนเสมอต้นเสมอปลายยิ่งนัก เว้นแต่ใครทำให้นางโกรธ เพราะว่าผลลัพภ์หากนางโกรธมักจบไม่ดีสักคน"องค์หญิงเก้าอยากไปเที่ยวเล่น ในฐานะอาจารย์เจ้าควรไปดูแลนาง อาเจินนางเพิ่งอายุสิบสี่เท่านั้น อาจซุกซนไปบ้าง เจ้าก็อย่าได้บึ้งตึงใส่นางนักเลย"
ลิขิตกาลบันดาลรัก เสด็จพ่อเสด็จแม่นับว่าอ่อนโยนไหมเพคะ
เสิ่นเยี่ยนฟางที่กำลังทำบัญชีอยู่ในห้องก็วางลูกคิดลงก่อนจะออกมา นางอุ้มเมิ่งหานเซียงออกมาด้วย คู่แฝดอยู่กับสาวใช้ เจ้าตัวน้อยเมิ่งเสียวเถาตื่นลืมตามามอง หึ ภูตินกยูงกับภูติจิ้งจอกกำลังจะมา พวกพี่ๆกำลังจะได้ไปเกิด แต่นางต้องอยู่กับไอ้นกแร้งตัวเหม็นนั่นอีกเป็นปี เฮอะ รู้เช่นนี้ยังไม่กลายร่างก็ดีเห็นหน้าบุตรสาวบอกบุญไม่รับก็ได้แต่แปลกใจก่อนจะเอ่ยถาม"เป็นอะไรไปเสี่ยวเถาคนเก่งของแม่หื้ม""พวกพี่ๆกำลังจะได้ไปเกิดในครรภ์เสด็จแม่แล้ว แต่ลูกยังต้องรออีกเจ้าค่ะ"" ก็ยังมีพี่เสี่ยวเฟิงกับพี่เสี่ยวเหอและเสี่ยวอิงอยู่กับลูกไง เอาล่ะๆเด็กดีของแม่ ท่านอามาแล้วลูกจะตื่นนอนสักนิดแล้วไปหาท่านอาหรือไม่ ทำหน้าห่อเหี่ยวเช่นนี้""เฮ้อ..ท่านตาเจ้าที่ไปไหนกันแน่ ลูกไม่มีคนทะเลาะด้วยมันรู้สึกเบื่อเพคะ""เสี่ยวเถาเด็กดี เป็นเด็กต้องเคารพผู้ใหญ่ หากท่านตากลับมาลูกต้องหัดอ่อนหวานเป็นสตรีมากว่านนี้ จะเอ่ยวาจารุนแรงหรือตั้งท่ามีเรื่องตลอดเวลามิได้ รู้หรือไม่ แม่ออกไปหาท่านอาก่อน ลูกไม่อยากไปก็นอนต่อเถอะ"มารดาเดินออกจากห้องไปแล้ว สาวใช้อุ้มหานเซียงแต่นางกอดคอมารดาแน่นจนในที่สุดเสิ่นเยี่ยนฟางก็ต้องอุ้มไปด้วย เมิ่
ลิขิตกาลบันดาลรัก กลับถึงบ้าน
ตอนนี้เมิ่งลู่เจินเข้าเขตหมู่บ้านสี่สิบลี้เรียบร้อยแล้ว เขาตื่นก่อนคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ข้างๆเมิ่งลู่เจินที่พยายามจะลุก แต่กลับถูกแขนและขาเพรียวเล็กกอดก่ายเขาเอาไว้ทั้งตัว เขาพยายามที่จะแกะออก แต่พอเขาแกะออกนางก็กลับมากอดเขาอีกเมิ่งลู่เจินถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจปลุกจ้าวเหลียนซิน"องค์หญิงเก้า....ทรงตื่นได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ'"อืม....รำคาญจะปลุกอะไรนักหนาคนจะนอน""องค์หญิง.....จะทรงนอนต่อกระหม่อมไม่ว่า แต่ทรงปล่อยกระหม่อมก่อน จะทรงกอดกระหม่อมอีกนานไหมพ่ะย่ะค่ะ"ได้ผลทันทีที่สิ้นคำว่านอนกอดเขา จ้าวเหลียนซินก็ลืมตาทันที นางจึงรู้ว่าแขนเรียวกอดเขาเอาไว้ ส่วนขาก็ก่ายเขาไม่อีกเช่นกัน นางหน้าแดงจนถึงใบหู น่าอายจริงๆเลย ก่อนจะทำโมโหกลบเกลื่อนคนตัวโต"หมะ มะ เมิ่งลู่เจิน...นี่มันรถม้าของข้านี้ จำได้ว่าเจ้าจับข้าโยนใส่รถม้าคันเล็กเท่ารูหนู เหตุใดข้ามาอยู่รถม้าตนเอง เจ้าๆๆ เจ้าล่วงเกินอะไรข้าบอกมานะ""องค์หญิง..กระหม่อมเห็นว่าทรงบรรทมไม่สบายพระวรกายจึงอุ้มมานอนที่นี่เพราะปลุกก็แล้วเขย่าก็แล้วมิทรงตื่น หลังจากมาถึงก็กอดก่ายกระหม่อมเอาไว้ จนไปไหนไม่ได้ พระองค์ว่าเช่นนี้ใครล่วงเกินผู้ใดกันแน่พ่ะย่ะค่ะ
ลิขิตกาลบันดาลรัก จอมวุ่นวายมาถึงแล้ว
ขบวนของเขาเดินทางมาเรื่อยๆในที่สุดก็มาถึงที่หมาย เขาต้องรอคนเจ้าปัญหาที่นี่ นัดกับคนของนางไว้อีกสามวัน ช่วงเวลานี้เขาเดินสำรวจหาอะไรฆ่าเวลาจนกระทั่งมาถึงที่คนกำลังเล่นพนันขันต่ออยู่ เสียวลั่นและหนึ่งในเสียงนั้นเขาจำได้ดี องค์หญิงเก้าจ้าวเหลียนซิน"เฮ้ๆๆ..ข้าบอกแล้วว่าเจ้าตัวนี้ลักษณะดีอย่างไรก็ชนะพวกเจ้าไม่เชื่อข้าเอง มาๆข้าชนะพนันครั้งนี้จ่ายมาๆ"เฮ้ย..ไอ้คนต่างถิ่นกล้ามาล้วงคอข้าถึงที่นี่เลยหรือไม่จ่ายโว้ย พวกเราจัดการให้ไอ้หน้าอ่อนนี่มันรู้สิว่ามาหาเรื่องในถิ่นข้าจะเป็นอย่างไร""เว้ๆๆ..ขี้แพ้ชวนตีนี่หว่า สุนัขของพวกเจ้าแพ้พนันไม่ยอมจ่ายเงินตำลึงยังจะมาหาเรื่องคนอีก อากวนจัดการพวกมันสิเอาให้หมอบเลย"อัธพาลคุมบ่อนสุนัขตรงรี่เข้ามาจัดการกับจ้าวเหลียนซินแต่นางไม่สนใจนางสั่งองครักษ์เงาของท่านอารองของนางให้จัดการพวกมัน กระทั่งคนคุมบ่อนนอนร้องโอดโอย จ้าวเหลียนซินก็คว้าแส้ขึ้นมาก่อนจะหวดลงไปที่ร่างของพวกมัน แต่ยังไม่ทันที่แส้จะถึงตัวก็มีคนมาจับปลายแส้เอาไว้ จ้าวเหลียนซินที่เหวี่ยงแส้ไม่ได้ก็หันกลับมาหาคนที่กล้ามากระตุกหนวดนางพอเห็นเว่าเป็นใครหน้าจึงงอง้ำกว่าเดิมก่อนจะเอ่ยออกมา"นี่เมิ่งลู
ลิขิตกาลบันดาลรัก ข้าคิดถึงท่าน
หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยเมิ่งลู่เจินพร้อมกับหวังเฉิงและหวังจิ่วรวมถึงองครักษ์อีกหกนายก็เดินทางไปเมืองเหยียนเพื่อรับองค์หญิงเก้าจ้าวเหลียนซิน นางจะมาใช้ชีวิตที่นี่สามเดือนเพื่อเรียนรู้วิถีชาวบ้าน โจวหยวนให้เหตุผลกับโจวกุ้ยเฟยว่า อนาคตจะต้องแต่งงานกับเมิ่งลู่เจิน ควรมาเรียบนรู้นิสัยกันและกัน และวิถีชีวิตหากท้ายที่สุดเด็กสองคนมิอาจคล้อยตามกันได้ก็อาจจะให้พวกเขาตัดสินใจเรื่องคู่ครองเองเมิ่งลู่เจินขึ้นบนหลังม้าเขามิได้นั่งรถม้าแต่อย่างใด ในเมื่อนางอยากมาลำบากก็ให้ลำบากเสียให้พอ เสิ่นเยี่ยนฟางมองดูน้องสามีที่ควบม้าออกจากตำหนักไปก็ถอนหายใจจนเมิ่งหย่งชวนเดินมาถึงเขาสวมกอดนางก่อนจะเอ่ยถาม"น้องหญิงเจ้าถอนหายใจเรื่องอันใด หากเป็นอาเจินอย่ากังวลเลยเขาไม่เป็นอันใดหรอก""ท่านอ๋อง..ทรงเชื่อเรื่องเกลียดสิ่งใดมักได้สิ่งนั้นหรือไม่เพคะ""หืม..หมายความว่าอย่างไรกัน""ก็น้องชายของเราเกลียดองค์หญิงเก้าหนักหนา หม่อมฉันจะรอดูว่าคนที่ปากบอกรำคาญ รังเกียจอนาคตจะเดินตามเมียต้อยๆหรือไม่ เหมือนคนแถวนี้เมื่อก่อนไงหล่ะเพคะ อื้อ"เมิ่งหย่งชวนรั้งร่างบางมาหาก่อนจะจับปลายคางมนแล้วก้มลงมาจุมพิตนาง เสิ่นเยี่ยนฟางต
ลิขิตกาลบันดาลรัก เลี้ยงด้วยความรักพวกเขาก็จะตอบแทนด้วยความรัก
เสิ่นเยี่ยนฟางหันหลับมาหาคนที่เอ่ยกับนางก่อนจะช่วยรับเสื้อคลุมที่เขาถอดออก เมิ่งหย่งชวนรั้งเอวบางมากอด ก่อนจะโน้มตัวลงมาจุมพิตแก้มชมพูระเรื่อของนาง เสิ่นเยี่ยนฟางโอบเอวหนาสามีไว้ นางซบหน้ากับแผงอกของเขาก่อนจะเอ่ย"ท่านอ๋อง...เมิ่งซีฮวนใบหน้าคล้ายอาเจินมากนักเพคะ""อาเจินเหมือนกับนาง ซีฮวนกับเซียงเอ๋อร์ก็คล้ายนาง เด็กสองคนจึงมีหน้าตาคล้ายกับอาเจิน ส่วนตัวพี่เหมือนท่านพ่อไม่เหมือนนาง""สามีของหม่อมฉัน ทรงอภัยนางได้หรือยังเพคะ ท่านอ๋องหากยังทรงคิดแค้นใจคนที่จะเจ็บปวดเป็นทุกข์ก็คือพระองค์เองนะเพคะ"เมิ่งหย่งชวนจับไหล่บางดันออกเบาๆ นิ้วยาวแตะปลายคางมนให้เงยหน้ามองสบตากับเขา ก่อนจะก้มลงไปจุมพิตนางจนพอใจเมื่อถอนจุมพิตออกมาจึงเอ่ยกับนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"เสี่ยวฟางของพี่ ..เรื่องทุกอย่างพี่ล้วนฟังเจ้า ยามนี้พี่ไม่ติดใจใดๆกับนางแล้ว พี่เองไม่อยากทุกข์ใจและที่สำคัญพี่ไม่อยากให้เจ้าต้องมาคอยกังวลเกี่ยวกับพี่จนตัวเองทุกข์ใจไปด้วยเช่นนี้""ดีแล้วเพคะ หากยังทรงปล่อยวางไม่ได้จะทำให้พระองค์ต้องหม่นหมอง ท่านพ่อเองก็ด้วย อาเจินแม้ว่าปากจะไม่พูด แต่ก็มิใช่ว่าจะไม่รู้สึก หากพระองค์ทรงปล่อยวางได้ก็เท่ากั
ลิขิตกาลบันดาลรัก เตรียมไปรับองค์หญิงเก้า
หลังจากปฏิบัติการปั๊มลูกของเสิ่นเยี่ยนฟางเรียบร้อยแล้วนางก็นอนหมดแรง กระทั่งสามวันผ่านไปจางลี่กลับมาทำงานอีกครั้งโรงงานผลไม้อบแห้งเปิดแล้ว เมิ่งวหย่งชวนสั่งให้สร้างตำหนักเพิ่ม เขาอยากมีลูกกับนางหลายๆคน ขณะที่เขากำลังยืนคุมงานน้องชายก็เดินมาหา"พี่ใหญ่ขอรับ""อืม..ว่าอย่างไรอาเจิน เหตุใดทำหน้าตาเหมือนมีเรื่องหนักใจ""องค์หญิงเก้ากำลังเดินทางมา ข้าต้องไปรับนางที่ตำบลหยาง ไม่รู้ว่านางจะมาวุ่นวายทำไม แค่นี้ยังสร้างปัญหาให้คนอื่นไม่พอหรืออย่างไร"เมิ่งหย่งชวนยกมือหนาลูบศีรษะน้องชายเบาๆ เขายังไม่รู้ตัวเองว่าถูกเลือกให้เป็นสามีองค์หญิงเก้า และเมื่อนางปักปิ่นครบหนึ่งปี ทั้งคู่ก็ถึงเวลาแต่งงานกัน ดูท่าใต้เท้าโจวคงแนะนำโจวกุ้ยเฟยให้บุตรสาวนางเดินทางมา เพื่อได้ใช้ชีวิตและศึกษานิสัยใจคอกันและกัน เมิ่งหย่งชวนเอ่ยแกน้องชาย"อาเจิน..องค์หญิงนางคงเหงา เจ้าลองดูสิฝ่าบาทมีสนมมากมายเท่าไหร่ มีโอรสธิดามากมายเพียงไร นางมีพี่น้องมากมายแต่กลับหาจริงใจได้สักกี่คน""พี่ใหญ่ขอรับคือว่าข้า...""เอาเถอะ เจ้าแก่กว่านางหนึ่งปีถือเป็นพี่ชายนางก็แล้วกัน เอ็นดูนางสักหน่อยก็ไม่เสียหาย อีกไม่นานพวกเจ้าก็..... อะแฮ่ม เอ
ลิขิตกาลบันดาลรัก จ้าวบ่าวที่อาภัพ
เมิ่งหย่งชวนจูบนางอ้อยอิ่งอีกครั้งก่อนจะจ้องตา คนตัวเล้กรู้ดีว่าเขายังไม่อิ่มจึงพยักหน้าให้ บทรักเริ่มอีกครั้ง เสียวครางแสนหวานดังทั่วห้อง จนกระทั่งสองชั่วยามผ่านไปทั้งคู่จึงได้นอนกอดกัน พอดีกับคู่แฝดได้เวลาให้นมพอดี ทางด้านอีกห้องแรงดึงดูดส่งมาถึงเสี่ยวฮวา เสี่ยวเฟิงและเสี่ยวเหอ ทั้งสามลุกขึ้นมามองหน้ากันพวกนางกำลังจะได้ไปเกิดแล้ว เสี่ยวเถาเบ้ปากก่อนจะบ่น"พวกพี่จะได้ไปเกิดพร้อมกัน หึ ทิ้งข้าไว้กับไอ้นกแร้งตัวเหม็นสองคน""น้องหก..เจ้าอย่างอแงไปเลย ท่านแม่คลอดพวกพี่ได้หกเดือนก็จะตั้งครรภ์เจ้าเช่นกัน รออักนิดเถอะ"เสี่ยวเหอเอ่ยแก่น้องสาว เสี่ยวเถาล้มตัวลวงนอน เมิ่งหานเซียงที่ตอนนี้ตีกรรเชียงไปทั่วเตียงจนพี่ๆทั้งสี่อ่อนใจ นอนดิ้นอะไรขนาดนั้นกันนะเจ้าตัวน้อยเช้าแล้วเช้าแล้วเข้าปลายยามเฉินจะต้องไปจวนสกุลจางเพื่อเก็บของกลับบ้าน ยังมีของขวัญที่ต้องนำไปให้ฮูหยินน้อยอีกด้วย ตอนนี้เมิ่งเสี่ยวหว่านคือฮูหยินน้อยแล้ว เหลียนซิ่วเอ๋อร์เดินไปเรือนหลังเก่าเพื่อเรียกอาหญิงของนางให้ไปด้วยกัน แต่กลับเจอเพียงหวังเฉิงที่ยืนอยู่หน้าเรือน"อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะใต้เท้าหวัง""อ้อ หลานภรรยาเจ้ามีเรื่องอันใดหรือ
